Η Περουβιανη γερόντισσα αγκαλιάζει την Ελληνική σημαία φωνάζοντας “Αίμα μου!”

olympiada

Αυτή είναι η παγκοσμιοτητα του ελληνισμού.

 

Ένα τυχαίο περιστατικό του 1880 στο Περού , στο οποίο βρέθηκαν από τις συμπτώσεις της ζωής 7 Έλληνες , εγκαταστάθηκαν οριστικά και έζησαν και δημιούργησαν τις οικογένειές τους , έγινε παράδοση και διατηρείται δυναμικά με την παρουσία όλων των ηλικιών η άσβεστη φλόγα της καταγωγής τους μέχρι και σήμερα,που ακόμη και χωρίς την Ελληνική γλώσσα, τιμούν τις Εθνικές Επετείους.
Το 1880, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Περού και Χιλής, συνέβη το εξής: Σε μια αιματηρή επιδρομή των Χιλιανών κατά του χωριού Σαν Αντρές του Περού, οι Χιλιανοί στρατιώτες σκότωναν αδιακρίτως τους κατοίκους του χωριού. Ανάμεσα σε αυτούς όμως, ήταν και 7 Ελληνες ναυτικοί, οι οποίοι αγάπησαν το Περού από τα ταξίδια τους και είχαν εγκατασταθεί εκεί για να ζήσουν. Κάποιοι από αυτούς είχαν παντρευτεί με Περουβιανές γυναίκες και είχαν δημιουργήσει τις οικογένειές τους. Οταν λοιπόν έγινε η φονική επιδρομή, μαζεύτηκαν όλοι οι Ελληνες σε ένα σπίτι, μαζί με πολλούς

«…δὲν θέλω νὰ καλοπερνῶ ἐγὼ καὶ τὸ Γένος μου νὰ ὑποφέρῃ εἰς τὴν δουλείαν.»

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

(φωτο:Η πραγματική μορφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου αποτυπωμένη σε λιθογραφία ξένου φιλέλληνα περιηγητή, ο οποίος τον ζωγράφισε με φόντο τα βουνά της Ελλάδας και αρχαίους κίονες, προκειμένου να καταδείξει τη σχέση του ήρωα με την αρχαία Ελληνική Παιδεία.)
Ἀγαπητοί μου Γαλαξιδιῶται,
Ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ ἁρπάσωμεν τὰ ὅπλα μίαν ἡμέραν
καὶ νὰ ριφθῶμεν κατὰ τῶν τυράννων μας.
Τί τὴν θέλομεν, ἀδελφοί μου, τὴν πολυπικραμένην ζωὴν
τοῦ δούλου; Δὲν βλέπετε, ὅτι δὲν μᾶς ἀπέμεινε τίποτε; Καὶ
αὐταὶ αἱ ἐκκλησίαι μας ἔγιναν τζαμιὰ καὶ στάβλοι τῶν
Τούρκων. Δὲν εἶναι πρέπον νὰ σταυρώσωμεν τὰς χεῖρας.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑ Ένα ένδοξο ζεύγος μαρτύρων και ένα φωτεινό πρότυπο συζυγικής αγάπης

Στη σημερινή εποχή πολλοί υποστηρίζουν, ότι η αγιότητα απευθύνεται αποκλειστικά στους κληρικούς και μοναχούς και δεν μπορεί να έχει απήχηση στους χριστιανούς που ζουν μέσα στις πόλεις, πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σ' αυτούς, που έχουν παντρευτεί και έχουν δημιουργήσει οικογένειες. Την απάντηση δίνει η ομολογία πίστεως και το μαρτύριο αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ήταν ενωμένοι με τα δεσμά του θεοσύστατου Μυστηρίου του Γάμου. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα προσφέρουν οι τιμώμενοι στις 3 Μαΐου Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα, οι οποίοι έζησαν και μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού το δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Διοκλητιανός (284 - 305 μ.Χ. ).

Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από το χωριό Πεναπέων, που βρίσκεται στην περιοχή της Θηβαΐδος της Αιγύπτου και διακρινόταν για τη βαθιά του ευσέβεια και την επίδοση του στα ιερά γράμματα. Γι' αυτό και ο επίσκοπος της Θηβαΐδος βλέποντας τον ένθεο ζήλο του νεαρού Τιμοθέου, τον χειροθέτησε αναγνώστη. Η θεία Πρόνοια τον προετοίμαζε όμως για άλλους δρόμους. Είκοσι ημέρες μετά τον γάμο του με μία ενάρετη και ευσεβή κοπέλα, τη Μαύρα, και ενώ όλοι χαίρονταν για τον ευλογημένο αυτό γάμο, καταγγέλθηκε στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα της Θηβαΐδος Αρριανό, ότι είναι χριστιανός και φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου του Χριστού. Ο Αρριανός διέταξε τον Τιμόθεο να του παραδώσει τα ιερά βιβλία, που διάβαζε στην εκκλησία, για να τα κάψει και στη συνέχεια να θυσιάσει στα ψεύτικα είδωλα. Ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πίστη του και με θάρρος του είπε, ότι τα βιβλία είναι πολύτιμα, όπως τα παιδιά. Και όπως ένας πατέρας δεν παραδίδει ποτέ τα παιδιά του, έτσι και εκείνος δεν μπορεί να του παραδώσει τα ιερά βιβλία. Τότε ο ηγεμόνας εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε μια σειρά από φρικτά βασανιστήρια περίμεναν τον

Στη χώρα των εσχάτων

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

      Είναι  οι  μέρες μας οι τελευταίες μέρες ενός κόσμου που οδεύει προς το τέλος του;   Η ιδέα του τέλους, όσο κι αν είναι τρομακτική  δε φεύγει  απ΄ το μυαλό μας. Ο κόσμος δεν είναι αιώνιος. Είναι οι μέρες που όπως γράφει το Ευαγγέλιο, ο Υιός του ανθρώπου αποκαλύπτεται, που γίνονται φανερά πράγματα κρυμμένα από καταβολής κόσμου;

      Τις μέρες αυτές, το Ευαγγέλιο, είναι τόσο επίκαιρο, που  νομίζεις ότι διαβάζεις εφημερίδα. Πράγματι διαβάζοντας  το Ευαγγέλιο του Λουκά, στο σημείο που αναφέρεται στα τελευταία πράγματα,  νομίζεις ότι διαβάζεις  εφημερίδα. Τόσο οικεία είναι η περιγραφή του κόσμου που χάθηκε με τον κατακλυσμό και του κόσμου της ημέρας της Αποκάλυψης του Κυρίου.  

       Εκείνη τη μέρα, γράφει, να μην αναλωθούμε αποκλειστικά με την επιβίωση, αλλά να πλησιάσουμε το Χριστό. Και τότε οι άνθρωποι, έτρωγαν και έπιναν, πάντρευαν και παντρεύονταν, , μέχρι την ημέρα που εισήλθε ο Νώε στην Κιβωτό και ήλθε ο κατακλυσμός και χάθηκαν όλοι. 

       Τον καιρό της Αποκάλυψης,οι δίκαιοι θα συναχθούν με το σώμα του Χριστού.

Γράφει το Ευαγγέλιο επί λέξει: « Λέγω υμίν, ταύτη τη νυκτί  δύο έσονται επί κλίνης μιας. Ο εις παραληφθήσεται, και ο έτερος αφεθήσεται.(...) Και αποκριθέντες, λέγουσιν αυτώ. Πού , Κύριε; Ο δε είπεν αυτοίς. Όπου το σώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί. Πλην ο Υιός του ανθρώπου, άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;»

       Ρώτησαν οι μαθητές: « Πού παραλαμβάνονται , Κύριε; Και απάντησε: Όπου είναι το σώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί», ονομάζοντας σώμα τον εαυτόν Του και αετούς τους δικαίους.

       Έλεγε δε στους μαθητές Του την παραβολή της χήρας που με επιμονή ζητούσε από τον δικαστή να της αποδώσει το δίκαιο, για να τους διδάξει να προσεύχονται αδιαλείπτως και επιμόνως προς τον Θεόν, με τη βεβαιότητα, ότι ο Θεός θα εισακούσει τις δεήσεις τους και θα χορηγήσει σ΄ αυτούς ό,τι κι αν του ζητήσουν, διότι από αυτόν προέρχεται κάθε δώρημα τέλειο και αγαθό.

       Τα τελευταία λόγια της νεκρώσιμης ακολουθίας, αποτελούν την πιο σπουδαία πνευματική υποθήκη που αφήνει ο νεκρός στους αγαπημένους του, όταν φεύγει από αυτόν τον κόσμο..

     Πρόκειται για τον στίχο αυτόν από τον 118 ψαλμό του Δαβίδ: : « Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω, διεσκέδασαν τον νόμον σου», που σημαίνουν « Έφθασε διά τον Κύριον  ο καιρός να αντιδράσει και να εφαρμόσει δικαιοσύνην εναντίον των εχθρών μου. Αυτοί κατεπάτησαν και κατεξέσχισαν τον Νόμον σου.»

      Παρόμοιες καταστάσεις σαν τη δική μας και χειρότερες,  έζησαν οι άνθρωποι στο παρελθόν. Σε μια τέτοια κατάσταση ο Δαβίδ έγραψε  στίχους σαν αυτόν,  «προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ»

      Ο Άγιος Αλώνιος θεωρούσε το τέλος του ως τέλος του  κόσμου . Σ’  αυτόν τον κόσμο, έλεγε, δεν υπάρχει κανείς εκτός από εμένα και το Θεό.  Από την άποψη αυτή , η εποχή των τελευταίων πραγμάτων είναι τα τελευταία πράγματα της ζωής ενός ανθρώπου, δηλαδή ο λόγος του Θεού. Και στον κάθε άνθρωπο τελείται το «μυστήριον της ανομίας», όταν ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του, βάζει την υπερηφάνεια , το «βδέλυγμα της ερημώσεως»,  στη θέση που ανήκει στο Θεό.

       . Η ευλογία του Θεού εγκαταλείπει αυτόν που δεν την θέλει. . «Δεν ηθέλησε την ευλογία και ιδού ο οίκος αυτού αφίεται έρημος.».  

  Μόσχος Λαγκουβάρδος

Γιώργος Κατσίμπαλης, ο Κολοσσός απ” το Μαρούσι

Ο Γιώργος Κατσίμπαλης (Αθήνα 1899 – Αθήνα 1978)

Ο Γιώργος Κατσίμπαλης, γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του λογίου Κωνσταντίνου Κατσίμπαλη. Μεγάλωσε σε πλούσιο σε πνευματικά ερεθίσματα περιβάλλον και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την προσωπικότητα του Κωστή Παλαμά, που συνδεόταν με στενή φιλία με την οικογένειά του. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Παρισιού χωρίς να αποφοιτήσει. Επέστρεψε στην Αθήνα και ήρθε σε επαφή με τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους. Δημοσίευσε μεταφράσεις και μελέτες για σημαντικούς ευρωπαίους συγγραφείς, άγνωστους τότε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό και πρόβαλε τη λογοτεχνική παραγωγή της λεγόμενης Γενιάς του ’30 μέσα από τις σελίδες των περιοδικών Τα Νέα Γράμματα (1935-1944) και Αγγλοελληνική Επιθεώρηση (1945-1952), που διηύθυνε. Ασχολήθηκε όπως και ο πατέρας του με τη μελέτη του έργου του Κωστή Παλαμά και εξέδωσε επίσης μια ανθολογία σύγχρονης ελληνικής ποίησης και, κυρίως, βιβλιογραφικές μελέτες για λογοτέχνες όπως οι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Κώστας Κρυστάλλης, Άγγελος Σικελιανός, Κ.Π.Καβάφης, Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Αρθούρος Ρεμπώ κ.α. Πέθανε στην Αθήνα

 Στον «Κολοσσό του Μαρουσιού»,  ο Χένρυ Μίλλερ μιλάει για τον Γιώργο Κατσίμπαλη και την εμπειρία  του στην Ελλάδα:

«Oι άνθρωποι φαίνονται να εκπλήσσονται και να γοητεύονται όταν μιλάω για την επίδραση που είχε πάνω μου αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα. Λένε ότι με ζηλεύουν και ότι εύχονται να μπορέσουν μια μέρα να πάνε κι αυτοί εκεί. Γιατί δεν πάνε; Διότι κανένας δεν μπορεί να χαρεί την εμπειρία που ποθεί αν δεν είναι έτοιμος γι” αυτή. Οι άνθρωποι σπάνια εννοούν αυτό που λένε.

Όποιος λέει ότι φλέγεται να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει ή να βρεθεί κάπου αλλού αποκεί που είναι ψεύδεται στον ίδιο του τον εαυτό του. Το να επιθυμείς δεν είναι μόνο το να εύχεσαι. Το να επιθυμείς είναι να γίνεις αυτό που ουσιαστικά είσαι. Μερικοί άνθρωποι, διαβάζοντας αυτό, θα καταλάβουν αναπόφευκτα ότι δεν τους μένει τίποτε άλλο από το να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους.

Το Αίτημα (9)

Καθώς μπαίνεις στο πρόβλημα, με την εικόνα σου αντικριστά, μοιραία στοχάζεσαι για την απουσία, για αυτό που δεν βλέπεις. . Τότε τι καθρεπτίζεται έτσι ανάγλυφα, χειροπιαστά? Η εμφάνιση της μικτής ζωής. Μια ζύμη αγωνίας, και σάρκας, ένα χάραγμα αστοχίας ζωής. Η μοντέρνα ζωή άνοιξε το περιθώριο της δικαιολογίας της "ελευθερίας" να είναι κάθε άτομο και ένας ορισμός ανθρώπου.
Οι απαντήσεις που δίνουμε καθημερινά έχτισαν το γήρας μας. Η ζωή γίνεται αφόρητο πρόβλημα και η λύση ζητήθηκε από την λεγόμενη ουσία. Οι ζωγράφοι πολύ αγάπησαν αυτή την ουσία, νομίζοντας την για πίδακα νοημάτων, γης αφράτη  που ότι φυτέψεις θα ανθίσει, αλλά και τόπο εργαστήριο μυστικό, δημιουργικό που "φεύγεις" του κόσμου ενώ απαιτείς το κέντρο του.
Η γύμνια είναι φαινόμενο που καλύπτεται στις μέρες μας. Ο ζωγράφος που στη μοναξιά του εργαστηρίου έρχεται αναπόδραστα με το φάντασμα της ζωής του , αν στέκεται ειλικρινά , ψηλαφεί ώρα με την ώρα, μέρες πολλές, χρόνια, το ανάγλυφο του βίου του. Πέραν του έργου, η ουσία αρχίζει να οριοθετείται μέσα του ως σύνορο όλων αυτών που εμφανίζονται, ένας κήπος με αγκάθια και λουλούδια, και όλα αυτά ψηλαφητά όπως τα ανάγλυφα απολιθώματα.

Η Ελλάδα βλέπει... Κωνσταντινούπολη, αλλά η Νέα Τάξη έχει άλλα σχέδια

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος

Βρισκόμαστε στην αρχή αυτών των μεγάλων “γεωπολιτικών” (έτσι τις ονομάζουν) εξελίξεων. Όπως και να τις ονομάζουν όμως, εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες γνωρίζουμε πως όλα αυτά, γίνονται με σκοπό να συρρικνώσουν και να αφανίσουν την Ορθοδοξία, για να επιβληθεί στον κόσμο χωρίς αντίσταση, η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Όλα αυτά όμως, (για να μας προετοιμάσουν), μας έχουν γίνει γνωστά από αιώνων μέσα από τις προφητείες των αγίων. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε πως ακόμα και στην δεκαετία του 60 και του 70 αν μιλούσες για τον αντίχριστο ή για το 666 ή για γεγονότα της Αποκαλύψεως, θα ήσουν ένας γραφικός που δεν θα σου έδινε κανείς σημασία. Αυτό όμως είναι εν μέρη λογικό.

Από την στιγμή που δίδεται μία προφητεία, μέχρι την στιγμή που πραγματοποιείται, μεσολαβεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτός ο χρόνος είναι σαν μία πυκνή ομίχλη που καλύπτει την προφητεία και κάνει την ερμηνεία και την εξήγησή της να μοιάζει με γρίφο. Ότι και να λές λοιπόν ευρισκόμενος μέσα στην “πυκνή ομίχλη”, είναι φυσικό να περνάει απαρατήρητο. Όσο όμως πλησιάζουμε προς την πραγματοποίηση της προφητείας, η ομίχλη διαλύεται και μπορούμε να διακρίνουμε σε κάποια απόσταση. Όταν δε φθάσουμε πολύ κοντά χρονικά, τότε μπορούμε να διακρίνουμε πολύ καθαρά, τα προφητευμένα γεγονότα, ακόμα και πριν αυτά γίνουν.

Σε αυτό το χρονικό σημείο βρισκόμαστε σήμερα, που μας επιτρέπει να διακρίνουμε στο άμεσο και κοντινό μέλλον, τα προφητευμένα γεγονότα. Βλέπουμε δηλαδή γύρω μας, να “ωριμάζουν” οι συνθήκες του “μεγάλου γενικού πολέμου”, που θα οδηγήσει αναπόφευκτα τα γεγονότα στην ΜΑΧΗ της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, για τον έλεγχο των “στενών” και όσο θα προχωρούν τα γεγονότα, τόσο πιο ορατό θα γίνεται το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.

Εκτός όμως από τις προφητείες των αγίων, που μας έχουν αποκαλύψει το σχέδιο του Θεού για τη Ελλάδα και ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, υπάρχουν και οι Σατανικές δυνάμεις της “Νέας Τάξης” ή όπως αλλιώς θέλουν να αποκαλούνται, που προσπαθούν με τα δικά τους σχέδια να ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ και να ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ τις προφητείες.

Αυτά τα σχέδια δεν τα γνωρίζει ο κόσμος, γιατί τα καταστρώνουν στις μυστικές ΣΤΟΕΣ τους. Αυτά όμως θα τα αποκαλύψουμε σήμερα. Θα αποκαλύψουμε την μεγάλη παγίδα που έχουν στήσει για την Ελλάδα, με το Δάνειο. Θα αποκαλύψουμε τα νέα “σενάρια” που γράφουν, για να ρίξουν και να φυγαδεύσουν την Κυβέρνηση. Αυτά που “μαγειρεύουν” για τις εκλογές, αλλά θα πούμε και για τις προσπάθειες ΔΙΑΛΥΣΗΣ και ΑΡΠΑΓΗΣ της Ελλάδος, που τρείς φορές το προσπάθησαν και τρείς φορές... ατύχησαν.

Πρέπει να ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ότι στα σχέδια των ΣΤΟΩΝ για την εξολόθρευση των Ελλήνων και τον αφανισμό της Ελλάδος, όλοι οι γνωστοί δημοσιογράφοι και όλα τα ΜΜΕ, βρίσκονται ενεργά ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ των Σατανιστών και έχουν έργο, να αποπροσανατολίζουν και να κοιμίζουν την κοινή γνώμη για να ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑ.

ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. ΕΙΠΑΝ ΝΑΙ ΣΤΑ ΧΗΜΙΚΑ

Θα αναφέρω ένα ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, για να καταλάβουμε την ΥΠΝΟΠΑΓΙΔΑ που μας έχουν στήσει και τα ΑΣΧΗΜΑ και τα ΒΡΩΜΕΡΑ παιχνίδια που μας παίζουν, για να μην αντιδρούμε. Άφησαν όλοι τους, (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, στρατός, και μέσα “ενημέρωσης”) τον Ελληνικό λαό χωρίς καμία ενημέρωση στο θέμα των ΧΗΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει καμία σοβαρή αντίδραση των Ελλήνων, στο έγκλημα της ΡΙΨΗΣ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ