Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Η εκδίκηση της «φραπελιάς»


 visaltis  και http://olympia.gr
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων αλλάζει τα δεδομένα
Κατακρίθηκαν, απαξιώθηκαν, χλευάστηκαν και αντιμετωπίστηκαν με φαιδρότητα – μέχρι που απαξιώθηκαν εντελώς σε πανελλαδικό επίπεδο. Σήμερα, τα φύλλα της ελιάς ξαναγεννιούνται από τις «στάχτες τους και επιστρέφουν δυναμικά στην επικαιρότητα με τη «βούλα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, καθώς διαθέτουν πια επίσημη έγκριση για συγκεκριμένες ενδείξεις.

Δημοσιότητα
Πριν από μερικά χρόνια είχε ξεσπάσει σάλος στη χώρα μας με τις δήθεν αντικαρκινικές ιδιότητες των φύλλων της ελιάς. Μετά την αρνητική δημοσιότητα ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο προϊόν.
Κι ενώ η «ρετσινιά» της φραπελιάς στοίχισε ακριβά στην Ελλάδα, την ίδια ώρα, γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, έσπευδαν να φυτέψουν ελαιόδεντρα και επενδύουν πλέον στον τομέα της βιομηχανικής παραγωγής και κυκλοφορίας στην αγορά τσαγιού από φύλλα ελιάς σε χάρτινα σακουλάκια.
Ήπιο διουρητικό για χρήσεις σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών και προεμμηνορυσιακού συνδρόμου, με σκοπό τη ρύθμιση της λειτουργίας των νεφρών, είναι η ένδειξη που κατάφεραν να κατοχυρώσουν Έλληνες επιστήμονες στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, στις 22 Νοεμβρίου 2011.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν συγγράμματα Γάλλων, μελών εξερευνητικών ομάδων, που χαρακτηρίζουν τα φύλλα της ελιάς ως σπουδαίο αντιπυρετικό και αντιβιοτικό.
Επιπλέον, τα τελευταία 40 χρόνια φαρμακευτικά σκευάσματα με βάση τα φύλλα της ελιάς κυκλοφορούν ευρύτατα στη Γερμανία με ενδείξεις για την υποστήριξη της λειτουργίας του καρδιαγγειακού συστήματος, τη ρύθμιση της χοληστερίνης και την προστασία των αγγείων από τις αθηρωματικές πλάκες, τη σταθεροποίηση των επιπέδων ζαχάρου στο αίμα και την αντιδιαβητική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό.
Αρνητική δημοσιότητα από τη «φραπελιά» 
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω δεν έγιναν γνωστά στην ελληνική κοινή γνώμη και λίγοι σήμερα είναι ενήμεροι για τις εξελίξεις καθώς εκείνο που υπερίσχυσε ήταν η αρνητική δημοσιότητα που δόθηκε στο θέμα της φραπελιάς και της φημολογούμενης δράσης της κατά του καρκίνου.
«Το θέμα αντιμετωπίστηκε με μεγάλη φαιδρότητα στην Ελλάδα πριν από χρόνια. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύει φύλλα ελιάς από δέντρα που βρίσκονται μέσα στις πόλεις και παρασκεύαζε ροφήματα αναμένοντας θεραπεία από τον καρκίνο. Αντίθετα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ιαπωνία, τα φύλλα της ελιάς είχαν από χρόνια ενταχθεί στον Οργανισμό Φαρμάκων.
Έτσι, την ώρα που ο θόρυβος για τη φραπελιά και η κακή της δημοσιότητα βρίσκονταν στο ανώτατο σημείο τους, επιχειρηματίες από τη γειτονική Τουρκία αντιλήφθηκαν την σημασία του θέματος, φύτεψαν ελληνικές ποικιλίες ελιάς και μπήκαν δυναμικά στην βιομηχανική παραγωγή τσαγιού από φύλλα ελιάς» σχολιάζει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο καθηγητής Δενδροκομίας Αθανάσιος Ρούμπος.
Η επιστροφή της «φραπελιάς»!
«Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά» τονίζει, από την πλευρά της, η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Φαρμάκων Φυτικής Προέλευσης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) Ιωάννα Χήνου.
Η ίδια χαρακτηρίζει απαράδεκτη τη σύνδεση των φύλλων της ελιάς με τη χρήση κατά του καρκίνου και σχολιάζει ότι «η μόδα που επικράτησε την εποχή αυτή κατέστρεψε οποιαδήποτε πληροφορία και χρήσιμη ένδειξη υπήρξε για το συγκεκριμένο φυτικό προϊόν».
«Ήμουν κατά της αβάσιμης υποβάθμισης του εθνικού μας φυτού, για το οποίο από τότε γνωρίζαμε ότι η φαρμακευτική του χρήση επιβεβαιωνόταν από την ευρωπαϊκή φαρμακοποιΐα» αναφέρει και τάσσεται κατά της κακής χρήσης των φύλλων της ελιάς που ξεκίνησε τότε.
«Τα φυτικά προϊόντα δεν χρησιμοποιούνται για βαριές νόσους. Τα φάρμακα για τον καρκίνο αποτελούν ειδική κατηγορία και σε σοβαρές ασθένειες αυτού του είδους δεν συζητούμε για μη συνταγογραφούμενα φάρμακα» διευκρινίζει.
Νέες δράσεις των φύλλων της ελιάς αναζητούν οι επιστήμονες
Ωστόσο, σε εξέλιξη βρίσκεται η επιστημονική έρευνα για την αναζήτηση αντιοξειδωτικής δράσης στα φύλλα της ελιάς. «Ήδη, υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα σχετικά με την ελευρωπαΐνη, μια αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται στα φύλλα και τον καρπό του ελαιοδέντρου. Σε αυτήν την ουσία οφείλεται η πικρή γεύση τους» σχολιάζει ο κ. Ρούμπος και τονίζει ότι σήμερα πραγματοποιούνται έρευνες για την περιεκτικότητα δέκα διαφορετικών ποικιλιών ελιάς σε ελευρωπαΐνη.
Ο εντοπισμός και η ποσοτικοποίηση των αντιοξειδωτικών ουσιών της ελιάς ανά ποικιλία εκτιμάται ότι μπορεί να καθοδηγήσει τις μελλοντικές καλλιέργειες και τη χρήση των συγκεκριμένων ουσιών στη διατροφή και τη φαρμακευτική.
Η εγκεκριμένη «συνταγή» για τσάι από τα φύλλα της ελιάς

Κατάθεση ψυχής στον Θανάση Πετσάλη - Διομήδη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

* Ομιλία στα πλαίσια των διαλέξεων του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς, η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 30 Μαϊου 2013.
 
Ευχαριστώ θερμά την κυρία Βαλάτα - Τσιάμα για την ευγενική της πρόσκληση να καταθέσω την ψυχή μου στον σημαντικό λογοτέχνη μας Θανάση Πετσάλη - Διομήδη. Είναι η πρώτη φορά που ομιλώ για τον λογοτέχνη που αγάπησε ιδιαίτερα την Κηφισιά και νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση. Ας θεωρηθεί μνημόσυνο στη μνήμη του συγκεκριμένου συγγραφέα που μας δίδαξε με ευρηματικό και εύληπτο τρόπο την Ιστορία μας, από τα χρόνια της Αλώσεως έως τα μέσα του 20ού αιώνα και μας καλλιέργησε την εθνική αυτογνωσία και ιδιοπροσωπία μας.
Ονόμασα "Κατάθεση ψυχής" την ομιλία μου, γιατί την συναισθάνομαι ως πράξη ευγνωμοσύνης προς τον συγγραφέα που ήταν μεταξύ εκείνων που με ενέπνευσαν να γράψω το ιστορικό μου μυθιστόρημα "Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία". Πρέπει να σας ομολογήσω πως επηρεασμένος από την δημοσιογραφική μου αντίληψη στην αρχή σκέφθηκα τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που είχα συγκεντρώσει μετά από μακρόχρονη έρευνα για την τραγωδία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας κατά την περίοδο 1914-1922 να τις μορφοποιήσω ως μια μελέτη. Όμως η γνωστή και σημαντική συγγραφέας Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη με προέτρεψε να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο ιστορικό μυθιστόρημα, στο οποίο αισθανόμουν οικείος, αφού είχα διαβάσει όχι μόνο τον Θανάση Πετσάλη - Διομήδη, αλλά και πολλούς από όσους έχουν ασχοληθεί με αυτό. Έτσι οφείλω και σ' αυτόν το πόνημά μου.

Για τον συγγραφέα και για το πολύ πλούσιο έργο του έχουν γραφτεί τόσα πολλά από έγκυρους φιλολόγους και τεχνοκριτικούς, που εύλογα θα μπορούσα να υποστηρίξω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσω…Όμως σκέφθηκα πως εκείνο που μπορώ να σας προσφέρω σήμερα είναι να σας υπενθυμίσω τι έχει πει ο ίδιος ο Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης για το ιστορικό μυθιστόρημα και για τον Ελληνισμό.

Νέα αιρετική ομάδα: Η Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ


Εν Πειραιεί τη 27η Μαΐου 2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΝΕΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Η Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ.
Χριστιανοί της Ιεράς Μητροπόλεώς μας μας κοινοποίησαν φυλλάδιο μιας ακόμα αιρετικής ομάδας, η οποία δραστηριοποιείται στην εκκλησιαστική μας περιφέρεια και γενικότερα στη χώρα μας. Πρόκειται για την «Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ», την οποία προωθεί κάποιο ίδρυμα με την επωνυμία «Διεθνές Ίδρυμα M.I.H.R για την Ένωση στη Θρησκεία του Hanif του Προφήτη Αβραάμ».

Σύμφωνα με τα λίγα στοιχεία που παραθέτει το φυλλάδιο για τη νέα αυτή αίρεση συμπεραίνουμε πως ανήκει στο Ισλάμ και είναι στρατευμένη να προωθήσει τον οικουμενισμό για λογαριασμό του. Αρχίζει με τη διαπίστωση ότι ο σημερινός κόσμος είναι χωρισμένος σε διάφορες θρησκείες και πίστεις σφόδρα εχθρικές μεταξύ τους, οι οποίες διεκδικούν η καθεμιά την σωστότερη θρησκεία και την αλήθεια. Πολλοί πιστοί αυτών των θρησκειών προωθούν την εχθρότητα προς τους πιστούς των άλλων θρησκειών, φτάνοντας σε πράξεις αιματοχυσίας και τρομοκρατικών ενεργειών.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Γιά τήν Ἐξομολόγηση

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
Ἐδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην.
Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός.
Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας.
Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω, μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν.
Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί...

" Νευρασθένεια"



Στον εσωτερικό μας κόσμο η κατάσταση είναι πάντα άσχημη. Να μη δώσει ποτέ ο Θεός να δούμε ένα ωραίο πρωϊνό πώς όλα στόν ψυχικό μας κόσμο πάνε περίφημα. Θα πηγαίνουν άσχημα, ίσαμε που ο Κύριος με το απέραντο έλεός Του μας δεχτεί όλους, και τους δυνατούς και τους ασθενείς, και τους άρρωστους από τις πολλές αμαρτίες και τους δίκαιους- για την αγάπη τουλάχιστον που Του έχουμε.

****
Η "νευρασθένεια", η  νευρικότητα κτλ. είναι, νομίζω, απλώς διάφορες όψεις της αμαρτίας, και για την ακρίβεια της αμαρτίας της υπερηφάνειας. Ο πιό μεγάλος νευρασθενής είναι ο διάβολος. Είναι ποτέ δυνατόν να φαντασθούμε σαν νευρασθενή κάποιον που είναι ταπεινός, καλός και καρτερικός; Κι αντίθετα, γιατί η νευρασθένεια εκδηλώνεται οπωσδήποτε  με οργή, νευρικότητα και κατάκριση όλων εκτός από τον εαυτό μας, με έλλειψη ανεκτικότητας, με μίσος πρός τους ανθρώπους και με άκραν ευαισθησία σ' ότι αφορά εμάς προσωπικά;

****
Η "αναισθησία ", η σκλήρυνση και η απονέκρωση της ψυχής προέρχονται από αμαρτίες, που παραμελήσαμε την ύπαρξή τους και δεν τις εξομολογηθήκαμε έγκαιρα. Πόσο ξαλαφρώνει η ψυχή, όταν εξομολογηθούμε ολόκληρη την αμαρτία αμέσως, ενόσω νοιώθουμε τις τύψεις και τον πόνο της!
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια"
του Πρωτ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ


Philip Glass - Opening (1982)



Χριστός Ανέστη!

ΠΑΥΛΟΣ ΦΩΤΙΟΥ- Ο τέως Ραββίνος της Ισραηλινής Κοινότητας της Άρτας,που έγινε Ορθόδοξος την Κυριακή της Πεντηκοστής του 1952



  Εβραϊκή συναγωγή στην Άρτα
(Απόσπασμα)
Πρωτοπρεσβυτέρου  Δημητρίου Αθανασίου
εκπαιδευτικού(χημικού)
Ο Χριστός ,«το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον»,συνεχίζει το έργο  της σωτηρίας των ανθρώπων και προσκαλεί ποικιλοτρόπως  στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλούς, που ανετράφησαν μέσα σε κοινότητες ετεροδόξων. Οι περιπτώσεις τους είναι ποικίλες και ομοιάζουν – αν τις συνθέσει κανείς – με ένα πολύχρωμο χαλί από τους θαυμαστούς τρόπους της Θείας Χάριτος και το μυστήριο της ανθρωπίνης καρδιάς.
«Η Χάρις εις πάντας εκκέχυται· ουκ Ιουδαίον, ουκ Έλληνα, ου βάρβαρον, ου Σκύθην, ουκ ελεύθερον, ου δούλον αποστρεφομένη· πάντας ομοίως προσιεμένη (προσεγγίζουσα)και μετά της ίσης τιμής».(Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος)
Υπάρχουν πολλές αιτίες για τις οποίες κάποιος, που ανήκει σε μια ετερόδοξη θρησκευτική ομάδα, έρχεται στην Ορθοδοξία. Αλλά ο πιο σημαντικός παράγων είναι πάντα η παρουσία της Θείας Χάριτος, η οποία δρα κατά ποικίλους τρόπους, αγγίζοντας την ψυχή κάθε ανθρώπου, που είναι δεκτικός φωτισμού, και οδηγώντας τον να αναζητήσει την αλήθεια. Μετά, εκείνος πωλεί ό,τι έχει στην κατοχή του, με σκοπό να αποκτήσει τον «πολύτιμο μαργαρίτη», την Ορθόδοξη πίστη μας.
Στους περισσότερους ανθρώπους που...
προσέρχονται στην Ορθοδοξία , διακρίνομε τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά εκείνα, που απαντώνται σε όσους έλαβαν το δώρο της μετανοίας. Αυτά είναι:

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Sir STEVEN RUNCIMAN, ΒΥΖΑΝΤΙΟ & ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ


  Μια εκπληκτική ενότητα που αποδεικνύει ότι η ελληνικότητα του Βυζαντίου (Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) δεν αποτελεί ένα γέννημα θρέμμα της φαντασίας των νεοελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών αλλά είναι ζωντανή πραγματικότητα που αποδέχονται αλλοδαποί  όπως ο Βυζαντινολόγος Κ. Στήβεν Ράνσιμαν.
  

Sir Steven Runciman

1903 - 2000

  
Σε αυτήν την σελίδα θα βρείτε 2 συνεντεύξεις του sir Steven Runciman.
1. Συνέντευξη στην Σκοτία τον Οκτώβριο του1994
2. Συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΑΝΣΙΜΑΝ

Ο μεγάλος Βυζαντινολόγος (ίσως ο μεγαλύτερος του αιώνα μας) και φιλέλλην sir Steven Runciman, έφυγε πέρσι πλήρης ημερών (97 ετών). Ας παρακολουθήσουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του ( από τοhttp://www.flash.gr ).
Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε από το σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στο Ελσισιλντς της Σκωτίας, στον πατρογονικό πύργο του, τον Οκτώβρη του 1994, για λογαριασμό της ΕΤ3, στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά. Για τεχνικούς λόγους, δεν «βγήκε» ποτέ στον αέρα. Και οι δύο δημοσιογράφοι θεωρούν την συνέντευξη αυτή από τις πιο σημαντικές της καριέρας τους, μια και ανήκει στο είδος των «συζητήσεων» που σε διαμορφώνουν και δεν ξεχνάς ποτέ. Θεωρούν ότι πρέπει να δει το φως της δημοσιότητας, έστω και με μια τόσο θλιβερή αφορμή, όπως ο θάνατος του μεγάλου φιλέλληνα. Ο Flash.gr δημοσιεύει, για πρώτη φορά, αδημοσίευτα αποσπάσματα από την συνέντευξη αυτή.
Δημοσιογράφος: Πώς νοιώθει ένας άνθρωπος που...
ασχολείται τόσα χρόνια με το Βυζάντιο; Κουραστήκατε;
Δύσκολο να απαντήσω. Το ενδιαφέρον μου ποτέ δεν εξανεμίστηκε. Όταν άρχισα να μελετώ το Βυζάντιο, υπήρχαν πολλοί λίγοι άνθρωποι σ' αυτήν τη χώρα (σ.σ. τη Μεγάλη Βρετανία) που ενδιαφέρονταν, έστω και ελάχιστα για το Βυζάντιο. Μ' αρέσει να πιστεύω πως «δημιούργησα» ενδιαφέρον για το Βυζάντιο. Αυτό που με ικανοποιεί, ιδιαίτερα σήμερα, είναι ότι πλέον υπάρχουν αρκετοί, πολλοί καλοί εκπρόσωποι (σ.σ. της σπουδής του Βυζαντίου) στη Βρετανία. Μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πατρικά απέναντί τους. Είμαι ευτυχής, λοιπόν, που επέλεξα το Βυζάντιο ως το κύριο ιστορικό μου ενδιαφέρον.
Κι ήταν ελκυστικό για σας όλα αυτά τα χρόνια;
Πιστεύω πως κάθε γεγονός της ιστορίας, αν αρχίσεις να το μελετάς σε βάθος, μπορεί να γίνει συναρπαστικό. Το δε Βυζάντιο το βρίσκω εξαιρετικά συναρπαστικό, γιατί ήταν ένας αυθύπαρκτος πολιτισμός. Για να μελετήσεις το Βυζάντιο, πρέπει να μελετήσεις την τέχνη, να μελετήσεις τη θρησκεία, να μελετήσεις έναν ολόκληρο τρόπο ζωής, που είναι πολύ διαφορετικός από το σημερινό.

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ H ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

1
Του Ηλία Γ. Σχορετσανίτη

Το έτος 2013 δεν είναι μόνον έτος οικονομικής κρίσης και στρατιωτικών εξοπλισμών. Είναι έτος επετειακό – εορταστικό. Συμπληρώνονται 1700 χρόνια από το Εδίκτο των Μεδιολάνων, το διάταγμα της ανεξιθρησκίας δηλαδή, που προσυπέγραψε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313μ.Χ. Τι σημαίνει ανεξιθρησκία; Ως ανεξιθρησκία (όρος που εισήχθη από τον Ευγένιο Βούλγαρη) ορίζεται η αναγνώριση και ανοχή του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου είτε να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να θρησκεύεται ελεύθερα, κατά το δόγμα του, χωρίς περιορισμούς, είτε ακόμα και να μην πιστεύει σε καμία (αθεΐα) – (1). Συνεπώς, ο νοήμων σύγχρονος άνθρωπος οφείλει να αναγνωρίζει και να τιμά την πράξη τέλους της δίωξης του Χριστιανισμού. Την πράξη τέλους δίωξης της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου να πιστεύει όπου αυτός επιθυμεί. Μια πράξη συντεταγμένη με την ελευθερία που μας χάρισε ο ίδιος ο Θεός. Το 2013 είναι γιορτή όλων των ανθρώπων του ελεύθερου πνεύματος.

ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

26 Μαΐου 2013, Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, Ἦχος γ´

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ε´ 1 - 15

- «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω...»  - «... Ίδε υγιὴς γέγονας· μηκέτι αμάρτανε»!


1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ. 
 
 


            «Έγειραι, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει» (Ιωάν. 5, 8). Με τη φράση αυτή ο Χριστός θαυματουργεί. Θεραπεύει τον παράλυτο της Βηθεσδά, ο οποίος επί τριάντα οκτώ έτη υποφέρει. Ο Χριστός θεραπεύει τον πόνο του παραλύτου, τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό από τη δοκιμασία. Θεραπεύει την μοναξιά του, καθότι δεν είχε κάποιον άνθρωπο να τον βοηθήσει. Θεραπεύει και την λύπη του γιατί δεν μπορούσε να επωφεληθεί από το θαύμα της ταραχής του ύδατος στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Ένας κάθε φορά θεραπευόταν. Όποιος προλάβαινε να πέσει πρώτος, με την εμφάνιση του Αγγέλου. Και ο παράλυτος ήταν καταδικασμένος να μην μπορεί ναν ζήσει το θαύμα. Ούτε να ελπίσει σ’ αυτό. Έτσι, ο Χριστός του δίνει την υγεία και τον γιατρεύει από τις πληγές του σώματος και της ψυχής.

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Η αθεΐα:Το "καύχημα" της εποχής μας.

«Ω, άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εύπιστοι! 
Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά, 
για να αρνηθήτε το θαύμα, την Αλήθεια».
Άγιος Αυγουστίνος
Του Αειμνήστου ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Νυξ αφεγγής τοις απίστοις, Χριστέ, τοις δε πιστοίς φωτισμός.
Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος),γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι' ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι' ας είναι γελοίος, επίσημος κι' ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι' ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι' ας είναι κουφιοκέφαλος.
Δεν μιλώ για τον άνθρωπο που έχει πόθο να πιστέψει, μα δεν μπορεί, με όλο που κατά βάθος πάντα η αιτία της απιστίας είναι η περηφάνεια, αυτή η οχιά, που κρύβεται τόσο επιτήδεια μέσα στον άνθρωπο, που δεν μπορεί να την καταλάβει. Όπως και νάναι, οι άνθρωποι που αγωνίζουνται και πολεμάνε με τον άπιστο εαυτό τους, έχουνε όλη τη συμπόνεσή μας. Γι' αυτούς παρακαλούμε, όσοι πιστεύουμε, να τους βοηθήσει ο Θεός να πιστέψουνε, όπως έκανε σε κείνον τον πατέρα που είχε άρρωστο το παιδί του, και παρεκάλεσε τον Χριστό να το γιατρέψει. Και Κείνος του είπε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει». Και τότε ο πατέρας του παιδιού έκραξε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθει μου τη απιστία», δηλαδή «έχω πόθο να πιστέψω, κι' εσύ, Κύριε, δυνάμωσέ τον». Οι άπιστοι, για τους οποίους μιλούμε, δεν είναι τέτοιοι.

ΗΠΑ : Η αποτυχία της σχολικής αξιολόγησης. Γιατί άλλαξα γνώμη.


Όταν το 1991 ανέλαβα καθήκοντα υφυπουργού Παιδείας στην κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους πατρός, δεν είχα κάποια κατασταλαγμένη άποψη για το ζήτημα της « ελεύθερης επιλογής » στην εκπαίδευση ή για το πώς θα καταστούν οι εκπαιδευτικοί « περισσότερο υπεύθυνοι ». Όμως, όταν δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψα την κυβέρνηση, υποστήριζα την αρχή της αμοιβής του εκπαιδευτικού ανάλογα με την αξία του : θεωρούσα ότι οι εκπαιδευτικοί των οποίων οι μαθητές επιτύγχαναν καλύτερα αποτελέσματα έπρεπε να αμείβονται καλύτερα από τους υπόλοιπους. Υποστήριζα, επίσης, τη γενίκευση των τεστ αξιολόγησης τα οποία μου φαίνονταν χρήσιμα, ούτως ώστε να εντοπίζουμε με ακρίβεια ποια σχολεία χρειάζονταν συμπληρωματική βοήθεια. Έτσι, εξέφρασα τον ενθουσιασμό μου όταν, το 2001, το Κογκρέσο ψήφισε έναν νόμο προς αυτήν την κατεύθυνση, τον νόμο NCLB (« Νο Child Left Behind », « Κανένα παιδί δεν θα εγκαταλειφθεί στην τύχη του »), και όταν στη συνέχεια, το 2002, ο πρόεδρος Μπους τον έθεσε σε ισχύ με την υπογραφή του.
Σήμερα, παρατηρώντας τις χειροπιαστές επιπτώσεις της συγκεκριμένης πολιτικής, έχω αλλάξει γνώμη, θεωρώ, πλέον, ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης που λαμβάνουν τα παιδιά έχει μεγαλύτερη σημασία από τα προβλήματα διαχείρισης, οργάνωσης ή αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.

Ὁ ψυχοπαθής κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

Ρωμανίδης Ἰωάννης (Πρεσβύτερος(+)
Ποιός εἶναι ὁ ψυχοπαθὴς κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ψυχοπαθὴς κατὰ τὴν Πατερικὴ ἔννοια. Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ εἶναι κάποιος σχιζοφρενὴς γιὰ νὰ εἶναι ψυχοπαθής. Ὁ ὁρισμὸς τῆς ψυχοπάθειας ἀπὸ Πατερικῆς ἀπόψεως εἶναι ὅτι ψυχοπάθεια ὑπάρχει στὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον ποὺ δὲν λειτουργεῖ σωστὰ ἡ νοερὰ ἐνέργεια μέσα του. Ὅταν δηλαδὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι γεμᾶτος ἀπὸ λογισμούς, ὄχι μόνο κακοὺς λογισμούς, ἀλλὰ καὶ καλοὺς λογισμούς. 
Ὅποιος ἔχει λογισμούς, καλοὺς ἤ κακοὺς μέσα στὴν καρδιά του, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ Πατερικῆς ἀπόψεως εἶναι ψυχοπαθής. Ἂς εἶναι οἱ λογισμοὶ αὐτοὶ ἠθικοί, ἀκόμη καὶ ἠθικώτατοι, ἀνήθικοι ἤ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Δηλαδὴ κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅποιος δὲν ἔχει περάσει ἀπὸ κάθαρσι τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὰ πάθη καὶ δὲν ἔχει φθάσει σὲ κατάστασι φωτισμοῦ μὲ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ψυχοπαθής. Ὄχι ὅμως μὲ τὴν ἔννοια τῆς Ψυχιατρικῆς. Ὁ ψυχοπαθὴς γιὰ τὸν ψυχίατρο εἶναι κάτι ἄλλο. Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ πάσχει ἀπὸ ψύχωσι, εἶναι ὁ σχιζοφρενής. Γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ὅμως ἕνας ποὺ δὲν ἔχει περάσει ἀπὸ κάθαρσι τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὰ πάθη καὶ δὲν ἔχει φθάσει σὲ φωτισμό, εἶναι νορμὰλ ἤ δὲν εἶναι νορμάλ; Αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα.

Τί κάνω τώρα Θεέ μου;

Ετούτη είναι μια αληθινή ιστορία, που μας την αφηγήθηκε κάποιος που την έζησε από κοντά.
Ο άντρας και η γυναίκα ήταν πρόσφυγες από την Σμύρνη.
Ο παππούς που μας είπε γι αυτούς, τους γνώρισε στην Αθήνα.
Ήταν μόνοι, κατάμονοι, δίχως συγγενείς όπως οι περισσότεροι από τους ξεσπιτωμένους της Ανατολής. Ούτε παιδιά είχαν.
Δυο απλοί και πονεμένοι άνθρωποι που ποτέ δεν έδειξαν τον πόνο τους. Μόνο την ελπίδα τους στον Κύριο που ξημερώνει τις μέρες έβλεπες και την φτώχεια τους που δεν γινόταν να κρυφτεί.
Σε ένα ημιυπόγειο ο άντρας είχε ένα μικρομάγαζο και πουλούσε ελιές. Πάνω απ' αυτό, ένα τετράγωνο δωμάτιο ήταν η ...οικία τους. Σπίτι να το κάνει ο Θεός: Σε μιαν άκρη τα σιδερένια τρίποδα με τις ξύλινες τάβλες και αυτό ήταν το κρεββάτι, παραδίπλα ένα κουτσό τραπέζι, δύο μπακιρένια κύπελλα για να πίνουν νερό, μια γκαζιέρα, μια καρβουνισμένη κατσαρόλα και λίγα ρούχα σκεπασμένα με ένα σεντόνι.
Το "οίκημα" νοικιασμένο.
Πόσες ελιές θα μπορούσε να πουλήσει ο χριστιανός για να καζαντίσουν;
Έπειτα ήταν και οι φτωχότεροι απ' αυτούς και οι ανήμποροι που δεν έπρεπε να μείνουν νηστικοί....Οι πένητες συνέδραμαν τους φτωχούς και αμφότεροι έλεγαν "δόξα τω Θεώ", γιατί έτσι είναι γραμμένο στις Γραφές και το ζευγάρι ήξερε καλά τα μαθηματικά του Θεού, την αριθμητική των δύο χιτώνων.

Ἕνας ἅγιος στὸ Κρυφὸ Σχολειὸ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Α΄, «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο».
- Πάντως, Γέροντα, καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ θέλουν νὰ κάνουν δουλειὰ δυσκολεύονται, γιατί εἶναι δεσμευμένοι.
- […] Βλέπεις καὶ οἱ δάσκαλοι στὴν Μικρὰ Ἀσία, μέσα σ’ ἐκεῖνα τὰ δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν μὲ τὴν καρδιά τους. Πονοῦσαν, εἶχαν εὐλάβεια, θυσιάζονταν. Νά, καὶ ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης πόσο σοφὰ φερόταν στὰ Φάρασα! Εἶχε ἑτοιμάσει αἴθουσα γιὰ σχολεῖο καὶ ἀντὶ γιὰ θρανία εἶχε βάλει δέρματα ἀπὸ κατσίκες ἢ ἀπὸ πρόβατα μὲ τὸ τρίχωμά τους. Πάνω σ’ αὐτὰ γονατισμένα τὰ παιδιὰ παρακολουθοῦσαν τὰ μαθήματα. Μὲ αὐτὸν τὸν σοφὸ τρόπο δὲν ἐρέθιζε τοὺς Τούρκους, ἀκόμη καὶ ὅταν τύχαινε νὰ τὰ δοῦν, γιατί νόμιζαν ὅτι προσεύχονταν. Ὅταν πάλι ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἤθελε νὰ βγάλει ἐκδρομὴ τὰ παιδιά, τὰ πήγαινε σὲ ἕνα δικό του χωράφι ποὺ ἦταν σὰν κῆπος, δῆθεν γιὰ νὰ κάνουν δουλειά, καὶ τὰ ἔλεγε: «Ἂν τυχὸν δεῖτε Τοῦρκο, νὰ κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, γιὰ νὰ νομίζει ὅτι καθαρίζετε τὸν κῆπο». Καὶ ἔτσι ἔκαναν τὰ καημένα. Γιατί, ἂν καταλάβαιναν οἱ Τοῦρκοι ὅτι τὰ πῆγε ἐκδρομή, θὰ εἶχε ἱστορίες. Κρυφὸ σχολειὸ βλέπεις! Ὅταν ἔφευγε ὁ Τοῦρκος, ἔπαιζαν πάλι τὰ παιδιά. Καὶ τὸ καλοκαίρι, στὶς διακοπές, τὰ συγκέντρωνε πάλι τὰ παιδιὰ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, γιὰ νὰ τὰ βοηθάει, γιὰ νὰ μὴν ξεκόβονται καὶ ξεχνοῦν ὅσα τοὺς δίδασκε.

Ὁ πρόεδρος τοῦ Ἑλληνορθοδόξου κόμματος Λιβάνου, Δημήτρης Ἐλ Χουρὶ λέει: «θὰ κρατήσουμε τὴν φλόγα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας»

Παρακάτω ἀκολουθεῖ συνέντευξη μὲ τὸν Ἱδρυτὴ καὶ Πρόεδρο τοῦ Ὀρθοδόξου Κόμματος τοῦ Λιβάνου, Ροντρὶγκ (Δημήτρη) Ἐλ Χούρι.
Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ἡ Ἑλληνορθόδοξη Κοινότητα Λιβάνου, ἔχουν βοηθήσει νὰ χτιστοῦν σχολεῖα, μουσεῖα κα, ἐνῶ εἶναι πρόθυμοι νὰ βοηθήσουν τὴν Μητρόπολη.
Ἀπὸ τὴν Ἀντωνία Πατσίδου
Ἡ Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη κοινότητα τοῦ Λιβάνου, ἀπαριθμεῖ 3.000 Ἕλληνες ἐξ Ἑλλάδος. Οἱ ἑλληνόφωνες περιοχὲς τῆς χώρας συγκεντρώνονται κυρίως στὴν πρωτεύουσα Βηρυτό, καὶ στὴν Τρίπολη, στὸ Βόρειο Λίβανο. Δῶστε μας περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ κοινότητα τοῦ Λιβάνου.
Ἡ λίστα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Κοινότητας στὸ Λίβανο μὲ τοὺς 3.000 Ἕλληνες ποὺ ζοῦν στὸ Λίβανο, δίνει μία λανθασμένη καταμέτρηση. 
Ὁ πραγματικὸς ἀριθμὸς εἶναι περίπου 300.000 καὶ εἶναι 7-8% τοῦ πληθυσμοῦ, καὶ ἡ τέταρτη μεγαλύτερη κοινότητα τοῦ Λιβάνου, μετὰ ἀπὸ τοὺς σουνίτες, Σιίτες, καὶ Μαρωνίτες. 
Ὁ ἀριθμὸς 3.000 ἀντιπροσωπεύει ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὴν «ἑλληνικὴ ἰθαγένεια» ἀπὸ τὸ σύγχρονο ἑλληνικὸ κράτος... καὶ ἐκείνων ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία στὸ Λίβανο μετὰ τὸ 1920. 

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Εσύ τι είσαι; Καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;


kafes
Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.
Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".
"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.
Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.

Η αγωνία του ανθρώπου να νικήσει τη φθορά με λάθος τρόπους



 
Από το ωραίο και νεανικό ιστολόγιο Ευχή


Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικό πνευματικό ον κατά τους Αγίους Πατέρες. Είναι ψυχή και σώμα μαζί, γι’ αυτό και στο "Πιστεύω" λέμε "προσδοκώ Ανάσταση νεκρών" και όχι ψυχών ή σωμάτων. Τώρα το τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος θα χρειαστεί να κάνουμε λιγάκι υπομονή διότι θα το μάθουμε τις ημέρες της Αναστάσεως της κτίσεως. Εκεί θα δούμε τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος μέσα στην αιωνιότητα, μακριά από τη φθορά. Μέσα στην οντολογική κατά Θεόν πληρότητα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, ενώ γνωρίζει ότι υπόκεινται στη φθορά, κάνει τα πάντα για να την αποφύγει προσωρινά και φυσικά ματαιόδοξα. Ας δούμε μερικούς τρόπους έκφρασης του ανθρώπου με την κοσμική έννοια και ας πάμε πίσω από την αυλαία για να ερμηνεύσουμε την οντολογία του πράγματος.

Για παράδειγμα, ας πάμε στο πολυαγαπημένο μας γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες βάφονται για να γίνονται όμορφες, ώστε να προβάλουν ένα ψευδή εαυτό που έχει μια εξωτερική αλλοίωση. Βάζουν χημικά στο πρόσωπο τους αλλοιώνοντας στην ουσία τη δημιουργική τους υπόσταση. Ας δούμε την οντολογία της εξωτερικής αλλοίωσης: Οι γυναίκες βάφονται και οι άντρες καλλωπίζονται, στην ουσία για να σταματήσουν τη φθορά, αυτή τη φοβερή ορμή που έχει σύμμαχο τον χρόνο. Αντί να στολίζουμε τον εαυτό μας εσωτερικά και πνευματικά, τον στολίζουμε μάταια εξωτερικά.


5666666

Οι περισσότερες λένε ότι το κάνουν για να αρέσουν σε κάποιον που επιθυμούν. Αν κάποιος σε επιθυμήσει επειδή έχεις βαφτεί και αλλοιωθεί εξωτερικά, τότε δε θέλει εσένα ως άνθρωπο αλλά ένα ψεύτικο και αλλοιωμένο αντικείμενο, το οποίο και θα χρησιμοποιήσει απλά για να ικανοποιήσει τον εαυτό του. Μην ξεχνάμε ότι η πραγματική γυναικεία ομορφιά φαίνεται όταν μια γυναίκα ξυπνήσει το πρωί. Εκεί έχουμε τη φυσικότητα της ομορφιάς στην αυθεντικότητά της και όχι στην ψεύτικη και προσωρινή αλλοίωση με χημικούς τρόπους. *

Shell Grotto: Το μυστήριο της σήραγγας με τα εκατομμύρια κοχύλια


Το Shell Grotto είναι ένα μοναδικό υπόγειο πέρασμα, μήκους 22 περίπου μέτρων, στο Margate, μια παραθαλάσσια πόλη στο Ανατολικό Κεντ, στην Αγγλία...
Γιατί είναι μοναδικό; Γιατί είναι προσεκτικά διακοσμημένο με περίπου 4,6 εκατομμύρια κοχύλια στο εσωτερικό του! 

Το ποιος το δημιούργησε και το γιατί, είναι ερωτήματα που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει πειστική απάντηση από κανέναν.
Οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι το Shell Grotto ανακαλύφθηκε κατά τύχη το 1835, από τον James Newlove και τον γιο του Joshua. 
Όλα ξεκίνησαν όταν ο James έστειλε τον γιο του να σκάψει μια τρύπα στο χωράφι τους. 
Ο μικρός Joshua όταν επέστρεψε είπε στον πατέρα του ότι εκεί που έσκαβε, το χώμα υποχώρησε κάτω από τα πόδια του και μπροστά του εμφανίστηκε μια πανέμορφη υπόγεια σήραγγα καλυμμένη ολοκλήρου από κοχύλια.

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Το Πολιτικό Μανιφέστο του Αγίου Κωνσταντίνου

(π.Κων/νος Στρατηγόπουλος)

Το Πολιτικό Μανιφέστο του Αγίου Κωνσταντίνου (π.Κωννος Στρατηγόπουλος) δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου

«Το Πολιτικό Μανιφέστο του Αγίου Κωνσταντίνου». Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Γλυφάδος, στις 20/5/2008.

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, λαέ και άρχοντες του τόπου αυτού· λαέ που υπάρχεις για να κυριαρχείς και να άρχεις των παθών σου· άρχοντες που υπάρχετε για να άρχετε και του λαού και των παθών σας.

Πριν από τέσσερις-πέντε αιώνες πριν το Χριστό, ο δικός μας μεγάλος φιλόσοφος Πλάτωνας είχε πει μια ιδέα, γράφοντας τα δικά του πλατωνικά ιδεολογήματα στην ιδεατή πολιτεία του. Σκέφθηκε πως θα ήταν πολύ καλό - θα ήθελε πάρα πολύ - οι άνθρωποι ενός τόπου να είναι φιλόσοφοι. Θα ήταν καλύτερη, σίγουρα, η διοίκηση. Τέσσερις αιώνες μετά το Χριστό, ο Πλάτωνας διαψεύστηκε και ξεπεράστηκε. Ένας αυτοκράτορας δεν έγινε φιλόσοφος, έγινε άγιος.

Γιορτάζοντας σήμερα τη μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου μπορούμε να δούμε αυτή την προοπτική και να κάνουμε τη σύγκριση, με το πώς και γιατί ένας αυτοκράτορας έγινε άγιος, ποιες ήταν οι διεργασίες οι οποίες έγιναν πάνω του και, ακόμη περισσότερο, χρησιμοποιώντας το λόγο του και τα δικά του λεγόμενα, ποιο ήταν -να το πω με τη μοντέρνα λέξη- το δικό του πολιτικό μανιφέστο. Ας το αναφέρω σήμερα, για να καταλάβουμε όσο μπορούμε πιο ενδελεχώς ποια διεργασία συντελέστηκε πάνω του για να γίνει άγιος.

Βάλε φωτιά στις σκέψεις μου...




Άγιος  Ιγνάτιος Brianchaninov

Από το ωραίο ιστολόγιο Αέναη επΑνάσταση

ΞΕΧΥΝΩ τα Λόγια της καρδιάς μου, που απαλά σκιρτά από χαρά άφθαρτη κι ανέκφραστη. Αδελφοί, αν εισχωρήσετε στα λόγια μου με καθαρό λογισμό, θα ευφρανθείτε σαν σε συμπόσιο πνευματικό! Η πίστη στον Χριστό είναι ζωή. Όποιος τρέφεται με την πίστη, γεύεται ήδη, στη διάρκεια της επίγειας πορείας του, την αιώνια ζωή, πού ετοιμάστηκε για τούς δικαίους στο τέλος αυτής της πορείας. Ο Κύριος είπε: «Όποιος πιστεύει σ' εμένα, αυτός έχει την αιώνια ζωή».

Με την πίστη οι άνθρωποι του θεού υπέμειναν σκληρές δοκιμασίες. Έχοντας οικειωθεί τον πλούτο και την ευφροσύνη της αιώνιας ζωής, θεώρησαν σκουπίδια τα θέλγητρα της πρόσκαιρης. Με την πίστη δέχονταν τις θλίψεις και τις στενοχώριες σαν δώρα του Τριαδικού θεού, δώρα με τα οποία Εκείνος τούς αξίωσε να γίνουν μιμητές και μέτοχοι των παθημάτων ενός από τα πανάγια Πρόσωπα Του, πού έστερξε να δεχθεί τη φύση μας και να οικονομήσει τη λύτρωση μας. Ή απέραντη ευφροσύνη, πού γεννιέται από την πίστη, καταβροχθίζει τη σκληρότητα του πόνου. Έτσι, στη διάρκεια οδυνηρών βασάνων, νιώθει κανείς μόνο τέρψη. Το ομολόγησε ό μεγαλομάρτυρας Ευστράτιος (13 Δεκεμβρίου) λίγο πριν από την τελείωση του. «Τα βασανιστήρια στα οποία με υποβάλλεις», είπε στον ηγεμόνα Άγρικόλα, «είναι για μένα ευφροσύνη!».


Οι Άγιοι Ευστράτιος, Αυξέντιος,
Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης

Με την πίστη οι άγιοι βυθίστηκαν στα βάθη της ταπεινοφροσύνης. Με τα καθαρά μάτια της πίστεως είδαν πώς οι ανθρώπινες θυσίες στον θεό δεν είναι παρά τα χαρίσματα τού θεού στον άνθρωπο, χρέη του άνθρωπου στον Θεό, αχρείαστα σ' Εκείνον αλλά απαραίτητα και σωτήρια για τον άνθρωπο. «Άκου, λαέ μου», λέει ό Θεός, «γιατί θα σου μιλήσω• άκου, Ισραήλ, γιατί θα διαμαρτυρηθώ σ' εσένα. Ό Θεός, ό Θεός σου, είμαι εγώ. Δεν θα σε ελέγξω για τις θυσίες σου... γιατί δική μου είναι όλη ή οικουμένη και δικά μου Όλα τα πλούτη της». «Τί έχεις πού να μην το έλαβες; Αφού, λοιπόν, το έλαβες από τον Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο;». «Σ' όποιον δόθηκαν πολλά, πολλά θα ζητηθούν απ' αυτόν και σ' όποιον δόθηκαν περισσότερα, περισσότερα θα ζητηθούν».

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Υπέρ των αισθήσεων

proseuxi
Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμ. Προδρόμου Βέροιας 

Η χρονική περίοδος από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Παντηκοστή, ονομάζεται και Πεντηκοστάριο των Ρόδων.
Όλα είναι ανθισμένα, και κυριαρχούν οι τριανταφυλλιές με τα ρόδα τους.
Η εξανθήσασα Ρόδον το Αμάραντον έχει την τιμητική της.
Η Κυρία Θεοτόκος εδέχθη πρώτη την Ανάσταση του Υιού της, του θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και εφόσον γέννησε τριαντάφυλλο, λέγεται και Τριανταφυλλιά. Και στην χάρη της μπορούν να εορτάζουν οι Τριανταφυλλιές και οι Τριαντάφυλλοι, έστω και αν υπάρχει και ο άγιος νεομάρτυρας Τριαντάφυλλος.
Ο Θωμάς, όμως, οι Μυροφόρες, ο τυφλός, ο παράλυτος, ακόμα και η αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, που γιορτάζει μαζί με τον Άγιο Πορφύριο, στις 26 Φεβρουαρίου μαζί με αδέρφια και παιδιά, έχουν έναν μυστικό σύνδεσμο μεταξύ τους.

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

19 Μαΐου 2013, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙΕ´ 43 - 47
43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 1 - 8
1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ της μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. 

Δόξα Πατρί… Ἑωθινόν Β’ Ἦχος β’
Μετὰ μύρων προσελθούσαις, ταῖς περὶ Μαριὰμ γυναιξί, καὶ διαπορουμέναις, πῶς ἔσται αὐταῖς τυχεῖν τοῦ ἐφετοῦ, ὡράθη ὁ λίθος μετηρμένος, καὶ θεῖος νεανίας, καταστέλλων τὸν θόρυβον αὐτῶν τῆς ψυχῆς. Ἠγέρθη γὰρ φησιν, Ἰησοῦς ὁ Κύριος, διὸ κηρύξατε τοῖς κήρυξιν αὐτοῦ Μαθηταῖς, εἰς τὴν Γαλιλαίαν δραμεῖν, καὶ ὄψεσθε αὐτόν, ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, ὡς ζωοδότην καὶ Κύριον.


Νεκρός ο Χριστός επάνω στο Σταυρό. Κανείς από όσους ήταν κοντά Του δεν ήξερε τι να κάνει πλέον. Ούτε για τα στοιχειώδη, όταν κάποιος πεθαίνει. Εκείνη τη δύσκολη στιγμή εμφανίζεται αναπάντεχα ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του Συνεδρίου των Ιουδαίων, ο οποίος καταγόταν από την Αριμαθαία. Είχε αποδεχτεί το μήνυμα του Ευαγγελίου που κόμισε ο Χριστός και την Βασιλεία του Θεού. Κι ενώ όλοι βρίσκονταν σε αμηχανία και απόγνωση, εκείνος «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιωσήφ» (Μάρκ. 15, 43).  Και ο Πιλάτος, αφού πληροφορήθηκε από τον εκατόνταρχο το θάνατο του Κυρίου «εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ» (15, 45), χάρισε το σώμα του νεκρού Ιησού στον Ιωσήφ.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Επιτάξτε μας! Αποτελεί επιταγή η αφύπνισή μας!

του Λουκά Κασιάρα 
 Χτύπησε την πόρτα μου το απόγευμα το αστυνομικό όργανο… Δυο ένστολοι, με την απορία ζωγραφισμένη στα χείλη τους κι εκείνο το αμήχανο βλέμμα του διεκπεραιωτή «υψηλών εντολών», μου παρέδωσαν την επίταξη. Υπέγραψα αμίλητος και αποσύρθηκα στο γραφείο διαβάζοντας: «… καλείται ο … εκπαιδευτικός στην εκπλήρωση των υπηρεσιακών του καθηκόντων…». Πόσο φτωχές μου φάνηκαν αυτές οι λέξεις «υπηρεσίες» – «καθήκοντα» για να χωρέσουν ό,τι ζω στην εκπαιδευτική μου ζωή εδώ και 15 χρόνια… 
Πόσο πενιχρές και αδύναμες για να αντέξουν το βάρος της ψυχής μου, αυτό που δίνω και αυτό που λαμβάνω στην αέναη πνευματική συνδιαλλαγή με τους μαθητές μου, τόσες ώρες, μέρες, χρόνια… Ηττημένος και ατιμωμένος αισθάνθηκα. Ήρθε η Πολιτεία να με «τραβήξει από το αυτί» για να πράξω το… αυτονόητο και μάλιστα πριν καν αποφασίσω να συμπράξω σε κάποια απεργία! Ένα «αυτονόητο», που εξαντλείται στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των πανελληνίων εξετάσεων. Διότι αυτό είναι «το μείζον», βλέπετε, στην εκπαιδευτική διαδικασία(!) Ολόκληρη η σοδειά δώδεκα χρόνων σχολικής μόρφωσης βγαίνει στο σφυρί και ξεπουλιέται όσο όσο, στην τιμή ενός ΑΕΙ κοινωνικής περιωπής, συχνά χωρίς καν τα στοιχειώδη εχέγγυα επαγγελματικής απορρόφησης… 
 Προσέτρεξα απογοητευμένος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορεί είπα. Ο κόσμος δε θα δεχθεί την ατίμωση του δασκάλου και την καταστρατήγηση της ελευθερίας του. Περπάτησα σε ιστοτόπους, περιδιάβασα blogs, μελέτησα άρθρα και ανέγνωσα σχόλια επί σχολίων… Και το απόσταγμα πάλι πίκρα ήταν. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στραμμένη και πάλι εναντίον μας! Εμείς οι «χαραμοφάηδες», εμείς οι «βολεμένοι», εμείς οι «τυχοδιώκτες» και «καιροσκόποι», εμείς οι «παράνομοι», εμείς οι «επαναστάτες χωρίς αιτία»… Ελάχιστες οι φωνές της συμπαράστασης και της κατανόησης. Οι περισσότεροι, σχεδόν χαιρέκακα, προσδοκούν μετά την Ανάσταση να δουν τον Εκπαιδευτικό να «σταυρώνεται»… 

Αδιαμφισβήτητα Έλληνες είναι οι βλάχοι της Αλβανίας


20130514-1250Είναι το λιγότερο γελοίο το θέμα που ανακύπτει συχνά στα Βαλκάνια περί της καταγωγής των Βλάχων. Ιδιαίτερα δε κάτι τέτοιο, μπαίνει στα "χωράφια" μαζικού εθνικού "παραληρήματος" από την στιγμή που γίνεται "εργαλείο στα χέρια" εθνικιστών ρουμάνων. Κατ΄αρχάς η ρουμάνικη γλώσσα αυτή καθ΄εαυτή αποτελεί απόγονο γλώσσα της λατινικής που με άλλες γλωσσικές προσμίξεις έδωσαν την σημερινή ρουμάνικη η οποία άλλωστε μοιάζει τοσο πολύ με την σημερινή ιταλική. Επίσης το ίδιο συμβαίνει με βλάχικες δαλέκτους που είναι μίγμα λατινικής, ελληνικής, αλβανικής κ.ά. γλωσσικών επιρροών. Και αυτό συνέβη σε ελληνικούς πληθυσμούς μετά την επικράτηση των ρωμαίων επί των ελληνικών εδαφών. Η ουσία είναι πως αν οι ρουμάνοι έχουν μία σχέση με τους βλάχους τότε αυτή η σχέση είναι αντίστροφη από οτι την φαντάζονται οι ρουμάνοι εθνικιστές. Η ιστορική βλάχικη παρουσία προηγείται από κάθε άποψη της ρουμάνικης τουλάχιστον για μία χιλιετηρίδα. Και μάρτυρες αυτού του ισχυρισμού εκτός των πολλών διαφορετικών ιστορικών αναφορών είναι αυτή καθ΄εαυτή η ονομασία "βλάχος". Για παράδειγμα στην περιοχή Άρτας, υπάρχει μέχρι και σήμερα η Παναγία των Βλαχερνών του 10ου αι. αλλά και πολύ αρχαιότερα είναι γνωστή η περιοχή της Κωνσταντινούπολης που ειχε από τον 3ο αιωνα τουλάχιστον την ονομασία Βλαχερνές [1]. Όπως γνωστή είναι στους πάντες, ιστορικούς και μη,  η παναγία των Βλαχερνών που προϋπηρχε ακόμη και αυτού του αυτοκράτορα Αναστάσιου του Δίκορου [2]. Και για να τελειώνουμε -μία για πάντα- με τις συγκεκριμένες ειθνικές ρουμάνικες παραισθήσεις, η ονομασία Βλαχία προερχεται από τις Βλαχερνές, και οχι το αντιθετο που ισχυρίζονται οι ρουμάνοι, από τα Βαλάχια όπως λένε κτλ όρη. Αν δε, η Ρουμανία και τα βαλάχια καθώς και η Μολδαβία κάποια ιστορική στιγμή ονομαστηκε Βλαχία, αυτό έγινε λόγω ακριβως της άρρηκτης σχέσης που ειχαν όλα τα βάλκανια και η τότε Δακία με το  κέντρο της βυζαντινής αυτοκρατορίας..
Πρώτη δημόσια παρέμβαση ενάντια στην ρουμάνικη εθνικιστική προπαγάνδα που τους βαφτίζει… μακεδονοαρμάνους.
Από την εφημερίδα "Πρωϊνος Λόγος" της Ηπείρου, ας διαβάσουμε την πρώτη δημόσια παρέμβαση του Πρόεδρου της Πανελ. Ομοσπονδίας Μιχ. Μαγειρία ο οποιος λέγει. 

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Σχόλιο μαθητή για την απεργία των καθηγητών

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας...
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι;

 http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3819.html

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

O άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό, είναι αγαθός...

 
Μέγας Αντώνιος :
Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 Κεφάλαια
 
πηγή: Ομολογία Πίστεως

 
(28). Όσοι ξεγελιούνται από τις ελπίδες τους σε βιοτικά πράγματα και περιορίζουν την γνώση τους για την άσκηση του αρίστου βίου μόνο στα λόγια, μοιάζουν μ' εκείνους που έχουν φάρμακα και ιατρικά όργανα, αλλά δεν ξέρουν ούτε φροντίζουν να τα χρησιμοποιήσουν. Επομένως για τις αμαρτίες μας ας μην κατηγορούμε τον τρόπο που έγιναν, ούτε τους άλλους, αλλά τους εαυτούς μας. Γιατί αν η ψυχή αδιαφορήσει με δική της θέληση, δεν μπορεί να μείνει ανίκητη.

(29.) Εκείνος που δεν ξέρει να ξεχωρίζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό, δεν επιτρέπεται να κρίνει τους καλούς και τους κακούς. Γιατί ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό είναι αγαθός. Αν όμως δεν είναι αγαθός, ούτε γνωρίζει το Θεό, ούτε θα τον γνωρίσει ποτέ, γιατί ο τρόπος να γνωρίσει κανείς το Θεό, είναι το αγαθό.
 
(30.) Οι καλοί άνθρωποι που αγαπούν το Θεό, ελέγχουν τους ανθρώπους για τις κακές πράξεις τους κατά πρόσωπο όταν είναι παρόντες. Όταν όμως δεν είναι παρόντες δεν τους κατηγορούν, αλλά ούτε και στους άλλους επιτρέπουν να τους κατηγορήσουν.

 
Iris unguicularis

ΕΩΡΑΚΑΜΕΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ

12 Μαΐου 2013, Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, Κυριακή τοῦ Ἀντιπάσχα

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 19 - 31

19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. 20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. 24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 25ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. 27εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. 30 Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 31 ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.



Όταν συμβαίνει ένα θαυμαστό γεγονός, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθούμε με βάση  την μαρτυρία των άλλων. Θέλουμε από μόνοι μας να βεβαιωθούμε για ό,τι έχει συμβεί. Η λογική μας μάλιστα δεν μπορεί να αποδεχτεί εύκολα γεγονότα που υπερβαίνουν τους φυσικούς νόμους.  Και αυτό δεν είναι φαινόμενο σημερινό. Όταν αναστήθηκε ο Χριστός και εμφανίστηκε στους δέκα μαθητές, ο Θωμάς αρνήθηκε να αποδεχτεί την μαρτυρία των άλλων. Θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει την αλήθεια του γεγονότος. Και ο Χριστός δεν αρνήθηκε αυτή του την επιθυμία, την ανάγκη, την απόφαση. Και του εμφανίστηκε «μεθ’ ημέρας οκτώ» (Ιωάν. 20, 26), δίνοντάς του τη δυνατότητα να Τον ψηλαφήσει και να μπορέσει από μόνος του να αποδεχθεί το θαύμα της Ανάστασης.