Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Μια « μυστηριώδης » παλιά εικόνα ανακαλύφθηκε στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ κατά τα έργα ανακαίνισης



In this Feb. 4, 2016 photo, a mosaic is prepared for renovation inside inside the Church of the Nativity, in the West Bank city of Bethlehem. After two years of painstaking work, experts have completed the initial phase of a delicate restoration project at the Church of the Nativity, giving a much-needed face lift to one of Christianity’s holiest sites. (AP Photo/Nasser Nasser)
Oι εργάτες που ανακαινίζουν την Εκκλησία της Γέννησης στη Βηθλεέμ ανακάλυψαν μια παλιά εικόνα που χρονολογείται ότι είναι πολλών αιώνων μια εικόνα « μεγάλης ιστορικής και θρησκευτικής αξίας», ανακοίνωσε το Σάββατο ο Ziad al-Bandak, ο σύμβουλος της παλαιστινικαής προεδρίας επί χριστιανικών υποθέσεων.Ο Al-Bankak δήλωσε στο πρακτορείο τύπου Maan ότι η εικόνα ανακαλύφθηκε πλησίον ενός παράθυρου κάτω από το σοβά εδώ και 2 μήνες και είναι κατασκευασμένη από χαλκό, άργυρο, κοχύλια και πέτρες.
Η εικόνα αποκαταστάθηκε δια συντήρησης και ο ο σοβάς που την κάλυπτε αφαιρέθηκε. Αλλά αυτή δεν δημοσιοποιήθηκε στο κοινό και δεν αποκαλύφθηκε επίσης ποιά ακριβής απεικόνιση περιλαμβάνει και παριστάνει.Παρά την πνευματική σημασία ως τόπου Γέννησης του Χριστού η Εκκλησία της Γεννήσεως είχε παραμεληθεί κατά τη διάρκεια αιώνων και ήταν σε κίνδυνο σύμφωνα με την UNESCO, το πολιτιστικό παράρτημα των Ηνωμένων Εθνών. Μέχρι πριν 2 χρόνια η βροχή διαπερνούσε τη στέγη που ήταν σοβαρά κατεστραμμένη απειλώντας να βλάψει αναεκτίμητα έργα τέχνης που βρίσκονται στο εσωτερικό της εκκλησίας.

Οι ευθύνες μας....


Πολλά είναι τα παράπονά μας από τους πολιτικούς. Πόσα είναι τα παράπονα... του Θεού από τα παιδιά Του;
Πόσο τοις εκατό του ημερήσιου χρόνου, τον αφιερώνουμε στο Θεό;
Πόσοι Έλληνες θα προσπαθήσουν να ζήσουν τις Άγιες μέρες, που έρχονται;
Πόσοι είναι οι Έλληνες, που βλασφημούν τον Θεό;
Πόσοι Έλληνες είναι στην αίρεση;
Πόσοι Έλληνες έχουν σχέση με παρά φύσει σαρκικές σχέσεις;
Πόσοι Έλληνες έχουν οικονομικές ανέσεις; Πάρα πολλοί.
Πόσοι έχουν ζωντανή πίστη και φιλοπατρία;
Πόσα χρόνια πριν σχεδίαζαν οι "σοφοί" αυτά που ζούμε σήμερα;
Υπήρχε υπογεννητικότητα πριν την κρίση;
Συμβιώνουν τα Ελληνόπουλα πριν τον γάμο;
Πόση είναι η μαγεία και στην πατρίδα μας;
Η λογική έχει σχέση με τα μαθηματικά.
Λογική έχουμε όλοι.
Ήλθε η ώρα να κάνουμε τις μαθηματικές πράξεις....
Καλό Τριώδιο.

Ισαάκ Αγιορείτης Μοναχός
Τρελλογιάννης 

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Η παραβολή του Ασώτου Υιού

(Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Η ανταρσία του νεώτερου υιού και η διαγωγή του πατέραΤον νεώτερο υιό της παραβολής τον σώζει η αίσθηση που έχει ότι είναι υιός του πατέρα. Αισθάνεται και εκφράζεται μ’ αυτήν την ορολο­γία. Ζη σ’ αυτόν τον οικογενειακό χώρο. Γι’ αυτό λέει: «Πάτερ, δος μοι…»

Η αμαρτία, η αδυναμία του, είναι ότι όντας ανώριμος δεν έχει φτάσει στο να ξέρη ότι η ουσία του Πα­τρός είναι η ίδια με την ουσία του Υιού. Δεν ξέρει τούτη τη στιγμή αυτό που λέει παρακάτω ο πατέρας στον πρεσβύτερο υιό, «τα εμά πάντα σα εστί», γι’ αυ­τό ζητά από τον πατέρα του να του δώση «το επιβάλ­λον μέρος της ουσίας», το κομμάτι που του ανήκει. Αυτός ο χωρισμός που γίνεται μέσα του είναι η αμαρ­τία του.

Αυτός ο χωρισμός, ο τεμαχισμός είναι η αμαρτία, το κακό. «Όρος σύντομος του κακού ότι ου κατά φύσιν αλλά κατά μερικήν έλλειψιν του αγαθού εστί» (Αγιος Μάξιμος, Ρ.G. 4, 301Α).

Ο πατέρας είναι άρχοντας αγάπης. Δεν ενδια­φέρεται για τον εαυτό του. Ενδιαφέρεται να σώση τον άλλο, το παιδί του. Αυτό βρίσκεται στον σκοπό της ζωής του, είναι καταξίωσι του είναι του. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα πη ο κόσμος, αν θα χάση το κύρος του, αν παρουσιαστή ως πατέρας αποτυχημένος, με παιδί που αφήνει το σπίτι και φεύγει μακριά. Η αγάπη του πατέρα πάει πιο μακριά απ’ ό,τι μπορεί να πάη η κρίσι του κόσμου ή η ανταρσία του γιου του. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θέλει να του κάμη διδασκαλία με λόγια. Ξέ­ρει ότι δεν πρόκειται να βγη τίποτε. Δεν πρόκειται να νοιώση κάτι ο νεώτερος υιός του.

Τώρα πρέπει να τον αφήση να περιπλανηθή, να πάθη, να μάθη, να δη προσωπικά. Αυτό ξέρει ο πατέρας ότι είναι κάτι θανάσιμα επικίνδυνο, αλλά δεν βλέπει άλλη λύσι.

Θα τον συντροφεύη πάντοτε με την αγάπη του, που μένει στο σπίτι, αλλά απλώνεται παντού. Γι’ αυτό δεν αμύνεται στενόκαρδα, δεν πιέζει. Δίδει αγωγή στο παιδί του υποφέροντας μυστικά ολόκληρος, βγαί­νοντας στον σταυρό της αναμονής.

Το θέμα δεν είναι ο πατέρας να κρατήση δια της βίας τον υιό κοντά του, αλλά να του δώση τη δυνατότητα, να του δημιουργήση τις προϋποθέσεις, ώστε ο ίδιος, μόνος του, να έλθη προς Αυτόν, την πηγή της Ζωής. Αυτή η κίνησι προς τον Πατέρα ορίζει τον υιό.

Η προσωπική κίνησι προς τον Πατέρα ορίζει το πρόσωπο του Υιού. Η φράσι «και ο Λόγος ην προς τον Θεόν» (και όχι «εν τω Θεώ») δεν θέλει άραγε να μας πη κάτι για το μυστήριο της υιότητος και της πατρότητος;

Να δώσης τη δυνατότητα στον άλλο να γυρίση στο σπίτι εν ελευθερία. Να το βρη. Να το νοιώση, να γίνη δικό του. Να μην μπορή να φύγη, γιατί οπουδήποτε και να βρίσκεται, τότε -με τη σωστή τοποθέτησι και σχέσι υιού προς πατέρα- θα είναι «εν παντί καιρώ και τόπω» στον πατρικό οίκο.

Και χωρίς να πη λόγο, «διείλεν αυτοίς τον βίον». Του μιλά και του συμπεριφέρεται με τον τρόπο που ο υιός καταλαβαίνει, όχι με εκείνον που ο πατέρας ξέρει.

Του έδωσε το κομμάτι που ζητούσε. Αλλά το κομμάτι αυτό, αποκομμένο από το σύνολο της αληθείας της αμπέλου της ζωής, δεν μπορεί να ζήση, να καρποφορήση. Το κομμάτι αυτό, όταν το παίρνουμε δυναστικά, αντάρτικα -όπως και όταν θέλουμε- δεν μας οδηγεί, δεν μας φέρνει στη ζωή, στον Παράδεισο, αλλά στην απόγνωσι και καταστροφή. Αυτό που συνάγομε με το επαναστατημένο θέλημά μας -«συναγαγών άπαντα»- το σκορπίζαμε ασώτως -«διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως» (α-σωτηρία, α-σώον, μισερά, αμαρτωλά, εκτός Θεού, σε παρά φύσιν κατάστασι).

Μαραίνεται και ξηραίνεται σύντομα. Σκορπίζεται. Τελειώνει σε μια κατάστασι στείρα, οπού χωρί­ζεται η ζωή από την πνευματική ζωή. Σε μια κατά­στασι που δεν έχει φως, καρποφορία, συνέχεια για τον άνθρωπο. Όπου τα πάντα μυρίζουν φθορά και είναι θάνατος.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Δείτε τις προειδοποιήσεις των αγιοσαββαϊτών πατέρων για το καρναβάλι του 2009 που διακωμωδούσε τον ορθόδοξο μοναχισμό

Και αναλογιστείτε τι μεσολάβησε στη χώρα μας τα 7 χρόνια που πέρασαν...

Συγκεκριμένα, στο καρναβάλι της Πάτρας κατά την περίοδο των αποκριών του 2009 (επί κυβερνήσεως Καραμανλή), οι διοργανωτές έθεσαν ως θέμα της πομπής το "σκάνδαλο Βατοπαιδίου", το οποίο όπως αποδείχθηκε ήταν ένα μεγάλο φιάσκο προκειμένου να έρθει στην εξουσία ο ολετήρας Τζέφρυ Παπανδρέου. Οι μοναχοί της Λαύρας του Αγίου Σάββα στην έρημο της Ιουδαίας, διέβλεψαν τον κίνδυνο από αυτή την προκλητική ασέβεια και προειδοποίησαν ότι εξαιτίας και αυτού του γεγονότος θα έρθουν δεινά στη χώρα μας...
Διαβάστε την επιστολή τους:



Αφ’ ότου πληροφορηθήκαμε στην ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα το θέμα της ετοιμαζόμενης στην Πάτρα εφετινής καρναβαλικής εορτής, η καρδιά μας γέμισε με πολλή λύπη και φοβερή ανησυχία.

Διότι δεν είναι μόνο το πρόσωπο του Αρχιμανδρίτου Εφραίμ της Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου το οποίο διακωμωδείται και εξευτελίζεται στον εφετινό καρνάβαλο, αλλά ολόκληρο το Μοναχικό Τάγμα, του οποίου το μαύρο ράσο, αποτελεί την χαρακτηριστική ενδυμασία πνευματικής μάχης, καθώς άλλωστε και του τιμημένου Ελληνικού Κλήρου. Υβρίζονται λοιπόν και η Παναγία Θεοτόκος, η πρώτη

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

«Μόλις ξάπλωσα στο κρεββάτι μου, ήρθαν δύο αστραπόμορφοι νέοι, με πήραν, με έβγαλαν από το σπίτι και περπατούσαμε σε μια πεδιάδα…»


π. Φιλόθεος Ζερβάκος – Οπτασίες από την άλλη ζωή
Όταν ήλθα στην Πάρο και έγινα μοναχός και κατόπιν Ιερέας και Πνευματικός, γράφει ο πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, μετέβαινα με την ευλογία του Γέροντά μου Ιερόθεου και την άδεια του τότε Μητροπολίτη Παροναξίας κυρού Ιεροθέου στις πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά και εξομολογούσα τους πιστούς και κήρυττα το λόγο του Θεού.

Κατά το έτος 1917-1918 πήγα στην πόλη Παροικία και κάποιος φιλόχριστος με το όνομα Πέτρος Μοστράτος με κάλεσε στο σπίτι του και αφού εξομολογήθηκε αυτός και η σύζυγός του, μου διηγήθηκε την παρακάτω κατανυκτική οπτασία, την οποία έγραψα για να δημοσιεύσω προς ωφέλεια των πιστών αναγνωστών Χριστιανών.
Είχα – μου είπε – δυό παιδιά, ένα γιο και μια θυγατέρα. Φρόντισα σαν πατέρας και τα έμαθα γράμματα και αφού τελείωσαν το Γυμνάσιο αποφάσισα να τα στείλω και τα δυο στην Αθήνα στο Πανεπιστήμιο. Η κόρη, αν και μικρότερη κατά δύο χρόνια, ξεπερνούσε κατά πολύ τον αδελφό της στα γράμματα, στην επιμέλεια, στην αγάπη, ευσέβεια, πίστη, σύνεση, φρόνηση και στις άλλες αρετές. Όταν της πρότεινα να πάει στο Πανεπιστήμιο μαζί με τον αδελφό της, μου είπε: πατέρα μου, πάντοτε σε όλα σου έκανα υπακοή, σε αυτό όμως δε θα σου κάνω.

Μου αρκούν τα γράμματα που έμαθα. Εγώ θέλω κόρη μου – της είπα – να σε στείλω να γίνεις επιστήμων. Κι εγώ πατέρα μου, μού απάντησε, θεωρώ ότι μεγαλύτερη επιστήμη για ένα κορίτσι δεν είναι άλλη από το να φυλάξει την εντολή του Θεού που λέει: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται», να αγαπήσει τους γονείς της, να τους υπηρετήσει και να τους βοηθήσει στα γηρατειά τους, όταν δεν έχουν άλλο παιδί, όπως εσείς, οι οποίοι τόσο κοπιάσατε για μένα, και όταν ήμουν μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου, και όταν ήμουν νήπιο και κατόπιν μικρό κορίτσι, και μέχρι τώρα. Είναι αδύνατο να σας αφήσω και μάλιστα τώρα που γεράσατε.

Βλέποντας την επιμονή της, την άφησα και βλέποντας την αγάπη και την αφοσίωσή της, την περιποίηση και την φροντίδα που είχε σε μένα και στη μητέρα της, χαιρόμασταν και νομίζαμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι και θα είμαστε για πάντα, και πολλοί μας καλοτύχιζαν, που είχαμε τόσο χαριτωμένη κόρη, και λησμονήσαμε ότι η χαρά και η διαρκής ευτυχία δεν βρίσκεται στην παρούσα πρόσκαιρη ζωή, αλλά στη μέλλουσα ζωή.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Καιρὸς προσευχῆς

Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας Ἀρχιμανδρίτου Χριστοδούλου, Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὅρους
Ἡ προσευχή, ἡ λειτουργικὴ καὶ ἡ κατ’ ἰδίαν, εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἀπαγγελία μερικῶν εὐχῶν ἢ τὴν ἀπαρίθμηση αἰτημάτων.
Φαίνεται ἴσως παράδοξο, ὅμως στὴν προσευχὴ πρέπει νὰ μάθουμε λιγότερο νὰ μιλᾶμε καὶ περισσότερο νὰ ἀκοῦμε. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει πρωταρχικὴ σημασία εἶναι νὰ σταθοῦμε ἀπέναντι στὸν Θεὸ μὲ ἀνεπιτήδευτη ἁπλότητα καὶ εἰλικρινῆ ταπείνωση. Νὰ γίνουμε ὁλόκληροι μία χρυσὴ πληγὴ ποὺ κέντησε ἡ ἀγάπη Του. Ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦμε ὅ,τι μᾶς φέρει ὁ λόγος ἢ ἡ σιωπή Του. Ἐκεῖ, στὴν βαθεία καρδία, μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Θεός, ἐκεῖ μᾶς λέει, Ἰδού, ἐγὼ εἰμι.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέει πὼς ὅταν ξεκινᾶς νὰ σταθεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἂς εἶναι ὁ χιτώνας τῆς ψυχῆς σου ὑφασμένος ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ νῆμα τῆς ἀμνησικακίας. Εἰδεμὴ τίποτε δὲν πρόκειται νὰ ὠφεληθεῖς ἀπὸ τὴν προσευχή σου. Χωρὶς τὴν διάθεση νὰ ἀγαπήσουμε τοὺς ἄλλους, ἡ προσευχή μας θὰ εἶναι μία φαρισαϊκὴ παγίδα καὶ θὰ μᾶς περιχαρακώνει στὸν ἐγωισμό, τὴν ὑπερηφάνεια, στὸν ἀτομισμό μας.

Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου, Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν
Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου
Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας
Νομίζω εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογεν ειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές.

Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά...φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο.
Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή και αλληλεγγύη στη εκπαίδευση. Η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές.
Μπορεῖ λοιπόν κάποιος νά διερωτηθεῖ : Τί κάνει ἕνα πιστό χριστιανό, λαϊκό ἤ κληρικό νά ἔχει τέτοια ἐμπιστοσύνη στούς ψυχοθεραπευτές καί τούς ποικίλους «εἰδικούς»; Τί τόν κάνει νά βγάζει ἀπό τό πολλές φορές γλίσχρο πουγγί του 50, 70 ἤ 100 εὐρώ γιά κάθε ψυχοθεραπευτική συνεδρία;
Πιστεύω, μιά διπλή πεποίθηση καί περιλαμβάνει : α) τήν ἀφελῆ πίστη ὅτι ἡ ἐπιστήμη λύνει ὅλα τά προβλήματα καί β) τήν ἀντίληψη ὅτι ναί, καλή εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση ἡ Θ. Κοινωνία, ἀλλά ἀνεπαρκής γιά ἄμεση καί οὐσιαστική βοήθεια στό συγχρονο ἄνθρωπο!

22-2-1821: “Ο Υψηλάντης διέβη τον Προύθο” σημαίνει “Ο Καλός … έλαβεν διαταγήν”;




Η γνωστή φράση της ιστορίας “Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διέβη τον Προύθο” σημαίνει “Η Επανάσταση αρχίζει”. Ναι, αλλά πώς θα πρέπει να εννοήσουμε την φράση; Τι σημαίνει κατά λέξη και κατά (πρωταρχικό) νόημα; Σημαίνει ότι ο Υψηλάντης περνά από την ρωσική Βεσσαραβία στην ρωσο-οθωμανική Μολδαβία, άρα
Η Επανάσταση σχετίζεται οργανωτικά με την Ρωσία
Η Επανάσταση ξεκινά από τα πριγκηπάτα της Μολδαβίας και της Βλαχίας



Το πρώτο διαψεύδεται πανηγυρικά μετά από ελάχιστες εβδομάδες. Άρα, είτε ο Υψηλάντης τρελάθηκε, είτε συνέβη κάτι που δεν ήξερε ή που δεν υπολόγιζε καλά. Το δεύτερο αρχικό συμπέρασμα έχει να κάνει με την ταυτότητα της Επανάστασης. Δεν ξεκινά μια εξέγερση από έναν χώρο που είναι τελείως άσχετος, άρα ο επαναστατικός στόχος φαίνεται κατ’ αρχήν να ορίζεται πολυεθνικά και όχι εθνικά.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Όσιος Παΐσιος, "Ο Φαρισαίος έδειξε στον Χριστό που βρισκόταν ο Τελώνης!"


Οἱ πολὺ ἁμαρτωλοί, ἂν γνωρίσουν τὸν ἑαυτό τους, ἔχουν φυσιολογικὰ καὶ πολὺ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση. Ἡ κάθε πτώση εἶναι φυσικὰ πτώση, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση καὶ προσευχή. Οἱ ἁμαρτίες, ἂν ἀξιοποιηθοῦν γιὰ ταπείνωση, εἶναι σὰν τὴν κοπριὰ ποὺ ρίχνουμε στὰ φυτά. Γιατί νὰ μὴ χρησιμοποιήση λοιπὸν κανεὶς αὐτὸ τὸ ὑλικό, γιὰ νὰ λιπάνη τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς του, γιὰ νὰ γίνη γόνιμο καὶ νὰ καρποφορήση; Ἕνας δηλαδὴ ποὺ ἔχει κάνει μεγάλες ἁμαρτίες, ἂν αἰσθανθῆ πόσο ἔφταιξε καὶ πῆ: «δὲν πρέπει νὰ σηκώνω κεφάλι, νὰ βλέπω ἄνθρωπο», ἐπειδὴ ταπεινώνεται πολύ, δέχεται πολλὴ Χάρη, προχωρεῖ σταθερὰ καὶ μπορεῖ νὰ φθάση σὲ μεγάλα μέτρα. 
Ἐνῶ ἕνας ποὺ δὲν ἔχει κάνει μεγάλες ἁμαρτίες, ἂν δὲν τοποθετηθῆ σωστά, ὥστε νὰ πῆ: «μὲ φύλαξε ὁ Θεὸς ἀπὸ τόσες κακοτοπιές· εἶμαι πολὺ ἀχάριστος, εἶμαι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ τὸν πιὸ ἁμαρτωλό», ὑστερεῖ πνευματικὰ ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Θυμηθῆτε π.χ. τὸν Φαρισαῖο καὶ τὸν Τελώνη . Ὁ Φαρισαῖος εἶχε ἔργα, ἀλλὰ εἶχε καὶ ὑπερηφάνεια. Ὁ Τελώνης εἶχε ἁμαρτίες, ἀλλὰ εἶχε ἀναγνώριση, συντριβή, ταπείνωση – τὸ κυριώτερο ποὺ ζητάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Χριστός –, γι᾿ αὐτὸ μὲ εὔκολο τρόπο σώθηκε. Εἴδατε πῶς τὸν ἔχουν τὸν Φαρισαῖο σὲ μιὰ εἰκόνα! Δείχνει μὲ τὸ δάχτυλό του τὸν Τελώνη: «Δὲν εἶμαι σὰν κι αὐτόν!»... Ὁ καημένος ὁ Τελώνης κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὴν κολόνα· δὲν εἶχε μοῦτρα νὰ δῆ γύρω του. Καὶ ὁ Φαρισαῖος ἔδειξε στὸν Χριστὸ ποῦ βρισκόταν ὁ Τελώνης! Τὸ προσέξατε; Λὲς καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἤξερε ποῦ ἦταν ὁ Τελώνης! Ὁ Φαρισαῖος, ἐνῶ ἔκανε ὅλα τὰ τυπικά, ὅλα πῆγαν χαμένα. Τί κάνει ἡ ὑπερηφάνεια! Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἔχη ἁμαρτίες καὶ δὲν ἔχη ταπείνωση, τότε ἔχει τὶς ἁμαρτίες τοῦ Τελώνη καὶ τὴν ὑπερηφάνεια τοῦ Φαρισαίου. Διπλά... χαρίσματα! «Ἒμ ψωριάρης, ἒμ κασσιδιάρης», ὅπως λένε στὴν Ἤπειρο.
Ὅσο μπορεῖτε, προσπαθῆστε νὰ ἀποβάλετε τὶς πνευματικὲς τοξίνες, τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἀποκτήσετε τὴν πνευματική σας ὑγεία.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Γ΄, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001, σσ. 71-72

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Βίντεο: 102 χρόνια από την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων



21 Φεβρουαρίου 1913, η απελευθέρωση.

 Το πρωί ο αρχιστράτηγος διάδοχος Κωνσταντίνος Α’ και ο ελληνικός στρατός μπαίνουν στα Ιωάννινα.

Έπειτα από πολιορκία τεσσάρων μηνών και πολύνεκρες μάχες, το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου 1913 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τα Ιωάννινα από τον τουρκικό ζυγό που κράτησε 483 χρόνια.
Η νίκη-«κλειδί» της απελευθέρωσης, όχι μόνο των Ιωαννίνων αλλά και ολόκληρης της Ηπείρου, ήταν η τετραήμερη μάχη του Μπιζανίου. Ο αρχιστράτηγος διάδοχος Κωνσταντίνος Α’, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση της Στρατιάς Ηπείρου στα μέσαΙανουαρίου 1913, έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο παραπλάνησης με βολές πυροβολικού και επιθέσεις μονάδων πεζικού.
Εξαιτίας της γεωφυσικής ιδιαιτερότητας της περιοχής του Μπιζανίου, ο ελληνικός στρατός, με έναν κυκλωτικό ελιγμό, κατάφερε και περικύκλωσε τα τουρκικά στρατεύματα αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο αναγκάζοντας τον Εσάτ Πασά, αρχηγό του τουρκικού στρατού, σε άμεση παράδοση της περιοχής.
Δείτε το βίντεο.. 


Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ απέναντι στους ¨τζιχαντιστές¨ των Αθηνών.


Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκα
ΦΩΤΟ η λάρνακα της ΑΓΙΑΣ στην Ι. Μητρόπολη των Αθηνών εντός της οποίας είναι τεθησαυρισμένο το Ιερό Σκήνωμα της.
Μπορεί να περνάει η γιορτή της κάθε χρόνο στις 19 Φεβρουαρίου αλλά η Κυρά των Αθηνών παραμένει στις καρδιές και ολοένα με αυτά που ζούμε γίνεται πιο επίκαιρη και προσφιλής. 
Τι ήταν η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ τον 16αιώνα που διέδραμε τον βίο της;
Ήταν από μόνη της μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στο τζιχαντιστικό καθεστώς της πιο βάρβαρης και σκοτεινής περιόδου της τουρκοκρατίας εκείνων των χρόνων. 
Ήταν από μόνη της ένα ολόκληρο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αλλά και Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. 
Σε τι διαφέρει ο δικός  μας αιώνας με τα χρόνια που έζησε η ΑΓΙΑ; 
Μια ματιά στην Συρία-Ιρακ και στην Ευρώπη των πυρήνων των τζιχαντιστών  του σήμερα και προσγειωνόμαστε μέσα στην Ιστορία των ημερών μας. 
Εξισλαμισμοί βίαιοι, παιδομαζώματα νεαρών κοριτσιών-σκλαβοπάζαρα, σταυρώσεις και θανατώσεις ασύλληπτου μεγέθους, καταστροφές και δηώσεις πολιτισμού και γης, τρομοκρατικές ενέργειες με εκατοντάδες θύματα. 

Γέροντας Παΐσιος: Αγαπά ο Θεός τους φιλότιμους ανθρώπους.



 - Γέροντα, όποιος έχει φιλότιμο το καταλαβαίνει ο ίδιος;
- Εσύ έχεις; Αυτό φαίνεται, ευλογημένη!
Λίγο-πολύ καταλαβαίνει κανείς τον εαυτό του, πληροφορείται γιατί έχει εσωτερική ανάπαυση και ειρήνη. Αλλά και όποιος έχει φιλότιμο δεν καυχάται, δεν λέει: «εγώ έχω φιλότιμο», γιατί πάντα σκέφτεται: «Πρέπει να κινούμαι με περισσότερο φιλότιμο».
Ο φιλότιμος άνθρωπος έχει ειλικρίνεια, δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον• έχει και επικοινωνία εσωτερική με τον άλλον και τον καταλαβαίνει. Και να του λες, ενώ πονάς , «είμαι πολύ καλά», για να μη στενοχωρηθή, εκείνος καταλαβαίνει ότι πονάς και προσπαθεί να μη σε κουράση. Και άλλος, ενώ σε βλέπει να μην έχης κουράγιο, να ζαλίζεσαι, επειδή θέλει να σε απασχολήση, σου λέει: «Σε βλέπω, Γέροντα, πιο καλά από κάθε άλλη φορά, σε βλέπω υγιέστατο!». Και να έχει τουλάχιστον κανένα σοβαρό πρόβλημα, θα ήταν κάπως δικαιολογημένος.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Ο Κύριλλος Λούκαρις και η συνέχεια του ελληνισμού




Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας.
Συμπληρώνονται φέτος 400 χρόνια ἀπό τή συγγραφή δυό ἐξαιρετικῶν κειμένων τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριάρχου καί λογίου Κυρίλλου Λουκάρεως. Τό 1616 εὑρισκόμενος στή Μολδαβία, περιοχή φόρου ὑποτελῆ στούς Ὀθωμανούς, ὁ Λούκαρις συνέγραψε δυό ὁμολογίες Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνικότητος μέ στόχο πρῶτον νά καταπολεμήσει τήν προπαγάνδα τοῦ Πάπα καί τῶν Ἰησουιτῶν καί δεύτερον νά τονώσει τήν ἐθνικοθρησκευτική ταυτότητα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. 
Ὁ Κύριλλος Λούκαρις γεννήθηκε στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης τό 1572 καί σπούδασε στή Βενετία καί στήν Πάδοβα τῆς Ἰταλίας. Ἀπεστάλη ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στή νότιο Ρωσία, Μολδαβία, Οὐκρανία καί Πολωνία γιά νά ἐργασθεῖ κατά τῆς Οὐνίας. Τό 1601 διεδέχθη στόν θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας τόν σοφό Πατριάρχη Μελέτιο Πηγᾶ. Τόν Νοέμβριο τοῦ 1620 ἐξελέγη Οἰκουμενικός Πατριάρχης στήν Κωνσταντινούπολη. Οἱ ραδιουργίες τῶν ξένων θρησκευτικῶν προπαγανδῶν τόν κατέστησαν ὕποπτο στά μάτια τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι τόν στραγγάλισαν στίς 27 Ἰουνίου 1638.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

102η Επέτειος Αυτονομίας Βορείου Ηπείρου


Συμπληρώνονται φέτος 102 χρόνια από την Ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου.


Στις 17 Φεβρουαρίου 1914, ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός εξεγείρεται ενόπλως κατά της αποφάσεως των Μεγάλων Δυνάμεων να επιδικάσουν στην Αλβανία το νοτίως του ποταμού Γενούσου τμήμα της από αιώνων Ελληνικής Ηπείρου.


Τρεις μήνες σκληρού και νικηφόρου αγώνα οδήγησαν στη υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17-5-14) με το οποίο ανεγνωρίζετο η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, ένα νομικώς ενεργό κείμενο, το οποίο η Αλβανία καίτοι συνυπέγραψε, ουδέποτε σεβάσθηκε.


Στον αιώνα που πέρασε, παρά τους ποταμούς αιμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, ο εθνικός στόχος της Αυτονομίας δεν εκπληρώθηκε.

Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ! Οι Φοίνικες πήραν το αλφάβητο απο τους αρχαίους Κρήτες.

Σύμφωνα με την επίσημα αποδεκτή ιστορία οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατοικούσαν στις ακτές της Συρίας – Παλαιστίνης.
Συμβαίνει πράγματι κάτι τέτοιο η συνέβη ακριβώς το αντίθετο; Οι Φοίνικες δηλαδή να παρέλαβαν τη γραφή από τους Κρήτες αποίκους, οι οποίοι κατά τον 13ον π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι, όπως μας είναι γνωστοί, από την Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα τουλάχιστον με τον Άρθουρ Έβανς, Άγγλο αρχαιολόγο, υποστηρίζει: «Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής».
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τον Ιούνιο του 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας, ο Μάικλ Βέντρις ανακοίνωσε δημόσια ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μια άγνωστη μέχρι τότε γραφή, την Κρητικομυκηναϊκή γραμμική γραφή τύπου Β΄, στην οποία βρίσκονται γραμμένες πολλές πινακίδες από την Κρήτη, τις Μυκήνες, την Πύλο κ.ά. και, το κυριότερο, ότι η γλώσσα των πινακίδων αυτών είναι η Ελληνική.

Η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης του Βέντρις για την επιστήμη γενικότερα (που έλυνε, επιτέλους, το μυστήριο, το μυστήριο των πινακίδων της γραμμικής γραφής Β’), αλλά ιδίως για τον ελληνικό πολιτισμό, που η γραπτή του παράδοση μεταφερόταν επτά περίπου αιώνες νωρίτερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ. στον 15ον), ήταν ανυπολόγιστης σημασίας.

Άλλαζαν, άρδην τα δεδομένα της ιστορίας μας, αφού αυτή εξαρτάται και προσδιορίζεται χρονικώς, κατά κύριο λόγο, από τις γραπτές μαρτυρίες.

Είχε προηγηθεί η έρευνα του Άγγλου αρχαιολόγου Έβανς, ο οποίος έκαμε ανασκαφές στην Κρήτη.


Είχε παρατηρήσει ότι από τους κατασπαρμένους στα διάφορα μουσεία της Ευρώπης σφραγιδόλιθους, εκείνοι που η προέλευσή τους ήταν γνωστή προέρχονταν από την Κρήτη.

Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι κοιτίδα της γραφής αυτής ήταν η Κρήτη. Γι’ αυτό το 1893 άρχισε τις έρευνες στην Κρήτη.

Ευθύς εξ αρχής ο Έβανς υποστήριξε ότι τα συλλαβογράμματα της γραμμικής γραφής Β’ δεν εκφράζουν γλώσσα ανατολικής προελεύσεως (όπως επιστεύετο πριν από την αποκρυπτογράφηση), αλλά μόνο ελληνικά.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Ο Παπουλάκος και η διάσημη μάγισσα


~ Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μια διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι παντες.
Κάποτε όμως, την συνάντησε ο άγιος μοναχός και ιεροκήρυκας Χριστόφορος Παπουλάκος. Της επετέθει με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα:


«Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την
βρωμουναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.
Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Δημήτριος Νατσιός, Ισλάμ και Δύση: οι δύο σκοτεινές και ζοφώδεις συννεφίες


Ισλάμ και Δύση: οι δύο σκοτεινές και ζοφώδεις συννεφίες
 
 
«Λόγιασαι πως ευρισκόμεθα ημείς οι της ανατολικής εκκλησίας ορθόδοξοι, ωσάν να ήμεθα εις δύο μεγάλας συννεφίας και από το μέρος της μεσημβρίας και της ανατολής να είναι ένα μεγάλον σύννεφον, μαύρον και σκοτεινόν, ωσάν το ψηλαφητόν σκότος της Αιγύπτου, η παντελής ασέβεια του Μωάμεθ, όπου περιέλαβε και εσκέπασε σχεδόν τα τρία μέρη της γης και τα εζόφωσε τελείως με την εσχάτην ασέβειαν». (Κων. Κούρκουλα, «Λεύκωμα των Δασκάλων του Γένους», Αθήνα 1971, σελ. 33).

Είναι λόγια του αγίου Δασκάλου του Γένους Αναστασίου Γορδίου (1654-1729). Ας παραθέσουμε όμως και την συνέχεια του κειμένου την αναφορά του αγίου στην «άλλην ζοφεράν συννεφίαν», της Δύσεως αυτή τη φορά.
«Από δε το μέρος της Δύσεως να είναι άλλο σύννεφον μεγάλον, να φθάνη έως εις αυτόν τον αιθέρα

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Πλοῦτος: Τὸ μεγάλο ἐμπόδιον

Ο άφρων πλούσιος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ δὲν συµβαδίζει µὲ τὴν ἀπόκτηση περιουσίας. Ὁ πλοῦτος ἐµποδίζει τὴν ταπείνωση, ἐνῶ ἀποτελεῖ τὸ πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια.
Ὁ πλούσιος ἔχει ἕνα ἀέρα ὑπεροχῆς. Νοµίζει ὅτι οἱ ἄλλοι εἶναι ὑποδεέστεροι καὶ ἀδύναµοι, ἐνῶ αὐτὸς µὲ τὸν πλοῦτο µπορεῖ νὰ πραγµατοποιήσει ὅ,τι θέ- λει καὶ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλες τὶς ἐπιθυµίες του.
Ὁ πλοῦτος δὲν βοηθάει στὴν πνευµατικὴ πρόοδο οὔτε καὶ ἐξασφαλίζει τὴν πραγµατικὴ εὐτυχία. Καθηµερινὰ βλέπουµε στὴν κοινωνία πλούσιους ἀνθρώπους νὰ εἶναι δυστυχισµένοι καὶ φτωχοὺς νὰ εἶναι ἀµέριµνοι, ἥσυχοι καὶ χαρούµενοι. Οἱ πρῶτοι καταπονοῦνται µὲ τὸν πλοῦτο καὶ οἱ δεύτεροι χαίρονται τὴ ζωὴ µὲ τὴν ὀλιγάρκεια.
Τὸ µαρτύριο τοῦ πλουσίου τὸ βλέπουµε στὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο αὐξανόταν ἡ σοδειὰ τῶν ἀγρῶν του τόσο ἀνησυχοῦσε, γιατὶ εἶχε τὴν ἔγνοια νὰ τὴν ἀποθηκεύσει, νὰ µὴ τὴ χάσει, νὰ µὴ τὴν ἁρπάξουν κακοὶ ἄνθρωποι. Τελικὰ πέθανε χωρὶς νὰ προλάβει νὰ ἀπολαύσει τὸν πλοῦτο του.
Ὁ ἀββᾶς Εὐπρέπιος, ὅταν τὸν ρώτησε κάποιος ἀδελφὸς πῶς ἔρχεται στὴν ψυχὴ ὁ φόβος

Γιατί νὰ ἀναζητοῦμε ὑποκατάστατα κι ὄχι αὐθεντικὰ πρότυπα;


Τοῦ π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνο






«Ὁ ἀμφίβολος ἐκκλησιαστικὰ καὶ ἱστορικὰ Ἄγιος Βαλεντίνος ἔχει κατασκευαστεί για τὴν ἐμπορευματοποίηση καὶ τῶν ἀνθρώπινων συναισθημάτων»


«Δεκάδες οἱ γιορτὲς κοσμικοῦ χαρακτήρα που καθιερώνονται ἀπὸ τοὺς ἀρχιτέκτονες τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age) καὶ τείνουν νὰ περιθωριοποιήσουν τὶς χριστιανικὲς ἐορτές καὶ τὴ δυναμική τους στὴν κοινωνία μας»


«Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπιχειρεῖται ἡ ἐκχριστιάνιση ὅλων αὐτῶν τῶν κοσμικῶν ἐορτολογικῶν προτάσεων, ὥστε νὰ ἀναζητοῦνται τὰ ἀντίστοιχα χριστιανικὰ πρότυπά τους. Διότι, καὶ ἂν ἐπισημανθοῦν χριστιανικὰ ὑποκατάστατα -δὲν εἶναι δύσκολο αὐτό-, τὸ περιεχόμενο τοὺς καμία ἐννοιολογικὴ σύμπτωση δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει με τὰ ἔξωθεν ἐπιβαλλόμενα. Εἶναι «ἄλλο καὶ ἄλλο»!»


Πρώτον: Στὰ εἰσαγόμενα ἀπὸ τὴ Δύση, κατὰ τὴ μακρόσυρτη διαδικασία τῆς μετακένωσης, ἀνήκει καὶ ἡ γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου, προστάτη τῶν ἐρωτευμένων κάθε εἴδους (14 Φεβρουαρίου).
Δὲν νομίζω πὼς συνιστᾶ ἀνεπίτρεπτη ὑπερβολὴ ἡ θεώρηση τοῦ ἀμφίβολου ἱστορικὰ καὶ κυρίως ἐκκλησιαστικὰ «Ἁγίου» ὡς μιὰ ἄλλη (ἀρσενική!) ἐκδοχὴ τῆς ἀρχαιοελληνικῆς Ἀφροδίτης, μὲ ρίζες στὸν εὐρωπαϊκὸ Μεσαίωνα. Πρόκειται γιὰ ἕναν κατασκευασμένο «Ἅγιο», ἐπιστρατευμένο στὴν ἐμπορευματοποίηση καὶ τῶν ἀνθρώπινων συναισθημάτων, ποὺ θυσιάζονται καὶ αὐτὰ στὸν ἀδηφάγο Μολὼχ τῆς κατανάλωσης καὶ τοῦ κέρδους. Ὑπάρχει, βέβαια, καὶ ἀκούγεται στὴν ἄλλη Εὐρώπη ἡ ἐκδοχὴ ὅτι κάτω ἀπὸ τὸν γλυκερὸ Ἅγιο Βαλεντίνο κρύπτεται γιὰ πολλοὺς ὁ ἠθοποιὸς τοῦ Μεσοπολέμου Ροντόλφο Βαλεντίνο (Ῥ1926), ποὺ λατρεύτηκε καὶ αὐτὸς ὡς «θεὸς» τοῦ ἔρωτα καὶ ἀναδείχθηκε ἴνδαλμα τῶν ἐρωτευμένων.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Η Ελληνίδα, Ζωή Γεωργαντά σε αποκλειστική συνέντευξη ξεσκεπάζει για μια ακόμη φορά τη συμμορία των μνημονίων

Είχαμε την εξαιρετική τιμή να συνομιλήσουμε με την ηρωίδα της ΕΛΣΤΑΤ , κ. Ζωή Γεωργαντά, τη γυναίκα που παλεύει με στοιχεία πάντα και ενάντια σε όλες τις δυνάμεις του ψεύδους και του σκότους που συνέτριψαν και συντρίβουν την Πατρίδα μας, πολεμάει τη συμμορία των μνημονίων και για μια ακόμη φορά δε φείδεται των αληθειών της!
Και εμείς συγκλονιστήκαμε, όπως και κάθε φορά που την διαβάζουμε!
Όλοι όσοι θεωρούν ότι θα σταματήσουμε τον αγώνα για τη δικαίωση της αλήθειας σχετικά μ,ε την προμελετημένη και καθ' επιλογήν υπαγωγή μας στα μνημόνια του ολέθρου μέσω της αλλοίωσης των οικονομικών στοιχείων του 2009, πλανώνται πλάνιν οικτρά!
Κ. Γεωργαντά σας ευχαριστούμε
Διαβάστε την αποκαλυπτικότατη συνέντευξή της:
Ευχαριστώ πολύ  που μου ζητάτε την συνέντευξη αυτή διότι το ζήτημα της ψευδούς διόγκωσης των στοιχείων του 2009 πρέπει πράγματι όπως λέτε να μείνει στην επικαιρότητα, δεν πρέπει ο κόσμος να ξεχάσει την αιτία των δεινών μας. Θα απαντήσω στις ερωτήσεις σας.

1o Ερώτημα
Τα οικονομικά στοιχεία της κυβέρνησης Καραμανλή το 2009 ήταν αληθή;
Απάντηση
Ναι, ήταν αληθή. Τα πραγματικά στοιχεία έχουν κατατεθεί στην Ελληνική

Κλαίνε οι καναλάρχες την χαμένη τιμή της ντεκαπάζ



Αρθρογράφος:
Κώστας Βαξεβάνης


Οι καναλάρχες γλέντησαν με εκατοντάδες εκατομμύρια θαλασσοδάνεια που έπαιρναν ακόμη και όταν οι παραγωγικοί κλάδοι δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε ένα ευρώ. Έγραφαν συνεχώς ζημιές αλλά μπορούσαν να επιβιώνουν ικανοποιώντας μια παράλογη αντίληψη επαγγελματία που ενώ θεωρητικά χάνει, θέλει να συνεχίζει να υπάρχει σα να είναι φιλάνθρωπος. Ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις και σκουπίδια πολιτικούς που διαμόρφωσαν μια επετηρίδα αναγνωρίσιμης ηλιθιότητας και συμφερόντων. Μπαινόβγαιναν στο Μέγαρο Μαξίμου και υπαγόρευαν πολιτικές και πολιτικούς. Ανάγκασαν τη χώρα να τους αναγορεύσει σε εθνικούς προμηθευτές, αγκαλιάζοντας όλη τη δημόσια και ιδιωτική ζωή με τα πλοκάμια των δραστηριοτήτων τους: δρόμοι, αεροδρόμια, σκουπίδια, γέφυρες, πολιτισμός. Μέχρι και τα εισιτήρια και τα ταξίδια του Δημόσιου τομέα, περνούσαν από τα δικά τους ταξιδιωτικά πρακτορεία. Το κυριότερο απ’ όλα, διαμόρφωσαν γενιές ανθρώπων στη σπουδαιότητα του τίποτα, της απαστράπτουσας ξεφτίλας, του ντεκαπάζ που έφτανε ως τον εγκέφαλο.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Οι ανθελληνικές εταιρίες διαχείρισης εξουσίας και τα Νόμπελ.


Αν επιχειρούσε κάποιος ευφυής συμπολίτης μας να αναλύσει την μεγάλη εικόνα των τεκταινόμενων στην χώρα μας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια θα διαπίστωνε την συνειδητή και απροκάλυπτη καταστροφή της πολιτικής αρχής του ‘Εθνους-Κράτους από το πολιτικό σύστημα και την ιεραποστολική προσπάθεια πολιτικών, ΜΜΕ και «πνευματικών θεσμών» να μετατραπεί η ομοιογενής Ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική.

Εδώ, η αυξανόμενη μουσουλμανική συνιστώσα στην χώρα μας, στα πλαίσια των σχεδιασμών της νέας τάξης πραγμάτων, θα διεκδικήσει τον σημαντικότερο ρόλο στα τεκταινόμενα στο μέλλον, αν όχι τον κυρίαρχο, όπως συμβαίνει σήμερα στον Λίβανο, στην Συρία, στο Ιράκ, στην Βοσνία, στα Σκόπια, ή στην Αφρική, όπου η γενοκτονία των χριστιανών, τη αρωγή της Δύσης, λαμβάνει την μορφή θρησκευτικής εθνοκάθαρσης. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, δηλαδή την δόλια μετάλλαξη της Ελληνικής κοινωνίας, το πολιτικό σύστημα, προεξέχοντος του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, επέλεξε ως μέσον καταστροφής της κοινωνίας την εξαΰλωση της παραγωγικής μηχανής της χώρας μέσω του υπερδανεισμού από τα διεθνή τοκογλυφικά κεφάλαια μαζί με την εισαγόμενη εργασία των μεταναστών και την απεμπολή του εθνικού νομίσματος μέσω της υιοθέτησης του Ευρώ. Η απαξίωση της πολιτικής και η μετατροπή της Ελλάδος σε πολυεθνική κοινωνία θα άλλαζε και τον παραδοσιακό ρόλο των κομμάτων, όπου από φορείς πολιτικής, ιδεών και κοινωνικής ανάπτυξης θα εξελίσσοντο σταδιακά σε «ρατσιστικά ανθελληνικές εταιρίες διαχείρισης εξουσίας».

Μήπως ο κ. Σόιμπλε έχει δίκιο;

Γράφει ο Ceteris Paribus
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να μην ακούμε προσεκτικά τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Καθώς έχει κερδίσει, μάλλον επάξια, τα μαζικά αισθήματα αντιπάθειας της ελληνικής κοινής γνώμης, λίγοι εμβαθύνουν στις κατά καιρούς δηλώσεις του για την Ελλάδα – κάθε φορά το μαζικό ανακλαστικό είναι πως απλώς επιβεβαιώνει τη… δέσμευσή μας να τον αντιπαθούμε.


Πρόσφατα έκανε τις γνωστές δηλώσεις για τη «στάμνα», που αν πάει πολλές φορές στη βρύση, κάποια στιγμή θα σπάσει – ο πολιτικός υπαινιγμός είναι προφανής. Και χθες έγιναν γνωστές δηλώσεις του στο πλαίσιο δημόσιας συζήτησης στο Αμβούργο, ότι η Ελλάδα «είναι δύσκολο να ανακάμψει» δίχως να κάνει χρήση του εργαλείου της νομισματικής υποτίμηση. Αυτή ήταν η «σκανδαλώδης» αιχμή των δηλώσεών του. Όμως ο κ. Σόιμπλε παρουσίασε και ένα σκεπτικό. Παραδέχθηκε ότι είχε κάνει πρόταση ήδη από το 2011 στον κ. Βενιζέλο για Grexit με παροχή «μαζικής βοήθειας».



Το σκεπτικό της πρότασής του αποκαλύπτεται από τη φράση: «Το Grexit θα έπληττε μία και έξω τους Έλληνες, αποφεύγοντας το διαρκή πόνο του ελληνικού πληθυσμού». Σε συνδυασμό με τη φράση «Η Ελλάδα είναι δύσκολο να ανακάμψει δίχως νομισματική υποτίμηση», μας δίνει θεωρώ με μεγάλη ασφάλεια τον πυρήνα της σκέψης του κ. Σόιμπλε. Όπως προκύπτει από τα λόγια του, δεν βλέπει το

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Δεσποτόπουλος: Οι σωτήρες της Ελλάδας πέθαναν ή στη φυλακή ή στην εξορία



Συνέντευξη



Ειρήνη Ορφανίδου


Έζησε την Καταστροφή της Σμύρνης, τον Εμφύλιο, τη Μακρόνησο. Με επιστολή του προς τον χουντικό στρατιωτικό Γκιζίκη διαδραμάτισε ρόλο στη ματαίωση της εκτέλεσης του Αλέκου Παναγούλη. Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου, παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί- μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του- στα μέσα Ιανουαρίου 2015 (λίγο προτού εισέλθει στα 103) και λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές.



Η συνάντηση έγινε στο ταπεινό διαμέρισμα όπου διέμεινε τα τελευταία χρόνια στην Κυψέλη, στο σπίτι της αδελφής του. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μετρό» (τεύχος Φεβρουαρίου 2015).

Ακολουθεί η συνέντευξη:

Διαυγής, με προκλητικά δυνατή μνήμη, προικισμένος, πέραν της εξαιρετικής παιδείας, με έμφυτη ευγένεια, αλλά και ένα σπάνιο αίσθημα ευθύνης ως προς την έκφραση του δημόσιου λόγου, ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο ακαδημαϊκός, ο καθηγητής Φιλοσοφίας σε Ελλάδα και Γαλλία, ο δύο φορές υπουργός -στις κυβερνήσεις Γρίβα και Ζολώτα- ο ευπατρίδης, μίλησε στο «Μετρό».

Η συνομιλία με τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο αποτελεί μαρτυρία και, την ίδια στιγμή, πολύτιμη εμπειρία από κάθε άποψη, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της γλώσσας.

Μπορεί, όπως ο ίδιος ορθά θυμίζει, να ανήκει στη «μία γενεά πολύπαθη», ωστόσο, στη δίνη μίας μεγάλης οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, γνωρίζει ότι κάθε γενιά δικαιούται τα δικά της δεινά.

Στις εκλογές θα ψηφίσει, θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα με συνέπεια. «… Είναι το στοιχειώδες καθήκον του πολίτου» λέει.

Όσον αφορά στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, η απάντηση του εμπεριείχε μία σοβαρότητα αφοπλιστική: «Επί του ερωτήματος αυτού δεν θα ήθελα να πω. Δεν αναμειγνύομαι ενεργά στην πολιτική, συνεπώς δεν έχω όλα τα στοιχεία για να μιλήσω υπεύθυνα.



Έχω μία μεγάλη πείρα για τα ελληνικά πράγματα, διότι ανήκω σε μία γενεά πολύπαθη. Έζησα τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο -παιδάκι ήμουν- τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενεργά το 1940-41, στην πρώτη γραμμή ως έφεδρος αξιωματικός και αν επέζησα (και η τύχη βοήθησε) είναι επειδή είχα αρίστην εκπαίδευσιν στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, εφικτήν διότι ως παλιός αθλητής μπορούσα να υποβληθώ στη βαριά άσκηση.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Για τον ενοχικό εγωκεντρισμό και τον φορτισμένο αξιόμισθα ασκητικό ηθικισμό


Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία.....

Σταλάγματα από τα κεραμίδια
Πολλοί αναγνώστες θα συναντούν ίσως δυσκολία στο να καταλάβουν με ποιά έννοια ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Παραθέτουμε λοιπόν ένα ακόμα, σύντομο αλλά εξαιρετικά γλαφυρό, κείμενο του π. Αντωνίου Ρωμαίου, όπου με ένα απλό αλλά διδακτικότατο παράδειγμα φανερώνει την θρησκευτική και την μη θρησκευτική εκδοχή της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού.

[...] Πολύ συχνά στο Εξομολογητήριο συναντώ ευλαβείς ανθρώπους που με απλότητα δηλώνουν ότι ενδιαφέρονται «για την σωτηρία τους». Καθώς αναγκάζομαι να τους «πληροφορήσω» ότι είναι λάθος ο στόχος τους, παραξενεύονται και καμιά φορά δυσανασχετούν. Δια να κατανοηθούν και οι δύο πλευρές σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω λόγον αλληγορικόν. Παρακαλώ να έχετε υπομονή.

Ένας νεαρός πρίγκηπας, βγαίνοντας για κυνήγι μια μέρα, πέρασε από μια φτωχογειτονιά και, καθώς τα φτωχαδάκια παίζανε ανέμελα, πρόσεξε μιαν έφηβο ιδιαίτερα και, κάτω από τα κουρελιασμένα ρούχα της, κάτω από το βρώμικο κορμί της και τα αχτένιστα και άπλυτα μαλλιά της και τα τσιμπλιασμένα μάτια της, διέκρινε ότι το κορίτσι εκείνο είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει και η γυναίκα που ζητούσε για πριγκήπισσα. Αθέτησε κάθε «πρωτόκολλο της Αυλής», τη ζήτησε από τους γονείς της και την έκανε «πριγκήπισσα».

Είναι αυτονόητο ότι από κει και πέρα ό,τι κάνει αυτή η κοπέλλα για τον καθαρισμό της και την εν γένει βελτίωσή της δεν το κάνει «για να γίνει πριγκήπισσα», αλλά γιατί έχει ήδη γίνει πριγκήπισσα. Το κάνει από φιλότιμο, όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος. Για να ζει «πριγκηπικά» θα λέγαμε.

Φώτης Μιχαήλ, Έρως έρωτι νικάται


Έρως έρωτι νικάται
Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός


Ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων, που γίνονται κάθε χρόνο στην πατρίδα μας, για ευνόητους λόγους, είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Πάντως, τα περισσότερα δημοσιεύματα μιλάνε για περίπου 300-350 χιλιάδες! Η είδηση από μόνη της είναι φρικτή. Καθίσταται, όμως, ακόμα πιο δραματική, εάν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι οι 40.000 από αυτές τις εκτρώσεις πραγματοποιούνται πριν από τον γάμο τους από κορίτσια 14-17 χρονών!






Με άλλα λόγια, οι λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις πληρώνονται κάθε χρόνο με 40.000 δολοφονίες ανυπεράσπιστων παιδιών!(*)


Και να ήτανε μονάχα οι 40.000 εκτρώσεις το αντίτιμο των προγαμιαίων σχέσεων; Μάλλον όχι. Διότι, όπως φαίνεται, ο κατάλογος των παράπλευρων απωλειών στις σχέσεις αυτές -όσο και αν σκοπίμως αποσιωπούνται- είναι πολύ μακρύς: απογοητεύσεις, καταθλίψεις, τύψεις, αθυμίες, αντιπαλότητες, αντιζηλίες, οργανονευρώσεις, αγιάτρευτα σωματικά τραύματα από τις επεμβάσεις και προπαντός ένα σωρό μεταδοτικές ασθένειες, όπως η σύφιλη, τα κονδυλώματα, η ηπατίτιδα, το έϊτζ, ο ιός του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας κ.α.






Θα πούνε μερικοί: Καλά, και τα μέσα προφύλαξης πού τα βάζετε;


Απαντάμε: Για τα μέσα αυτά μιλάμε ακατάπαυστα εδώ και χρόνια, αλλά τα αποτελέσματα εξακολουθούν, δυστυχώς, και εισπράττονται τα ίδια και απαράλλακτα.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Πῶς νὰ προσέχει ὅποιος ζεῖ στὸν κόσμο

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov
Πῶς πρέπει νὰ προσέχει τὸν ἑαυτὸ του ὅποιος ζεῖ μέσα στὸν κόσμο (1)
Ψυχὴ ὅλων τῶν ἀσκήσεων, ποὺ γίνονται γιὰ τὸν Κύριο, εἶναι ἡ προσοχή. Δίχως προσοχή, ὅλες αὐτὲς οἱ ἀσκήσεις εἶναι ἄκαρπες, νεκρές. Ὅποιος ποθεῖ τὴ σωτηρία του πρέπει νὰ μάθει νὰ προσέχει ἄγρυπνα τὸν ἑαυτό του, εἴτε ζεῖ στὴ μόνωση εἴτε ζεῖ μέσα στὸν περισπασμό, ὁπότε καμιὰ φορά, καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλει, παρασύρεται ἀπὸ τὶς συνθῆκες.
Ἂν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ γίνει τὸ ἰσχυρότερο ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς, τότε πιὸ εὔκολα θὰ προσέχουμε τὸν ἑαυτό μας, τόσο στὴν ἡσυχία τοῦ κελιοῦ μας ὅσο καὶ μέσα στὸν θόρυβο ποὺ μᾶς κυκλώνει ἀπὸ παντοῦ.
Στὴ διατήρηση τῆς προσοχῆς πολὺ συμβάλλει ἡ συνετὴ μετρίαση τῆς τροφῆς, ποὺ μειώνει τὴ θέρμη τοῦ αἵματος. Ἡ αὔξηση αὐτῆς τῆς θέρμης ἀπὸ τὰ πολλὰ φαγητά, ἀπὸ τὴν ἔντονη σωματικὴ δραστηριότητα, ἀπὸ τὸ ξέσπασμα τῆς ὀργῆς, ἀπὸ τὸ μεθύσι τῆς κενοδοξίας καὶ ἀπὸ ἄλλες αἰτίες προκαλεῖ πολλοὺς λογισμοὺς καὶ φαντασιώσεις, δηλαδὴ τὸν σκορπισμὸ τοῦ νοῦ. Γι’ αὐτὸ οἱ ἅγιοι πατέρες σ’ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ προσέχει τὸν ἑαυτὸ του συστήνουν πρὶν ἀπ’ ὅλα τὴ μετρημένη, διακριτικὴ καὶ διαρκῆ ἐγκράτεια ἀπὸ τὶς τροφὲς (2).
Ὅταν σηκώνεσαι ἀπὸ τὸν ὕπνο πρόκειται γιὰ μιὰ προεικόνιση τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ποὺ περιμένει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους—, νὰ κατευθύνεις τὶς σκέψεις σου στὸν...

Ο Μέγας Φώτιος για το “άθλημα της πόλης”


Ο Πατριάρχης Φώτιος (3ος αριστερά) συζητά με τους μαθητές του (Μικρογραφία από βυζαντινό χειρόγραφο, Μαδρίτη, Εθνική Βιβλιοθήκη) 

άγιος Φώτιος ο Μέγας, Πατριάρχης Κων/πόλεως: εορτάζει στις 6 Φεβρουαρίου 

ΠΡΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 

Τοῦ Φώτη Μιχαήλ -Ἰατροῦ -από την Ενωμένη Ρωμηοσύνη 



Τό «ἄθλημα τῆς πόλης», δηλαδή ἡ ὑπεύθυνη καί σοβαρή ἐνασχόληση μέ τά κοινά, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπους χαρισματούχους καί ἀξιόπιστους.

Τό ἐρώτημα εἶναι: Ποῦ θά ψάξουμε νά βροῦμε αὐτά τά πρόσωπα καί μέ ποιά κριτήρια ἀναζήτησης; Μέ ποιό μέτρο;

Τό μέτρο, πού μετράει μέ ἀκρίβεια τό μπόϊ μας τό πολιτικό, θά ἐπιχειρήσουμε νά τό δανειστοῦμε ἀπό μιά κορυφαία μορφή τῆς Βυζαντινῆς Ἀναγέννησης, τόν Μέγα Φώτιο.

Σέ παραινετική του ἐπιστολή, πού απευθύνεται, τόν Μάϊο του 861, πρός τόν τότε νεοφώτιστο χριστιανό ἄρχοντα τῆς Βουλγαρίας Βόγορι-Μιχαήλ, ὑποδεικνύει ὅλες τίς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις χρηστῆς καί ἐπιτυχημένης διοίκησης.

Ἡ παρουσίαση ὀλόκληρης τῆς ἐπιστολῆς, γιά λόγους πρακτικούς, δέν εἶναι ἐφικτή, γι’ αὐτό καί θά περιοριστοῦμε μόνον σέ μιά σύντομη ἀλλά ἀρκούντως σαφή και διαφωτιστική ἀναφορά.




Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος καί Μέγας διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης Φώτιος:

1ον). «Ὁ τῶν ἀρχόντων τρόπος νόμος γίνεται τοῖς ὑπό χεῖρα».

Τό ἦθος τῶν ἀρχόντων γίνεται νόμος γιά τόν ἁπλό λαό. Πρῶτοι καί κύριοι ὑπεύθυνοι γιά τήν φαυλότητα (ἤ τήν σπουδαιότητα) μιᾶς χώρας εἶναι οἱ ἄρχοντές της, πού ἀποτελοῦν ”ὑπογραμμόν καί παράδειγμα”. Φαῦλοι ἄρχοντες διαπλάθουν φαύλους πολῖτες.

2ον). «Οἱ περί τόν ἄρχοντα φαῦλοι καί τόν ἐκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον».
Στόν ἐκφαυλισμό τῶν ἀρχόντων (καί συνακόλουθα τοῦ λαοῦ) συμβάλλει τά μέγιστα τό ”περιβάλλον” τους.

3ον). «Ὅταν τις ἄρχῃ ἑαυτοῦ, τότε νομιζέτω καί τῶν ὑπηκόων ἄρχειν ἀληθῶς».
Ὅταν ὀ ἄρχων ἄρχει στόν ἑαυτό του (καί στό περιβάλλον του), τότε ἄρχει πραγματικά καί στόν λαό.

4ον). «Κτῷ τοίνυν φίλους μή τούς φαύλους, ἀλλά τούς ἀρίστους».
Κάνε, λοιπόν, φίλους, ὄχι τούς φαύλους, ἀλλά τούς πιό καλούς.

5ον). «Μή ζήτει δέ παρά φίλων ἀκούειν τά ἡδέα, ἀλλά τά ἀληθῆ μᾶλλον. Διό μέγιστον ἡγοῦ φίλους κολάκων διαφέρειν».
Μή ζητᾶς ἀπό τούς φίλους νά ἀκοῦς ὅ, τι σέ εὐχαριστεῖ, ἀλλά τήν ἀλήθεια. Ἄλλο πρᾶγμα οἱ φίλοι καί ἄλλο οἱ κόλακες.

6ον). «Πολλαχόθεν δεῖ τόν ἄρχοντα θηρεύειν τῶν ὐπηκόων τάς γνώμας, καί οὕτω κοινωνοῖς χρῆσθαι φιλίας καί ἀρχῆς καί βουλευμάτων».

Στίς ἀποφάσεις γιά τήν εὐδαιμονία τῶν πολιτῶν ἀνάγκη νά ζητᾶς τήν γνώμη τους, ὥστε νά τούς κάνεις μετόχους καί φιλίας καί ἀρχῆς καί ἀποφάσεων. (Φωνή λαοῦ καί στά ”μεσαιωνικά” Βαλκάνια…).

7ον). «Ἄρχοντας μέν τινες ἔφησαν ἀρετήν ἐκ μικρᾶς μεγάλην πόλιν ποιῆσαι· ἐγώ δέ μᾶλλον ἄν φαίην τό ἐκ φαύλης σπουδαίαν παρασκευάσαι».
Λένε πώς ἄξιος ἄρχοντας εἶναι ὅποιος κάνει μεγάλη μιά μικρή χώρα. Ἐγώ ὅμως λέω πώς ἀκόμα σημαντικότερο εἶναι ἄν κατορθώσει νά κάνει σπουδαία μιά πολιτεία φαύλη.

8ον). «Τάς μετά σφοδρότητος ὑποσχέσεις εὐλαβεῖσθαι χρή». 
Πρέπει νά προσέχεις τίς ὑπερβολικές ὑποσχέσεις.

9ον). «Χρυσός ἅπαντα τά ἀνθρώπινα στρέφει. Ἄχρηστον καί νομίζων καί πᾶσιν ἐπιδεικνύς τόν τοῖς φιλοῦσιν ἰσχυρόν ἐπίβουλον, χρυσόν».
Τό χρυσάφι ἀνατρέπει τά πάντα στούς ἀνθρώπους. Νά θεωρεῖς ἄχρηστον τόν χρυσό, πού εἶναι φοβερή παγίδα ὅσων τόν ἀγαποῦν, καί νά τό δείχνεις σέ ὅλους.

10ον). «Ὅσῳ δέ τις προέχει τῇ αρχῇ, τοσούτῳ χρεωστεῖ πρωτεύειν καί τῇ ἀρετῇ».
Ὅσο πιό μεγάλη ἐξουσία ἀποκτᾶ κάποιος, τόσο πιό πολύ ὀφείλει νά διακρίνεται καί στήν ἀρετή.



Στήν τοπική αὐτοδιοίκηση, ἀλλά καί στήν κεντρική πολιτική σκηνή τῆς Πατρίδας μας, ὑπάρχουν ἄραγε ἱκανοί καί πρόθυμοι ἄνθρωποι να βάλουν σέ ἐφαρμογή τίς πολύτιμες αὐτές παραινέσεις τοῦ Μεγάλου Φωτίου;
Προσωπικῶς ἐκτιμῶ πώς ὑπάρχουνε καί μάλιστα πολλοί. Ἁπλῶς ἡ φανέρωσή τους θά ἔρθει στήν ὥρα πού θά τό δικαιούμαστε: Ὅταν δηλαδή, ὡς λαός, ὁμολογήσουμε μέ εἰλικρινή συντριβή τά λάθη μας καί ἀποφασίσουμε μέ πίστη καί θάρρος νά τά διορθώσουμε.

Τά ξένα πρότυπα, δυστυχῶς, ἀποδείχθηκαν ὀλέθρια γιά τό Γένος μας. Καιρός λοιπόν νά ξαναγυρίσουμε στίς ρίζες μας· νά ἐπιστρέψουμε στίς πατροπαράδοτες ἀξίες καί τά πανάρχαια ἰδανικά μας. Διότι ἐκεῖ μονάχα θά ξαναβροῦμε τίς δυνάμεις καί τό κουράγιο, πού τώρα χρειαζόμαστε.

Σημείωση:




Τά παρατεθέντα ἀποσπάσματα τῆς ἐπιστολῆς καί ἡ νεοελληνική τους ἀπόδοση προέρχονται ἀπό τό βιβλίο, τῶν ἐκδόσεων ΑΡΜΟΣ, μέ τίτλο ”Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως- Ο ΗΓΕΜΩΝ”





πηγή


koukfamily.


αμέθυστος