Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η Χώρα σε Κατοχή


Κατοχή! Μια απαίσια περίοδος κατά την οποία η χώρα στέναζε φριχτά κάτω από το σιδερένιο πέλμα αδίστακτου βάρβαρου κατακτητή. Για τούς μεγαλύτερους στην ηλικία αποτελεί έναν εφιάλτη.
Δεν ήταν η πρώτη ούτε η μόνη. Ο τόπος πέρασε από πολλές κατοχές. Η φρικιαστικότερη ήταν αναμφιβόλως αυτή των 400 χρόνων σκλαβιάς.
Κάθε μία από αυτές τις απίστευτα τραγικές κατοχές προξένησε αμέτρητες καταστροφές στον τόπο, καμία όμως δεν μπόρεσε να υποδουλώσει ψυχή και το φρόνημα τού λαού. Γιατί;
Διότι η ψυχή και το φρόνημα του λαού βρισκόταν κάτω από άλλου είδους κατοχή, ευεργετική κατοχή. 3.000 χρόνια διαρκεί αυτή η κατοχή και δεν επιτρέπει στους επίδοξους κατακτητές να κυριεύσουν έδαφος πνευματικό σ’ αυτόν τον τόπο...

Γι’ αυτή την παράδοξη κατοχή θα κάνουμε λόγο στο κείμενό μας τούτο.
Πανάρχαια κατοχή
Κατά τον πλέον τέλειο τρόπο παρουσιάστηκε αυτή η «κατοχή» σ’ ένα λόγο τού κορυφαίου ρήτορα όλων των αιώνων, τού Δημοσθένη, 4 αιώνες προ Χριστού. Είπε:
«…δεδόχθαι τῇ βουλῇ καί τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εὐξαμένους καί θύσαντας τοῖς θεοῖς καί ἥρωσι τοῖς κατέχουσι τήν πόλιν καί τήν χώραν τήν Ἀθηναίων… διακοσίας ναῦς καθέλκειν εἰς τήν θάλατταν…»•
«έχει αποφασισθεί», είπε ο Δημοσθένης, «από τη βουλή και τη συνέλευση των πολιτών της Αθήνας, αφού πρώτα προσευχηθούν και θυσιάσουν στους θεούς και τούς ήρωες πού κατέχουν την πόλη και την περιοχή των Αθηναίων, να ναυπηγηθούν και να βγουν στη θάλασσα 200 πλοία… (προκειμένου να πολεμήσουν)».

Γιατί κλαίς, Πρόεδρε;


της Νίνα Γεωργιάδου

«Τ' αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας» ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ
28 Οκτώβρη 2011
Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν' αποστρέφουν το βλέμμα απ' την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν' απαιτεί.
ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.
Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει:
«τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».
Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.
Σ' αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θα προστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .
Εσείς τότε, κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μ' ένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».
Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσο ωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό», συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.
Από τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση των συνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει.
Οι πολλοί των 'έγκριτων' συνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητη την πιο κατάφωρη παραβίαση του.
Η χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό.
Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριε πρόεδρε.
Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν καν στον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.
Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τη δική σας υπογραφή.
Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θα 'πρεπε ως εγγυητής του Συντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσο καταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο.
Κι όμως δε δακρύσατε.

Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο

http://catakravgi.blogspot.com/2011/10/blog-post_25.html

 |

Σαν ελάχιστη προσφορά στη μνήμη  των αγωνιστών του 1940, σας αποστέλλω την παρακάτω ιστορία που δημοσιεύεται   στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος.
Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο
Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη   Πλατεία    Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή  της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.
  Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τιμών στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. ¨Ολοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Εκείνη τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, για αυτό που θα σας πω παρακάτω. Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν το δρόμο τους, ενώ εγώ από παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω το νεαρό αξιωματικό να

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Το Ξυπόλητο Τάγμα


 
Υπόθεση

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά
μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.
Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.

Περισσότερα για την ταινία

Η ταινία σταθμός του ελληνικού κινηματογράφου προβάλλεται μετά από 54 χρόνια(!) σε επανέκδοση, με καινούργια κόπια. Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.

Τα σημαντικότερα βραβεία

Golden Medal Award, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου 1955.

Παραλειπόμενα

1940: Η Παναγία στο μέτωπο



Πορεία στα χιόνια στο Αλβανικό Μέτωπο (από εδώ).

Προσευχή για τους νεκρούς των πολέμων, δικούς και εχθρούς

Το ιστολόγιό μας δεν έχει πολιτικό ενδιαφέρον, ούτε πατριωτικό, αλλά καθαρά πνευματικό. Αν και αγαπώ την πατρίδα μου, είμαι και ορθόδοξος χριστιανός (έννοια απολύτως πανανθρώπινη), άρα για μένα η ζωή και η σωτηρία της ψυχής του Τούρκου ή Γερμανού εισβολέα έχει την ίδια αξία με εκείνη του Έλληνα στρατιώτη. Έτσι το βλέπω, εκεί με οδηγεί η ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά του λαού μου, είτε αρέσει αυτό σε μερικούς είτε όχι. Θα προτιμούσα να μη σκανδαλιστείτε, όλοι οι πατριώτες, αλλά να προβληματιστείτε και να δείξετε έστω κατανόηση.
Αυτή η ορθόδοξη άποψη έχει σοβαρά ερείσματα στην ιστορία του λαού μας. Ναι, έχουν υπάρξει χαροκαμένες μανάδες που έχουν φερθεί με ανθρωπιά σε τραυματίες, αιχμάλωτους ή νεκρούς εισβολείς.
Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου άγιοι εμφανίζονται σε μάχες υπέρ των (αμυνόμενων) χριστιανών: ο άγιος Δημήτριος στην πολιορκία του Σκυλογιάννη και στη μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1913, ο άγ. Μηνάς στο Ελ Αλαμέιν, ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο (όπου μάλιστα σκότωσε τους πειρατές), η Παναγία κατά την επίθεση των Αβάρων (όταν ψάλθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος) και φυσικά στο Αλβανικό Μέτωπο.
Γιατί οι άγιοι το κάνουν αυτό; Παρεμβαίνουν σωστικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις για λόγους που εκείνοι ξέρουν. Συγκαταβαίνουν στην ανθρώπινη αδυναμία. Έρχονται να προστατέψουν. Σταματάνε μεγαλύτερες συμφορές. Υπακούνε σε αγωνιώδεις προσευχές ανθρώπων με καθαρή καρδιά. Αυτά είναι ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ. Δε μπορώ να το κρίνω - εγώ δεν αγαπώ τον εχθρό μου πιο πολύ απ' όσο τον αγαπούν ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι. Μπορώ μόνο να καταγράψω τις μαρτυρίες. 
Η Παναγία στον Ορχομενό και ο άγ. Χαράλαμπος στα Φιλιατρά σταμάτησαν τους ναζί, δεν τους σκότωσαν. Γιατί το έκαναν; Δε γίνεται μάρτυρας ο αθώος που πεθαίνει από μαχαίρι εισβολέα; Γιατί δεν το έκαναν στα Καλάβρυτα ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στους θαλάμους βασανιστηρίων; Μπορεί στον Ορχομενό, στα Φιλιατρά και όπου αλλού έγινε κάτι παρόμοιο, οι άνθρωποι να μην ήταν έτοιμοι να γίνουν μάρτυρες ή μπορεί ο Θεός να παρενέβη, επειδή ίσως κάποια προτεστάντισσα Γερμανίδα μάνα προσευχόταν με αγωνία & καθαρή καρδιά για το γιο της κι ο Θεός δεν τον άφησε να λερώσει τα χέρια του με αίμα γυναικόπαιδων.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος: «Οι Ιταλοί δεν θα περάσουν το Καλπάκι»! - (Αφιέρωμα στην Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940)

Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει και πανηγυρίζει τις ημέρες αυτές μια από τις μεγαλύτερες επετείους της σύγχρονης ιστορίας του. Είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940, η οποία αποτελεί σημαντικό ιστορικό σταθμό της σύγχρονης Ελλάδος.

Την ημέρα αυτή μία μεγάλη Αυτοκρατορία, η Ιταλία, με εκατομμύρια λόγχες, με άπειρα πολεμικά μέσα, με αμέτρητα αεροπλάνα και υποβρύχια, με τον πιο σύγχρονο και πιο ισχυρό πολεμικό στόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ζήτησε από τη μικρή Ελλάδα με τον πλέον ιταμό και ανήκουστο τρόπο να σκύψει και να παραδοθεί. Ο Μπενίτο Μουσολίνι με το δίκαιο τού ισχυρότερου και της λόγχης ζήτησε να περάσει τα ελληνικά σύνορα ανενόχλητος.

Ο Ιταλός δικτάτορας φιλοδοξούσε να ανασυστήσει την παλαιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πίστευε ότι ήταν «ο παράκλητος, ο Μεσσίας της Ιταλίας, ο διάδοχος των Καισάρων». Τα μεγάλα γεγονότα που συνέβαιναν στην Ευρώπη την εποχή εκείνη ήταν συγκλονιστικά και επηρέαζαν οπωσδήποτε και τη χώρα μας. Το Νοέμβριο του 1936 υπογράφηκε μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας. Το σύμφωνο αυτό ονομάστηκε «Άξονας».

Η Ιταλία εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία, για να κατηγορήσει την Ελλάδα ότι ήταν ο
ταραξίας της περιοχής. Έστελνε τα αεροπλάνα της, τα οποία άνευ αιτίας πολυβολούσαν μονάδες του πολεμικού μας ναυτικού, που ήταν αγκυροβολημένες σε διάφορα λιμάνια του Κορινθιακού Κόλπου και της δυτικής Κρήτης, για να εξαναγκάσει τη χώρα μας να αντιδράσει και να δώσει την ευκαιρία να της κηρύξει τον πόλεμο.

Αποκορύφωμα αυτής της δραστηριότητας της Ιταλίας ήταν ο τορπιλισμός του πολεμικού μας πλοίου, της «ΕΛΛΗΣ», στο λιμάνι της Τήνου στις 15 Αυγούστου 1940. Το γεγονός αυτό ήταν μια πράξη που φανέρωνε ότι η χώρα μας βρισκόταν ήδη στα πρόθυρα του πολέμου.

Η κρίση και οι στρατηγικές προτεραιότητες


Παναγιώτης Ήφαιστος*
[Ποιος θα σηκώσει τη σημαία;]
H κρίση της ΕΕ είναι βαθιά. Ιεραρχικά προεξάρχει η διασφάλιση των μειζόνων ελληνικών συμφερόντων και η διαχείριση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης με τρόπο που να μην προκληθούν ακόμη μεγαλύτερες ζημιές μελλοντικά αβάστακτες.
Σπασμωδικά και απελπισμένα, τεχνοκράτες και γραφειοκράτες που τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχούν στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα νομίζουν πως θα διασώσουν τα συμφέροντα των πελατών τους με το να μεθοδεύουν τον αργό θάνατο της Ελλάδας. Θα μπορέσουν, έτσι νομίζουν, να πετάξουν στον Καιάδα μόνο την Ελλάδα. Θα πάψει να αποτελεί, έτσι νομίζουν, "συστημικό κίνδυνο". Αδιόρθωτοι και κοντόφθαλμοι, επεξεργάζονται στα παρασκήνια νέους πύργους στην άμμο. Ενα είναι σίγουρο: η τελική αποσύνθεση της θεσμικοπολιτικής παράκρουσης που ακούει στο όνομα ΟΝΕ είναι σχεδόν βεβαία. Συνεπακόλουθα, το μέλλον της ίδιας της ΕΕ απρόβλεπτο.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 25.10.2011

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Τώρα που διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οικονομική, ηθική, πνευματική, ακριβώς τώρα καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο το μήνυμα από το ΟΧΙ του 1940. Το ΟΧΙ που βεβαίως είπε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς εκφράζοντας την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ήταν ένα ΟΧΙ κατά της ξένης εισβολής και υπέρ της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Οι φράσεις του Μεταξά προς τον Ιταλό Πρέσβυ Γκράτσι ήταν: “Alors c’ est la guerre”, που σημαίνει στα γαλλικά: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο. Και το ΟΧΙ αυτό επαναλήφθηκε χιλιάδες φορές από απλούς φαντάρους και αξιωματικούς, από κληρικούς και λαϊκούς, από επιστήμονες και ολιγογράμματους μαχητές... 
Από άνδρες και γυναίκες που αισθάνθηκαν ότι προσεβλήθη η Παναγία κατά τον τορπιλλισμό της ΕΛΛΗΣ από ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940. Ο πόλεμος έγινε με υψηλά ιδανικά. Την Ορθόδοξη Πίστη και την Πατρίδα. Είχε ο απλός Έλληνας ισχυρούς προστάτες. Την Παναγία και την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τους ήρωες και τους μάρτυρες του Γένους.

Ο Αργύρης Ντινόπουλος για τα σχολικά βιβλία, τα DVD και τον "αμαρτωλό" Διόφαντο

 

( Βουλή ) ( 25-10-11) Ο Αργύρης Ντινόπουλος αποκαλύπτει το τρόπο με τον οποίο η υπουργός Παιδείας διέθεσε 25.800.000 ευρώ για την εκτύπωση των σχολικών βιβλίων του 2012 (!) την στιγμή που δεν έχουν διατεθεί στα σχολεία τα βιβλία του 2011 ( δηλαδή της φετεινής χρονιάς). Με την δημιουργία του... Διόφαντου (δηλαδή ενός φορέα ιδιωτικού δικαίου) η εκτύπωση των βιβλίων θα γίνει στην ουσία με απευθείας ανάθεση. Ο Διόφαντος (πάλι με απευθείας ανάθεση) παρήγαγε τα DVD τα οποία φέτος διενεμήθησαν ( επίσης με απευθείας ανάθεση!) στα σχολεία αντί για βιβλία... 

Ο ανάδοχος αυτής της απευθείας ανάθεσης παραμένει, επίσης, άγνωστος. Στον ίδιο Διόφαντο γίνονται αθρόες προσλήψεις χωρίς καμμία διαγωνιστική διαδικασία. Επίσης αποκαλύπτεται ότι το Υπουργείο Παιδείας είχε φέτος (!) στην διάθεσή του ( στις αποθήκες του ΟΕΔΒ) 5.000 τόννους χαρτί το οποίο δεν χρησιμοποίησε για εκτύπωση βιβλίων ( θα μπορούσε να είχε εκτυπωθεί το 40% των βιβλίων). Έτσι με την "κρίση των σχολικών βιβλίων" ( με δήθεν υπεύθυνο, γι' αυτήν, το Ελεγκτικό Συνέδριο) άνοιξε ο δρόμος για τις απευθείας αναθέσεις του αμαρτωλού Διόφαντου.
 
Σχόλιο του ιστολογίου: ίσως η φετεινή "κρίση βιβλίων" να είναι η γενική δοκιμή για την κατάργηση των σχολικών βιβλίων. Το μάθημα θα γίνεται με σημειώσεις του κάθε καθηγητή και βέβαια, με την χρήση του διαδικτύου.

Είναι μυροβλύτης ο άγιος Δημήτριος;


Σε μια γιαγιά, που κοιμήθηκε σήμερα (25.10.2011) στη Μεγάλη Φτωχομάνα, τη Θεσσαλονίκη. Χρυσάνθεμα στη μνήμη της.

Τα σημάδια της παρουσίας τους, που δίνουν οι άγιοι, σπάνια κάνουν την καρδιά κάποιου που δεν πιστεύει να στραφεί προς το Θεό. Και τούτο, όχι γιατί είναι ξύπνιος, ορθολογιστής, κάτοχος πολλών γνώσεων & ευρείας αντίληψης κ.τ.λ., αλλά απλώς γιατί είναι πολύ εύκολο από τον καναπέ σου να παριστάνεις τον αμφισβητία, βέβαιος για τις απόψεις σου, χωρίς καμιά αγωνία για την αλήθεια και χωρίς καμιά πραγματική έρευνα για τα πράγματα που χιλιάδες άνθρωποι, διαχρονικά, μαρτυρούν ότι έχουν βιώσει και που εσύ, αγαπητέ μου αδελφέ, με μια κίνηση τα πετάς στον κάλαθο των αχρήστων χαμογελώντας περιφρονητικά.
"Πόσες χιλιάδες άνθρωποι λένε ψέματα" και πόσο σημαντικός είσαι εσύ, που το 'πιασες (χωρίς να το ερευνήσεις, επαναλαμβάνω) και δεν έπεσες στην παγίδα!... Ο εαυτός σου συγκαταλέγεται στα φωτεινά πνεύματα της ανθρωπότητας, αντίθετα με τους τιποτένιους τους παπάδες, που άλλο δεν κάνουν παρά να εξαπατούν και να ληστεύουν τον κοσμάκη!

 
Αυτό γίνεται και με το μύρο του αγίου Δημητρίου. Σιγά να μην πιστέψουμε πως ο Δημήτριος είναι άγιος. Σιγά να μην πιστέψουμε γενικά πως υπάρχουν άγιοι! Και βέβαια σιγά να μη μυροβλύζει! Απάτη των παπάδων, όπως κι όλα τ' άλλα.
Προσωπικά, έχω μερικές μαρτυρίες από αυτόπτες για σύγχρονες μυροβλυσίες του αγίου Δημητρίου. Θα δημοσιεύσω δύο, που τις έχω γραπτές. Ευχαριστώ τους φίλους, που μου έδωσαν την άδεια να δημοσιοποιήσω τα ονόματά τους - όποιος αληθινά ερευνά την αλήθεια, ας ερευνήσει και την αξιοπιστία τους. Βέβαια, ο άπιστος θα παραμείνει άπιστος, ενώ ο "δύσπιστος" θ' αποδείξει αν είναι "επαγγελματίας δύσπιστος" ή ειλικρινής, που μπορεί να αναθεωρήσει τις απόψεις του μετά από έρευνα.
Α, να μην ξεχάσω να διεκρινίσω πως δεν έχει καμιά σημασία για τη ζωή μου αν οποιοσδήποτε αποδέχεται ή όχι πως ο άγ. Δημήτριος είναι μυροβλύτης ή ακόμα και πως είναι υπαρκτό πρόσωπο. Ούτε λεφτά κερδίζω ή χάνω ούτε τίποτα... Το πρόβλημα είναι δικό του και, αν μερικοί παλαβοί του διαδικτύου γράφουμε κάτι, είναι καθαρά και μόνο από χαζό ενδιαφέρον για την ψυχούλα του. Κατά τα άλλα, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ καθενός να αρνείται το Θεό, το Χριστό, τους αγίους, τη μετά θάνατον ζωή, να αρνείται τις χιλιάδες μαρτυρίες εκείνων που είδαν και επίστευσαν, ακόμα και να αρνείται να το ψάξει και να παραμένει στον καναπέ του. Καλά κάνει, μπράβο του. Κι ας βρει χίλιες δικαιολογίες για τη στάση του - αν θέλει, να σκαρφιστώ κι εγώ να του γράψω ένα κατεβατό...
ΜΗΝ πιστέψεις, αγαπητέ μπλογκοναύτη. Μην πιστέψεις μέχρι να δεις. Ο χριστιανός βλέπει, δεν πιστεύει τυφλά. Αλλά για να δεις χρειάζεται κάποια προσπάθεια (όπως για να δεις αν λέει αλήθεια η σύγχρονη φυσική, χρειάζεται επίσης κάποια προσπάθεια) και δεν ξέρω αν είσαι διατεθειμένος να την καταβάλεις, αντί να σκέφτεσαι πόσο σοφός είσαι, πόσο ηθικός και πόσο ευχαριστημένος με το υψηλό επίπεδό σου θα 'ταν ο Χριστός, αν ζούσε τώρα και σε συναντούσε...
Γράφουν λοιπόν κάποιοι επαγγελματίες αμφισβητίες πως το μύρο ριχνόταν στον τάφο του αγίου από αγωγούς - εννοώντας προφανώς τους αγωγούς που έφερναν νερό από ένα πηγάδι, το οποίο θεωρείται αγίασμα, αλλά δεν μετέφεραν το μύρο του αγίου. Εντάξει, εδώ θα περιοριστούμε σε δύο μαρτυρίες, όπως είπα, σύγχρονης μυροβλυσίας, μαρτυρίες που εύκολα απορρίπτονται αλλά προκαλούν σε έρευνα. Ε, κι ο άγιος ας ευλογεί όλο τον κόσμο, πιστούς και "απίστους". Μη λογαριάζεις αν σε πιστεύουν ή όχι, δίνε την ευλογία σου - ξέρεις εσύ. Εντάξει, άγιέ μου; Σ' ευχαριστώ.


Α΄
Σχετικά με το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου το έτος 1987

            Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου
Διαβάστε ερισσότερα:

Το νέο σχολείο και ο εθνικός «απολογοτεχνισμός»

Χωρίς την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που το έχουν βάλει στο... ψυγείο

Αποφασίζουν φίλες και ομογάλακτες της Δραγώνα και της Ρεπούση 

Η εφευρετικότητα κάποιων επώνυμων κύκλων προκειμένου να αλλοιώσουν την ιστορική φυσιογνωμία του λαού μας δεν έχει προηγούμενο τον τελευταίο καιρό.
Ανάμεσα σ' αυτούς και κυρίες οι οποίες συμμετείχαν στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών της Α΄ τάξης Λυκείου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας, φίλες και ομογάλακτες της κ. Δραγώνα, της κ. Φραγκουδάκη και της κ. Ρεπούση.

=Κίνηση πρώτη: Αλλαγή του ονόματος του μαθήματος από «Νεοελληνική Λογοτεχνία» στο μονολεκτικό «Λογοτεχνία»… έτσι απλά. Φυσικά, ο στόχος δεν είναι η συντομογραφία του μαθήματος. Προφανώς επιδιώκεται να επιβληθεί μια εντελώς νέα φιλοσοφία, ώστε να μη δίνεται πλέον προτεραιότητα στην ερμηνευτική ανάδειξη του νεοελληνικού κειμένου, της νεοελληνικής γλώσσας και της νεοελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας. Κάτω από τον γενικό όρο «Λογοτεχνία» χωράνε όλες οι Λογοτεχνίες. Αναρωτιέται κανείς ποιος θα είναι τελικά ο στόχος του μαθήματος. Το γεγονός αυτό, πέραν των άλλων, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, σύμφωνα με την οποία κύριος στόχος της εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και συνείδησης και, ως γνωστόν, τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αποτελούν τα βασικότερα για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

=Κίνηση δεύτερη: Μεταφέρεται στην Α' τάξη του Λυκείου η φιλοσοφία που διέπει το πρόγραμμα του Γυμνασίου (!) που εφαρμόσθηκε για τους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης (!). Ειδικότερα, στο κείμενο των κυριών Βενετίας Αποστολίδου και Ελένης Χοντολίδου που τιτλοφορείται «Το μάθημα της λογοτεχνίας σε διαπολιτισμικό
περιβάλλον: το παράδειγμα των σχολείων της Θράκης», και το οποίο αφορά τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στο πλαίσιο του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, αναφέρεται:

«Στην ίδια τη σχέση μας, συνεπώς, με τη λογοτεχνία ανακαλύπτουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς, έναν ηθικό κανόνα επικοινωνίας και συνδιαλλαγής με τον πολιτισμικό Άλλο (sic). Εδώ και πολλούς αιώνες το είδος λόγου που μεταφράζεται περισσότερο από κάθε άλλο είναι η λογοτεχνία. Παρά τις ενστάσεις….».

«Και στις δύο περιπτώσεις, το μάθημα της λογοτεχνίας έχει προκριθεί ως προνομιακό μέσο για την καλλιέργεια του ήθους και των αξιών της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, της κοινωνίας, δηλαδή, στην οποία όλες οι διαφορετικές πολιτισμικές ταυτότητες και παραδόσεις συνυπάρχουν, συνδιαλλέγονται (sic) και δημιουργούν χωρίς αποκλεισμούς ή στιγματισμούς. Είναι σε αυτήν ακριβώς τη βάση που πιστεύουμε ότι το μάθημα της λογοτεχνίας έχει έναν ζωτικό ρόλο μέσα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των μουσουλμάνων μαθητών της Θράκης (Αποστολίδου - Χοντολίδου)».

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Το νοικοκυριό και η χριστιανική ανατροφή του παιδιού(Γέροντας Παίσιος)

-Γέροντα , πώς μπορεί μια νοικοκυρά να ρυθμίση τις δουλειές της , ώστε να έχη χρόνο και για προσευχή; Τι αναλογία δηλαδή πρέπει να υπάρχη ανάμεσα στην εργασία και στην προσευχή;
-Οι γυναίκες συνήθως δεν έχουν μέτρο στις δουλειές τους .Θέλουν συνέχεια να ανοίγουν δουλειές. Ενώ έχουν πολλή καρδιά και θα μπορούσαν να κάνουν πολύ καλό νοικοκυριό στην ψυχή τους
, ξοδεύουν την καρδιά τους σε ασήμαντα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα ποτήρι με ωραία σχέδια, με γραμμές κ.λ.π. Και αν δεν είχε γραμμές , την δουλειά του πάλι θα την έκανε. Εκείνες όμως πάνε στο κατάστημα και αρχίζουν: « Όχι, τις θέλω μέχρι εκεί τις γραμμές, όχι έτσι, όχι αλλιώς». Και αν έχη και κανένα λουλούδι, ε, τότε είναι που σκιρτά η καρδιά! Έτσι η γυναίκα καταστρέφει όλη τη δυναμικότητά της. Σπάνια θα βρης κανέναν άνδρα να δώση προσοχή σε κάτι τέτοια. Και αν ένα πορτατίφ είναι λ.χ. είναι καφέ η μαύρο, ούτε που το προσέχουν οι άνδρες. Αλλά η γυναίκα θέλει κάτι όμορφο, χαίρεται, δίνει ένα κομμάτι της καρδιάς της σε αυτό, άλλο κομμάτι σε κάτι άλλο,
οπότε τι μένει για τον Χριστό; Τα χασμουρητά από την κούρασή της στην ώρα της προσευχής

Η κόρη της φεμινίστριας


Της Sandra Gallagher (henrymakow.com)
Είμαι η κόρη μίας φεμινίστριας (3ης γενιάς), και έτσι στον κόσμο μου ήταν φυσιολογικό ότι η μητέρα είχε μια καριέρα και τον έλεγχο της αναπαραγωγής της.
Όταν ρώτησα γιατί θα έπρεπε να έχει παιδί, η μητέρα μου μου έριξε μια μακρινή ματιά και μου είπε, «κανονικά μισώ τα παιδιά, αλλά εσένα σ 'αγαπώ. Ένα πράγμα που πρέπει να ξέρεις είναι ότι η ζωή σου τελειώνει εντελώς όταν έχεις παιδιά".
Μου το είπε αυτό ξανά και ξανά και δεδομένου ότι είχα μια πολύ καλή ζωή, δεν ήθελα να αλλάξει. Έτσι, φυσικά, ποτέ δεν ήθελα παιδιά.
Σαν μωρό, αφέθηκα στα χέρια ανίκανων νταντάδων από την ηλικία των 6 εβδομάδων. Η μητέρα μου σταμάτησε την άδεια μητρότητας και διέκοψε την φροντίδα μου γιατί "μισούσε να είναι μόνη της με ένα μωρό και έπρεπε να επιστρέψει στην εργασία," σαν να ήταν η δουλειά της η μοναδική πηγή ελευθερίας και δύναμης.
Η μητέρα μου με μεγάλωσε να είμαι κάπως σανανδρογυναίκα. Επέμενε να μάθω να οδηγώ ποδήλατο, να απολαμβάνω την άγρια ​​φύση, να ελέγχω τις οικονομίες μου στην Τράπεζα και να μην ανησυχώ για την παρασκευή γευμάτων, τις δουλειές του σπιτιού, κλπ.
Με μεγάλωσε σαν αγόρι και θαύμαζα το πόσο ισχυρό και ανεξάρτητο άτομο ήμουν. Στην ηλικία των εννιά χρονών ήμουν υπεύθυνη να κλείνω η ίδια ραντεβού με το γιατρό μου, να χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να φτιάχνω τα γεύματά μου. Ποτέ δεν κοίταξα σε ενήλικες για να με βοηθήσουν και ως εκ τούτου με θεωρούσαν μια ολοκληρωμένη έφηβη, με μια υγιή δόση αυτοπεποίθησης.
Μου είπαν, ότι οτιδήποτε ήθελα να επιχειρήσω θα μπορούσα να το πετύχω. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να κάνω φίλους, αν και οι περισσότερες φιλίες μου ήταν αγόρια. Δεν είχα σχέση με "κοριτσίστικα κορίτσια".
Εξαιτίας της ‘τύπου Gloria Steinem’ (διάσημη ακτιβίστρια του φεμινιστικού κινήματος) αναζήτησης της 'ισότητας' της μητέρας μου, ήμουν αρκετά άχρηστη για μία παραδοσιακή, ετεροφυλοφιλική σχέση, και για το λόγο αυτό στη εφηβία μου και στα είκοσί μου ήμουν γεμάτη με σύγχυση καθώς πάλευα με την γυναικεία ταυτότητά μου. Ήμουν πολύ ντόμπρα, επιθετική και ανεξάρτητη και ήμουν άνετη με αυτό.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Επιστροφή από το Όρος


Ήρθε από το Άγιον Όρος ο άντρας μου: Με τα κομποσχοίνια του, τα βιβλία, τα λιβάνια, τις εικονίτσες και τον αέρα της αγιοσύνης που φυσάει εκεί πάνω, θες από τις μνήμες του Παύλου Μελά, θες από τα παλέματα των καλογήρων, από τους κρυμμένους ασκητές, από το φανερό φως της Παρθένου, από τις βυζαντινές ψαλμωδιές, από τα αλάδωτα των νηστειών, από τα χρόνια της μονολόγιστης ευχής που έσκαψε υπομονές στους απαράκλητους τόπους και φύτεψε άνθη στα περάσματα από μοναστήρι σε σκήτη, από το συνωστισμό των προσευχών -όσο πυκνώνουν τα σύννεφα στον χειμώνα της πατρίδας-.
Δεν ρώτησα πολλά, είπε λιγότερα.
Όλα παίχτηκαν στο ατμοσφαιρικό επίπεδο και στην ήρεμη αδιαφορία για τα δελτία ειδήσεων. Κλείσαμε την τηλεόραση των ψεμμάτων, δεν μιλήσαμε για την χάλια κατάσταση, δεν συνομολογήσαμε ικεσία αλλά ήταν η φυσική εξέλιξη, όσο το σπίτι μας μυρίζει ακόμη τα θυμιάματα των ρούχων, που φορούσε στις αθωνικές αγρυπνίες.
Άφησα μια λάμπα αναμμένη στο σαλόνι, τη νύχτα -μην μπερδευτούν τα ράσα των μοναχών στα έπιπλα και μας ξυπνήσουν ή τους εμποδίσουμε στις ιεροπραξίες της ευλογίας του κόσμου- και κοιμήθηκα δίχως ανησυχία....
Κάποιοι θαρθούν σπίτι μας απόψε. Κάποιοι έρχονται κάθε βράδυ.
Στο απαλό φως του πορτατίφ, μου χαμογελούσαν οι φίλοι του Κυρίου μου, του Κυρίου της πατρίδας μου -εικονάκια αγίων στο κομοδίνο-.
"Μιλήστε Του", είπα και δεν έχασαν το χαμόγελό τους....
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού....Εμείς φύγαμε και Συ έρχεσαι ξοπίσω μας, ανήσυχος μην χαθούμε μακριά Σου.....
Κύριε είμαστε σε καιρό θλίψης και άλλον βοηθό δεν έχει η πατρίδα μας.
Εσένα μόνο. Μην μας αφήσεις, Εσύ που νοιάζεσαι να φυτρώσουν στην ώρα τους -στις πλαγιές του Άθωνα- τα άγρια χόρτα που τρέφουν τους ερημίτες, Εσύ που είπες "ελάτε να σας ξεκουράσω".
Κουραστήκαμε στην αποστασία Κύριε, κουραστήκαμε με τους άρχοντες τους υιούς των ανθρώπων, κουραστήκαμε να βλέπουμε ιστούς χωρίς σημαίες και πατρίδα δίχως Θεό.
Σώσον Κύριε τον λαόν Σου.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ " ΤΡΕΛΟΣ " ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ....



Η κατά Χριστόν σαλότητα, αποτελούσε ως γνωστό πάντοτε ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια στο πολυάριθμο Συναξάρι των Αγίων μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία.  Ένα λιθαράκι επιπλέον σ’ αυτό το κεφάλαιο αποτελεί και η ιστορία που μας αφηγήθηκε ένας ταπεινός λευϊτης του ευαγγελίου, που ζει στα ευλογημένα βουνά των Αγράφων.
Η αφήγηση του αφορούσε έναν σύγχρονο κατά Χριστό σαλό, που έζησε σε μία από τις απρόσωπες, απρόσιτες και αποξενωμένες γειτονιές της Αθήνας.
Ο τρελό –Γιάννης, αυτόν αφορά η αφήγηση του, ζούσε σε μία φτωχική γκαρσονιέρα που κληρονόμησε από τη μητέρα του σε μία πολυκατοικία 20 συνολικά διαμερισμάτων. Εργαζόταν στο φούρνο της γειτονιάς του και έπιανε δουλειά ξημερώματα. Από το φούρνο που εργαζόταν συνήθιζε να γεμίζει δυό σακούλες με ψωμιά και κουλούρια καθημερινά και έτρεχε να τα μοιράσει σε γέροντες, γερόντισσες και φοιτητές στη γειτονιά του. 
«Να είπα να σας φέρω λίγο ζεστό ψωμί, δώρο του κυρ -Αποστόλη του φούρναρη για να τον μνημονεύετε στις προσευχές σας», έλεγε. Η αλήθεια ήταν ότι ο τρελό -Γιάννης διέθετε κάθε μήνα ένα μεγάλο μέρος του μισθού του για την τροφοδοσία σε ψωμί των φτωχών της γειτονιάς του. Στον κυρ-Αποστόλη έλεγε πως εξυπηρετεί λίγους φίλους αρρώστους και πως τάχα πληρώνεται για αυτό...
Πώς γνώριζε όμως, τους φτωχούς της γειτονιάς του; 
Είχε λοιπόν τη συνήθεια να χτυπά αδιάκριτα τα κουδούνια όχι μόνο της πολυκατοικίας του αλλά και των διπλανών πολυκατοικιών. Αυτοσυστηνόταν σ’ όλους και τους ρωτούσε αν χρειάζονταν κάτι να τους εξυπηρετήσει. «Πως ξημερώσατε σήμερα; Μήπως έχει προκύψει κανένα πρόβλημα και μπορώ να σας φανώ χρήσιμος; Τα παιδιά σας πως πάνε;» 
Στην αρχή κάποιοι τον απόπερναν. Άλλοι του έκλειναν κατάμουτρα την πόρτα αρνούμενοι να του μιλήσουν, φανερά ενοχλημένοι από την απροσδόκητη παρουσία του. Άλλοι όμως περίμεναν τον τρελό -Γιάννη για να ακούσουν, όπως έλεγαν καμιά κουβέντα καλή. Τελικά τους έμαθε όλους, γνώριζε τις ιδιοτροπίες αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα τους.

Να αναβαπτισθούμε στην ιερή παρακαταθήκη «του τιτάνιου αγώνα», του Μητροπολίτου Λευκάδος κ. Θεοφίλου,







Πολυσήμαντα μηνύματα του Μητροπολίτη Λευκάδος Θεοφίλου
με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης Θεοφίλου
Πρός
Τόν ἱερό κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Λευκάδος καί Ἰθάκης
Μέσα σε μια δύσκολη στιγμή του κόσμου∙ σε μια οδυνηρά κρίσημη «περιπέτεια» της πατρίδος μας γιορτάζουμε το μεγάλο ιστορικό γεγονός της αντίστασης των Ελλήνων κατά των εισβολέων Ιταλών και Γερμανών. Με δοξολογίαις και άλλες εκδηλώσεις καλούμαστε να αναβαπτισθούμε στην ιερή παρακαταθήκη «του τιτάνιου αγώνα», όπως τον χαρακτηρίζει ο Λευκάδιος ποιητής Άγγελος Σικελιανός, του 1940. Ενός αγώνα, που τότε σημάδεψε την ιστορία και σημαδεύτηκε από την ιστορία. Έγινε μυστική δύναμη ιερής διδαχής και φωτεινός δείχτης πορείας.
Είναι δυνατή η φωνή του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη όταν, διαπιστώνοντας το ποιοτικό μέγεθος της αξίας εκείνου του αγώνα, διετύπωνε εκφραστικά:
«Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία, Έλληνες μέσ’ τα σκοτάδια δείχνουν το δρόμο: Ελευθερία.».
Ενωμένος ο Ελληνισμός∙ όρθιος και σταθερός, παρά την φτώχεια και τις πολλές δυσκολίες, συντάχθηκε κάτω από το ιερό λάβαρο του ΟΧΙ, που, αιφνιδιαστικά και δίχως χρονοτριβή, εξέφρασε ο τότε Πρωθυπουργός της πατρίδος μας. Η εσωτερική μυστική δύναμη, που ένωνε και στήριζε τον Ελληνισμό∙ που γρανίτωνε αποφασιστικά την θέλησή του κι έσπρωχνε στον δρόμο « του υπέρτατου χρέους» ήταν η αγωνία της ελευθερίας του ανθρώπου και του τόπου.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Επιστολή στην Καθημερινή για το πολυτονικό και τους νέους

κύριε Διευθυντά,
Στὴν "Κ" τῆς 15/10, στὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸ πολυτονικό, ὁ κ. Βατόπουλος διερωτᾶται: "Ὑπάρχουν νέοι ποὺ δὲν διδάχθηκαν τὸ πολυτονικὸ καὶ νὰ τὸ ὑποστηρίζουν;" Ναί, ὑπάρχουν, καὶ μάλιστα οὐκ ὀλίγοι, μὲ συνέπεια ποὺ ἐκπλήσσει (δηλαδὴ παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὰ διαδικτυακὰ "τσάτ"). Ἡ ἐπιλογή τους αὐτὴ σὲ καμία περίπτωση δὲν προκύπτει ἀπὸ κοινὲς πολιτικὲς ἢ θρησκευτικὲς συνισταμένες, καὶ ἐξυπακούεται πὼς ἀναφερόμαστε σὲ χρήση τῆς φρέσκιας δημοτικῆς γλώσσας. Ἐπιτρέψτε μας νὰ προτείνουμε τὴν ἀκόλουθη ἱεράρχηση τῶν αἰτιῶν, μετὰ ἀπὸ σχετικὲς συζητήσεις:
(α) Θεωροῦν πὼς μὲ τὸ πολυτονικὸ διασώζεται καίρια καὶ σημαντικὴ πληροφορία στὴν λέξη καὶ κυρίως στὴν πρόταση, πληροφορία ὄχι κατ' ἀνάγκην φωνητική.
(β) Ἀντιμάχονται τὴν ἄρση περίπου δισχιλιετοῦς συνέχειας τῆς ὀπτικῆς (βιωματικῆς) ἀποτύπωσης τῆς γλώσσας. (Δὲν θεωροῦν τὴν Βουλὴ ἁρμόδια γιὰ μιὰ τέτοια ἀπόφαση, καὶ δὴ μὲ τροπολογία καὶ 30 βουλευτές, ὅπως συνέβη.)
(γ) Ἀποστρέφονται τὴν τραγικὰ λανθασμένη de facto διχοτόμηση τῆς γλώσσας σὲ "ἀρχαῖα" καὶ "νέα", δηλαδὴ σὲ ὅ,τι τυπώθηκε πρὶν τὸ 1982 καὶ μετὰ τὸ 1982 ἀντίστοιχα (γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν λυκείων μας, ὁ Ἐλύτης γράφει "στὰ ἀρχαῖα", ἐπειδὴ τυπώνεται σὲ πολυτονικό. Ρωτῆστε τους). Ἢ τὴν θεώρηση τῆς
πολυτονισμένης δημοτικῆς γλώσσας ὡς "καθαρεύουσας", θεώρηση κρατικὰ ὑποβοηθούμενης ἡμιμάθειας.

Οι Έλληνες και η αρετή της Αυτομεμψίας

Η αυτομεμψία είναι μία από τις μεγάλες χριστιανικές αρετές, που απαντά για πρώτη φορά ως όρος στον Ιωάννη της Κλίμακος. Αυτομεμψία είναι το να μέμφεται, να κατηγορεί δηλαδή κανείς τον εαυτό του για τις δυσμενείς, αντίξοες καταστάσεις της ζωής και να μην σπεύδει να ρίξει την ευθύνη στους άλλους. Εκτιμάται πολύ μέσα στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής και προτείνεται ως μία από τις σκάλες τις ταπείνωσης.

Ωστόσο, η εντύπωση που δίνει ο λαός μας επ’αυτού είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Έχουμε μεγάλη διάκριση στην αυτομεμψία. Γι αυτό ακούει κανείς τόσο συχνά το περιβόητο «εμείς φταίμε» εδώ και χρόνια. Λες και απ’όλα τα διδάγματα του Χριστιανισμού, οι Έλληνες, ως λαός, μόνο αυτό εμπεδώσαμε. Τίποτε άλλο δεν καταλάβαμε. Ου κλέψεις. Όχι. Ου μοιχεύσεις. Όχι. Ου ψευδομαρτυρήσεις. Ούτε. Αγάπα τον πλησίον σου. Όχι. Εμείς μόνο την αρετή της αυτομεμψίας κατανοήσαμε σε βάθος. Παντού ακούγεται το περίφημο «εμείς φταίμε», «εμείς που τους ψηφίσαμε», «εμείς φταίμε», για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Λες και οτιδήποτε μας οδηγεί στην απραξία είναι καλό ή προτιμότερο, και όλα τα χρόνια στις συζητήσεις μας, δημόσιες και ιδιωτικές, αναλωνόμαστε στο να περιγράφουμε ένα αδιέξοδο: «Έτσι είναι τα πράγματα και έτσι θα είναι», «Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν αλλάζει».

Θα άρουμε την ενοχή απο τους ενόχους, για να την παρουμε κι αυτην στην πλατη μας. Ο υπεύθυνος δεν δικαιούται καν να φταίει. Τόσο άχρηστος είναι. Για όλα φταίει ο μέσος Έλληνας, εσύ, εγώ, ο περιπτεράς, που έπρεπε να ξέρει ότι τα νούμερα με τα οποία μπήκαμε στο ευρώ ήταν πλασματικά. Έπρεπε να μην πάρει από τα δάνεια που απλόχερα του δίνονταν όλα τα τελευταία χρόνια. Έπρεπε να μην παρασυρθεί από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και τις δημόσιες δηλώσεις πολιτικών. Να μην είναι άπληστος. Έπρεπε να μην ψηφίσει κανένα από τα μεγάλα κόμματα που τα θαλάσσωσαν στο παρελθόν, αλλά το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών. Έτσι, για να ανανεώνονται τα πρόσωπα. Άλλωστε, είναι πειρασμός η καραμπίνα. Γιατί το πρωθυπουργιλίκι, σε αντίθεση με τη χειρομαντεία, δεν είναι κληρονομικό χάρισμα. Άλλος κανείς να του πούμε τη μοίρα; Αλλά δεν θα πω φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους. Ου φονεύσεις. Ας τηρήσουμε και καμιά άλλη από τις επιταγές του Χριστιανισμού εκτός από την αυτομεμψία. Δεν είναι κακό.

Οι υπεύθυνοι ευθύνονται. Και ευθύνονται όχι για να τιμωρηθούν, δεν πειράζει, αλλά για να προηγηθούν στο κόστος της παρούσας κατάστασης. Ας δημεύσουν και καμιά περιουσία ή ας πουλήσουν και το νεφρό τους προτού μας κάνουν όλους δωρητές, όλους εμάς που «φταίμε». Όσο για την αυτομεμψία μας, αυτή δεν είναι ένδειξη ταπείνωσης, αλλά νωθρότητας και αλαζονείας. Ο υπεύθυνος κατά τη γνώμη μας δεν δικαιούται καν να φταίει. Τόσο άχρηστο τον θεωρούμε μέσα στη χώρα της εγκατάληψης. Ένδειξη αλαζονείας. Μας το επισημαίνει ήδη πολύ νωρίς και ο ανώνυμος λατινογενής συγγραφέας του Χρονικού του Μορέως, κειμένου του 14ου αιώνα μ.Χ., ο οποίος δεν διακρίνεται για τις φιλελληνικές του τοποθετήσεις.

Διαβόντα γὰρ χρόνοι πολλοὶ αὐτεῖνοι οἱ Ρωμαῖοι,
Ἓλληνες εἶχαν τὸ ὄνομα, οὕτως τοὺς ὠνομάζαν,
––πολλὰ ἦσαν ἀλαζονικοί, ἀκόμη τὸ κρατοῦσιν––


Το Χρονικόν του Μορέως, στίχοι 794–796

http://www.antibaro.gr/node/3406

Καταργήσεις σχολικών μονάδων και οργανικών θέσεων – Αλλαγές στο Λύκειο

πηγή: Ελευθεροτυπία, 16/10/2011
Η «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙ 1.000 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ 2.000 ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Εφιαλτικό τοπίο στα γυμνάσια και τα λύκεια
Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ
Τη στιγμή που η οικονομική εξαθλίωση χτυπά της οικογένειες χιλιάδων μαθητών, το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει και νέα «χτυπήματα» στο δημόσιο σχολείο. Ετσι, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προτίθεται να συγχωνεύσει ή να καταργήσει πάνω από 1.000 σχολικές μονάδες, στην πλειονότητά τους Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) και Σχολές (ΕΠΑΣ). Αμεσο κίνδυνο διατρέχουν τα συστεγαζόμενα και τα «μικρά» σχολεία. Αυτά δηλαδή που έχουν επτά έως οκτώ τμήματα, τα εσπερινά και τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, ενώ όσα στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα κτίρια αναμένεται να καταργηθούν για να εξοικονομηθούν τα ενοίκια...

Η νέα «επιχείριση Καλλικράτης» θα έχει ως αποτέλεσμα, όπως εκτιμούν εκπαιδευτικοί, να καταργηθούν πάνω από 2.000 οργανικές θέσεις, οι οποίες θα προστεθούν στις 4.000 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών που αυτή τη στιγμή δεν έχουν ωράριο όπως για π.χ. καθηγητές πληροφορικής, γαλλικών, γερμανικών, γυμναστές, τεχνολόγοι κ.λπ.
Συγχρόνως το υπουργείο Παιδείας αυξάνει το ωράριο των εκπαιδευτικών κατά μέσον όρο δύο ώρες την εβδομάδα. Θα προστεθούν δηλαδή στις 21 ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως που κάνουν τώρα οι πρωτοδιόριστοι και τις 16 αυτοί που έχουν εμπειρία.
«Υπολογίζεται ότι στο τέλος της σχολικής χρονιάς, τον Ιούνιο του 2012, θα έχουν βγει στην εφεδρεία χιλιάδες εκπαιδευτικοί, αφού αναμένεται να έχουν καταργηθεί 8.000-10.000 οργανικές θέσεις», σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΟΛΜΕ.

Η Εκκλησία προ των ευθυνών της


Άρθρο από το νέο βιβλίο του π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΜΑΝΤΙΚΗ"‏

Πολλά Συνέδρια Ποιμαντικής έγιναν και γίνονται συνεχώς σε κατά τόπους Αρχιεπισκοπικές ή Μητροπολιτικές Επαρχίες και αναζητούνται τρόποι και προτείνονται σύγχρονες μέθοδοι, ώστε να γίνεται στους ιδιαίτερα δύσκολους καιρούς μας πιο αποτελεσματική ή επίδραση του λόγου και του θελήματος του Θεού στους πιστούς.
Όλα αυτά, βεΒαίως, είναι καλά και άγια. Πρέπει, όμως, επειγόντως να καταλάβουμε ότι κανένα συμπέρασμα και καμμιά ευφυής ποιμαντική ιδέα δεν πρόκειται να βοηθήση τον Λαό του Θεού αν δεν συγκρίνουμε το πώς ένοιωθαν την Ποιμαντική τους ευθύνη οι άγιοι Πατέρες μας και πώς την Βιώνουμε εμείς σήμερα.

Οι Πατέρες μας ήσαν Ποιμένες όλου του λαού. Αρχόντων και αρχομένων. Εμείς συρρικνώσαμε την Ποιμαντική μας στους αρχόμενους και αφήσαμε τους Κυβερνήτες να γίνουν αφεντικά της Εκκλησίας και τύραννοι του λαού. Γι' αυτό δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων της Εκκλησιαστικής Ποιμαντικής εργασίας μέχρι το 1831 και εκείνης των μετέπειτα χρόνων μέχρι σήμερα.

Είναι λυπηρό αλλά και ενδεικτικό το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν έχουμε κάνει αυτοκριτική ή σοβαρή κριτική για την Ποιμαντική μας από το 1831 μέχρι σήμερα, αλλά και καλλιεργούμε συστηματικά το κλίμα ώστε να πιστεύουμε πώς εμείς πάμε καλά, απλώς ο κόσμος χάλασε!...
Αυτή την έλλειψη αυτοκριτικής και κριτικής έχουμε επισημάνει τα τελευταία δύο χρόνια με δημοσιεύματα μας, αλλά και με εισηγήσεις και συζητήσεις του θέματος, πού πραγματοποιήθηκαν στο Πολεμικό Μουσείο, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αμφίσσης. Οι επισημάνσεις μας αυτές επικεντρώθηκαν στο μεγάλο λάθος της Ποιμενούσης Εκκλησίας της Ελλάδος να απεμπόληση την Ποιμαντική Της ευθύνη και τη δικαιοδοσία Της επί των πολιτικών αρχόντων της Πατρίδος μας — σαν να μην ήσαν και αυτοί πνευματικά Της παιδιά, ως Ορθόδοξοι χριστιανοί — αντιμετωπίζοντας τους με δέος σαν να ασκούσαν αυτοί μια παράλληλη εξουσία, ισοδύναμη με την Εκκλησία!

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Ο πράκτορας του Ναπολέοντα Κοραής κατά της Ρωμηοσύνης, και η "Ελληνική Νομαρχία"


Πώς προκύψαμε από Ρωμηοί: "Έλληνες"; Γιατί σήμερα μερικοί ανιστόρητοι λένε ότι οι Έλληνες είναι "υπόδουλοι" στην Κωνσταντινούπολη; Από πού "εισήχθη" στη χώρα μας ο ξενόφερτος "Διαφωτισμός"; Τι ρόλο έπαιξαν κατά της χώρας μας και της Εκκλησίας ο Κοραής και ο Ναπολέων; Τι παραμύθι έχουν καταπιεί οι σημερινοί "Εκσυγχρονιστές" και "Διαφωτιστές" που παπαγαλίζουν ανιστόρητες και αφιλοσόφητες Δυτικές ανοησίες;

Για όλες αυτές τις απαντήσεις, θα βρείτε διαφωτιστικό το παρακάτω κειμενάκι. Είναι μεταφρασμένο από την καθαρεύουσα σε απλή γλώσσα, από τον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου: "ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ" εκδόσεις Δομός δεύτερη έκδοση, του π. Ι. Ρωμανίδη, γραμμένο το Πάσχα του 1989 ως πρόλογος. Είναι ένα τμήμα του προλόγου, που θεωρήσαμε χρήσιμο να γίνει ευρύτερα γνωστό σε κάθε Ρωμηό.


Όταν γραφόταν η παρούσα μελέτη, δεν ήταν ακόμα αισθητό, ότι στα ξένα κέντρα αποφάσεων, σχεδιάσθηκε όχι μόνο η κατάργηση της Ρωμηοσύνης, αλλά και η αλλοίωση της Ορθοδοξίας κατά τα πρότυπα των δυτικών. Σήμερα παραδόξως, η έρευνα οδηγεί στον Ναπολέοντα και το επιτελείο του, ως αρχιτέκτονες των ενεργηθέντων.

Αυτός είχε στο επιτελείο του μεταξύ άλλων τον Ρήγα Βελεστινλή και τον Αδαμάντιο Κοραή. Ο Ρήγας πρόσφερε σχέδιο Επαναστάσεως και ιδρύσεως ελεύθερης Ρούμελης/Ρωμανίας, που θα είχε την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, που αποτελούσαν το μιλιέτ των Ρωμαίων, αλλά και των Μουσουλμάνων. Κατ' εντολήν όμως του Ναπολέοντα, ο Κοραής εργάσθηκε για την ανατροπή των σχεδίων του Ρήγα, έργο που συντελέσθηκε δια ψηφίσματος της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως του 1927. Με αυτό, αναγνωρίζονταν ως θεμελιώδη τα "άριστα συγγράμματα", οι "λόγοι" και οι "παραγγελίες" του Κοραή. Ασφαλώς οι πληρεξούσιοι που γνώριζαν τις παραγγελίες αυτές ήταν λίγοι, επειδή ψήφισαν:

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Ηχηρό "χαστούκι" της Ουγγαρίας προς το ΔΝΤ και την Ε.Ε.

Την ίδια στιγμή  που οι "εφιάλτες" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ώθησαν τη χώρα με τα τεχνάσματα τους στις "αγκάλες" του ΔΝΤ και των τροϊκανών, την ίδια στιγμή που συνεχώς παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου.
Victor-OrbanΗ Ε.Ε. και το ΔΝΤ αδυνατούν να χωνέψουν το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία αρνήθηκε επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους, προκειμένου να τους χορηγήσουν ένα δάνειο δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας στον ουγγρικό λαό επειδή έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. «Πραγματικό χλευασμό επιφύλαξε η ουγγρική κυβέρνηση στο Δ.Ν.Τ. και στην Ε.Ε. που έστειλαν αντιπροσωπείες τους για να εκτιμήσουν το πρόγραμμα βοήθειας στην Ουγγαρία», έγραψε η γαλλική «Λιμπερασιόν».
Η επίσης γαλλική «Μοντ» δείχνει εξίσου σοκαρισμένη με τη στάση τόσο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν όσο και των στελεχών της κυβέρνησής του απέναντι στη συμφωνία υποτέλειας της Ουγγαρίας προς το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που είχε υπογράψει η προηγούμενη, σοσιαλιστική και εκεί, ουγγρική κυβέρνηση, η οποία συνετρίβη στις εκλογές το Μάιο, για να πάρει δάνειο 20 δισ. ευρώ.
«Η νέα ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία στη Βουδαπέστη φαίνεται να θέλει να απαλλαγεί από τους όρους του δανείου. Αυτό είναι επικίνδυνο» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Τα πάντα εξελίσσονται σαν να προτίθεται ο Βίκτορ Όρμπαν, ο νέος πρωθυπουργός, να αναιρέσει το λόγο που έχει δοθεί στην Ε.Ε. και στο Δ.Ν.Τ. Ο Όρμπαν επιδεικνύει ανοιχτά μια προκλητική και προσβλητική αναίδεια απέναντι στους πιστωτές του»!
Με ιερή αγανάκτηση η «Μοντ» πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός «προκαλεί την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.». Απουσίαζε από τη Βουδαπέστη όταν μετέβη εκεί ειδική αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. γιατί προτίμησε να πάει στη Νότια Αφρική προκειμένου να παρακολουθήσει τον. τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! «Η αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. δεν κατόρθωσε να πάρει από τους Ούγγρους στοιχεία και καθαρές απαντήσεις και έτσι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με άδεια χέρια» υπογραμμίζει θιγμένη η «Μοντ», προχωρώντας στη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. ή των διεθνών οργανισμών!».
ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥΣ
Η άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της, προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις από τους θιγόμενους Ευρωπαίους, γέννησε όμως και αισθήματα μόλις συγκαλυπτόμενου θαυμασμού σε διεθνές επίπεδο.
«Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού», έγραψαν π.χ. στους τίτλους σχετικής ανάλυσής τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και υπογράμμιζαν: «Η προκλητική στάση. αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη ώθηση για δημοσιονομική ορθότητα».
Ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών Σκιέργκι Μάτολσι ήταν σαφέστατος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση αναφορικά με τη γραμμή της κυβέρνησης Όρμπεν απέναντι στο «μνημόνιο» που είχαν υπογράψει οι Ούγγροι σοσιαλιστές:
«Αυτό το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα θέλαμε να καταργήσουμε τις ατυχείς συνέπειες αυτών των βημάτων. Είπαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμία περίπτωση τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας», διακήρυξε χωρίς περιστροφές.
«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας» ομολογεί και η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» και προσθέτει: «Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την "εθνική συνοχή"».
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!
Το χειρότερο από όλα όμως για την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν ήταν η άρνηση των απαιτήσεών τους εκ μέρους της ουγγρικής κυβέρνησης ούτε η εθνικά υπερήφανη στάση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν μέσω της επιδεικτικής περιφρόνησης των εκπροσώπων τους. Ήταν το ότι η Βουδαπέστη τόλμησε να θίξει τα. «Άγια των Αγίων» της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.: τις τράπεζες!

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Δέχεται ο Θεός τον διάβολο σε μετάνοια;

Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπει οφθαλμοφανώς το πως επιδρούν στη ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες· πως δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για τις ψυχές των ανθρώπων. Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του. Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζοντάς τους την πτώση τους από τους ουρανούς και την αιώνια κόλαση του πυρός που τα περιμένει. Οι δαίμονες λοιπόν μιλούσαν με θαυμασμό για τον μεγάλο γέροντα κι έλεγαν ότι κανένας να μη τολμήσει στο εξής να παλέψει μαζί του ή έστω και να τον πλησιάσει, μη τυχόν και πληγωθεί από τον γέροντα, διότι έχει ανέλθει σε μεγάλο πλούτο απάθειας και έχει τύχει της θεώσεως με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Ενώ λοιπόν έτσι είχαν τα πράγματα, κάποιος δαίμονας ρωτά ένα σύντροφό του:

-Αδελφέ Ζερέφερ (διότι αυτό ήταν το όνομα εκείνου του δαίμονος), αν κάποιος από εμάς μεταμεληθεί, τον δέχεται ο Θεός σε μετάνοια; Ναι ή όχι; Και ποιός άραγε να το γνωρίζει αυτό;

Και αποκρίθηκε ο Ζερέφερ:

— Θέλεις να πάω στον μεγάλο γέροντα που δεν μας φοβάται, να τον ρωτήσω τάχα σχετικά μ’ αυτό και να τον δοκιμάσω;

— Πήγαινε, αλλά πρόσεχε πολύ, γιατί ο γέροντας είναι διορατικός και θα
καταλάβει ότι πηγαίνεις με δόλο και δεν θα πεισθεί να ρωτήσει τον Θεό. Αλλά πήγαινε και ή τα καταφέρνεις ή απλώς δοκιμάζεις και φεύγεις.

Ακύρωσε και σκίσε τις διεστραμμένες συμφωνίες. Κάθε συμβόλαιο άδικης συναλλαγής σκίσ΄το." (Ησαϊας)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πώς απελευθερώνεται ένας κόσμος από την καταπίεση μιας ελίτ; Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε πως εκείνοι που καταπιέζουν τους άλλους είναι άρρωστοι.Ο Κύριος λέει στους αντιμακαρισμούς του γι΄ αυτούς τους ανθρώπους:Αλίμονο σε σας που γελάτε τώρα, γιατί θα κλάψετε.
Το βιβλίο του Ησαϊα γράφει τα εξής:"Λέγει ο Κύριος,λύε κάθε δεσμόν και σύνδεσμον με την αδικία. Ακύρωσε και σκίσε τις διεστραμμένες συμφωνίες,τις οποίες συ δια βίας και εξαναγκασμού έχεις συνάψει με τους άλλους. Άφησε ελεύθερους τους συντριμμένους από τον πόνο και και την συμφορά και κάθε συμβόλαιο άδικης συναλλαγής σκίσ’ το."
Ο Ησαϊας προειδοποιεί τους άδικους : ούτως κλυδωνισθήσονται και αναπαύσασθαι ου δυνήσονται. ουκ έστιν χάρις τοις ασεβέσιν, είπεν Κύριος ο Θεός.
Το ερώτημα το οποίο απασχολεί όλο τον κόσμο είναι αν η απελευθέρωση από την καταπίεση είναι δυνατή χωρίς τη βία, με ειρηνικό τρόπο και πως θα γίνει αυτή. Οι Έλληνες έχουμε πικρή πείρα από αιματοχυσίες. Ο τόπος μας είναι ποτισμένος με αίμα.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Επιστολή γέροντος Παϊσίου Εν Αγίω Όρει, τη 23η Ιανουαρίου 1969.


Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον, που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξαιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα κι εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω κι ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός Μοναχός), διά να χρησιμοποιηθεί και αυτό, έστω και για μια βελονιά, διά το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε διαμέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ’ όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος ούτε θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενα μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος διά την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή.

Αυτή η αγάπη, που ακούστηκε από την Πόλη, βρήκε απήχηση σε πολλά παιδιά του, που την ζουν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν…

Με μία τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξει αγάπη πρώτα σ’ εμάς τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύσει μεν όλα του τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση, όμως, όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα που έχουν φόβο Θεού.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Τα βάζουν με την Ελληνική Γλώσσα!! (Τί δουλειά έχουν οι γλωσσολόγοι με την Ελληνική Γλώσσα;)

Τί δουλειά έχουν οι γλωσσολόγοι με την Ελληνική Γλώσσα;
Η Ελληνική Γλώσσα είναι δημιούργημα των Ελλήνων Λογίων, όπως η Τραγική Ποίηση είναι δημιούργημα των Μεγάλων Τραγικών της αρχαιότητας.
Είναι σαν να βάζεις τους φιλολόγους να διορθώσουν τα έργα των τραγικών ή τους μουσικολόγους να διορθώσουν τα έργα των κλασικών μουσουργών!
Δεν δημιουργούν οι επιστήμονες τα έργα. Η επιστήμη χρησιμοποιεί την ανάλυση και την στατιστική, που είναι εντελώς ξένες με τη Δημιουργία.
Οι αδαείς αποδίδουν τους χαρακτήρες και τις μεθόδους των επιστημών σ΄ αυτό που μελετούν.
Με αυτό τον τρόπο φθάνουν στο να αρνούνται την πραγματικότητα.
Η Επιστήμη π.χ. αρνείται την ύπαρξη των πνευματικών αξιών διότι δεν επαληθεύονται στο επιστημονικό πείραμα, δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!

Αφορμή για το μικρό αυτό σχόλιο μας έδωσε το παρακάτω κείμενο που παραθέτουμε εδώ από το ιστολόγιο ΑΜΕΘΥΣΤΟΣ.
Μ.Λ.


ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ!!
Πηγή: http://mantatanews.blogspot.com/2010/06/blog-post_4348.html

Μετά τον Φράγκο, ο Τούρκος…




του Γιώργου Καραμπελιά
από τη Ρήξη που κυκλοφορεί (τ.78)
Αυτός ο τόπος, εδώ και εννιακόσια χρόνια τουλάχιστον, βιώνει την ίδια μοίρα, βλέπει το ίδιο σενάριο να εκτυλίσσεται. Ο Τούρκος μας υποχρεώνει σε υποταγή στον Φράγκο, ο Φράγκος μας εξαθλιώνει οικονομικά, μας υποτάσσει πνευματικά και πολιτιστικά και έρχεται στη συνέχεια και πάλι ο Τούρκος να ολοκληρώσει τον ίδιο θανάσιμο και καταθλιπτικό κύκλο. Το 1071 οι Τούρκοι θα εισβάλουν στη Μικρά Ασία και με τη μάχη του Ματζικέρτ θα αποσπάσουν το μεγαλύτερο μέρος της από το βυζαντινό κράτος –και η καταστροφή θα ολοκληρωθεί με τη μάχη του Μυριοκεφάλου το 1176. Την ίδια χρονολογία, το 1071, οι Νορμανδοί θα καταλάβουν τη Νότια Ιταλία και τη Σικελία, και το 1081 το Βυζάντιο θα παραχωρήσει στη Βενετία, και σύντομα και στις υπόλοιπες ιταλικές πόλεις, εμπορικά προνόμια που μέσα σε εκατό χρόνια μετέβαλαν το Βυζάντιο σε ιταλική ημιαποικία. Όταν το 1182 θα ξεσηκωθούν οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και θα φθάσουν μέχρι και σε σφαγές των Φράγκων, οι Βενετσιάνοι θα οργανώσουν την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το 1204, και τον διαμελισμό της Αυτοκρατορίας σε όλα τα φραγκικά «έθνη», Γάλλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Εγγλέζους, Βέλγους κ.λπ.. Έτσι το Βυζάντιο θα αποδυναμωθεί θανάσιμα και παρά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναπάρει τα πάνω του. Οι Τούρκοι θα καταλάβουν τη Μικρά Ασία και το 1354 θα περάσουν στην Ευρώπη. Οι Βαλκάνιοι, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι θα βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους και οι Δυτικοί θα αφυπνιστούν πολύ αργά για να μπορούν να αντιδράσουν έναντι της Τουρκίας. Έ τσι οι Οθωμανοί θα καταλάβουν τη Βαλκανική επί πέντε αιώνες.
Και όμως, και στη διάρκεια αυτής της κατοχής, το ίδιο σενάριο θα παίζεται και πάλι. Όταν μετά το 1700 οι Έλληνες θα ξαναρχίσουν να δυναμώνουν οικονομικά, με το εμπόριο και τη ναυτιλία, πνευματικά, με τον φωτισμό του γένους, και στρατιωτικά, με το δυνάμωμα της κλεφτουριάς, ενώ η παρακμή της Τουρκίας θα αρχίσει να επιταχύνεται, οι Φράγκοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τους Έλληνες να αναστήσουν το κράτος τους, που φοβούνταν πως θα αποτελέσει έναν ανταγωνιστή τους στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μη θυμώνεις


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δεν θυμώνουμε όταν δεν περιμένουμε τίποτε από κανένα. Μπορούμε να μην περιμένουμε τίποτε από κανένα; Τι σημαίνει δεν περιμένω τίποτε από κανένα;Ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος θεωρούσε ως αρετή το να απέχουμε από οτιδήποτε δεσμεύει την ελευθερία μας.
Το ρητό των στωικών είναι το "ανέχου και απέχου".Οι στωικοί πρεσβεύουν ότι δεν πρέπει να ταυτίζει κανείς τα ξένα πράγματα με τα δικά του. Ξένα θεωρούνται αυτά που δεν είναι στη δύναμή μας. Δεν πρέπει να λυπούμαστε αν δεν αλλάζουν κι αν δεν είναι όπως θα θέλαμε να είναι.Πολλά βάσανα προέρχονται από αυτήν την σύγχυση.
Ο Επίκτητος μας λέει να μη θυμώνουμε για κανένα.Η συμβουλή του είναι "να μη δίνεις σημασία σ΄ αυτό", μια θαυματουργική συμβουλή.Για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς υπάρχει κάτι πιο βαθύ από τη διάκριση των πραγμάτων σε δικά μας και ξένα. Είναι η αναζήτηση του Θεού.Για μας η ζωή είναι αναζήτηση του Θεού. Για τον ορθόδοξο χριστιανό η διάκριση είναι με κριτήριο την παρουσία του Θεού. Το να μη δίνουμε σημασία σε κάτι δικό μας ή ξένο σημαίνει ότι δεν είναι ο Θεός εκεί. Δε δίνουμε σημασία σε κάτι, αν δεν είναι ο Θεός εκεί.
Δεν περιμένω τίποτα θα πει δε βάζω καρδιά σε τίποτα. Δεν μπάζω τους λογισμούς της διάνοιας στην καρδιά μου, για να σκοτίσουν το νου μου.Αφήνω τη λογική να είναι λογική. Λογική είναι να ξέρεις π.χ. τι χρωστάς στο κράτος που ολοένα ζητάει φόρους. Δεν βάζω καρδιά στα πράγματα σημαίνει δεν αφήνω τη λογική να είναι ζωντανό αίσθημα γιατί θα με φθείρει. Για μας όλα είναι φθορά, αν δεν είναι ο Θεός εκεί. Ο Θεός δεν είναι στη λογική. Ο Θεός υπερβαίνει τη λογική.Όλα εκτός απ΄ το Θεό είναι φθορά.
Δεν περιμένω τίποτε από κανένα γιατί δεν είναι ο Θεός εκεί.Και δεν θυμώνω με κανένα. Η ζωή μου είναι αναζήτηση του Θεού.Δεν κυνηγάς πράγματα, λέει ο ποιητής*. Ό,τι σου φέρνει ο Θεός πρέπει να το δεις με αγάπη και σεβασμό και με ευγνωμοσύνη. Ό,τι σου φέρνει ο Θεός είναι μυστικό. Θα περιμένεις την κάθε στιγμή να ανοίγει σαν λουλούδι και θα το βλέπεις με αγάπη.Όταν βλέπεις τα πράγματα έτσι δε βλέπω πως θα βρεις προβλήματα και αμφιβολίες για πράγματα.
http://moschoblog.blogspot.com/2011/10/blog-post_9003.html