Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μην σας απελπίζει!


agios-nektarios125847
Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν' ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.
Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ' αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν' ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο. Γί' αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά.
Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἐνισχύσει. Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε, δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του.

Το μόνο παρακράτος είναι η τρόικα


Τελικά είμαστε ή δεν είμαστε «κάθε λέξη του Συντάγματος»;




Προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου. Όπως όλοι, υποθέτω. Δεν είναι κι εύκολο. Η μαλακία πάει σύννεφο. Το θράσος πέφτει σαν το χαλάζι. Οι άνθρωποι (λέμε τώρα) που έχουν καταλάβει την εξουσία εδώ και 6 χρόνια πραξικοπηματικά, οι μηχανισμοί που έχουν καταλύσει κάθε έννοια κρατικής και λαϊκής κυριαρχίας, που έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος κοινοβουλευτικού προσχήματος, η συμμορία που δεν λογοδότησε ποτέ για την εν μια νυκτί υποτίμηση της δραχμής τον Μάρτιο του 1998 (12,3% έναντι του ECU) και για την εν μια νυκτί επίσης ανατίμηση (κατά 3,5%, τον Ιανουάριο του 1999, πολλά λεφτά βγήκαν σε λίγους μήνες), οι τύποι που δεν έδωσαν ποτέ λογαριασμό για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, για το ξεπούλημα των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων, όλοι αυτοί που τρέφονται εδώ και δεκαετίες με το πτώμα της ελληνικής οικονομίας, καρυκευμένο με τα μπαχαρικά του σεσηπότος ευρωπαϊσμού, τώρα κουνάνε το δάχτυλο. Στήνουν σκηνικό ποινικοποίησης οποιασδήποτε αναφοράς σε εναλλακτική λύση πέρα από τα μνημόνια. Σε λίγο θα ζητήσουν ν’ ανοίξουν οι φυλακές και τα ξερονήσια για οποιονδήποτε τολμάει να ψελλίσει τις λέξεις «δραχμή» ή «εθνικό νόμισμα».


***
Να ξεκαθαρίζουμε: Δεν πρόκειται να υπερασπίσω τον Γ. Βαρουφάκη και τα δικά του περίεργα, τεχνοκρατικά Plan B. Στο μπλογκ αυτό – και όχι μόνο- έχουν κατατεθεί έγκαιρα (http://kibi-blog.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html) οι βαθύτατες αντιρρήσεις στην αυτοκαταστροφική τακτική διαπραγμάτευσης που οδήγησε στα γνωστά. Θα υπερασπιστώ, όμως, το αυτονόητο: το δικαίωμα και τελικά τη συνταγματική υποχρέωση του τέως υπουργού Οικονομικών και οποιουδήποτε πρώην και νυν υπουργού Οικονομικών να επεξεργάζεται Plan B, και C και D και όσα χρειάζονται προκειμένου να είναι έτοιμος να αποτρέψει επίθεση στη χώρα και στον λαό της. Και για το ότι υπήρξε επίθεση εις βάρος της χώρας και της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας δεν υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη κοινό νου που να το αρνείται. Επομένως, καλά έκανε ο Γ. Βαρουφάκης και επεξεργαζόταν Plan B. Και το ίδιο έπρεπε να έχει κάνει και ο Παπακωνσταντίνου, και ο Βενιζέλος, και ο Στουρνάρας, και ο

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Οι Προτεστάντες και η δύναμη του Θεού


protestanths-grafei-gia-th-metastrofi-tou-sthn-orthodoxia
Οι προτεστάντες αρνούνται ότι η δύναμη του Θεού επιτελεί θαύματα διά των υλικών στοιχείων του κόσμου. Νόμιζαν ότι έτσι θα έκαναν τη χριστιανική Πίστη «πιο πνευματική»· απεναντίας, μ’ αυτόν τον τρόπο φτώχυναν και παραμόρφωσαν τον χριστιανισμό. Απέρριψαν τη θεουργό δύναμη του Θεού, η οποία ενεργεί διά των ιερών εικόνων, διά των λειψάνων των αγίων, διά του Τιμίου Σταυρού, ακόμη και διά της δυνάμεως της Θείας Μεταλήψεως, όπως ορισμένοι εξ αυτών διατείνονται. Αν μάλιστα ακολουθούσαν μέχρι τέλους τη λανθασμένη αυτή ατραπό, θα έπρεπε να απορρίψουν ακόμη και τα θαύματα που επιτελέστηκαν διά του ζωηφόρου Σώματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι το Σώμα Του ήταν επίσης και υλικό· εξίσου θα έπρεπε να απορρίψουν και τα θαύματα διά του αγγίγματος των χειρών των αποστόλων και των αγίων, διότι και τα χέρια αυτά είναι επίσης υλικά – για να μην αναφέρουμε και τη ράβδο του Μωυσή ή την εσθήτα της Υπεραγίας Θεοτόκου ή το μαντήλι του Αποστόλου Παύ­λου κ.ο.κ.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπὸ τὸν Θεό;






Κανένας, ποτέ, δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό ἐπειδή θέλησε νά γίνει καλύτερος!

Κανένας, ποτέ, δέν ἔφυγε ἀπό τήν ἐκκλησία, ἐπειδή δυσκολευόταν νά κατανοήσει τό πιστεύω της!

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος ποτέ δέν ξεκόβει ἀπό τήν ἐκκλησία καί ἀπό τόν Θεό γιά κάποια λογική αἰτία· γιά κάτι τό καλύτερο, τό πνευματικότερο, τό ἁγιώτερο.


Τότε, γιατί φεύγει; γιατί ξεκόβει; γιατί ἀπομακρύνεται; Ἁπλά γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ τόν «στενεύει». Καί ἔτσι προτιμάει κάτι «ἄλλο»!

Ὁ Χριστός στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου ἀναφέρει τρεῖς αἰτίες, τρεῖς λόγους πού κάνουν τόν ἄνθρωπο νά γυρίζει τήν πλάτη του στόν Θεό: τόν ἐγωισμό, τά ἐγκόσμια, τό sex.

Στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου:

• ὁ πρῶτος προσκεκλημένος ἀρνήθηκε τήν πρόσκληση τοῦ Ἄρχοντα γιά τό Βασιλικό Δεῖπνο, γιατί, λέει, εἶχε ἀγοράσει χωράφι·

• ὁ δεύτερος, γιατί ἤθελε νά δοκιμάσει τά πέντε ζευγάρια βόδια· καί

• ὁ τρίτος, ἐπειδή παντρεύτηκε.

Σέ πρώτη ματιά, ἄν τά ἰδεῖ κανείς αὐτά (τίς δικαιολογίες) δέν βρίσκει σ᾽ αὐτές κάτι τό μεμπτό. Τότε γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «κανένας ἀπό αὐτούς δέν θά γευθῆ τό Δεῖπνο μου» (Λουκᾶ 14, 24); Ποῦ ἦταν τό λάθος τους; Σέ τί

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Πῶς θά ἔχουμε πνευματική ὡφέλεια ἀπό τίς βιοτικές ἀσχολίες (Όσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

 


ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ από τον επίσκοπο Τύχωνα, συνέταξα και σου στέλνω την ακόλουθη εποικοδομητική διδαχή για το πώς το καθετί μπορεί να μεταβληθεί σε συνήγορο της θείας Αληθείας και να μας θυμίζει τον Θεό.
Μου έγραψες πως οι οικιακές ασχολίες αποσπούν την σκέψη σου από τον Θεό. Σου υπέδειξα τι να κάνεις, ώστε να μη συμβαίνει αυτό. Δεν αναφέρθηκες, ωστόσο, σε κάτι άλλο, που συνήθως απομακρύνει το νου από τον Θεό. Είναι το γεγονός ότι κάθε εξωτερικό πράγμα ενεργεί πάνω στις αισθήσεις, τραβάει την προσοχή μας και την αποσπά από τον Θεό. Υπάρχει κάποια μέθοδος, με την οποία μπορούμε όχι μόνο να αποτρέψουμε τη μαγνήτιση του νου από τα αισθητά αντικείμενα, αλλά και να κατορθώσουμε την αναγωγή του, μέσω των αντικειμένων, στον Θεό. Πώς; Αναθεωρώντας με πνευματική αίσθηση όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις σωματικές αισθήσεις μας. Σύμφωνα με τη νέα θεώρηση των πραγμάτων, καθετί υλικό θα αποκαλύπτει στο νου σου μια πνευματική αλήθεια. Να μερικά παραδείγματα:

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Οσιος Πορφύριος: Περί του μυστηρίου της μετανοίας

Αν αγαπήσομε τον Χριστό, όλα είναι εύκολα. Εγώ δεν το κατάφερα ακόμη. Τώρα προσπαθώ να Τον αγαπήσω. Στον Χριστό υπάρχουν όλα. Όλα τα ωραία, τα υγιή.
Η υγιής ψυχή ζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, πού είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια».
Ο άνθρωπος του Θεού ζει ακόμη και όσα λέγει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται… ου λογίζεται το κακόν… πάντα στέγει, πάντα πιστεύει… η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
Έχετε αυτά; Έχετε την ευτυχία, τον Χριστό, τον Παράδεισο. Κι ο σωματικός ακόμη οργανισμός λειτουργεί θαυμάσια, χωρίς ανωμαλίες. Η χάρις του Θεού αλλάζει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει ψυχικά και σωματικά. Πάνε τότε όλες οι αρρώστιες. Ούτε κολίτις, ούτε θυρεοειδής, ούτε στομάχι, ούτε τίποτα. Όλα λειτουργούν κανονικά. Είναι ωραίο να περπατάς, να εργάζεσαι, να κινείσαι και να έχεις υγεία. Αλλά πρώτα να έχεις ψυχική υγεία. Η βάσις είναι η ψυχική υγεία΄ ακολουθεί η σωματική. Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Άν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία, με το κακό. Τι γίνεται, όμως, στον κόσμο;
Ακούστε με νά σας πω ένα παράδειγμα.
Μια κοπελίτσα πήγε σ΄ένα γιατρό και της έδωσε ορμόνες. Της λέω:

Μας εμπαίζει ο Τσίπρας (και τα πολιτικά πτώματα)

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Ο ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ



Νίκος Χουλιαράς: «Παληὸ καλοκαίρι στὸν κῆπο τοῦ νοῦ μου», Αντίπαρος, 1976.
Ἔφυγε σήμερα ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο ὁ λογοτέχνης καὶ ζωγράφος Νίκος Χουλιαράς! Ἡ μορφή του εἶχε κάτι ἱερατικό, καὶ τὸ χαμόγελό του σὲ κέρδιζε ἀμέσως. Τὸν θαύμαζα καὶ τοῦ ζήτησα πρὶν 20 ἔτη νὰ καταθέσει τὴ σκέψη του γιὰ τὸν κυρ Φώτη Κόντογλου. Καὶ ὁ Χουλιαρὰς πρόσφερε ἕνα θαυμάσιο κείμενο τὸ ὁποῖο ἀντιγράφω τώρα ἀπὸ τὴν ἔκδοση ποὺ εἶχα ἐπιμεληθεῖ Φώτης Κόντογλους ἐν εἰκόνι διαπορευόμενος (Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1995). Γιὰ τὴ μνήμη του. Στὸ κείμενο ἀνακαλύπτω ἐκ νέου τὴ συγγένεια ποὺ ἔνιωθε μὲ τὸν ἀϊβαλιώτη ἑλληνολάτρη, τὴν τρυφερότητα καὶ τὴ συγκίνηση γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν συγγραφέα. Καὶ στὶς μέρες αὐτὲς τὶς κουρασμένες, μὲ τὸ ἀγκομαχητό, αἰσθάνομαι μιὰ παρηγοριά, σὰ νὰ ἐπιστρέφω στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων.

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Ὁ Κόντογλου ὑπάρχει μέσα μου. Τὰ λόγια δὲν μοῦ φτάνουν νὰ μιλήσω γιὰ τὸν Κόντογλου, γιατὶ γιὰ μένα δὲν εἶναι ἕνα πρόσωπο εἶναι ἕνα βασικὸ αἴσθημα ποὺ ἔχω γιὰ τὴ ζωή. Δὲν μπορῶ νὰ ξεχωρίσω τὸ ζωγράφο ἀπ᾽ τὸ λογοτέχνη Κόντογλου. Ἴσως γιατὶ γνώρισα τὶς ζωγραφιές του μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του. Τὰ βιβλία μου τὰ κοσμῶ κι ἐγὼ μὲ ζωγραφιὲς γιατὶ τὸ βιβλίο εἶναι ἕνα ἀγαπησιάρικο πράγμα. Πρωτοδιάβασα Ντοστογιέφσκι στὰ Γιάννενα ἀπὸ καροτσάκι καὶ Κόντογλου ὅταν ἦρθα στὴν Ἀθήνα στὴ Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν. Καὶ περίεργο πράγμα σ᾽ ἕνα βιβλίο τοῦ Κόντογλου ἕνας παλιὸς συμφοιτητής μου, ὁ Κώστας Τσέλιος, μοῦ εἶχε γράψει τὴν ἀφιέρωση: «Μὲ τὸ συγγραφέα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου μοιάζεις πάρα πολὺ στὴν πρωτοτυπία καὶ τὴν εὐαισθησία, στὴν ἀνθρωπιὰ καὶ τὴν τέχνη». Ἐνδεχομένως, νὰ περιεῖχα τὸν Κόντογλου καὶ χωρὶς νὰ τὸν ἔχω διαβάσει καθόλου. Σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ ψυχὲς δὲν χάνονται, ἐδῶ εἶναι πάνω, κυκλοφοροῦν. Ἴσως μὲ τὶς εἰσπνοὲς ἡ αὔρα τους σὲ κάποιους κάθονται.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Δημοψήφισμα 5ης Ιουλίου: το στοίχειωμα του νόθου ευρωπαϊσμού


Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα στοιχειώνει για πολλά χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και αυτό γιατί δημιούργησε μια σαρακοφόρα υπόνοια: μήπως ο λαός υπέδειξε την επιστροφή στη Δραχμή;
Η έννοια του εθνικού νομίσματος στην Ελλάδα είναι σχεδόν υπό διωγμό. Και όχι μόνον. όλα τα εθνικά σημαινόμενα δεν μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται, μπορούν να υπάρχουν μόνο μέσω του ευρωμονόδρομου. Η αθηναϊκή τηλεοπτική Ασφάλεια μεριμνεί γι’ αυτό, αν και όχι πάντοτε με επιτυχία, όπως απέδειξε το δημοψήφισμα.
Ανεξάρτητα αν το δίλημμα του δημοψηφίσματος ήταν ψευδεπίγραφο, επειδή εμπεριείχε το αυτονόητο και γιατί τίθετο από πολιτικές σκοπιμότητες, όπως, να διαμορφωθεί ατμόσφαιρα σύγχυσης, για να απορροφηθεί η εν δυνάμει κωλοτούμπα / ατιμία του πρωθυπουργού και, ανεξάρτητα αν η αντιπολίτευση προσπάθησε μέσω του δημοψηφίσματος να συγκαλύψει τις δικές της ευθύνες στο δρόμο προς τη χρεωκοπία, ενισχύοντας περαιτέρω τη σαθρότητα του με δικά της δόλια διλήμματα, η εντυπωσιακή συμμετοχή του λαού και η ετυμηγορία του υπέρ του ΟΧΙ επανέφερε στο δημόσιο διάλογο, σχεδόν καθιέρωσε, τη Δραχμούλα, ως μια πιθανή στρατηγική εξόδου από την κρίση. Όσοι το παραβλέπουν αυτό εθελοτυφλούν.
Το δημοψήφισμα εισήγαγε καίρια ζητήματα εθνικής στρατηγικής στον πολιτικό διάλογο.

Για το χαρακτήρα του ελληνικού ευρωπαϊσμού
Ανέδειξε τις αντιθέσεις και αντιφάσεις που υπάρχουν στις δυνάμεις του νόθου ευρωπαϊσμού. Νόθος, γιατί διαμορφώθηκε στη βάση δύο πολιτικοϊδεολογικών προταγμάτων: του καραμανλικού επαρχιωτισμού και του παπανδρεϊκού καιροσκοπισμού, οσμωμένους με τους διαχρονικούς πυλώνες της εθνικής χρεωκοπίας: το πελατειακό σύστημα και το συγκεντρωτισμό της Αθήνας. Ανάμεσα στα προτάγματα και τους πυλώνες της χρεωκοπίας διακονεύουν διάφορες εκδοχές τους, όπως, ο λαμογιακός ευρωπαϊσμός, ο ληστοκρατικός, ζημενσικός, σημιτικός, αυτός των κυνηγών επιδοτήσεων, μέχρι και ο εκκεντρικός και αφελής της Αριστεράς.
Το ΟΧΙ έδωσε τη δυνατότητα στις δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, του αντιιμπεριαλισμού και του εθνικού κεκτημένου, που λιμνάζανε από το 1981,να διεμβολίσουν σ’ ένα δημόσιο λόγο που κυριαρχείται, μετά την ένταξη στην ευρωζώνη, από την αυταρχικότητα και την μονομέρεια του νόθου ευρωπαϊσμού.
Επιπλέον, το ΟΧΙ απέτρεψε την ικανοποίηση ενός καημού των δυνάμεων του νόθου ευρωπαϊσμού αυτό του ελλείμματος δημοκρατικής νομιμοποίησης των εντάξεων: στην ΕΟΚ (1981), στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1993), στην Ευρωζώνη (2000) και στα Μνημόνια (2010). Από τους Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή και Σαμαρά, θεωρήθηκε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου μια ευκαιρία ετεροχρονισμένης νομιμοποίησης της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Γι’ αυτό προσπάθησαν να το αναγάγουν σε ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, καλύπτοντας και την πιο αντιδημοφιλή συνέχειά τους: τα Μνημόνια. Το ΟΧΙ τους άφησε με τον καημό και τους εκδικήθηκε για το σαθρό ευρωπαϊσμό τους.

Ταυτόχρονα η σκληρότητα και η αδιαλλαξία των Εταίρων ενεργοποίησε πατριωτικές και αντιιμπεριαλιστικές μνήμες. Προκάλεσαν το εθνικό αίσθημα, με το να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες στη χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας, παρουσιάζοντας τις ντόπιες πολιτικές ηγεσίες ως τις μόνες υπεύθυνες, επειδή δεν διέθεταν ευρωπαϊκή κουλτούρα, ήθος και υψηλά ιδανικά και ότι μόνον οι ίδιοι μπορούσαν να αποκαταστήσουν αυτό το έλλειμμα. Ο λαός είπε ΟΧΙ στην αναίδεια τους να τεθεί ο ίδιος σε θέση αξιολόγησης στην κλίμακα κατανόησης ή μη αυτής της ευγενικής προσφοράς.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ , ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ, ΜΕ ΕΚΒΙΑΣΑΝ

Greek Spirit
19-7-2015
Τι θα συνέβαινε εάν από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους κυριαρχούσε η στάση ζωής και διεξαγωγής πολιτικής '' με εκβίασαν οικονομικοί -και άλλοι- δολοφόνοι, μου είπαν την οικονομία ή την ζωή σου'' ;
1. Στους βαλκανικούς πολέμους οπότε και τριπλασιάστηκε η έκταση της Ελλάδας οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί θα έστρεφαν τα νώτα στους Τούρκους και Βούλγαρους και αφού εγκατέλειπαν τα όπλα θα οπισθοχωρούσαν τρέχοντας στην Λάρισα δηλώνοντας ΄΄στο πεδίο των μαχών απειλήθηκε η ζωή μας, μας εκβίασαν λέγοντας : ή παρατήστε τα αμαχητί ή σας πυροβολούμε με σκοπό να σας σκοτώσουμε''. Η Ελλάδα θα περιορίζονταν στην Πελοπόννησο, Αίγινα και Πόρο όπου οι εκβιασμένοι αγωνιστές θα συνέτασσαν με συνοπτικές διαδικασίες ένα μνημόνιο συνεννόησης και συνεργασίας με την Οθωμανική αυτοκρατορία με ρήτρα κατάληψης επιπλέον 20% εδάφους σε περίπτωση που οι Έλληνες αποτύγχαναν στην πιστή εφαρμογή κάποιον διατάξεων.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ!




Μια ξεχωριστή άποψη παρουσιάζει το www.ramnousia.com σχετικά με το φλέγον δίλλημα των ημερών. Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο και τα συμπεράσματα δικά σας...



Στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα...



Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.



Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα;


Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης;


Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;


Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να ..μείνουμε κιόλας;


Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ;



Εξηγούμαι:


1. Το ευρώ από τη φύση του ...... και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.



Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.



Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο "χρυσό κανόνα" και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.



Δηλαδή είναι ...αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.



2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό;



Να η απάντηση: Το ευρώ "κόβεται" από την ΕΚΤ.


Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.



Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.



Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο "προσφορά-ζήτηση" και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).

ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟ» ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ



Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», Νο 2
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Kρατοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοσι, ὡς μοναδικὲς πηγὲς τῆς πίστεώς μας. Ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἀπορρίπτουμε. Δὲ μπορεῖ νὰ σταθῇ ἡ Γραφὴ χωρὶς τὴ βεβαίωσι τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἡ Ἱερὰ Παράδοσις διακρίνεται σὲ ἀποστολικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παρέδωσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ πατερικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς πατέρας μέχρι τῆς τελευταίας Ζ΄ (7ης) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὅσων παρέδωσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες.
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ παράδοσις βρίσκεται μέσα στὸ Πηδάλιο. Μέσα στὸ Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας εἶνε οἱ ὅροι, οἱ κανόνες, οἱ ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μέσα σ᾿ αὐτὸ λαλοῦν οἱ μεγάλοι πατέρες, «τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου» (δοξαστ. ἁγ. Πατέρων). Αὐτοὶ δίδουν, μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τὴ λύσι τῶν προβλημάτων ποὺ προκύπτουν μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Συνεπῶς οἱ προτεστάντες ἔχουν τὴ Γραφὴ καὶ τὴν ὑπερτονίζουν καὶ οἱ χιλιασταὶ ἔχουν τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὴ μαθαίνουν ἀπ᾿ ἔξω, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία της.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Εις την Αγία Μαρίνα την μεγαλομάρτυρα


 


  Επισκόπου Σωτηρίου Μητροπολίτου Πισιδίας

Κατήγετο από την Αντιόχεια της Πισιδίας, από γονείς επιφανείς. Ο πατέρας της Αιδέσιος ήταν επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας.

Ο πατέρας αναγκάσθηκε να εμπιστευθεί το βρέφος σε μια γυναίκα που κατοικούσε περί τα τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, για να το θηλάζει. Τούτο ήταν οικονομία Θεού, γιατί μακρυά από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του πατέρα της, καθώς μεγάλωνε άκουγε οι γύρω της να μιλούν για το Χριστό, να διηγούνται τα θαύματά Του, τα παθήματά Του, τον σταυρικό θάνατο που υπέστη και τη θαυμαστή Ανάσταση και Ανάληψή Του στον ουρανό. Η παιδική ψυχή της συγκινείτο από όλα αυτά και ρωτούσε και προσπαθούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τη νέα πίστη. Άκουγε ότι οι ειδωλολάτρες κατεδίωκαν τους χριστιανούς και τους βασάνιζαν για να τους αναγκάζουν να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά εκείνοι αντιμετώπιζαν με θάρρος τα μαρτύρια και έμεναν πιστοί στον αληθινό Θεό. Μέσα της άρχισε να αυξάνει ο θαυμασμός της γι' αυτούς τους Μάρτυρες και όταν μεγάλωσε και έφθασε στα 15 της χρόνια, δεν δίσταζε να φανερώνει την πίστη της στον Χριστό και να μιλά για τον αληθινό Θεό, που έγινε άνθρωπος και πέθανε για τη σωτηρία μας. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της όταν τα πληροφορήθηκε αυτά, δεν ήθελε καν να αντικρύσει το πρόσωπο της κόρης του και την απεκλήρωσε. Λυπόταν η ευλαβής κόρη το κατάντημα του πατέρα της να

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Σοιμπλε σε Τσίπρα «Συμφωνία ή Τζιχαντιστές» – Ο Τρόμος του Λιου!

  

Σιγά σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια όλα όσα «δεν κολλάνε» στην συμπεριφορά του Τσίπρα που άλλαξε σε μια νύχτα. Τι είναι αυτό που μεσολάβησε από την ομιλία του στον Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που μίλησε για Δημοκρατία και τι τον έφτασε να υπογράψει αυτή την συμφωνία υποταγής στον Αξονα ΕΚΤ-Γερμανίας;

Κάτι άλλαξε στα ενδιάμεσα 24ωρα.

Γιατί ο Πούτιν αναγκάστηκε να σηκώσει το τηλέφωνο και να επικοινωνήσει με ηγέτες που του έχουν κάνει Εμπάργκο; Την μονη προηγούμενη περίπτωση που σήκωσε το τηλέφωνο ο Πούτιν για άλλη χώρα ήταν η Λιβυη!

Παρά την Τεράστια και δήθεν άμεση ενημέρωση που είχαμε στην Ελλαδα, όλο το 24ωρο για 10 μέρες μήπως σας ξέφυγε κάτι;

Αυτό που σας ξέφυγε είναι η λεπτή διαφορά της «ενημέρωσης» από την «επεξεργασία» της πληροφορίας.

Λοιπόν πριν την τελική σύνοδο, μεταδόθηκε κάτι αλλά λίγοι και έμπειροι με την διπλωματία κατάλαβαν την σημασία της και την διαφορα.

Αυτό το «κάτι» ήταν το τηλεφώνημα του ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ κ. Λιου.

Που είναι το περίεργο μέχρις εδώ;

Ο Γ΄ παγκόσμιος πόλεμος: Ο Τσίπρας άνοιξε δρόμους


Του Κώστα Βενιζέλου

Σε εξέλιξη βρίσκεται ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, με πρωταγωνίστρια την Γερμανία. Είναι μιας άλλης μορφής επεκτατική πολιτική, που η υποταγή, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας, περνά μέσα από την οικονομική εξαθλίωση. Τα όσα παρακολουθήσαμε την τελευταία περίοδο σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα, επιβεβαιώνουν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση άρετε και φέρεται από το Βερολίνο και τους δορυφόρους του.

Ο…στρατηγός Σόιμπλε διαμόρφωσε ένα στρατηγικό σχέδιο, το οποίο στοχεύει στην παραγωγή αποικιών χρέους, από τις οποίες θα ενισχύει πρωτίστως τα ταμεία της Γερμανίας και θα προσφέρει εύκολη λεία στις πολυεθνικές και στα «επενδυτικά ταμεία». Σε σχέση με την Ελλάδα έθεσε δυο εναλλακτικά σενάρια: Είτε τον εξαναγκασμό της σε αποχώρηση από την ευρωζώνη( ή «διάλλειμα» πέντε χρόνων!) είτε τουλάχιστον την πλήρη υποταγή της. Μέσα σε αυτό το σχεδιασμό περιλάμβανε και την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα προς παραδειγματισμό για τους υπόλοιπους, αλλά και για να απαλλαγεί από το «αγκάθι», που αμφισβητεί την γερμανική επικυριαρχία. Τούτο σε μεγάλο βαθμό έπεσε στο κενό με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όμως είναι προφανές πως η προσπάθεια συνεχίζεται. Τα σενάρια για διορισμένους πρωθυπουργούς που θα λαμβάνουν εντολές από την τρόικα δεν έχουν φύγει από το τραπέζι.

Επιτεύχθηκε χθες τα ξημερώματα μια συμφωνία που ματώνει την ελληνική κοινωνία. Τα μέτρα είναι

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Τό ρωμαΐικον φιλότιμον ἒγινε δουλοπρέπεια!


Τό ρωμαΐικον φιλότιμον μετετράπῃ εἰς γραικυλιστικήν ἀφέλειαν ἐξ αίτίας τῆς ἐσφαλμένης ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ἀβασίμου ἐμπιστοσύνης τοῦ Γραικοῦ εἰς τόν δυτικόν πολιτισμόν. Ὁ νεοέλληνας μέ τήν ἐμπιστοσύνην του εἰς τό ἀνύπαρκτον φιλότιμον τῶν ξένων ἔχει τήν πνευματική δομή τοῦ προδότου. Ἀρκεῖ νά τοῦ δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά συνάψῃ φιλίαν μέ «φιλότιμον φιλέλληνα». Ἀπό πατριωτικόν ἐνθουσιασμόν θα θελήσῃ νά ὠφελήσῃ καί νά σώσῃ τήν Ἑλλαδίτσα του καί νά ἐξασφαλίσῃ τήν ὑποστήριξιν τοῦ φιλέλληνος τούτου, τοῦ τά λέγει ὅλα. Ἀλλά ἀντί νά ἀποκτήσῃ ὄργανον, γίνεται ὄργανον. Δέν ἀρκεῖ τούτου, ἀλλά καί πιστεύει ἀκραδάντως ὅτι ἡ προδοσία του αὐτή εἶναι ὁ ὑψιστός πατριωτισμός. Οἱ ἔχοντες σχέσεις μέ τούς Γραικύλους Εὐρωπαῖοι... καί Ἀμερικάνοι βλέπουν σαφῶς τό φιλότιμον, ἀλλά δυστυχῶς στη δουλοπρεπῆ του μορφή, καί τό ἐκλαμβάνουν ὀρθῶς ὡς δουλοπρέπεια ἀδυνάτου καί ὡς μορφήν φαινομενικῆς μεγαλοψυχίας. Εἰς τήν οὐσίαν ὁ Γραικός καί ὁ Ρωμῃός ἔχουν τόν ἴδιον φιλότιμον καί ἑπομένως τόν ἰδιον ἡρωισμόν καί τήν ἰδιαν ἀνδρείαν. Ἡ διαφορά μεταξύ των εἶναι ὅτι ὁ Γραικός ἔχει αἰσθήματα κατωτερότητος ἔναντι τῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικάνων, διότι ὑπεδουλώθη πολιτιστικῶς δεχόμενος τόν Γραικισμόν, ἐνῶ ὁ Ρωμῃός τοὐναντίον γνωρίζει τήν ἀνωτερότητα τῆς Ρωμῃοσύνης του καί οὐδέποτε ἐδέχθῃ νά γίνῃ ὁ Γραικύλος ξένου πολιτισμοῦ.
(π.Ἰωάννου Ρωμανίδου, Ρωμῃοσύνη)


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Η ζυγαριά, που ζυγίζει παπάδες & δεσποτάδες...


 
Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη
«Οι Χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»
Από το ωραίο ιστολόγιο Πνεύματος Κοινωνία 
Η φωτο από το αρχικό post. Όπως θέλετε ερμηνεύστε την.
Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια.

Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι.

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα.

Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες;

Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς;

Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται».

Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς.

Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ.





Του Κώστα Λαπαβίτσα


Συμφωνία, λοιπόν, υπό την απειλή του πιο ωμού εκβιασμού και, από ότι φαίνεται, με επαχθέστατους όρους. Πανηγυρίζει το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και νιώθουν δικαιωμένοι οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Θα κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας τις επόμενες μέρες, μόλις έχουμε το πλήρες κείμενο. Τώρα επείγει να αναδιατυπωθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναγκαιότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ.



Η Ελλάδα στο δόκανο της ΟΝΕ



Το δίλημμα που πλανάται από το 2010 πάνω από τη χώρα είναι: ευρώ με μνημόνια και τεράστιο χρέος, ή εθνικό νόμισμα με πολιτική ανάπτυξης και στάση πληρωμών στο χρέος.



Ο πρώτος δρόμος δοκιμάστηκε ολόκληρη την προηγούμενη πενταετία και τα αποτελέσματά του είναι γνωστά. Η συμφωνία επαναφέρει το αδιέξοδο με τον χειρότερο τρόπο.

Ο δεύτερος δρόμος λοιδορήθηκε, δαιμονοποιήθηκε, ποτέ δεν συζητήθηκε σοβαρά. Ακόμη χειρότερα, άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν συναίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει, αρνήθηκαν την ίδια την ύπαρξη του διλήμματος, δηλώνοντας μάλιστα ότι το νόμισμα δεν έχει σημασία.

Κρούγκμαν τώρα: Η Ελλάδα αποκάλυψε τον παράφρονα Σόιμπλε!


Η λίστα με τις απαιτήσεις του Eurogroup αποτελεί μια καθαρή τρέλα, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν στο blog του, λέγοντας πως πρόκειται για ένα θανάσιμο χτύπημα στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

«Ας υποθέσουμε ότι θεωρείται τον κ. Τσίπρα ένα τενεκέ ξεγάνωτο. Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να δείτε εκτός εξουσίας τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε ακόμα, πως καλωσορίζετε την προοπτική της εξώθησης αυτών των ενοχλητικών Ελλήνων εκτός ευρώ. Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, η λίστα των απαιτήσεων του Eurogroup είναι μια τρέλα», υποστηρίζει ο γνωστός οικονομολόγος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το δημοφιλές hastag ThisIsACoup (σ.σ. αυτό είναι ένα πραξικόπημα) είναι σωστό. Η πρόταση του Eurogroup δεν είναι απλά σκληρή, εισέρχεται στα όρια τηςκαθαρής εκδικητικότητας, της πλήρους καταστροφής της εθνικής κυριαρχίας, χωρίς καμία ελπίδα ανακούφισης.
Είναι, λέει, σχεδιασμένη έτσι ώστε να μην μπορεί να γίνει δεκτή από την Ελλάδα. Αλλά ακόμα και έτσι, είναι μια μεγαλειώδης προδοσία όλων όσων υποτίθεται ότι υπερασπίζεται η Ευρώπη.

Ὅσιος Παΐσιος: «Ἄν ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ἡ μόνη μέριμνά μας, ὅλα τά ἄλλα θά μᾶς δοθοῦν»


Ἀπόσπασμα κειμένου ἀπό τό βιβλίο "Πνευματική Ἀφύπνιση - Λόγοι Β, Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου"

Ὁ Θεός ἀγαπάει τό πλάσμα Του, τήν εἰκόνα Του, καί τό φροντίζει γι’ αὐτά πού τοῦ χρειάζονται. Ἄν δέν τό πιστεύη καί παλεύη μόνος του νά τά ἀποκτήση, θά ταλαιπωρῆται. Μά ἄν ὁ Θεός δέν δώση αὐτά τά ἐπίγεια, τά ὑλικά πράγματα, δέν θά στενοχωρηθῆ ὁ ἄνθρωπος πού ζῆ πνευματικά. Ἄν ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ἡ μόνη μέριμνά μας, ὅλα τά ἄλλα θά μᾶς δοθοῦν. Θά ἀφήση ὁ Θεός τό πλάσμα Του; Τό μάννα πού ἔρριχνε ὁ Θεός καθημερινά στούς Ἰσραηλίτες στήν ἔρημο, ἄν τό κρατοῦσαν γιά τήν ἄλλη μέρα, σάπιζε. Ἔτσι τά οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιά νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στήν θεία πρόνοια.

Ἀκόμη τό “ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ” δέν τό ἔχουμε καταλάβει. Ἤ πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε. Ὅταν πῆγα νά μείνω στό Σινᾶ, δέν εἶχα τίποτε. Δέν σκέφθηκα ὅμως καθόλου τί θά γίνω στήν ἔρημο μέσα σέ ἄγνωστους ἀνθρώπους, τί θά φάω, πῶς θά ζήσω. Τό ἀσκητήριο τῆς Ἁγίας Ἐπιστήμης, ὅπου θά ἔμενα, ἦταν χρόνια ἐγκαταλελειμμένο, ἀκατοίκητο. Ἐπειδή δέν ἤθελα νά ἐπιβαρύνω τό μοναστήρι, δέν ζήτησα τίποτε. Μοῦ ἔφεραν λίγο ψωμί ἀπό τό μοναστήρι καί τό γύρισα πίσω. Γιατί νά ἀνησυχήσω, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶπε: “Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ”; Τό νερό καί αὐτό ἦταν ἐλάχιστο. Οὔτε ἐργόχειρο ἤξερα, γιά νά πῆς πώς θά δούλευα καί θά ἔβγαζα τό ψωμί μου. Τό μόνο ἐργαλεῖο πού εἶχα ἦταν ἕνα ψαλίδι. Τό χώρισα στά δύο, τό ἀκόνισα σέ μιά...

πέτρα, πῆρα καί ἕνα ξύλο καί ἄρχισα νά φτιάχνω ξυλόγλυπτα εἰκονάκια. Δούλευα καί ἔλεγα καί τήν εὐχή. Γρήγορα ἐξασκήθηκα. Ἔφτιαχνα συνέχεια τό ἴδιο σχέδιο, καί τήν δουλειά πού θά ἔκανα σέ πέντε μέρες, τήν ἔκανα σέ ἕντεκα ὧρες, καί ὄχι μόνο δέν στερήθηκα, ἀλλά βοηθοῦσα καί τά Βεδουϊνάκια. Γιά ἕνα διάστημα ἔκανα ἐργόχειρο ἀρκετές ὧρες τήν ἡμέρα. Ὕστερα εἶχα φθάσει σέ μιά κατάσταση πού δέν ἤθελα νά κάνω ἐργόχειρο, ἀλλά ἔβλεπα καί τήν ἀνάγκη πού εἶχαν τά Βεδουϊνάκια. Ἕνα σκουφί καί ἕνα ζευγάρι πέδιλα νά τούς ἔδινες, ἦταν γι’ αὐτά πολύ μεγάλη εὐλογία… Μοῦ πέρασε λοιπόν ὁ λογισμός: “Ἦρθα ἐδῶ, γιά νά βοηθῶ τούς Βεδουΐνους ἤ γιά νά κάνω προσευχή γιά ὅλον τόν κόσμο;”. Ἔτσι ἀποφάσισα νά περιορίσω τήν δουλειά, γιά νά εἶμαι πιό ἀπερίσπαστος καί νά προσεύχωμαι περισσότερο. Καί μήπως περίμενα ἀπό πουθενά βοήθεια; Οἱ Βεδουΐνοι δέν εἶχαν οἱ ἴδιοι νά φᾶνε. Τό μοναστήρι ἦταν μακριά. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἔρημος. Τήν ἴδια μέρα ὅμως πού περιόρισα τήν δουλειά, γιά νά διαθέσω περισσότερο χρόνο στήν προσευχή, ἔρχεται κάποιος καί μέ βρίσκει ἔξω ἀπό τό ἀσκητήριο καί μοῦ λέει: “Νά, πάρε αὐτές τίς ἑκατό λίρες, γιά νά βοηθᾶς τά Βεδουϊνάκια καί νά μή βγαίνης ἀπό τό πρόγραμμά σου καί νά προσεύχεσαι”! Δέν ἄντεξα. Τόν ἄφησα μόνον του γιά ἕνα τέταρτο καί πῆγα λίγο μέσα. Μοῦ εἶχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση ἡ πρόνοια καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού δέν μποροῦσα νά συγκρατήσω τά δάκρυά μου. Βλέπεις πώς ὁ Θεός οἰκονομάει, ὅταν ὑπάρχη ἡ καλή διάθεση; Γιατί ἐγώ πόσα θά τούς ἔδινα; Ἔδινα σέ ἕνα, ἐρχόταν τό ἄλλο, “ἐμένα δέν μοῦ ἔδωσες, Πάτερ!”, ἔλεγε, ὕστερα ἐρχόταν ἄλλο, “ἐμένα δέν μοῦ ἔδωσες, Πάτερ!”.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Όταν λέμε: «δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν θα πάρει την σέσουλα και θ’ αρχίσει: «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ»…


gerontas-paisios

Όσιος Παΐσιος
Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να αποκτήσω ταπείνωση;
– Πώς αποκτά ταπείνωση κανείς; Όταν του λένε μια κουβέντα, εκείνος να λέει δυο; Να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του; Ευλογημένη, όταν σου δίνεται ευκαιρία για ταπείνωση, να δέχεσαι την ταπείνωση.
Έτσι αποκτιέται η ταπείνωση. Το φάρμακο το δικό σου είναι να κινείσαι απλά, ταπεινά, να δέχεσαι όπως η γη και την βροχή και το χαλάζι και τα σκουπίδια και τα φτυσίματα, εάν θέλεις να ελευθερωθείς από τα πάθη σου. Οι εξωτερικές ταπεινώσεις βοηθούν τον άνθρωπο να ελευθερωθεί πολύ γρήγορα από τον παλιό εαυτό του, όταν τις δέχεται.
– Εγώ, Γέροντα, έχω ανάγκη από πολλή ταπείνωση.
– Να πας να αγοράσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πουλούν την ταπείνωση και μάλιστα δωρεάν, αρκεί να την θέλεις…

«Είμαστε το εξιλαστήριο θύμα του 4ου Γερμανικού Ραϊχ» του Νίκου Χειλαδάκη

fourth reich
fourth reich

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες με κομμένη την ανάσα τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς με τους εταίρους για την σύναψη νέου δανείου «σωτηρίας» της Ελλάδας, με αντικρουόμενες συνεχώς εξελίξεις, ένα θρίλερ πάνω στις τύχες της χωράς με ανυπολόγιστες συνέπειες.



Και όμως το πρόβλημα που απασχολεί την γερμανική ηγεσία δεν είναι τόσο η διάσωση ή μη της Ελλάδας, αλλά το αντιρωσικό λόμπυ που έχει αρχίσει και σχηματίζεται μέσα στου κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που απειλεί να διαρρήξει την γερμανική ηγεμονία στην Ενωμένη Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό θέλουν πάση θυσία να αλυσοδέσουν την Ελλάδα ώστε να μην έχει καμία δυνατότητα να ξεφύγει από τα ασφυκτικά τους δεσμά.
Σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας Pravda, που επικαλείται το βρετανικό ειδησεογραφικό κανάλι, Sky NEWS, πριν από λίγες μέρες ο βασικός σύμβουλος της καγκελαρίου Μέρκελ, ο Norbert Röttgen προειδοποίησε την Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Ρωσία μπορεί να προχωρήσει στην δημιουργία ενός αντιευρωπαϊκού αντιγερμανικού λόμπυ μέσα στους κόλπους των ευρωπαϊκών κρατών και μάλιστα τόνισε πως η στάση της Βρετανίας που φλερτάρει με ένα Brexit, ενισχύει αυτή την προοπτική με έντονα διαλυτικές τάσεις της Ενωμένης Ευρώπης.
Στο ίδιο δημοσίευμα δίνεται έμφαση στην δήλωση τον Οκτώβριο του 2012 του Nigel Farag, προέδρου του κόμματος UKIP, ότι η Ρωσία και η Μεγάλη Βρετανία πρέπει να συνασπιστούν για να δώσουν τέρμα στην γερμανική ηγεμονία της Ευρώπης. Στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίζονται και οι θέσεις των αυτονομιστών της Σκοτίας που χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Κριμαίας για να προχωρήσουν στην αυτονομία τους από μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.

Την κεφαλή του Τσίπρα επί πίνακι


ΤΣΙΠΡΑΣ2Την κεφαλή του Τσίπρα επί πίνακι – του Κώστα Βαξεβάνη
Δεν τους ενδιαφέρει καμία συμφωνία. Δεν τους ενδιαφέρει καμία Ενωμένη Ευρώπη και κυρίως δεν τους ενδιαφέρει καμιά Δημοκρατία. Τους ενδιαφέρει μόνο το κεφάλι του Τσίπρα. Να σερβιριστεί στο πιάτο σε ένα από τα δείπνα τους για να το απολαύσουν ακούγοντας τη «Λιλή Μαρλέν» , που αλλοίμονο, δεν θα σημαίνει τίποτα από το αυταρχικό παρελθόν της Γερμανίας. Η Γερμανία έχει βλέπετε τη μεγάλη ικανότητα να απενοχοποιεί το παρελθόν της και να ενοχοποιεί το μέλλον των άλλων.
Αυτό που διαδραματίζεται το τελευταίο 48ωρο είναι άκρως αποκαλυπτικό. Η Γερμανία έχει βάλει τους παλιούς ιππποκόμους της γερμανικής κυριαρχίας και νυν μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης, να σπάσουν τα μούτρα της Ελλάδας με τις συνεχείς και προσβλητικές αναφορές στην αναξιοπιστία της ελληνικής πλευράς. Ο διεθνής τύπος γεμίζει με δημοσιεύματα δηλώσεων τηςεπικριτικής Φινλαδίας και της αγανακτισμένης Λετονίας για τους απαράδεκτους Ελληνες που θέλουν λεφτά χωρίς να εγγυώνται τίποτα. Αυτή τη φορά μέχρι και ο Ντράγκι αγανάκτησε, ενώ η Γαλλία και η Ιταλία έτρεξαν αμέσως μετά την απόφαση της ελληνικής Βουλής για το νέο πρόγραμμα να δηλώσουν πως είναι ικανοποιητικό για να προλάβουν την αρνητική τοποθέτηση του Σόιμπλε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση φτάνει στα όρια της, όσο και αν αυτό δεν φαίνεται. Ζει τη νέα γερμανική κυριαρχία η οποία, όπως συμβαίνει με κάθε κυριαρχία, λίγο ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία.

Λόγοι του αγίου Παϊσίου


Κλειστές τράπεζες λίγα λεφτά και άγχος! Δείγμα κοσμικού ανθρώπου χωρίς εμπιστοσύνη στο Θεό.
 
Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μην βρίσκουν πουθενά ανάπαυση. Για αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι – σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελλή ρόδα – , γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.
Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος. Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους και κτίζει συνεχώς ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται.

Επομένως, πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορήση αληθινά, αν δεν πιστέψη στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια; όταν συλλάβη ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται.
Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διάβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στον Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής. Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πνευματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθή ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθη η θεία παρηγοριά μέσα τους. Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται από ξένες χώρες και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο, στην ζέστη, μέσα στην σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν ! Τι ζόρισμα, τι σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το σκάσιμο αυτό το εξωτερικό το θεωρούν ανάσα! Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία!
Όταν δούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στεναχώρια και λύπη, ενώ τα έχει όλα – τίποτε δεν του λείπει – πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός. Τελικά, οι άνθρωποι βασανίζονται και από τον πλούτο, γιατί τα υλικά αγαθά δεν τους γεμίζουν. Είναι διπλό βάσανο.
Ξέρω ανθρώπους πλούσιους, που τα έχουν όλα, δεν έχουν και παιδιά και βασανίζονται. Βαριούνται που κοιμούνται, βαριούνται να περπατήσουν, βασανίζονται από όλα. «Εντάξει, αφού έχεις ελεύθερο χρόνο, λέω σε κάποιον, κάνε πνευματικά. Διάβασε μια Ώρα, διάβασε λίγο από το Ευαγγέλιο» . «Δεν μπορώ», μου λέει. «Κάνε ένα καλό, πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο και δες κανέναν άρρωστο». «Που να πάω ως εκεί, σου λέει, και τι θα βγή;». «Πήγαινε να βοηθήσης κανέναν φτωχό στην γειτονιά σου». «Όχι, δεν με ευχαριστεί, λέει, ούτε αυτό». Να έχη ελεύθερο χρόνο, να έχη ένα σωρό σπίτια, να έχη όλα τα καλά, και να βασανίζεται! Ξέρετε πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν; Και βασανίζονται, μέχρι να τους στρίψη το μυαλό. Φοβερό! Και αν τυχόν δεν δουλεύουν, αλλά μόνον από τις περιουσίες έχουν εισοδήματα, είναι οι πιο βασανισμένοι άνθρωποι. Ενώ, αν έχουν τουλάχιστον μια δουλειά, είναι καλύτερα.

http://blogs.sch.gr
http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2015/07/6760.html
Πηγή

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Τα είπε έξω από τα δόντια η «παρούσα» Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Εχθροπραξία εντός Ευρωζώνης…»

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Είπε μεγάλες αλήθειες…«Οι δανειστές εκβιάζουν την κυβέρνηση» τόνισε η Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας στην Ολομέλεια.
«Οφείλουμε να αναλαμβάνουμε ο καθένας και η καθεμία την ευθύνη που μας αναλογεί». «Όλοι και όλες θα κριθούμε από τη στάση μας και την ανιδιοτέλειά μας». «Το ευρώ, εργαλείο καταπίεσης των απείθαρχων λαών».
«Η κυβέρνηση δίνει εδώ και 6 μήνες μία άνιση μάχη σε καθεστώς εκβιασμών και ασφυξίας».
«Μια Ευρώπη μεταμορφώνεται σε εφιαλτική φυλακή για τους λαούς της».
«Το χρέος, εργαλείο εξανδραποδισμού του λαού».
«Το χρέος δεν προέκυψε ως καιρικό φαινόμενο. Το δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
«Η Γερμανία δεν έχει καταβάλει μέχρι σήμερα τις οφειλές της που υπερβαίνουν το φερόμενο δημόσιο χρέος. Η Γερμανία συμπεριφέρεται σαν να της χρωστά η Ιστορία και ο ελληνικός λαός».
«Δυστυχώς κυβερνησεις κ θεσμοί στοιχίζονται πίσω από αυτή την επίθεση (της Γερμανίας)».
«Οι δανειστές εκβιάζουν την κυβέρνηση, ενεργούν δόλια».
Ο λαός είπε ένα γενναίο, περήφανο, ιστορικό ΟΧΙ σε νέα μέτρα εξαθλίωσης. Αυτό το ΟΧΙ μας δεσμεύει όλους και όλες. Η κυβέρνηση εκβιάζεται για να συναινέσει σε όσα δεν την εκπροσωπούν. Ο πρωθυπουργός μίλησε με ειλικρίνεια και παρρησία. Πάλεψε με ανιδιοτέλεια. Θεωρώ θεσμική μου ευθύνη να μην προσποιηθώ ότι δεν καταλαβαίνω τον εκβιασμό».
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

«Την Κυριακή, ό,τι είναι θα είναι από τον Άγιο, για το καλό μας!»



alt


Βρεθήκαμε σε μοναστήρι της Θεσσαλίας και σε συζήτηση σχετικά με την ...σύμπτωση της πρώτης εορτής του Όσιου Παϊσίου, με την τελεσίδικη απόφαση για συμφωνία ή όχι, γερόντισσα μας ανέφερε «την Κυριακή, ό,τι είναι θα είναι από τον Άγιο, για το καλό μας!».

Στην επιστροφή και περνώντας από την Σουρωτή για να πάρουμε ευλογία από τον Όσιο, μοναχή που την ρωτήσαμε το ίδιο χαμογέλασε με αινιγματικό χαμόγελο - μάλλον δεν είχε ευλογία να μιλήσει σχετικά - και το μόνο που μας είπε χαρούμενη και χαμογελώντας ξανά ότι «κάτι θα γίνει...»...Ήγγικεν

Ἡ θέση ἑνὸς ὀρθοδόξου γιὰ τὰ τεκταινόμενα

Γράφει ὁ Ἰωάννης Νεονάκης
Στὶς κρίσιμες ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε διακυβεύεται ἡ ὕπαρξή το γένους μας ὡς συλλογικότητα. Ὀφείλομε λοιπὸν ὅλοι νὰ λάβομε καθαρὴ θέση ἀπέναντι στὰ γεγονότα καὶ νὰ τοποθετηθοῦμε συγκεκριμένα καὶ χωρὶς ἀστερίσκους καὶ ἀναμονές. Καὶ ὄχι μόνο νὰ διατυπώσομε τὶς θέσεις μας, ἀλλὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε γὶ αὐτές, γιατί ἀλλιῶς δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως κανένα μέλλον οὔτε γιὰ μᾶς οὔτε γιὰ τὰ παιδιά  μας.
Η θέση μου εἶναι καθαρή: θεωρῶ καὶ τὰ τρία μνημόνια ποὺ προηγήθηκαν ὡς πράξεις ἐσχάτης προδοσίας καὶ ὡς πράξεις ἀπροσχημάτιστης ἐθνοκτονίας. Ἀποτελοῦν δὲ τὴν κατάληξη ἑνὸς καλὰ ἐξυφασμένου σχεδίου πλήρους καθυπόταξης, ἐξαθλίωσης καὶ ἐλέγχου ὄχι μόνο το δικοῦ μας ἄλλα ὅλων των λαῶν παγκοσμίως. Σχεδίου ποὺ δολίως καὶ ἀφανῶς ἐκτελεῖται δεκαετίες τώρα ἀπὸ ἐξωνημένες πολιτικές, οἰκονομικὲς καὶ ἀκαδημαϊκὲς ἐλίτ. Βασικὸς ἄξονας τοῦ σχεδίου αὐτοῦ εἶναι ἡ μὲ κάθε τρόπο καὶ πρόσχημα ἀποσάρθρωση καὶ διάλυση ὁποιασδήποτε συγκροτημένης συλλογικότητας ὀδηγώντας τὸν....

Ο άνθρωπος που μίλησε στους ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους

image

Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης


Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οικονομολόγος, ο ακαδημαϊκός, ο μπλόγκερ που χθες παραιτήθηκε για να διευκολύνει μια συμφωνία με τους πιστωτές, μόνο απαρατήρητος δεν πέρασε στους πέντε περίπου μήνες που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών.
Αγαπήθηκε αλλά και πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Στοχοποιήθηκε από εγχώριους και ξένους κύκλους και ο λόγος δεν ήταν ούτε ο στόμφος στον λόγο του ούτε η εξωτερική του εμφάνιση. Ηταν η ουσία που εξέπεμπε ο λόγος του, η πληθωρική του παρουσία, η συνολική του ενέργεια που ποτέ δεν έγιναν αποδεκτές στους κύκλους των «ευρω-χαρτογιακάδων».
«Στον κόσμο της ευρωκρατίας το να μη φοράς γραβάτα είναι ριζοσπαστικό… ή  αγένεια ή και τα δύο», τονίζει χαρακτηριστικά στο χθεσινό της δημοσίευμα η αρθρογράφος του βρετανικού Guardian,

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

«Δεν τουρκεύω - Χτύπα για την πίστη»: Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς της Αθήνας, ο Κηπουρός (9 Ιουλίου)


Ο προστάτης άγιος των διαιτολόγων και διατροφολόγων
 
Tι κατ’ ολίγον λαιμόν ω σπαθηφόρε,
Tέμνεις Mιχαήλ; Oυ πτοείται την σπάθην
 
Ο Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς (ή Μπακνανάς), γεννήθηκε στην Αθήνα από ενάρετους γονείς περί το 1750 μ.Χ. και έζησε στη συνοικία της Βλασσαρούς, η οποία βρισκόταν κάτω από την Ακρόπολη, στο σημερινό χώρο της Αρχαίας Αγοράς. Λόγω της πενίας των γονέων του, έμεινε αγράμματος και έγινε κηπουρός.

Κάποια ημέρα ενώ επέστρεψε στην Αθήνα από κάποιο χωριό όπου είχε πάει για δουλειά, συνελήφθη από τους Τούρκους φύλακες και συκοφαντήθηκε ότι μετέφερε κρυφά μπαρούτι για τους επαναστάτες Έλληνες. Οδηγήθηκε στον κριτή όπου διαμαρτυρήθηκε για την αδικία εις βάρος του, αλλά καταδικάστηκε εις θάνατον εκτός και εάν εδέχετο να αρνηθεί την πίστη του και να ασπασθεί το Μωαμεθανισμό, οπότε και θα έσωζε τη ζωή του. Όμως ο ευσεβής και έντιμος εκείνος Αθηναίος, απαντούσε σε ύφος αγέρωχο στις συνεχιζόμενες απειλές των Τούρκων με την χαρακτηριστική φράση «Δεν τουρκεύω».

Καταδικάσθηκε σε θάνατο και οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης χαίρων και ευχαριστών τον Κύριο που τον αξίωσε της τιμής του μαρτυρίου. Στην αρχή ο δήμιος χτύπησε τον Άγιο με αντεστραμμένο ξίφος στο λαιμό για να τον εκφοβίσει, προσδοκώντας την μεταστροφή του. Όμως ο γενναίος μάρτυρας τον παρότρυνε με θάρρος λέγοντας «Χτύπα για την πίστη». Και όταν ο δήμιος έβαλε το μαχαίρι του στον τράχηλο του Αγίου και τον πλήγωσε λίγο άκουσε από το στόμα του Αγίου την ίδια φράση «Χτύπα για την πίστη». Τελικά ο δήμιος απέτεμε τη σεπτή κεφαλή του το 1771 μ.Χ., χαρίζοντάς του το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου και πλουτίζοντας την Εκκλησία των Αθηνών με ένα καλλίνικο μάρτυρα.

Στην πρώτη κολώνα του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, διακρινόταν το ακόλουθο επιγραφικό χάραγμα: «1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης». ["Ν": στην εικ. βλέπουμε στο βάθος τους στύλους του Ολυμπίου Διός].

Το μοναδικό παρεκκλήσιο σ’ όλη την Πρωτεύουσα αφιερωμένο στον Άγιο νεομάρτυρα Μιχαήλ βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Κυρίου Νέου Κόσμου (Λαγουμιτζή και Ντελακρουά), όπου κατά την παράδοση στην περιοχή αυτή βρισκόταν οι κήποι του Αγίου.

Το 2003 ανακηρύχθηκε προστάτης των διαιτολόγων και διατροφολόγων. Προς τιμήν του, ένας από τους κεντρικότερους δρόμος στη συνοικία της Αθήνας «Νέος Κόσμος» φέρει το όνομά του (Οδός Μπακνανά), καθώς και η παρακείμενη στάση του τραμ.

Να σημειώσουμε τέλος, πως μερικοί συναξαριστές, όπως ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, τοποθετούν το μαρτύριο του Αγίου αυτού στα 1770 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α'.
 Τοῦ δολίου πατήσας εὐθαρσῶς τὰ φρυάγματα ἐν ἐσχάτοις ἔτεσι, μάκαρ, Ἰησοῦν ὡμολόγησας, αἱμάτων σου δὲ ῥείθροις, Μιχαήλ, ἡγίασας τὴν γῆν τῶν Ἀθηνῶν καί ὑπόδειγμα ἐδείχθης ἅπασιν εὐσεβέσι, πίστει κράζουσι· Δόξᾳ τῷ ποιητῇ σου καί Θεῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ποδηγέτην σέ στεῤῥόν ἡμῖν δωρήσαντι.
 
Το σπίτι του Αγίου Μιχαήλ του Πακνανά στην παλιά αθηναϊκή συνοικία της Βλασσαρούς (φωτογραφία από το αρχείο της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα – 1935 μ.Χ.)

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Θ' αρνιόμουν το Χριστό, αν ήταν να σκοτώσουν τα παιδιά μου;


Φωτο από εδώ
Ευχή
Μιλώντας κάποτε στο αρχονταρίκι [αίθουσα φιλοξενίας] αγιορείτικης Μονής, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς αναφέρθηκε στην αγιασμένη μορφή του πατέρα του. Θυμήθηκε ότι στα χρόνια της αθεϊστικής Γιουγκοσλαβίας, τότε που κανείς δεν τολμούσε να πάει στην Εκκλησία, ο πατέρας του τούς έπαιρνε και τους πήγαινε τακτικά για να κοινωνουν. Στο χωριό, του είχαν προτείνει να γίνει δάσκαλος, επειδή είχε τελειώσει Λύκειο. Κι εκείνος απάντησε: «Δεν θέλω να αναλάβω, γιατί θα αναγκαστω να διδάσκω αθεΐα».

«Ένα βραδάκι», διηγείται ο επίσκοπος Αμφιλόχιος, «μετά τις αγροτικές δουλειές, είχαμε μαζευτεί όλα τα αδέλφια μου, επτά παλληκάρια, και συζητούσαμε περί ομολογίας της πίστεως. Ο μακαρίτης ο μεγαλύτερος αδελφός μου ελεγε ότι δεν πρέπει να εξωτερικεύουμε την πίστη μας. Εγώ, τεταρτοετής της Θεολογικής Σχολής τότε, έλεγα το αντίθετο.

Ο πατέρας άκουγε τη συζήτηση και σε μία στιγμή λέει:
Ακούστε, παιδιά μου. Έχω εσάς, επτά γιους, και είμαι έτοιμος να χύσω και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για σας. Όμως να θυμάστε αυτό που σας λέω: Αν ερχόταν κάποιος να μου πει: «Διάλεξε. Ή θα αρνηθείς το Χριστό, ή θα σου σκοτώσουμε τους επτά γιους», εγώ θα έλεγα (και τον πιάσανε τα κλάματα τον καημένο): «Ο Θεός τα έδωσε. Ο Θεός τα πήρε (*). Δεν είναι δικά μου. Του Θεού είναι. Το Χριστό δεν Τον αρνούμαι».

(*) Η απάντηση του δικαίου Ιώβ όταν τον πληροφόρησαν ότι σκοτώθηκαν τα παιδιά του.

«Έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Μου έχει μείνει άκόμα», έλεγε ο επίσκοπος Αμφιλόχιος.

Ο αγιασμένος Σέρβος πατέρας δεν είπε κάτι καινούργιο. Με την ομολογία του (έστω κι αν δεν βρέθηκε στη δύσκολη θέση να την εφαρμόσει) προστέθηκε στη μεγάλη χορεία των αγίων γονέων, που ενθάρρυναν και ήταν παρόντες στο μαρτυρικό θάνατο των παιδιών τους και οι περισσότεροι τους ακολούθησαν στο μαρτύριο: Αγία Σολομονή (μάνα των αγίων Επτά Μακκαβαίων), η μητέρα του αγίου Μελίτωνα (ενός από τους Σαράντα Μάρτυρες), Αγία Ανθία (μάνα του αγίου Ελευθερίου), Αγία Σοφία με τις τρεις θυγατέρες της και πολλοί άλλοι.

Τα συγκλονιστικά λόγια του πατέρα που αναφέραμε, ουσιαστικά θέλουν να δηλώσουν το εξής απλό: «Αν αρνηθώ το Χριστό, τότε παύω να είμαι Πατέρας σας (το Π με κεφαλαίο). Και αντί για την ανάμνηση της ζωογόνου πατρικής αγκαλιάς, σας αφήνω μία θανατηφόρα κληρονομιά. Σας τραβάω, με το παράδειγμά μου, σε ένα δρόμο αιώνιου θανάτου και καταστροφής. Κι εγώ δεν σας γέννησα για να καταστραφείτε και να χαθείτε για πάντα. Σας γέννησα για να σωθείτε και για να ζείτε για πάντα Ζωή Αληθινή. Γι’ αυτό καλύτερα να σας καμαρώνω - Αιώνια Ζωντανούς - Μάρτυρες της Αλήθειας, παρά εσείς να επιβιώσετε με το στίγμα: “Τα παιδιά του αρνησίχριστου” και εγώ να είμαι αναπολόγητος στο φοβερό βήμα του Χριστού»!

Με τις ευχές και τις πρεσβείες όλων των αγίων γονέων της Εκκλησίας μας, ας ανοίγουμε σωστά τις αγκαλιές μας για τα παιδιά μας, δίνοντάς τους αγάπη, που τα τρέφει και τα σώζει. Και αυτό θα γίνεται πραγματικότητα, μόνο όταν εμείς αγωνιζόμαστε σταθερά να ζούμε μέσα στην Αγκαλιά του Θεού, στην Εκκλησία Του.

Περιοδικό Λυχνία Νικοπόλεως - Τεύχος Απριλίου - π. Β. Λ.

Δείτε επίσης:

Για μητέρες, μαμάδες, μανούλες και τα παιδιά τους
"Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή" (γέροντας Πορφύριος)
"Επάγγελμα γονιός" ή "δυο εχθροί σ' ένα μαξιλάρι"
Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;
Νεογέννητο παιδί και προσευχή
Ο θάνατος των παιδιών και ο Θεός
Άγιοι της διπλανής πόρτας
Ορθόδοξος γάμος: ένας δρόμος που περπατιέται στη γη, αλλά καταλήγει στον ουρανό (είναι το 2ο κομμάτι του post)
Σύγχρονοι μάρτυρες ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

«θα γίνουν τα γεγονότα της Πόλης για να γλιτώσουμε από την ταυτότητα!»

alt


Ας θυμηθούμε μια μαρτυρία από τον παπά-Γιάννη Καλαΐδη που ανεδείχθη από το παρόν blog. Τα παρακάτω διαδραματίστηκαν το 2005:


«Μια μέρα ήμασταν μαζεμένοι σε κάποια γιορτή ενός μέλους της οικογένειας και ο παπά-Γιάννης προβληματισμένος μας είπε "ακούστε καλά τι θα σας πω και να το βάλετε καλά στο μυαλό σας : λυπάμαι που δεν υπάρχει ένας ανδρείος να δει το παιδί του να πεθαίνει από την πείνα και να μην παίρνει αυτήν την ταυτότητα!" Μας προβλημάτισε όλους έντονα...

Πέρασε ο καιρός και μετά 6 μήνες σε άλλη γιορτή που ήταν όλη η ευρύτερη οικογένεια μαζεμένη, μας είπε χαρούμενος αυτήν την φορά "ακούστε καλά τι θα σας πω και να το βάλετε καλά στο μυαλό σας και να το θυμόσαστε : τα γεγονότα της παράδοσης της Πόλης στους Έλληνες θα προλάβουν την έκδοση αυτής της ταυτότητας κι έτσι θα σωθούν πολλοί άνθρωποι και πολλοί άλλοι λαοί οι οποίοι θα την παίρνανε... Γι' αυτό το θέμα προσευχήθηκαν πάρα πολλοί - εγώ είμαι ο τελευταίος - και ο Θεός εισάκουσε την προσευχή μας! Θα προλάβουν και θα γίνουν τα γεγονότα της Πόλης για να γλιτώσουμε από την ταυτότητα!»

5 Ιουλίου 2015: Οι Έλληνες είπαν ένα ακόμη ΟΧΙ !




Εκφράζουμε την χαρά μας που οι Έλληνες απέδειξαν μία ακόμη φορά ότι δεν εκβιάζονται από κανέναν ξένο δυνάστη ή ντόπιο δοσίλογο. Οι Έλληνες έχουν ακόμη περηφάνια, απέδειξαν ότι προτιμούν να πεθάνουν νηστικοί, παρά να σκύψουν το κεφάλι.

Παρά τον ωμό εκβιασμό, τις κλειστές τράπεζες, τις ουρές στα ATM, παρά την πλύση εγκεφάλου νυχθημερόν από όλα τα ΜΜΕ, οι Έλληνες αρνήθηκαν να παραμείνουν ραγιάδες. Αρνούνται να μεταβιβάσουν τα χρέη στα παιδιά τους και να υποθηκεύσουν την πατρίδα τους. Αρνούνται την οικονομική καταστροφή αλλά κυρίως την ηθική παρακμή που έφερε η άνευ όρων αφομοίωση μας από την Ευρώπη.

Εύγε αδέρφια!!
Έστω και μέσα από αυτό το μικρό δίλημμα, αποδείχθηκε ότι ο ελληνικός λαός έχει ακόμη ψυχή!
Άξιοι απόγονοι των προγόνων μας!

Συγχαίρουμε όλους τους φορείς, πρόσωπα, bloggers, ηγουμένους, μοναχούς, μοναστήρια, δασκάλους που στήριξαν τον αγώνα για το ΟΧΙ, για να κρατήσουμε την πατρίδα μας αδέσμευτη.

Αξίζει να θυμηθούμε τις τοποθετήσεις όλων των παραπάνω (ξεπερνούν τους 30, και θα ενημερώνουμε διαρκώς τη λίστα):

http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/07/blog-post_1.html#more

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Τό «ΟΧΙ» ὡς ἱστορικὴ καὶ πνευματικὴ ὑποχρέωση τοῦ Ἔθνους μας

Τὴν Κυριακὴ καλούμαστε νὰ ποῦμε ἕνα ΝΑΙ ἢ ἕνα ΟΧΙ. Τί σημαίνουν ὅμως αὐτὲς οἱ δύο μικρὲς λέξεις; Ναὶ ἢ Ὄχι στὴν πρόταση τῶν θεσμῶν; Ναὶ ἢ Ὄχι στὴν Εὐρώπη; Στὸ Εὐρώ; Στὴν Πτώχευση καὶ τὴν Πείνα ἢ στὴν κυβέρνηση καὶ τὴν ἀντιπολίτευση; Ὁ καθένας μας προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μέσα ἀπὸ τὶς καθημερινές του ἀγωνίες καὶ ἐπιθυμίες τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες τῆς ψήφου του καὶ παίρνει θέση. Κάποιοι ἄλλοι φοβούμενοι νὰ πάρουν θέση, ἔχουν φθάσει νὰ ἀρνοῦνται τὸ ἴδιο τὸ δημοψήφισμα, τὸ δικαίωμα ἐπιλογῆς τους.
Δὲν ὑπάρχει ὅμως οὐδεὶς ποὺ νὰ ἀρνεῖται τὴν ἱστορικὴ κρισιμότητα τῶν ἡμερῶν ποὺ ζοῦμε. Δὲν εἶναι κάτι φοβερό. Εἶναι κάτι τὸ φυσικό. Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος στὴ μακραίωνη ἱστορία του ἐπιβίωσε ἀντιμετωπίζοντας διαρκῶς τέτοιες καταστάσεις καὶ πλανᾶται οἰκτρὰ ὅποιος πιστεύει...
ὅτι οἱ Ἕλληνες τοῦ 2015 θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι ἐξαίρεση ἐπειδὴ βρίσκονται «στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Οἰκογένειας».

Ἰδωμένο μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν κρίσιμη ἱστορικὴ διάσταση ἀλλὰ καὶ ἀπόσταση, τὰ κριτήρια τῶν ἐπιλογῶν μας γίνονται πολὺ πιὸ ξεκάθαρα. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καὶ οἱ ξένοι. Ὅλος ὁ πλανήτης ἔχει στρέψει τὸ ἐνδιαφέρον του στὴν ψῆφο μας μὲ προσοχὴ δυσανάλογη πρὸς τὴν οἰκονομικὴ ἰσχὺ τῆς χώρας μας ποὺ εἶναι ἕνα ἐλάχιστο κλάσμα μέσα στὴν Παγκόσμια Οἰκονομία. Ὅλος ὁ κόσμος περιμένει νὰ ἀκούσει τὴν ἀπάντηση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στὴν ἰσχὺ τῶν τριῶν Θεσμῶν τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ὅλος ὁ κόσμος ξέρει ὅτι ἡ χώρα μας βρίσκεται ἐδῶ καὶ χρόνια στὴ σφικτὴ μέγγενη τῶν «Θεσμῶν» ποὺ κλείνει διαρκῶς καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή. Ὅλος ὁ κόσμος ξέρει ὅτι, ἂν ἡ χώρα μας θελήσει νὰ ἀντισταθεῖ, δὲ θὰ μπορέσει   νὰ ξεφύγει χωρὶς ἐπίσης νὰ καταστραφεῖ καὶ μάλιστα παραδειγματικά. Ὅλος ὁ κόσμος περιμένει νὰ δεῖ τὴ στάση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι σὲ ἕνα δίλλημα ποὺ ὅποια ἐπιλογὴ καὶ νὰ πάρει ἡ καταστροφὴ του φαντάζει ἀναπόφευκτη.  Πρωτόγνωρο τὸ δίλλημα; Φυσικὰ καὶ ὄχι. Ἡ πιὸ χαρακτηριστική, ὅμοια μὲ τὶς τωρινὲς συνθῆκες περίπτωση, εἶναι ἡ περίπτωση τῶν Μηλίων καὶ ἡ στάση ποὺ κράτησαν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ Πολέμου ἀπέναντι στὴν ὑπερδύναμη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τοὺς Ἀθηναίους, οἱ ὁποῖοι τοὺς πολιορκοῦσαν μὲ σκοπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς πόλεώς τους. Οἱ Μήλιοι ἔστειλαν ὁμάδα γιὰ διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς Ἀθηναίους, ἐπικαλούμενοι ὑψηλὰ ἰδανικὰ καὶ τὸ Δίκαιο. Οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς ἀπάντησαν - σύμφωνα μὲ τὸ Θουκυδίδη (5ο βιβλίο μετ. Ἐλευθερίου Βενιζέλου) - ὅτι «ἐξίσου γνωρίζομεν καὶ οἱ δύο, ὅτι κατὰ τὴν συζήτησιν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων τὸ ἐπιχείρημα τοῦ δικαίου ἀξίαν ἔχει, ὅπου ἴση ὑπάρχει δύναμις πρὸς ἐπιβολὴν αὐτοῦ, ὅτι ὅμως ὁ ἰσχυρὸς ἐπιβάλλει ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ δύναμίς του καὶ ὁ ἀσθενὴς παραχωρεῖ ὅ,τι τοῦ ἐπιβάλλει ἡ ἀδυναμία του".

Μήνυμα Ἁγιορείτου Μοναχοῦ: "Πᾶρε τίς τῦχες τῆς Πατρίδας σου στά χέρια σου, ...σταμᾶτα νά κομματιάζεις τό ἅγιο καί καταπληγωμένο κορμί τῆς δύστυχης πατρίδας…"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΝΕΝΟΙ ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ 
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι’ ἀγαπημένε, πάντα εὐκολόπιστε καί πάντα προδομένε» 
(Ἐθνικός ποιητής, Διονύσιος Σολομός) 
Ὅλα γύρω μας εἶναι μιά πληγή. Ἡ Πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα μας, τό Γένος μας. Ὅπου ν’ ἀγκουμπήσης πονᾶς. Μέ παίρνει τό παράπονο, σάν παιδί. Σηκώνω τά μάτια μου ψηλά καί λέω: Θεέ μου ὡς πότε! Ποῦ φτάσαμε! Ποῦ πᾶμε!
Καί θυμήθηκα τά σοφά κι’ ἅγια λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ ἁγιορείτου «Τήν Ὀρδοδοξία μας σάν Ἕλληνες τήν ὀφείλουμε στόν Χριστό καί τούς ἁγίους Μάρτυρες καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν ἐλευθερία μας τήν ὀφείλουμε στούς ἥρωες τῆς πατρίδας μας, πού ἔχυσαν...
τό αἶμα τους γιά μᾶς. Αὐτή τήν ἁγία κληρονομιά ὀφείλουμε νά τήν τιμήσουμε καί νά τήν διατηρήσουμε καί ὄχι νά τήν ἐξαφανίσουμε στίς ἡμέρες μας. Εἶναι κρίμα νά χαθεῖ ἕνα τέτοιο ἔθνος».
Γὐρω μας, σήμερα ὅλα γκρεμίζονται, ἀλλοτριώνονται, ἀμφισβητοῦνται, περιφρονοῦνται. Ἀξῖες αἰῶνιες, πανανθρώπινες, ἅγιες, ἠθικές. Ἀξῖες μέ τίς ὁποῖες ἔζησαν οἱ πρόγονοί μας γενεές καί γενεές γιά αἰῶνες.
Θυμώμαστε καί τά ρωμαϊκα λόγια τοῦ μεγάλου ἥρωα τοῦ ἀθάνατου ’21, τοῦ ἀσκητῆ τῆς Ἀκρόπολης, πού ἔκανε κάθε μέρα ἀτέλιωτες μετάνοιες καί προσευχές για ν’ ἀνασταθεῖ τό γένος μας καί πάλι νά γίνουμε ἐλεύθερη πατρίδα:
«Ἄν θέλωμεν τό λίγον νά γένη μεγάλο, πρέπει νά λατρεύωμεν Θεόν, ν’ ἀγαπᾶμε πατρίδα, νἄχωμεν ἀρετή, τά παιδιά μας νά τά μαθαίνουμε γράμματα καί ἠθική».
Καί ἐμεῖς σήμερα, Ποῦ φτάσαμε! Ποῦ πᾶμε! Ἄχ, θεέ μου ὡς πότε!
                                                                                    
Γι’ αὐτό ἀποφασίσαμε, ὕστερα ἀπό προσευχή καί πόνο, ὅπου χρόνια τώρα, γίνεται συντρίμμια ἡ καρδιά μας, ἐμεῖς οἱ φτωχοί, οἱ ἄσημοι καί ταπεινοί ἁγιορεῖτες μοναχοί νά διακηρύξουμε δημόσια καί ξάστερα, μέ εἰλικρίνεια καί εὐθύτητα νά ποῦμε, ἐγκάρδια καί ἀγαπητικά, πρός κάθε ἐλεύθερο καί σκεπτόμενο ἄνθρωπο, ὅπου γῆς, τά ἑξῆς:                                       

Κι όμως, πρέπει να στηριχτεί το ΟΧΙ...άλλωστε, απλώς έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ της Γερμανικής ΕΕ (με ευρώ) και της Βρετανικής ΕΕ (με δραχμή)...και προτιμώ την δεύτερη..



γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Η στήριξη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, μεταξύ πολλών άλλων, έχει δύο ενδιαφέρουσες συλλογιστικές...
Πρώτη, η ψυχολογική/κοινωνιολογική...
Και μόνο που όλοι αυτοί οι «βολεμένοι κοστουμάτοι με τα κολωνάτα ποτήρια» πολεμάνε υπερ του ΝΑΙ, αυτός είναι αρκετός λόγος για να στηρίξεις το ΟΧΙ...
Ιδού και ένα τμήμα της συλλογιστικής:
Από ενα σημείο κι έπειτα, παραλύει το θύμα...
Και παραλύει για πολλούς λόγους...
Φόβο...ολική αυτοπαράδοση...
Κι εκεί ποντάρουν μερικοί μερικοί...
Όταν πχ ανήκεις στον «κάτω κόσμο», στην «πλέμπα» και βλέπεις όλους αυτούς του «άνω κόσμου» ότι καταστροφή κι αν συμβαίνει γύρω αυτούς να μην τους αγγίζει τίποτα...είναι να μην θες να αντιδράσεις;
Αλλά σε τι και πως να αντιδράσεις;
Διαπιστώνεις τότε με δέος πως όλοι αυτοί – οι βολεμένοι του καθεστώτος - είναι τόσοι μα τόσοι πολλοί και τόσο ισχυρά δικτυωμένοι μεταξύ τους και κυρίως με τις πηγές Πολιτειακής και κοινωνικής ισχύος, που δεν υπάρχει κανένα μέσο αντίδρασης του θύματος...
 
Ναι, του θύματός τους....
Καθώς, για να περνάνε όλοι αυτοί καλά, κάποιοι άλλοι συντρίβονται...
Σε κάποιες ιστορικές φάσεις αυτοί, τα θύματα, οι πεινασμένοι, οι «εξαθλιωμένοι» της κοινωνίας παίρνουν τις αξίνες και οτιδήποτε μοιάζει με όπλο και σπάνε τα κεφάλια των «αθλίων της ιστορίας»...
Ενδιαφέροντες καιροί (κατά τους Κινέζους) αλλά που δεν συμβαίνουν πάντα...
Σε πιο πολιτισμένες και αποχαυνωμένες εποχές τα θύματα πέφτουν...κλαίνε...συντρίβονται σωματικά και ψυχολογικά...αυτοοικτίρονται....αυτοκτονούν...δεν σκοτώνουν...γίνονται απλά οι θλιβεροί κλόουν για να γελάνε οι δήμιοί τους...οι «βολεμένοι του καθεστώτος»...μεγάλοι και μικροί...