Πολλές φορές ακούμε ότι οι θρησκείες χωρίζουν τους ανθρώπους δημιουργώντας φανατισμό και συχνά αυτό σημαίνει ότι οι θρησκείες πρέπει να εξαφανιστούν και ότι, αν είχαν λίγη ανθρωπιά και αξιοπρέπεια οι ηγέτες τους, θα παραδέχονταν ότι εξαπατούν τον κόσμο και θα αυτοκαταργούνταν - ενώ τα κράτη, αν ήταν όντως ανθρωπιστικά, θα έκοβαν όλα τα προνόμια των θρησκειών, ώστε να χάσουν τον πλούτο και την εξουσία τους και να μαραζώσουν και να σβήσουν, αφού δεν θα προσφέρουν πια κανένα ώφελος στους υποκριτές λειτουργούς τους.
Ο χριστιανισμός, ο καθαρος, δεν χωρίζει, αλλά ενώνει τους ανθρώπους. Και αυτό τον καθαρό χριστιανισμό θα τον βρούμε στις διδασκαλίες των αγίων της Ορθοδοξίας και στους ταπεινούς μαθητές τους, που εντοπίζονται όχι μόνο ανάμεσα στους αγράμματους, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους κάθε λογής, κάθε κοινωνικής θέσης και μορφωτικού επιπέδου.
Σε ορθόδοξους χριστιανούς θα βρεις και νοθευμένο, παραμορφωμένο χριστιανισμό, αλλά δεν αναφέρομαι σ' αυτόν. "Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί", να διακρίνεις το χρυσάφι από το μπακίρι.
Ο χριστιανισμός ενώνει τους ανθρώπους, διδάσκοντας πως όλοι οι άνθρωποι, όλων των φυλών και των θρησκειών, δημιουργήθηκαν κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού και πως όλοι μα όλοι είναι καλεσμένοι να γίνουν συνκληρονόμοι και συμβασιλείς του Χριστού στη βασιλεία των ουρανών. Τους ενώνει, διδάσκοντας πως ο Θεός (ο Ένας της Τριάδος, με τη συνεργασία των Άλλων Δύο) έγινε άνθρωπος από αγάπη και πόνο για όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο για τους ενάρετους ή για τους πιστούς Του, αλλά και για κείνους που ποτέ δεν θα μετανοήσουν ή ποτέ δεν θα πιστέψουν.
Διδάσκοντας πως κι αυτούς που δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ χριστιανοί (ούτε "ηθικοί") ο Θεός τους αγαπάει και καλούμαστε, αν είμαστε του Χριστού, κι εμείς να τους αγαπάμε και να επιθυμούμε τη σωτηρία τους κατά το έλεος του Χριστού, είτε αλλάξουν ρότα στη ζωή είτε όχι.
Ακόμη κι όταν οι άγιοί μας διδάσκουν πως οι θεοί των διαφόρων θρησκειών είναι ψεύτικοι ή προσωπεία δαιμονίων, εκτός του ότι λένε μια αλήθεια, το διδάσκουν για να βοηθήσουν στη σωτηρία των ανθρώπων. Η ιεραποστολή, είτε γίνεται στο διπλανό σπίτι είτε σε μακρινές ηπείρους, έχει κίνητρο τον πόνο για τη σωτηρία του άλλου και όχι ταπεινά πολιτικά ή οικονομικά κίνητρα. Κι όταν αποκτά τέτοια κίνητρα, δεν είναι αληθινή ορθόδοξη ιεραποστολή. Αυτό εξάλλου είναι κι ο λόγος που η Ορθοδοξία προοδεύει τόσο στην Αφρική, ενώ έχει ελάχιστα χρήματα και μικρές δυνατότητες ανθρωπιστικής προσφοράς σε σχέση με τους ρωμαιοκαθολικούς και τους προτεστάντες: ότι δεν είμαστε εκεί για να εκμεταλλευτούμε τους λαούς, αλλά γινόμαστε ένα μαζί τους για την αλήθεια και τη σωτηρία τους.
"Η παγκοσμιότητα του Χριστού είναι η μοναδική και αυθεντική παγκοσμιότητα και το να αναζητά κανείς οπουδήποτε οτιδήποτε πιο παγκόσμιο είναι κατανοητό μόνο για όσους δεν έζησαν τη χάρη του Βαπτίσματος" γράφει ο γέροντας Σωφρόνιος σε επιστολή του, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του "Αγώνας Θεογνωσίας" (σελ. 346), το οποίο συνιστώ ταπεινά σε κάθε αληθινό πνευματικό αναζητητή.
Και ο όρος "βασιλεία των ουρανών" ή "βασιλεία του Θεού" στην πραγματικότητα είναι αναρχικός όρος (με τη βαθύτερη, μόνη ορθή - επιτρέψτε μου - έννοια της αναρχίας): είναι μια πνευματική κατάσταση, όπου βασιλιάς είναι κάθε άνθρωπος που εισέρχεται σ' αυτήν - και εισέρχεται κάθε ένας που το επιθυμεί και, βεβαίως, αγωνίζεται να υπερνικήσει τα εμπόδια (συνήθως εσωτερικά του εμπόδια) που δεν τον αφήνουν να εισέλθει. Και σ' αυτό τον αγώνα πάλι ο Χριστός, ο μόνος αληθινός βασιλιάς, που μοιράζει τη βασιλεία Του με όλους μας, δίνει την καθοριστική βοήθεια μέσω της Εκκλησίας που ο ίδιος ίδρυσε γι' αυτό το σκοπό.
Βρείτε μου μια θρησκεία, που να λέει πως ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να τους κάνει θεούς και πως, όταν εκείνοι απέτυχαν υποκύπτοντας στον εγωισμό τους, δεν τους καταδίκασε, αλλά έγινε άνθρωπος και πέθανε με φρικτό θάνατο για να τους βοηθήσει να το πετύχουν, ΑΝ θέλουν.
Μόνο ο χριστιανισμός και, από το χριστιανισμό, απ' ό,τι ξέρω, μόνο η Ορθοδοξία.
Γι' αυτό, δε θέλω να είμαι τίποτε άλλο παρά ορθόδοξος χριστιανός.
Θα κλείσω αυτές τις λίγες σκέψεις παραπέμποντας στις αναρτήσεις μας Γίνε κι εσύ πολεμιστής του Φωτός και Παιδιά χωρίς Θεό (όπου, στο τέλος, θα δείτε αναρτήσεις για το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού και την αθεΐα).
Επίσης, ως επιδόρπιο (ένα μικρό κέρασμα, μια που ήρθατε στην καλύβα μας):
Υπέρ των αμαρτωλών
Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι, ευχαριστώ!
Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;
Άντε και πίστεψα - Τώρα τι κάνουμε;
Η ομορφιά & η αλήθεια της Ορθοδοξίας μέσα από τα μάτια τριών αλλοθρήσκων
Νέα Υόρκη: ο Ιάπωνας ζητιάνος που έγινε Ορθόδοξος μοναχός!
Σας ευχαριστώ όλους. "Καλή Παναγιά", όπως λέει ο λαός μας, δηλ. με καλό να γιορτάσουμε την Κοίμησή Της και τη μετάστασή Της "από γης προς ουράνια". Και στα δικά μας.
Δόξα τω Θεώ. ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ο χριστιανισμός, ο καθαρος, δεν χωρίζει, αλλά ενώνει τους ανθρώπους. Και αυτό τον καθαρό χριστιανισμό θα τον βρούμε στις διδασκαλίες των αγίων της Ορθοδοξίας και στους ταπεινούς μαθητές τους, που εντοπίζονται όχι μόνο ανάμεσα στους αγράμματους, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους κάθε λογής, κάθε κοινωνικής θέσης και μορφωτικού επιπέδου.
Σε ορθόδοξους χριστιανούς θα βρεις και νοθευμένο, παραμορφωμένο χριστιανισμό, αλλά δεν αναφέρομαι σ' αυτόν. "Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί", να διακρίνεις το χρυσάφι από το μπακίρι.
Ο χριστιανισμός ενώνει τους ανθρώπους, διδάσκοντας πως όλοι οι άνθρωποι, όλων των φυλών και των θρησκειών, δημιουργήθηκαν κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού και πως όλοι μα όλοι είναι καλεσμένοι να γίνουν συνκληρονόμοι και συμβασιλείς του Χριστού στη βασιλεία των ουρανών. Τους ενώνει, διδάσκοντας πως ο Θεός (ο Ένας της Τριάδος, με τη συνεργασία των Άλλων Δύο) έγινε άνθρωπος από αγάπη και πόνο για όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο για τους ενάρετους ή για τους πιστούς Του, αλλά και για κείνους που ποτέ δεν θα μετανοήσουν ή ποτέ δεν θα πιστέψουν.
Διδάσκοντας πως κι αυτούς που δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ χριστιανοί (ούτε "ηθικοί") ο Θεός τους αγαπάει και καλούμαστε, αν είμαστε του Χριστού, κι εμείς να τους αγαπάμε και να επιθυμούμε τη σωτηρία τους κατά το έλεος του Χριστού, είτε αλλάξουν ρότα στη ζωή είτε όχι.
Ακόμη κι όταν οι άγιοί μας διδάσκουν πως οι θεοί των διαφόρων θρησκειών είναι ψεύτικοι ή προσωπεία δαιμονίων, εκτός του ότι λένε μια αλήθεια, το διδάσκουν για να βοηθήσουν στη σωτηρία των ανθρώπων. Η ιεραποστολή, είτε γίνεται στο διπλανό σπίτι είτε σε μακρινές ηπείρους, έχει κίνητρο τον πόνο για τη σωτηρία του άλλου και όχι ταπεινά πολιτικά ή οικονομικά κίνητρα. Κι όταν αποκτά τέτοια κίνητρα, δεν είναι αληθινή ορθόδοξη ιεραποστολή. Αυτό εξάλλου είναι κι ο λόγος που η Ορθοδοξία προοδεύει τόσο στην Αφρική, ενώ έχει ελάχιστα χρήματα και μικρές δυνατότητες ανθρωπιστικής προσφοράς σε σχέση με τους ρωμαιοκαθολικούς και τους προτεστάντες: ότι δεν είμαστε εκεί για να εκμεταλλευτούμε τους λαούς, αλλά γινόμαστε ένα μαζί τους για την αλήθεια και τη σωτηρία τους.
"Η παγκοσμιότητα του Χριστού είναι η μοναδική και αυθεντική παγκοσμιότητα και το να αναζητά κανείς οπουδήποτε οτιδήποτε πιο παγκόσμιο είναι κατανοητό μόνο για όσους δεν έζησαν τη χάρη του Βαπτίσματος" γράφει ο γέροντας Σωφρόνιος σε επιστολή του, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του "Αγώνας Θεογνωσίας" (σελ. 346), το οποίο συνιστώ ταπεινά σε κάθε αληθινό πνευματικό αναζητητή.
Και ο όρος "βασιλεία των ουρανών" ή "βασιλεία του Θεού" στην πραγματικότητα είναι αναρχικός όρος (με τη βαθύτερη, μόνη ορθή - επιτρέψτε μου - έννοια της αναρχίας): είναι μια πνευματική κατάσταση, όπου βασιλιάς είναι κάθε άνθρωπος που εισέρχεται σ' αυτήν - και εισέρχεται κάθε ένας που το επιθυμεί και, βεβαίως, αγωνίζεται να υπερνικήσει τα εμπόδια (συνήθως εσωτερικά του εμπόδια) που δεν τον αφήνουν να εισέλθει. Και σ' αυτό τον αγώνα πάλι ο Χριστός, ο μόνος αληθινός βασιλιάς, που μοιράζει τη βασιλεία Του με όλους μας, δίνει την καθοριστική βοήθεια μέσω της Εκκλησίας που ο ίδιος ίδρυσε γι' αυτό το σκοπό.
Βρείτε μου μια θρησκεία, που να λέει πως ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να τους κάνει θεούς και πως, όταν εκείνοι απέτυχαν υποκύπτοντας στον εγωισμό τους, δεν τους καταδίκασε, αλλά έγινε άνθρωπος και πέθανε με φρικτό θάνατο για να τους βοηθήσει να το πετύχουν, ΑΝ θέλουν.
Μόνο ο χριστιανισμός και, από το χριστιανισμό, απ' ό,τι ξέρω, μόνο η Ορθοδοξία.
Γι' αυτό, δε θέλω να είμαι τίποτε άλλο παρά ορθόδοξος χριστιανός.
Θα κλείσω αυτές τις λίγες σκέψεις παραπέμποντας στις αναρτήσεις μας Γίνε κι εσύ πολεμιστής του Φωτός και Παιδιά χωρίς Θεό (όπου, στο τέλος, θα δείτε αναρτήσεις για το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού και την αθεΐα).
Επίσης, ως επιδόρπιο (ένα μικρό κέρασμα, μια που ήρθατε στην καλύβα μας):
Υπέρ των αμαρτωλών
Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι, ευχαριστώ!
Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;
Άντε και πίστεψα - Τώρα τι κάνουμε;
Η ομορφιά & η αλήθεια της Ορθοδοξίας μέσα από τα μάτια τριών αλλοθρήσκων
Νέα Υόρκη: ο Ιάπωνας ζητιάνος που έγινε Ορθόδοξος μοναχός!
Σας ευχαριστώ όλους. "Καλή Παναγιά", όπως λέει ο λαός μας, δηλ. με καλό να γιορτάσουμε την Κοίμησή Της και τη μετάστασή Της "από γης προς ουράνια". Και στα δικά μας.
Δόξα τω Θεώ. ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου