Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Η Εθελούσια Υποδούλωση



Το κατωτέρω άρθρο θα μπορούσε να είχε σταλεί ως πρωτοχρονιάτικο δώρο στον πληθυσμό αυτής εδώ της χώρας-μέλους της Ε.Ε., υπό «ισοδύναμη αριστερή» κυβέρνηση και πρωθυπουργό Τσίπρα. Δώρο επιλεγμένο με κριτήριο την προφανή ανάγκη του παραλήπτη -ως μια κουδουνίστρα για νήπιο, ή ένα δυνατό ξυπνητήρι για παθολογικό υπνοβάτη.
Δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό blog International Man. com και υιοθετήθηκε από το μεγάλης δημοτικότητας οικονομικό Δελτίο Ζήρο Χετζ, στο προχθεσινό φύλλο του. Ο συντάκτης του, Jeff Thomas, απευθύνεται σε διεθνές κοινό, αλλά όσοι τυχόν το διαβάσουν στην Ελλάδα μπορεί και να ψυλλιαστούν πως αυτούς αφορά κατ’ απόλυτη προτεραιότητα… Ιδού τα ουσιαστικώτερα σημεία αυτού του αφυπνιστικού κειμένου:

Μετάφραση Μιχ. Στυλιανού 
 
Είχα προβλέψει από ετών πως οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, θα επιδιώξουν να καταργήσουν το χαρτονόμισμα. Ο σκοπός τους θα είναι να καταστήσουν όσο γίνεται δυσκολώτερες τις χρηματικές συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών, απαιτώντας όλες οι συναλλαγές να γίνονται διαμέσου χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Όταν το επιβάλουν θα καταστήσουν αδύνατη τη μαζική ανάληψη καταθέσεων, αφού οι τράπεζες απλώς θα κλείνουν τα ταμεία τους, όπως έκαναν στην Ελλάδα. Επιπλέον, αυτό το μέτρο θα διευκολύνει τις κατασχέσεις καταθέσεων και την επιβολή αρνητικών επιτοκίων.

«Ἀνάπαυσις τῆς ψυχῆς κοντά στόν Κύριο»



Ὅσο καί ν᾿ ἀναζητᾶς ἀνάπαυσι καί παρηγορία σ᾿ αὐτόν τόν πρόσκαιρο κόσμο δέν θά τήν βρῆς. Τήν εἰρήνη καί τήν παρηγορία μπορεῖ νά τή δώση στήν ψυχή μόνον ὁ Κύριος, μέ τή χάρι Του, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμίν»Ἰω. 14. 27).

Σκέψου, ποῦ καί σέ ποιά γήϊνη ἀπόλαυσι θά βρῆς τήν εἰρήνη καί τήν ἀνάπαυσι; Ποῦ θά βρῆς τήν ἐσωτερική γαλήνη καί τή μόνιμη χαρά;

Μήπως στή δόξα; Ἀλλά σήμερα εἶσαι τιμημένος καί αὔριο ἀτιμασμένος. «Πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καί τό ἄνθος ἐξέπεσε» (Ἡσ. 40. 6-7).Ἀλλά μήπως στόν πλοῦτο;

Ο Άγιος Βασίλειος και ο ύπαρχος Μόδεστος


Святитель Василий Великий
Πως σκέφτηκες εσύ (ανέφερε το όνομα του χωρίς να τον αξιώσει να τον ονομάσει επίσκοπο) και τολμάς να αντιστέκεσαι εναντίον τόσης εξουσίας , μόνος εσύ από όλους φέρεσαι με τόσην αυθάδεια;

-Γιατί η ερώτηση αυτή; απάντησε ο Βασίλειος. Ποια η απείθεια και η υπεροψία μου; διότι ακόμη δεν μπορώ να εννοήσω;
- Διότι δεν ακολουθείς την θρησκεία του βασιλέως, ενώ όλοι πλέον οι άλλοι υποτάχθηκαν και ηττήθηκαν, λέγει ο ύπαρχος.
- Δεν είναι αρεστά αυτά εις τον δικό μου βασιλιά , απήντησε ο Βασίλειος. Ούτε ενέχομαι να προσκυνώ κάποιο κτίσμα , εφ’ όσον είμαι του Θεού κτίσμα και έχω εντολή, ότι θα είμαι θεός.
- Αλλά εμάς πως μας θεωρείς; Δεν είμαστε τίποτε εμείς που διατάζουμε αυτά; Πως λοιπόν; Δεν θεωρείς μέγα και τιμητικό το να ταχθείς με το μέρος μας και να μας έχεις φίλους και συντρόφους;
-Αναγνωρίζω και δεν αρνούμαι, απάντησε ο Βασίλειος ότι εσείς είστε ύπαρχοι και επιφανείς , ουδόλως όμως ανώτεροι του Θεού. Και θεωρώ σπουδαία μεν τη φιλία σας (πως όχι; πλάσματα Θεού

Αρχαιοελληνικός Γάμος: «επ’ αρότω παίδων άγομαι γαμετήν»

Lourens Alma Tadema, 8 Ιανουαρίου 1836 – 25 Ιουνίου 1912), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, Ολλανδός ζωγράφος
Lourens Alma Tadema, 8 Ιανουαρίου 1836 – 25 Ιουνίου 1912), Μέλος του Τάγματος της Αξίας,
 Μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, Ολλανδός ζωγράφος


«Να πεις το γάμο πως δε θες και τις φροντίδες της γυναίκας κι έτσι δεν κάμεις παντρειά, και

φτάσεις τα γεράματα χωρίς κανέναν να ‘χεις για να σε γηροκομά, τότε το βίο σου βέβαια δε θα στερηθείς, μα σαν πεθάνεις, μακρινοί θα σου το μοιραστούνε» (Ησίοδος, Θεογονία).
«… γιατί αυτό θα ‘πει γάμος, δηλαδή να κάνει παιδιά και να εγγράψει τα παιδιά του… στους δημότες και να παντρεύει τις θυγατέρες του… με πολίτες. Γιατί… τις γυναίκες τις έχουμε, για να μας κάνουν παιδιά και για πιστούς φύλακες του σπιτιού…». Δημοσθένη (Κατά Νεαίρας, LIX, §122)…

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Είναι η αναπαραγωγή ο κύριος σκοπός του γάμου



Αν και δεν είναι δε­σμευτικό, όπως μαρτυρεί ο Αριστοτέλης (Πολιτικά 1335a), καταλληλότερη εποχή για την τέλεση του μυστηρίου στην Αττική θεωρείται ο χειμώνας και συγκεκριμέ­να ο ιερός μήνας της θεάς του γάμου Ήρας, ο Γαμηλίων ( που αντιστοιχεί στο σημερινό Γενάρη), ενώ ο Ευριπίδης (Ιφιγένεια εν Αυλίδι 717) το συγκεκριμενο­ποιεί και σε μέρα με πανσέ­ληνο. Ο Ησίοδος την επικεντρώνει στην τέταρτη ημέρα του μήνα χωρίς να ξεκαθαρίζει αν εννοεί την τέταρτη μετρώντας από την αρχή ή το τέλος του μήνα, αλλά διασταυρώνοντας τα λεγόμενά του με όσα γράφει ο Πρόκλος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αναφέρεται στην τέταρτη ημέρα από την αρχή του μήνα. Άλλοι πάλι σημειώνουν ως ημέρα του γάμου αυτήν που θα είχε πανσέληνο, γι’ αυτό και στον Ευριπίδη όταν η Κλυταιμνήστρα ρωτάει τον Αγαμέμνονα πότε θα γίνει ο γάμος της κόρης τους, εκείνος αποκρίνεται «όταν συμπληρωθεί ο κύκλος της σελήνης».
Κάτι παρόμοιο αναφέρουν ο Δίων ο Χρυσόστομος και ο Πίνδαρος .Μολονότι στους αρχαίους

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Πόσο έτοιμοι είμαστε για τις πιο δύσκολες στιγμές των Μεγάλων Γεγονότων;

Γενικὴ εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι ἔρχονται, μὲ ραγδαῖο μάλιστα ρυθμό, παγκόσμιες ἐξελίξεις.
Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι τὰ πράγματα στὸν κόσμο δὲν πᾶνε καθόλου καλὰ καὶ ἀπ’ ὅτι φαίνεται ἔρχονται ἀκόμα πιὸ δύσκολες ἡμέρες.
Στὶς τελευταῖες δεκαετίες, μὲ κορύφωση στὶς ἡμέρες μας, ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι ἐχθροί του Χριστοῦ καὶ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν ἀπροκάλυπτα, ὀργανωμένα, μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα ἐπιτίθενται παγκοσμίως κατὰ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἀτομικῶν καὶ προσωπικῶν ἐλευθεριῶν ὅλων τῶν λαῶν ἀνεξαίρετα. Στὴν Ἑλλάδα μας, εἰδικότερα, ἀπὸ ἐτῶν καὶ συστηματικὰ πριονίζουν ἐκ ρίζης τὴ βάση τῆς ὕπαρξης τοῦ Γένους μας ποὺ εἶναι ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία.
Σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Οἰκουμένης ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὁποία ὁ Δημιουργὸς Κύριος τοῦ χορήγησε ἀρχοντικά, περιορίζεται μὲ ἐπικίνδυνους ρυθμοὺς καὶ ἀλλοιώνεται τὸ περιεχόμενό της, τὶς περισσότερες φορὲς μὲ πρόσχημα τὴν «ἀσφάλειά» του ἀπὸ ὑπαρκτοὺς καὶ ἀνύπαρκτους (κατασκευασμένους) κινδύνους.
Μεθοδικὰ ἡ παράδοση καὶ τὰ ἰδανικὰ παραθεωροῦνται. Ἀντ’ αὐτῶν καλλιεργεῖται ἡ ἔπαρση, ἡ

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Παιδί γκέϊ γονιών προειδοποιεί

Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά: Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα
της Dawn Stefanowicz
”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.

Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.
Έχουμε μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου τους, όχι έχθρα. Και εμείς αγαπάμε τους γονείς μας. Ωστόσο, όταν λέμε στο κοινό τις ιστορίες μας, αντιμετωπίζουμε συχνά εξοστρακισμό, φίμωση, και απειλές.
Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική να περιμένει σοβαρή διάβρωση των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ υποχρεώσει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου. Οι συνέπειες διαδραματίζονται στον Καναδά για δέκα χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση.
Τα μαθήματα του Καναδά
Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του τύπου, της θρησκείας, και του συνεταιρίζεσθαι, υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Οἱ τρεῖς μάγοι

  του Φώτη Κόντογλου

Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης
στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας. Σήμερα ὅμως, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτημα: τί σημαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ μένα; Εἶναι ἡ ἐξατομίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήματος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἱστορίας.

«...Ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»

Ένας ομοφυλόφιλος μιλάει με τον άγιο Ανδρέα το διά Χριστόν σαλό

ag-Andreas-dXR-Salos-2011


Ενώ ο άγιος καθόταν μπροστά στην είσοδο, πλησίασε κάποιος νεαρός ευνούχος, θαλαμηπόλος ενός πλουσίου. Το πρό­σωπό του ήταν ρόδινο και το δέρμα του λευκό σαν χιόνι. Ήταν ωραίος, μάλλον ξανθός, υπερβολικά μαλθακός και μύριζε από μακριά αρώματα. Με τον Επιφάνιο ήσαν πολύ αγαπημένοι, ήσαν γείτονες και συνομήλικοι. Κρατούσε στο χέρι τριάντα χουρμάδες που φαίνονταν σαν ξερά σύκα. Βλέποντας τον όσιο γυμνό, απόρησε και ρώτησε ταραγμένος:

—Αγαπημένε μου Επιφάνιε, ποιος είναι αυτός; Γιατί γυρίζει γυμνός μέσα στο αφόρητο κρύο και μοιάζει θαλασσοδαρμένος;
—Δεν ξέρω, φίλε μου, τι να σου πω. Τον νου του πάντως τον έχει αιχμαλωτίσει ο πονηρός και γυρίζει σαν τρελός. Γι’ αυτό όλοι οι δαιμονισμένοι γυρίζουν με σχισμένα ρούχα, χωρίς να αισθάνονται το κρύο ή τον καύσωνα.

Ο Επιφάνιος γνώριζε καλά τον άγιο Ανδρέα και ήξερε ότι είναι άγιος. Μίλησε όμως έτσι, επειδή δεν ήθελε να αποκαλύψει την αρετή του δικαίου. Ο ευνούχος τότε ηρέμησε, συμπάθησε τον όσιο σαν φτωχό και του πρόσφερε όσους χουρμάδες είχε:

—Δέξου για την ώρα αυτά, του είπε, δεν έχω τίποτε άλλο.

Ο όσιος όμως, που με τους νοερούς οφθαλμούς έβλεπε την κατάσταση της ψυχής του, τον κοίταξε βλοσυρά και του είπε:

—Οι σαλοί δεν δέχονται δώρα από κωλο-φωνίους.

Η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός.....

https://www.youtube.com/watch?v=PY5sLLkiOtg&index=3&list=PLx7e6O_PEUtR90jNepxPn5T_Ur1lniWWt

Tα Xριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Photo Copyright – ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης/Το σκοτεινό τρυγόνι: Γραφίτες σε χαρτόνι, 29,5Χ21εκ.



Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθή τα κρίματά του (Παπα-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την «Ακρόπολιν» και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Ήναψε το κηρίον του και τη βοηθεία του κηρίου (και του Κυρίου!) έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν, διότι τον ηνώχλει ο κάλος, και ημίκλιντος επί της πενιχράς στρωμνής του, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκεπτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κραταιού ανέμου και τους κρότους της βροχής και έβλεπε νοερώς τον πορφυρούν πόντον να ρήγνυται εις τους σκληρούς αιχμηρούς βράχους του νεφελοσκεπούς και χιονοστεφάνου Άθω.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Πώς αρκετοί συγχωριανοί μου περνούσαν τα Χριστούγεννα, στο σκλαβωμένο σήμερα χωριό μου

Του Β. Χαραλάμπους


«Η εορτή των Χριστουγέννων δίνει πρωτίστως μήνυμα θεολογικό και έπειτα διδάγματα ηθικά.  Η Εκκλησία μας εορτάζει τα Χριστούγεννα, για να δοξολογήσει τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό, τον Υιό και Λόγο του Θεού, που από άπειρη αγάπη σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας», τόνιζε ο μ. Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης σε εόρτιο κείμενό του για τα Χριστούγεννα,  το έτος 2004.

Αυτός ο λόγος του Αρχιμανδρίτη Γεώργιου Καψάνη, μου έδωσε την αφορμή να γράψω κάτι που τα τελευταία χρόνια με προβλημάτιζε. Το αν έπρεπε δηλαδή να γράψω στη διμηνιαία εφημερίδα του σκλαβωμένου χωριού μου τη Ζώδεια της περιοχής Μόρφου, ένα μικρό λαογραφικό κείμενο για το πώς αρκετοί συγχωριανοί μου περνούσαν τα Χριστούγεννα.

Η αναφορά σε λαογραφικό κείμενο, σίγουρα παραπέμπει σε παραδοσιακά έθιμα.  Όμως δεν είναι αυτό που εννοώ, καθότι δεν είχαμε ιδιαίτερα έθιμα στο σκλαβωμένο σήμερα χωριό μου.  Ούτε και  ιδιαίτερο στολισμό είχαμε.  Εκείνη τη μέρα τα παλιά χρόνια το μόνο που έκαναν αρκετοί συγχωριανοί μου ήταν να πηγαίνουν αχάραδα στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού (τώρα οι Τούρκοι την έκαναν τζαμί), για τη Θεία Λειτουργία της Γέννησης του Χριστού.  Οπωσδήποτε θα συμμετείχαν στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. 

Η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, στο χωριό μου ήταν σαν μια μικρή αγρυπνία. Όσο αφορά το υπόλοιπο της μέρας, μετά τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, δεν είχε κάτι διαφορετικό. Ούτε και πολύ διαφορετικό φαγητό υπήρχε, αλλά ούτε και εδέσματα, για αρκετούς συγχωριανούς μου.  Είχαν όμως μια χαρά διαφορετική αρκετοί από αυτούς (όχι όλοι φυσικά). Θα φανώ υπερβολικός αν πω ότι δεν υπήρχε κάποιο  εξωτερικό ερέθισμα που να τους έδιδε ξεχωριστή χαρά τη  μέρα αυτή.  Γι’ αυτούς ήταν Χριστούγεννα.

Με πολλή σοβαρότητα τα γράφω αυτά.  Αυτή ήταν η χαρά για αρκετούς από αυτούς.   Ήταν Χριστούγεννα.  Πολλές φορές δοκίμασα να το γράψω τούτο το αλλιώτικο λαογραφικό κείμενο, αλλά η πολύ πιθανή αντιμετώπισή του ως έκφρασης ‘’διανοουμενίστικου ρομαντισμού’’,  το άφηνε για ευθετότερο χρόνο.

Αυτή ήταν η πηγή της χαράς, για αρκετούς από τους συγχωριανούς μου, η Γέννηση του Χριστού.  Τα ηθικά διδάγματα ακολουθούσαν.  Στις μέρες μας ξεκινούμε από τα ηθικά διδάγματα, αλλά και μένομε στα ηθικά διδάγματα, ως να μην εορτάζομε «οι πιστοί Χριστιανοί τα Χριστούγεννα ως μετοχή στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Λόγου» 
 

Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός

https://www.youtube.com/watch?v=UrOwd6Wg4uE

Τί μπορεί να κάνει ο Θεός σε τέτοιους ανθρώπους;


 

«Καιρός μετανοίας»
 Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
 
Ο Κριτής κάλεσε τους δίκαιους στη βασιλεία Του κι αμέσως μετά εξήγησε γιατί τους τη χάριζε: «Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και σεις με φιλοξενήσατε στο σπίτι σας, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν στη φυλακή και σεις ήρθατε να με δείτε».
Ακούγοντας αυτή τη θαυμάσια εξήγηση, οι δίκαιοι ζήτησαν δισταχτικά και ταπεινά από το βασιλιά να τους πει πότε τον είδαν πεινασμένο και διψασμένο, γυμνό και άρρωστο και πότε τα έκαναν όλα αυτά σ’ Εκείνον. Και στην ερώτηση αυτή ο βασιλιάς έδωσε πάλι τη θαυμάσια αυτή απάντηση: «Αφού όλα αυτά τα κάνατε στους ελάχιστους και ταπεινούς αδελφούς μου, είναι σα να τα κάνατε σ’ έμενα τον ίδιο».

Όλη αυτή η ερμηνεία έχει δύο όψεις, μια εξωτερική και μια εσωτερική. Η εξωτερική ερμηνεία είναι σαφής στον καθένα. Εκείνος που τρέφει τον πεινασμένο, ξεδιψάει το διψασμένο, ντύνει το γυμνό και στεγάζει τον άστεγο, είναι σα να τα κάνει όλα αυτά στον ίδιο τον Κύριο. Εκείνος που επισκέπτεται τους αρρώστους ή τους φυλακισμένους, είναι σα να τα κάνει αυτά στον Κύριο. Αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά πως, «εκείνος που ελεεί τον φτωχό, είναι σαν να δανείζει το Θεό, που ανάλογα με το τί έδωσε, θα του το ανταποδώσει».
Ο Κύριος, μέσα από κείνους που ζητούν τη βοήθειά μας, δοκιμάζει τις καρδιές μας. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τίποτα δικό μας για λογαριασμό Του. Δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Εκείνος που δημιούργησε το ψωμί, δεν μπορεί να πεινάσει. Εκείνος που δημιούργησε το νερό, δε γίνεται να διψάσει. Αυτός που ντύνει την κτίση ολόκληρη δεν μπορεί να είναι γυμνός, ούτε και ν’ αρρωστήσει αυτός που είναι η πηγή της υγείας. Ούτε και γίνεται να αιχμαλωτιστεί ο Κύριος των κυρίων.

Μήνυμα του Μ. Βασιλείου για τα Χριστούγεννα!


Μήνυμα του Μ. Βασιλείου για τα Χριστούγεννα!
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, 
θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια:

«Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».

Την απορία και την έκπληξη της Παναγίας συμμερίζεται και άγιος Βασίλειος. Και προσπαθώντας να βρει το μυστικό που πέτυχε την ένωση τόσο αντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει ότι είναι Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος!
Από την ταπείνωση Του η γη έγινε ουρανός!

Δεν ανέβηκε ο άνθρωπος στον ουρανό. Κατέβηκε ο Θεός στην γη. Και έτσι μας έμαθε έμπρακτα, πως μπορεί η γη, από τόπος εξορίας να γίνει παράδεισος. Από ζούγκλα, να γίνει Βασιλεία του Θεού. Γι' αυτό και οι πρώτοι, που αξιώθηκαν να Τον προσκυνήσουν, ήταν οι ταπεινοί ποιμένες. Και οι γεμάτοι ταπεινό και ειλικρινές φρόνημα αναζήτησης της αλήθειας, «μάγοι εξ ανατολών».

Αυτή η αρετή της Ταπείνωσης είναι το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Μόνο ο άνθρωπος που καλλιεργεί και αγαπάει αυτή την αρετή, μπορεί κάπως να νιώσει, τι έγινε εκείνη την παγωμένη νύχτα του Δεκέμβρη στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Και μόνο με αυτή την αρετή, μπορεί να αξιωθεί να δεχθεί στην καρδιά του τον Νεογέννητο Βασιλέα και Σωτήρα Χριστό.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπεσε μόνο στὰ Σόδομα, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ πέσει καὶ σὲ χριστιανικὲς πόλεις παρόμοιες μὲ τὰ Σόδομα»


Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη…» 
Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Β΄, 
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Σ΄ ἕνα κάτοικο τοῦ Ζέμουν 
γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων
«Γιατί ὁ Θεὸς κατέστρεψε τὰ Σόδομα;», ρωτᾶτε. Μὰ δὲν σᾶς κατέστη σαφὲς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Γραφὴ τοῦ Θεοῦ; «Εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρὸς με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα» (Γεν. 18, 20). Καὶ ὅτι ἡ ἁμαρτία Σοδόμων ἦταν ὄντως πολὺ μεγάλη καὶ σφοδρή, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν εἶχαν βρεθεῖ οὔτε δέκα δίκαιοι. Διότι στὴν ἐρώτηση τοῦ δίκαιου Ἀβραάμ, ἐὰν θὰ καταστρέψει τὴν ἁμαρτωλὴ πόλη, σὲ περίπτωση ποὺ βρεῖ σ΄ αὐτὴ δέκα δίκαιους, ὁ Κύριος ἀπάντησε καὶ εἶπε: «οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα» (Γεν. 18, 32). Ἀλλὰ δὲν βρέθηκαν οὔτε δέκα. Ὅλοι οἱ πολίτες ἦταν σὲ πόλεμο ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον τῆς φύσης. Οἱ ψυχὲς τους ἦταν νεκρὲς ἐνῶ τὰ σώματα ἐκφυλισμένα. Γι΄ αὐτὸ χτύπησε «θεῖον, καὶ πῦρ» (Γεν. 19, 24), τὸ σύμβολο τῆς βρώμας καὶ τῆς ἔξαψης τῶν παθῶν τους, καὶ ἀπὸ τὰ Σόδομα δὲν ἔμεινε τίποτα πλὴν τοῦ κακοῦ ὀνόματος καὶ τῆς φρικιαστικῆς ἀφήγησης.
Ὅμως δὲν ἔπεσε ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ μόνο στὰ Σόδομα, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες πόλεις, ὅπου ἡ ἁμαρτία εἶχε κάνει τοὺς ἀνθρώπους δύσμορφους σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ μὴν μοιάζουν καθόλου πιὰ μὲ τὸ ἔργο τοῦ οὐράνιου Δημιουργοῦ. Καὶ ἐφόσον ἔτσι ἔγινε μὲ τὶς κακὲς πόλεις, στὶς ὁποῖες δὲν εἶχε ἀκουστεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πόσω μᾶλλον μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὶς χριστιανικὲς πόλεις -τὶς ἐφάμιλλες ἢ παρόμοιες ὡς πρὸς τὸ κακὸ μὲ τὰ Σόδομα- τὶς βαπτισμένες στὸ...
ὄνομα τοῦ Κυρίου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ;
Διαβάστε τὴν ἀπειλὴ τοῦ Σωτήρα πρὸς τὴν πόλη Καπερναούμ: «Καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον» (Ματθ. 11, 23). 
Καὶ πράγματι, ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε: ἐκεῖ ὅπου κάποτε στεκόταν ἡ ὑπερήφανη πόλη τῆς Καπερναοὺμ τώρα εἶναι ἀδιαπέραστος θαμνώδης τόπος, πέτρες καὶ φωλιὲς φιδιῶν. Μὲ τὰ μάτια τους τὸ εἶδαν καὶ μὲ τὴν καρδιὰ ἔτρεμαν ὅλοι οἱ προσκυνητὲς τῶν Ἁγίων Τόπων.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Σιατίστης Παύλος: ''Ετοιμάζεται προγκρόμ εναντίον κάθε ελεύθερου πολίτη που έχει άποψη''


Του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου | ROMFEA.GR

Νά λοιπόν πού μιά καινούρια λέξη πέρασε στό ἑλληνικό λεξιλόγιο. Μιά λέξη γεμάτη δυναμισμό καί μέ τήν ἀπειλή νά ἐκτοπίσει πολλές ἄλλες λέξεις πού τώρα πιά πρέπει νά πεταχτοῦν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Πρόκειται γιά τίς λέξεις ὁμοφοβία καί ὁμοφοβικός. Τώρα πιά οἰ λέξεις καλό καί κακό, ἁμαρτία καί ἁγνότητα, ἀρετή καί κακία, ἀλλά καί πολλές ἄλλες εἶναι περιττές καί ἴσως καί ἐπικίνδυνες γιατί προκαλοῦν διακρίσεις.

Θαυμᾶστε λοιπόν καί ὑποδεχθεῖτε τήν καινούρια λέξη, μιά λέξη πού μπορεῖς νά τήν κολλήσεις σέ ὁποιονδήποτε δέν σοῦ ἀρέσει καί νά τόν ἐξοντώσεις. Μιά λέξη στιλέτο.

Ὁ ἐκφασισμός πλέον τῆς δημόσιας ζωῆς ἀλλά καί ἡ καλλιέργεια τοῦ φόβου γιά νά ἐκφράσεις τήν γνώμη σου καί τήν ἀποψή σου εἶναι σέ ἐξέλιξη.

Ἐπί τῇ εὐκαιρία ὅμως νά ἐρωτήσω τόν κ.Πρωθυπουργό καί τόν κ. Ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης, τό παραλήρημα ἐκείνου τοῦ θλιβεροῦ προσώπου, τοῦ βουλευτή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδη ἐναντίον μιᾶς ἀπό τίς πλέον πολύτιμες ὁμάδες τοῦ λαοῦ μας, αὐτῆς τῶν Πολυτέκνων ἐντάσσεται ἤ ὄχι στήν ὁμοφοβία;

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης


Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης. Φορητή εικόνα στο Ναό Αγίου Νικολάου στην Εξωχώρα Ζακύνθου, έργο ιερέως Πέτρου Βόσσου, 1786 μ.Χ.  Ο Ναός του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο
Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης. Φορητή εικόνα στο Ναό Αγίου Νικολάου στην Εξωχώρα Ζακύνθου, έργο ιερέως Πέτρου Βόσσου, 1786 μ.Χ.
Ο Ναός του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο

Έχει μεν η γη σώμα Διονυσίου
Νεου, Πολος δε τούδε την ψυχήν φέρει.
Εβδομάτη δεκάτη θάνεν, Διονύσιος ο κλεινός.
Λιπών τα της γης, νυν κατοικεί εν πόλω,
κλέος Ζακύνθου Διονύσιος νέος.



Βιογραφία

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος η Γραδενίγος Σιγούρος (η Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο ( 16 Αυγούστου και 20 Οκτωβρίου).

Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα

Αγία Θεοφανώ η αυτοκράτειρα: μια προδομένη σύζυγος… αγία!


 
Αγία Θεοφανώ: η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού 

Ο βίος της αγίας Θεοφανούς της Αυγούστας 

862 μ.Χ και στον κόσμο έρχεται μια υπέροχη ύπαρξη. Η κορούλα του πατρίκιου Κωνσταντίνου και της Άννας, που κατοικούν στη Βασιλεύουσα πόλη, την Κωνσταντινούπολη. Είχαν χρόνια που δεν έκαναν παιδί, αλλά, ευλαβέστατοι και άνθρωποι της προσευχής καθώς ήταν και οι δυο, εισακούστηκαν από το Θεό. Έτσι γεννήθηκε η μικρή Θεοφανώ. Δεν πρόλαβαν όμως οι γονείς της να χαρούν τον ερχομό της και η μητέρα της από δυστοκία πεθαίνει.

Ευτυχώς που μια άλλη γυναίκα του αρχοντικού σπιτιού τους γίνεται τροφός της, ακριβή παραμάνα, και αφοσιωμένη στη μνήμη τη μητέρας της.(δική μας προσθήκη: η κοπέλα αυτή θαυματουργικά απέκτησε γάλα και θήλασε το βρέφος, ενώ δεν ήταν μητέρα!-από το βιβλίο: Θεοφανώ, η βασίλισσα της αγάπης, του Ιωσήφ Αγαπητού)

Η Θεοφανώ ήταν προικισμένη με πολλές χάρες. Σωματικές, ψυχικές, διανοητικές. Ο Κωνσταντίνος τής εξασφάλισε, καθώς μεγάλωνε, άριστη παιδεία μ΄έναν ευλαβή και σοφό δάσκαλο. Κι αυτή ρουφούσε ό,τι της δίδασκε ο δάσκαλός της, μα ιδιαίτερα ό,τι είχε σχέση με το Χριστό. Έφτασε σιγά σιγά σε ηλικία για γάμο.

Λέω μήπως...

Έλεγα στο εαυτό μου τις προάλλες, μήπως μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σταματήσει αυτό το χάλι γύρω μας; Μήπως μπορέσουμε και γλιτώσουμε τον γκρεμό που πλησιάζουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα; Λέω μήπως... 

Όμως η συγκεκριμένη σκέψη (φαντάζομαι παρούσα σε πολλούς από εμάς) μας βάζει σ'ένα άσχημο καλούπι. Το καλούπι του "να κάνουμε κάτι". Και συνεχίζει κάπως έτσι: Τι να κάνουμε όμως; Και αρχίζει το μυαλό να δημιουργεί, τα πάντα: πολιτικές κινήσεις, προγράμματα, νόμους, θεσμικά πλαίσια, μέτρα, ιδεολογίες, πορείες, διαμαρτυρίες, κινήματα, οργανώσεις κ.ο.κ. 

Όλο αυτό "το να κάνουμε" όμως είναι βία καλά κρυμμένη. Είναι βία γιατί είναι αντί-δραση. Είναι βία στον εαυτό μας, είναι βία στο μυαλό μας. Μήπως αν ότι κάναμε το κάναμε α-βίαστα; Πως όμως; Μήπως αν σκεφτόμασταν να μην κάνουμε; Μήπως αν σκεφτόμασταν: ΤΙ να ΜΗΝ κάνουμε; Λέω μήπως... 

Αν για παράδειγμα σταματούσαμε να καταναλώνουμε; Να μην παίρναμε δάνεια; Να μην βλέπαμε τηλεόραση, ούτε να διαβάζαμε εφημερίδα; Να μην δουλεύαμε πολύ; Να μην είχαμε επιθυμίες και να μην ζούσαμε σύμφωνα με την γνώμη των πολλών; Να μην ψηφίζαμε; Να μην ελπίζαμε; Να μην ζητάμε να μας λύσουν τα προβλήματα οι άλλοι; Να μην σκεφτόμασταν τον εαυτό μας και τη ευκολία του; Να μην αποζητούσαμε την ασφάλεια σε κάθε μας κίνηση; Να μην φοβόμασταν; 

Μήπως τα πράγματα μετά γινόντουσαν λίγο πιο καθαρά; Λέω μήπως... Μήπως έτσι βλέπαμε μια αλλαγή στον κόσμο; Και όλα αυτά χωρίς να κάνουμε τίποτα! Απλώς μη-κάνοντας. Βλέπετε ο άνθρωπος είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που διαρκώς ζητά και ψάχνει. Μήπως όμως το οδηγήσαμε να ζητά και να ψάχνει άχρηστα πράγματα; Μήπως το μάθαμε να γεμίζει μ'αυτά την ζωή του; Λέω μήπως... 

Για αναλογιστείτε λίγο τι θα γινόταν αν δεν κάναμε όλα αυτά τα πράγματα. Μήπως θα αρχίζαμε επιτέλους να μιλάμε πραγματικά μεταξύ μας; Μήπως θα κατανοούσε επιτέλους ο ένας τον άλλο; Μήπως θα γνωριζόμασταν καλύτερα; Μήπως θα σταματούσε η μοναξιά και μαζί της η αδικία, αφού όλοι θα ερχόμασταν πιο κοντά; Μήπως σταματούσαμε να κατηγορούμε πια τον άλλο; Μήπως θα κάναμε διάλογο και θα μαθαίναμε από αυτόν αντί να ακούμε κάποιον να μας μιλάει πίσω από το "γυαλί" που παρά το θαυμάσιο τονισμό της φωνής του η θεματολογία του παραμένει μονότονη; Μήπως θα βλέπαμε τα πράγματα επιτέλους με τα δικά μας μάτια; Μήπως θα ανακαλύπταμε νέες αξίες; Μήπως δεν θα είμασταν πια τόσο κουρασμένοι από την ζωή; Μήπως θα βρίσκαμε χρόνο να ασχοληθούμε επιτέλους με όλα αυτά που θέλαμε αλλά δεν προλαβαίναμε ποτέ; Μήπως αρχίζαμε να νιώθουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι; Μήπως θα είμασταν ελεύθεροι; Μήπως θα είμασταν νοήμονες; Λέω μήπως... 

Και αν αυτό γινόταν από την πλειοψηφία των ανθρώπων; 
Ρε, λες μήπως; 

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Σιατίστης προς πολιτική ηγεσία, για σύμφωνο συμβίωσης και ομοφυλοφιλία: ''Ετοιμάζετε για την Πατρίδα μέρες σήψης και παρακμής''...


Του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου | ROMFEA.GR

Φοβοῦμαι ὅτι σέ αὐτό τόν τόπο μπερδευτήκαμε τόσο πολύ ὥστε δέν μποροῦμε πιά νά χωρίσουμε δυό γαϊδουριῶν ἄχυρα.
Χάσαμε τίς λέξεις καί τίς ἔννοιές τους. Φθάσαμε στό σημεῖο λέξεις καί ἔννοιες πού τίς χρησιμοποιοῦμε ἀπό αἰῶνες τώρα νά τίς καταστήσουμε περιττές γιά τό λεξιλόγιο μας, κάποιες ἴσως καί ἐπικίνδυνες. Προσπαθοῦμε νά ἐπιβάλουμε τό στραβό καί τό λάθος σάν καλό καί συκοφαντοῦμε τό καλό σάν ἐπικίνδυνο, σάν ρατσιστικό, σάν λάθος.
Ὅλα ἐτοῦτα σκέπτομαι αὐτές τίς ἡμέρες καθώς γίνεται λόγος γιά τό σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης καί στόν χῶρο τῶν ὁμοφυλόφίλων σχέσεων.
Κατ’ ἀρχήν ἡ Πολιτεία ἀκούγεται ὅτι τό προωθεῖ. Ἐδῶ ἴσως θά ταίριαζε τό ἄλλο ἀπόφθεγμα τοῦ λαοῦ μας. «Ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται καί ἡ γριά ξεροχτενίζεται».


Στήν πραγματικότητα ἡ Πολιτεία ἀποδεικνύει πόσο ἐμπαίζει τόν κόσμο ὅταν μιλάει γιά διαβούλευση, τήν ὁποίαν προφανῶς δέν ἐννοεῖ.
Ἁπλά ἐπιχειρεῖ νά δώσει ἕνα ἐπίχρισμα δημοκρατικότητας στίς πρό πολλοῦ εἰλημμένες ἀποφάσεις της. Κάποιος μέ ρώτησε ἄν ἔλαβα μέρος στήν διαβούλευση καί ἐγώ ἁπλά χαμογέλασα.
Ἁπλά, τίς ἑκάστοτε ἐξουσίες δέν τίς ἐνδιαφέρει ὁ λαός, ἀλλά τά συμφέροντα τῆς ἐξουσίας, οἱ ἀπόψεις της, οἱ ἰδεοληψίες της τίς ὁποῖες κάθε φορά ἐπιχειρεῖ νά δικαιώσει.
Οἱ ἐξουσίες, ὅπως γράφει ὁ Ντοστογιέφσκι, ποτέ δέν πίστεψαν τόν λαό καί ποτέ δέν σεβάσθηκαν τόν λαό. Μονίμως τόν ἐνέπαιξαν καί τόν ἐμπαίζουν.
Χάρηκα πολύ πού διαπίστωσα ὅτι συμφώνησε καί ἡ Νέα Δημοκρατία στήν ἐπέκταση τοῦ συμφώνου, διότι ἐπί τέλους ἔπεσαν οἱ μάσκες καί αἰσθάνομαι ἀπόλυτα δικαιωμένος γιά ὅσα καί στό παρελθόν καί τόν τελευταῖο καιρό ἔχω πεῖ καί ἔχω γράψει γιά τήν ἀληθινή ταυτότητα τῶν πολιτικῶν κομμάτων.
Μήπως ἦλθε ἡ ὥρα νά κλείσουμε τήν πόρτα σέ ὅλους αὐτούς πού μᾶς ἐπισκέπτονται τάχα ἀπό σεβασμό καί ἐπί τῆς οὐσίας γιά τά παιχνίδια τῆς ἐξουσίας τους;


Ἄς προχωρήσουμε ὅμως παρακάτω. Πιστεύει στ’ ἀλήθεια κανείς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἀλλάξει τίς αἰώνιες ἀλήθειες Της καί νά προσαρμόζεται στίς ἀντιλήψεις τῆς κάθε ἐποχῆς; Τότε δέν μπορεῖ νά εἶναι καί νά λέγεται Ἐκκλησία.
Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἄνθρωπο, γιά τή ζωή του, γιά τήν ταυτότητα του εἶναι ξεκάθαρη καί ἡ καθημερινότητα ἐπιβεβαιώνει τήν αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἐκκλησία ὡς ἔχουσα τήν ἀλήθεια μπορεῖ καί ἑρμηνεύει τήν οὐσία τῶν ὅσων συμβαίνουν σήμερα καί πάρα πολλά ἀπό αὐτά, τά ἔχει πεῖ ἀπό καιρό. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ξεκάθαρος.
Ὁ Τριαδικός Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο, «κατ’εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς».
Ὁ Θεός κατεσκεύασε τόν ἄνθρωπο καί ὁ τρόπος τῆς κατασκευῆς του, ἡ διαφοροποίηση τῶν φύλων, τό γενετικό ὑλικό τοῦ κάθε φύλου, ἡ σοφία τῆς κατασκευῆς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἔργο τῆς Σοφίας Του καί τῆς Ἀγάπης Του.
Αὐτή δέ ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐκείνη πού «πανταχοῦ, πάντοτε καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη». Αὐτή ἡ ἀλήθεια δέν ἀλλάζει γιατί ἁπλά εἶναι ἀλήθεια.
Ἔτσι ἐπάνω στό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρη.Ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο! «ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» καί μέ τόν τρόπο τῆς κατασκευῆς τους τούς ἔδωσε τήν

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

ΕΝ ΟΙΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΕΠΕΡΙΠΑΤΗΣΑΤΕ ΠΟΤΕ


Η ετερότητα, η διαφορετικότητα του ανθρώπου από τον συνάνθρωπό του διαφαίνεται, μεταξύ των άλλων, και από την προσωπική του πορεία, την προσωπική του ιστορία. Δεν είναι μόνο το οικογενειακό περιβάλλον το οποίο γεννά συνθήκες ξεχωριστές για τον καθένα, ακόμη κι αν αυτές φαίνονται συνηθισμένες. Διότι ο καθένας προσλαμβάνει διαφορετικά το αξιακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Άλλος το αποδέχεται κα το εντυπώνει, επομένως το μιμείται (είτε θετικά είτε αρνητικά), άλλος το κρίνει, με αποτέλεσμα μόλις του δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσει να ζήσει με διαφορετικό τρόπο από ό,τι έμαθε ή και να κρατήσει τις αξίες οι οποίες- πιστεύει ότι- τον εκφράζουν. Άλλος πάλι έχει απορρίψει συνειδητά ή ασυνείδητα τον τρόπο και τα πρόσωπα του οικογενειακού παρελθόντος του, με αποτέλεσμα να ξεκινά μία διαφορετική ζωή, συνήθως πράττοντας τα αντίθετα από αυτά που έμαθε και έζησε.
Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ακολουθούν μία συγκεκριμένη πορεία πίστης ή απιστίας έναντι του Θεού και υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι ζούνε μία μεταστροφή. Οι περισσότεροι άγιοι της Εκκλησίας έζησαν εξ αρχής την πορεία στην αγιότητα. Μεγάλωσαν με σταθερές πνευματικές αξίες και αναζήτησαν με τον τρόπο της ζωής τους τη βίωση, την εμπειρία του Θεού, η οποία και τους δόθηκε εξ ουρανού στη ζωή της Εκκλησίας, με αποκορύφωμα είτε το μαρτύριο του αίματος είτε της συνειδήσεως, μία πνευματική ζωή αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον η οποία ξεπέρασε ακόμη και τα μέτρα του εαυτού, οδηγώντας τον άνθρωπο σε παροξυσμό καλών έργων. Οι περισσότεροι άγιοι απεκδύθηκαν « τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενεδύσαντο τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Αυτοί που ψέγουν τον Εθνικισμό στρώνουν κρυφά το χαλί σε κάποιον ιμπεριαλιστή!




«Μια Ευρώπη του εθνικισμού…. θα ήταν κάτι το καταστροφικό», Μάρτιν Σουλτς πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. [Για το ποιος είναι στην πραγματικότητα ο καημός του Σούλτς και των υπόλοιπων του σιναφιού του βλέπε εδώ και εδώ].

Πολλοί είναι αυτοί, που κατηγορούν τον Εθνικισμό, θεωρώντας τον σαν αίτια για πολέμους ή αιτία για βίαιες ρατσιστικές εκδηλώσεις. Ακόμη και μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ακούγονται διαμαρτυρίες, ότι ο Εθνικισμός δρα τάχα αποσταθεροποιητικά στην οικοδόμηση αυτής της Ευρώπης. Όλες αυτές οι ενστάσεις θεωρούν τον Εθνικισμό σαν κακό ή πηγή κακού και ζητούν τον εξοβελισμό του.
Όμως, Εθνικισμός είναι η αγάπη και η προσήλωση στο Έθνος, σ’ αυτήν την μεγάλη Οικογένεια, από την οποία καταγόμαστε. Η αγάπη δε στο Έθνος συνεπάγεται συμμετοχή μας στον Εθνικό Πολιτισμό, συνεπάγεται τον σεβασμό μας στα έθιμα και στα ήθη του λαού μας, στις πνευματικές και υλικές του άξιες. Εθνικισμός σημαίνει αγάπη στην Γλώσσα μας, σ’ αυτήν την διαχρονική χρυσή αλυσίδα, που μας συνδέει ταυτόχρονα με τους προγόνους και τους απογόνους μας. Εθνικισμός σημαίνει και αγάπη στον τόπο μας, στην γη, όπου βιώνει κι ανθοφορεί το πνεύμα του Έθνους μας, στην γη πού φυλάσσει τα οστά των προγόνων μας. Και διερωτάται αμέσως κανείς: Μπορεί λοιπόν ποτέ η Αγάπη να γίνει αιτία μυσαρών εκδηλώσεων, αιτία βίας και πολέμων; Αγάπη στο Έθνος φυσικά σημαίνει επιθυμία προστασίας του από ξένες επιβουλές. Όταν υποστεί επίθεση ή βίαιη προσβολή η Πατρίδα, ασφαλώς ο Εθνικισμός θα είναι αυτός, που θα οπλίσει πνευματικά τον λαό, για να αποκρούσει την επίθεση. Κι όταν ο εχθρός έχει καταλάβει δια της βίας ένα τμήμα της Πατρίδας, τότε βέβαια ο Εθνικισμός θα είναι αυτός που θα εμψυχώσει τον λαό για την απελευθέρωση της αλύτρωτης γης. Υπ’ αυτήν την έννοια, και μόνον υπ’ αυτήν την έννοια, ναι, ο Εθνικισμός είναι αιτία πολέμου.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ


Οι μεγαλύτεροι θα θέλαμε οι νέοι της εποχής να έχουν πρότυπα. Να μπορούν να έχουν υπ’ όψιν τους μορφές οι οποίες θα τους εμπνέουν, θα τους καθοδηγούν, αλλά και θα τους αφυπνίζουν από μία παθητικότητα, η οποία τους εγκλωβίζει στον εαυτό τους, στις μικροπαρέες τους, στην ενασχόληση με την εικόνα τους. Ο τρόπος που οι νέοι μεγαλώνουν και οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις τους δύσκολα τους επιτρέπει να έχουν και να αναζητούν πρότυπα, αλλά μόνο να καταναλώνουν εικόνες. Ίσως διότι δε γνωρίζουν μορφές εξαιρετικές, δυναμικές και που να οδηγούν την ίδια στιγμή στο Αιώνιο και όχι μόνο να ικανοποιούν την ανάγκη για μία, ξεχωριστή έστω, πρόσκαιρη πορεία.
Μία τέτοια μορφή είναι ο άγιος Σπυρίδωνας. Ένας καθημερινός άνθρωπος του 4ου αιώνα μ.Χ., ο οποίος εξακολουθεί να τιμάται από όλη τη χριστιανική οικουμένη, Ανατολή και Δύση, απανταχού της γης. Δεν είναι μόνο η αφθαρσία του λειψάνου του, το οποίο βρίσκεται στην Κέρκυρα, σημείο της Ανάστασης και της αιωνιότητας, μυστήριο ανεξήγητο με τη δύναμη της λογικής. Είναι η ίδια η ζωή του, που τον καθιστά μία ύπαρξη προσιτή σε όλους, οικειότερη όμως στους νέους ανθρώπους, καθώς συνδυάζει έναν μοναδικό ηρωισμό και ένα χάρισμα ερμηνείας του κόσμου και βίωσης της Αλήθειας που συναρπάζει και εμπνέει.
Ένας νέος θα μπορούσε να αντλήσει από τη ζωή του αγίου Σπυρίδωνα αξίες όπως η απλότητα και η εργατικότητα. Η πίστη που σε κάνει να ερμηνεύεις αλήθειες δύσκολες όπως το δόγμα της Αγίας Τριάδος με την παρομοίωση με το κεραμίδι. Η δύναμη της ελεημοσύνης και της αγάπης που σε κάνει να παρακαλείς τον Θεό και να μετατρέπει το φίδι σε χρυσάφι για να μην στερηθεί ο φτωχός το ψωμί από την ακαρδία του πλούσιου. Της συγχώρεσης γι’ αυτόν που επιχειρεί να σου αφαιρέσει ό,τι σου ανήκει και την ίδια στιγμή της προσφοράς που τον κάνει να συγκινηθεί και να μετανιώσει για την αρπακτικότητά του, για την πορεία της ίδιας του της ύπαρξης. Της αγάπης για τον Θεό που σε κάνει να προσεύχεσαι με τόση θέρμη, ώστε άγγελοι να σε συντροφεύουν την ώρα που γίνεται η λειτουργία και οι ιερές ακολουθίες. Της έγνοιας για τον τελευταίο άνθρωπο, που σε κάνει να συζητάς ακόμη και με νεκρούς, για να μην χάσει την ελπίδα του αυτός που την έχει ανάγκη. Κυρίως όμως της παρουσίας του Χριστού στη ζωή σου που σε κάνει να αντέχεις δοκιμασίες, φυλακίσεις, κόπους και να γίνεσαι δοχείο χάριτος.
Τίποτε δεν είχε και τα πάντα κατείχε. Έδωσε γη και πήρε ουρανό. Αλλά και τιμήθηκε και τιμάται από τη γη. Να μια μορφή ανυπέρβλητης αξίας, η οποία μπορεί να κάνει τους σύγχρονους νέους που δεν γνωρίζουν πώς να εκδηλώσουν την ευαισθησία τους, την αγάπη τους, την αγωνία για δικαιοσύνη, την αναζήτηση της ελπίδας, την ανάγκη για συνύπαρξη και συγχώρηση, να βρούνε βοηθό και εμπνευστή. Τους νέους που θέλουν αλήθειες, αλλά δεν αισθάνονται έτοιμοι να συναντήσουν την όντως Αλήθεια, τον Χριστό που εμπνέει τους αγίους και τους κρατά ζωντανούς αιώνια. Ας τολμήσουμε να τους παρουσιάσουμε τέτοια πρότυπα και ας τους αφήσουμε να αποφασίσουν αν τους τελικά τους ταιριάζουν.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα « Ορθόδοξη Αλήθεια»,
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Θα κληθούμε, όταν τελειώσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος, να κηρύξουμε Ορθοδοξία.

Μην βλέπετε αυτόν τον λαό τώρα...
Οι Έλληνες μέσα σε μερικούς μήνες θα γονατίσουν μετανοημένοι...
σχόλιο Γ.Θ : Δεν υπάρχουν λόγια... μόνο δάκρυα και ευγνωμοσύνη που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σαν τον Μόρφου.
Ετοιμαστείτε να ανατριχιάσετε. Ετοιμαστείτε για μέρες Βυζαντινές.

Οι τούρκοι θα έχουν τόσο μεγάλες απώλειες στην τουρκία, που θα ξυπνήσετε μέσα σε μία εβδομάδα και θα δείτε ότι αποχώρησε ο τουρκικός στρατός… …θα πιέζονται πάρα πολύ στο μέτωπο της Κωνσταντινουπόλεως.

Εκεί θα γίνει ο Μεγάλος Πόλεμος, όχι στην Συρία.

Χαρακτήρισε (ο Αγ. Παΐσιος) τον πόλεμο της Συρίας και του Ιράκ ως το πρώτο ματς. Θα υπάρξει και δεύτερο, αφού γίνει μια πολύ μικρή διακοπή και θα είναι μεγαλύτερο… και θα είναι στον Βόσπορο.

Θα βρεθούν τρεις άνθρωποι στην Κύπρο να καθοδηγήσουν τον κόσμο. 

Αγ.Φιλούμενος: "Ένα Μαρτύριο μπορεί να με σώσει…"

Αύριο θα σας ρωτάνε οι τουρκοκύπριοι για την Παναγία.

Άλλοι ετοιμάζονται για μαρτύριο και άλλοι ετοιμάζουνε τα ψυγεία τους…

Οι μετανάστες στην Ευρώπη και το παλαιό σχέδιο των σιωνιστών για την νέα θρησκεία.

Πρόεδρος Κύπρου σε Μόρφου Νεόφυτο: "Τώρα, πιστεύεις ότι θα γίνει πόλεμος και θα έρθει η Ρωσία;"
Χριστόφιας σε Νεόφυτο: "Σε είχα για έξυπνο, πιστεύεις σε προφητείες;"

Το γήπεδο του Μεγάλου Πολέμου θα είναι η Συρία και το Ιράκ και στη συνέχεια η Τουρκία και ίσως η μισή Βουλγαρία.

Η προφητεία για την Κουρδία και την απελευθέρωση της Κύπρου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι παραμύθι που τελειώνει.



Έκτακτο παράρτημα


Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του. ( Άγιος Ισαάκ ο Σύρος )



Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του. Kαι αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του, την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις, γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του; 
Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του. 
Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή, στ’ αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού, εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή. 
Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου, διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό. 
Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο, καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια. 
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Το χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο και ο δήθεν σκανδαλισμός!


Πάντα μας κάνει εντύπωση ο δήθεν σκανδαλισμός, “ευσεβών” και μη, από το χαστούκι που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον Άρειο, μη ανεχόμενος τις βλασφημίες του, κατά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας κάνει όταν “ευσεβείς υπερασπιστές” απολογούνται για την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι, ναι, ήταν απαράδεκτη και ότι μετανόησε δήθεν στην φυλακή στην οποία επέτρεψε ο Χριστός να μπει για να του δοθεί χρόνος να μετανοήσει!!!
Ο άγιος Νικόλαος ήταν ένας λεβέντης άγιος. Το ότι ήταν πράος δεν σημαίνει ότι δεν ήταν λεβέντης, αγωνιστής, εν γνώσει ζηλωτής και γνήσιος εκφραστής της θεολογικής ακρίβειας και αλήθειας. Το ότι ήταν ταπεινός, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέθαινε αν χρειαζόταν για τον Χριστό και την ακρίβεια των δογμάτων της Πίστεως. Ακριβώς το αντίθετο.
Στην φυλακή μπήκε σιδηροδέσμιος. Όταν τον επισκέφτηκαν ο Χριστός και η Παναγία δεν τον επισκέφτηκαν για να τον “μαλώσουν” αλλά για να τον επιβραβεύσουν.
Ο Χριστός τον ρωτάει: γιατί Νικόλαε είσαι φυλακισμένος; Μήπως τον ρωτάει γιατί δεν γνώριζε τον λόγο; Όχι, βέβαια, αλλά για να μείνει σε μας ως μαρτυρία και ομολογία Πίστεως η απάντηση του Αγίου: Για την δική σας την Αγάπη, βρίσκομαι εδώ…
Και τότε του χάρισε ο Χριστός το Ιερό Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα αρχιερατικό ωμοφόριο, αφού πρώτα τον ελευθέρωσαν από τα δεσμά του.
Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να «απαντήσει διαλογικά» στις βλασφημίες του Αρείου.
Γνώριζε πολύ καλά λοιπόν ο ίδιος, ότι το πιθανότερο ήταν να βασανιζόταν ή να πήγαινε εξόριστος κάπου ή να υπέφερε με κάποιον άλλον τρόπο. Πήγαινε λοιπόν συνειδητά για να μαρτυρήσει με οποιονδήποτε τρόπο για την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας.
Για τον απλό και συνειδητό πιστό της του Χριστού Εκκλησίας, όχι μόνο δεν τίθεται θέμα σκανδαλισμού, αλλά απεναντίας, γίνεται αφορμή για να παίρνει θάρρος και οπλίζεται με πίστη, γιατί τέτοια είναι η αγάπη των αγίων μας: Να μας μπολιάζουν με Πίστη και να μας ετοιμάζουν για αγώνα καθημερινό ενάντια στα πάθη μας και ενάντια στις βλασφημίες της εποχής μας. Να δίνουμε «πνευματικά χαστούκια» σε προσωπικά πάθη, σε αστοχίες, σε επιβουλές του πονηρού από μέσα ή από έξω και να λέει έκαστος εξ ημών: Με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Φρικτοί όρκοι - Ερεβώδη μυστικά (Β΄)


Αποκαλύψεις  ΜΟΝΟ ΜΕ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ στον Ορθόδοξο Τύπο
ΦΡΙΚΤΟΙ ΟΡΚΟΙ – ΕΡΕΒΩΔΗ ΜΥΣΤΙΚΑ
Γιατί δίδονται στις Στοές οι φοβεροί όρκοι;
Ποια είναι τα “βαρύτιμα” μυστικά που θέλουν να “κρύψουν” οι μασόνοι;
Β΄
Οι φοβεροί μασονικοί όρκοι που δίδονται από τους τέκτονες στις Στοές (δύο από αυτούς τους όρκους δημοσιεύσαμε – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – στο προηγούμενο φύλλο του «Ορθοδόξου Τύπου»),
δίδονται προφανώς για να κρύψει η Μασονία κάποια μυστικά, κάποιες διδασκαλίες και πρακτικές της, τις οποίες θέλουν – ή ήθελαν, για λόγους ευνόητους – να κρατήσουν κρυφές, μυστικές, ιδιαίτερα εις άλλους καιρούς.
Ποια και πόσα είναι αυτά τα τεκτονικά μυστικά;
Τα σπουδαιότερα μυστικά της Μασονίας είναι έξι, μεταξύ των οποίων, το μυστικό τους αλφάβητο και τα σημεία αναγνωρίσεως.
Ιδού τώρα τα τέσσερα σπουδαιότερα:

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Οἱ Αἱρετικοί, οἱ ἀθεράπευτοι «θεραπευτές»


 
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι ἁπλὰ λογικὸ λάθος, οὔτε οἱ αἱρετικοὶ ἁπλῶς ἀστοχοῦν στὴν εὕρεση τῆς ἀλήθειας. Στὴν περίπτωσή τους συµβαίνει κάτι βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο. Κατὰ τὸ γράµµα γνωρίζουν τὴν Γραφή, κατὰ τρόπο -πολλὲς φορὲς- ἐκπληκτικό. Τοὺς λείπει ὅµως κάτι οὐσιαστικὸ, καὶ ἡ ἔλλειψή του τοὺς διαφοροποιεῖ ριζικὰ ἀπὸ τοὺς Πατέρες. Τοὺς λείπει ἡ ἁγιοπνευµατικὴ ἐµπειρία τῶν Πατέρων. Ὁ ἐσωτερικὸς φωτισµὸς τοῦ Πνεύµατος. Γιατί δὲν ἔχουν περάσει τὴν θεραπεία τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ ἠθικὰ νὰ εἶναι (ἐξωτερικὰ) ἀνεπίληπτοι. ∆ὲν ἔχουν ὅµως µέσα τους τὸ Πνεῦµα. ∆ὲν βλέπουν, λοιπόν, ὅσα βλέπουν ἐν Πνεύµατι οἱ Πατέρες. Μπορεῖ διανοητικὰ νὰ εἶναι ἐκπληκτικὰ ἀνεπτυγµένοι. Εἶναι πράγµατι γεγονός, ὅτι ὅλοι οἱ µεγάλοι αἱρετικοὶ ἐντυπωσιάζουν µὲ τὴν πολυγνωσία καὶ «σοφία» τους! Ἀκόµη καὶ σήµερα… ∆ὲν ἔχουν ὅµως καθαρὴ τὴν καρδιά, οὔτε ἔχουν µεταβληθεῖ σὲ ναοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ἡ αἵρεση προϋποθέτει κακὴ ἢ ἀνύπαρκτη θεραπεία. Γι’ αὐτὸ γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ἡ Θεολογία εἶναι διανοητικὴ – ἐπιστηµονικὴ ὑπόθεση, λογικὸ καὶ συλλογιστικὸ παιχνίδι. Ἡ ἐµπειρία τῆς θεώσεως, ποὺ καταξιώνει τοὺς Πατέρες, εἶναι αὐτό, ποὺ τοὺς λείπει. Γι’ αὐτὸ ὁ αἱρετικὸς δὲν µπορεῖ νὰ διακρίνει στὸ κρίσιµο σηµεῖο τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν πλάνη. Γιατί δὲν βλέπει µέσα του τὴν ἀλήθεια, δὲν τὴν γνωρίζει στὴν καρδιά του. ∆ὲν ἔχει τὸ ὄχηµα τῆς «νοερᾶς προσευχῆς» καὶ γι’ αὐτὸ δὲν µπορεῖ νὰ φτάσει στὸν «δοξασµό», ποὺ εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς «πάσης ἀληθείας» ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα.


Ἐδῶ ἀκριβῶς ἀποκαλύπτεται καὶ ἡ τραγικότητα ὅλων τῶν αἱρετικῶν, καὶ πρὸ πάντων τῶν αἱρεσιαρχῶν. Ἀφώτιστοι οἱ ἴδιοι, ζητοῦν νὰ φωτίσουν. Ἀθεράπευτοι οἱ ἴδιοι, ζητοῦν νὰ θεραπεύσουν. Ἄθεοι οἱ ἴδιοι (δηλαδὴ χωρὶς τὸν ἀληθινὸ Θεό), ζητοῦν νὰ θεολογήσουν. Θὰ µπορούσαµε νὰ παροµοιάσουµε τοὺς αἱρετικοὺς µὲ ψευτογιατροὺς καὶ τσαρλατάνους, ποὺ ἀπατοῦν. Ἀλλ’ εἶναι κάτι χειρότερο: εἶναι γιατροί, ποὺ προσφέρουν δολοφονικὴ θεραπεία, ποὺ σκοτώνει τὸν ἄνθρωπο αἰώνια. Εἶναι φαρµακοποιοί, ποὺ κυκλοφοροῦν φάρµακα δηλητηριασµένα – ἀλλοιωµένα, ποὺ εἶναι ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν δηµόσια ὑγεία, καὶ ὄχι τὴν σωµατική, ἀλλὰ τὴν πνευµατικὴ καὶ αἰώνια.
trelogiannis.

''Το πρόβλημα του AIDS''


Του Σεβ. Μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου

Πρίν ἀπό μερικά χρόνια ἕνας νέος ἄνθρωπος ἦλθε στό γραφεῖο μου, στάθηκε ἀπέναντι μου μέ κύταξε κατάματα καί μοῦ εἶπε: "ξέρεις, πάτερ, ποιό εἶναι τό πρόβλημα μου; ἔχω ΑΙDS" καί πρίν προλάβω νά ἀντιδράσω, συνέχισε: "καί ξέρεις γιατί κτυπάω τό κεφάλι μου στόν τοῖχο; τώρα, γιατί μπορῶ καί εἶμαι ἐγκρατής καί τάχα πρῶτα δέν μποροῦσα;"
Ἔμεινα γιά λίγο νά τόν κοιτάζω. Ἦταν ἕνα πανύψηλο παλληκάρι πού προφανῶς ἤθελε πολύ νά ζήσει, ἀλλά κάποιοι εἶχαν συντελέσει ὥστε οἱ δεῖκτες τοῦ ρολογιοῦ τῆς ζωῆς του νά κυλήσουν γρήγορα.
Μίλησα ἀρκετά μαζί του τότε καί εἴπαμε πολλά πού αὐτή τήν στιγμή δέν ἔχουν σημασία. Αὐτό πού ἔχει σημασία εἶναι ὅτι τό παλληκάρι αὐτό, ἔφυγε ἀπό τήν ζωή αὐτή καί σέ μένα μένει ὁ προβληματισμός γιά ὅλους αὐτούς τούς ἀνευθυνο-υπεύθυνους πού ἔχουν μιά καίρια εὐθύνη γιά τήν κατάληξη πολλῶν νέων ἀνθρώπων.

Γιά ὅλους ἐκείνους πού ἀντί νά μιλήσουν τήν γλῶσσα τῆς ἀλήθειας καί τῆς εὐθύνης, χρησιμοποιοῦν μισόλογα καί μιά στάση τόσο ἀνεύθυνη, ὥστε νά καταντᾶ ἐγκληματική. Σήμερα δέν σκοτώνει μόνο τό ΑΙDS, σκοτώνει πολλές φορές ἡ ἐπιπολαιότητα καί ἡ ἀνευθυνότητα τῶν δῆθεν ἁρμοδίων.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρεφεται

image

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό. (Άγιος Πορφύριος)




Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.
Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς. αλλά ψεύτικης χαράς.
Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.
Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.
Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Θέλουμε τὴν μαγεία ἢ την χαρὰ τῶν Χριστουγέννων;


Περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὰ Χριστούγεννα.
Ἆραγε, πῶς θέλουμε νὰ τὰ ἑορτάσουμε; Κοσμικὰ ἢ πνευματικά; Ἐξαρτᾶται ἀπό τὸ τί τελικὰ ζητᾶμε. Τὴν μαγεία τους, γιὰ τὴν ὁποία τόσα πολλὰ κάνει ἡ «διεθνὴς τῶν πονηρῶν» ἢ τὴν χαρὰ τους, ὅπως θέλει ἡ Ἐκκλησία μας; Ἀλλ΄ ἂς πάρουμε τὰπράγματα μὲ τὴν σειρά τους…
Ἀσφαλῶς τὰ Χριστούγεννα ἔχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό, ἅγιο καὶ σωτήριο. Γιατί μ’ αὐτὰ δὲν ἑορτάζουμε ἕνα ὁποιοδήποτε γεγονός, ὡς καὶ ἐθνικὸ ἀκόμη, ἀλλὰ τὴν ἴδια τὴν ἐμφάνιση, μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ τοῦ Θεοῦ στὴν γῆ κι ἀνάμεσά μας. Μᾶς τίμησε ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐπίσκεψή Του αὐτή, ὑπέροχα, ἀνυπέρβλητα, μοναδικά, καθὼς ἕνωσε τὴν δική μας ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴν δική Του τὴν Θεϊκή. Ἔτσι ἔχουμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος, μὲ τὸν ἴδιο τὸν Ἄκτιστο Πλάστη καὶ Θεό. Σκοπὸς δὲ αὐτῆς τῆς Θείαςπαρέμβασης, εἶναι ἡ Θέωση τοῦ ἀνθρώπου.Ὁπότε μὲ τὰ Χριστούγεννα δὲν κάνουμε τίποτ’ ἄλλο τελικά, ἀπ’ τὸ νὰ ζοῦμε τὴν ἀνάδημιουργία μας, τὴν ἀνάπλασὴ μας ἀπ’ τὸ κατάντημα, στὸ ὁποῖο μᾶς ὁδήγησε ἡ ἁμαρτία, ὥστε νὰ ἐπανέλθουμε πάλι στὴν προτέρα μας κατάσταση. Νὰ γιατί τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι τὸ πλέον χαρμόσυνο καὶ τόσο ἐλπιδοφόρο ἄγγελμα τῆς ἱστορίας. Καὶ δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπ αὐτὸ τοῦ ἀγγέλου κατὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς ποιμένες: «Εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὃς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ» (Λουκ. β΄,11). Δηλαδή, σᾶς ἀναγγέλλω χαρὰ μεγάλη, ἡ ὁποία θὰ εἶναι γιὰ ὅλο τὸν λαό, ὅτι γεννήθηκε σήμερα γιὰ σᾶς στὴν πόλη τοῦ Δαυίδ, σωτήρας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Κύριος.
Συνεπῶς, ὅταν ἀποδίδουμε στὰ Χριστούγεννα τὸ πραγματικό τους νόημα, κι ὅταν τὰ ἑορτάζουμε ὅπως πρέπει, δηλαδὴ πνευματικά, τότε ἐπιτυγχάνεται καὶ ὁ μέγας σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ ἕνωσή μας μὲ Αὐτόν, ἡ Θέωσή μας καὶ καταργεῖται τὸ ἔργο τοῦ διαβόλου, ἀκυρώνονται τὰ σκοτεινὰ σχέδια του, ἀπομονώνεται, χάνεται ἀπʼ τὴν ζωή μας!

ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ;



Οι μεγαλύτεροι έναντι των νέων δείχνουμε συνήθως επιείκεια. Δεν θέλουμε να τους στενοχωρούμε για πράξεις ή για παραλείψεις τους και είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε ελαφρυντικά στην συμπεριφορά τους. Ακόμη και στις αποτυχίες τους στο σχολείο ή στη ζωή πάντοτε θέλουμε να μην πληγωθούν. Φοβόμαστε να τους πούμε την αλήθεια, διότι νιώθουμε ότι θα τραυματιστούν ακούγοντάς την. Στην ουσία εκφράζουμε τις δικές μας φοβίες, τα δικά μας τραύματα έναντί τους ή, κάποτε, την επιθυμία μας να μπορούσαμε να τους μοιάσουμε. Έχουμε μέσα μας και την αίσθηση που γίνεται ενοχή ότι ο κόσμος στον οποίο τους έχουμε φέρει να ζήσουν απέχει πολύ από αυτόν που θα θέλαμε γι’ αυτούς. Κι έτσι, επιδεικνύουμε μία επιείκεια, την οποία βαφτίζουμε «ανοχή».
Όμως δεν είναι αυτή η σημασία των λέξεων. Ανοχή σημαίνει όντως ανεκτικότητα. Σημαίνει σεβασμός στα δικαιώματα και την προσωπικότητα του άλλου, στην ελευθερία του, στις επιλογές του, ακόμη κι αν δεν είναι σύμφωνες με τις δικές μας προτιμήσεις, πεποιθήσεις και επιλογές. Η ανοχή είναι η πεμπτουσία της χριστιανικής καθημερινής ηθικής. Μας ανέχεται άλλωστε ο Θεός, διότι εστιάζει στο πρόσωπό μας, το οποίο είναι κατ’ εικόνα Του. Mας έχει αφήσει όμως ως κάτοπτρο των επιλογών, των λογισμών και των έργων μας το Ευαγγέλιο και τον τρόπο της Εκκλησίας. Εκεί μπορούμε να προβληματιστούμε για την αλήθεια της ζωής μας και να δούμε Εκείνος τι θέλει και τι ζητά από εμάς. Και η αλήθεια γεννά ευθύνη έναντι των επιλογών, τόσο των προσωπικών, όσο και εκείνων που κάνουν οι άλλοι. Καλούμαστε λοιπόν να έχουμε αποφασίσει με βάση ποια κριτήρια θα βλέπουμε τη ζωή μας και να προσπαθούμε δια της σχέσης μας με τους νεώτερους, της παιδείας, της αγωγής, του όλου ήθους, να προτείνουμε αυτά τα κριτήρια που ονομάζουμε αξίες και για τη δική τους πορεία.
Η ανοχή δεν μπορεί να διαγράφει την αλήθεια της κριτικής που δεν έχει σκοπό ούτε την εξουθένωση των νέων ούτε την αυτοδικαίωσή μας. Ούτε οι όποιες ενοχές για τα λάθη μας ή τον κόσμο μας μπορούν να διαγράψουν την σημασία των αξιών με βάση τις οποίες καλούμαστε να προχωρήσουμε. Αλλιώς η ανοχή γίνεται αποθέωση του ατομοκεντρισμού, της πεποίθησης ότι το εγώ μας από μόνο του αρκεί για τη ζωή και χάνεται η δυνατότητα αμοιβαίου προβληματισμού και προώθησης του οράματος για μία κοινωνία στην οποία το εγώ δεν θα αγνοεί το Εμείς.
Από την άλλη, η επιείκεια είναι στάση την οποία καλούμαστε να επιδεικνύουμε στις αποτυχίες ή τα λάθη όλων και ιδιαιτέρως των νεώτερων. Επιείκεια σ’ αυτούς που τα συνειδητοποιούν. Συγχωρητικότητα και δεύτερες ευκαιρίες. Ο Θεός μάς προσφέρει την μετάνοια. Δεν μας επιτρέπεται να μην δίδουμε τέτοια δυνατότητα σε όσους λαθεύουν. Και με επιείκεια, αγάπη και κατανόηση να δείχνουμε τα όρια. Πρωτίστως με τη διάκριση που γιατρεύει, χωρίς να τραυματίζει.
Η ανοχή είναι απαραίτητη για τη συνύπαρξη. Αν δεν συνδυαστεί όμως με το κριτήριο των αξιών και την αλήθεια δεν οδηγεί στην θεραπεία των παθών και των λαθών μας. Σ’ αυτή την πορεία η προσθήκη της επιείκειας, την οποία χρειαζόμαστε όσοι λαθεύουμε, δηλαδή όλοι μας, θα δώσει περαιτέρω δύναμη για μετάνοια, η οποία σώζει!
Εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» 2 Δεκεμβρίου 2015

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr