Τί αγάπη είχαν οι Άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τί λεβεντιά! Αγία Αικατερίνη και Άγιος Μερκούριος

Στίχοι
Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος·
Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία!
Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην,
Στίχοι
Εἰ καὶ πατάσσῃ Μερκούριε τῷ ξίφει,
Καὶ νεκρὸν ἐχθρὸν σὺ πατάσσεις Κυρίου.



Ύμνος
στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Αικατερίνη
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς



Η πάνσοφη Αικατερίνη, μια επίγεια πριγκίπισσα,
έγινε μάρτυρας για τον Σωτήρα Χριστό.
Ο άφρων Μαξέντιος θα της χάριζε τη ζωή της:
αν θα συναινούσε να γίνει γυναίκα του!

Η αγία Αικατερίνη, ολοκάθαρη σαν το χρυσάφι,
απάντησε στον αυτοκράτορα ως εξής:
«Νυμφίος μου είναι ο Αναστημένος Χριστός,
και δεν επιθυμώ την αγάπη ενός διεφθαρμένου ανθρώπου.
Εσύ ζητάς το σώμα μου: ο σάπιος αναζητά τη διαφθορά,
όπως το άφθαρτο πνεύμα ζητά την αθανασία.
Ο σάρκινος χιτώνας πρέπει να μαραθεί,
ο αληθινός άνθρωπος φροντίζει για την αθάνατη ψυχή του.
Κάνε ό,τι θέλεις, βασάνισέ με…
κάψε με στη φωτιά, δέσε με σε τροχό.
Δεν θα αρνηθώ την ψυχή μου,
ούτε θα λατρέψω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Χριστό ως Θεό.
Θυμήσου, ω αυτοκράτορα, σύντομα θα πεθάνεις,
και από το πτώμα σου θα βγουν σκουλήκια-
Τα σκουλήκια θα σε… δοξάσουν, τα σκουλήκια θα σε φάνε.
Μια κατάρα θα σε συνοδεύει και μια κατάρα θα σε βρει:
διότι τόλμησες να πολεμήσεις εναντίον του Χριστού, που είναι ισχυρότερος και από τον θάνατο.
Στέκεσαι κάτω από τον Λίθο και θα σε συντρίψει!».

Ω παρθένε και Νύμφη του Χριστού, Αγία Αικατερίνη,
περιφρόνησες τον θρόνο για χάρη της αιώνιας Αλήθειας.
και τώρα βασιλεύεις στο Βασίλειο (του Θεού) αιώνια,
συμψάλλεις με τους αγγέλους, εν μέσω του γλυκού Παραδείσου.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Νοέμβριος): Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


Εμφάνιση της αγίας Αικατερίνης
στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη



Πολλές θα ήταν οι “αλλιώτικες επισκέψεις ” που ο Όσιος πραγματοποιούσε, όπως και οι θείες επισκέψεις που δεχόταν και δεν τις φανέρωνε. Σε μια επιστολή του έγραψε:” Η (στέρησις) απομάκρυνσις ακόμη και της πνευματικής ανθρώπινης παρηγοριάς ανεβάζει την ψυχή ψηλά στον Παράδεισο και κατεβάζει Αγίους και Αγγέλους από τον Ουρανό, για να επισκεφθούν την εικόνα του Θεού (τον άνθρωπο), και να του κάνουν συντροφιά “.
Τον Μάιο του 1975 τον επισκέφθηκε και η Αγία Αικατερίνη. Ενώ βρισκόταν στο κελί του στο Ησυχαστήριο, παρουσιάσθηκε ολοζώντανη μπροστά του, καθισμένη σε θρόνο! Ο Όσιος γονάτισε και με πολλή ευλάβεια ασπαζοταν τα πόδια της. Όταν διηγήθηκε το θείο αυτό γεγονός, παρατήρησε:” Η Αγία Αικατερίνη δεν είναι όπως εικονίζεται σε μερικές εικόνες, είναι ψηλή και λεπτή “.
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, σελ. 335, Ι.ησ. αγίου Ιωάννου θεολόγου.

***

– Γέροντα, σκέφτομαι ότι, αν έβλεπα τον τροχό της Αγίας Αικατερίνης, θα πέθαινα από τον φόβο μου!
– Άμα πέθαινες, πριν σε ανεβάσουν στον τροχό, καλά θα ήταν· θα ήταν ευλογία από τον Θεό. Αλλά αν τυχόν ανέβαινες εκεί και δυσκολευόσουν, εκείνο θα ήταν το βάσανο. Οι Μάρτυρες είχαν καλή διάθεση, βοηθούσε και ο Χριστός και άντεχαν στους πόνους.
Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τί λεβεντιά!… Η Αγία Σολομονή με τα επτά παιδιά της , ένας-ένας, μαρτύρησαν όλοι. Ο Άγιος Λογγίνος έκανε τραπέζι σ’ αυτούς που πήγαν να τον συλλάβουν και τους φιλοξένησε. Εκείνοι βιάζονταν να τους δείξη ποιός είναι ο Λογγίνος, για να τον αποκεφαλίσουν και εκείνος τους έλεγε: «Θα σάς τον δείξω!». Όταν τους είπε ότι είναι ο ίδιος, εκείνοι δίστασαν, αλλά ο Άγιος Λογγίνος τους παρακάλεσε να εκτελέσουν την εντολή που είχαν, και έτσι τον αποκεφάλισαν. Και ο Άγιος Γεδεών ο Καρακαλληνός τί καρτερία είχε! «Πάρτε το χέρι, είπε στους δημίους, πάρτε και το πόδι, πάρτε και την μύτη. Για να μην τα πολυλογώ, πάρτε τα όλα!». Φοβερό! Αλλά, για να φθάση ο άνθρωπος σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να μην αγαπάη τον εαυτό του και να αγαπάη τον Θεό. Η μητέρα μπαίνει μέσα στην φωτιά, για να σώση το παιδί της. Επειδή η αγάπη της είναι ισχυρότερη από το κάψιμο της φωτιάς, δεν καταλαβαίνει πόνο. Η αγάπη για το παιδί της σκεπάζει τον πόνο. Πόσο μάλλον η αγάπη για τον Χριστό!
Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώση η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάιδεμα. Ο θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λές και πήγαιναν σε πανηγύρι!..

Όλοι οι Άγιοι αγωνίσθηκαν για την αγάπη του Χριστού. Οι άγιοι Μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους, οι Όσιοι Πατέρες έχυσαν ιδρώτες και δάκρυα, έκαναν πνευματικά πειράματα στον εαυτό τους, σαν καλοί βοτανολόγοι, ταλαιπωρήθηκαν οι ίδιοι από αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο, για να μας αφήσουν τις πνευματικές τους συνταγές. Έτσι προλαβαίνουμε το κακό ή θεραπεύουμε μια πνευματική αρρώστια μας και αποκτάμε υγεία καί, εάν φιλοτιμηθούμε να τους μιμηθούμε στους αγώνες, μπορούμε ακόμη και να αγιάσουμε.

***



– Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ πίστευαν, έχασαν τήν πίστη τους;
-Άν δεν προσέχει κανείς στά θέματα τής πίστεως καί τής λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται και μπορεί να γίνη αναίσθητος, να φθάση σέ σημείο νά μήν πιστεύη τίποτε.
– Μερικοί, Γέροντα, λένε ότι η πίστη τους κλονίζεται, όταν βλέπουν νά υποφέρουν καλοί άνθρωποι.
-Ακόμη κι αν κάψη ο Θεός όλους τους καλούς, δεν πρέπει να βάλη κανείς αριστερό λογισμό, αλλά να σκεφθή πως ο Θεός ό,τι κάνει, από αγάπη το κάνει. Ξέρει ο Θεός πώς εργάζεται. Για να επιτρέψη να συμβή κάποιο κακό, κάτι καλύτερο θα βγη.
– Γέροντα, σήμερα ακόμη και τα πιστά παιδιά αμφιταλαντεύονται, γιατί στα σχολεία υπάρχουν καθηγητές πού διδάσκουν τήν αθεΐα.
-Γιατί να αμφιταλαντεύωνται; Η Αγία Αικατερίνη δεκαεννιά χρονών ήταν και διακόσιους φιλοσόφους τους αποστόμωσε με την κατά Θεόν γνώση και την σοφία της. Ακόμη και οι Προτεστάντες την έχουν προστάτιδα της επιστήμης. Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις∙ πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.
– Γέροντα, παλιά προσευχόμουν με πίστη στον Θεό και ό,τι ζητούσα μου το έκανε. Τώρα δεν έχω αυτήν την πίστη. Πού οφείλεται αυτό;
-Στην κοσμική λογική που έχεις. Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία∙ κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!
Από Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε΄,«Πάθη και Αρετές»



Περί του θανάτου Ιουλιανού του Παραβάτου υπό του Αγίου Μερκουρίου.

Στα χρόνια που βασίλευε ο Ιουλιανός ο παραβάτης και αποστάτης, που ήθελε να ζωντανέψει την ειδωλολατρία – όπως κάποιοι προσπαθούν να την αναβιώσουν στις ημέρες μας (νεοειδωλολατρία)- και να ξαναχτίσει το Ναό του Σολομώντα (στην προσπάθειά του όμως έβγαιναν φοβερές φλόγες από τον τόπο εκείνο, που κάναν αδύνατο το πλησίασμα!!!), έχοντας σκοπό να τραβήξει για τα μέρη της Περσίας, ήρθε κοντά στην Καισαρεία.
Ο Άγιος Βασίλειος γνώριζε τον Ιουλιανό από την Αθήνα, όταν σπούδαζαν και οι δυό εκεί, αλλά τι διαφορετικό δρόμο πήρε ο καθένας… Ο Επίσκοπος της πόλης λοιπόν έβγαινε τώρα να προϋπαντήσει τον βασιλιά και εκείνος ζήτησε ως δώρο τρεις άρτους από εκείνους που έτρωγε ο Άγιος. Βέβαια ο Άγιος έτρωγε κριθαρένιο ψωμί και από εκείνο ακριβώς πρόσφερε στον Ιουλιανό.
Ο Ιουλιανός δέχθηκε το δώρημα και διέταξε να γίνει ανταμοιβή και να δώσουν εκείνοι στον Άγιο χόρτο από το λιβάδι!
Βλέποντας ο Άγιος την καταφρόνηση αυτή είπε: “Εμείς ω βασιλιά, από εκείνο που τρώγουμε, καθώς εζήτησες, σου προσφέραμε. Και η βασιλεία σου, όπως αρμόζει, μας αντάμειψε τη δωρεά από εκείνο που τρώγεις”…
Μόλις άκουσε αυτά ο βασιλιάς θύμωσε πολύ και λέει απειλητικά στον Άγιο:
“Τώρα δέξου τη δωρεά αυτή και όταν επιστρέψω από τη Περσία νικητής, τότε, την μεν πόλη σου θα κατακάψω, τον δε από σένα απατώμενο μωρό λαό θα αιχμαλωτίσω, διότι τους θεούς τους οποίους εγώ προσκυνώ αυτοί ατιμάζουν, εσύ δε θα λάβεις την πρέπουσα αμοιβή”!
Και αφού ξεστόμισε αυτές τις φρικτές απειλές ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, τράβηξε για την Περσία.

Ο δε Άγιος επέστρεψε με τη σειρά του μέσα στην Καισαρεία και κάλεσε όλο τον κόσμο. Αφού τους είπε τις απειλές του βασιλιά για την καταστροφή της πόλης και την αιχμαλωσία, τους συμβούλευσε να μη λυπηθούν τα χρήματά τους, αλλά να φροντίσουν για τη ζωή τους και ο,τι χρήματα έχουν να τα μαζέψουν σε ένα τόπο και όταν μάθουν ότι επιστρέφει ο βασιλιάς, να τα ρίξουν σωρούς στους δρόμους, μην και εκείνος ως φιλοχρήματος βλέποντας τα ειρηνεύσει και δεν πράξει το κακό που σκέπτεται.
Οι Χριστιανοί πράγματι, πήγαν και έφεραν έναν αμέτρητο πλούτο: χρυσάφι, ασήμι, και πολύτιμους λίθους! Ο Άγιος, τα τοποθέτησε όλα στο Σκευοφυλάκιο, γράφοντας του καθενός το όνομα για να φυλαχτούν, μέχρι να μάθουν για την επιστροφή του Ιουλιανού.

Όταν λοιπόν μαθεύτηκε ότι επιστρέφει, μάζεψε τους Χριστιανούς με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τους είπε να νηστεύσουν τρεις ημέρες. Έπειτα τους πήρε όλους και ανέβηκαν στο βουνό της Καισαρείας που ονομαζόταν Δίδυμο, επειδή είχε δυό κορυφές. Στο βουνό αυτό υπήρχε Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου όλοι οι Χριστιανοί σαν έφτασαν, άρχισαν με συντετριμμένη καρδιά να παρακαλούν τον εύσπλαχνο Χριστό και την Υπέραγνη Μητέρα Αυτού, όπως μεταλλάξει την απόφαση του ασεβέστατου βασιλιά. Τότε και ενώ συνεχιζόταν η προσευχή, είδε ο Άγιος Βασίλειος πλήθος στρατιάς ουρανίου να κυκλώνει το όρος και ανάμεσά τους μία γυναίκα να κάθεται σε θρόνο με πολλή δόξα, η οποία είπε στους Αγγέλους που βρισκόταν γύρω της:

“Καλέσατέ μου το Μερκούριο, όπως μεταβεί και φονεύσει τον εχθρόν του Υιού μου Ιουλιανό”!



Είδε τότε ο Άγιος Βασίλειος Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας ότι ήλθε ο Μάρτυς Μερκούριος ενδεδυμένος με τα όπλα του και λαβών προσταγή από τη γυναίκα εκείνη η οποία ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος, έφυγε αμέσως!

Έπειτα, η Βασίλισσα των Αγγέλων, η Παναγία, προσκάλεσε τον Άγιο Βασίλειο και του παρέδωσε βιβλίο που περιείχε γραμμένη όλη τη δημιουργία της Κτίσεως και κατόπι τον άνθρωπο πλασμένο υπό του Θεού. Και στην αρχή του βιβλίου ήταν επιγραφή που έλεγε “Ειπέ”, ενώ στο τέλος του βιβλίου όπου και έλεγε για την πλάση του ανθρώπου έγραφε “Τέλος” (αυτό εσήμαινε ότι επειδή ο Άγιος έγραφε ένα βιβλίο ερμηνευτικό στην Εξαήμερό του Μωυσή σχετικά με τη δημιουργία του Κόσμου, το κεφάλαιο περί της πλάσεως του ανθρώπου από το Θεό δε θα το τελείωνε. Το τελείωσε όμως μετά την κοίμησή του, ο αδελφός του Άγιος Γρηγόριος Νύσσσης).

Αυτή την οπτασία αφού είδε ο Άγιος ευθύς εξύπνησε και μαζί με κάποιους Κληρικούς κατέβηκε αμέσως στην πόλη της Καισαρείας, όπου και βρισκόταν Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου, στον οποίο βρισκόταν το λείψανο και τα όπλα του, επειδή ο Άγιος Μερκούριος είχε μαρτυρήσει εκεί προ εκατό ετών. Σ΄ αυτό το Ναό μπήκε λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος και μη βρίσκοντας το λείψανο και τα όπλα, ρωτούσε τον Σκευοφύλακα της Εκκλησίας τι απέγιναν. Εκείνος βέβαια δε γνώριζε τίποτα. Τότε κατάλαβε ο Μέγας Βασίλειος ότι ήταν αληθινό το όραμα και ότι κατά τη νύχτα εκείνη εφονεύθη ο ασεβέστατος Ιουλιανός!

Αμέσως, ο Άγιος Επίσκοπος ξανανέβηκε στο βουνό και λέει στους Χριστιανούς:
“Χαίρετε και αγαλλιάσθε σήμερον, αδελφοί. Εισακούσθηκε η δέησή μας, διότι ο μιαρός βασιλεύς υπέστη την πρέπουσα τιμωρία. Οποτε ευχαριστούντες το Θεό, ας πάμε στην πόλη, για να λάβει ο καθένας τα χρήματα που έδωσε”.

Μόλις άκουσαν αυτά οι Χριστιανοί, είπαν όλοι δυνατά με μία φωνή:
“Σκεφθήκαμε να τα δώσουμε στον ασεβή βασιλιά για τη ζωή μας. Τώρα να μην τα προσφέρουμε στον Βασιλέα του ουρανού και της γης, ο οποίος μας εχάρισε τη ζωή;”…
Ο Άγιος, επαίνεσε τότε την προθυμία τους και όρισε να λάβουν το ένα τρίτο από ο,τι έδωσε ο καθένας και με τα υπόλοιπα να χτίσουν πτωχοτροφεία, ξενοδοχεία, νοσοκομεία, γηροτροφεία και ορφανοτροφεία (σ.σ. όλα αυτά που απετέλεσαν αργότερα το θαυμαστό χριστιανικό, φιλανθρωπικό συγκρότημα της Βασιλειάδας).
iconandligh






Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν, ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οὐράνιον Ἄγγελον, χειραγωγὸν ἀσφαλῆ, πρὸς δόξαν ἀρίδηλον, ὡς τοῦ φωτὸς κοινωνός, Μερκούριε ἔσχηκας· ὅθεν τῷ ἀθανάτῳ, Βασιλεῖ πειθαρχήσας, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, ὡς γενναῖος ὁπλίτης· διὸ τοὺς σοὶ προσιόντας, μάκαρ περίσῳζε.

Ἀντί-Ἐκκλησία, Ἀντί-Ὀρθοδοξία

 

 Τοῦ κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, θεολόγου

Ὁ Γερμανός καρδινάλιος Müller, ὁ ὁποῖος ἀσκεῖ ἔντονη κριτική στίς μεταρρυθμίσεις πού βρίσκονται σέ ἐξέλιξη στήν παπική ἐκκλησία,  σέ πρόσφατη συνέντευξή του στό National Catholic Register, σχολιάζοντας τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων, πού πραγματοποιήθηκε πρίν μερικές ἑβδομάδες, μεταξύ τῶν ἄλλων ἀνέφερε ὅτι «Στήν πραγματικότητα, δέν ἦταν μία καθολική σύνοδος ἐπισκόπων, ἀλλά μία ἀγγλικανική ἀντίληψη μίας συνόδου σύμφωνα μέ κάποιο κοσμικό κοινοβουλευτικό μοντέλο…Τελικά, ὅλες οἱ συνοδικές συζητήσεις ἀποσκοποῦν στήν προετοιμασία τῶν πιστῶν νά ἀποδεχθοῦν τήν ὁμοφυλοφιλία. Ἡ Σύνοδος δέν μίλησε γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, τόν ρόλο τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων πού δημιουργήθηκαν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ καί γιά τόν Θεό, τόν στόχο τῆς ἀνθρωπίνης ὕπαρξής μας».

Μία δίκαιη καί ἀντικειμενική ματιά στήν σημερινή πραγματικότητα διαπιστώνει μία σύνδεση μεταξύ τοῦ παγκόσμιου πολιτικοῦ πλαισίου καί τοῦ ρόλου πού ἔχει ἀναλάβει ἡ παπική ἐκκλησία καί τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως στήν ἐγκαθίδρυση τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Στόν ρόλο αὐτό παρατηρεῖται ὅτι ὁ βίος καί τῶν δύο ἐκκλησιῶν πορεύεται παράλληλα καί οἱ πρακτικές πού χρησιμοποιοῦνται εἶναι κοινές. Διαπιστώνεται ὅτι τά νήματα καί στίς δύο ἐκκλησίες κινοῦνται ἀπό δύο μικρές σέ ἀριθμό ὁμάδες, ἀλλά ἐξαιρετικά ἰσχυρές λόγῳ «τῆς σύνδεσής τους μέ τήν παγκοσμιοποιητική ἐλίτ, τῶν κυρίαρχων μέσων ἐνημέρωσης καί τοῦ λόμπι LGBT, στό ὁποῖο πολλοί κληρικοί, ἐπίσκοποι καί καρδινάλιοι δέν εἶναι ξένοι», ἀναφέρει παπικό δημοσίευμα γιά τό Βατικανό, μία πραγματικότητα ἡ ὁποία λίγο διαφέρει ἀπό ἐκείνη τοῦ Φαναρίου.

Διαφαίνεται ὅτι οἱ δύο αὐτές ὀλιγάριθμες καί ἰσχυρές ὁμάδες, πού στεγάζονται στό Βατικανό καί στό Φανάρι ἔχουν ἑδραιώσει τήν ἐξουσία τους στήν βάση μίας κατ’ ὄνομα παπικῆς καί ὀρθόδοξης πίστης. Στήν πραγματικότητα πρόκειται γιά μία ὀρθόδοξη καί μία παπική ὁμάδα, αἱρετική καί σχισματικῆς, ἐν σχέσει μέ τίς παραδόσεις πού προέρχονται. Ἔγκειται, σύμφωνα μέ χαρακτηρισμούς συντηρητικῶν παπικῶν ἀξιωματούχων, στά μέλη τῆς βαθειᾶς ἐκκλησίας, κάτι ἀντίστοιχο σάν τό βαθύ κράτος ἤ γιά μία ἀντι-ἐκκλησία.

Τό Πατριαρχεῖον αἰχμάλωτον μιᾶς ὀλιγαρίθμου καί ἰσχυρᾶς ὁμάδος

Ἐπί ἕνα αἰώνα ἔχουμε γίνει μάρτυρες τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί τήν προοδευτική ἰδιοποίησή του ἀπό μία ὁμάδα, πού ἔχει σφετερισθῆ τήν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ  καί τῆς Ἐκκλησίας του.

Ὁ μακαριστός πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἑρμηνεύοντας τόν στίχο τῆς Ἀποκάλυψης «(δράκων πυρός μέγας) καί ἡ οὐρά αὐτοῦ σύρει τό τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καί ἔβαλεν αὐτούς εἰς τήν γῆν», σημειώνει ὅτι «πρέπει οἱ Ἐπίσκοποι νά εἶναι σάν Ἄγγελοι ἐπί τῆς γῆς καί νά ὑπηρετοῦν μόνον τόν Θεόν, ὅπως Τόν ὑπηρετοῦν καί οἱ Ἄγγελοι στόν Οὐρανό…Πρέπει ἀκόμη νά λάμπουν οἱ Ἐπίσκοποι σάν ἀστέρια. Ἥλιος εἶναι ὁ Θεός, λυχνία ἡ Ἐκκλησία καί ἀστέρες οἱ Ἐπίσκοποι…μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πού χαρακτηρίζεται σάν γεγονός συντριβῆς τῆς κεφαλῆς τοῦ δράκοντος, τοῦ Σατανᾶ, ἐξακολουθεῖ ὁ Διάβολος μέ ὅσες ἐξουσίες τοῦ ἀπομένουν νά κάνη ζημιά… Κτυπάει ὅλους τούς κληρικούς καί μέ τήν πονηριά του, τούς κλονίζει τά οὐράνια φρονήματα, τούς θολώνει τήν σκέψι καί τούς μεταβάλλει σέ ὄργανά του, σέ ἀστέρες συντριβομένους καί ἀφεγγεῖς. Τούς φορτώνει μέ οἴησι καί πεῖσμα καί τούς ὁδηγεῖ στήν πλάνη, στήν αὐθαιρεσία καί τήν αἵρεσι».

Ἀλήθεια! πόσο τρομοκρατική καταστροφή δέν ἔχει ἐπιφέρει σήμερα στούς ἔνοικους τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἀπαίσια οὐρά τοῦ χαιρεκάκου Σατανᾶ, καθώς παρατηρεῖται μία συμμαχία, μία συμφωνία προθέσεων, μία φιλία καί τελικά μία ὑποταγή στόν κοσμοκράτορα τοῦ κόσμου τούτου, μία διαστρέβλωση στήν ἴδια τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας, μία καταπάτηση καί ἀλλοίωση στά Δόγματα καί στούς Κανόνες, διδάσκοντες ἀφανῶς καί φανερῶς πλῆθος αἱρέσεων.

Τόν τελευταῖο αἰώνα ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί οἱ περί αὐτόν ἀντί νά λειτουργοῦν ὡς τό «κατέχον», πού ἀντιτίθεται στήν ἐκδήλωση τοῦ «μυστηρίου τῆς ἀνομίας», συνεργάζεται μέ αὐτό καί προετοιμάζει τό ἔδαφος, γιά νά «ἔλθη ἡ ἀποστασία καί ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας».

Οἱ διαφθορεῖς «ἀπό κενοδοξία καί ὄχι διά τίποτε ἄλλο, ρίπτουν τό δηλητήριόν των»

Φοιτητές Ιατρικής: Απορρίψτε την κουλτούρα του θανάτου και αγκαλιάστε τη ζωή!

 

Συντάχθηκε από Φοιτητές Ιατρικής του Οχάϊο

Αυτή η εγκυμοσύνη σας ήταν προγραμματισμένη ή απρογραμμάτιστη; Επιθυμητή ή ανεπιθύμητη; Από τους χειρουργούς, γυναικολόγους έως τους ανειδίκευτους γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, κάθε γιατρός που έχετε συναντήσει στη ζωή σας έχει κάνει αυτήν την ερώτηση κάποια στιγμή στην καριέρα του σε μια έγκυο γυναίκα.

Υπάρχουν, άλλωστε, σημαντικοί ιατρικοί λόγοι για να γνωρίζουμε την απάντηση. Οι απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες συνήθως έχουν υψηλότερα ποσοστά επιπλοκών. Αλλά για ένα φοιτητή, καινούργιο στον κόσμο της κλινικής πρακτικής, δεν υπάρχει πιο δύσκολη εμπειρία από το να παρακολουθεί το τρόπο που αυτή η ερώτηση, η μια μοναδική λέξη, μπορεί να αλλάξει τόσο δραστικά την εξέταση που ακολουθεί.

"Ανεπιθύμητο" - η λέξη που αλλάζει τα πάντα. Δεν ρωτάμε πλέον με χαρά για το πότε θα γεννηθεί, πώς θα το πούμε, αν κλωτσάει, σε ποιο παιδικό σταθμό θα πάει ή γενικά τί κάνει το «μωρό». Σαν από ένστικτο, μιλάμε αυστηρά για το «έμβρυο», διαπιστώνουμε μία «καρδιακή δραστηριότητα» και όχι τους χτύπους της καρδιάς του και δεν τολμούμε να ρωτήσουμε ποιο θα είναι το όνομα της μικρής. Μόνο μια εκπαίδευση που τοποθετεί ύποπτα τα συμφέροντα μιας μητέρας ενάντια σε εκείνα του παιδιού της θα ανεχόταν αυτό το διχασμό…

Πώς μπορούμε, ως μελλοντικοί γιατροί, να διεκδικούμε αξιοπιστία στην επιδίωξή μας να διατηρήσουμε την ανθρώπινη ζωή, εάν αναγκαζόμαστε να την ευτελίζουμε όταν παίρνει τη μορφή «ανεπιθύμητου παιδιού»; Πώς μπορούμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας «γιατρούς» όταν  αγνοούμε τη γραμμή που οι πρόγονοί μας είχαν την ηθική διαύγεια να χαράξουν στον Ιπποκράτειο όρκο; «Επιπλέον, δεν θα δώσω κανένα φάρμακο σε καμία έγκυο γυναίκα, με σκοπό να καταστρέψω το παιδί» Αυτή η στάση μας δεν υπονομεύει την ίδια την θεραπευτική αποστολή μας; Δε λειτουργούμε σα λύκοι με προβιά προβάτου;

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η άμβλωση μπορεί να προστατεύσει τη ζωή μιας μητέρας. Όσοι από εμάς ασχολούνται με την ιατρική γνωρίζουμε ότι αυτή η επιστημονικά οπλισμένη ασάφεια, χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει όλες τις αμβλώσεις. Ακόμη και η ήπια καούρα που προκαλείται από την εγκυμοσύνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως λόγος άμβλωσης, παρά το γεγονός ότι η άμβλωση δεν είναι ποτέ νόμιμα απαραίτητη για να σωθεί η ζωή της μητέρας

Εμείς ως φοιτητές ιατρικής, ποια ιδιαίτερη οπτική έχουμε στο θέμα; Οι συνάδελφοί μας υπέρ της «επιλογής» υποστηρίζουν ότι «η άμβλωση είναι υγειονομική περίθαλψη». Με αυτό το επιχείρημα, συνεπώς κάποιος γιατρός πρέπει να παρέχει και τέτοιου είδους «υγειονομική περίθαλψη».

Είναι ένας γιατρός που πρέπει να συνταγογραφήσει τη φαρμακευτική άμβλωση με μιφεπριστόνη, που αποσπά τον πλακούντα από το τοίχωμα της μήτρας, προκαλώντας ασφυξία και θάνατο του μωρού από έλλειψη οξυγόνου. Είναι ένας γιατρός που εκτελεί τη διαδικασία αναρρόφησης D&C, διαστέλλοντας τον τράχηλο και αναρροφώντας το αναπτυσσόμενο μωρό μέσω ενός σωλήνα που μοιάζει με καλαμάκι. Είναι ένας γιατρός που εκτελεί τη διαδικασία D&E, διαστέλλει τον τράχηλο της μήτρας, διαμελίζει το μωρό και μετράει τα διάφορα κομμάτια, χέρια και τα πόδια για να διασφαλίσει ότι έχουν αφαιρεθεί όλα τα μέρη του σώματος.

Κρητικοί, ἐπισκοπικοὶ, ἀντίλαλοι.

 

 

Κρήτη μου ὅμορφο νησὶ

μὲ τσοὶ καλοὺς παπάδες

περήφανους κρητίκαρους

καὶ σπίρτο δεσποτάδες.

(Συνέχεια γιὰ τὰ περὶ ταυτοτήτων, μόνον,  κατορθώματα τῆς Ἱεραρχίας μας. Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα, φεῦ!!, συμβαίνοντα στὸ πνευματικὸ αὐτὸ φέουδο, στὸ ... ἀεροπλανοφόρο τοῦ Φαναρίου, μετὰ τὶς ἐληές)

*Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης.

Ὅπως ἤδη ἀναφέραμε : «Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης,... μελέτησε σὲ βάθος τὸ ὅλο θέμα τῆς ἔκδοσης τῶν νέων ταυτοτήτων» καὶ μάλιστα  «μὲ τὴ συνδρομὴ νομικῶν καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων» καὶ κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι « Ἡ περιρρέουσα ἀπὸ ὁρισμένους θρησκευτικούς κύκλους ἐσχατολογικὴ ἀναφορὰ περί «Ἀντιχρίστου» στίς νέες ταυτότητες δὲν βασίζεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία».[1]

Ἀνακοίνωσε  τὸ συμπέρασμά της, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἀλλὰ δὲν παρουσίασε κανένα ἐπιχείρημα, καμμία ἀπόδειξι ἡ ὁποία νὰ στηρίζετε ἀφ᾿ ἑνὸς στὰ πραγματικὰ σημερινὰ δεδομένα, -τὰ σημεία τῶν καιρῶν - καὶ ἀφ᾿ ἐτέρου στὴν ἁγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία.

Ἀντ᾿ αὐτοῦ παρέθεσε ἕνα πλαστογραφημένο (καὶ κατὰ τὴν λέξι καὶ κατὰ τὴν ἐρμηνεία) ἁγιοπατερικὸ χωρίο τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου, τὸ ὁποῖο ἄν ἀλήθευε καταργοῦσε πλήρως κάθε μέριμνα καὶ ἐνασχόλησι μὲ τὴν ἐσχατολογικὴ ἀναφορὰ περὶ Ἀντιχρίστου, ἀλλὰ ἐπίσης ἀνέτρεπε ὅλους τοὺς παλαιωτέρους καὶ νεωτέρους ἁγίους καὶ ὅλη τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Παλαιᾶς καὶ Καινῆς διαθήκης). Τὸ χωρίο ποὺ ἐμφάνισαν ὡς χωρίο τοῦ Ἁγἰου Εἰρηναίου εἶναι τὸ ἐξῆς: «εἶναι ἀσφαλέστερο νά περιμένεις τήν ἔκβαση τῆς προφητείας παρά νά καταστοχάζεσαι καί νά καταμαντεύεις, δηλαδή νά εἰκάζεις καί νά ὑποθέτεις γι᾿ αὐτή», καὶ στὸ προηγούμενο κείμενο παρουσιάστηκε ἀναλυτικῶς  ἡ πλαστογράφησις του.[2]

Στὴ συνέχεια παραθέτει διάφορα  Καινοδιαθηκικά χωρία ὥστε νὰ δημιουργήσῃ τὴν ἐντύπωσι ὅτι τὸ συμπἐρασμά της -πῶς οἱ  λεγόμένες νέες ταυτότητες δὲν ἔχουν καμμία σχέσι  μὲ τὴν ἐσχατολογικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν Ἀντίχριστο-, τεκμηριώνεται ἀπὸ αὐτά.

«Τό μυστήριο τῆς ἀνομίας, τοῦ Ἀντιχρίστου, οὔτε ἔπαυσε, οὔτε θά παύσῃ νά διενεργεῖται στόν κτιστό τοῦτο κόσμο. Ὁ Νικητής, στό τέλος, θά εἶναι τό ἐσφαγμένο ἀρνίο, ὅπως ἀναφέρει ἡ  Ἀποκάλυψη. Ἡ προφητεία μέσα στό συγκλονιστικό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας ὑπακούει στόν λόγο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ὅταν ρωτήθηκε ἀπό τούς Μαθητές Του, πότε θά τά κάνεις αὐτά, ἀπάντησε: «δέν εἶναι δικό σας θέμα νά γνωρίζετε τούς χρόνους ἤ τούς καιρούς, τούς ὁποίους ὁ Πατέρας ἔχει κάτω ἀπό τή δική Του ἐξουσία»»[1]

Ἄς προσέξουμε λίγο τὴν ἀλληλουχία τῶν συλλογισμῶν τῆς Ἱεραρχίας.

«Τό μυστήριο τῆς ἀνομίας, τοῦ Ἀντιχρίστου, οὔτε ἔπαυσε, οὔτε θά παύσει νά διενεργεῖται στόν κτιστό τοῦτο κόσμο. Ὁ Νικητής, στό τέλος, θά εἶναι τό ἐσφαγμένο ἀρνίο, ὅπως ἀναφέρει ἡ  Ἀποκάλυψη».  

Λέγοντας ὅτι τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται διαρκῶς, καὶ πρὶν καὶ τώρα καὶ στὸ μέλλον, εἶναι σὰν νὰ λέῃ «δὲν εἶναι τίποτα ἔκτακτο ὥστε νὰ χρήζῃ ἀντιμετωπίσεως. Πάντοτε ἔτσι ἦταν, ὁπότε γυρίστε ἀπὸ τὸ ἄλλο πλευρὸ καὶ συνεχίστε τὸν ὕπνο σας καὶ μάλιστα μὲ ἤσυχη τὴν συνείδησι ὅτι εἶστε τέκνα ὑπακοῆς».

Καὶ γιὰ νὰ πείσουν ὅτι δὲν χρειάζεται καμμία ἀνησυχία , καμμία ἐνέργεια καὶ καμμία ἀντίδρασις χρησιμοποιοῦν καὶ τὸ ἄλλο «ἐπιχείρημα»: «ὁ Νικητὴς στὸ τέλος θὰ εἶναι ὁ Χριστὸς».  Ἄρα ξέρουμε τὸν νικητὴ. Εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτὸς παλεύει, αὐτὸς νικᾶ. Ἄρα ἐμεῖς τί ἔχουμε νὰ κάνουμε; Ποιοί εἴμαστε ποὺ νομίζουμε ὅτι μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε τὸν Χριστό;

Ἡ δράσις τοῦ σατανᾶ, ἡ δρᾶσις τῶν κατὰ καιρὸν ἀντιχρίστων γιὰ νὰ προετοιμάσουν τὸν ἐρχομὸ τοῦ τελικοῦ Ἀντιχρίστου οὔτε ἔπαυσε , οὔτε θὰ παύσῃ νὰ ἐνεργῇται στὸν κτιστὸ τοῦτο κόσμο.

Ἀλλὰ τί σχέσι ἔχει αὐτὸ μὲ τὶς ταυτότητες; Τί εἶναι οἱ ταυτότητες; Δὲν εἶναι ἕνα ἀκόμη μέσον, ἕνα ἀκόμη βῆμα, γιὰ νὰ διευκολυνθῇ ἡ δημιουργία τῶν συνθηκῶν ποὺ θὰ ὁδηγήσουν στὸν πλήρη ἔλεγχο κάθε ἀνθρώπινης δραστηριότητος; Ἀκόμα καὶ ὁ νόμος ἀναφέρει -καὶ τὰ κυβερνητικὰ στελέχη δηλώνουν- ὅτι συντελεῖ στὴν «ψηφιακὴ διακυβέρνησι». Δὲν συντελεῖ στὸν παγκόσμιο ἔλεγχο μὲ τὴν θεσμοθέτησι «προσωπικοῦ ἀριθμοῦ» , τοῦ παλαιοῦ ΕΚΑΜ; Εἶναι δυνατὸν οἱ Ἱεράρχες μας νὰ τὰ ἀγνοοῦν αὐτά;

Ξεχνοῦν ὅτι ἡ ὑποταγὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ προσκύνησις τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ ἐπιβληθῇ μὲ τὸν ἐκβιασμὸ τους ὅταν δὲν θὰ μποροῦν νὰ πουλοῦν καὶ νὰ ἀγοράζουν; Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ ψηφιακὴ διακυβέρνησις, ὁ παγκόσμιος ἔλεγχος, τὸ ψηφιακὸ χρῆμα δημιουργοῦν τὸ περιβάλλον καὶ τὶς συνθῆκες ὥστε νὰ εἶναι δυνατὸς ὁ ἀποκλεισμὸς ὅσων δὲν ἀποδεχτοῦν αὐτὲς τὶς καταστάσεις ἀπὸ κάθε συναλακτικὴ καὶ κοινωνικὴ δραστηριότητα; Αὐτὰ δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὸν Ἀντίχριστο;

Ὑπάρχουν ἄλλα δεδομένα τὰ ὁποία νὰ ἀνατρέπουν τὰ παραπάνω;  Ἄς μᾶς τὰ παρουσιάσουν γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὶς ἀπόψεις τους. Θὰ ἦταν χρήσιμο γιὰ ὅλους μας. Τὸ νὰ ἀποφαίνονται ἀπλῶς, δὲν βοηθεῖ σὲ τίποτα. Τὰ χωρία ποὺ χρησιμοποιοῦν δὲν ἀποδεικνύουν τίποτα τέτοιο. Ἐξ ἄλλου «οὐ χρὴ ἀποφαίνεσθαι, ἀλλ᾿ ἀποδιδόναι μαρτυρίας» ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78 509

Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ὅσον ἀφορᾶ τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῆς δευτέρας παρουσίας Του. Βεβαίως εἶπε ὅτι «δέν εἶναι δικό σας θέμα νά γνωρίζετε τούς χρόνους ἤ τούς καιρούς, τούς ὁποίους ὁ Πατέρας ἔχει κάτω ἀπό τή δική Του ἐξουσία». Ἀλλὰ ἐδὼ δὲν τἰθεται θέμα οὔτε γίνεται συζήτησις περὶ τοῦ χρόνου ἐκπληρώσεως τῶν προφητειῶν.

 Ἄλλο εἶναι τὸ ζητούμενο καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ ὄφειλε νὰ σκεφτῇ καὶ νὰ ἀποφανθῇ ἡ Ἱεραρχία τῆς λεβεντογέννας Κρήτης. Ἡ Πολιτεία, ὑπακούουσα στὶς προσταγὲς τῶν ἐντολοδοτῶν της προχώρησε στὴν θεσμοθέτησι αὐτῶν τῶν ταυτοτήτων. Ἡ Ἐκκλησία ὄφειλε, συνεπὴς στὴν ἀποστολή της, νὰ ἔχῃ ἐξετάσῃ τὸ ζήτημα καὶ νὰ ἔχῃ δώσῃ συγκεκριμένς καὶ αἰτιολογημένες κατευθύνσεις. Παίρνουμε ἤ δὲν παίρνουμε τὶς ταυτότητες καὶ γιατί. Δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ κουραστῇ πολύ. Ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης μὲ τὴν ὑπ᾿ἀριθμ. 100/11.8.1997  Ἐγκύκλιο πρὸς τὸν Κρητικὸ λαό καλοῦσε «ὅλους τοὺς Κρῆτες σὲ συνεχὴ ἐπαγρύπνησι καὶ ἐτοιμότητα γιὰ πρωτοβουλίες καὶ νόμιμες ἀγωνιστικὲς κινητοποιησεις» καταλήγωντας: «Σᾶς παρακαλοῦμε ἐπίσης, καὶ σᾶς συνιστοῦμε πατρικῶς νὰ μὴ δεχθῆτε νὰ παραλάβετε ἡλεκτρονικὲς ταυτότητες  μὲ Ἑνιαῖο Κωδικὸ Ἀριθμὸ Μητρώο, τὸν ὕποπτο 666 ἤ ἄλλον ἀριθμό» [3]

Ἄν μέχρι αὐτοῦ τοῦ σημείου «ἐπαρκεῖ» ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, σὰν τὴν μητέρα τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου, τότε... καλὸ μας ταξίδι... κατὰ διαόλου μεριά.

Ἄς δοῦμε μερικὰ ἀπὸ ὅσα λένε οἱ ἅγιοι πατέρες ἀκριβῶς γι᾿ αὐτὰ ποὺ παραθέτουν οἱ Ἱεράρχες μας, γιὰ ὅσους τὰ ἀγνοοῦν καὶ ἐνδιαφέρονται.

 Ἄς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, τῆς δράσεως δηλ. τοῦ σατανᾶ καὶ τῶν διαφόρων ἀντιχρίστων ποὺ ἐτοιμάζουν τὸν δρόμο τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι, θεωρεῖ ὅτι «μυστήριον τῆς ἀνομίας» εἶναι οἱ αἱρετικὲς στάσεις ζωῆς καὶ διδασκαλίες καὶ τὰ δόγματά τους. Αὐτὲς προηγοῦνται τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ ἐτοιμάζουν τὸν δρόμο καὶ τοῦ δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξαπατήσῃ τοὺς ἀνθρώπους:

«Μυστήριον τῆς ἀνομίας τὰς τῶν αἱρέσεων διδασκαλίας εἶναι φησι, καὶ τὰ ψευδὴ αὐτῶν δόγματα. Ἐκείνου γὰρ προβαδίζουσιν  ὁδοποιοῦντες αὐτῷ, καὶ καιρὸν ἀπάτης παρεχόμενοι·» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ PG95 924

Αἱρέσεις, φυσικά, καὶ πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου, δὲν εἶναι μόνον οἱ λεγόμενες χριστιανικὲς αἰρέσεις μὲ κυριώτερες τοὺς παπιστὲς καὶ τὴν πανσπερμία τῶν προτεσταντῶν. Ἑδὼ ἐντάσονται καὶ ὅλες οἱ πλάνες, οἱ τρόποι ζωῆς, οἱ ἱδεολογίες, τὰ πολιτικὰ συστήματα, καὶ οἱ πολιτικοί , καὶ ὅσοι εἶναι πίσω ἀπὸ αὐτούς, ποὺ κυβερνοῦν τὶς χῶρες καὶ διαμορφώνουν τὸ πνεῦμα ποὺ χαρακτηρίζει τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς νομοθεσίας, τῆς παιδείας καὶ τῆς ἀσταμάτητης προπαγάνδας καὶ ἐσχάτως διὰ τῆς ἀπροκάλυπτης βίας ἀπάτης καὶ ἐπιβολῆς, ποὺ ξεκινᾶ πλέον ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο. Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς πλάνεμένες ὁδούς,  συμμετέχει καὶ κανοναρχεῖ ὁ διάβολος διὰ τῶν ὀργάνων του ὥστε ὅταν θὰ ἔρθῃ νὰ βρῇ προετοιμασμένο τὸ ἔδαφος, πλανημένους τοὺς ἀνθρώπους, μακρυὰ ἀπὸ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ καταφέρῃ νὰ προσκυνηθῇ ἀπὸ ὅλους.    

 «Ταύτας γὰρ τὰς πλάνας κατὰ μέρος συνεστήσατο ὁ διάβολος, ἀφιστῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡρέμα τὴν ἑαυτοῦ προσκύνησιν ἀντεισάγων ἵν᾿ ὅταν μετὰ ταῦτα ἔλθῃ προητοιμασμένα εὑρηκὼς καὶ πεπλανημένους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐκτὸς ὄντας τοῦ Θεοῦ τῆς βοηθείας, εὐχερῶς ἑαυτῷ δόξῃ κατορθοῦν τὸ σπουδαζόμενον, τουτέστι τὸ προσκυνηθῆναι αὐτὸν παρὰ πάντων ἀνθρώπων ... τὰς αἱρέσεις τὰς πολλὰς καὶ τὰς τῆς πλάνης ὁδοὺς ἁντὶ ὑποσκευῆς ὑπέθηκεν, ὥσπερ ἀψῖδα μεγίστην τὴν ἑαυτοῦ προσκύνησιν προπαρασκευάζων...» ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΟΨΟΥΕΣΤΙΑΣ PG 66 934

Αγίου Νικολάου Αχριδος_Περί του ότι "Δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να πεις: «Καλύτερα να πεθάνω ξαφνικά, να μη νιώσω το θάνατό μου!»"

 

 

O αμαρτωλός δημιουργεί διπλή απώλεια με τον ξαφνικό του θάνατο: πρώτα στον εαυτό του κι έπειτα στην οικογένειά του. Στον εαυτό του επειδή πεθαίνει αμετανόητος. Στην οικογένειά του επειδή αιφνιδιάζει τους συγγενείς του μ’ ένα αναπάντεχο χτύπημα κι αφήνει πίσω του εκκρεμότητες. Μακάριος είναι εκείνος που προτού πεθάνει δοκιμάζεται από κάποια αρρώστια, από τον πόνο. Σ’ αυτόν δίνεται η ευκαιρία να κάνει μία ανασκόπηση της ζωής του, να εξετάσει τις αμαρτίες του, να μετανοήσει για όλα τα κακά που έχει κάνει, για όλα τα καλά που δεν έκανε, να θρηνήσει με μετάνοια ενώπιον του Θεού, να καθαρίσει την ψυχή του με δάκρυα και να ζητήσει συχώρεση από το Θεό. Θά ‘χει την ευκαιρία να συγχωρέσει κι αυτός εκείνους που τον πρόσβαλαν, που τον έβλαψαν στη ζωή του, να χαιρετήσει όλους τους φίλους ή εχθρούς του, να θυμήσει στα παιδιά του το φόβο του Θεού, νά ‘χουν στο νου την ώρα του δικού τους θανάτου και να οπλίσουν την ψυχή τους με πίστη, προσευχή και καλά έργα.

Ας δούμε στην Παλαιά Διαθήκη πως πέθαναν οι άνθρωποι που ευαρέστησαν στο Θεό: ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής κι ο Δαβίδ. Προτού πεθάνουν, όλοι τους είχαν αρρωστήσει. Όσο κράτησε η αρρώστια τους, το όνομα του Θεού δεν έλειπε από τα χείλη τους. Άφησαν όλοι καλή κληρονομιά στους απογόνους τους και τους ευλόγησαν. Αυτός είναι θάνατος δίκαιου ανθρώπου.

Ίσως διερωτηθείς: Μα δεν πέθαναν πολλοί από τους δίκαιους στη μάχη,

Ἀθήνα 1893

Διωκόμενος.Περιπλανώμενος. Ἄσιτος. Κατασυκοφαντημένος. Ἄστεγος. Ὑπῆρχε μεγάλη ἀνεργία στήν Ἀθήνα τότε. Ἡ πολυπληθής ἐργατική τάξη τῆς ἀνέχειας καί τῆς βιοπάλης ζοῦσε σέ χαμόσπιτα, σέ καλύβες καί παράγκες γύρω ἀπό τό Γκαζοχώρι. Ὅσοι δέν ἔβρισκαν δουλειά, κατέληγαν ζητιάνοι στούς δρόμους τῆς πρωτεύουσας, ἐνῶ τά ἀνήλικα παιδιά ἦταν σκλάβοι σέ σπίτια ἤ μαγαζιά γιά ἕνα κομμάτι ψωμί.
Συχνά ἔβλεπε κανείς ἡλικιωμένους ἀνθρώπους νά πεθαίνουν στό δρόμο εἴτε ἀπό ἀσιτία εἴτε ἀπό ψῦχος καί νά κάνουν ἔρανο γιά νά τούς θάψουν.
Ὁ Ἅγιος νοίκιασε ἕνα χαμόσπιτο στήν περιοχή τοῦ Ρέντη ,στό σπίτι μιᾶς ἀπλοϊκῆς κυρίας ,τῆς κυρίας Ἀνδρομάχης .Πήγαινε στήν Εὔβοια, στήν Λαμία ὡς ἱεροκήρυκας..Ὑπέμεινε σιωπηρά..Προσευχόταν ἀτελείωτες ὧρες. Ἡ πείνα τόν βασάνιζε πολύ. Εἶχε μέρες νά φάει καί μῆνες νά πληρώσει τό ἐνοίκιο .Ἔγραφε κάποια βιβλία καί ἥλπιζε σέ αὐτά.
Ἡ σπιτονοικοκυρά του κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πῶς ἐπί τρεῖς ἡμέρες ἦταν κλεισμένος στό δωμάτιό του. Ἀνησύχησε . Χτύπησε τήν πόρτα καί βλέπει τόν Ἅγιο νά κάθεται μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο καί νά προσεύχεται ὑπερυψούμενος.
Πάνω ἀπό τό ἔδαφος . Στόν ἀέρα!!!
Μόνο ὅταν ἄνοιξε ἡ πόρτα κατάλαβε ὁ Ἅγιος ὅτι κάποιος μπῆκε μέσα καί τότε προσγειώθηκε στά γήϊνα μέτρα.
Τόν κοίταξε ἔντρομη ἡ εὐσεβής γυναῖκα. Τοῦ λέει: Εἶστε Ἅγιος ἄνθρωπος ,ξεχᾶστε τά ἐνοίκια, ξεχᾶστε τα ὅλα, σᾶς τά χαρίζω. Φιλοξενῶ στό σπίτι μου ἕναν Ἅγιο.
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως , ὁ Μέγας καί Θαυματουργός Ἰεράρχης .


ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Ἀθήνα 1893 . (trelogiannis.blogspot.com)

amethystos

Η εδώ λειτουργία είναι ομοιότατη με την ουράνια, έλεγε ο άγιος Πορφύριος.

 

Οι άγιοι φαίνεται, παρίστανται και στην ουράνια λειτουργία. Κάποιοι είδαν τον άγιο Πορφύριο να μεταλαμβάνει αοράτως. Μα η αγία Γερόντισσα Γαλακτία προσπαθούσε και να τα περιγράψει από τον ενθουσιασμό και την αγάπη της.

-Πάτερ, πάτερ είδα τον μεγάλο Δέσποτα! Τον Ιησού Χριστό! Λειτουργούσε σε υπέρλαμπρο ναό. Σήκωνε έτσι τα μάτια και τα χέρια του. Κόσμος πολύς. Ετούτος, ο αρχάγγελος Μιχαήλ στεκόταν κλαρίνο ομπρός του. Φοβερός και αστραφτερός, αλλά ακίνητος...Δεν μπορώ, θα πάω εκεί. Το απάνω σπίτι χωρεί μιλιούνια...Θαρρείς πως είναι μακριά; Ένα σκαλοπατάκι κι άλλο ένα και μπαίνεις μέσα... Πήγα στο πάνω σπίτι απόψε, μου κάνανε μεγάλη υποδοχή οι κοπέλες. Με ρένανε λουλούδια. Εκεί είναι το σπίτι, εδώ είναι καλυβάκι. Φωτεράδα, πανηγύρι!

Ουδείς, ουδείς έχει δει τον άναρχο Πατέρα. Βλέπουμε μόνο τη δύναμή του, την πρόνοιά του, τη δόξα του. Το άγιο Πνεύμα συνεχώς από πάνω μας. Κινείται με μεγάλο ήχο, αλλά δεν το ακούει κανείς. Τον Χριστό όμως... τώρα να του πεις έλα στην αγκαλιά μου...θα έρθει! Τόσο κοντά μας είναι. Προσεύχομαι πολύ στον Άναρχο Πατέρα. Είναι αυστηρός αλλά και Πανάγαθος. Γεμάτος μακροθυμία και αγάπη. Το ίδιο είναι και οι τρεις. Τα άλλα δύο πρόσωπα έχουν ένα σεβασμό στον Πατέρα. Ο Υιός έγινε σαν κι εμάς κι έχουμε περισσότερο θάρρος και οικειότητα!
Η εδώ λειτουργία είναι ομοιότατη με την ουράνια, έλεγε ο άγιος Πορφύριος. Αύριο είναι Κυριακή!

Anna Kostak-mar

amethystos