Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ.

Είπε Γέρων :Και στην εκκλησία ασκείται μια πολιτική ορθότητα και έχει να κάνει με μια καταναγκαστική χαρά και ευτυχία.Ένας χριστιανός λαμβανει σφραγίδα και ταυτότητα νομιμότητας μόνον όταν δηλωνει και φαίνεται ευτυχής και μόνιμα χαρούμενος.
Είναι μια νέα τάση,ενα φωτεινό κλουβί υπνωσης και αιχμαλωσίας που μας αποτρέπει να βλέπουμε προς το περιβάλλον σκότος.
Όταν τόσοι δυστυχεις κολασμένοι του βίου γύρω μας στενάζουν και κρίνονται γι αυτό απελπισμένοι και δια ταυτα αμαρτωλοί.
Καταφέρνουμε να τους αγνοούμε για να μην χασουμε την εξωτερική γαλήνη η οποια μας προσδιορίζει ως αξιέπαινους δραπέτες του πόνου.

Η αληθινή χαρά,η βουβή,η συγκλονιστική,αυτή που δεν μπορεί να αντιγραφεί και να αντιποιηθεί, αλλά ούτε και να κρυφτεί στο τέλος,έρχεται από μεσα.

Οκτώ επιχειρήματα για την κατάργηση του αντιρατσιστικού νόμου

Του Αλέξανδρου Σκούρα*



Η ελευθερία του λόγου και του τύπου είναι τα αυτονόητα θεμέλια της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Κάθε περιορισμός αυτής της ελευθερίας είναι αχρείαστος και επικίνδυνος. Οδηγεί σε διώξεις αθώων ανθρώπων, φτωχαίνει τη δημόσια σφαίρα, ηρωοποιεί μισαλλόδοξους και ρατσιστές, αποτυγχάνει να πετύχει ακόμη και τους διακηρυκτικούς του στόχους.

Το ΚΕΦίΜ αυτές τις μέρες πανηγυρίζει τη θριαμβευτική δικαίωση της Σώτης Τριανταφύλλου, έναν αγώνα στον οποίο μπορούμε να περηφανευόμαστε πως συμβάλαμε με τις δικές μας δυνάμεις, με τις δυνάμεις που μας δίνουν τα μέλη και οι υποστηρικτές μας. Η νίκη αυτή πιστεύουμε πως είναι ένα σημαντικό ορόσημο στον αγώνα για την έμπρακτη κατοχύρωση της ελευθερίας του λόγου. Πολύ περισσότερο μάλιστα, εφόσον καταδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο τους λόγους για τους οποίους ο λεγόμενος αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να καταργηθεί. Να λοιπόν κάποιοι από αυτούς:

Η κρατική εξουσία αντικαθιστά τη δημόσια σφαίρα
Η κριτική του δημόσιου λόγου, όσο αποτρόπαιος κι αν είναι αυτός, είναι υπόθεση της κοινωνίας - όχι του κράτους. Αν αφήσουμε το κράτος να αποφασίζει ποιο επιχείρημα είναι θεμιτό να διατυπώνεται και ποιο όχι, το καθιστούμε κριτή του αληθούς και ορθού. Κάνουμε την κριτική από υπόθεση όλων μας, προνόμιο των λίγων που τυχαίνει να νέμονται την εξουσία.

Καιρός είναι να λάμψει η αλήθεια που πηγάζει από τη θεολογία της Εκκλησίας.

Κι αυτή είναι:
το κακό δεν προέρχεται από το Θεό· ούτε υπάρχει μέσα Του ούτε το
δημιούργησε από την αρχή ούτε αποτελεί μέρος της φύσης του Θεού.
Το δημιούργησαν οι άνθρωποι: έχασαν την έννοια του καλού κι έτσι
άρχισαν να φαντάζονται και να δημιουργούν, σύμφωνα με τις επιθυμίες
τους, κι αυτά που δεν έφτιαξε ο Θεός.

Συμβαίνει ό,τι και με τον ήλιο· ενώ φέγγει και φωτίζει όλη τη γη με τη
λαμπρότητά του, αν εμείς κλείσουμε τα μάτια, νομίζουμε ότι είμαστε στο
σκοτάδι, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει· κι έτσι περπατάμε σαν
τυφλοί στο σκοτάδι, πέφτουμε κάτω και βαδίζουμε στο γκρεμό· νομίζουμε
ότι δεν υπάρχει φως αλλά σκοτάδι. Νομίζουμε ότι βλέπουμε, ενώ δεν
βλέπουμε καθόλου.

Έτσι έκανε και η ψυχή των ανθρώπων. Σφράγισε τα μάτια με τα οποία
μπορεί να βλέπει το Θεό και επινόησε μέσα της το κακό μέσα στο οποίο
κινείται. Νομίζει ότι κάνει κάτι, ενώ δεν κάνει τίποτε. Διότι φαντάζεται
πράγματα ανύπαρκτα. Η ψυχή δεν είναι όπως τη δημιούργησε ο Θεός αλλά
φαίνεται όπως η ιδια κατάντησε τον εαυτό της. Τη δημιούργησε ο Θεός
για να Τον βλέπει και να τη φωτίζει. Εκείνη όμως προτίμησε στη θέση του
Θεού τα φθαρτά και το σκοτάδι, όπως λέει και το Άγιο Πνεύμα στην Αγία
Γραφή: «ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο απλό· εκείνος όμως διανοείται
πολλούς ψευδείς λογισμούς».
Έτσι λοιπόν από την αρχή προέκυψε και διαμορφώθηκε η εφεύρεση και
η επινόηση της κακίας.

λόγος κατά ειδώλων Μ.Αθανασίου
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Αμέθυστος

Πως η χώρα μετετράπη σε απέραντο hot spot

Οι πολιτικές επιλογές στην Ελλάδα, οι γερμανικές κινήσεις και το παράδειγμα από Ουγγαρία – Πολωνία

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Δημοσκόπηση της εφημερίδας «Bild» τη 14η Απριλίου εμφάνισε το 77% των Γερμανών να κατακρίνει την ανοχή της γερμανικής κυβέρνησης στη δράση των εγκληματικών συμμοριών από τη Μέση Ανατολή και την αύξηση της μετατροπής των γερμανικών πόλεων σε γκέτο τύπου Εξαρχείων, όπου συμμορίες μουσουλμάνων ληστεύουν, ξυλοκοπούν, εξευτελίζουν ή κακοποιούν σεξουαλικά τους Γερμανούς οι οποίοι θα διαπράξουν το λάθος να διασχίσουν την περιοχή τους.

Ομως, ύστερα από την πρόσφατη επικράτηση στο κρατίδιο της Βορείου Ρηνανίας – Βεστφαλίας του κεντροδεξιού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), η αστυνομία του Εσεν αποφάσισε να αρχίσει την εκκαθάριση των χιλιάδων μελών των 70 τουρκικών και κουρδικών εγκληματικών συμμοριών. Οι μουσουλμάνοι μετανάστες έχουν χωρίσει την πόλη σε ισάριθμες περιοχές ελέγχου, δραστηριοποιούμενοι στους εκβιασμούς, στον τζόγο, στη μαστροπεία, στο εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, καθώς και στο δουλεμπόριο.

Η αστυνομία δηλώνει ότι η κατάσταση στη Γερμανία είναι πλέον εκτός ελέγχου, επειδή η ανοχή στην εγκληματικότητα των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή υπήρξε πολιτική επιλογή της αριστερής κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) επί δεκαετίες.

Νομοσχέδιο προώθησης αναδοχής παιδιών από ομόφυλα «ζευγάρια» Ένα νοσηρό κι επικίνδυνο κοινωνικό ‘πείραμα’!

του Χρήστου Μπονατάκη, γονιού

Συνέχεια και συνέπεια πολιτικής προχειρότητας αλλά και κοινωνικής- πολιτισμικής παρακμής, αποτελεί η εκ του νομοσχεδίου «Μέτρα Προώθησης Αναδοχής-Υιοθεσίας», προωθούμενη δυνατότητα αναδοχής παιδιών …από ομόφυλα ‘ζευγάρια’! Κατάλληλοι ανάδοχοι κατά το αρθ. 8, 1 θεωρούνται και οι «έχοντες συνάψει σύμφωνο συμβίωσης», οι οποίοι κατά τον Ν4356/2015 μπορούν να είναι και τα ομόφυλα ‘ζευγάρια’.

Εννοείται βέβαια, ότι το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και τη διαφορετικότητα οφείλει με κάθε τρόπο να διασφαλίζεται,αποκλειόμενης φυσικά κάθε στοχοποιημένης σωματικής ή ψυχολογικής βίας• αντίληψη άλλωστε, που είναι ανάγκη να ενσταλάζεται συστηματικά στους νέους, στα πλαίσια της δημόσιας ή ιδιωτικής παιδείας.

Όμως, στο όνομα του οφειλόμενου προς όλους σεβασμού και αγάπης, δεν μπορεί να εκβιάζεται η κατάφαση ή η ανοχή απέναντι σε οποιεσδήποτε ενέργειες και επιδιώξεις• ή μια ατομική υπόθεση όπως είναι η ομοφυλοφιλία (ή και άλλες…‘φιλίες’. βλ. Ευρώπη) αφενός να προωθείται και να προβάλλεται ως εξ’ ίσου φυσιολογικό σεξουαλικό πρότυπο και μάλιστα, ως ισότιμο οικογενειακό πρότυπο(!), αφετέρου ως τέτοιο, να αναβιβάζεται απροϋπόθετα σε θεσμό.

Ο καλύτερος φίλος των φτωχών και των καταπιεσμένων-αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Κάποια κόμματα των εργατών στον κόσμο, διαμαρτυρόμενα εναντίον της άδικης μοιρασιάς του πλούτου στη γη, βρίσκουν αναγκαίο να διαμαρτύρονται και εναντίον της πίστης. Τούτη η διαμαρτυρία των εργατών ενάντια στην πίστη μέχρι ενός σημείου είναι και δικαιολογημένη. Είναι δικαιολογημένη τόσο όσο αναφέρεται σε διαστρεβλωμένες μορφές της πίστης, που έβαλαν τον εαυτό τους στην ταπεινή υπηρεσία του καπιταλισμού και oι οποίες στηρίζουν μια οφθαλμοφανή οικονομική αδικία, κάτω από την οποία αναστενάζουν και πεθαίνουν χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπων. Όμως, αυτή η διαμαρτυρία όχι μόνο είναι αδικαιολόγητη αλλά και ανόητη όταν αναφέρεται στην πίστη γενικώς. Είναι αδικαιολόγητη, επειδή είναι άδικη, και ανόητη, επειδή μ’ αυτήν από τον καλύτερο φίλο δημιουργείται εχθρός.