Γράφει ο Ἀνδρέας Ν. Κατράκης, Ἀεροπαγίτης ἐ.τ.
Ὁ Ἑλληνισμός, στὴν ἱστορική του διαδρομή, ἔχει ὑποστεῖ, ὅ,τι ἔχει ὑποστεῖ, ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ ἐπεκτατισμό. Καὶ ἂν τὸ φαινόμενο εἶχε ὁλοκληρώσει τὸν βιολογικό του κύκλο, ὅλα θὰ ἦταν καλά. Τὸ φαινόμενο θὰ εἶχε γραφικό, μουσειακὸ χαρακτήρα. «Ὃ γέγονε, γέγονε».
Ὅμως…. Αὐτὸ τὸ ὅμως ἐπιβάλλει ἐπαγρύπνηση καὶ ἐπιφυλακτικότητα σὲ ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν ἐγκατάσταση μουσουλμανικῆς μειονότητας στὴ χώρα μᾶς ὅσο σὲ καμία ἄλλη Εὐρωπαϊκὴ χώρα, ἀφοῦ μὲ βεβαιότητα θὰ ἀποτελέσει, προγεφύρωμα, τὴν πέμπτη φάλαγγα, στὰ «ἀκμάζοντα» ἐπεκτατικὰ σχέδια τῆς γείτονας χώρας. Ἄραγε, τὸ ἰδεολόγημα τοῦ «πολυπολιτισμικοῦ πλούτου», ἔστω καὶ ἂν στὴν πραγματικότητα ὑποκρύπτει στοιχεῖα συμπαράστασης σὲ ὁμάδες οἰκονομικῶν μεταναστῶν, εἶναι ἐπικρατέστερο καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴ στοιχειώδη ἄμυνα τῆς χώρας;
Εἶναι τόσο νωπά, τόσο παραστατικὰ τὰ παραδείγματα τοῦ Κοσόβου, τῆς Νότιας Σερβίας, τοῦ Τιμόρ, τοῦ Νότιου Σουδᾶν καὶ τῶν Σκοπίων, ποὺ ὁποιοσδήποτε παραλληλισμὸς θὰ ἀποτελοῦσε κοινοτυπία.
Μὲ ἐξαίρεση μία κατηγορία συμπολιτῶν μας, ποὺ στὸ πρόσωπο αὐτῶν τῶν μεταναστῶν βλέπουν «φθηνὰ ἐργατικὰ χέρια» καὶ πέραν τούτου τίποτε ἄλλο, ὁ ἑλληνικὸς λαός, στὴ συντριπτική του πλειοψηφία, βρίσκεται μὲ κρατημένη τὴν ἀναπνοὴ γιὰ τὸ ποῦ θὰ ὁδηγήσει ἡ πλημμυρίδα αὐτῶν τῶν μεταναστῶν. Εἶναι φανερό, ὅτι, ἂν τὸ ζήτημα δὲν ἀντιμετωπιστεῖ κάτω ἀπὸ τὸν ὑφιστάμενο ρεαλισμό, σύντομα θὰ ξεφυτρώσουν μερικὲς δεκάδες «Τζαμουριές», διάσπαρτες σὲ....ὅλη τὴ χώρα, μὲ ἀπροσδιόριστες συνέπειες τοῦ φαινομένου.
Ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία ἔχει ξεκινήσει, καὶ ὀρθά, μία προσπάθεια διαφώτισης τοῦ κοινοῦ σὲ σχέση μὲ τὸν ρατσισμὸ καὶ τὴν ξενοφοβία. Εἶναι, ὅμως, ἡ προσπάθεια αὐτὴ ἐντελῶς ἀπρόσφορη γιὰ ὁποιοδήποτε θετικὸ ἀποτέλεσμα, κατὰ τὸ μέρος ποὺ ἀναφέρεται στὴν πλημμυρίδα τῶν ἐν λόγω μεταναστῶν, ἀφοῦ καὶ ὁ τελευταῖος Ἕλληνας πολίτης τὴν ἀντιλαμβάνεται ὡς μία ἄσκοπη
