Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Η Ξηρανθείσα Συκιά (Μεγάλη Δευτέρα)-(Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού)


Επείγεται λοιπόν προς το πάθος και βιάζεται να πιεί το ποτήρι του θανάτου, το σωτήριο για όλο τον κόσμο. Έρχεται πεινασμένος για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, και δε βρίσκει σ᾽ αυτήν καρπό. Γιατί αυτήν υπαινίσσεται μεταφορικά η συκιά. Ποιός δηλαδή τρώει το πρωί; Ο βασιλιάς, ο Κύριος, ο Δάσκαλος. Νιώθοντας πείνα πρωί-πρωί, δεν εμποδίζει την επιθυμία του φαγητού. Δεν συγκρατεί τη φύση Του, αλλά, σαν κάποιος ακρατής κι ακόλαστος, ορμά ανόητα στο φαγητό, σε ακατάλληλη ώρα. Πώς τότε παιδαγωγεί τους μαθητές Του να μην τους νικά το πάθος της επιθυμίας; Δεν είναι έτσι το πράγμα. Αλλά όπως μιλούσε διδάσκοντας με παραβολικούς λόγους, έτσι εκτελεί και τις παραβολές με έργο. Πλησίασε στη συκιά πεινώντας. Η συκιά υποδήλωνε τη φύση της ανθρωπότητας. Ο καρπός της συκιάς είναι γλυκός, τα φύλλα της τραχιά κι άχρηστα κι έτοιμα για τη φωτιά. Αλλά και η φύση της ανθρωπότητας είχε γλυκύτατο τον καρπό της αρετής, έχοντας από το Θεό την εντολή να την καρποφορεί, εξαιτίας όμως της ακαρπίας της στην αρετή έβγαλε τα τραχιά φύλλα.
Πράγματι τί υπάρχει τραχύτερο από τις βιοτικές μέριμνες; Ήταν κάποτε γυμνοί ο Αδάμ και η Εύα και δεν ένιωθαν ντροπή. Γυμνοί στην απλότητα και την απέριττη ζωή τους. Ούτε τέχνη είχαν ούτε βιοτικές μέριμνες. Δεν επινοούσαν τρόπους πως να σκεπάσουν τη γύμνια του σώματός τους. Δεν ντρέπονταν για την ακτημοσύνη τους ούτε για τη λιτότητα της ζωής τους, αλλά, αν και ήταν γυμνοί στο σώμα, τους σκέπαζε η Θεία Χάρη. Δεν είχαν σωματικό φόρεμα, αλλά φορούσαν ένδυμα αφθαρσίας. Όταν όμως παράκουσαν, βρέθηκαν μακριά από τη Χάρη που τους σκέπαζε. Απογυμνώθηκαν από την έκστασή τους προς το Θεό και τη θεωρία Του. Είδαν τη γύμνωση του σώματός τους. Πόθησαν τα ευχάριστα της ζωής. Βρέθηκαν μέσα στη φτωχική και στερημένη ζωή. Έραψαν φόρεμα από φύλλα συκιάς κι έκαναν περιζώματα, έκαναν πολλούς λογισμούς και βρήκαν την τραχιά και γεμάτη μέριμνες και πόνους ζωή. «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα φας το ψωμί σου. Καταραμένη θα είναι για τα έργα σου η γη, θα βγάλει για σένα αγκάθια και τριβόλια και θα καταλήξεις στη γη» (Γεν. 3, 17, 19).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

28 Απριλίου 2013, Κυριακὴ τῶν Βαΐων.




Εὐαγγέλιον
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΒ´ 1 - 18
1 Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3 ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5 Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 10 ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11 ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 12 Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἐκραύγαζον· Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 14 εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 15 Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.
 
 
 
Τρεις  αντιθέσεις συνθέτουν το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων (Ιώαν. 12, 1-18), οι οποίες αποτυπώνουν τη στάση του κόσμου έναντι του Χριστού. Η πρώτη έχει να κάνει με την προσφορά αγάπης και ευγνωμοσύνης  από την πλευρά της Μαρίας, της αδελφής του Λαζάρου και το σχόλιο του Ιούδα του Ισκαριώτη, ο οποίος απορρίπτει τη διάθεση της ψυχής της Μαρίας και υποδεικνύει έναν άλλο δρόμο που δε γίνεται δεκτός από το Χριστό. Η δεύτερη έχει να κάνει με την απόφαση των Αρχιερέων των Ιουδαίων να σκοτώσουν, εκτός από το Χριστό, και τον Λάζαρο, διότι δεν άντεχαν να υπάρχει στα μάτια των συμπατριωτών τους ο απτός μάρτυρας της δύναμης του Χριστού πάνω στο θάνατο. Και η τρίτη έχει να κάνει με την στάση του λαού των Ιεροσολύμων, ο οποίος ζητωκραυγάζει τον ερχομό του Χριστού, όχι όμως επειδή πιστεύει στο αληθινό περιεχόμενο της αποστολής Του, αλλά διότι Τον θεωρεί βασιλιά του Ισραήλ. Και γι’ αυτό ο ίδιος ο λαός που θα αποθεώσει, ο ίδιος θα καταδικάσει χωρίς πολλή συζήτηση τον βασιλιά Του σε θάνατο.

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Ο Γέροντας Παΐσιος και…ο πίνακας ζωγραφικής!

paisios
Για την Romfea.gr, 
π. Νεκτάριος Σαββίδης

Ένας Αγιορείτης γέροντας που σύχναζε πολλές φορές στον γέροντα Παΐσιο, πρόσφατα μου διηγήθηκε ένα χαριτωμένο περιστατικό στο οποίο υπήρξε αυτήκοος μάρτυς.

Κάποτε ένας ζωγράφος επισκέφτηκε τον Γέροντα Παΐσιο στο κελί του.

Ο γέροντας με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ρώτησε: Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να με ζωγραφίσεις ένα πίνακα με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελί μου!

Ο καλλιτέχνης προθυμότατα , λέει στον π. Παΐσιο: Γέροντα με τα χαράς. Αυτή είναι η δουλειά μου. Τι θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα ετοιμάσω;

Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά; Εύκολο είναι γέροντα απαντάει ο Ζωγράφος.

Μπορείς να ζωγραφίσεις και μερικά δέντρα που θα σου πω; Βεβαίως γέροντα.


Αφού λοιπόν ο γέροντας του είπε και μερικά πράγματα που θα ήθελε να έχει ο πίνακας, στο τέλος του λέει: Μπορείς να ζωγραφίσεις και μία βρύση που να τρέχει νερό;

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ…ΗΤΑΝ Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ (μέρος 1ο)


imagesΛέγοντας στον υπάλληλο του σταθμού: «Μου δίνετε ένα εισιτήριο;» ή στον επιστάτη σας: «Πώς είστε Κύριε Χ;» ίσως να έχετε σκεφθεί κάποια στιγμή, «Μα καλά, από πότε ισχύει να μιλάω σε έναν άνθρωπο σαν να είναι πολλοί;;; Κι επιπλέον αυτό να θεωρείται πιο ευγενικό;!
Εν πρώτοις, αν το αναλογιστεί κανείς με την τετράγωνη λογική, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο ότι πρόκειται για παράνοια. Για να εκτιμήσουμε όμως ορθά αυτό το κοινωνιογλωσσικό φαινόμενο κρίνεται αναγκαίο να διευκρινιστούν τα δύο του επίπεδα, με ένα ενιάμεσο μεταβατικό στάδιο:
Α.         Χρήση πληθυντικού στη θέση του ενικού αριθμού
ΑÞ Β.  Το Α είναι απευθυντικός τρόπος προς ευγενείς(=αριστοκράτες)
Β.         Το Α θεωρείται ευγενικό.(=ευπρεπές)
Όσον αφορά στο πρώτο επίπεδο, θα πρέπει να ανατρέξουμε στη μεταομηρική εποχή, και μάλιστα λίγο μετά την άφιξη των «προσφύγων» Τρώων, μαζί με Λακεδαιμόνιους και Πελασγούς, στην ιταλική χερσόνησο και συγκεκριμένα στο Λάτιο. Εκεί λοιπόν ζούσαν κάποτε δύο αδέρφια, ο Ρώμος και ο Ρωμύλος, εγγόνια του βασιλιά της Άλμπα Λόνγκα, Νουμίτωρα. Που ήταν μακρινός απόγονος του Τρώα Αινεία. Ο Νουμίτωρας λοιπόν τους παραχώρησε μία περιοχή για να χτίσουν μία πόλη στο όνομά τους, τη Ρώμη, 19 χλμ ΝΑ της Άλμπα Λόνγκα. Καθώς χτιζόταν, τα δύο αδέρφια μάλωσαν και ο Ρώμος σκότωσε το Ρωμύλο. Αυτό συνέβη στις 21 Απριλίου του 753 π.Χ.(Είχε προηγηθεί κι άλλος τσακωμός για το που θα την έχτιζαν. Τελικά με βάση τους οιωνούς, επικράτησε η πρόταση του Ρωμύλου, δηλαδή ο Παλατίνος λόφος.)

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ξεσηκωμός των αλλοδαπών στην Ελλάδα τις μέρες του Πάσχα;


 

Πηγές της ΕΛ.ΑΣ επιβεβαιώνουν τον κίνδυνο ξεσηκωμού των Αλλοδαπών στην Ελλάδα τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης εβδομάδας. Οι πληροφορίες που έχει η ΕΛ.ΑΣ είναι πως εξτρεμιστικές ομάδες αλλοδαπών μουσουλμάνων που ζουν στην χώρα μας ετοιμάζονται για μεγάλης κλίμακας χτυπήματα προς τα τέλη της Μεγάλης εβδομάδας, ως υποτιθέμενη απάντηση στα γεγονότα της Ηλείας. Το όλο θέμα προέκυψε όταν, ομάδα προσκυνητών σε συγκεκριμένη μονή του Αγίου όρους με έκπληξη ενημερώθηκαν από τους πατέρες της μονής, ότι τα γεγονότα της Ηλείας δεν ήταν καθόλου τυχαία και μάλιστα θα λειτουργήσουν ώς αφορμή για μεγάλης κλίμακας αντίποινα των αλλοδαπών τις Άγιες ημέρες. Οι προσκυνητές της μονής φύγανε από το όρος εμφανώς προβληματισμένοι και αρχίσανε να ψάχνουν για περαιτέρω πληροφορίες μέχρι που ήρθε η επιβεβαίωση από τα χείλη αντρών της ΕΛ.ΑΣ. Αν και το ιστολόγιο μας οφείλει να παραδεχθεί πως διατηρεί κάθε επιφύλαξη για την εγκυρότητα της πληροφορίας, καλό θα ήταν να σταθούμε λίγο στο θέμα και να δούμε αν και κατά πόσο είναι υπαρκτός ένας τέτοιος κίνδυνος τις προσεχείς εβδομάδες.

Ένα ξεχασμένο θαύμα της πατρίδας


Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός επιστήμων
Συνεχίζονται και φέτος οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Ηταν πράγματι ένα θαύμα της ελληνικής ψυχής το γεγονός ότι απελευθερώθηκαν ιστορικά ελληνικά εδάφη από μία μικρή Ελλάδα, η οποία είχε πτωχεύσει το 1893, είχε ηττηθεί στρατιωτικά το 1897 και βρισκόταν υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (αντίστοιχο με την τρόικα ) από το 1898.
Πέραν, όμως, των πολεμικών κατορθωμάτων, αξίζει να θυμηθούμε και ένα ειρηνικό επίτευγμα
που υλοποιήθηκε πριν από ακριβώς 100 χρόνια και καταδεικνύει ότι μπορούμε να είμαστε και οργανωτικοί και συντονισμένοι και αποτελεσματικοί. Οπως με πληροφόρησε φίλος ιατρός που αγαπά την Ιστορία, στις αρχές του 1913 και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το Υγειονομικό του Στρατού μας εμβολίασε 500.000 ανθρώπους μέσα σε λίγους μήνες κατά της χολέρας και άλλων επιδημιών. Οι εποχές ήταν δύσκολες, υπήρχαν ασθένειες που σήμερα θεωρούνται ξεχασμένες, και οι συνθήκες του πολέμου προκαλούσαν τη μαζική συγκέντρωση αμάχων ή στρατιωτών, άρα και την ευκολότερη διάδοση των επιδημιών και των λοιμωδών νόσων. Ο βουλγαρικός και ο σερβικός στρατός είχαν μεγάλες απώλειες από τη χολέρα. Οι Ελληνες, οι παππούδες μας, τα κατάφεραν και την απέφυγαν.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Παραινέσεις του Μεγάλου Φωτίου προς ασχημονούντες βουλευτές

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Θλίψη, αγανάκτηση, έως και αποστροφή προκαλούν συμπεριφορές εντός του Κοινοβουλίου ορισμένων βουλευτών, νέων, ως επί το πλείστον, κατά την ηλικία. Επιδεικνύουν έναν απύθμενο εγωισμό, που τους οδηγεί στην αλαζονεία και στον αυταρχισμό, αλλά και σε απαξιωτικούς σε βάρος των συνομιλητών τους χαρακτηρισμούς. Όλα αυτά δεν δείχνουν μόνο άγνοια ή/και περιφρόνηση του χώρου στον οποίο βρίσκονται, καθώς και των Αξιών της Δημοκρατίας, αλλά και έλλειψη αγωγής.
Για τη σωστή συμπεριφορά των αρχόντων έγραψε ο Μέγας Φώτιος, τον 9ο αιώνα. Από τις παραινέσεις του επιλέγουμε ορισμένες, για όσους αποκτούν θέση εξουσίας στη δημόσια ζωή:
- Να απέχουν από κάθε αισχρολογία.
- Να αποστρέφονται τα φιλοκατήγορα και συκοφαντικά λόγια.
- Όσο υπερέχουν στην εξουσία, τόσο να υπερέχουν και στην αρετή. Εκείνος που πράττει το αντίθετο, επιτελεί τρία κάκιστα πράγματα: Καταστρέφει τον ίδιο του τον εαυτό, παρακινεί αυτούς που βλέπουν τη συμπεριφορά του να τον μιμηθούν και κάνει κακό εν γένει στην εξουσία, γιατί στο πρόσωπό του αυτή θίγεται.

ΤΑ ΟΡΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ.........


Ο Θεός βάζει τα εμπόδια ώστε να υπηρετούνται οι σκοποί Του.
Όλοι έχουμε βουνά στη ζωή μας.
Υπάρχουν άνθρωποι και πράγματα που απειλούν να φράξουν την προοδό μας προς την θεία ζωή.
Οι βαρειές υποχρεώσεις, οι ανομοιογενείς απασχολήσεις στην ζωή, ο σκόλοπας στη σάρκα, ο καθημερινός σταυρός – νομίζουμε ότι αν ολ’αυτά έλειπαν, θα ζούσαμε αγνότερη ζωή, πιο ήρεμη και πιο αγία. Συχνά προσευχόμαστε ν’απομακρυνθούν.
Όμως ΤΑ ΟΡΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ για την επιτυχία!
απο το πολυ ομορφο http://vatopaidi.wordpress.com

ΤΟ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ που ξεδιψουσε !!! (Κυριακή της Αγ. Μαρίας της αιγυπτίας)



Η ΜΑΡΙΑ, Η ΠΟΡΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ,ΜΕΣΑ ΣTO ΠΛΟΙΟ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ, ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΟΛΗ,ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ………………………………………………………………………………………………..
Η ΜΑΡΙΑ , TΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ!……………………
ΟΜΩΣ, ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΞΕΝΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ…ΚΑΤΙ ΤΗΝ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ….ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ,ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΜΕΣΑ [ στον ναο], ΕΝΩ ΑΥΤΗ, ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.. ΜΕΝΕΙ ΕΞΩ…—-ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ Η ΕΙΣΟΔΟΣ!!………………………………………………………………………………………………..
ΝΑΙ, ΚΑΛΑ,ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ….ΟΜΩΣ, ΓΙΑΤΙ Σ’ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΧΙ KAI ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ??—-
ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΑΙ??
ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ………………………………………………………………………………
ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΜΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ,ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ,ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ!!………………
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΩΡΑ ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΜΙΑ ‘ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΗ’ ΜΙΑ ‘ΜΗ ΣΥΜΜΟΡΦΩΜΕΝΗ’??? ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΡΩΘΕΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΙΑΣ ΕΤΑΙΡΑΣ………..?? ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ,ΤΟΤΕ Η ΠΟΡΤΑ TOY ΝΑΟY ΘΑ ΗΤΑΝΕ ΚΛΕΙΣΤΗ ΣΕ ΑΡΚΕΤΟΥΣ…ΑΝ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΗΤΑΝΕ ΒΕΒΗΛΩΣΗ TOY XΩΡΟΥ,ΤΟΤΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝΕ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ.!!-TOTE, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝΕ ΠΑΝΤΟΥ,- ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ-ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΟΛΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ‘ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ’.!Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΟΧΙ ΑΠΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ!ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ!!

"Εγώ την Εκκλησία την θέλω..."

 




«Εγώ την Εκκλησία την θέλω…». Πόσες φορές δεν ακούμε τη φράση αυτή, ειπωμένη συνήθως από ανθρώπους που έχουν μηδαμινή ή εντελώς περιθωριακή σχέση με την Εκκλησία; Αφενός δεν γνωρίζουν τι είναι γενικώς η Εκκλησία και αφετέρου δεν θέλουν ν’ αποδεχθούν το γεγονός ότι η Εκκλησία έχει και την ανθρώπινη διάστασή της, που σημαίνει ότι υπάρχουν ως μέλη της κληρικοί και λαϊκοί, που μπορεί να μη στέκονται στο ύψος του χαρίσματος του λαού του Θεού και συνεπώς να προκαλούν σκάνδαλα, επιβεβαιώνοντας αυτό που λέει ο λόγος του Θεού: «δι’ υμάς βλασφημείται το όνομά μου εν τοις έθνεσιν». Το περίεργο και το παράδοξο είναι ότι λέγεται η φράση από χριστιανούς, βαπτισμένους και χρισμένους, που, όπως είπαμε όμως, έχουν εντελώς τυπική σχέση με την Εκκλησία.


Η φράση, όπως λέγεται, αποκαλύπτει μία μετάθεση του κέντρου βάρους της χριστιανικής συνείδησης αυτού που την εκφράζει. Αντί δηλαδή ο συγκεκριμένος χριστιανός να ζει και να κινείται ως μέλος ενός σώματος, του σώματος του Χριστού, που είναι η Εκκλησία, άρα να υπόκειται ο ίδιος στο σώμα και να υποτάσσεται στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας, με πρόσβλεψη στον Ιησού Χριστό, την κεφαλή αυτής, και τους αγίους, με πρώτη την Παναγία, τα εξαίρετα μέλη της, αυτός αντιθέτως, ως να είναι υπερκείμενός της και συνεπώς κριτής της, ζητά να την «κανονίσει».

Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς...δικαιώματα




-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;
-Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.
Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στον Καλύβι με έναν αέρα ...Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια.
-Ήρθα να με βοηθήσεις, μου είπε. Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς πονοκέφαλους και οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτε.
-Έχεις δαιμόνιο, του λέω, γιατί έδωσες δικαιώματα στον διάβολο.
-Δεν έκανα τίποτε», μου λέει.
-Δεν έκανες τίποτε; του λέω. Δεν απάτησες μια κοπέλα; Ε, αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Πήγαινε να ζητήσεις συγγνώμη από την κοπέλα, μετά να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν και εξορκισμούς, για να βρεις την υγεία σου. Αν εσύ δεν καταλάβεις το σφάλμα σου και δεν μετανοήσεις, όλοι οι πνευματικοί του κόσμου να μαζευτούν και να ευχηθούν, το δαιμόνιο δεν φεύγει.
Όταν έρχονται τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιον αέρα, τους μιλάω ανοιχτά. Θέλουν τράνταγμα, για να συνέλθουν.

Ένας άλλος μου είπε ότι η γυναίκα του έχει δαιμόνιο. Κάνει συνεχώς φασαρίες στο σπίτι. Σηκώνεται το βράδυ, τους ξυπνάει, τα κάνει όλα άνω-κάτω.
-Εσύ εξομολογείσαι; του λέω.
-Όχι, μου λέει.
-Πρέπει να έχετε δώσει δικαιώματα στον διάβολο, του λέω. Δεν έγινε αυτό στα καλά καθούμενα. Τελικά βρήκαμε ότι είχε πάει σ' έναν Χότζα και του έδωσε κάτι να ραντίσει στο σπίτι για γούρι, για να πάει καλά η δουλειά του, και ούτε καν έδινε σ' αυτό σημασία. Αλώνιζε μετά ο διάβολος στο σπίτι του.

- Αν πιάσουν, Γέροντα, τα μάγια, πως λύνονται;

Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ

21 Απριλίου 2013, Κυριακὴ Ε’ τῶν Νηστειῶν (Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας), Ἦχος πλ. α´

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ι´ 32 - 45
32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, 33 ὅτι Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ’ οἷς ἡτοίμασται. 41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

 Δοξαστικὸν τῶν αἴνων τῆς Ε΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν
ΘΡ. ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ
Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις, σὺν ἁγιασμῷ· ὅθεν οὐδὲ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ' ὅσοι τοὺς θησαυρούς αὐτῶν ἐν χερσὶ πενήτων ἀποτίθενται. Ταῦτα καὶ Δαυῒδ ὁ Προφήτης διδάσκει λέγων· Δίκαιος ἀνὴρ ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡμέραν, ὁ κατατρυφῶν τοῦ Κυρίου καὶ τῷ φωτὶ περιπατῶν ὃς οὐ μὴ προσκόψῃ, ταῦτα δὲ πάντα, πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν γέγραπται ὅπως νηστεύοντες, χρηστότητα ποιήσωμεν, καὶ δῴη ἡμῖν Κύριος ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια.

 


                Λίγες μέρες πριν από το Πάθος του Κυρίου μας οι δύο από τους μαθητές Του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί Ζεβεδαίου, Τον πλησιάζουν  και Του ζητούν «όταν εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του να τους βάλει να καθίσουν έναν από τα δεξιά Του και έναν από τα αριστερά Του» (Μάρκ. 10, 37). Το αίτημα των υιών Ζεβεδαίου προκαλεί την οργή των υπόλοιπων μαθητών, ίσως γιατί δεν πρόλαβαν  να το ζητήσουν εκείνοι πρώτοι, ίσως γιατί αισθάνθηκαν την θρασύτητα της φιλοδοξίας τους.  Είναι γεγονός, πάντως, ότι ο Χριστός απορρίπτει το αίτημα και χωρίς να κατακρίνει την φιλοδοξία των μαθητών Του, της δίδει άλλο τρόπο εκπλήρωσης, ανατρέποντας τα δεδομένα με τα οποία εκείνοι πορεύονται.

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό



proskinitari.jpg


  
Σας ελέγχει η συνείδηση, επειδή κάνετε πολύ βιαστικά την προσευχή σας.
Και είναι εύλογο. Γιατί υπακούτε στον εχθρό; Εκείνος είναι που σας παρακινεί:
"Γρήγορα ...πιο γρήγορα ...". Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό. Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στον εαυτό σας να μη βιάζεστε.
Να προσεύχεστε έτσι, ώστε ούτε... μια λέξη να μην προφέρουν τα χείλη σας, που να μην την κατανοεί ο νους σας και να μην τη βιώνει η καρδιά σας.

Πρέπει να ριχθείτε σ' αυτόν τον αγώνα με αποφασιστικότητα στρατιωτική. Και όταν ο εχθρός σας ψιθυρίζει, "Κάνε τούτο ή εκείνο", εσείς να του αποκρίνεστε: "Ξέρω τί θα κάνω. Δεν σε χρειάζομαι. Φύγε από δω!".
Την ψυχή την τρέφει μόνο η προσευχή. Η δική σας προσευχή, όμως, είναι επιφανειακή, όχι ουσιαστική.
Γι ' αυτό η ψυχή σας μένει ανικανοποίητη, πεινασμένη ...

Ο Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
http://1myblog.pblogs.gr/

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Η βραδυά του Μεγάλου Κανόνος (5η Τετάρτη της Σαρακοστής)



Αυτόν τον πράγματι μέγιστο από όλους τους κανόνες ["κανών": μουσικό και ποιητικό είδος της βυζαντινής μουσικής (δείτε εδώ & εδώ)], τον δημιούργησε και τον συνέγραψε άριστα ο εν αγίοις πατήρ ημών Ανδρέας ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης, ο ονομαζόμενος και Ιεροσολυμίτης. 


Ο άγιος Ανδρέας καταγόταν από τη Δαμασκό. Επί σαράντα χρόνια εκπαιδεύτηκε στα γράμματα και εξάσκησε την εγκύκλια εκπαίδευση, οπότε ήλθε στα Ιεροσόλυμα και έγινε μοναχός. Ζώντας όσια και θεοφιλώς, άφησε στην Εκκλησία του Χριστού λόγους και  εκκλησιαστικούς ύμνους κανόνων, περισσότερο όμως αναδείχτηκε με τη συγγραφή πανηγυρικών λόγων. Μαζί με τα πολλά άλλα που έγραψε, συνέθεσε και τον Μεγάλο Κανόνα, που προξενεί πολύ μεγάλη κατάνυξη. Διότι επιλέγοντας και μαζεύοντας από όλη την ιστορία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, συνέθεσε τον ύμνο αυτό, από Αδάμ δηλαδή μέχρι και αυτήν την Ανάληψη του Χριστού και το κήρυγμα των Αποστόλων.


Προτρέπει λοιπόν με αυτόν τον ύμνο κάθε ψυχή, να ζηλέψει μεν όσα καλά προσφέρει η ιστορία της Αγίας Γραφής και να τα μιμηθεί όσο είναι δυνατόν, όσα δε είναι πονηρά να τα αποφεύγει, ενώ πάντοτε να προστρέχει στον Θεό με μετάνοια, με δάκρυα και εξομολόγηση, με κάθε τι δηλαδή που ευχαριστεί τον Θεό.


Ο κανόνας αυτός είναι τόσο μεγάλος και γραμμένος με τέτοιο μέλος, ώστε είναι ικανός να μαλακώσει και τη σκληρότερη ψυχή και να τη διεγείρει να ξεκινήσει να κάνει το καλό, με την προϋπόθεση όμως να ψάλλεται  με συντετριμμένη καρδιά και την προσοχή που αρμόζει. Συνέθεσε δε τον ύμνο αυτό, όταν και ο πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο μέγας Σωφρόνιος, συνέγραψε τον βίο της Μαρίας της Αιγυπτίας. Διότι και αυτός ο βίος προσφέρει άπειρη κατάνυξη και δίνει πολλή παρηγοριά σ᾽αυτούς που έχουν φταίξει και αμαρτήσει, εάν βεβαίως θελήσουν να απομακρυνθούν από τις πονηρίες.


Άγιος Ανδρέας Κρήτης
Και τα δύο ορίστηκαν να ψάλλονται και να αναγιγνώσκονται κατά την ημέρα της Πέμπτης της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών (στον εσπερινό της Τετάρτης) για τον εξής λόγο: Καθώς η αγία Τεσσαρακοστή πλησιάζει προς το τέλος, για να μη γίνουν αμελέστεροι στους πνευματικούς αγώνες αυτοί που είναι ήδη ράθυμοι, και απομακρυνθούν εντελώς από τη σωφροσύνη σε όλα, ο μεν μέγιστος Ανδρέας, τρόπον τινά σαν αλείπτης πνευματικός γυμναστής, αναφέροντας την αρετή των μεγάλων ανδρών μέσα από τις ιστορίες του Μεγάλου Κανόνα, όπως και την εκτροπή από την άλλη των πονηρών, κάνει αυτούς τους ράθυμους, όπως θα έλεγε κανείς, γενναιότερους και υπομονετικούς, ώστε να προχωρούν μπροστά με ανδρεία. Ο δε ιερός Σωφρόνιος, με τον σπουδαίο του λόγο για την οσία Μαρία, τους κάνει πάλι να γίνουν σώφρονες, και τους ξεσηκώνει προς τον Θεό, ώστε να να μην πέφτουν πια στην αμαρτία ούτε και να απελπίζονται, αν μερικοί βρέθηκαν να είναι αιχμαλωτισμένοι σε κάποια παραπτώματα. Διότι η διήγηση για την αγία Μαρία παρουσιάζει πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία και η συμπάθεια του Θεού σ᾽εκείνους που αποφασίζουν να μετανοήσουν από τις προηγούμενες αμαρτίες τους. 

Οι χίλιες και μία χρήσεις της σόδας



Τι είναι ακριβώς η Σόδα;
Πρόκειται για ορυκτά άλατα που βρίσκονται στη στάχτη των φυκιών και των φυτών, καθώς και στο νερό που αναβλύζει σε πετρώδεις περιοχές, πλούσιες σε ασβέστιο, νάτριο και κάλιο.


Που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη μαγειρική σόδα...
Τελευταία αναδεικνύονται όλο και περισσότερο οι πολλαπλές αρετές της μαγειρικής σόδας. Αξίζει λοιπόν μία αναφορά σε αυτή την απλή αλλά θαυματουργή ουσία.
Με την ονομασία σόδα χαρακτηρίζονται δύο ενώσεις του νατρίου:
Α) το διττανθρακικό νάτριο NaHCO3 που είναι η μαγειρική σόδα ή σόδα φαγητού ή αρτοποιίας, σε μορφή λευκής σκόνης και
Β) Ανθρακικό νάτριο-Carbonate Soda, ή σόδα της πλύσεως, με λευκή κρυσταλλική μορφή.

Εδώ αναφερόμαστε στη μαγειρική σόδα της οποίας οι ονομασίες μαρτυρούν ότι στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε κυρίως στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική ως διογκωτική ουσία «baking soda, baking powder», αλλά και ως χωνευτικό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ:

Η σόδα δεν χρησιμεύει μόνο σαν χωνευτικό, αλλά μπορεί να τη χρησιμοποιήσετε για να καλμάρετε ερεθισμούς του δέρματος, τσουξίματα στα μάτια και μυϊκές κράμπες.

Ένα ακόμη φυσικό φάρμακο


Είναι σαν ένα ποτό θαύμα! 
Είναι απλό. Χρειάζεται μία ρίζα τεύτλων (δηλαδή των παντζαριών), ένα καρότο και ένα μήλο, που θα τα συνδυάσετε μαζί για να κάνουν το χυμό! Πλύνετε τα παραπάνω, τα κόβετε με τη φλούδα σε κομμάτια – τα βάζετε στον αποχυμωτή, και αμέσως πίνετε το χυμό. Μπορείτε να προσθέσετε λίγο λεμόνι ή λάιμ για περισσότερο δροσιστική γεύση.

Αυτό το ποτό θαύμα είναι αποτελεσματικό για τις ακόλουθες παθήσεις:

1. Αποτρέπει τα καρκινικά κύτταρα που αναπτύσσονται, και συγκρατεί τα καρκινικά κύτταρα να μην αναπτυχθούν.
2. Αποτρέπει την ασθένεια του ήπατος, νεφρού, πάγκρεας, καθώς και ...να θεραπεύσει το έλκος.
3. Ενισχύει τον πνεύμονα, την πρόληψη καρδιακής προσβολής και την υψηλή αρτηριακή πίεση.
4. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
5. Καλό για την όραση, τα κόκκινα και τα κουρασμένα μάτια ή την ξηροφθαλμία
6. Βοηθάει στην εξάλειψη του μυϊκού πόνου
7. Αποτοξινώνει, βοηθώντας την κινητικότητα του εντέρου, και εξαλείφει την δυσκοιλιότητα. Επομένως θα κάνει το δέρμα σας πιο υγιές και να φαίνεται πιο λαμπερό. Σαν να το έστειλε ο Θεός για το πρόβλημα της ακμής.
8. Βελτιώνει την κακοσμία του στόματος, που οφείλεται στην δυσπεψία, και την λοίμωξη του λαιμού.
9. Βελτιώνει τους πόνους.
10. Βοηθάει τον πάσχων από αλλεργική ρινίτιδα (πυρετός εκ χόρτου).

Δεν υπάρχει απολύτως καμία παρενέργεια. Ιδιαίτερα θρεπτικό και απορροφάται εύκολα. Πολύ αποτελεσματικό αν χρειαστεί να χάσετε βάρος.Θα παρατηρήσετε ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα θα βελτιωθεί μετά από 2 εβδομάδες.


Φροντίστε να το πίνετε αμέσως από τον αποχυμωτή για καλύτερο αποτέλεσμα.

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Χριστέ μου δεν ξέρω να διαβάζω...


Κάποτε, σ' ένα εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο
Μπήκε μια γριούλα για να ψωνίσει!
Κατευθύνθηκε προς τον υπάλληλο του βιβλιοπωλείου
Και ζήτησε την Καινή Διαθήκη!
Ο υπάλληλος πρόθυμος, την εξυπηρέτησε αμέσως!
Στο κατάστημα εκείνη τη στιγμή έτυχε
Να βρίσκεται και κάποιος ιερέας!
Βλέποντας την γριούλα να αγοράζει την Καινή Διαθήκη
Αναρωτήθηκε αν την ήθελε για την ίδια  ή για κάποιον άλλον
Καθώς την θεώρησε αρκετά μεγάλη για να ξέρει να διαβάζει!
Πήρε το θάρρος λοιπόν, και την ρώτησε:
-Γιαγιάκα, για σένα την θέλεις την Καινή Διαθήκη;
-Μάλιστα, Πάτερ μου, απάντησε εκείνη!
-Αλήθεια, ξέρεις να διαβάζεις;
-Όχι!
Απάντησε η γριούλα, εντελώς φυσιολογικά!
-Και τότε τι θα την κάνεις την Καινή Διαθήκη αν δεν μπορείς να την διαβάσεις;
Την ξαναρώτησε ο ιερέας!
-Να παιδί μου, του απάντησε η γριούλα!
-Την κρατάω αγκαλιά, πάω μπροστά στην εικόνα του Χριστού, του δείχνω την Καινή Διαθήκη και του λέω:
"Χριστέ μου δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά ότι λες σε αυτό το βιβλίο, βάλτο εδώ μέσα"
Και με ένα ελαφρύ χτύπο του χεριού της, έδειξε την καρδιά της!

Πηγή: http://paparokades.blogspot.gr

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Πόσο κοστίζει να ξεδίνει κανείς;


Βασίλης ΚαραποστόληςΗ διασκέδαση σήμερα που τα χρήματα λιγοστεύουν και τα χαρούμενα πράγματα είναι δυσπρόσιτα

Σαν υποκατάστατο της ευτυχίας, η διασκέδαση διέθετε πάντα ακαταμάχητα θέλγητρα. Εξαρτημένη από χίλια δυο, η ευτυχία ξεγλιστράει συνεχώς, ενώ η διασκέδαση πιστεύουμε ότι είναι του χεριού μας. Όποιος πληρώνει το αντίτιμο την αποκτά. Να όμως που σήμερα οι τερπνές υπηρεσίες της γίνονται αναπάντεχα πιο ακριβές. Θα δυστυχήσουμε λοιπόν διπλά; Εκτός από φτωχότεροι θα γίνουμε και ανίκανοι να ξεδίνουμε;
Το όλο ζήτημα ανάγεται στο τι έχουμε στη διάθεσή μας ώστε να ελαφρώνουν τα βάρη. Μέχρι τώρα είχαμε αρκετά πράγματα ειδικά κατασκευασμένα για να φτιάχνουν τη διάθεση. Αποδείχτηκε πως ήταν «χαρούμενα πράγματα για λυπημένους ανθρώπους».
Πράγματι, η διάθεση των ανθρώπων έφτιαχνε όλο και δυσκολότερα, όχι επειδή τα πράγματα που προμηθεύονταν ήταν ελαττωματικά, αλλά επειδή ο εθισμός στην αγορά της διασκέδασης υπενθύμιζε διαρκώς στον αγοραστή ότι ήταν δέσμιος μιας δοσοληψίας. Από το πόσα είχε στην τσέπη του εξαρτιόταν το τι θα ’βαζε στην καρδιά του. Ποθούσε να συγκινηθεί έως δακρύων ή να γελάσει.
Έπρεπε να πληρώσει γι’ αυτό, μια υποχρέωση που τον ξανάφερνε πίσω, στην εργασία, στις έγνοιες. Ωστόσο, το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν γρήγορα και χωρίς πολλούς δισταγμούς, όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες. Ήταν ανάγκη πάση θυσία να εξασφαλισθεί η διασκέδαση για να εμποδίσει τη σκέψη να πάει εκεί όπου δεν θα ’ξερε κυριολεκτικά τι να κάνει. Και ακριβώς, όπως έλεγε ο Πασκάλ, για να μη βλέπει μπροστά του τον γκρεμό ο άνθρωπος υψώνει φράχτες και δεν κοιτάει παρά μόνον αυτούς.

Διασκεδάζουμε επομένως για να μη σκεφτόμαστε; Στο ερώτημα αυτό είναι φυσικό να απαντούν οι περισσότεροι με ένα «ε, και λοιπόν;» και να συνεχίζουν τον δρόμο τους. Έχουν κάποιο δίκιο, εφόσον κανένας δεν θα ήταν δυνατόν να αποδεχτεί ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι διαρκώς αφιερωμένη σε σκέψεις, και μάλιστα σ’ αυτές που δεν βγάζουν πουθενά. Εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα. Δεν είναι ο θάνατος που συσκοτίζει το μυαλό των ανθρώπων, είναι η αδυναμία.

Η νηστεία

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Η νηστεία είναι αρχαιοπαράδοτη αρετή. Μαζί με την προσευχή προετοιμάζουν τον πιστό για τον σταυρό και την ανάσταση. Η νηστεία τρέφει την ψυχή. Μαθαίνει τη χρήσιμη εγκράτεια, την απόρριψη των περιττών, των ακριβών, των πλούσιων, των πολλών και διάφορων. Είναι κάτι, το μόνο ίσως, που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στον Θεό. Ο Θεός είναι ανενδεής, δεν έχει ανάγκη τη δική μας νηστεία. Εμείς ωφελούμεθα νηστεύοντας. Είμεθα σε εγρήγορση, ανάταση, προσευχόμεθα πιο καλά, πιο συγκεντρωμένα, πιο προσεκτικά. Είναι μία κίνηση ότι θέλουμε τον Θεό στη ζωή μας.

Η νηστεία συνδυάζεται και με τη μετάνοια. Είναι μία ευκαιρία που μας χαρίζει ο Θεός για να παρακινήσουμε τη φιλοτεκνία του. Τη νηστεία πρέπει να τηρούμε πρόθυμα, φιλότιμα κι ευχάριστα, και όχι τυπικά, ως αγγαρεία και με βαριά καρδιά. Να την προσφέρουμε ως εγκάρδιο δώρο. Οι πρωτόπλαστοι έχασαν τον παράδεισο από λαιμαργία. Η νηστεία ας μας ξαναεισαγάγει σε αυτόν. Η νηστεία να μη μείνει στη στέρηση κάποιων τροφών, αλλά ας γίνει αφορμή αποχής από πάθη και κακίες. Ας γίνει σταθμός ουσιαστικής στροφής και συνδέσμου με τον αληθινό Θεό.

Από την κλίμακα του άγίου Ιωάννη



Η ελάττωσις του κακού γεννά την αποχή από το κακό. Η αποχή από το κακό είναι η αρχή της μετανοίας. Η αρχή της μετανοίας είναι η αρχή της σωτηρίας. Η αρχή της σωτηρίας είναι η καλή πρόθεσις. Η καλή πρόθεσις γεννά τους κόπους. Αρχή των κόπων είναι οι αρετές. Η αρχή των αρετών είναι το άνθος (της πνευματικής ζωής). Το άνθος της αρετής είναι η αρχή της (πνευματικής) εργασίας. Η (πνευματική) εργασία είναι τέκνο της αρετής∙ και αυτής τέκνο η συνέχισις και η συχνότης της εργασίας. 
Καρπός και τέκνο της συνεχούς και επιμελούς εργασίας είναι η έξις, (μόνιμη συνήθεια) Και ..

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ





ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε Τετάρτη (Δ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν. Θέλω νὰ στρέψω τὴν προσοχή σας στὸ εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας. Εἶνε ἡ ἱστορία ἑνὸς πατέρα, καὶ συγχρόνως ἡ ἱστορία ὅλων τῶν οἰκογενειαρχῶν ὅλων τῶν αἰ­ώνων κάθε ἐποχῆς καὶ ἰδίως τῆς σημερινῆς.

* * *

Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο; Ἕνας πατέρας εἶχε ἕ­να παιδὶ ποὺ ἀρρώστησε ἀπὸ ἀρρώστια φοβερή· τὰ αἴτιά της ἦταν ὄχι φυσικὰ ἀλλὰ ὑ­περφυσικά· ὀνομάζεται δαιμονισμός. Καὶ σήμερα πολλὰ πράγματα ποὺ συμβαί­νουν στὶς οἰκογένειες πιστεύω ὅτι δὲν ἐξηγοῦνται ἀλ­λιῶς· εἶνε δαιμονισμός, ὅπως περιέγραψε ὁ ῾Ρῶ­σος Ντοστογιέφσκυ στὸ ἔργο του Δαιμονισμένοι. Ὅπως τὸ βόδι, ποὺ ἅμα τὸ πιάσῃ ὁ τάβανος δὲν ἡσυχάζει πιὰ ἀλλὰ τρέχει ἀσυγ­κρά­­τητο μὲ τὸ κεφάλι κάτω, ἔτσι μοιάζουν πολλὰ παιδιά. Δὲν ἡσυχάζουν· εἶνε δυστυχισμένα, καὶ πιὸ δυστυχισμένοι οἱ γονεῖς τους.
Τὸ παιδὶ αὐ­τὸ λοιπὸν δαιμονίστηκε, τὸ «τσί­μ­πησε μῦγα» δαιμονική. Ὅταν τό ᾽πιανε κρίσις ἔπεφτε κάτω καὶ χτυπιόταν, σπαρταροῦσε σὰν τὸ ψάρι, ἔβγαζε ἀφροὺς ἀπ᾽ τὸ στόμα κ᾽ ἔτριζε τὰ δόντια. Ὁ πατέρας τὸ εἶχε πάει παντοῦ, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν οὔτε γιατροὶ οὔτε μάγοι οὔτε κανεὶς ἄλλος νὰ τὸ θεραπεύσουν. Ἀ­πελπισμένος πιὰ πῆγε στὸ Χριστό. Καὶ ὁ Χριστός, ποὺ εἶδε τὸ παιδὶ νὰ κυλιέται μπροστὰ στὰ πόδια του, ρώτησε τὸν πατέρα· ―Πόσον και­ρὸ εἶνε ἔτσι τὸ παιδί; Καὶ ὁ πατέρας ἀπήν­τησε· ―«Παιδιόθεν», ἀπὸ μικρό (Μᾶρκ. 19,21).
Γεννᾶται ἡ ἀπορία· γιατί ρωτάει ὁ Χριστός; δὲν ξέρει; Ὡς Θεὸς παντογνώστης ξέρει ὅ­λες τὶς λεπτομέρειες, ἀλλὰ ρώτησε ἐπίτηδες. Ὅπως ὁ δάσκαλος ρωτάει τὸ μαθητὴ ὄχι διότι ἀγνοεῖ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν διδάξῃ κάτι, ἔτσι καὶ... ὁ Χριστός, ὁ αἰώνιος διδάσκαλος· ρώτησε, διότι ἀπὸ τὴν ἀπάντησι τοῦ πατέρα ἤθελε νὰ βγάλῃ μιὰ μεγάλη διδασκαλία· ὅτι οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὰ παιδιά τους ἀπὸ νωρίς, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννιῶνται κι ἀ­κούγεται τὸ πρῶτο τους κλάμα, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θηλάζουν καὶ λένε τὶς πρῶτες λέξεις.
Τὸ ἐπεισόδιο λοιπὸν αὐτὸ ἔχει μεγάλη παιδαγωγικὴ σημασία, ἰδίως γιὰ τοὺς γονεῖς. Τότε ἦταν αὐτὸς ὁ πατέρας μὲ δαιμονισμένο τὸ παιδί· σήμερα χιλιάδες παιδιὰ εἶνε δαιμονισμένα. Ποιός φταίει, ποιός εὐθύνεται γι᾽ αὐτό; Εὐθύνη φέρει καὶ ἡ πολιτεία – τὸ κράτος, εὐ­θύνη φέρει καὶ ἡ Ἐκκλησία, εὐθύνη φέρει καὶ ἡ κοι­νωνία· ἀλλὰ σὲ τελευταία ἀνάλυσι τὸ μεγάλο μερίδιο εὐθύνης φέρουν ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα, οἱ γονεῖς. Ἐξετάζοντας τὴ διαγωγὴ τῶν γονέων μποροῦμε νὰ τοὺς κατατάξουμε στὶς ἀκόλουθες τέσσερις κατηγορίες.

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Μαρασμός;



[...]Στενοχωριέσαι συχνά, σαν προσέχεις ότι προσφιλή σου πρόσωπα μαράθηκαν και γέρασαν. Αυτό όμως είναι η φθορά του ανθρώπινου ψυχικού στοιχείου, που ανοίγει τον δρόμο για ν' ανεβούν από τα βάθη δυνάμεις ευεργετικές, πνευματικές. Η άνθηση που με πόνο μέσα μας βλέπουμε να εξασθενίζει στούς άλλους, η λάμψη δηλαδή των ματιών, τα ροδοκόκκινα μάγουλα κι οι βαθιές μελωδικές φωνές- όλα αυτά είναι ευφορία του σαρκικού και ψυχικού μας ανθρώπου και δεν έχει αξία. 'Οσο περισσότερο χάνει ο εξωτερικός άνθρωπος τόσο περισσότερο αναγεννάται ο εσωτερικός. Κι είναι καλό άν το γέρασμα δεν οδηγεί στήν κατάθλιψη, στον φόβο των γηρατιών και του θανάτου και στην πνευματική κατάπτωση.[...]

Από το  βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
http://ecnecema.blogspot.gr/?zx=e7a6960317f1ff0e

Philip Glass- The Kiss

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...



Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμς κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα ξεδιπλωθεί και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, 
που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί.

Συνεχώς, την κάθε μέρα και την κάθε ώρα, ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους είτε περιστάσεις είτε καθήκοντα, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας, αλλά εμείς δεν του δίνουμε προσοχή, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα Του Θεού για μας. Και πράγματι, πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; Μόνο στέλλοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους και ...συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων. 

Ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα, το μέγιστο εθνικό θέμα

Σωτήρης Μητραλέξης 
Με αφορμή την συζήτηση για το επίδομα γάμου θα επιχειρήσουμε να συνοψίσουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα τα βασικά στοιχεία σχετικά με το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα. Όσο κι αν κάποιοι το θεωρούν «πασέ», το πρόβλημα της υπογεννητικότητας είναι το μεγαλύτερο εθνικό μας πρόβλημα – ή τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα. Υπονομεύει ευθέως το ενδεχόμενο ύπαρξης ελληνικού έθνους-κράτους στην αυγή του 22ου αιώνα. Η πολιτική εξουσία ρυθμίζει τις προτεραιότητες, το ποιά ζητήματα αξιολογούνται ως σημαντικώτερα, κρισιμώτερα, πλέον επείγοντα, ποιά όχι. Αν η πολιτική εξουσία θεωρεί ότι «δεν έχουμε χρήματα για να λύσουμε αυτό το ζήτημα»… Προσέξτε μην και απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος! Τί είναι το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα; Κάθε γενιά για να αναπαραχθεί χρειάζεται κατ’ ελάχιστον 2.1 (δείκτης γεννητικότητας / total fertility rate) παιδιά κατά μέσο όρο ανά γυναίκα: η ελληνική οικογένεια γεννά 1-1.3, αριθμός εφιαλτικά χαμηλός. Σύμφωνα με αυτόν τον αριθμό, το 2100 οι απόγονοι των σημερινών Ελλήνων (…αν δεν έχουν μεταναστεύσει όλοι) θα είναι περίπου 2,3 εκατομμύρια. Αναλογιστείτε λίγο τον αριθμό: 2,3 εκατομμύρια. Γιατί όμως είναι «πρόβλημα» η δημογραφική σμίκρυνση; Λίγα από τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά της, όταν πλέον η «δημογραφική πυραμίδα» θα έχει γίνει… ρόμβος και ανάποδη πυραμίδα, είναι τα παρακάτω:

Το άρθρο του "Ελεύθερου Τύπου" για το νέο Λύκειο



ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ

Επιστροφή στις … Δέσμες
ΤΕΙΧΗ που παραπέμπουν στο παλιό Λύκειο των δεσμών χτίζει η πρόταση της άτυπης επιτροπής του υπουργείου Παιδείας για τη Γ' Τάξη του Γενικού Λυκείου. Οι κατευθύνσεις καταργούνται και αντικαθίστανται από τρεις κύκλους σπουδών.
Ο 1ος κύκλος εστιάζει στις Κλασικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες, ο 2ος κύκλος στις Θετικές, στις Τεχνολογικές και τις Επιστήμες Υγείας και ο 3ος κύκλος στις Οικονομικές, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες.

Τα μαθήματα γενικής παιδείας μειώνονται σε 4 από 11 που διδάσκονται σήμερα. Μένουν η Νέα Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Φυσική Αγωγή με 11 ώρες διδασκαλίας. Αρχαία, Φυσική, Βιολογία, Ξένη Γλώσσα, Θρησκευτικά και Κοινωνιολογία φεύγουν από το πρόγραμμα γενικής παιδείας της τελευταίας τάξης, ενώ δεν υπάρχουν μεταξύ των τριών κύκλων κοινά μαθήματα επιλογής που θα επέτρεπαν την κινητικότητα των υποψηφίων.
Τέτοια μαθήματα - μπαλαντέρ (Μαθηματικά, Βιολογία, Φυσική και Ιστορία γενικής παιδείας) υπάρχουν στο σημερινό πρόγραμμα της Γ' τάξης, επιτρέποντας π.χ. στον υποψήφιο της θεωρητικής κατεύθυνσης να δηλώνει ακόμη και Ιατρικές με Βιολογία γενικής παιδείας και πέναλτι με μόρια.
Ξένη Γλώσσα

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Η Ομιλία του Παλαιών Πατρών Γερμανού στη Μονή της Αγίας Λαύρας



Διάφοροι ύποπτοι και προπληρωμένοι όσο και παράξενοι τύποι, πολύ θα ήθελαν να μας πείσουν ότι η επανάσταση του 1821 δεν έγινε ποτέ, ή πως αν έγινε, έγινε απλά και μόνο από "φτηνότερα" κίνητρα. Άλλοι πάλιν, φτάνουν μέχρι του σημείου να αμφισβητούν αυτή καθ΄ εαυτή την πραγματικότητα των ιστορικών γεγονότων. Ευτυχώς ωστόσο για την αλήθεια, η ιστορία επιμένει στη χρησιμότητα της ξεσκεπάζοντας συνάμα τον κάθε της πλαστογράφο.



Ανάμεσα από αυτούς τους τσαρλατάνους, αμφισβητήθηκε και αυτή ακόμα η Μονή της Αγίας Λαύρας. Αμφισβητήθηκε η ευλογία του λάβαρου της επανάστασης από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό ενώ αμφισβητήθηκε πολλάκις και η εθνική συνείδηση των επαναστατών Ελλήνων. Ας διαβάσουμε ωστόσο -και με ατράνταχτες αποδείξεις- την ομιλία του επισκόπου Πατρών όταν αυτός κήρυξε την ελληνική επανάσταση, όπως ακριβώς την αναμετέδωσε η γαλλική εφημερίδα "Le Constitutionnel" στις... 6 Ιουνίου 1821:

"Ομιλία του Γερμανού, έξαρχου Παλαιών Πατρών, επισκόπου Πατρών, προς τον κλήρο και τους πιστούς της Πελοποννήσου, που εκφωνήθηκε στη μονή των αδερφών της Αγίας Λαύρας, στο όρος Βελιάς -τμήμα του όρους Αροάνια (Χελμός) πάνω από την πόλη των Καλαβρύτων και την Ι.Μ. Αγίας Λαύρας (Σ.τ.Μ.) - στις 8 (20) Μαρτίου 1821:

[Το δημοσίευμα της "Le Constitutionnel" (06/06/1821) από το site των ψηφιοποιημένων συλλογών της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας: http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k650195q/f1.image.langFR ]

"Πολυαγαπημένοι μας αδερφοί,

Ο Κύριος, που έπληξε τους πατέρες μας και τα παιδιά τους, μας ανακοινώνει σήμερα διαμέσου του στόματός μου, πως λαμβάνει τέλος η εποχή των δακρύων και των βασάνων μας. Η φωνή Του λέει πως προορίζεσθε να γίνετε η κορωνίδα της δόξης Του και το διάδημα της βασιλείας Του. Η αγία Σιών θα πάψει να ζει παραδομένη στη θλίψη: «καὶ ἔσῃ στέφανος κάλλους ἐν χειρὶ Κυρίου καὶ διάδημα βασιλείας ἐν χειρὶ Θεοῦ σου» (Ησ. 62:3).

Μεταχειρίζονταν το ναό του Κυρίου χωρίς σεβασμό, και κύλισαν τα πολύτιμα σκεύη Του στο βούρκο «ἐγένετο ὁ ναὸς αὐτῆς ὡς ἀνὴρ ἄδοξος, τὰ σκεύη τῆς δόξης αὐτῆς αἰχμάλωτα ἀπήχθη, ἀπεκτάνθη τὰ νήπια αὐτῆς ἐν ταῖς πλατείαις, οἱ νεανίσκοι αὐτῆς ἐν ρομφαίᾳἐχθροῦ» (Α' Μακ. 2: 8-9). Αλλά ήρθε η ώρα της εκδικήσεως, διότι «ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται» (Ψαλ. 41:8).

Η προαιώνια ευσπλαχνία του Κυρίου ετοιμάζεται να χαριτώσει το λαό Του (Θρ. Ιερ. 5:1). Η βλάσφημη φυλή των Τούρκων εσυμπλήρωσε το μέτρο των βασανισμών της. Ήρθε η ώρα να αποκαθάρουμε την Ελλάδα από αυτήν, σύμφωνα με τη ρήση του αιωνίου Θεού: «ἔκβαλε τὴν παιδίσκην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς» (Γεν. 21:10).

«Αγαπάτε αλλήλους» λοιπόν, γένος των Ελλήνων, διπλά τιμημένου από τους πατέρες σας· εξοπλισθείτε με το ζήλο του Θεού· ο καθείς από σας ας ματώσει τη ρομφαία του· διότι καλύτερος ο θάνατος με το όπλο ανά χείρας, παρά η θέαση του εξευτελισμού των βωμών και των εστιών: «περίζωσαι τὴν ρομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου» (Ψαλ. 44:4). Ας σπάσουμε τα δεσμά και το ζυγό που βαραίνει τον τράχηλό μας: «Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν» (Ψαλ. 2:3)· διότι είμαστε οι κληρονόμοι του Θεού και οι συγκληρονόμοι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. '

Αλλοι, πέραν των ιεραρχών σας, θα σας ομιλήσουν περί της δόξης των προγόνων σας· αλλά εγώ θα επαναλάβω το όνομα του Θεού μας, προς το οποίο οφείλουμε αγάπη πολύ ισχυροτέραν του θανάτου: «ὅτι κραταιὰὡς θάνατος ἀγάπη, σκληρὸς ὡς ᾅδης ζῆλος» (Ασμ. 8:6).

Αύριο, οδηγούμενοι από τον σταυρό, θα εξορμήσουμε προς την πόλη της Πάτρας, που η γη της έχει εξαγνισθεί από το αίμα του ενδόξου αγίου μάρτυρος αποστόλου Ανδρέα. Ο Κύριος θα εκατονταπλασιάσει το θάρρος σας· προκειμένου δε να ενισχύσω τις δυνάμεις σας, σας απαλλάσσω από την νηστεία της μεγάλης σαρακοστής που ακολουθούμε.

Στρατιώτες του σταυρού! Σας καλώ σήμερα να υπερασπισθείτε την ίδια την υπόθεση του Ουρανού! Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ας είσθε ευλογημένοι και ας συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας".

(Ο Γερμανός - κατά κόσμον Γεώργιος Κόζης, 1771-1826 - ήταν μητροπολίτης Παλαιών Πατρών). http://www.hellasontheweb.org/2010-04-05-22-32-27/2012-03-05-20-53-43/13126-2013-03-24-17-42-57




Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Τι μας διδάσκει η ιστορία της φιλοσοφίας;


Μέρος A': Η φιλοσοφία κατά τον Σωκράτη », 8 Απριλίου 2013
    Σέργιος Τρουμπετσκόϊ 



S-Trubetskoi_AΤο παρόν κείμενο του πριγκ. Σεργίου Τρουμπετσκόϊ μεταφράζεται για πρώτη φορά στην ελληνική. Είχε περιληφθεί στην μνημειώδη έκδοση υπό την επιγραφή “Προβλήματα ιδεαλισμού”. 
Μετάφραση Δημήτρης Μπαλτάς

Α. Η φιλοσοφία κατά τον Σωκράτη
1.
[σ. 483] Από την εποχή του Σωκράτους μία από τις ισχυρότερες και παραστατικότερες ενστάσεις κατά της φιλοσοφίας υπήρξε η γενική διαφωνία μεταξύ των φιλοσόφων. Κάθε πρωτότυπη φιλοσοφική διδασκαλία διαφέρει από τις υπόλοιπες, διαφωνεί με αυτές, αντιφάσκει με αυτές και η ίδια εσωτερικές αντιφάσεις και ατέλειες·καμιά δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα της ανθρώπινης διάνοιας, επειδή τα αιτήματά της είναι απόλυτα.
Τα μέσα για τον μετασχηματισμό της φιλοσοφίας και της φιλοσοφικής δραστηριότητας είχαν προταθεί πολλές φορές και πολλές φορές είχαν οδηγήσει στις πραγματικές ανατροπές στην σφαίρα της σκέψεως. Όμως, δεν άλλαξαν την θέση της φιλοσοφίας ως προς το τελικό αντικείμενό της, το Αληθές που αναζητεί: εξακολουθεί η φιλοσοφία να επιδιώκει να το κατανοήσει και η επιδίωξη αυτή εξακολουθεί να πραγματώνεται σε διάφορες, αποκλίνουσες μεταξύ τους, φιλοσοφικές διδασκαλίες που προσφέρουν ικανοποίηση σε μεμονωμένες διάνοιες, αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτήν την ικανοποίηση στην ανθρώπινη σκέψη στο σύνολό τους. Και θα έλεγε κανείς πως είχε δοκιμάσει όλες τις πιθανές λύσεις.
Ο Σωκράτης νόμιζε ότι η φιλοσοφία θα πάρει τον σωστό δρόμο, εάν αρνηθεί την θεωρία για «τα θεία πράγματα», για την φύση των όντων, για τις απαρχές της υπάρξεως·για να γίνει αξιόπιστη, πρέπει να αρνηθεί την απόπειρα να γνωρίσει αυτό που υπερβαίνει την διάνοιά μας, και να περιορισθεί στην γνώση των «ανθρωπίνων πραγμάτων», δηλαδή την ηθική σφαίρα. Αλλά και αυτό το μέσο δεν είχε βοηθήσει: στην σφαίρα της ηθικής φιλοσοφίας όλα αποδείχθηκαν τόσο αμφισβητήσιμα, όσο και στην σφαίρα της θεωρίας για την φύση των όντων. Ήδη, μεταξύ των μαθητών του Σωκράτους, βρίσκουμε την πλέον αποφασιστική διαφωνία για το ζήτημα περί του σκοπού της ανθρώπινης συμπεριφοράς, για το αγαθό, για το καλό, για τις αρετές, για τις υποχρεώσεις ως προς τους συνανθρώπους μας και την κοινωνία.

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Η ΑΙΣΧΥΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

7 Απριλίου 2013, Κυριακὴ Γ’ τῶν Νηστειῶν, της Σταυροπροσκυνήσεως, Ἦχος γ´


ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Η´ 34 - 38
34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. 
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 1 
1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
 

Δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή του, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, που να μη σηκώνει σταυρό. Είτε ο σταυρός είναι εσωτερικός και έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, την κλειστότητα, τη αδυναμία αληθινής κοινωνίας με τους άλλους που κάνει τον άνθρωπο μελαγχολικό, είτε είναι εξωτερικός και έχει να κάνει με τον πόνο και την ασθένεια, την απόρριψη, τα προβλήματα, την αδικία, την φτώχεια, την καταστροφή, τον θάνατο ο σταυρός είναι δεδομένος. Γιατί όμως ο Χριστός, όταν μιλά στους μαθητές Του και σε όσους Τον ακολουθούν, ζητά από όποιον θέλει να Τον ακολουθήσει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει το σταυρό του  (Μάρκ. 8, 34); Για ποιον σταυρό κάνει λόγο ο Κύριός μας;
                Ο Χριστός δεν μιλά για τους σταυρούς της ίδιας της ζωής, του χαρακτήρα, του έσω και του έξω κόσμου. Μιλά για τον σταυρό της αυταπάρνησης και τον σταυρό της ακολούθησης του Ιδίου. Αυτοί οι σταυροί είναι ιδιαίτεροι και γι’ αυτό δυσβάσταχτοι. Έχουν ως άμεση συνέπεια την αισχύνη, την οποία βιώνει ο άνθρωπος από μέρους των άλλων. Την άρνησή τους να κατανοήσουν γιατί ο γνήσιος μαθητής του Χριστού επιλέγει να τους σηκώσει. Ενώ θα μπορούσε να αρκεστεί στους σταυρούς της ζωής, οι οποίοι απαιτούν πίστη για να μπορέσει ο άνθρωπος να τους αντέξει, ο Χριστός ζητά επιπλέον σταυρούς για εκείνον που θα διαλέξει να είναι δικός Του, μαθητής Του.

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Εγώ. Το παιγνίδι της ζωής (2)


Συνέχεια από Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ΕΓΏ-Μέρος Πρώτο

Η βελτίωση της ζωής

Trance (έκσταση)
Ο στρατός ψάχνει να βρει την απάντηση στην ερώτηση: πως συμπεριφέρεται κανείς όταν συμπεριφέρεται εγωιστικά;
Ξεκινούμε έτσι όπως ταιριάζει σε ιστορίες από τη «ζώνη του λυκόφωτος», με trance. Βρισκόμαστε στα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Κάπου στην Αμερική, σε ένα χώρο προστατευμένο με ένα μέτρο χοντρό μπετόν αρμέ, κάθονται άνθρωποι με υψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Είναι στρατιώτες των ΗΠΑ που ελέγχουν την εναέρια κυκλοφορία. Το βλέμμα τους είναι καρφωμένο σε μια οθόνη του ραντάρ.

Οι στρατιώτες παρακολουθούν μικρές τελείες που αναβοσβήνουν πάνω στις οθόνες τους. Καταγράφουν την παραμικρή κίνηση. Κάθε σήμα θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε ένα ρωσικό αεροπλάνο που φέρει ατομικές βόμβες. Καμιά άλλη δουλειά σε ολόκληρο τον στρατό των ΗΠΑ δεν ήταν πιο ζωτική από αυτήν. Τουλάχιστον με αυτό γέμισαν τα κεφάλια των στρατιωτών.

Εκεί συνέβαιναν ανεξήγητα πράγματα. Ένας αξιωματικός της αεροπορίας, που πέρασε τον Β’ΠΠ χωρίς μια γρατζουνιά, κατάφερε να σπάσει το πόδι στον δρόμο από την οθόνη μέχρι την μηχανή του καφέ. Άλλοι στρατιωτικοί έπεφταν ξαφνικά, για μερικά δευτερόλεπτα σε λήθαργο. Μερικοί είναι διανοητικά απόντες, ώστε δεν είναι σε θέση να απαντήσουν σε ότι τους ρωτούν. Σε αυτά προστίθενται το τεχνητό φως, οι υπόγειες πόρτες και διάδρομοι, η όλο και πιο έντονη νοοτροπία του καταφυγίου, και οι πράσινοι κύκλοι πάνω στην οθόνη του ραντάρ: όλα αυτά ενισχύουν το αίσθημα πως βρίσκεται κανείς στο εσωτερικό ενός «υπνωτικού οργανισμού».

«Είναι δύσκολο να μείνεις ξύπνιος», παραδέχεται ένα μέλος της ομάδας, «όταν ώρες ολόκληρες είσαι προσηλωμένος στην οθόνη, μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, και μέρα με την ημέρα, για βδομάδες, αναζητάς εκείνο το ένα σήμα, που απαιτεί μια απόφαση...». Αυτό είναι μοιραίο, γιατί «αν κοιμηθείς για ένα λεπτό, μπορεί να σημαίνει ότι μια πόλη έχει καταστραφεί», γράφει ένας ανήσυχος επισκέπτης του καταφυγίου το 1955.

Μια ομάδα επιστημόνων -οικονομολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι- που επιστράτευσε ο στρατός, προσπαθεί να βρει μια εξήγηση για την απουσία στα πράσινα φωτισμένα πρόσωπα. Και επιτέλους είχαν καταλάβει, ότι ήταν οι υπολογιστές, εκείνες οι ξύπνιες μηχανές με τις οποίες δούλευαν οι άνδρες, που τους προκαλούσαν υπνωτισμό.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Περὶ φιλογενείας

Οἰκονόμου Κωνσταντῖνος (ὁ ἐξ Οἰκονόμων )  (1780-1857)





«Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Τὴν αὐτήν, ἀδελφοί, τοῦ Σωτῆρος ἐντολὴν ἐπαναλαμβάνει πρὸς ἡμᾶς μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ ἡ Πατρίς. Καὶ ἡ Πατρὶς ἀπαιτεῖ παρ' ἡμῶν τῆς φιλογενείας τὸν φόρον, ὅστις εἶναι τὸ μόνον γνώρισμα καὶ τοῦ ἀγαθοῦ Χριστιανοῦ καὶ τοῦ ἀγαθοῦ πολίτου.