Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: ΠΩΣ ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ

Θεόδοτος

Άρθρο του di Michael  Durnan (ο  τίτλος  και  τα  σχόλια στο τέλος, είναι του μεταφραστή, Ιωάννη Αυξεντίου.)


Τα Χριστούγεννα είναι η πιο σκοτεινή περίοδος του χρόνου, στη Βόρεια Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Σε εκείνα τα παγωμένα εδάφη, το δένδρο των Χριστουγέννων είναι ένα ισχυρό Χριστιανικό σύμβολο, ένα φως λάμπει μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι. Τα φύλλα του, πάντα πράσινα, ξαναζωντανεύουν τα χειμωνιάτικα τοπία μας, σκοτεινά και στείρα, σε μία στιγμή του χρόνου στην οποία τα δένδρα χωρίς φύλλα στέκονται γυμνά, έρημα και σκελετωμένα.



Πώς συνέβη τα κωνοφόρα, πεύκα και έλατα, να γίνουν αναγνωρίσιμα σύμβολα της Εορτής της Γεννήσεως του Χριστού;




Ένας Γερμανός πρίγκιπας του 19ου αιώνα.


“Σήμερα έχω δύο γιούς που ένοιωσαν μια ευχάριστη έκπληξη, εμπρός από το Χριστουγεννιάτικο δένδρο της Γερμανίας και τα λαμπερά κεριά του.”

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

«Στόν καθηγητή Μ. Μ., ὁ ὁποῖος δέν ἑορτάζει τή Σλάβα1 του λόγω πένθους»


 
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σου. Μέ βεβαιώνεις ὅτι ἔβαλες ἀγγελίες στίς ἐφημερίδες, ὅτι δέν θά ἑορτάσεις τή Σλάβα σου ἐξ αἰτίας τοῦ πένθους στό σπίτι. Τό πένθος σου ἀπό καριᾶς μοιράζομαι μαζί σου. Ξανά λέω: ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή τοῦ ἔντιμου γιοῦ σου. Παραμένεις σέ αὐτό τό πένθος ἀκόμα, ἀλλά μέ ἐνημερώνεις καί γιά δυό νέα: πρῶτο, ὅτι δέν ἑορτάζεις· δεύτερο τό ὅτι τό δημοσιοποιεῖς μέσω τῶν ἐφημερίδων ὅτι δέν ἑορτάζεις. Πενήντα χιλιάδες ἄνθρωποι θά τό διαβάσουν, ὅτι ὁ καθηγητής τάδε δέν θά ἑορτάσει τή Σλάβα του. Δέν θά λειτουργήσει σέ ἀρκετούς ὡς ἀπρέπεια; τουλάχιστον νά τό ἀποσιωποῦσες. Ἤ τουλάχιστον νά ἐνημέρωνες μόνο τούς φίλους σου, οἱ ὁποῖοι σέ ἐπισκέπτονται στή Σλάβα σου. Γιατί ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος νά σκοντάφτει στήν πέτρα τῆς δικῆς σου ἀποχῆς ἀπό ἕνα θρησκευτικό ἠθικό καθῆκον;Μά, μήπως δέν βλέπεις ὅτι ὁ ἅγιος Γεώργιος σέ τιμώρησε; Σέ παρακίνησε νά δημοσιοποιήσεις σέ ὅλο τόν κόσμο τήν ἁμαρτία σου ἀπέναντι του. Γιατί κάθε ἁμαρτία θέλει νά προβάλλεται.

Ἀλλά πρίν ἀπ᾿ ὅλα, γιατί δέν ἑορτάζεις; Λόγω πένθους! Μήπως πρέπει νά ἑορτάζουμε μόνο ὅταν εἴμαστε εὔθυμοι καί ἐπιτυχημένοι; Οἱ προγενέστεροί μας δίνουν διαφορετικό παράδειγμα.

Ὁ Τσάρος Λάζαρος γιόρτασε τόν ἅγιό του μπροστά στήν ἥττα τοῦ Κοσσόβου.

Ὁ ὁπλαρχηγός Θεόδωρος, γιόρτασε τόν ἅγιο Γεώργιο στό σκοτάδι μέσα στή φυλακή. Ἡ σύζυγός του βρισκόταν σέ μεγάλη θλίψη καί ὅμως γιόρτασε καί δέχθηκε ἐπισκέπτες. Τέτοια παραδείγματα

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Πῶς νὰ βγαίνει στὸ πεδίο τῆς μάχης ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ

Ἀφοῦ ξυπνήσεις τὸ πρωί, καὶ ἀφοῦ προσευχηθεῖς κάμποση ὥρα, λέγοντας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με, τὸ πρῶτο πράγμα, ποὺ ἔχεις νὰ στοχασθεῖς εἶναι αὐτό, τὸ νὰ σο φανεῖ πὼς βλέπεις τὸν ἑαυτό σου περικλεισμένο μέσα σ’ ἕναν τόπο, καὶ στάδιο, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ ἡ ἴδια σου ἡ καρδιά, καὶ ὅλος ὁ ἐσωτερικὸς ἄνθρωπος· μ’ αὐτὸ τὸν νόμο, ὅτι, ὅποιος ἐκεῖ δὲν πολεμήσει, νὰ μένει πάντοτε πεθαμένος· καὶ μέσα σ’ αὐτὸ λογαρίασε πὼς βλέπεις ἐμπρός σου ἐκεῖνο τὸν ἐχθρό, καὶ ἐκείνη τὴν κακή σου ὄρεξη, τὴν ὁποία ἀποφάσισες γιὰ νὰ πολεμήσεις, καὶ εἶσαι ἕτοιμος νὰ πληγωθεῖς καὶ νὰ πεθάνεις, ἀρκεῖ μόνο νὰ τὴν νικήσεις. Καὶ ἀπὸ μὲν τὸ δεξὶ μέρος τοῦ σταδίου, νόμισε πὼς βλέπεις τὸ νικηφόρο σου Ἀρχιστράτηγο, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, μὲ τὴν Παναγία του Μητέρα, καὶ μὲ πολλὰ Τάγματα Ἀγγέλων καὶ Ἁγίων καὶ μάλιστα μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ.
Ἀπὸ δὲ τὸ ἀριστερό, πὼς βλέπεις τὸν καταχθόνιο διάβολο, μὲ τοὺς δικούς του δαίμονες, γιὰ νὰ σηκώσουν τὸ πάθος ἐκεῖνο, καὶ τὴν κακὴ ὄρεξη καταπάνω σου, καὶ νὰ σὲ παρακινήσουν νὰ ἀφήσεις τὸν πόλεμο, καὶ νὰ ὑποταχθεῖς σ’ αὐτὸ· φαντάσου καὶ πὼς ἀκοῦς μία φωνή, σὰν ἀπὸ τὸ φύλακά σου Ἄγγελο, νὰ σοὺ λέει ἔτσι· «Ἐσὺ σήμερα πρέπει νὰ πολεμήσεις ἐναντίον αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ πάθους, καὶ τῶν ἄλλων ἐχθρῶν· καὶ μὴ δειλιάσει καθόλου ἡ καρδιά σου, καὶ φύγεις ἀπὸ τὸν πόλεμο λόγω φόβου, ἢ ἄλλης συστολῆς, μὲ κανένα τρόπο· γιατί ὁ Κύριός μας καὶ Ἀρχιστράτηγός σου...

Ξωτικά

Νεκρός για τον κόσμο

277_1024.jpg
Εικ. από εδώ
Συγχωρέστε με, αν σας πικράνω. Καμιά φορά πικραίνεις, για να γλυκάνεις...
Από την εποχή της κινηματογραφικής μεταφοράς του εξαίρετου μυθιστορήματος επικής φαντασίας Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, αυξήθηκε κατακόρυφα η ενασχόληση των ανθρώπων με τις νεράιδες και τα ξωτικά.
Η ενασχόληση αυτή είναι όντως ενδιαφέρουσα και αποτελεί και για μένα γοητευτική ψυχαγωγία. Παρατηρούμε όμως σε αρκετούς συνανθρώπους μας μια εμμονή στην ενασχόληση με τα «μικρά πράσινα ανθρωπάκια» των αγρών (ή όπως αλλιώς τα περιγράφει κάθε λαϊκή μυθολογία), καθώς και πίστη στην πραγματική ύπαρξή τους.
Η πίστη αυτή, που τείνει να λάβει (ή έχει ήδη λάβει) χαρακτηριστικά ιδιαίτερης θρησκείας (μια μορφή «λατρείας της Γης», πνεύματα της οποίας θεωρούνται τα «αερικά»), είναι μια από τις πολλές εκφάνσεις του κινήματος της «νέας πνευματικότητας», της «νέας εποχής», που υπόσχεται στον άνθρωπο «εδώ και τώρα» πνευματικές εμπειρίες και «φώτιση» ή «αυτοπραγμάτωση» χωρίς τη συμμετοχή του σε κάποια θρησκεία. Το κίνημα ανακατεύει ιδέες όλων των θρησκειών προσφέροντας στους ανθρώπους νέες μορφές δεισιδαιμονίας, συχνά με το προσωπείο της «επιστήμης». Η χιονοστιβάδα του ενδιαφέροντος για τη γιόγκα και το διαλογισμό, το φενγκ σούι, τους «θεραπευτικούς κρυστάλλους», τον πνευματισμό, τη μαγεία κ.π.ά. λαμβάνει και τη μορφή του ενδιαφέροντος για τα «όντα του αλλόκοσμου», που πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν, ότι επιδρούν στη ζωή μας, μας προστατεύουν και μπορούμε να επικοινωνήσουμε με αυτά.


Από εδώ & εδώ

Η Ελλάδα δεν διαθέτει μόνο τη λαϊκή παράδοση, ούτε μόνο την αρχαία ελληνική παράδοση. Έχει και δύο χιλιετίες ορθόδοξης παράδοσης, η οποία περιέχει το «δρόμο το λιγότερο ταξιδεμένο» προς το Φως. Χιλιάδες άνθρωποι – ακόμη και στην εποχή μας – σε πολλούς λαούς έχουν ενωθεί με το Θεό και έχουν φτάσει σε κατάσταση θέωσης (ενώ ακόμη ζουν σ

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ἑρμηνεία στὸν Χριστουγεννιάτικο Ἰαμβικὸ Κανόνα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

«…Διάβαζα τ᾿ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. Πρὸ πάντων ὁ ἰαμβικὸς Κανόνας «Ἔσωσε λαόν», μὲ κεῖνες τὶς παράξενες καὶ μυστηριώδεις λέξεις, μ᾿ ἔκανε νὰ θαρρῶ πὼς βρίσκουμαι στὶς πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας, ὅπως ἦταν πρωτόγονη ἡ φύση ποὺ μ᾿ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος, ποὺ κρεμότανε ἀπάνω ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ᾿ ἄγρια δέντρα καὶ τὰ χορτάρια, οἱ καθαρὲς πέτρες, τὰ ρημονήσια ποὺ φαινότανε πέρα στὸ πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριὰς ποὺ φυσοῦσε κ᾿ ἔκανε νὰ φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ᾿ ἀρνιὰ ποὺ βελάζανε, οἱ τσομπάνηδες ντυμένοι μὲ προβιές, τ᾿ ἄστρα ποὺ λάμπανε σὰν παγωμένες δροσοσταλίδες τὴ νύχτα! Ὅλα τά ῾βλεπα μέσ᾿ ἀπὸ τοὺς χριστουγεννιάτικους ὕμνους, μέσ᾿ ἀπὸ τὰ ἰαμβικὰ ἐκεῖνα ἀποκαλυπτικὰ λόγια, σὰν καὶ τοῦτα»…
Φώτης Κόντογλου.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
Γεώργιος Κ.Ἔξαρχος
κλασσικός φιλόλογος
ᾨδὴ α´.
Ἔσωσε λαόν, θαυματουργῶν Δεσπότης Ὑγρὸν θαλάσσης, κῦμα χερσώσας πάλαι. Ἑκὼν δὲ τεχθεὶς ἐκ Κόρης, τρίβον βατὴν Πόλου τίθησιν ἡμῖν· ὃν κατ᾿ οὐσίαν Ἶσόν τε Πατρί, καὶ βροτοῖ δοξάζομεν.


Ὁ Δεσπότης Θεὸς ἔσωσε θαυματουργικὰ τὸν λαὸ (τοῦ Ἰσραήλ), μετατρέποντας σὲ στεριά τὸ κύμα (τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας), θέλησε νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ Παρθένο Κόρη, κάνοντας διαβατὸ σὲ ἐμᾶς τὸν δρόμο (τοῦ Παραδείσου). Ἂς δοξάσουμε Αὐτὸν ποὺ εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος Ἄνθρωπος.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου της Βηθλεέμ;


 του Αρχ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Ελάχιστα χωρία της Αγίας Γραφής έχουσι τόσον οικτρώς παρερμηνευθεί όσον το χωρίον Λουκ. β΄ 14. Πρόκειται περί του Ύμνου όστις εψάλλετο υπό των Αγγέλων κατά την θεσπεσίαν εκείνην νύκτα της κατά σάρκα γεννήσεως του Ανάρχου Θεού Λόγου, του Κυρίου Ιησού. Η παρερμηνεία αυτή υπό πολλών ορθοδόξων δεν είναι βεβαίως ηθελημένη και σκόπιμος (μόνον οι αιρετικοί παρερμηνεύουσιν ηθελημένως), αλλ’ οφείλεται εις άγνοιαν του καθόλου νοήματος της Αγίας Γραφής. Ένεκεν αυτής της αγνοίας καθ’ έκαστον έτος εν τη ημέρα των Χριστουγέννων ακούομεν κηρύγματα ή αναγιγνώσκομεν δημοσιεύματα πολλών διδασκάλων του Ευαγγελίου της ημετέρας Εκκλησίας, κληρικών και λαϊκών, αποδυρόμενα διότι οι πόλεμοι δεν έλαβαν ακόμη τέλος και τα όπλα δεν κατηργήθησαν και η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου δεν επεκράτησεν εισέτι επί της γής. Ακόμη και εις επισήμους Εκκλησιαστικάς Εγκυκλίους βλέπομεν διατυπουμένας τοιαύτας θέσεις, ως και παρακλήσεις προς τον Θεόν όπως επί τέλους επιτρέψει την επικράτησιν επί της γής της ειρήνης αυτής «ήτις επί δύο σχεδόν χιλιάδας ετών εξακολουθεί να παραμένει μακράν της πραγματικότητος, απλή ελπίς, απλούν όνειρον, απλή και εναγώνιος προσδοκία». Αγνοούσιν οι ευλογημένοι ότι η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου είναι ήδη πραγματικότης και έχει επικρατήσει επί της γής απ’ αυτής της σαρκώσεως του Κυρίου. Κακώς και εκ παρεξηγήσεως εκλαμβάνομεν την ειρήνην αυτήν ως εξωτερικήν, ως κατάστασιν φιλίας μεταξύ των

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Η κατά σάρκα του Χριστού Οικονομία (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)


ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Σχετικά με τη συγκαταβατική ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τα όσα προσφέρθηκαν εξαιτίας της σ' αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν αληθινά και σχετικά με την αιτία που ο Θεός, αν και μπορούσε να ελευθερώσει με ποικίλους άλλους τρόπους το ανθρώπινο γένος από την υποταγή στο διάβολο, προτίμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συγκαταβατική τακτική.

Μπορούσε, οπωσδήποτε, ο προαιώνιος και απεριόριστος και παντοκράτορας Λόγος και παντοδύναμος Υιός του Θεού, και χωρίς ο ίδιος να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση, να απαλλάξει τους ανθρώπους από την υποτέλεια στο θάνατο και την υποδούλωση στο διάβολο, γιατί όλα υπακούουν στις εντολές του και το καθετί εξαρτιέται από τη θεϊκή εξουσία του, όλα έχει τη δύναμη να τα ενεργεί και, σύμφωνα με τον Ιώβ, τίποτε δε βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές του, άλλωστε, απέναντι στην απόλυτη υπεροχή του δημιουργού, η δύναμη αντίστασης των δημιουργημάτων χρεοκοπά, κανένα δεν είναι ισχυρότερο από τον Παντοκράτορα.

Ο Άγνωστος Πλούτος (που δεν συσσωρεύουμε)


Πηγή: Συνοδοιπορία

πατρολογία θεολογία θησαυρόςΟι άνθρωποι όταν ακούμε την λέξη «πλούτος», ο νους μας πηγαίνει στα υλικά αγαθά, στο χρήμα. Η ζωή της πίστης μας όμως μας δείχνει ότι ο πλούτος δεν μπορεί να περιοριστεί στην ύλη. Υπάρχει ένας αλλιώτικος πλούτος, ο οποίος πηγάζει από τον Θεό, προσφέρεται στον άνθρωπο αφειδώλευτα και οδηγεί στην ανάγκη ο άνθρωπος να ανταποδώσει τη δωρεά ως αντίδωρο αγάπης στον δοτήρα Κύριο. Πρόκειται για τον πλούτο της χάριτος του Θεού, ο οποίος μας δίδεται «εν Χριστώ Ιησού» και ο οποίος έχει διάρκεια αιωνιότητας, κρατά δηλαδή για πάντα την αξία του και γίνεται πλούτος αιωνιότητας για τον καθέναν ο οποίος τον κατέχει.

Ο πλούτος αυτός είναι «υπερβάλλων». Έχει πληρότητα και η ποσότητά του δεν είναι περιορισμένη. Ενώ τα υλικά αγαθά αριθμούνται, αποτιμάται η αξία τους σε χρηματικές μονάδες, η χάρις του Θεού δεν έχει μέτρο και όριο. Όποιος την έχει, την γεύεται χωρίς περιορισμό. Ταυτόχρονα, ενώ τα υλικά αγαθά δίνουν χαρές στον άνθρωπο, τον βοηθούν να απολαμβάνει τη ζωή του, ενίοτε τον ρίχνουν και σε πολλούς και μεγάλους πειρασμούς, η χάρις του Θεού δίνει σε όποιον τη γεύεται την αληθινή πληρότητα. Τον οδηγεί όχι στο να απολαμβάνει με την έννοια της ηδονής αυτή τη ζωή, αλλά να χαίρεται που βιώνει την αγάπη του Θεού προσωπικά, την χάρη και την ελπίδα που η πίστη δίδει και να βιώνει τον σκοπό της ζωής που προέρχεται από την κοινωνία με το Θεό. Αυτή η πληρότητα δίδει ομορφιά στην καρδιά του ανθρώπου. Τον καθιστά χαρούμενο στο πρόσωπο. Τον απαλλάσσει από την κακία και την εκδικητικότητα. Τον κάνει να βλέπει στο πρόσωπο του αδελφού του τον Θεό. Την ίδια στιγμή τον κάνει να προσπαθεί για το καλό του αδελφού του, ακόμη κι αν αυτό δεν μπορεί να

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Do they know it's Christmas? (Σκέψεις ενός νέου για τα Χριστούγεννα)



του Αρχιμ. Μεθοδίου Ντελή 
Ηγουμένου Ιεράς Μονής Γηρομερίου 
Τα Χριστούγεννα αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας. Ασχέτως αν πιστεύουμε ή όχι στο Χριστό ή στη Γέννησή Του, μικροί- μεγάλοι παντού στον κόσμο συγκινούμαστε από τη γιορτή. Ακόμα κι οι Τούρκοι, και οι Κινέζοι και οι Ινδοί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, είτε πίνοντας τα ειδικά μπουκάλια της Coca-Cola είτε ανταλλάσσοντας κάρτες είτε αναμένοντας την καινούρια χρονιά. Ευρώπη και Αμερική, εκεί όπου κυριαρχεί ο χριστιανισμός, έχουν την μερίδα του λέοντος στον εορτασμό. Οι πολιτικοί ηγέτες μας θεωρούν χρέος τους να αναφερθούν στην ειρήνη και την ομόνοια στον κόσμο και την επίλυση των κάθε λογής προβλημάτων (χωρίς να αισθάνονται καμιά υποχρέωση να απολογηθούν γιατί οι ίδιοι που μπορούν δεν τα λύνουν), οι αμερικάνικες ταινίες και σειρές μας παρουσιάζουν τα χιονισμένα Χριστούγεννα και τον Μακώλευ Κάλκιν για τέταρτη φορά να είναι μόνος στο σπίτι και να αντιμετωπίζει τους ατυχείς διαρρήκτες, ενώ το ραδιόφωνο παίζει τους ήχους του παλιού τραγουδιού των Wham "Last Christmas" και παλιότεροι και νεώτεροι σιγοτραγουδούμε την όμορφη μελωδία του. 
Εμείς οι νέοι θα πάμε μια βόλτα στην Εκκλησία αυτές τις ημέρες, ίσως κάποιοι να εξομολογηθούν, καθώς ο παπάς θα περάσει από το σχολείο μας, θα κοινωνήσουμε την παραμονή ή ανήμερα για το καλό του χρόνου και θα συνεχίσουμε την πορεία μας από τα μαγαζιά, τις καφετέριες, τα τηλεοπτικά Χριστούγεννα, την ξεκούραση των διακοπών, χαρούμενοι για την αλλαγή που η γιορτή φέρνει. Η Αθήνα θα συγκεντρωθεί γύρω από το αλαζονικά τεράστιο δέντρο της και οι μέρες γρήγορα θα περάσουν, αφού όλοι κάνουμε το χρέος μας έναντι των φτωχών της γειτονιάς που πεινάνε. Και του χρόνου! Τίποτε δεν θα αλλάξει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. 

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Θ. Ι. Ζιάκας: Πρόλογος στο "Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες"


ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ // ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤ


Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

Θαυμαστά στοιχεία της αρβανίτικης στρατιωτικής παράδοσης των ελληνικών κοινών
Το κεντρικό ζήτημα του βιβλίου είναι ο παράξενος ανθρωπολογικός τύπος των «Στρατιωτών», που παρελαύνουν στη Βενετία του 15ου αιώνα και καταπλήσσουν την Εσπερία με την ακαταμάχητη «ανορθόδοξη» τακτική τους. Ποια είναι η ταυτότητα των παράξενων αυτών πολεμιστών; 
Ο Γιώργος Σαλεμής δεν είναι «ιστορικός». Το βιβλίο του δεν είναι βιβλίο ιστορίας, αν και είναι πραγματική ιστορία από την αρχή ως το τέλος. Είναι κάτι παραπάνω από «ιστορία», καθώς βγάζει στο φως άγνωστες ή παρανοημένες πτυχές της συλλογικής μας ταυτότητας.
Ι 
Όπως το λέει κι ο υπότιτλος οι «Στρατιώτες» αντιπροσωπεύουν την αμυντική παράδοση των ελληνικών Κοινών. 
Ο όρος «Κοινό» παραπέμπει σε μια πολιτειακή συσσωμάτωση κοινοτήτων, κατά το πρότυπο του αρχαίου Δήμου, το ανάλογο του οποίου είναι σήμερα το έθνος-κράτος. Το δίκτυο των Κοινών αποτέλεσε τη διαχρονική βάση της Οικουμενικής κρατικής συγκρότησης του ελληνικού πολιτισμού, από τους ελληνιστικούς χρόνους και εντεύθεν. Επιβίωσε της βυζαντινής κατάρρευσης και γνώρισε μάλιστα μια δεύτερη άνθηση στην εποχή της Οθωμανοκρατίας. Τα Κοινά ήταν αυτόνομα, με θεσμούς που «..ουδέν άλλο ήσαν τότε ειμή τροπολογία τις, των έτι αρχαιοτέρων αυτονόμων αστικών πολιτευμάτων», κατά τον Κων/νο Παπαρρηγόπουλο (1815-1891). 
Για τη στρατιωτική ασφάλεια των Κοινών η υπερκείμενη οικουμενική Αρχή, ο Αυτοκράτωρ, τοποθετούσε εντός τους –«προνοίαζε»- επαγγελματίες πολεμιστές. Αυτοί λέγονταν «Στρατιώτες». Το αμυντικό σύστημα της «Πρόνοιας», όπου οι «Στρατιώτες» είχαν καθορισμένα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, ως προς το Κοινό και ως προς τον Αυτοκράτορα, ήταν έκγονο του παλιότερου συστήματος των «Θεμάτων». Οι θρυλικοί πολεμιστές των Ακριτικών επών, ήταν οι «θεματικοί» πρόγονοι των «προνοιακών» πολεμιστών. Το σύστημα της «Πρόνοιας» το διατήρησαν και οι Οθωμανοί με τα «Αρματολίκια», όπως είχαν κάνει νωρίτερα οι Φράγκοι και οι Βενετοί στις ελληνικές κτήσεις τους. Για τους πολέμους της με τους Τούρκους η Γαληνοτάτη βασιζόταν στους Ρωμιούς «Στρατιώτες». Οι «Στρατιώτες» του 1494 με τους οποίους ξεκινά το βιβλίο, έχουν μετακληθεί από τη Σινιορία για να αναχαιτίσουν τους Γάλλους εισβολείς στην Ιταλία.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ



Αρχιμ. Χρυσοστόμου Γκελμπέση
Είμαι ένας υπέργηρος ιερομόναχος από την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Εις την Ιερά Μονή κατετάγην την 17ην Σεπτεμβρίου 1935 και την 1η Οκτωβρίου επήγα όπως όλοι οι δόκιμοι τότε της Ι. Μονής στα Στροφάδια. Τα Στροφάδια είναι δυο νησάκια που απέχουν 40 μίλια από την Ζάκυνθο. Εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο το Μοναστήρι, όπου και ο τάφος του Αγίου Διονυσίου και ο φάρος. Εκεί έμεινα 4,5 χρόνια. Πολλά θαύματα άκουσα και είδαν τα μάτια μου. Θα σας αναφέρω λίγα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας.
Οι πατέρες εκεί είχαν μεγάλη ευλάβεια και αγάπη προς την Παναγία μας. Όλη την ημέρα έλεγαν Παντοχαρά μου. Παναγία μου Παντοχαρά μου. Και η Παναγία μας όλους τους προστάτευε και τους ανακούφιζε από τους κόπους και τις ταλαιπωρίες της εκεί σκληρής ζωής. Είχαν φτιάξει 3 καμίνια διά να βγάζουν κεραμίδια και τούβλα που χρειάζονταν για τις ανάγκες τους, λόγω της δύσκολης συγκοινωνίας (διότι δεν υπήρχαν καΐκια με μηχανές, μόνο με πανιά ταξίδευαν) να προμηθευτούν τα αναγκαία από τη Ζάκυνθο. Έτσι εξαναγκάστηκαν και έφτιαξαν τα καμίνια.

Εργάζονταν πολύ σκληρά και η Παναγία μας, σαν άλλη στοργική μάννα, τους περίμενε στην πύλη της Μονής και τους σκούπιζε τον ιδρώτα. Ένας μοναχός ονόματι Αβέρκιος, λέγει στην Παναγίας μας· «Παναγία μου εγώ είμαι αμαρτωλός, δεν θέλω να με σκουπίσης», και του λέγει η Παναγία:
― Α! Αβέρκιε, αν δεν σε σκουπίσω δεν θα είσαι παιδί δικό μου.
― Να με σκουπίσης Παντοχαρά μου, να με σκουπίσης.
Αυτό το περιστατικό μου το διηγούντο αυτοί οι άγιοι Πατέρες της Μονής.

Προφήτης Ἀγγαῖος: Μὴν ἀργοῦμε τὴν ἐκπλήρωση τοῦ τάματος

Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμα Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως
1. Tήν ἐρχόμενη Τρίτη, ἀδελφοί μου χριστιανοί, 16 τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία θά ἑορτάσει τήν μνήμη τοῦ προφήτου Ἀγγαίου. Θά ἔχετε παρατηρήσει, ἀγαπητοί μου, ὅτι τό μήνα Δεκέμβριο ἑορτάζουμε τήν μνήμη πολλῶν ἁγίων Προφητῶν. Ἤδη τήν 1η Δεκεμβρίου ἑορτάσαμε τήν μνήμη τοῦ προφήτη Ναούμ. Τήν 2α Δεκεμβρίου ἑορτάσαμε τόν προφήτη Ἀββακούμ καί στίς 3 Δεκεμβρίου ἑορτάσαμε τόν προφήτη Σοφονία. Τήν προσεχή Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου θά ἑορτάσουμε τόν προφήτη Δανιήλ καί τήν Τρίτη, στίς 16 τοῦ μηνός, θά ἑορτάσουμε τόν προφήτη Ἀγγαῖο. Γιατί αὐτό τό φαινόμενο τόν μήνα Δεκέμβριο; Αὐτό, ἀγαπητοί μου, συμβαίνει γιατί τό μήνα αὐτό θά ἑορτάσουμε τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Καί ἐπειδή οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προφήτευσαν γιά τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζουμε τούς Προφῆτες.
Θά ἔπρεπε, ἀδελφοί χριστιανοί, νά εἶχα χρόνο πολύ νά σᾶς μιλήσω γιά ὅλη τήν διδασκαλία τοῦ προφήτη Ἀγγαίου, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἐρχόμενη Τρίτη. Λίγα λόγια ὅμως θά σᾶς πῶ σέ ἕνα σύντομο λειτουργικό κήρυγμα: Γνωρίζουμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι...
ὁ ἰουδαϊκός λαός γιά τά ἁμαρτήματά του, πού τοῦ τά κατήγγειλαν οἱ προφῆτες, ἀλλά δέν ἄκουγε, τό 586 π.Χ. ὁδηγήθηκε αἰχμάλωτος στήν Βαβυλώνα στά χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα. Ἀφοῦ ὅμως στήν ἐξορία τους οἱ Ἰουδαῖοι μετενόησαν γιά τά ἁμαρτήματά τους, ἔδωσε ὁ Θεός καί τό 538 π.Χ., μέ τό διάταγμα τοῦ βασιλιᾶ τῆς Περσίας Κύρου, ἕνα τμῆμα τῶν αἰχμαλώτων Ἰουδαίων ἔφυγαν ἀπό τήν Βαβυλώνα καί ἐπέστρεψαν στήν πάτρια γῆ, τήν Ἰουδαία. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ προφήτης Ἀγγαῖος.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

‘’Ελεύθερος, δέσμιος του Χριστού…’’


Θυμάμαι, μικρό παιδί τον εαυτό μου, να κοιτά με δέος την εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, στον ομώνυμο Ναό της γενέτειρας μου. Δέος που το προκαλούσε η νεαρά φυσιογνωμία του λαοφιλούς Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, Επισκόπου Ιλυρικού, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευλαβείς συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί Χριστιανοί συνεορταστές.




Με το ίδιο δέος της εποχής εκείνης, αντικρίζω ξανά την ευγενική φυσιογνωμία του Αγίου Ελευθερίου, του ελευθέρου , δεσμίου της αγάπης του Χριστού και καλούμαι από τον ιστορικό τούτο άμβωνα του Καθεδρικού Ναού, να μεταφέρω στην αγάπη Σας λόγον περιγραφικόν μιας ζωής συναρπαστικής ενός νέου ήρωος της Πίστεως μας , του Ελευθερίου που ελευθερώθηκε απ’ ότι μπορεί να δεσμεύσει τον άνθρωπο, ώστε σήμερα, εμείς, ευλαβείς προσκυνητές να αποδώσουμε τιμή μιμητική ενθυμούμενοι την επίγεια βιωτή Του, την ουράνια πολιτεία Του.


Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του, θέτει ένα ερώτημα που απαντάται μόνον βιωματικά: ‘’ τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;’’ [1] Τι δηλαδή, μπορεί να σταθεί ικανό να μας αποκόψει από την αγάπη μας για τον Χριστό, θλίψη, διωγμός, πείνα, ή ακόμα και ο θάνατος για Εκείνον; Για εμάς, ίσως φαίνεται αδιανόητο κάποιος να φθάσει στο σημείο να πεθάνει για τον Χριστό! Όμως, αν στρέψουμε τα μάτια μας στις ωραιότατες τοιχογραφίες που κοσμούν τον περικαλλή τούτο Ναό, θα αντικρύσουμε ανθρώπους κάθε ηλικίας , τους Αγίους μας, τους φίλους του Θεού, που την απάντηση στο τεθέν ερώτημα την έδωσαν με την ζωή τους! Μέσα σε αυτήν την χορεία των Αγίων, ξεχωρίζει ένας νεαρός Επίσκοπος, μόλις δεκαεννέα ετών να συνακολουθεί στην πορεία του Γολγοθά, το ιερόν όνομα Εκείνου, που διεχώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή!


Ο Άγιος Ελευθέριος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρώμη κατά το δεύτερο ήμιση του 2ου αιώνος. Στην Ρώμη της ειδωλολατρίας, στην Ρώμη του μαρτυρίου όπου η ανθρώπινη ζωή ουδεμίαν αξίαν έχει! Παιδί ακόμα, χάνει τον πατέρα του! Όμως, όταν ο Θεός αποφασίσει να στερήσει έναν γονέα,

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Ron Paul – Το Κογκρέσο κήρυξε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας


Αρθρο του Ron Paul



Σήμερα η βουλή των αντιπροσώπων πέρασε νομίζω μια απο τις χειρότερες νομοθεσίες.
Ο νόμος H.Res. 758 που ψηφίστηκε καταδικάζει ευθέως την επιθετικότητα της Ρωσίας εναντίον γειτονικών χωρών και την προσπάθεια της για πολιτική και οικονομική ηγεμονία.

Για την ακρίβεια ο νόμος αυτός είναι 16 σελίδες προπαγάνδας που θα πρέπει να κάνει ακόμα και τους πιο νέο-συντηρητικούς να ανατριχιάσουν ,αν είναι ικανοί.

Αυτού του τύπου τις νομοθεσίες παρακολουθούσα πάντα στο Κογκρέσο γιατί ενώ φαινομενικά ήταν “ αθώες ” συχνά οδηγούσαν σε κυρώσεις και πόλεμο.

Θυμάμαι που διαφωνούσα έντονα το 1998 για την Απελευθερωτική Πράξη εναντίον του Ιράκ ( Iraq Liberation Act ) γιατί ήξερα ότι θα οδηγούσε σε πόλεμο.

Δεν διαφωνούσα γιατί ήμουν υποστηρικτής του Σαντάμ , ούτε σήμερα είμαι υποστηρικτής του Πούτιν η κανενός ηγέτη στον κόσμο αλλά γιατί ήξερα ότι άλλος ένας πόλεμος εναντίον του Ιράκ δεν θα έλυνε τα προβλήματα αλλά θα έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Καί είδαμε όλοι μετά τί ακολούθησε.

Γιαυτό νομίζω ότι παλι επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος , μόνο που αυτή την φορά ο πήχης είναι πιο ψηλά και προκαλώντας έναν πόλεμο με την Ρωσία θα οδηγήσει σε όλοκληρωτική καταστροφή !

Αν κάποιος νομίζει ότι υπερβάλω με τον συγκεκριμένο νόμο θα αναφέρω κάποια παραδείγματα :

Η παράγραφος 3 κατηγορεί την Ρωσία για εισβολή και διάσπαση της ενότητας της Ουκρανίας.
Η παράγραφος δεν αναφέρει κάποιο στοιχείο που να το αποδεικνύει αυτό.

Σίγουρα με τόσους δορυφόρους που έχουμε και μπορούνε να διαβάσουνε μια πινακίδα αυτοκινήτου θα έπρεπε να έχουμε και στοιχεία για αυτή την δραστηριότητα των Ρώσων αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτή την κατηγορία.

Όσον αφορά την παρέμβαση της Ρωσίας στην ενότητα της Ουκρανίας .Γιατί κατηγορείται η
Ρωσία και όχι η Αμερική η οποία παρενέβη ευθέως στα εσωτερικά της Ουκρανίας τον περασμένο Φεβρουάριο με την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης ;

Όλοι ακούσαμε τις συνομιλίες από τις κασέτες που διέρρευσαν και δείχνουν πως σχεδίαζε το State Department μαζί με τον Αμερικανό πρέσβη στην Ουκρανία την ανατροπή της κυβέρνησης.

Ακούσαμε την επικεφαλής Βικτόρια Νούλαντ να λέει ότι η Αμερική ξόδεψε 5 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανατροπή της κυβέρνησης στην Ουκρανία. Αυτό είναι νόμιμο ;

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Σε ποιους φανερώνεται ο Θεός (αγίου Συμεών).


Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, μέσω (και) της ποίησης, μας χαρίζει ως πνευματική κληρονομιά την δική του θεία εμπειρία. Ακολουθεί απόσπασμα από ύμνο του αγίου, με θέμα «σε ποιους φανερώνεται ο Θεός και ποιοι κάνουν συνήθειά τους το καλό με την εκτέλεση των εντολών».
«Πως βλέπεις ενώ είσαι κρυμμένος, πως εποπτεύεις τα πάντα,
πως ενώ εμείς δεν σε βλέπουμε, Εσύ μας βλέπεις όλους;
Δεν αναγνωρίζεις όμως, Θεέ μου, όλους όσους βλέπεις
αλλά μόνο όσους σε αγαπούν αγαπάς κι αναγνωρίζεις
και κάνοντας εξαίρεση φανερώνεσαι σ’ αυτούς.
Είσαι ήλιος κρυμμένος για όλη την ανθρώπινη φύση
κι ανατέλλεις στους δικούς σου κι αυτοί σε βλέπουν
κι ανατέλλουν σ’ εσένα όσοι ήταν πρώτα στο σκοτάδι,
πόρνοι, μοιχοί και άσωτοι, αμαρτωλοί, τελώνες.
Όταν μετανιώσουν γίνονται γιοί του θείου σου φωτός.
Το φως γεννά φως, είναι λοιπόν και αυτοί ζωή,
όπως έχει γραφεί, τέκνα Θεού και θεοί κατά χάρη.
Όσοι φυλάξουν καλά τις θεϊκές εντολές σου,
όσοι αρνηθούν τον μάταιο κόσμο και πλάνο,
όσοι μισήσουν, χωρίς μίσος όμως, γονείς και αδέλφια,
θεωρώντας τους σαν ξένους και παροδίτες της ζωής,
όσοι μείνουν γυμνοί από πλούτο και χρήματα
και το δεσμό τους με τα πάθη αρνηθούν τέλεια,
όσοι την κούφια δόξα και τους επαίνους των ανθρώπων
διώξουν με βδελυγμία απ’ την ψυχή για χάρη της άνω δόξας,
όσοι έκοψαν ολότελα το δικό τους θέλημα
και συμπεριφέρονται όπως άκακα πρόβατα στους ποιμένες,
όσοι νέκρωσαν το σώμα τους για κάθε κακή πράξη
χύνοντας ιδρώτες στους μόχθους των αρετών
και ζουν μόνο στο θέλημα του κυβερνήτη,
νεκρωμένοι με την υπακοή και πάλι ξαναζώντας,
όσοι από φόβο Θεού και μνήμη του θανάτου
χύνουν δάκρυα κάθε νύχτα και κάθε μέρα
και πέφτουν νοερά στα πόδια του Δεσπότη
ζητώντας έλεος και συγχώρηση των σφαλμάτων,
αυτοί αποχτούνε το καλό θρηνώντας σε όλη
την εργασία των καλών την κάθε μέρα
κι επίμονα χτυπώντας αποσπούν το έλεος.
Αυτοί με αδιάκοπες δεήσεις και φωνές ανεκλάλητες
Και με τη ροή των δακρύων καθαίρουν την ψυχή.
Και βλέποντάς την να καθαίρεται
ο πόθος τους παίρνει φωτιά κι ανάβει η επιθυμία τους
για να τη δούνε τέλεια καθαρμένη.
Επειδή όμως είναι ανίσχυροι να βρουν το τέλος
του φωτός, η κάθαρσή τους μένει ανολοκλήρωτη.
Γιατί όσο και αν καθαρθώ και λάμψω ο δύστυχος,
όσο κι αν δω το Πνεύμα που με καθαίρει,
πάντα νομίζω είναι η αρχή του καθαρμού και της θέας.
Σε βυθό απεριόριστο και σε ύψος αμέτρητο
ποιος μπορεί να βρει τη μέση ή το τέλος;
Ξέρω πως είναι πολύ, πόσο ακριβώς δεν γνωρίζω·
επιθυμώ το περισσότερο και στενάζω συνέχεια
και αν και το θεωρώ πολύ, είναι λίγο ότι μου δόθηκε,
όσο φαντάζομαι αυτό που υπάρχει μακριά από μένα,
που το ποθώ βλέποντάς το και νομίζω ότι δεν έχω τίποτε,
αφού δεν έχω συνείδηση για τον πλούτο που μου δόθηκε».

(Απόσπασμα από τον Ύμνο Η’, του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Φ. ΕΠΕ 19 Ε, σελ. 94).  

exprotestant.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΚΛΗΤΟΙ ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΕΚΛΕΚΤΟΙ;

Ευαγγελικό ανάγνωσμα
Κυριακή ΙΑ' Λουκά
(Λουκ. ιδ' 16-24)

Η περίοδος της νηστείας των Χριστουγέννων μάς προετοιμάζει για την μεγάλη εορτή.
Η όλη ατμόσφαιρα της αγίας μας Εκκλησίας με τους θαυμασίους ύμνους και τα ιερά αναγνώσματα, κατανύσσει τις ψυχές των πιστών που ολοένα και περισσότερο αισθάνονται την αγάπη και την χάρη τού Θεού. Έτσι λοιπόν την Κυριακή αυτή των Προπατόρων, ο νους μας στρέφεται στους κατά σάρκα προγόνους τού Κυρίου Ιησού Χριστού και στους ιερούς μας ναούς αναγινώσκεται η παραβολή τού Μεγάλου Δείπνου.
Πρόκειται περί μιας παραβολής τόσο πραγματικής, αφού περιγράφει όχι μόνο την πρόσκληση του Θεού, αλλά και την τραγική επιλογή που έχει (εάν θέλει) ο άνθρωπος, το να αρνηθεί δηλ. τελικώς τον Θεό και να πει το όχι στην σωτηρία του.
Αλλ' ας δούμε πώς περιγράφει τις προσκλήσεις τού Μεγάλου Δείπνου ο Ευαγγελιστής Λουκάς.
Ένας επίσημος άνθρωπος « εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς».
- Ελάτε! Όλα βρίσκονται έτοιμα! Το δείπνο μου, που τόσο φρόντισα, σας περιμένει!
Για όσους δεν γνωρίζουν το κείμενο, οπωσδήποτε θα περιμένουν ότι την ευκαιρία αυτή ουδείς θα αφήσει να χαθεί και ότι οι προσκεκλημένοι θα διακόψουν την εργασία και τις απασχολήσεις τους, ώστε να σπεύσουν στον άρχοντα που τους προσκαλεί. Αυτό τουλάχιστον υπαγορεύει η λογική και κατ' αυτόν τον τρόπο ενεργούν όσοι σέβονται τον εαυτό τους και γενικώς εφαρμόζουν τους κανόνες τής ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Να όμως που τα πράγματα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με την λογική και δυστυχώς κυριαρχεί το παράλογο. Η άρνησις της προσκλήσεως. Και τα πράγματα καταντούν τραγικά όταν κανείς σκεφθεί ότι το επίσημο αυτό δείπνο δεν έχει να κάνει με την υλική τροφή, αλλά με Αυτόν τον ίδιο τον Θεό και την Βασιλεία Του!
Είναι απίστευτο και παράλληλα ανεπανόρθωτα τραγικό το αποτέλεσμα. Όταν μάλιστα συλλογίζεται κανείς τις αδικαιολόγητες δικαιολογίες των προσκεκλημένων, ένα πνεύμα απογοητεύσεως τού παγώνει την καρδιά.
- «Αγόρασα ένα χωράφι και τώρα είναι ανάγκη να το επισκεφθώ. Σε παρακαλώ δικαιολόγησε την απουσία μου », απάντησε ο πρώτος στον δούλο που του έφερε την πρόσκληση.
- «Ξέρεις, αγόρασα πέντε ζευγάρια βοδιών και θέλω να τα δοκιμάσω, γι' αυτό φρόντισε να με

"Φίλοι της αδικίας"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Αυτή είναι μια παραβολή από το Ευαγγέλιο, όπως τη θυμάμαι: Ένας επιστάτης όταν ο κύριος της περιουσίας του ζήτησε να του δώσει λογαριασμό , κάλεσε τους οφειλέτες και έναν έναν του μείωσε το χρέος.
-Πόσα οφείλεις εσύ;
-Διακόσια
-Σβήστο και γράψε εκατόν πενήντα.
-Εσύ πόσα οφείλεις;
-Εκατό,
-Γράψε ογδόντα.
Έτσι έκανε σε όλους τους οφειλέτες.
Όταν έμαθε ο κύριος αντί να τον μαλώσει τον επαίνεσε. Γιατί έτσι, με αυτόν τον τρόπο, όταν θα τον έδιωχνε θα είχε φίλους να τον βοηθήσουν.
Έτσι να κάνετε κι εσείς στο δρόμο του Θεού , είπε ο Ιησούς , για να κάνετε φίλους, για να σας βοηθήσουν στη βασιλεία του Θεού.
Ο επιστάτης ενδιαφέρθηκε για μετά, ενώ εμείς δεν ενδιαφερόμαστε και καλά θα κάναμε να ενδιαφερθούμε έστω και με φίλους της αδικίας.
Η δήθεν δικαιοσύνη με τη συνέπεια στις απαιτήσεις του κυρίου της περιουσίας, στην πραγματικότητα είναι αδικία, όταν το αποτέλεσμα είναι στέρηση των φίλων.

Την παραβολή αυτή πρέπει να τη διαβάσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που για να είναι συνεπείς με τους πιστωτές, δεν θα έχουν ούτε ένα φίλο, να τους βοηθήσει, όταν θα χρειάζονται τη βοήθειά του.
Μόσχος Λαγκουβάρδος

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η μνήμη Αγίων, όπως ο Άγιος Νικόλαος, φέρνει στην μνήμη μας την εικόνα του ζήλου που ένας άνθρωπος έχει για το Θεό και για τα έργα του Θεού. Σ’ ένα από τα απόστιχα της εορτής ψάλλουμε: «Χαίροις ο ζήλου θείου πλησθείς». Ο Άγιος Νικόλαος ήταν γεμάτος από θεϊκό ζήλο. Αυτό σημαίνει ότι η καρδιά του είχε κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία σήμερα δεν είναι εύκολο να τα συναντήσουμε. Αυτά ήταν η επιθυμία να αρέσει στο Θεό ακόμη κι αν δεν ήταν αυτό ευχάριστο για τους ανθρώπους, η χαρά της κοινωνίας του Θεού στη ζωή ως η ανώτατη μορφή ηδονής και την ίδια στιγμή ο αγώνας για διάδοση της Αλήθειας που είναι ο Θεός και του τρόπου της που είναι η πίστη σε όλους τους ανθρώπους.


Ο άνθρωπος δεν μπορεί να νοήσει τη ζωή του χωρίς τους συνανθρώπους του. Έτσι πλασθήκαμε από το Θεό, να είμαστε υπάρξεις που κοινωνούμε την ζωή στα πρόσωπα των άλλων. Δεν είναι μόνο ότι κατανοούμε ότι είμαστε έτεροι, διαφορετικοί ατενίζοντάς τους. Είναι ότι δεν μπορούμε να υπάρξουμε ουσιαστικά αν δεν αγαπούμε, αν δεν κοινωνούμε, αν δεν μοιραζόμαστε ό,τι είναι εφικτό μαζί τους. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να κάνουμε συμβιβασμούς. Δεν είναι οι άλλοι όπως τους θέλουμε. Και για να μην μας απομονώσουν, αισθανόμαστε την ανάγκη να αρέσουμε σ’ αυτούς,

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Εορτάζει στις 5 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.


Ψυχήν όπισθεν του Θεού κολλών πάλαι,
Έμπροσθεν αυτού νυν παρίσταται Σάββας.
Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας εντὸς εσήχθη.
Βιογραφία
Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας .
Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.
Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο ( 20 Ιανουαρίου). Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος ( 3 Σεπτεμβρίου).
Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός – παρά το νεαρόν της ηλικίας – που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο.
Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι’ αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα.