Υπέρ των αισθήσεων

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμ. Προδρόμου Βέροιας 

Η χρονική περίοδος από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Παντηκοστή, ονομάζεται και Πεντηκοστάριο των Ρόδων.

Όλα είναι ανθισμένα, και κυριαρχούν οι τριανταφυλλιές με τα ρόδα τους.

Η εξανθήσασα Ρόδον το Αμάραντον έχει την τιμητική της.

Η Κυρία Θεοτόκος εδέχθη πρώτη την Ανάσταση του Υιού της, του θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Και εφόσον γέννησε τριαντάφυλλο, λέγεται και Τριανταφυλλιά. Και στην χάρη της μπορούν να εορτάζουν οι Τριανταφυλλιές και οι Τριαντάφυλλοι, έστω και αν υπάρχει και ο άγιος νεομάρτυρας Τριαντάφυλλος.

Ο Θωμάς, όμως, οι Μυροφόρες, ο τυφλός, ο παράλυτος, ακόμα και η αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, που γιορτάζει μαζί με τον Άγιο Πορφύριο, στις 26 Φεβρουαρίου μαζί με αδέρφια και παιδιά, έχουν έναν μυστικό σύνδεσμο μεταξύ τους.

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

19 Μαΐου 2013, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙΕ´ 43 - 47

⁴³ ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ⁴⁴ ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· ⁴⁵ καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. ⁴⁶ καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ⁴⁷ ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 1 - 8

¹ Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. ² καὶ λίαν πρωῒ της μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. ³ καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; ⁴ καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. ⁵ καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ⁶ ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ⁷ ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. ⁸ καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. 

Δόξα Πατρί… Ἑωθινόν Β’ Ἦχος β’

Μετὰ μύρων προσελθούσαις, ταῖς περὶ Μαριὰμ γυναιξί, καὶ διαπορουμέναις, πῶς ἔσται αὐταῖς τυχεῖν τοῦ ἐφετοῦ, ὡράθη ὁ λίθος μετηρμένος, καὶ θεῖος νεανίας, καταστέλλων τὸν θόρυβον αὐτῶν τῆς ψυχῆς. Ἠγέρθη γὰρ φησιν, Ἰησοῦς ὁ Κύριος, διὸ κηρύξατε τοῖς κήρυξιν αὐτοῦ Μαθηταῖς, εἰς τὴν Γαλιλαίαν δραμεῖν, καὶ ὄψεσθε αὐτόν, ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, ὡς ζωοδότην καὶ Κύριον.

Νεκρός ο Χριστός επάνω στο Σταυρό. Κανείς από όσους ήταν κοντά Του δεν ήξερε τι να κάνει πλέον. Ούτε για τα στοιχειώδη, όταν κάποιος πεθαίνει. Εκείνη τη δύσκολη στιγμή εμφανίζεται αναπάντεχα ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του Συνεδρίου των Ιουδαίων, ο οποίος καταγόταν από την Αριμαθαία. Είχε αποδεχτεί το μήνυμα του Ευαγγελίου που κόμισε ο Χριστός και την Βασιλεία του Θεού. Κι ενώ όλοι βρίσκονταν σε αμηχανία και απόγνωση, εκείνος «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιωσήφ» (Μάρκ. 15, 43).  Και ο Πιλάτος, αφού πληροφορήθηκε από τον εκατόνταρχο το θάνατο του Κυρίου «εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ» (15, 45), χάρισε το σώμα του νεκρού Ιησού στον Ιωσήφ.

Επιτάξτε μας! Αποτελεί επιταγή η αφύπνισή μας!

του Λουκά Κασιάρα 

 Χτύπησε την πόρτα μου το απόγευμα το αστυνομικό όργανο… Δυο ένστολοι, με την απορία ζωγραφισμένη στα χείλη τους κι εκείνο το αμήχανο βλέμμα του διεκπεραιωτή «υψηλών εντολών», μου παρέδωσαν την επίταξη. Υπέγραψα αμίλητος και αποσύρθηκα στο γραφείο διαβάζοντας: «… καλείται ο … εκπαιδευτικός στην εκπλήρωση των υπηρεσιακών του καθηκόντων…». Πόσο φτωχές μου φάνηκαν αυτές οι λέξεις «υπηρεσίες» – «καθήκοντα» για να χωρέσουν ό,τι ζω στην εκπαιδευτική μου ζωή εδώ και 15 χρόνια… 

Πόσο πενιχρές και αδύναμες για να αντέξουν το βάρος της ψυχής μου, αυτό που δίνω και αυτό που λαμβάνω στην αέναη πνευματική συνδιαλλαγή με τους μαθητές μου, τόσες ώρες, μέρες, χρόνια… Ηττημένος και ατιμωμένος αισθάνθηκα. Ήρθε η Πολιτεία να με «τραβήξει από το αυτί» για να πράξω το… αυτονόητο και μάλιστα πριν καν αποφασίσω να συμπράξω σε κάποια απεργία! Ένα «αυτονόητο», που εξαντλείται στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των πανελληνίων εξετάσεων. Διότι αυτό είναι «το μείζον», βλέπετε, στην εκπαιδευτική διαδικασία(!) Ολόκληρη η σοδειά δώδεκα χρόνων σχολικής μόρφωσης βγαίνει στο σφυρί και ξεπουλιέται όσο όσο, στην τιμή ενός ΑΕΙ κοινωνικής περιωπής, συχνά χωρίς καν τα στοιχειώδη εχέγγυα επαγγελματικής απορρόφησης… 

 Προσέτρεξα απογοητευμένος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορεί είπα. Ο κόσμος δε θα δεχθεί την ατίμωση του δασκάλου και την καταστρατήγηση της ελευθερίας του. Περπάτησα σε ιστοτόπους, περιδιάβασα blogs, μελέτησα άρθρα και ανέγνωσα σχόλια επί σχολίων… Και το απόσταγμα πάλι πίκρα ήταν. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στραμμένη και πάλι εναντίον μας! Εμείς οι «χαραμοφάηδες», εμείς οι «βολεμένοι», εμείς οι «τυχοδιώκτες» και «καιροσκόποι», εμείς οι «παράνομοι», εμείς οι «επαναστάτες χωρίς αιτία»… Ελάχιστες οι φωνές της συμπαράστασης και της κατανόησης. Οι περισσότεροι, σχεδόν χαιρέκακα, προσδοκούν μετά την Ανάσταση να δουν τον Εκπαιδευτικό να «σταυρώνεται»… 

Αδιαμφισβήτητα Έλληνες είναι οι βλάχοι της Αλβανίας

Είναι το λιγότερο γελοίο το θέμα που ανακύπτει συχνά στα Βαλκάνια περί της καταγωγής των Βλάχων. Ιδιαίτερα δε κάτι τέτοιο, μπαίνει στα "χωράφια" μαζικού εθνικού "παραληρήματος" από την στιγμή που γίνεται "εργαλείο στα χέρια" εθνικιστών ρουμάνων. Κατ΄αρχάς η ρουμάνικη γλώσσα αυτή καθ΄εαυτή αποτελεί απόγονο γλώσσα της λατινικής που με άλλες γλωσσικές προσμίξεις έδωσαν την σημερινή ρουμάνικη η οποία άλλωστε μοιάζει τοσο πολύ με την σημερινή ιταλική. Επίσης το ίδιο συμβαίνει με βλάχικες δαλέκτους που είναι μίγμα λατινικής, ελληνικής, αλβανικής κ.ά. γλωσσικών επιρροών. Και αυτό συνέβη σε ελληνικούς πληθυσμούς μετά την επικράτηση των ρωμαίων επί των ελληνικών εδαφών. Η ουσία είναι πως αν οι ρουμάνοι έχουν μία σχέση με τους βλάχους τότε αυτή η σχέση είναι αντίστροφη από οτι την φαντάζονται οι ρουμάνοι εθνικιστές. Η ιστορική βλάχικη παρουσία προηγείται από κάθε άποψη της ρουμάνικης τουλάχιστον για μία χιλιετηρίδα. Και μάρτυρες αυτού του ισχυρισμού εκτός των πολλών διαφορετικών ιστορικών αναφορών είναι αυτή καθ΄εαυτή η ονομασία "βλάχος". Για παράδειγμα στην περιοχή Άρτας, υπάρχει μέχρι και σήμερα η Παναγία των Βλαχερνών του 10ου αι. αλλά και πολύ αρχαιότερα είναι γνωστή η περιοχή της Κωνσταντινούπολης που ειχε από τον 3ο αιωνα τουλάχιστον την ονομασία Βλαχερνές [1]. Όπως γνωστή είναι στους πάντες, ιστορικούς και μη,  η παναγία των Βλαχερνών που προϋπηρχε ακόμη και αυτού του αυτοκράτορα Αναστάσιου του Δίκορου [2]. Και για να τελειώνουμε -μία για πάντα- με τις συγκεκριμένες ειθνικές ρουμάνικες παραισθήσεις, η ονομασία Βλαχία προερχεται από τις Βλαχερνές, και οχι το αντιθετο που ισχυρίζονται οι ρουμάνοι, από τα Βαλάχια όπως λένε κτλ όρη. Αν δε, η Ρουμανία και τα βαλάχια καθώς και η Μολδαβία κάποια ιστορική στιγμή ονομαστηκε Βλαχία, αυτό έγινε λόγω ακριβως της άρρηκτης σχέσης που ειχαν όλα τα βάλκανια και η τότε Δακία με το  κέντρο της βυζαντινής αυτοκρατορίας..
Πρώτη δημόσια παρέμβαση ενάντια στην ρουμάνικη εθνικιστική προπαγάνδα που τους βαφτίζει… μακεδονοαρμάνους.
Από την εφημερίδα "Πρωϊνος Λόγος" της Ηπείρου, ας διαβάσουμε την πρώτη δημόσια παρέμβαση του Πρόεδρου της Πανελ. Ομοσπονδίας Μιχ. Μαγειρία ο οποιος λέγει. 

Σχόλιο μαθητή για την απεργία των καθηγητών

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας...
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι;

 http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3819.html

O άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό, είναι αγαθός...

 

Μέγας Αντώνιος :

Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 Κεφάλαια

 

πηγή: Ομολογία Πίστεως

 

(28). Όσοι ξεγελιούνται από τις ελπίδες τους σε βιοτικά πράγματα και περιορίζουν την γνώση τους για την άσκηση του αρίστου βίου μόνο στα λόγια, μοιάζουν μ' εκείνους που έχουν φάρμακα και ιατρικά όργανα, αλλά δεν ξέρουν ούτε φροντίζουν να τα χρησιμοποιήσουν. Επομένως για τις αμαρτίες μας ας μην κατηγορούμε τον τρόπο που έγιναν, ούτε τους άλλους, αλλά τους εαυτούς μας. Γιατί αν η ψυχή αδιαφορήσει με δική της θέληση, δεν μπορεί να μείνει ανίκητη.

(29.) Εκείνος που δεν ξέρει να ξεχωρίζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό, δεν επιτρέπεται να κρίνει τους καλούς και τους κακούς. Γιατί ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό είναι αγαθός. Αν όμως δεν είναι αγαθός, ούτε γνωρίζει το Θεό, ούτε θα τον γνωρίσει ποτέ, γιατί ο τρόπος να γνωρίσει κανείς το Θεό, είναι το αγαθό.

 

(30.) Οι καλοί άνθρωποι που αγαπούν το Θεό, ελέγχουν τους ανθρώπους για τις κακές πράξεις τους κατά πρόσωπο όταν είναι παρόντες. Όταν όμως δεν είναι παρόντες δεν τους κατηγορούν, αλλά ούτε και στους άλλους επιτρέπουν να τους κατηγορήσουν.

 

Iris unguicularis

Χριστός Ανέστη!

Υάκινθος

ΕΩΡΑΚΑΜΕΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ

12 Μαΐου 2013, Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, Κυριακή τοῦ Ἀντιπάσχα

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 19 - 31

19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. 20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. 24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 25ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. 27εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. 30 Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 31 ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Όταν συμβαίνει ένα θαυμαστό γεγονός, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθούμε με βάση  την μαρτυρία των άλλων. Θέλουμε από μόνοι μας να βεβαιωθούμε για ό,τι έχει συμβεί. Η λογική μας μάλιστα δεν μπορεί να αποδεχτεί εύκολα γεγονότα που υπερβαίνουν τους φυσικούς νόμους.  Και αυτό δεν είναι φαινόμενο σημερινό. Όταν αναστήθηκε ο Χριστός και εμφανίστηκε στους δέκα μαθητές, ο Θωμάς αρνήθηκε να αποδεχτεί την μαρτυρία των άλλων. Θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει την αλήθεια του γεγονότος. Και ο Χριστός δεν αρνήθηκε αυτή του την επιθυμία, την ανάγκη, την απόφαση. Και του εμφανίστηκε «μεθ’ ημέρας οκτώ» (Ιωάν. 20, 26), δίνοντάς του τη δυνατότητα να Τον ψηλαφήσει και να μπορέσει από μόνος του να αποδεχθεί το θαύμα της Ανάστασης.