Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Ἡ σχέση μας μὲ τοὺς κεκοιμημένους


πό τὶς πνευματικὲς παρακαταθῆκες 
τῆς Γερόντισσας τῆς Ἀττικῆς
Εἶναι ἄγνωστο σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους, ὅτι οἱ ψυχὲς ποὺ φεύγουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή, εἶναι ζωντανὲς καὶ βρίσκονται σὲ μία σχέση μὲ τοὺς ἀνθρώπους τους ἐδῶ στὴ γῆ. Δὲν μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε στὴ ζωή μας, ἐὰν κρατᾶμε ὁποιαδήποτε κακία ἢ μίσος σὲ κάποιον κεκοιμημένο μας. Πρέπει νὰ τὸν συγχωρήσουμε ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς ἔκανε, διότι ἡ ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου δὲν ἀναπαύεται, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ δική μας.
Ἂν θέλουμε ἑπομένως ἡ ζωή μας νὰ προχωράει ἤρεμα, ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχή μας νὰ ἔχει εἰρήνη, θὰ πρέπει νὰ τακτοποιήσουμε τὰ συναισθήματά μας, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ζωντανοὺς καὶ μὲ τοὺς κεκοιμημένους μας. Οἱ ἄνθρωποί μας ποὺ φεύγουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή, συνεχίζουν νὰ μᾶς ἀγαπᾶνε, γιατί ἡ ἀγάπη ποὺ εἴχαμε μεταξὺ μας ὅσο ζοῦσαν δὲν χάνεται.
Ἐμεῖς συνήθως τοὺς ξεχνᾶμε καὶ τοὺς νεκρώνουμε, γιατί εἴμαστε δεμένοι μὲ τὴν ὕλη καὶ ξεχνᾶμε τὴν αἰώνια ζωή! Γιατί τί νόημα θὰ εἶχε νὰ φτιάξει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει ἐδῶ στὴ γῆ κάποια χρόνια καὶ μετὰ νὰ τὸν φάνε τὰ σκουλήκια; Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ἒφτιαξε ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὡραῖο κόσμο γι’ αὐτὴ τὴ ζωή, ποὺ εἶναι κλάσμα τῆς αἰωνιότητας, ἕνα πολὺ ὡραιότερο κόσμο γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Ἄλλωστε ὁ Θεὸς δὲν ἒφτιαξε τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ πεθάνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήσει αἰώνια.

Ἅγιος Ἀντώνιος: Πρόσεχε, μὴν πἀρουν τὰ μυαλὰ σου ἀέρα


Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ὄπτινα
Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ. Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.
Τί νά κάμωμε;
Ἔτσι τό θέλησε ὁ Κύριος: νά μή περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή χωρίς πίκρες καί θλίψεις. 
* * *
Ἡ ἁγία Γραφή λέγει: «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην» (Ἠσ. 1,5). Δηλαδή: Δέν θά βρεῖς στόν κόσμο κεφάλι χωρίς σκοτοῦρες- καρδιά χωρίς πόνο καί στενοχώριες.
Καί αὐτό ἰσχύει ὄχι ἁπλά γιά κάθε ἄνθρωπο· ἀλλά καί γιά τούς ἁγίους! 
Δέν ὑπάρχει ἅγιος, ποὺ - ὅσο ἅγιος καί τέλειος καί ἄν ἦταν - νά πέρασε στή ζωή του χωρίς πόνο καί θλίψη, χωρίς νά ὑποφέρει. 
Γιατί ὅμως; γιατί; 

19χρονος Ἕλληνας ντύνει φιγοῦρες Playmobil μὲ παραδοσιακὲς ἑλληνικὲς φορεσιές!



Ὁ Πέτρος συστήνει μὲ ὑπερηφάνεια τὴν πιὸ ἀγαπημένη του παραδοσιακή φορεσιά,
ἀπὸ τὴν Πυλαία Θεσσαλονίκης
Ρωτᾶς κάποιους δεκαεννιάχρονους τί ἔχουν νὰ σοῦ ποῦν γιὰ τὴ ζωή τους, ὑπάρχουν μερικοὶ ποὺ κάνουν πράγματα, σὰν ἐσένα πιχί, ἀλλὰ ἄλλοι δὲν ξέρουν τί νὰ σοῦ ἀπαντήσουν, ἄντε νὰ σοῦ ποῦν καμιὰ καγκουρόπλακα μὲ τὰ κολλητάρια, δέκα λέξεις ὅλες κι ὅλες κι ὕστερα μούγκα. Καί, μετά, ρωτᾶς τὸν Πέτρο Καμινιώτη καὶ σοῦ λέει μὲ μία φυσικότητα ποὺ νομίζεις ὅτι ἀστειεύεται πώς, πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, τὸ διεθνὲς ἀνδρικὸ περιοδικὸ GQ συμπεριέλαβε τὸ προφὶλ του στό ίνσταγκραμ πρῶτο πρῶτο στὴν κατηγορία Τέχνη, ἀνάμεσα στὰ 50 προφὶλ ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ πρέπει κανεὶς νὰ ἀκολουθήσει. Γιὰ νὰ καταλάβεις, δύο ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα 49 εἶναι κι ἐκεῖνα τοῦ Ντέιβιντ Μπέκαμ καὶ τοῦ Τζάστιν Μπίμπερ. Ἔλα μωρέ, σιγὰ τὰ ὠά.
Ὁ Πέτρος δὲν περηφανεύεται, τοῦ ἀρέσει πολὺ βέβαια αὐτὸ ποὺ συνέβη, ἀλλὰ ἔχει...


ἐκεῖνο τὸ εἶδος τῆς συστολῆς ποὺ δὲν γίνεται βαρετὴ καὶ θὲς νὰ δείρεις τὸ σπασικλάκι πού σοῦ τὸ παίζει σεμνό, πολὺ ἁπλὰ διότι ἔχει τὴ συστολὴ ἑνὸς σωστὰ μεγαλωμένου παιδιοῦ. Διότι ναί, ὁ Πέτρος εἶναι παιδί, μόλις πέρυσι τελείωσε τὸ λύκειο καὶ πέρασε στὸ τμῆμα Μάρκετινγκ καὶ Ἐπικοινωνίας τοῦ Οἰκονομικοῦ Πανεπιστήμιου Ἀθηνῶν. Ὁ Πέτρος, ἐπίσης, εἶναι μέλος δύο χορευτικῶν συλλόγων –ἑνὸς στὴν Πετρούπολη ἀπὸ τότε ποὺ ἦταν πέντε χρόνων καὶ ἑνὸς στὸν Πειραιὰ ἀπὸ πέρυσι– καὶ χορεύει παραδοσιακοὺς χορούς, μὲ στολές, μὲ ταξίδια, μὲ τὰ ὅλα του· μέχρι στὴ Ρωσία ἔχει ταξιδέψει.


Κι ἂν νομίζετε ὅτι ἡ ἱστορία τελείωσε ἐδῶ –μπράβο, Πέτρο, μία χαρὰ τὰ ἔχεις καταφέρει, κούλαρε, ἄφησε νὰ κάνει καὶ κάποιος ἄλλος 19χρονος κάτι–, νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ ἱστορία μας τώρα ἀρχίζει, διότι:
Ὁ Πέτρος ντύνει τὰ Playmobil μὲ σεγκούνια καὶ μαλάματα κι ἑφτὰ σειρὲς γιορντάνια, ποὺ ἔλεγε κι ἡ πανούργα Σύρμω.
Ναί, ὅπως ἀκριβῶς τὸ διαβάσατε καὶ ὅπως τὸ βλέπετε στὶς φωτό.



Οἰκογενειακὴ φωτογραφία, ὅλοι οἱ συγγενεῖς μαζί
Ἡ μέρα ποὺ τὰ φωτογραφίσαμε ἦταν τὶς προάλλες ποὺ εἶχε ἀέρα στὴν Ἀθήνα, αὐγουστιάτικα μελτεμάκια ποὺ λένε, κι ὁ Πέτρος τὰ πρόσεχε νὰ μὴν πέσουν, ἔτσι ὅπως τὰ στοίχιζε ἕνα ἕνα, λὲς κι ἦταν κανονικὰ παιδιά. Τὰ ἔβγαζε ἀπὸ τὰ κουτάκια τους, μόνο πικὲ κουβερτοῦλες δὲν τοὺς ἔχει φτιάξει γιὰ νὰ ξαπλώνουν στὰ μαλακά, ἀλλὰ λογικό, ξέρεις τί εἶναι νὰ κάνεις νανοχειροτεχνία; Δὲν ξέρεις, καὶ θὰ μᾶς πεῖ ὁ Πέτρος:



Τὰ παιδιὰ βγαίνουν προσεκτικὰ ἀπὸ τὰ κουτιά τους
«Χρειάζονται τέσσερις μὲ πέντε ἡμέρες γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ κάθε φορεσιά», λέει καὶ τονίζει τὸ «φορεσιά», διότι ἐγὼ τοῦ τὶς λέω «στολὲς» καὶ τσαντίζεται γιὰ πλάκα, λὲς καὶ ντύνει τίποτα ἀδελφὲς νοσοκόμες στὸ 401.

Αὐτοσχέδια ἐργαλεῖα, μαρκαδόροι καὶ κάθε εἴδους χαρτιὰ καὶ ὑλικὰ
γιὰ νὰ ντυθοῦν τὰ playmobil παραδοσιακά
«Χρησιμοποιῶ ὅ,τι ὑλικὸ μπορεῖς νὰ φανταστεῖς ἤ, γιὰ νὰ τὸ πῶ πιὸ σωστά, σχεδὸν τίποτα, οὐσιαστικὰ δὲν ὑπάρχουν συγκεκριμένα ὑλικά. Ἀπὸ χαρτοπετσέτες φτιάχνω τὰ μαντίλια τους, ἀπὸ χαρτὶ καὶ χαρτονάκια τὰ ροῦχα τους, μετὰ ζωγραφίζω τὰ παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες γιὰ τὰ κοσμήματά τους, τὰ κολλάω ἕνα ἕνα μὲ τὴ μύτη τοῦ διαβήτη, δὲν ἔχω καν εἰδικὰ ἐργαλεῖα. Ὅ,τι ὑπάρχει στὸ σπίτι ἀπὸ ὑλικὰ καὶ ἐργαλεῖα. Ἀγοράζω κάποια, ἀλλὰ περισσότερο ἐφευρίσκω τρόπους γιὰ νὰ φτιάξω μία φορεσιά. Κόβω τὰ πατρόν, κοιτάζω νὰ εἶναι σωστὰ τὰ ὕψη καὶ οἱ ἀναλογίες, τοὺς τὰ κάνω πρόβα καὶ μετὰ τὰ κολλάω. Ἡ ζωγραφικὴ τῶν φορεσιῶν μὲ τὰ μαρκαδοράκια ἔρχεται στὸ τέλος».



Τὸν φαντάζομαι νὰ γράφει ὁλόκληρη τὴν Ἁγία Γραφὴ πάνω σὲ ἕναν κόκκο ρυζιοῦ –τόση ὑπομονὴ ἔχει– καὶ πηγαίνουμε στὸ Ἄλσος Παγκρατίου, ἀκριβῶς ἐκεῖ ὅπου ἦταν τὸ θέατρο τῆς ἱστορικῆς Ἐλεύθερης Σκηνῆς.
Πάω νὰ τραβήξω τὴν πρώτη λήψη, μὲ σταματάει: «Ὄχι ἀπὸ ἐδῶ, τὸ ἄλλο εἶναι τὸ καλό τους προφίλ», μὲ προλαβαίνει καὶ τοὺς ἀλλάζει θέση. ΟΚ, Πέτρο, ἡ Μιμὴ Ντενίση θὰ δάκρυζε ἀπὸ συγκίνηση, τὸ καταλαβαίνεις;



Ὁ Πέτρος μὲ μία φίλη του στὸ κάδρο, ποὺ φοράει παραδοσιακὴ φορεσιὰ Καρπάθου
Ὁ Πέτρος, λοιπόν, ποὺ ἔχει γεννηθεῖ τὸν Ἰούλιο τοῦ '97, λέει ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὶς στολὲς δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ κάποιο κόλλημά του μὲ τὴν ἱστορία τῆς μόδας π.χ., ἔχει νὰ κάνει καθαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη του γιὰ τοὺς παραδοσιακοὺς χορούς.


«Ὅταν χορεύεις σὲ ἕνα σύλλογο, συνήθως σοῦ βάζουν καὶ φορᾶς μία "γενικὴ" φορεσιὰ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ χοροῦ ποὺ χορεύεις. Μετά, ἂν θέλεις νὰ ψαχτεῖς μόνος σου, ἀνακαλύπτεις τὴ μαγεία ποὺ ἔχει ἡ φορεσιὰ τῆς κάθε περιοχῆς. Μοῦ ἀρέσει ἡ ἰδέα ὅτι ὅλα εἶχαν τὸν λόγο τους, δὲν ἦταν τυχαῖο τὸ ἄσπρο μαντίλι ἢ τὸ μαῦρο – ἀλλιῶς φοροῦσαν τὰ κοσμήματα οἱ παντρεμένες κι ἀλλιῶς οἱ ἀνύπαντρες ἂς ποῦμε. Δὲν εἶναι ὅπως τώρα, ποὺ μπαίνεις σὲ ἕνα μαγαζὶ καὶ ἀγοράζεις τὴν ἴδια μπλούζα».


Τὸν ρωτάω ἐὰν τοῦ ἀρέσει κάποια ἀντρικὴ φορεσιὰ ἰδιαίτερα ἢ κάποιο ἀξεσουάρ, ἂν θὰ ἔβγαινε ἔξω τύπου «βάζω τὸ τσαρούχι μου καὶ πάω γιὰ καφέ».
«Θὰ ντρεπόμουν νὰ βγῶ ἔτσι ἔξω, πέρυσι ὅμως ποὺ δοκίμαζα στὸ βεστιάριο κάποιες φορεσιές, ὅπως ἤμουν μὲ τὸ τζίν, φόρεσα ἀπὸ πάνω ἕνα γιλέκο ἀπὸ τὸ Καβακλὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας. Αὐτὸ ναί, θὰ τὸ ἔβαζα γιὰ νὰ βγῶ ἔξω».


Πολὺ ὡραία ὅλα αὐτά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου γιὰ τὶς παραδοσιακὲς φορεσιὲς μέχρι ὁ ἐγκέφαλός σου νὰ συλλάβει τὴν ἰδέα νὰ ντύσει Σαρακατσάνες τὰ playmobil, τὸ λογικὸ κενὸ εἶναι ἐμφανὲς καὶ θέλει ἐξήγηση. Γιατί, ἂς ποῦμε, δὲν τοῦ ἦρθε νὰ ντύσει Barbie, ποὺ καὶ πιὸ εὔκολο θὰ ἦταν καὶ πιὸ λογικό;


«Οἱ Barbie πάντα εἶχαν ροῦχα, τὰ κορίτσια μποροῦσαν νὰ ἀγοράσουν ξεχωριστὰ ὅ,τι ἤθελαν γιὰ νὰ τὶς ντύσουν, ἐνῶ τὰ playmobil ὅπως τὰ ἀγόραζες ἔτσι θὰ ἔμεναν γιὰ ὅλη τους τὴ ζωή. Μηδὲν ροῦχο. Ἄσε ποὺ καὶ ἡ τόσο μικρὴ κλίμακα στὰ playmobil ἔχει τὴ μαγεία της. Τὰ playmobil, ἐπίσης, ἦταν τὸ ἀγαπημένο μου παιχνίδι. Ὡς παιδιά, προτιμούσαμε μὲ τὴν ἀδελφή μου νὰ κοιμόμαστε στὸ ἴδιο δωμάτιο, ὥστε τὸ δεύτερο παιδικὸ ὑπνοδωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ νὰ εἶναι ἀποκλειστικὰ γιὰ τὰ playmobil. Εἴχαμε κάστρα, καράβια, νησιά, ἕνα σωρὸ κατασκευές. Τὰ καλοκαίρια, λοιπόν, στὸ ἐξοχικό, μποροῦσα νὰ κουβαλήσω μόνο τὶς βασικὲς φιγοῦρες, δὲν μποροῦσα νὰ πάρω μαζί μου τὸ ἅπαν σύμπαν, ὁπότε γιὰ νὰ μὴ βαριέμαι τὰ ἔβαζα νὰ κάνουν ἄλλες δραστηριότητες, νὰ ἀνοίξουν κι οἱ δικοί τους ὁρίζοντες. Γιὰ παράδειγμα, τὰ ἔβαζα σὲ κύκλο γιὰ νὰ χορεύουν καὶ μία μέρα εἶπα "δὲν τοὺς βάζω καὶ κάνα μαντίλι;" Κάπως ἔτσι ξεκίνησαν ὅλα»...



Playmobil ἀπὸ τὴν Ἀστυπάλαια, τὴ Σκόπελο καὶ τὴν Κάρπαθο
Ὁ Πέτρος Καμινιώτης μου λέει ὅτι ντύνει τὰ playmobil βλάχους γιὰ περισσότερα ἀπὸ δέκα χρόνια. Ἔμπειρος.
«Ὄχι, ἁπλῶς τότε γεννήθηκε ἡ ἰδέα. Τὸ θυμήθηκα ξανὰ πρὶν ἀπὸ περίπου τρία χρόνια, ὅταν ἒφτιαξα τὴν πρώτη ὁλοκληρωμένη φορεσιὰ πάνω σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδικὰ playmobil μου. Ά, μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φωτογραφίζουμε εἶναι τὰ playmobil τῶν παιδικῶν μου χρόνων! Ὅπως καὶ νὰ ἔχει, ἡ πρώτη φορεσιὰ ἔγινε μὲ πενιχρὰ ὑλικὰ καὶ κόλλησα ὅπως ὅπως τὰ κομμάτια μὲ σελοτέιπ, οὔτε καν μὲ κόλλα. Ἦταν ἡ φορεσιὰ ἀπὸ τὸ Ρουμλούκι ἢ τὸν Γιδά, τὴν Ἀλεξάνδρεια Ἠμαθίας δηλαδή. Πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια ξεκίνησα νὰ ἀσχολοῦμαι πλέον πιὸ "ἐπαγγελματικά". Ὅσο περνάει ὁ καιρός, προσέχω ἀκόμα περισσότερο τὴ λεπτομέρεια, μπορεῖ νὰ χαλάσω μία στολὴ καὶ νὰ τὴν ξαναφτιάξω ἀπὸ τὴν ἀρχὴ λόγω μίας ἀτέλειας ποὺ οὔτε ἐσὺ οὔτε κανεὶς ἄλλος δὲν θὰ προσέξει. Διαβάζω καὶ μελετῶ μὲ προσοχὴ τὰ πάντα γιὰ τὴ φορεσιὰ ποὺ πρόκειται νὰ φτιάξω».



Playmobil ἀπὸ τὴν Καρωτὴ Ἔβρου, τὴ Μακρὰ Γέφυρα Ἔβρου καὶ τὴ Θράκη (Σαρακατσάνα)



Playmobil Ἀρβανίτισσα, ἀπὸ τὰ Μεσόγεια Ἀττικῆς
Ἑπόμενη ἐρώτηση: ΟΚ, Πέτρο, ἐσένα σοῦ ἀρέσουν καὶ τρελαίνεσαι, ἐμένα μοῦ ἀρέσουν καὶ σὲ κάνω θέμα, ἀλλὰ σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεσαι; Ποιοὶ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐνδιαφερθοῦν νὰ ἀποκτήσουν καραγκουνοplaymobil;


«Ἰδιῶτες ποὺ εἴτε θέλουν νὰ ἔχουν ἕνα playmobil μὲ τὴ φορεσιὰ τοῦ τόπου καταγωγῆς τους εἴτε ἀσχολοῦνται μὲ τὸν χορὸ καὶ θέλουν νὰ ἔχουν τὶς φορεσιὲς τῶν περιοχῶν ποὺ τοὺς ἀρέσουν. Ἐπίσης, χορευτικοὶ σύλλογοι καὶ λαογραφικὰ μουσεῖα. Πέρυσι ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μαζί μου τὸ Λύκειο Ἑλληνίδων, τώρα ντύνω κάποια playmobil γιὰ τὸ Λαογραφικὸ Μουσεῖο τοῦ Γιώργη Μελίκη, ὁ ὁποῖος ἑτοιμάζει ἕνα προτζεκτ μὲ θέμα "Τὸ Παιδὶ στὴν Παράδοση"».


Κοίτα νὰ δεῖς πόσο πολυάσχολη μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ καθημερινότητα ἑνὸς 19χρονου. Τὸν ρωτάω ἂν θὰ εἶχε χρόνο νὰ δουλέψει γιὰ τὴν ἴδια τὴν Playmobil, νὰ τοὺς δίνει τέτοιες ἰδέες. «Γιατί ὄχι;» λέει. «Ἀλλὰ ὡς ἐκτέλεση παραγωγῆς δὲν ξέρω κατὰ πόσο θὰ ἦταν ἐφικτὸ νὰ ἀποδοθεῖ τόση λεπτομέρεια μὲ πλαστικὰ ὑλικά. Πῶς θὰ ἦταν τὰ κεντήματα, τὰ μαντίλια, ὅλα αὐτά, σὲ πλαστικό; Θὰ ἒμοιαζαν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἦταν παραδοσιακὲς φορεσιές».



Ὁ Πέτρος τὰ φωτογραφίζει γιὰ νὰ τὰ θυμᾶται ὅταν μεγαλώσουν
Λοιπόν, πᾶμε στὸ Καλλιμάρμαρο, στήνουμε ξανὰ κάποια playmobil, περνᾶνε τουρίστες ἀπὸ τὶς κερκίδες καὶ κάθονται καὶ τὰ χαζεύουν μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα, οἱ πιὸ θαρραλέοι ρωτᾶνε ἂν πωλοῦνται ἤ, τέλος πάντων, ποῦ μποροῦν νὰ τὰ δοῦν, καὶ ὁ Πέτρος, μὲ τὴ φυσικὴ συστολὴ καὶ εὐγένειά του, τοὺς λέει: «Ἔχω μία σελίδα στὸ Facebook (PlaymoGreek)».



Playmobil ἀπὸ τὴν Ἐπισκοπὴ Ἠμαθίας, τὶς Σέρρες (βλάχα) καὶ τὴν Πυλαία Θεσσαλονίκης



Μάνα, πατέρας, θεῖος, παιδί, ὅλοι μὲ τὴν παραδοσιακὴ στολὴ ἀπὸ τὸ Ρουμλούκι.
Ἀπὸ τὴ μεριά μου, θυμᾶμαι καὶ κάνω κλὶκ στὸ Ρουμλούκι ἀπὸ τὸ καλό του προφίλ. Βλέπω τὸν Πέτρο νὰ ἐνθουσιάζεται ποὺ τὸ θυμήθηκα, μὲ τὴν ἁγνότητα τῶν δεκαεννέα του χρόνων νὰ βγαίνει σὲ ἕνα τεράστιο χαμόγελο.
 vice
Ρωμαίικο οδοιπορικό 

Ἡ κατάθεση τῆς Τιμίας ζώνης τῆς Θεοτόκου


31 Αὐγούστου, Κυριακὴ 14 – Ματθ. (Ἀπόστ. Ἑβρ. 9, 1-7)
Σήμερα ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει γιά τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία ποὺ ἀποτελεῖ ἡ κατάθεση τῆς Τιμίας ζώνης τῆς Θεοτόκου στὸ Ναό της στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶναι ἀνάγκη νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἀπόφαση τῆς Θεομήτορος «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τὸ ρῆμα σου», καὶ ὅτι καὶ ἡ παροῦσα ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας θεωρεῖται κατάλληλη, γιὰ νὰ προβληθῆ ἡ μεγάλη ἀλήθεια, πὼς πρέπει δηλ. νὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς «ζώνη ἀσφαλείας» καὶ νὰ νομίζουμε τὸν Θεῖο Νόμο ὡς κλοιὸ ποὺ περισφίγγει καὶ προστατεύει τὴ ζωή μας.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἀφ᾿ ἑνός μὲν ἡ «Κεχαριτωμένη», τῆς ὁποίας ἡ ὡραιότητα καὶ τὸ κάλλος ἑλκύει τὶς ψυχές μας καὶ σαγηνεύει τὶς καρδιές μας καὶ αἰχμαλωτίζει τὴν εὐλάβειά μας, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ προβάλλει ἐνώπιόν μας ὡς μιὰ δυνατὴ καὶ ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα. Περιζώννυται ὡς ρομφαία τὴν Τιμία Ζώνη της, ὅπως ἁρμόζει σὲ κάθε σεμνὴ γυναικεία ἐμφάνιση· καὶ εἶναι καθῆκον κάθε χριστινὸς νὰ περιζώνεται μὲ δύναμη καὶ θέληση ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀγωνίζεται «ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πραότητας καὶ δικαιοσύνης». Καὶ περὶ ἀληθείας μέν, γιατί, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ προφήτης Ἠσαΐας, «ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη» (Ἠσαΐας 53, 6) καὶ ἐπὶ πλέον «πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόβουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. 3-13) καὶ ἔχουν λαθεμένη ἰδέα γιὰ τὴν ἀξία τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς. Τότε ἐπιστρατεύεται ἡ ἀνθρώπινη πονηρία, τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀπάτη, καὶ ὁ κόσμος «παραμορφώνεται», μεταβάλλεται σὲ κοινωνία πλανώντων καὶ πλανωμένων.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ


ΒΗΜΑΤΑ

Τα τελευταία χρόνια, από τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, οι νέοι μαθαίνουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν αντίθετη στο πνεύμα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Εμφορούμενη δήθεν από φόβο για τη θέση της στη ζωή των υπόδουλων Ελλήνων και από πνεύμα υποταγής στους Τούρκους, αρνήθηκε την παιδεία, την επιστημονική πρόοδο, τον προσανατολισμό του υπόδουλου Γένους στον αγώνα για ελευθερία.

Θα ήταν βέβαια αρκετό οι προκατειλημμένοι έναντι της πίστης συγγραφείς να διαβάσουν έναν κατάλογο με τους διαπρεπέστερους λογίους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, αυτούς που έκαναν γνωστό στον υπόδουλο Ελληνισμό και ιδιαίτερα στους νέους τα επιτεύγματα τόσο της παιδείας όσο και των επιστημών, που ο Διαφωτισμός στην Ευρώπη έφερε. Οι περισσότεροι λόγιοι ήταν κληρικοί. Και τα ελληνικά σχολεία ιδρύονταν με γράμματα και άδεια του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχη.

Ξεχωριστή η μορφή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Έργο ζωής του η ίδρυση σχολείων. Το να μιλούν οι Έλληνες τα ελληνικά και να μην αφήνονται στην ευκολία της χρήσης της τουρκικής γλώσσας. Το να κρατήσουν τις πνευματικές ρίζες και την ταυτότητά τους. Την έγνοια για την ψυχή και τον Χριστό. Ήξερε ο Πατροκοσμάς ότι κρατώντας τη θρησκευτική πίστη παρέμεναν Έλληνες οι νέοι. Γιατί η θρησκευτική ταυτότητα ήταν το διαφοροποιητικό στοιχείο. Μόνο έτσι θα παρέμενε άσβηστη η δίψα για ελευθερία. Αν ο νέος έχανε την ψυχή του, θα έχανε οριστικά και την ελπίδα να διαχειρίζεται ο ίδιος τη ζωή του. Και ο νυν αιώνας θα έφευγε και η σωτηρία.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

ΕΛΣΤΑΤ : ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΥΣΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ


adf5de2f9c24b6f4c145cda91be9c436

Η Υπόθεση από την ιστοσελιδα NewsBomb :


«Γιατί οι δανειστές εκβιάζουν κι απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη διαπραγμάτευση αν δεν «αθωωθεί» ο Ανδρέας Γεωργίου για το φούσκωμα του ελλείμματος; Βρώμικο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας.
Το παιχνίδι πίσω από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια είναι πιο βρώμικο από όσο ενδεχομένως φαίνεται. Το «σύστημα» που οργάνωσε όλο αυτό το θανατηφόρο σχέδιο για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, με τεχνική βάση το τεχνητό έλλειμμα, βλέπει τις τελευταίες ώρες… εφιάλτες.

Η απόφαση για παραπομπή σε νέα δίκη του πρώην Πρόεδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, με την κακουργηματική κατηγορία της παραποίησης στατιστικών στοιχείων, σε σχέση με το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, έπεσε σαν βόμβα στις Βρυξέλλες, στη Γερμανία και στην εγχώρια τρόικα που όχι μόνο έβαλε τη χώρα σε καθεστώς επιτήρησης, αλλά τίναξε στον αέρα την χρηματοοικονομική «αξιοπιστία» της Ελλάδας.

Μετά την πρόσφατη απόφαση της Δικαιοσύνης να ξανανοίξει τον «φάκελο Γεωργίου», οι ντόπιοι υπάλληλοι των δανειστών βρίσκονται πλέον σε πανικό.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πρώτο το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ως «συνήγορος» του Γεωργίου και έδειξε την ταραχή του με μια ανακοίνωση -ομολογία- ενοχής και πανικού, συντασσόμενο πλήρως και με τον Γ. Παπανδρέου, το κίνημα του οποίου επίσης έσπευσε να πάρει θέση.

Βλέπετε δεν είναι μόνον το δίδυμο ΓΑΠ – Παπακωνσταντίνου που ενέχεται στην απάτη αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος ο οποίος «δούλεψε» για τη συγκάλυψη.

Ποιος μπορεί να λησμονήσει ότι ως υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος, με πάθος εντεταλμένου, καρατόμησε με συνοπτικές και «δημοκρατικές» διαδικασίες τα πέντε από τα επτά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, αφήνοντας στη θέση του μόνο τον Ανδρέα Γεωργίου!

Ας μην ξεχνάμε ότι από τη δράση του Ανδρέα Γεωργίου, το «όλον ΠΑΣΟΚ» κατάφερε να εκτινάξει τα spreads σε δυσθεώρητα ύψη με αποτέλεσμα η χώρα να απολέσει και την οικονομική και την εθνική της αυτοτέλεια και κυριαρχία.

Παράλληλα βάση των τεχνητών ελλειμμάτων εφαρμόστηκε και το εγκληματικό PSI εμπνεύσεως Βαγγέλη Βενιζέλου προκειμένου να συντριβούν οι ομολογιούχοι και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημοσίων οργανισμών της χώρας.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος


Ἀπό τό Βιβλίο τοῦ Φώτη Κόντογλου, 
«Γίγαντες ταπεινοί», Ἐκδόσεις Ἀκρίτας 2000
Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες.
Σήμερα τό πρωί ψάλαμε τή λειτουργία του πάλι μέ λίγους προσκυνητές. Τά μαγαζιά ἤτανε ἀνοιχτά, ὅλοι δουλεύανε σάν νά μήν ἤτανε ἡ γιορτή τοῦ πιό μεγάλου ἁγίου τῆς θρησκείας μας. Ἀληθινά λέγει τό τροπάρι του «Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε».
Μέ ἐγκώμια καί μέ εὐλάβεια γιορτάζανε ἄλλη φορά οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τόν Πρόδρομο, ἀλλά τώρα τοῦ φτάνει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου.
Αὐτή ἡ μαρτυρία θ’ ἀπομείνει στόν αἰώνα, εἴτε τόν γιορτάζουνε εἴτε δέν τόν γιορτάζουνε οἱ ἄνθρωποι, εἴτε τόν θυμοῦνται εἴτε τόν ξεχάσουνε. Κ’ ἡ μαρτυρία εἶναι τούτη: πώς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι «ὁ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων» δηλ. «ὁ πιό μεγάλος ἀπ’ ὅσους γεννηθήκανε ἀπό γυναίκα» κατά τά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό κ’ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὥρισε νά μπαίνει τό εἰκόνισμά του πλάγι στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, στό εἰκονοστάσιο τῆς κάθε ὀρθόδοξης ἐκκλησιᾶς.
Ὁ ἱερός Λουκᾶς ἀρχίζει τό Εὐαγγέλιό του μέ τήν ἱστορία τοῦ Προδρόμου καί λέγει «Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιᾶ»: «Στίς μέρες τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἰουδαίας ἤτανε ἕνας ἱερέας Ζαχαρίας ἀπό τήν ἐφημερία τοῦ Ἀβιᾶ, κι’ ἡ γυναίκα του ἤτανε ἀπό τίς θυγατέρες τοῦ Ἀαρών, καί τή λέγανε Ἐλισσάβετ κ’ ἤτανε δίκαιοι κ’ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιατί πορευόνταν μέ ὅλες τίς ἐντολές καί μέ τά δικαιώματα τοῦ Κυρίου, ἀψεγάδιαστοι. Καί δέν εἴχανε παιδί, γιατί ἡ Ἐλισσάβετ ἤτανε στείρα, κι’ ἤτανε κι’ οἱ δύο περασμένοι στήν ἡλικία. Καί ᾽κεῖ πού λειτουργοῦσε τή μέρα πού ἤτανε ἡ σειρά του νά λειτουργήσει ὁ Ζαχαρίας, μπῆκε στό ἱερό νά θυμιάσει, κι’ ὁ κόσμος προσευχότανε ἔξω κατά τήν ὥρα πού θυμίαζε.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Κυριακή Ιʼ Ματθαίου: Η δύναμη της πίστης (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)


(Ματθ. ιζ 14-23) Από τη δημιουργία του κόσμου και του χρόνου όλοι οι λαοί της γης πίστευαν πως υπάρχει πνευματικός κόσμος, αόρατα πνεύματα. Πολ­λοί άνθρωποι όμως απομακρύνθηκαν από τη θεωρία αυτή κι αποδίδουν μεγαλύτερη δύναμη στα πονηρά πνεύματα, παρά στα αγαθά. Με την πάροδο του χρό­νου θεοποίησαν τα πονηρά πνεύματα, έχτισαν ναούς προς τιμή τους, προσέφεραν θυσίες και προσευχές και κατέφευγαν σ’ αυτά για κάθε πρόβλημά τους. Όσο περνούσαν τα χρόνια πολλοί άνθρωποι εγκατέλειψαν τελείως την πίστη τους στα αγαθά πνεύματα κι αφέ­θηκαν να πιστεύουν μόνο στα πονηρά, στους «κακούς θεούς», όπως τα ονόμαζαν. Ο κόσμος αυτός έμοιαζε πια με στάδιο, όπου άνθρωποι και πονηρά πνεύματα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Τα πονηρά πνεύματα βασάνιζαν τους ανθρώπους όλο και περισσότερο, τους τύφλωναν πνευματικά, μόνο και μόνο για να σβήσουν από τη μνήμη τους την ιδέα του καλού Θεού και της μέγιστης και θεόσδοτης δύναμης των αγαθών πνευ­μάτων. Στις μέρες μας όλοι οι λαοί της γης πιστεύουν στα πνεύματα. Η πίστη αυτή από μόνη της είναι ορθή. Εκείνοι που απορρίπτουν τον πνευματικό κόσμο, το κάνουν επειδή η όρασή τους είναι μόνο σωματική κι έτσι δεν μπορούν να τον δουν. Ο πνευματικός κό­σμος όμως δε θα ήταν πνευματικός, αν ήταν ορατός στα σωματικά μάτια. Ο άνθρωπος που ο νους του δεν έχει τυφλωθεί και την καρδιά του δεν την έχει κάνει αναίσθητη η αμαρτία, μπορεί κάθε μέρα και κάθε ώρα να νιώσει με όλη του την ύπαρξη, πως στον κόσμο αυτόν δεν είμαστε μόνοι μας. Συντροφιά μας δεν είναι μόνο η βουβή και άλαλη φύση, οι βράχοι, τα φυτά, τα ζώα και τ’ άλλα πλάσματα, στοιχεία και φαινόμενα. Οι ψυχές μας βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τον αόρατο κόσμο, με αόρατες υπάρξεις. Εκείνοι που από τη μια απορρίπτουν τα αγαθά πνεύματα κι από την άλλη θεοποιούν και προσκυνούν τα πονηρά, είναι πλανεμένοι.
Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στον κόσμο, όλοι σχεδόν οι λαοί πίστευαν πως τα πονηρά πνεύ­ματα ήταν δυνατά και τα αγαθά πνεύματα ανίσχυρα. Οι πονηρές δυνάμεις κυριαρχούσαν πραγματικά στον κόσμο, γι’ αυτό και ο Χριστός ονόμασε τον αρχηγό τους άρχοντα αυτού του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο που κι οι άρχοντες των Ιουδαίων απέδιδαν όλη τη θεϊκή δύναμη του Χριστού στο διάβολο και τους αγγέλους

Ο Κύριος Ιησούς ήρθε στον κόσμο για να ξεριζώσει την πίστη των ανθρώπων στο πονηρό και να σπείρει στις ψυχές τους την πίστη στο αγαθό, στην παντοδυ­ναμία τού καλού και την ακατανίκητη δύναμή του. Ο Χριστός δεν κατήργησε, αλλ’ επιβεβαίωσε την αρχαία και παγκόσμια πίστη στα πνεύματα.Αποκάλυψε όμως τον πνευματικό κόσμο όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως φαινόταν στους ανθρώπους με τη φθοροποιό επιρροή των δαιμόνων. Ο ένας, αγαθός, σοφός και πα­ντοδύναμος Θεός, είναι ο Κύριος τόσο του πνευματικού όσο και του φυσικού κόσμου, ορατού και αοράτου. Τα αγαθά πνεύματα είναι οι άγγελοι κι ο αριθμός τους είναι αμέτρητος. Τα αγαθά πνεύματα, οι άγγελοι, είναι απείρως πιο δυνατά από τα πονηρά πνεύματα, που στην πραγματικότητα δεν έχουν εξουσία να κάνουν τίποτα, αν ο παντεπόπτης Θεός δεν το επιτρέψει.

Τα πονηρά πνεύματα είναι πολυάριθμα. Σ’ ένα μόνο δαιμονισμένο στα Γάδαρα, που τον θεράπευσε ο Κύριος, κατοικούσε ολόκληρη λεγεώνα, δηλαδή μερικές χιλιάδες δαίμονες. Τα πονηρά αυτά πνεύματα πλα­νούσαν τους ανθρώπους, λαούς ολόκληρους, εκείνο τον καιρό, όπως και σήμερα πλανούν πολλούς αμαρτωλούς, προσπαθούν να τους πείσουν πως είναι παντοδύναμα· πως είναι στην ουσία οι μόνοι θεοί, πως εκτός απ’ αυτούς δεν υπάρχουν άλλοι θεοί, αγαθά πνεύματα δεν υπάρχουν. Όπου κι αν εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς όμως, εκείνα έφευγαν μακριά έντρομα. Αναγνώριζαν πως ο Κύριος είχε εξουσία και δύναμη, πως μπορούσε να τους διώξει απ’ αυτόν τον κόσμο και να τους στείλει στην άβυσσο της κόλασης. Προκαλούσαν αναταραχή σ’ αυτόν τον κόσμο μόνο με την παραχώρηση του Θεού. Πολεμούσαν το ανθρώπινο γένος με τόση ορμή, όπως τα όρνια πέφτουν στα θνησιμαΐα. Τον κόσμο αυτόν τον λογάριαζαν καταφύγιο, κρησφύγετό τους.

Ξαφνικά ο φορέας του αγαθού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, εμφανίστηκε μπροστά τους. Τρέμοντας από φόβο εκείνοι έκραξαν: «Τί ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;» (Ματθ. η’ 29). Κανένας δε φοβάται τόσο πολύ, όσο εκείνος που βασανίζει τους άλλους. Τα πονηρά πνεύ­ματα βασάνιζαν τους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια, έβρισκαν ικανοποίηση στα βασανιστήρια αυτά. Όταν όμως είδαν το Χριστό, τρόμαξαν μπροστά στο μέγι­στο Κριτή τους. Ήταν έτοιμα να εγκαταλείψουν τον άνθρωπο και να μπουν στα γουρούνια ή και σε άλλα πλάσματα, φτάνει να μην τα εξόριζε ο Χριστός απ’ αυτόν τον κόσμο. Ο Χριστός όμως δεν είχε τέτοια πρόθεση. Ο κόσμος αυτός είναι γεμάτος με ανάμικτες δυνάμεις. Είναι ένα πεδίο μάχης, όπου οι άνθρωποι έχουν να διαλέξουν εντελώς συνειδητά και ελεύθερα: Ή θ’ ακολουθήσουν το Νικητή Χριστό, ή θα πάνε μαζί με τ’ ακάθαρτα και νικημένα πνεύματα. Ο Χριστός ήρθε στους ανθρώπους ως Αγάπη, για να δείξει τη δύ­ναμη του καλού πάνω στο κακό και να στερεώσει την πίστη των ανθρώπων στο αγαθό – μόνο στο αγαθό.

***

Το σημερινό ευαγγέλιο περιγράφει ένα μόνο περιστατικό από αναρίθμητα άλλα ανάλογα. Μας λέει πώς ο Κύριος, με την αγάπη Του για τους ανθρώπους, έδειξε για μια ακόμα φορά τη δύναμη του καλού πάνω στο κακό και πώςπροσπά­θησε να στερεώσει την πίστη στο παντοδύναμο και νικηφόρο αγαθό.

«Και ελθόντων αυτών προς τον όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν και λέγων· Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει· πολλάκις γαρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ» (Ματθ. ιζ’ 14-15). Το περιστατικό αυτό το αναφέρουν κι άλλοι δυο

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυς (Μνήμη 27 Αυγούστου)



ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημε­ρομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κά­νει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.
Ο Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρω­μαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε θαρρετά με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε ν' αρνηθεί τις αναμφισβήτη­τα ενάρετες αρχές του. Έτσι τα 12 μαρτύ­ρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προ­σκόλληση στις ηθικές αξίες του χριστιανι­σμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιά­κοπο αγώνα, ενάντια στην απιστία και αδικία της εποχής μας. Ο Άγιος μας δίδαξε με την πραγματική θυσία του, πως εμείς τώ­ρα δεν παλεύουμε βέβαια με στρατοκράτες Ρωμαίους και απαίσιους Αγαρηνούς, αλλά έχομε ν' αντιμετωπίσουμε τις πιο έντεχνα στημένες παγίδες του υλισμού και αθεϊσμού, που προσπαθούν μαζικά να σαρώσουν τις τάξεις των χριστιανών.


Ο Άγιος Φανούριος ακόμα μας δίδαξε, πως το στεφάνι της ενάρετης ζωής δεν κερ­δίζεται εύκολα, αλλά μόνον με συνεχείς δο­κιμασίες, με θάρρος, υπομονή και αντοχή. Επομένως σαν αληθινοί αγωνιστές της πί­στεως ας μιμηθούμε την υποδειγματική και άμεμπτη ζωή του Αγίου, για να καταξιωθούμε κάποτε κι εμείς να τιμήσουμε το χρι­στιανικό όνομα που φέρουμε, όπως κι αυ­τός επάξια το τίμησε.

Ο Άγιος Φανούριος
1. Γενικά για τη ζωή του


Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου Φανουρίου δεν υπάρχει τίποτε συγκε­κριμένο, επειδή όλα τα στοιχεία της ζωής του χάθηκαν σε καιρούς ανωμαλίας.
Τα μόνα στοιχεία που έχομε αναφορικά με τον Άγιο είναι η εύρεση της εικόνας του, γύ­ρω στα 1500 μ.Χ., σύμφωνα με τα συναξά­ρια, ή κατ' άλλους γύρω στα 1355-1369 μ.Χ. Άλλοι υποστηρίζουν πως η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στη Ρόδο και άλλοι στην Κύ­προ.

2. Η εύρεση της εικόνας
Επιστρέφομε στο παρελθόν, όταν οι Αγαρηνοί εξουσίαζαν τη Ρόδο και απο­φάσισαν να ξαναχτίσουν τα τείχη της πόλης, που βάρβαρα κατέστρεψαν και κατεδάφισαν στον πόλεμο λίγα χρόνια πριν.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Αθεϊα και αντι-χριστιανισμός

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

         Η δήλωση κάποιου ότι είναι άθεος δεν είναι δήλωση άρνησης του Χριστού. Η άρνηση του Χριστού υπονοείται. Ο λαός θα πει : αυτοί αρνήθηκαν το Χριστό και δεν θα αρνηθούν εμάς; Αυτοί δεν αγαπούν το Χριστό και θα αγαπήσουν εμάς; Κανένας, λοιπόν, και μάλιστα «δημόσιο πρόσωπο», που εξαρτά την δύναμή του από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού, δεν μπορεί να αρνηθεί φανερά το Χριστό. Άρνηση του Χριστού σημαίνει ότι ο αρνητής δεν αγαπάει τον πλησίον του ούτε την ανθρώπινη κοινότητα, αλλά μισεί τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινότητα και εργάζεται για το κακό και την καταστροφή τους. Καμιά ανθρώπινη κοινότητα δεν θέλει να έχει στους κόλπους της αυτόν που εργάζεται για την καταστροφή της. Άρα μία τέτοια δήλωση σημαίνει επιθυμία εξόδου από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης και έκπτωσης σε άλλο είδος υπ-ανθρώπινης υπάρξεως.
        Η δήλωση αθεϊας είναι κρυφή επιθυμία να είναι κανείς αντίθετος με τον Χριστό και γίνεται γι’ αυτούς που διακατέχονται από την ίδια επιθυμία. Η άρνηση του Χριστού σημαίνει άρνηση του βαπτίσματος στο οποίο δηλώσαμε είτε οι ίδιοι αν είμαστε ενήλικες ή διά του αναδόχου μας, ότι αποταχθήκαμε τον σατανά και συνταχθήκαμε με τον Χριστό. ΟΙ βαπτισθέντες στην νηπιακή μας ηλικία αποδεχθήκαμε με την ενηλικίωσή μας την δήλωση του αναδόχου μας. Αυτός που δεν την αποδέχθηκε αρνήθηκε τον Χριστό, επιλέγοντας αντί τον Χριστό, τον υπάνθρωπο. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε τί έκανε. Διαλέγει ο καθένας και παίρνει.
        Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η επιλογή ανάμεσα στον Χριστό και στον σατανά δεν είναι αληθινή, αφού δεν υπάρχει σατανάς, αλλά είναι μια δεισιδαιμονία που δεν ταιριάζει στον πολιτισμένο κόσμο μας και μάλιστα με την σημερινή εξέλιξη της επιστήμης. Αλλά τί δέχεται η σημερινή επιστήμη; Μήπως αρνείται την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου και συγκεκριμένα του κόσμου των δαιμόνων; Ή μήπως δεν αρνείται και απλώς αλλάζει το όνομα των δαιμόνων κι αντί δαίμονες τους ονομάζει «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα και καταργούν την εσωτερική ας ελευθερία»; Με αυτήν την έννοια μπορεί κανείς να αρνηθεί την επίδραση των δυνάμεων του κακού είτε τις ονομάζει δαίμονες είτε τις ονομάζει από τα ενεργήματά τους «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις»;
     Άλλωστε η επιστήμη για την δική της έρευνα, προτιμάει να μελετά τα ενεργήματα , όχι το πρόσωπο που τα ενεργεί, αφού τα ενεργήματα είναι πρόσφορα στις μεθόδους της ανάλυσης και της στατιστικής, τις οποίες χρησιμοποιεί, ενώ τα πρόσωπα ούτε αναλύονται ούτε μπαίνουν στους πίνακες της στατιστικής. Αυτό που είναι στην μεθοδολογία της επιστήμης δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και στη ζωή.
     Στην εποχή αυτή, δυστυχώς, η ζωή μοιάζει με τέλμα. Οι κοινωνίες αποτελματώνονται διότι όχι μόνον δεν εμβαθύνουν στην σοφία του παρελθόντος, αλλά και αποκόπτονται από τις ρίζες τους. Αρκεί να δεις τα ριζοσπαστικά κόμματα στην Ελλάδα για να αντιληφθείς, ότι έχουν έχουν επιλέξει μεταξύ των Εγρήγορσης του Χριστού και της αυτό-ύπνωσης της ανατολικής απολυταρχίας, την αυτό-ύπνωση είτε ονομάζεται λατρεία του απολύτου, είτε υπερβατικός διαλογισμός είτε με οποιοδήποτε άλλο όνομα.
 

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός



Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+1779)
Iσαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς.

Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο της Αιτωλίας περί το 1714. Αφού έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του, ήλθε για ανώτερη μόρφωση στην Αθωνιάδα Ακαδημία, όπου είχε για δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Νικόλαο Τζαρτζούλιο και τον Ευγένιο Βούλγαρη.

Αναφέρεται επίσης να μαθήτεψε στη Σιγδίτσα Παρνασίδος, κοντά στον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα, και στο Ελληνομουσείο της Αγίας Παρασκευής Γούβας Αγράφων. Δίδαξε στο σχολείο Λομποτινάς Ταξιάρχη και στα σχολεία των γύρω χωριών.

Το 1759 εκάρη μοναχός στη μονή Φιλόθεου «και εις τους πόνους της μοναδικής ζωής εχώρησε προθυμότατα». Κατόπιν χειροτονήθηκε ιερεύς και χρημάτισε εφημέριος της μονής του. Η φλόγα όμως που καθημερινά έκαιγε στην ταπεινή του καρδιά, για τη διάδοση του ευαγγελίου στους υπόδουλους αδελφούς του, τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, αφού πριν είχε ασκηθεί επί δεκαεπτά έτη, όπως λέγει ο ίδιος σε μία διδαχή του, στο Άγιον Όρος. Ζήτησε την ευλογία του πατριάρχη Σεραφείμ Β' και τις συμβουλές του αδελφού του δασκάλου Χρύσανθου. Έλαβε θεϊκή πληροφορία για το έργο του και την προς τούτο ευλογία έμπειρων Αγιορειτών Γερόντων. Έτσι άρχισε τη μεγάλη κι εθνοσωτήρια ιεραποστολική του δράση.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

"Mεγαλώσαμε με εκείνο το ''Τι θα πει ο κόσμος'', Και οχι τι θα πει ο Χριστός..."


1 Σχόλιο από Τρελλογιάννης

1 – 1 από 1
Blogger Ο/Η Δημήτρης Ρόδης είπε...
Τι σημαίνει κόσμος; Απάντηση ψυχωφέλιμη και θεολογική.

Και είπε ο αδελφός: "Τι σημαίνει κόσμος; "

Κόσμος είναι -απάντησε ο Γέροντας, το να διασπάται κανείς σε πολλές και διάφορες υποθέσεις.

Κόσμος είναι το να ενεργούν οι άνθρωποι τα αντίθετα προς την ανθρώπινη φύση,

και να ικανοποιούν τα σαρκικά τους θελήματα....

Κόσμος είναι το να νομίσει κανείς ότι μένει παντοτινά στη ζωή αυτή.

Κόσμος είναι να φροντίζει για το σώμα προς βλάβην της ψυχής.

Και να καυχιέται γι΄αυτά που αφήνει πίσω του....

Κι αυτά δεν τα είπα από μόνος μου, αλλά ο Απόστολος Ιωάννης είναι που τα λέει:

''Μην αγαπάτε τον κόσμο μήτε όσα είναι του κόσμου. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη για τον Πατέρα..." Α΄ Ιωάννου 2:15

(Αποσπάσμα από το μεγάλο Γεροντικόν)

************

Σχόλιο π. κοινωνίας: ''Καρδία ἐκείνη λέγεται καί ἔστι καθαρά , ἡ μηδεμίαν ἔννοιαν ἤ βιωτικόν λογισμόν ἐν ἑαυτῇ εὑρίσκουσα...''

Ἕτερα κεφάλαια θεολογικά καί πρακτικά - Αγίου Συμεὼν Νέου Θεολόγου

------------------------------------------------------------------------------------------

Και το αποτέλεσμα της καθαρής καρδιάς,

«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε’,8 )

Πολλές φορές η αγάπη των ανθρώπων, το φρόνημα του κόσμου, η αγάπη πρός τις κτήσεις, μας εμποδίζει από την αγάπη του Θεού....

To μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου χριστιανού.

Ο ''κόσμος'' και τα θέλω του, αποτελεί εμπόδιο στο Θέλημα του Θεού.

Αλλά και τον σκοπό της ζωής μας... Την καθαρότητα της καρδιάς, την θεραπεία των παθών μας, την ένωση μαζί Του δια των Άκτιστων ενεργειών Του, την θέωση και σωτηρία της ψυχής μας.

Και όπως είπε φίλος και αδελφός Ιερέας: Κανένας άνθρωπος δεν γίνεται να πει το μεγάλο «Ναι» στο προσωπικό κάλεσμα του Θεανθρώπου, αν πρώτα δεν αψηφήσει τον εαυτό του, τη βόλεψή του, το συμφέρον του, την ασφάλειά του και την ησυχία του...

Αλλά σημασία δεν έχει τι λέγουμε εμείς, οι ασήμαντοι.

Σημασία έχει τι λέγει ο ίδιος ο Χριστός.

Και ο Κύριος και Δεσπότης, είναι ξεκάθαρος:

''Μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη πάνω στη γη. Δεν ήρθα να βάλω ειρήνη αλλά μάχαιρα. Γιατί ήρθα να διχάσω άνθρωπο κατά του πατέρα του και θυγατέρα κατά της μητέρας της και νύφη κατά της πεθεράς της. Και εχθροί του ανθρώπου θα είναι οι οικιακοί του.

Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από εμένα δεν μου είναι άξιος, και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από εμένα δεν μου είναι άξιος. Και όποιος δε λαβαίνει το σταυρό του και δεν ακολουθεί πίσω μου δεν μου είναι άξιος. Όποιος βρει τη ζωή του θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου θα τη βρεί.'' - (Κατά Ματθαίον Kεφ. 10: 34-39)


Θεωρίες δύσκολες θα μου πείτε τώρα... Έχετε δίκιο θα σας απαντήσω.

Βλέπεται μεγαλώσαμε με εκείνο το ''Τι θα πει ο κόσμος'', Και οχι τι θα πει ο Χριστός...

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2015/06/blog-post_16.html

Λαϊκοὶ ποὺ ἔφτασαν σὲ μεγάλα μέτρα πνευματικότητος!

Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος

…Ἐγὼ ὅπως βλέπετε καὶ ὅπως ξέρετε εἶμαι μοναχός, δὲν παντρεύτηκα, κι ἔζησα στὸ Ἅγιον Ὅρος τὰ πρῶτα χρόνια, τὰ νεανικά μου χρόνια. Ὅταν ἦρθα στὴν Κύπρο μὲ τὴν ἐντολὴ καὶ τὴν πίεση ἐκεῖ τῶν Πατέρων καὶ τοῦ Γέροντα, εἶχα μία πάρα πολὺ μεγάλη δυσκολία στὸ νὰ ἀποδεχτῶ ὅτι εἶμαι στὴν Κύπρο, δὲν ἤθελα νὰ εἶμαι στὴν Κύπρο. Δὲν ἤθελα νὰ ἔρθω ποτέ μου καὶ μετὰ ποὺ ἦρθα δὲν ἤθελα νὰ μείνω, ἤθελα νὰ ἐπιστρέψω πίσω. Ὁ λόγος ποὺ ἤθελα νὰ ἐπιστρέψω πίσω ἦταν γιατί -κακῶς βέβαια ἀλλὰ ἔτσι σκεφτόμουν- ἤμουν ἀκόμα νήπιο, νεαρός, δὲν εἶχα τὴν ὡριμότητα ποὺ ἔπρεπε νὰ ἔχω καὶ εἶχα ἀπολυτοποιήσει τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ἔλεγα ἐγὼ θέλω νὰ ζήσω καὶ νὰ πεθάνω ἐδῶ. Ἀπὸ πάσαν ἄποψη μοῦ ἄρεσε ὁ χῶρος ἐκεῖνος καὶ ἀπὸ φυσικὴ ἄποψη καὶ ἀπὸ τὰ πάντα... Μοῦ ἄρεσε καὶ διότι σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο εἶχα γεννηθεῖ πνευματικά, ἦταν ὁ χῶρος ποὺ γνώρισα τοὺς Πατέρες, τοὺς Γέροντες, τοὺς ἀδελφούς, ἐκεῖ ἦταν ἡ ζωή μου...
Ὅταν ἦλθα στὴν Κύπρο ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα παράπονα ποὺ εἶχα στὴν ψυχή μου ἦταν ὅτι ἔφυγα ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὅρος. [Καὶ] καλὰ ἔχασα ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ἔχασα, ἔχασα ὅμως καὶ τὴν συντροφιὰ καὶ τὴν δυνατότητα ἐπικοινωνίας μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς ἁγίους ἀνθρώπους ποὺ ἤμουν συνδεδεμένος. Μὲ τὸν Γέροντα Παΐσιο, μὲ τὸν Γέροντα Ἰωσήφ, τὸν γέροντά μου, μὲ τὸν παπα-Ἐφραὶμ στὰ Κατουνάκια, μὲ τοὺς ὑπόλοιπους Γέροντες ποὺ ὑπῆρχαν τότε στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ εἴχαμε ἕναν μεγάλο σύνδεσμο. Καὶ μὲ πολεμοῦσε πάρα πολὺ αὐτὸς ὁ...
λογισμός, κι ἔλεγα, τί ἦρθα νὰ κάνω ἐγὼ τώρα; Καὶ μάλιστα ποῦ πῆγα; Πῆγα στὴν Πάφο. Ὄχι πὼς εἶχε τίποτε ἡ Πάφος, μία χαρὰ εἶναι καὶ πῆγα σὲ ἕνα πολὺ ὄμορφο τόπο στὴν Ἁγία Μονὴ ἀλλὰ γιὰ μένα ἦταν ἄγνωστος τόπος... Πανέμορφος τόπος, ὡραιότατος καὶ ἀπὸ πλευρᾶς κλίματος, ἀλλὰ εἴμαστε καὶ ἄγνωστοι ἐν μέσω ἀγνώστων. Βρήκαμε πάρα πολὺ μεγάλη φιλοξενία καὶ βοήθεια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους... ἀπίστευτα μεγάλη, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι γύρω μας δὲν ἤξεραν ἀπὸ μοναχισμό. Μᾶς ρωτοῦσαν ἂν ἤμασταν παντρεμένοι, ἂν ἔχουμε παιδιά, ποὺ εἶναι οἱ παπαδιές μας... Ἐμένα μ’ ἒπιανε τὸ παράπονο, λέω, ἦρθα ἐδῶ μόνος μου. Καὶ ἤμουν καὶ νεαρός, ἤμουν 34 χρόνων.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Πώς η παράδοση μπορεί να εκφυλιστεί σε φολκλόρ


Πως η παράδοση μπορεί να εκφυλιστεί σε φολκλόρ
Του π. Αντωνίου Χρήστου, εφημερίου του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας
Το καλοκαίρι, εκτός από εποχή διακοπών, είναι και γεμάτο με μνήμες ιδιαίτερα λαοφιλών αγίων. Η επαρχία γεμίζει από κόσμο, ντόπιους και τουρίστες, αλλά η επίσκεψή τους συμπίπτει πολλές φορές με τη μνήμη-πανήγυρι του πολιούχου ενός χωριού ή πολλών και γραφικών εξωκλησιών στην ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα. Όλοι μας, λίγο, πολύ, από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι και σήμερα έχουμε να θυμηθούμε κάτι από τη συμμετοχή μας σε τέτοιες πανηγύρεις. Μερικοί μάλιστα δεν θεωρούν ότι έκαναν καλοκαίρι αν δεν βρίσκονταν στην πανήγυρι ενός αγίου που εόρταζε. Μέχρι εδώ όλα καλά, ευλογημένα και άγια.

Η Εκκλησία μας, σε ό,τι κάνει, πάντα έχει σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου. Η μνήμη του αγίου, που εορτάζεται πάντα την ημέρα που αυτός εκοιμήθη, σκοπό έχει και τον δικό μας αγιασμό από τη μίμηση αυτού. Το κέντρο της ζωής μας (και όχι μόνο της λατρευτικής, που λένε κάποιοι) είναι η Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό η ιερά πανήγυρις κέντρο και κορύφωση έχει τη μετοχή μας στα άχραντα Μυστήρια. Ο πανηγυρικός Εσπερινός και η παράκληση του αγίου μάς προετοιμάζουν, αλλά δεν αντικαθιστούν σε καμία περίπτωση το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το ένα είναι Μυστήριο, τα άλλα Ακολουθίες!
Θεμελιώδης διαφορά, που ο απλός κόσμος δεν δείχνει να την υπολογίζει. Όποια Ακολουθία γίνεται Λειτουργία τη λέει και το χειρότερο είναι ότι δεν οριοθετεί, όπως η Εκκλησία μας θέλει, την πανήγυρι στη ζωή του.

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Οἱ δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτου Χίου δὲν συνιστοῦν ρατσισμό, τό ἀνθελληνικό καὶ ἀντορθόδοξο σύστημα φοβᾶται τοὺς Μητροπολίτες!

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Τοῦ Χαράλαμπου Μηνάογλου
Μία μέρα μετὰ τὶς ἀναφορὲς τοῦ Μητροπολίτη Χίου Μάρκου σὲ λαθρομετανάστες καὶ ὄχι πρόσφυγες καὶ σὲ πολιτικοὺς ποὺ ἔχουν κατεβάσει τὰ παντελόνια καὶ προδίδουν τὴν Ἑλλάδα κινητοποιήθηκε ἄμεσα ὁ ἀνθελληνικὸς μηχανισμὸς ἐναντίον του, ἴσως καὶ χωρὶς ἐντολὴ Σόρος. Βλέπετε μετὰ τὴν δημοσιοποίηση ἐγγράφων τῶν ἱδρυμάτων τοῦ Σόρος τὶς προηγούμενες μέρες στὰ ὁποῖα φαίνεται νὰ δίνει ἀπευθείας ἐντολὲς ἀκόμη καὶ στὴν τότε Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, ἔχει ἀποδειχθεῖ περίτρανα ποιὸς κατευθύνει καὶ χρηματοδοτεῖ τὴν μουσουλμανοποίηση τῆς Εὐρώπης καλύπτοντάς την μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ δήθεν ἀντιρατσισμοῦ. 
Ὁ γ.γ. ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτησε ἀπὸ τὴν εἰσαγγελία νὰ διερευνηθοῦν οἱ δηλώσεις τοῦ Χίου ὡς πρὸς τὸ ἂν ἐμπίπτουν σὲ ὅσα διώκονται ἀπὸ τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο. Δὲν εἴδαμε, ὅμως, ὁ κ. Γενικὸς νὰ ἔπραξε τὸ ἴδιο, ὅταν ὑπουργὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ συγκεκριμένα ὁ ὑπουργὸς παιδείας ἀρνήθηκε ἀνοικτὰ καὶ ξεκάθαρα τὴν Γενοκτονία τῶν Ποντίων, τὴν ὁποία ρητὰ κολάζει ὁ ἰσχύων ἀντιρατσιστικός.

Δὲν θὰ ἐξηγήσουμε ἐδὼ τὸ γιατὶ οἱ δηλώσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου δὲν συνιστοῦν ρατσισμό, καθὼς αὐτὸ τὸ ἔχουμε κάνει ἀλλοῦ καὶ ἐκτενῶς. Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία ὅμως εἶναι ὁ πανικὸς τοῦ ἀνθελληνικοῦ καὶ ἀντορθοδόξου συστήματος, τὸ ὁποῖο δείχνει πόσο

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΟΓΚΑ; ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!


Όταν γινόταν η πολιορκία του Μεσολογγίου και επρόκειτο να επακολουθήσει η ηρωϊκή Έξοδος, σκέφτηκαν οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», πάνω στην απόγνωσή τους, στις οριακές εκείνες στιγμές που περνούσαν – κι είχαν τόσα τραβήξει οι άνθρωποι -  να κάνουν κάτι φρικτό. Σκέφτηκαν να σκοτώσουν τα γυναικόπαιδα και μάλιστα τα μικρά παιδιά, για να μη τους ενοχλήσουν στην κρίσιμη εκείνη ώρα της εξόδου. Επειδή όμως αυτό ήταν για κάθε φυσικό πατέρα αδύνατο, αποφάσισαν ο ένας να φονεύσει την οικογένεια του άλλου. Το τραγικό αυτό σχέδιο αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή από την επέμβαση του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του εγκλείστου εκείνου και πολιορκουμένου αγίου Ιεράρχη. Είτε το έμαθε από ακριτομύθιες και διαρροές είτε ζήτησαν τη γνώμη και συμβουλή του, ο χριστιανός εκείνος ιερωμένος έσωσε τους αδελφούς του από ένα αποτρόπαιο έγκλημα και μια μεγάλη και ασήκωτη ενοχή.
Δεν είναι άσχετο το παραπάνω ιστορικό γεγονός με τις μέρες που περνάμε. Εκτός από την γενική βοήθεια που πρόσφερε η Εκκλησία στον αγώνα του ΄21, κι αυτή την αλήθεια δεν πρέπει να την ξεχνάμε ποτέ, αλλά πρέπει να συμβαδίζει καθημερινά με τους βηματισμούς του εθνικού μας βίου,  σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, επειδή διερχόμαστε και υφιστάμεθα μια νέα πολιορκία, γιατί όχι και αιχμαλωσία, πνευματικού χαρακτήρα, από ιδέες, απειλές, νοοτροπίες, πιέσεις και εξαρτήσεις, συχνά δε φτάνουμε σε αδιέξοδα, χωρίς τη δυνατότητα μιας ορθόδοξης και ελληνοπρεπούς εξόδου, γιατί δεν ρωτάμε την Εκκλησία, γιατί  δεν αφουγκραζόμαστε τη φωνή της ορθόδοξης θεολογίας και γιατί δεν στοιχούμε και δεν εμπνεόμαστε από το λόγο του Θεού;
Γίνονται δυστυχώς λάθη πάνω σε λάθη, αλλεπάλληλα λάθη, στους διαφόρους τομείς του εθνικού και κοινωνικού μας βίου με ολέθριες συνέπειες λόγω της

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Έχεις μπλέξει με τον υπόκοσμο ή τις φυλακές; Ξέρω κάποιον δικό σου...



Σ' ένα netcafe στο Χαλάνδρι διάβασα την ιστορία αυτού του Νέγρου & ρίζωσε μέσα μου. Νεαρός Νέγρος των ΗΠΑ, χωρίς μέλλον. Μπλεγμένος με συμμορίες, μπαίνει φυλακή κι εκεί γλιτώνει παρά τρίχα το θάνατο. Ώς εδώ, ίδια ιστορία με εκατοντάδες άλλους νέους, ακόμη και στην Ελλάδα, πέρα απ' το χρώμα. Από 'δώ και πέρα όμως κάτι αλλάζει. Βλέπει την εικόνα ενός ανθρώπου που του μοιάζει και καταλαβαίνει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος... και δυνατότητα να τον βαδίσεις.
Αυτός ο άνθρωπος ίσως σου μοιάζει - κι αυτός της εικόνας παλι ίσως σου μοιάζει. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ. Διάβασε την ιστορία του.

Φωτο από εδώ.



ΟΟΔΕ

Ο Γουάλλας Μπέρυ είναι απόγονος μαύρων σκλάβων της Αμερικής. Η Μαγδαληνή Μπέρυ είναι απόγονος καταδιωγμένων Εβραίων από τις στέπες της Ρωσίας — η πλειονότητα της οικογένειάς της χάθηκε στο Ολοκαύτωμα. Μαζί, ενωμένοι στο μυστήριο της αγάπης που καθιστά τους δύο εις σάρκα μίαν, ο π. Μωυσής Μπέρυ και η πρεσβυτέρα Μαγδαληνή μαρτυρούν τη δύναμη μιας και μόνο προσευχής, ειπωμένης μέσα στην αγωνία ενός μαρτυρίου που συνέβη εδώ και ενάμιση αιώνα.
Ο π. Μωυσής γεννήθηκε και μεγάλωσε στο σπίτι που έχτισε ο προπάππος του το 1873, όπως επίσης και τα παιδιά του. Ο πατέρας του, ο παππούς και ο προπάππος του ήταν όλοι πάστορες. Ανατράφηκε μέσα στην ευλάβεια. Ο άλλος προπάππος του, ο Μάρκος, ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Τρίπλετ στο Sand Mountain τού Μιζούρι. Κι εκείνος επίσης ήταν πάστορας. Εκείνη την εποχή ήταν παράνομο οι σκλάβοι να λατρεύουν ανοιχτά το Θεό ή να ακούν να τους διαβάζεται η Βίβλος από κάποιον άλλον μαύρο. Οι σκλάβοι ανέπτυξαν πολλούς δημιουργικούς τρόπους για να υμνούν τον Κύριο. Ένας από αυτούς ήταν ο έξης: συγκεντρώνονταν γύρω από μία μπανιέρα γεμάτη με νερό και όλοι μαζί, βύθιζαν το κεφάλι τους στο νερό για να μην ακούγονται και εξυμνούσαν τον Θεό. Ο Μάρκος πιάστηκε επ’ αυτοφώρω από τον αφέντη του να κηρύττει το Λόγο στους σκλάβους. Τον κρέμασαν από τα χέρια και ο αφέντης του τον χτύπησε, ώσπου φάνηκαν τα οστά του. Κάθε φορά που ο αφέντης του τον χτυπούσε με το μαστίγιο, ο Μάρκος αναφωνούσε «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Φώναξε τόσο που ο αφέντης του μεταμελήθηκε, κρέμασε το κεφάλι και του παραχώρησε γη - 750 στρέμματα - και την ελευθερία του. Αυτή είναι η γη στην οποία μεγάλωσε ο π. Μωϋσής Μπέρυ.

Μια Θρησκεία που δε χωρίζει, αλλά ενώνει τους ανθρώπους!...


Φωτο από εδώ (Αδελφότητα του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα - βλ. εδώ)
Πολλές φορές ακούμε ότι οι θρησκείες χωρίζουν τους ανθρώπους δημιουργώντας φανατισμό και συχνά αυτό σημαίνει ότι οι θρησκείες πρέπει να εξαφανιστούν και ότι, αν είχαν λίγη ανθρωπιά και αξιοπρέπεια οι ηγέτες τους, θα παραδέχονταν ότι εξαπατούν τον κόσμο και θα αυτοκαταργούνταν - ενώ τα κράτη, αν ήταν όντως ανθρωπιστικά, θα έκοβαν όλα τα προνόμια των θρησκειών, ώστε να χάσουν τον πλούτο και την εξουσία τους και να μαραζώσουν και να σβήσουν, αφού δεν θα προσφέρουν πια κανένα ώφελος στους υποκριτές λειτουργούς τους.
Ο χριστιανισμός, ο καθαρος, δεν χωρίζει, αλλά ενώνει τους ανθρώπους. Και αυτό τον καθαρό χριστιανισμό θα τον βρούμε στις διδασκαλίες των αγίων της Ορθοδοξίας και στους ταπεινούς μαθητές τους, που εντοπίζονται όχι μόνο ανάμεσα στους αγράμματους, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους κάθε λογής, κάθε κοινωνικής θέσης και μορφωτικού επιπέδου.
Σε ορθόδοξους χριστιανούς θα βρεις και νοθευμένο, παραμορφωμένο χριστιανισμό, αλλά δεν αναφέρομαι σ' αυτόν. "Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί", να διακρίνεις το χρυσάφι από το μπακίρι.

Ο χριστιανισμός ενώνει τους ανθρώπους, διδάσκοντας πως όλοι οι άνθρωποι, όλων των φυλών και των θρησκειών, δημιουργήθηκαν κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού και πως όλοι μα όλοι είναι

Όμορφη και ευτυχισμένη εφηβική ζωή;





Ορθόδοξος
 
Δεν είναι όμορφη και ευτυχισμένη πάντοτε η ζωή των εφήβων με τη γνωριμία [=ερωτικό δεσμό, σχέση] και το σεξ, όπως δυστυχώς τη φαντάζονται. Έρχεται κάποτε η στιγμή να δεχθούν τον πόνο των ποικίλων προβλημάτων. Όπως:

1) Ερωτικές απογοητεύσεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τραυματικές ψυχολογικές καταστάσεις στους νέους και νέες.
2) Δημιουργούνται πολλές φορές έντονες διαμάχες, όταν η σχέση μεταξύ τους δεν πηγαίνει καλά με επώδυνη τέλος κατάληξη τον χωρισμό.
3) Ψεύδη, θυμοί, νευρικότητες, ζηλοτυπίες, έριδες, πείσματα, ασυνέπειες, εκδικήσεις με καταφυγή στη μαγεία, ακόμα και εγκλήματα, δηλητηριάζουν συχνά τις σχέσεις των εφήβων.
4) Δημιουργείται τρομερό άγχος, συνέπεια ανεπιθύμητων εγκυμοσυνών.
5) Έρχονται αντιμέτωποι σε δίλημμα ή και εξαναγκασμό για πρόωρο γάμο.
6) Παίρνουν απόφαση για έκτρωση και ξεκινούν τη ζωή με φόνο και ξερίζωμα του καρπού της «αγάπης» των, με όλες τις σωματικές και ψυχικές συνέπειες ιδιαίτερα για τις κοπέλες.
7) Αν δεν γίνει γάμος μετά την εγκυμοσύνη και η κοπέλα δεν θελήσει να κάνει φόνο και γεννήσει το παιδί, τότε θα έχει να σηκώσει το βάρος μόνη της, χωρίς την ύπαρξη του πατέρα.
8) Υπάρχει η εκδοχή να προσβληθούν από αφροδίσια νοσήματα ή AIDS. Από στατιστικές έρευνες που έγιναν, απεδείχθη ότι το 80% των ανθρώπων που πάσχουν από AIDS είναι αυτοί που είχαν προγαμιαίες ευκαιριακές ερωτικές σχέσεις.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Τεράστιο θέμα για τη Δύση η ΑΘΩΩΣΗ Μιλόσεβιτς στη Χάγη…

Αποτέλεσμα εικόνας για Τεράστιο θέμα για τη Δύση η ΑΘΩΩΣΗ Μιλόσεβιτς στη Χάγη…Με μια απόφαση-σταθμό που προκαλεί τεράστια αίσθηση, κυρίως στο σκέλος που αφορά στην αδιαφορία που επιδεικνύεται διεθνώς από φανατικούς κατά τα άλλα υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) στη Χάγη, αποφάνθηκε ότι ο εκλιπών πρόεδρος της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, δεν ήταν υπεύθυνος για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του βοσνιακού πολέμου 1992-1995, όπως αναφέρει σε εκτεταμένη αναφορά ο σερβικός ιστοχώρος... «http://inserbia.info/», σε ένα δημοσίευμα που οι αναφορές είναι το λιγότερο συγκλονιστικές.

Από την απόφαση του δικαστηρίου για τον Μιλόσεβιτς, όπως προκύπτει από το καταδικαστικό σκεπτικό για τον Κάρατζιτς, εγείρεται σωρεία θεμάτων, από απλή αποζημίωση στην οικογένειά του, τη χήρα και τα παιδιά του, έως έγερση ζητήματος από την ίδια τη Σερβία που ενοχοποιήθηκε τόσο άδικα, ενώ εκ των πραγμάτων εγείρεται ερώτημα πως είναι δυνατόν να ακολουθεί τέτοια πολιτική στη Βοσνία και εντελώς διαφορετική μερικά χρόνια αργότερα στο Κοσσυφοπέδιο. Επίσης, υποψίες υπάρχουν πλέον και για το αν ο θάνατός του ήταν από φυσικά αίτια, ή βοηθήθηκε να προκύψει, καθώς προκύπτει σαφώς ότι θα εξυπηρετούσε…

Δυό ασκητές μιλάνε για τους εξωγήϊνους ! Από πού έρχονται και τι θέλουν;


HILLARY-ufo
Κλίντον, Ομπάμα, καί πάλι Κλίντον;

Ο Λευκός  Οίκος  τής Αμερικής γνωστό είναι ότι από χρόνια τώρα δαιμονοκρατείται  μέ τελευταίο αποκορύφωμα τον Ομπάμα καί τήν τρανσέξουαλ "γυναίκα ( ; ) του πού θέλησαν να επιβάλλουν την ομοφυλοφυλία σε Παγκόσμιο επίπεδο, όπως καθημερινά βλέπουμε...
Καί τί τό περίεργο λοιπόν η νέα υποψήφια Πρόεδρος να μάς μιλάει τώρα γιά "εξωγήϊνους" θέλοντας να κερδίσει, πλέον τών άλλων, προβολή καί δημοσιότητα χωρίς να ξέρει ούτε και η ίδια, γιά τί ακριβώς μιλάει...

"Απάντηση" στίς θεωρίες της, και ποιοί είναι οί "εξωγήϊνοι" δίνουν δύο ασκητές παρακάτω μέσα από πραγματικά περιστατικά πού τούς συνέβησαν...
 

Η λύση της παραίτησης


Ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να διασώσει την Ελλάδα, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια: απλά και μόνο με την εκούσια αποχώρηση του, αρκεί να συνοδευόταν από την ειλικρινή και δημόσια αιτιολογία της.
.
«Το 2012, σε μια προσπάθεια να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ύφεση στην ιστορία, το BBC χαρακτήρισε την ελληνική ύφεση τη μακροβιότερη μετά της Λιβερίας (17 χρόνια) και του Τατζικιστάν (9 χρόνια).
Το 2014, ελληνική τράπεζα σε ανάλυσή της ανέφερε ότι, η ελληνική ύφεση της περιόδου 2007-2013 συγκαταλέγεται ως μία εκ των μεγαλύτερων στη σύγχρονη ιστορία των οικονομιών της αγοράς. Ειδικότερα, σε όρους συσσωρευμένης πτώσης του πραγματικού ΑΕΠ, την πρώτη θέση κατέχει ο Καναδάς (33,46%, κατά την περίοδο 1929-1933), ακολουθούν οι ΗΠΑ (30,76%, 1929-1933), η Ελλάδα (27%, 2007-2015), η Αργεντινή (20,54%, 1980-1989), η Χιλή (18,92%, 1981-1983), η Γαλλία (15,94%, 1929-1932), το Μεξικό (14,08, 1981-1988), η Βραζιλία (13,41%, 1980-1983), η Ιρλανδία (13%, 2007-2016), η Ισπανία (10%, 2007-2013) και η Πορτογαλία (9%, 2007-2013).
Εν τούτοις, εκτός του ότι ξεχάσθηκε η Ισλανδία, το ΑΕΠ δεν είναι το μοναδικό κριτήριο, όσον αφορά την κρίση, στην οποία έχει βυθιστεί μία χώρα – αλλά, επίσης, η ανεργία, οι χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κοκ.Στα περισσότερα δε από αυτά τα μεγέθη η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην παγκόσμια ιστορία, όσον αφορά κυρίως τη διάρκεια τους – όπως επίσης στο γεγονός ότι, μετά από 7 χρόνια κρίσης δεν διαγράφεται καμία απολύτως θετική προοπτική για το μέλλον, ενώ η συνεχής καθοδική πορεία δεν έχει φτάσει ακόμη στο τέλος της«.
.

Άποψη    

Δεν υπάρχει πλέον κανένας που να διατηρεί κάποια αμφιβολία, σχετικά με το ποιός κυβερνάει πραγματικά την Ελλάδα μετά το 2010 – όπου εγκαινιάσθηκε το εκ προμελέτης διαρκές έγκλημα των μνημονίων (ανάλυση). Έκτοτε, οι τυπικές κυβερνήσεις που εκλέγουν οι Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο, από διακοσμητικά στοιχεία – ακόμη χειρότερα, πρόκειται για άβουλα, θλιβερά υποχείρια των δανειστών, η μοναδική υποχρέωση των οποίων είναι να διατηρήσουν την κοινωνική ηρεμία.

Με απλά λόγια, η κύρια φροντίδα τους είναι να μην επαναστατήσουν και να μην εξεγερθούν οι Έλληνες, έχοντας την έωλη ελπίδα πως κάποια στιγμή η κρίση θα περάσει – ενώ έως τότε δεν θα χάσουν όλα όσα έχουν και δεν έχουν, με θύματα κυρίως τα παιδιά τους και αρκετές από τις επόμενες γενιές.

Στα πλαίσια αυτά, εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί να κατηγορήσει το σημερινό πρωθυπουργό, όταν όλοι οι προηγούμενοι, πιθανότατα και οι επόμενοι, θα παραμείνουν πιόνια στα χέρια των δανειστών – πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα θεωρείται πλέον κατεχόμενη χώρα, χωρίς καμία δυνατότητα απελευθέρωσης της.