Οἱ Λωτοφάγοι τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν

 Χρονογραφίες


Πηγή


Το πρώτο “χειρουργείο” περιελάμβανε την αφαίρεση από τα Αρχαία Προσανατολισμού στη Β’ Λυκείου των έργων Υπερ Ροδίων Ελευθερίας του Δημοσθένη και το Περί Ειρήνης του Ισοκράτη. Στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των μελλούμενων εκπαιδευτικών μας υπολείπεται και πάλι -κατά την κρίση των εκπαιδευτικών ινστρουκτόρων- ένας λογογράφος του διαμετρήματος του Δημοσθένη με την ωδή του στα δημοκρατικά ήθη.

Επακολούθημα, αποτέλεσε η αρχική προ διετίας κατάργηση των Λατινικών στη Β’ Λυκείου και η ταυτόχρονη συνακόλουθη σύμπτυξη τους σε ένα μάθημα κοπτοραπτικής στη Γ’ Λυκείου και μόνο, μονολιθικό, αγαλματοποιημένο εδώ και είκοσι χρόνια στην ίδια διδακτέα ύλη δίχως εισαγωγικές παραπομπές, δίχως καμία προσέγγιση ουσίας με το κλασσικό ουμανισμό.

Έπονταν το ψαλίδισμα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην τάξη των τελειόφοιτων από την εξεταστέα ύλη. Περίττευαν βλέπετε κέιμενα του Σολωμού, του Βιζηυνού, του Παπαδιαμάντη, του Ιωάννου



Ακροτελεύτια κίνηση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων αφορούσε την αφαίρεση του Ποντιακού Ζητήματος από την εξεταστέα ύλη της Ιστορίας Προσανατολισμού των τελειοφοίτων.

Καταληκτικά, η θρυαλλίδα που ξεχείλισε το ποτήρι αποτέλεσε η προϊούσα έξοδος και της Αντιγόνης του Σοφοκλή από το πρόγραμμα διδασκαλίας στη Β’ Λυκείου. Τελικά, μετά από ήξεις- αφήξεις διαρροών, το μάθημα παρέμεινε αλλά αποτέλεσε μια ακόμα απόδειξη ύπαρξης της εκπαιδευτικής διελκυστίνδας που προκαλεί φυγόκεντρες τάσεις από τις ανθρωπιστικές σπουδές.

Πάντως (τὸ ἄρθρο εἶναι τοῦ Φεβρουαρίου 2017), καὶ ἀπὸ ὅσο ξέρω ἐπανέφεραν τὸν Ἐπιτάφιο τοῦ Περικλῆ (ὁ κλασικὸς τύπος Ἀριστεροῦ στοχαστῆ, Οὐμπέρτο Ἔκο, χαρακτήριζε τὸν Περικλῆ λαϊκιστή, δουλοκτήτη, ρατσιστὴ καὶ ἰμπεριαλιστή, ἴσως γι’ αὐτὸ οἱ Συριζαῖοι ἀρχικῶς ἔκοψαν τὸν Ἐπιτάφιο ἀπὸ τὰ σχολεῖα). Ὑποθέτω ὄχι στὴν ἐθνικοσοσιαλιστικὴ μετάφρασή του.