Μέσα σε, αυτή την μεγάλη κρίση και αναμπουμπούλα που επικρατεί ακούγονται συνεχώς ή διαβάζετε στο internet για προφητικά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ή του γέροντος Παϊσίου. Αυτά μιλάνε για Ελλάδα ελεύθερη, δυνατή, χριστιανική, αλλά μετά από μια δύσκολη περίοδο. Μεγάλοι άνδρες, με παρρησία ενώπιον του Θεού. - Αλλά ας σκεφτούμε την Ελλαδίτσας μας, τα τελευταία χρόνια, (μη πηγαίνουμε πολύ πίσω). Περάσαμε πολέμους, κατοχή, πείνα. Τώρα να αναλογιστούμε γιατί τα περάσαμε όλα αυτά ; Για τις αμαρτίες μας. Οι άνθρωποι ζητούν μια ζωή όχι όπως ο Χριστός μας παρέδωσε αλλά μια ζωή εύκολη, τρυφηλή. Θέλουν ανέσεις, πολλά χρήματα, λίγη δουλειά, θέλουν να διασκεδάσουν, να χαρούν την ζωή τους.
Κάνουν το παν γι αυτή τη ζωή, και νομίζουν ότι με την ανθρώπινη καταξίωση είναι σωστοί και ότι επιτέλεσαν το έργο τους εδώ πάνω στη γη. Και όταν λέω κάνουν το παν το εννοώ. Πατάνε στο πτώμα του διπλανού τους για να ικανοποιήσουν το θέλημά τους. Μη νομίζεις ότι τα λόγια αυτά είναι υπερβολικά γιατί θα σου μιλήσω για τη ζωή του ανθρώπου από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του.
Έρχεται η στιγμή να γεννήσει η μητέρα το παιδί της και όπως είναι φυσικό θέλει την καλύτερη περίθαλψη στο νοσοκομείο που θα βρεθεί. Πόσες περιπτώσεις γονιών που χρηματίσανε την νοσοκόμα, τον γιατρό, ή όποιον άλλον χρειαστεί για ένα καλύτερο δωμάτιο με θέα, χωρίς άλλους ασθενείς μέσα. Εάν θέλεις δωμάτιο μονόκλινο να πας σε μια ιδιωτική κλινική. Αλλά εμείς προτιμούμε χωρίς το κατάλληλο αντίτιμο να γευτούμε βασιλικά, αξιώματα. Μετά το παιδί αυτό μεγαλώνει και πηγαίνοντας στο, σχολείο, οι αδίστακτοι γονείς συνεχίζουμε το ίδιο τροπάριο. Εξαγοράζουμε καταστάσεις, ή απειλούμε ή εκβιάζουμε για ένα σωρό πράγματα που νομίζουμε ότι είναι σωστά. Από βαθμολογίες σχολικές, μέχρι και γιατί το σχολικό σταματάει 20 μέτρα πιο πέρα και όχι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας. Το παιδί τα βλέπει όλα αυτά και αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να κάνει. Νομίζει ότι έτσι είναι η σωστή ζωή. Μεγαλώνοντας αρχίζουν οι παρέες με το άλλο φύλο. Χωρίς δισταγμό ενδίδει στην σαρκική πράξη, πολλές φορές και με την παρότρυνση των γονιών. Λένε να μην μείνει το παιδί μαμούχαλο, να ξεπεταχτεί στη κοινωνία, να γνωρίσει καταστάσεις. Κανείς δεν σκέφτεται ότι εκτός του ότι αυτό το πράγμα είναι αμαρτία, καταστρέφει τον άνθρωπο. Γιατί αν το παιδί από μικρή ηλικία γνωρίσει τα πάντα αργότερα η ζωή του θα είναι άδεια, γιατί δεν θα έχει άλλα πράγματα να γνωρίσει. Μη τα νομίζεις παράλογα αυτά που σου λέω. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που σήμερα η νεολαία μας στρέφεται και στα ναρκωτικά. Είναι άδεια η ζωή του. Δεν έχει βάσεις. Δεν έχει ιστορική θεολογούμενη παιδεία. Δεν ξέρει ποιός είναι ο σκοπός της ζωής του. Μετά είναι και η τηλεόραση. Πω πω τι είναι αυτό το πράγμα ; Πλύση εγκεφάλου. Ό,τι μπορείς να σκεφτείς ή μάλλον ό,τι δεν μπορείς να σκεφτείς το βρίσκεις στην τηλεόραση. Όποια διαστροφή και ανωμαλία υπάρχει από αυτό το κουτί πηγάζει. Οι ελεύθερες σχέσεις, οι σκοτωμοί, το κλέψιμο, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία. Αυτό το κουτί θέλει να μας πείσει ότι όλα είναι σωστά και φυσιολογικά πράγματα. Ότι δεν είναι παράνομα. Παλιά η μοιχεία ήταν παράνομη, τώρα που η αμαρτία αυτή έγινε πολλή την νομιμοποίησαν οι άνθρωποι. Παλιά αν πιάνανε κάποιον για μοιχεία εκτός από την τιμωρία του νομοθέτη είχε και το όνειδος του κόσμου. Τώρα που όλοι σκέφτονται ή και που κάνουν πράξη την μοιχεία την κάναμε νόμιμη, αφού πλέον όλοι μετέχουνε της αυτής αμαρτίας. Να το ξέρεις αυτό και να το θυμάσαι. ΟΤΑΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΛΗ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ. Και το κάνουμε αυτό για να μην μας τρώει πλέον η συνείδηση ότι κάνουμε κάτι κακό. Το ίδιο ήδη γίνεται και με την ομοφυλοφιλία. Θα θελήσουν να την νομιμοποιήσουν σε όλους τους τομείς και ακόμη περισσότερο από τα δικαιώματα του απλού ανθρώπου. Θα αποκαλείς τον άλλον ομοφυλόφιλο και θα έχει το δικαίωμα να σε βάλει στην φυλακή. Ο δικαστής θα τον δικαιώνει γιατί θα είναι και αυτός της ιδίας πάστας.
Το βιβλίο του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου* για τον Γιώργο Σαραντάρη, αυτόν τον άγνωστο μεγάλο Έλληνα, τον ιδιοφυή ποιητή και βαθύ στοχαστή της δεκαετίας του 1930, παρουσιάστηκε τη Δευτέρα, 5 Μαρτίου, στην αίθουσα της Στοάς του Βιβλίου. Το βιβλίο παρουσίασε πρώτος ο Σωτήρης Γουνελάς, ο οποίος αναφέρθηκε στο φιλοσοφικό μέρος του έργου Σαραντάρη και στις επιρροές που δέχθηκε κυρίως από τους Ντοστογιέφσκι και Ζαμπέλιο. Επίσης χαρακτήρισε ενδιαφέρον το μέρος του βιβλίου που αναφέρεται στην αλληλογραφία του Σαραντάρη με τον Θεσσαλονικιό λογοτέχνη Ν.Γ. Πεντζίκη. Στη συνέχεια η ποιήτρια κα Ολυμπία Καράγιωργα ασχολήθηκε κυρίως με το αισθητικό μέρος του βιβλίου, αποσπάσματα από το οποίο διάβασαν οι γνωστοί ηθοποιοί Κατερίνα Λέχου και Γρηγόρης Βαλτινός. Οι ίδιοι απάγγειλαν\ ποιήματα του Σαραντάρη, που περιέχονται στο βιβλίο...
