Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Τα ελληνικά ήταν και παραμένουν μία δύσκολη γλώσσα. Υπήρχε, όμως, στα παλαιότερα χρόνια μία ηθική υποχρέωση των πολιτικών, των δημοσιογράφων και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να μιλούν και να γράφουν σωστά ελληνικά. Για να δείχνουν τον σεβασμό τους προς την πανάρχαια γλώσσα μας και για να γίνονται παράδειγμα προς μίμησιν από τον λαό. Σήμερα δυστυχώς ακούμε και διαβάζουμε σοβαρά γλωσσικά ολισθήματα από –υποτίθεται- μορφωμένους ανθρώπους. Καταγράφω χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:

Από προβεβλημένο στέλεχος της κυβερνήσεως ακούσαμε τη δήλωση ότι θα ασχοληθεί με το πρόβλημα «των πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό το ολίσθημα. Πρώτον η λέξη θέση είναι γένους θηλυκού, άρα το σωστό είναι «των πλεοναζουσών θέσεων». Αλλά και αρσενικό να ήταν το γένος, το σωστό είναι «των πλεοναζόντων υπαλλήλων», όχι «πλεονάζοντων» . Εκτός αν ο ομιλητής μιμείται την κακόηχη «δημοτικιά» των αριστερών φοιτητικών συλλόγων που γράφουν «του Πανεπιστήμιου» αντί «του Πανεπιστημίου».
Νεόκοπο πολιτικό κόμμα εμφανίσθηκε και ονομάσθηκε «Νέα Μέρα». Με το καλημέρα έγινε το ολίσθημα. Η λέξη ΜΕΡΑ δεν είναι υπαρκτή λέξη, αλλά παραφθορά και προφορική λαϊκότροπη μορφή της λέξεως «ημέρα» . Το λεξικό Μπαμπινιώτη στο λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε λέξη «ημέρα». Το προφορικό ιδίωμα έχει μεγαλύτερες ανοχές. Αλλά ένα πολιτικό κόμμα, που υπόσχεται ότι θα υπερασπισθεί το έθνος και τον λαό, οφείλει πρωτίστως να υπερασπίζεται τη γλώσσα και την εθνική κληρονομιά μας. Και το «γειά σου» προέρχεται από συγκεκομμένη μορφή της λέξεως «υγεία», αλλά κανείς πολιτικός μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να μετονομάσει το Υπουργείο Υγείας σε Υπουργείο «Γειας».

Η Ανάσταση της Θεοτόκου.


Ισως ο παρών ασυνήθιστος τίτλος σταθεί πρόξενος «συνηθισμένων» ενστάσεων και εντόνου παραξενισμού. Η ενδεχόμενη ίσως αντί-θεση στην εκφραζόμενη αυτή θέση, ενώ φυσικά επιτρέπεται, παράλληλα όμως υπαινίσσεται παντελή έλλειψη ορθόδοξου καταρτισμού και πλουτισμού Θεολογίας. Η Θεολογική άγνοια, συμπορευόμενη με την επιπόλαιη και λανθασμένη γνώση, ειδικώς όταν διαφαίνεται σε ειδήμονες, συνιστά ανεπίτρεπτη αμάθεια και πλήρη έλλειψη Θεογνωσίας.
 Δυστυχώς πολλοί από μας δεν γνωρίζουμε πως ο συνεκτικός όρος «Μετάσταση» δεν αντιτίθεται στην έννοια της αναστάσεως, αλλα μάλιστα και κάλλιστα την εμπεριέχει. Είναι όντως λυπηρό (κάποτε και άκρως τραγικό) να λέγονται και να γράφονται πράγματα ξένα προς την Αγία Γραφή και απαράδεκτα από την Αποστολική μας Παράδοση, όπως το ότι «η Παναγία δεν αναστήθηκε όπως ο Υιός της αλλά μεταστάθηκε»…
 Πρώτον, η Αγία Γραφή τελείως ανατρέπει τέτοιες αντορθόδοξες δοξασίες. Ο Ιερός Δαυίδ στους προφητικούς ψαλμούς πολύ περίεργα προλέγει: «Ανάστηθι, Κύριε, συ ΚΑΙ η Κιβωτός του αγιάσματός σου!» Ενας από τους πιο
εξαίσιους και ξεχωριστούς τίτλους της Παναγίας είναι ακριβώς αυτός: «Κιβωτός του αγιάσματός». Επίσης και το «ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο Υψιστος», το «ηγίασε» εδώ σημαίνει ανέστησε και αναφαίρεται και ψάλλεται στην Θεοτόκο, η οποία είναι Σκήνωμα του Υψίστου. Μπορεί η Καινη Διαθήκη να μην αναφέρει τίποτε για την Μετάσταση της Θεοτόκου, αλλά δεν είναι τυχαίο και άνευ σημασίας το ότι πριν την τριήμερη Ανάστασή του ο Χριστός, κατά την Σταύρωση, μας παριστάνει δύο αποκλειστικά πρόσωπα, τα οποία παραδίδει με «περίεργο» τρόπο το ένα στο άλλο, τα οποία είναι τα μόνο που «τόλμησαν να παραμείνουν κάτω από τον Σταυρό», οι οποίοι και οι δύο, θα αναστηθούν και αυτοί λίγο αργότερα, τριήμεροι!

 Πλειάδα των Αγίων Πατέρων ρητώς αναφέρουν την Ανάσταση της Θεοτόκου. Ενω

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Η διαβολή στο μεγαλείο της...




Από χτες όλα τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων ανάρτησαν την φωτογραφία ενός μοναχού της Μονής Εσφιγμένου να κρατά μια μολότοφ... αλλά δεν μας έδειξαν άλλες φωτογραφίες, ή βίντεο έστω κι από κινητό με το που έπεσε η μολότοφ και τι ζημιές προκάλεσε... Και αναρωτιόμαστε για να αναρτήσουν αυτή την photoshop φωτογραφία πόσα πήραν κι από ποιους; ... 

Δεν μπορεί εκκλησιαστικά site να προωθούν ειδήσεις του αιρετικού πάπα και να βρίζουν και να διώκουν όποιον ομολογεί την Ορθοδοξία... 

Δεν μπορεί να λες είμαι Ορθόδοξος και στηρίζω την δίωξη Ορθοδόξων μοναχών...


Ο Μοναχός βγήκε από το παράθυρο και φώναζε κουνώντας το χέρι του, στους μπράβους του πατριάρχη και των κατσουλιέριδων: Σταματήστε θα μας γκρεμίσετε το κονάκι μας... θα έχουμε θύματα... 


Πήραν την φωτογραφία και πρόσθεσαν στο photoshop το μπουκάλι με την μολότοφ, για να πουν ότι απειλήθηκε η ζωή τους και ανενόχλητοι να μπουκάρουν στο κονάκι της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου...

ΕΥΛΟΓΑ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ!!!




Η παραπάνω φωτογραφία υποτίθεται ότι είναι από την χθεσινή επιχείρηση να εκτελεστεί απόφαση ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος της παλαιάς αδελφότητας της Μονής Εσφιγμένου και υπέρ της νέας.


Είναι πραγματική η πρόκειται για φωτομοντάζ ?.


Εμείς να σημειώσουμε τις αντιφάσεις και εσείς βγάλτε τα συμπεράσματα σας.


1) Φαίνεται ότι το μπουκάλι είναι αντεστραμμένο γιατί το φωτεινό σημείο βρίσκεται από την κάτω μεριά, ενώ λογικά έπρεπε νά “ναι από πάνω, λόγω ουρανού και ηλίου.


2) Το περιεχόμενο δε φαίνεται να έχει πυκνότητα, άρα έπρεπε να σχηματίζεται αμυδρά η γραμμή του καλωδίου πίσω από το μπουκάλι.


3) Δεν υπάρχει καπνός στη φωτιά και η φλόγα φαίνεται θολή στις άκρες. Ένδειξη ότι ενδεχομένως έχει δουλέψει photoshop ή εντολή blur tool.


4) ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΥΓΡΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ


ΕΝΩ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΙΣΜΕΝΟ ΣΧΕΔΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΑ...ΤΟ ΥΓΡΟ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΗΤΑΝ ΓΥΡΙΣΜΕΝΟ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ...Η ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ Η ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ PHOTOSHOP ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΠΗΓΗ ''GREEK ALERT/ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ''


Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Οι Γκαγκαούζοι και οι Καραμανλήδες μας, οι ορθόδοξοι

Συν-οδοιπορία

Στην Ορεστιάδα πραγματοποιήθηκε το διήμερο 19 και 20 Ιουλίου 2013 η Γ΄ Συνάντηση της φυλής των Γκαγκαούζων ή Γκαγκαβούζων με τη συμμετοχή ομογενών από τη Βουλγαρία και τη Μολδαβία. Η Συνάντηση διοργανώθηκε στα πλαίσια της πανηγύρεως του Ιερού Ενοριακού Ναού Προφήτου Ηλιού του οικισμού Σαγήνης της Ορεστιάδος, όπου και είναι εγκατεστημένος ικανός αριθμός Γκαγκαούζων.

Οι εκδηλώσεις άρχισαν με τον Πανηγυρικό Εσπερινό στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ορεστιάδος κ. Δαμασκηνός, οποίος ευλόγησε τους άρτους και εν συνεχεία προέστη της λιτανεύσεως της ιεράς εικόνος.

Την ακολουθία παρακολούθησε ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Αυτόνομης περιοχής της Γκαγκαουζίας, από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας, Μιχαήλ Φουρμουζάλ και ο Δήμαρχος Ορεστιάδος Δημ. Μουζάς.


Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε ότι η «πίστη ενώνει τους λαούς και αυτή η δύναμη της πίστεως ξεπερνάει τα σύνορα που έθεσαν οι άνθρωποι και δίδει στις καρδιές των ανθρώπων τη χαρά της κοινωνίας με τον κοινό Πατέρα και μεταξύ τους». Στη συνέχεια είπε ότι «όπως ο Προφήτης Ηλίας δεν συμβιβάσθηκε αλλά με ζήλο αγωνίσθηκε για να κρατήσει ο λαός του την πίστη των προγόνων του, έτσι και οι Γκαγκαούζηδες, όπου κι αν βρίσκονται, μέσα σε δύσκολες συνθήκες και κάτω από τις γνωστές περιπέτειες, κράτησαν σαν πολύτιμο θησαυρό την πίστη τους και την προγονική τους αυτοσυνειδησία».

Ακολούθησε λαϊκό πανηγύρι με χορούς και άλλα έθιμα της φυλής των Γκαγκαούζηδων.



Τι είναι οι Γκαγκαούζοι

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Το «βαθύ κράτος» της αμάθειας

     
Το θέμα της ταξικότητας της εκπαίδευσης παίρνει νέα χαρακτηριστικά καθώς περίπου 30 χιλιάδες έγραψαν κάτω από τη βάση

Μεγάλο τμήμα των μαθητών αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη

Του Χρήστου Κάτσικα

Τα υψηλά ποσοστά χαμηλών βαθμολογιών που καταγράφηκαν και φέτος στις πανελλαδικές εξετάσεις, όπου περίπου το 1/3 των εξετασθέντων (περίπου 30 χιλιάδες) έγραψαν κάτω από τη βάση, όσο και τα βαθμολογικά «ναυάγια» (10 χιλιάδες εξετασθέντες έδωσαν σχεδόν λευκή κόλλα) πριμοδοτούν την ανάπτυξη μιας δημόσιας συζήτησης γύρω από την εξήγηση του φαινομένου, η οποία «φορτώνει» την αποτυχία αποκλειστικά στους ώμους των μαθητών, «που είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι», και των εκπαιδευτικών, που είναι «άσχετοι» ή «τεμπέληδες».

Είναι φανερό ότι όλη η συζήτηση για τα αποτελέσματα των εξετάσεων που προσπαθεί να τα συνδέσει με το επίπεδο του εκπαιδευτικού έργου, έχει στόχο τη θυματοποίηση των ζωντανών στοιχείων της εκπαίδευσης στην κοινή γνώμη, ώστε να παίρνονται ευκολότερα μέτρα σε βάρος τους. Παράλληλα αποκρύπτει, μέσα σ’ ένα σύννεφο επικοινωνιακής σκόνης για τις «δυνατότητες και τις ευκαιρίες των «υπερλεωφόρων» της πληροφορίας», τις πραγματικές αιτίες που μεταλλάσσουν το ελληνικό σχολείο σε μια «βιομηχανία» ενός ιδιόμορφου αναλφαβητισμού.

Τι πραγματικά, λοιπόν, συμβαίνει στο σχολείο τα τελευταία χρόνια;

Αναφερόμαστε σ’ ένα ολοένα και αυξανόμενο τμήμα μαθητών μας που αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσματα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινομένου μπορούμε να μιλήσουμε για την εφιαλτική προοπτική μιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγμένης και παράλληλα πειθαρχημένης κοινωνίας «κατακερματισμένων ανθρώπων»-υπηκόων, ένα είδος «προσοντούχων αγραμμάτων» και αργότερα «σοφών άσχετων».

Οι σημερινές μορφωτικές απαιτήσεις της «νέας οικονομίας»

...κι αν κάποτε μείνουμε χωρίς πατέρες;;;

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε παπάς και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων, διότι το χωριό ήταν απόμακρο και κανείς δεν πήγαινε. 



Μάταια πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, ο Πατριάρχης τους έλεγε πάντα τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό.

Εν τω μεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, άλλοι είχαν παιδιά και μεγάλοι ακόμα που ήταν αβάπτιστοι.

Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας παπάς. Όλο το χωριό με μιας έγινε ανάστατο και όλοι φώναζαν ήρθε παπάς... ήρθε παπάς! Μαζεύτηκαν οι κάτοικοι γύρω του, τον καλωσόρισαν και του είπαν:

Πως ήρθες στο χωριό μας πάτερ, αφού ο Πατριάρχης μας είπε ότι δεν έχει παπά να μας στείλει; Τότε ο παπάς τους είπε γιατί αυτό δεν θέλατε; Δεν θέλατε ιερέα; Ορίστε ήρθα.

Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου τους παπά. Ο παπάς άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία. Βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό, που ήταν αβάπτιστοι και συζούσαν χωρίς την ευλογία του Μυστηρίου! Έκανε κατηχήσεις και καθημερινά λειτουργούσε και κοινωνούσε τον κόσμο τα Άχραντα Μυστήρια του Κυρίου μας!

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Ο Απόστολος Παύλος παράδειγμα ορθού πατριωτισμού

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής E' Ματθαίου
(Ρωμ. Ι΄ 1-10)
Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
e-mail: ioil.konitsa@gmail.com
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία, ακόμα και από ανθρώπους που φαίνεται να διατηρούν σχέση με την Εκκλησία, για το εάν ο Χριστιανός μπορεί και πρέπει να είναι και πατριώτης. Και υπάρχουν και νέοι κυρίως άνθρωποι, που έχουν πιστέψει ότι ο πατριωτισμός είναι κάτι που οδηγεί τον άνθρωπο σε «καλούπια» και που ακυρώνει την οικουμενικότητα του Χριστιανισμού.
Βεβαίως το θέμα δεν αποτελεί άλυτο πρόβλημα, αφού η Εκκλησία μας κατευθύνει στην ορθή οδό και μας υποδεικνύει την λύση του θέματος διά του λόγου του Θεού.
Αυτό λοιπόν το θέμα του αγνού και πνευματικού πατριωτισμού, βλέπουμε να το αγγίζει κατά έναν πολύ συγκινητικό τρόπο ο Απόστολος Παύλος.
Ο Απόστολος των Εθνών, όπως δικαίως χαρακτηρίστηκε και ο οποίος κάνει θέμα θερμής προσευχής το να σωθούν οι συμπατριώτες του.
Ας παρακολουθήσουμε όμως την αποστολική του σκέψη, και ας ακούσουμε στην συνέχεια τους χτύπους της θερμής του καρδιάς, ώστε να διδαχθούμε και ν' αποκρυσταλλώσουμε στη συνείδησή μας την ορθή και Χριστιανική αντίληψη περί του θέματος του πατριωτισμού.
«Αδελφοί, η μεν ευδοκία της εμής καρδίας και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ εστίν είς σωτηρίαν». Δηλ. Ολόκληρη η καρδιά μου, και η φλόγα της αγάπης μου στρέφεται προς τους συμπατριώτες μου τους Ισραηλίτες. Δεν παύω να τους σκέπτομαι. Μα δεν παύω να προσεύχομαι στον Θεό υπέρ αυτών, για να βρουν την ψυχική τους σωτηρία.
Και όταν τα γράφει αυτά ένας Απόστολος Παύλος που η καρδιά του και ολόκληρη η ύπαρξίς του ήταν ένα καμίνι που φλεγόταν από την αγάπη και την δόξα του Χριστού, κατανοεί κανείς πόσο θερμή προσευχή θα ανέπεμπε στον θρόνο της Χάριτος για την σωτηρία των συγγενών και των συμπατριωτών του. Αυτό λοιπόν είναι το ευλογημένο παράδειγμα όσον αφορα την αγάπη προς την Πατρίδα.

Ὁ Θεός καί οἱ «Θεοί»


  Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

ΠΟΛΛΟΙ εἶναι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δηλώνουν δημοσίως ὅτι δὲν πιστεύουν στὸν Θεό. Ἀρνοῦνται νὰ δεχτοῦν τὶς ἐντολές του καὶ ἐπιλέγουν τοὺς «θεοποιημένους» συνανθρώπους τους.
Παρατηρεῖται ἕνας παραλογισμὸς στὶς προτιμήσεις τους. Πίστη στὸ Θεό, ὄχι. Πίστη στὰ χαρίσματα τῶν «θεοποιημένων» ἀνθρώπων, ναί.
Οἱ ἄπιστοι δέχονται μὲ ἐμπιστοσύνη τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς ταιριάζουν, ἐνῶ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ τοὺς ἀποστρέφονται. Τοὺς ἐμπαθεῖς καὶ ἁμαρτωλοὺς τοὺς ἔχουν ὡς παραδείγματα ζωῆς. Τοὺς καλοὺς καὶ ταπεινοὺς ὡς παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν.
Ἔχουν ὡς Θεοὺς πολιτικούς, ἀξιωματικούς, ἠθοποιούς, τραγουδιστές, λοιποὺς καλλιτέχνες, ἀθλητές, ποδοσφαιριστές κ.ἄ. Γι᾽ αὐτοὺς μιλοῦν, αὐτοὺς θαυμάζουν, αὐτοὺς μιμοῦνται, τέτοιοι θέλουν νὰ γίνουν καὶ αὐτοί, ἀλλὰ καί τὰ παιδιά τους!
Εἶναι δυστυχῶς αἰχμάλωτοι τῆς ὕλης καὶ τῆς γῆς, χωρὶς καμιὰ πνευματικὴ ἀναζήτηση, χωρὶς καταφυγὴ στὸ Θεὸ καὶ χωρὶς νόημα στὴ ζωή τους. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀμετανόητοι. Καὶ ἀποτελοῦν, ἀλίμονο, τὰ μεγάλα στρώματα τῆς κοινωνίας, γεγονὸς ποὺ πικραίνει τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς.

Ερμηνευτική απόδοση του Απολυτικίου της Αγίας Παρασκευής.

      

AgiaParaskeui01
 
Ἦχος α´
 
Tὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον,
ἐργασαμένη φερώνυμε,
τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν,
εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι,
Παρασκευὴ Ἀθληφόρε·
ὅθεν προχέεις ἰάματα,
καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
 
 
Παρασκευή, ἐσὺ ἡ ὁποία φέρεις τοὺς ἄθλους,
τὸ μαρτύριό σου,
παρεσκεύασες (κατέστησες) τὴν προθυμία σου ὅμοια
καὶ σύμφωνη μὲ τὸ ὄνομά σου,
ἐσύ, (ἡ) ὄνομα καὶ πράγμα Παρασκευή,
ἔλαβες γιὰ αἰώνια κατοικία σου τὴν ὁμώνυμή σου
―καθ᾽ ὅτι παρεσκευασμένη, ἑτοιμασμένη πρὸ καταβολῆς κόσμου―
Βασιλεία τῶν Oὐρανῶν, δηλαδὴ τὴν πίστη
 σ᾽ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Xριστό
(ὁ Ὁποῖος καὶ τὴν ὑποσχέθηκε στοὺς  Ἁγίους).
Γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο πηγάζεις, χαρίζεις σὲ μᾶς θεραπεῖες,
καὶ παρακαλεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.
 
(Ἀπόδ.: π. Ἀθ. Σ. Λ.)
* Tό Ἀπολυτίκιο τῆς  Ἁγ. Παρασκευῆς εἶναι ἀπό τά ἀρχαιότερα. Θεωρεῖται δέ κάπως δυσερμήνευτο.  Δοκιμάσαμε μία σύντομη ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση-ἀπόδοση στὴν νέα ἑλληνικὴ ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁλοκληρωμένης καὶ ἐκτενοῦς ἑρμηνείας τοῦ ἱεροδ. Nεοφύτου Kαυσοκαλυβίτου
(χφ. I. M. ΔIONYΣIOY 3784)
πηγή : Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας
ΠΗΓΗ  Χριστιανική βιβλιογραφία.
Υάκινθος 

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Η Κύπρος "πουλήθηκε" επί θητείας του "εθνάρχη" (;) Κ. Καραμανλή...




 

Συνθήκη Ζυρίχης

Οι πολιτικές ευθύνες του Καραμανλή ξεκινούν από το 1955.Όταν εξήγγειλε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του (10/2/1955), ο Άγγλος πρέσβης Τσαρλς Πικ τηλεγραφούσε με ανακούφιση στο Λονδίνο πως ο νέος πρωθυπουργός δεν ανέφερε ούτε μία φορά τις λέξεις «Αυτοδιάθεση» και «Ένωση». Αλλά και ως υπουργός της Ε.Ρ.Ε φέρεται να δήλωσε ότι «επί του Κυπριακού θα κατεβάλλετο προσπάθεια εξουδετερώσεως των αντιδράσεων της κοινής γνώμης προς συμβιβαστική επίλυση τούτου» («Νεολόγος» Πατρών 21/12/1958).
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μαζί με τους Αβέρωφ και Μακάριο, εξέτρεψε τον αγώνα από την Ένωση, αντιμετωπίζοντας με αλλεργία ένα αίτημα που σε τελευταία ανάλυση ήταν παλλαϊκό και πανεθνικό.


Υπήρξε «...επιπόλαιος διαχειριστής του Κυπριακού, γιατί κατόρθωσε, αντί μονίμων διευθετήσεων, να παράγει μόνο στιγμιαίες κρίσεις, που θα είχαν αποφευχθεί αν ο Καραμανλής και οι συνεργάτες του δεν έσπευδαν να «τακτοποιήσουν» το Κυπριακό με τον ίδιο τρόπο που το διευθέτησαν το Φεβρουάριο του 1959. Ούτε είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί ο Καραμανλής κατηγόρησε μόνο τους Τούρκους και τον Ιωαννίδη το 1974, ενώ αποσιώπησε τα δικά του χονδροειδή σφάλματα...» (Κων/νου Καρέτσου, «Οι Έλληνες στα πολιτικά άγκιστρα σελ.136»).

Στις 13/8/1974, ενώ πλησιάζει ο Αττίλας 2,ο Καραμανλής γράφει στον Κίσσινγκερ πως αν οι Τούρκοι επιτεθούν «...και η Ελλάς βρεθεί του διλήμματος «πόλεμος ή ταπείνωση» κατ’ανάγκη θα προτιμήσουμε τον πόλεμο. Όσον αφορά εμένα προσωπικώς, θα αντιμετωπίσω το δίλλημα ή να αποδεχθώ τον πόλεμο ή να παραιτηθώ.»

Τελικά βέβαια ο Καραμανλής ούτε θα πολεμήσει ούτε θα παραιτηθεί!!Η θέση του πρωθυπουργού ότι δεν είχε τη δύναμη να αλλάξει τους στρατηγούς του, διότι δήθεν θα τον ανέτρεπαν, είναι αμφίβολης εγκυρότητας.

Οι καταθέσεις των
Γκιζίκη, Πηλιχού, Παλαϊνη (όλοι Iωαννιδικοί) δεν δείχνουν καμία διάθεση ανατροπής του Καραμανλή*. Το ίδιο προκύπτει από την έξωση από το στράτευμα του Ιωαννίδη (2 Αυγούστου) και των Μπονάνου-Γαλατσάνου (17 Αυγούστου), χωρίς αντιδράσεις των στρατιωτικών.

Παρά την πλήρη αδράνεια και εγκατάλειψη της μαχόμενης Κύπρου,πράξεις που θα διατηρήσουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μόνιμο υπόλογο απέναντι στην Ιστορία και το Έθνος, αυτός θα ζητήσει λίγες μόνο μέρες μετά την τραγωδία με θράσος «…από τον Ελληνισμό της Κύπρου συστράτευση, σωφροσύνη και εμπιστοσύνη στην Ελλάδα».

Ουδέποτε στο μέλλον θα επισκεφθεί την Κύπρο!

* Διατείνεται ενδεικτικά ο Χαρ. Παλαϊνης προς τον Ι.Βαρβιτσιώτη κατά την συγκρότηση του «Φακέλλου της Κύπρου»: «Κανείς διοικητής ή αξιωματικός δεν εσκέφθη τις ώρες εκείνες να κάνει πραξικόπημα και να ανατρέψει την κυβέρνηση» (ΠΟΝΤΙΚΙ,31/10/1988)

ΥΓ: Σαφέστατα δεν είχε μόνο ο Καραμανλής ευθύνες για την τραγωδία της Κύπρου. Όμως δεν μπορεί να αγνοηθούν και οι δικές του.

Πηγή: «Επίτομη Ιστορία της Κύπρου»
Συγγραφέας: Στ.Καρκαλέτσης

http://kostasxan.blogspot.gr/
 

H ΚΥΠΡΟΣ ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ ΕΠΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α΄
 
«Η Κύπρος κείται μακράν»
 

Ενώ όλοι λένε με πάρα πολύ ευκολία, ότι η Χούντα πρόδωσε την Κύπρο, κανείς από όλους αυτούς δεν λέει τι έπραξε η μεταπολιτευτική Ελλάδα, η δημοκρατία δηλαδή, για την Κύπρο!

Δεν έπραξε απολύτως τίποτα, δεν έριξε ούτε μια ντουφεκιά και η Κύπρος έμεινε μόνη και αβοήθητη στις «ειρηνικές» ορέξεις των «αδελφών μας» Τούρκων.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η Κοίμηση της Αγίας Άννας


25_koimisi_agias_annas


«Η Αγία Άννα, η γιαγιά κατά σάρκα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ήταν από τη φυλή του Λευί, κόρη του ιερέα Ματθάν και της γυναίκας του Μαρίας. Ο Ματθάν ιεράτευε επί της βασιλείας Κλεοπάτρας και Σαπώρου ή Σαβωρίου, βασιλιά των Περσών, και της βασιλείας Ηρώδου του Αντιπάτρου. Ο Ματθάν είχε τρεις κόρες, τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα. Παντρεύτηκε η πρώτη στη Βηθλεέμ και γέννησε τη Σαλώμη, τη μαία. Παντρεύτηκε η δεύτερη, κι αυτή στη Βηθλεέμ, και γέννησε την Ελισάβετ (τη μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου). Παντρεύτηκε δε και η Τρίτη, η Άννα, στη γη της Γαλιλαίας, και γέννησε Μαρία τη Θεοτόκο, που σημαίνει ότι η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η αγία Μαρία η Θεοτόκος, ήσαν κόρες τριών αδελφών και μεταξύ τους πρωτεξαδέλφες. Αυτή λοιπόν η Άννα, αφού γέννησε τη σωτηρία όλου του κόσμου, την Παναγία, και την απογαλάκτισε, την ανάθεσε στον Ναό, ως άμωμο δώρο στον παντοκράτορα Θεό, και έζησε το υπόλοιπο της ζωής της, μέχρις ότου εξεδήμησε εν ειρήνη προς τον Κύριο, με νηστείες και ευεργεσίες προς αυτούς που είχαν ανάγκη. Τελείται δε η αυτής Σύναξις εν τω Δευτέρω».

Όλη η ακολουθία της ημέρας, εσπερινού και όρθρου, υπέρλαμπρη και φωτοφόρος, είναι γεμάτη από ωραιότατα εγκώμια προς την Αγία Άννα, στα οποία καλείται να μετάσχει «εν κυμβάλοις ψαλμικοίς», κατά το δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού, «πάσα η κτίσις». «Μετ’  εγκωμίων εκτελείται η ένδοξος μνήμη σου…Άννα θεόκλητε». Ο εγκωμιασμός όμως δεν είναι μόνον για την αγία Άννα. Μετέχει σ’ αυτόν και ο σύζυγός της, ο δίκαιος Ιωακείμ, γιατί αυτός είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο ήλιος, που ενώθηκε με τη σελήνη, την αγία Άννα, για να προέλθει η ακτίνα της Παρθενίας, η Παναγία Μαριάμ, η κόρη τους. «Ήλιος ώσπερ τη σελήνη τη Άννη ενούμενος, ο κλεινός Ιωακείμ, της παρθενίας ακτίνα γεννά». «Ω, μακαρία δυάς, υμείς πάντων γεννητόρων υπερήρθητε…» Μακάρια δυάδα, που ξεπεράσατε όλους τους γονείς. Αιτία βεβαίως για τον πλούτο των εγκωμίων  είναι αυτό που ο καθένας κατανοεί: από τον Ιωακείμ και την Άννα, γεννήθηκε η Παναγία, η οποία έφερε στον κόσμο, μέσα στο βάθος του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία αυτού, τον ίδιο τον Θεό εν σαρκί, τον Κύριο Ιησού Χριστό. «Δια της Παναγίας, της Θεότητος αυγή επέλαμψε». Με την Παναγία έλαμψε στον κόσμο το φως της Θεότητος. Και βεβαίως έτσι τιμώνται ο παππούς και η γιαγιά κατά σάρκα του Κυρίου μας. «Μνήμην τελούντες Δικαίων, των Προπατόρων Χριστού…».

Η αιτιολόγηση αυτή της φωτοφόρου εορτής της Κοιμήσεως της αγίας Άννης δεν συνιστά μία απλή αναφορά της όλης εορτής. Αποτελεί το κέντρο, την αδιάκοπα ανακυκλούμενη

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Η Γλώσσα του Ελληνικού Νεοφιλελευθερισμού: νέος ολοκληρωτισμός και «διπλή γλώσσα»

 «Και νόμισαν πως είχαν το δικαίωμα ν’ αλλάξουν και τη συνηθισμένη ανταπόκριση των λέξεων προς τα πράγματα, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους…(…)… Αιτία για ολ’ αυτά είναι η όρεξη ν’  αποχτήσουν δύναμη οι άνθρωποι από απληστία και  φιλοδοξία·». ( Θουκυδίδης,  Ιστορία, Βιβλίο Γ΄, Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη )

Η νεοφιλελεύθερη γλώσσα έχει εισβάλει στο φαντασιακό μας. Λέξεις όπως μεταρρυθμίσεις, λιτότητα, ανάπτυξη, εξυγίανση, επανακεφαλαιοποίηση, ευελιξία, υποτίμηση, ανταγωνιστικότητα, χρεοκοπία,  και τόσες άλλες, λειτουργούν απειλητικά στο μυαλό μας, δημιουργούν συναισθήματα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, εγκαθιδρύουν μέσα μας το απεχθές αόρατο πρόσωπο μιας πανίσχυρης τεχνολογικής εξουσίας, μπροστά στην οποία αισθανόμαστε ανίσχυροι και ανήμποροι. Αυτές οι νέες λέξεις-ακόμα χειρότερα-έχουν την τάση να διαγράψουν λέξεις που ήταν άρρηκτα συνυφασμένες με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, με το συνηθισμένο εαυτό μας, με τις σχέσεις μας και με την κοινωνική μας εμπειρία, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο εαυτός μας και ο κόσμος μεταβάλλεται ραγδαία και αμετάκλητα, με έναν μοιραίο και νομοτελειακό τρόπο. Αυτή ακριβώς η αίσθηση του αμετάκλητου, του μονόδρομου, που κάνει το μέλλον να φαντάζει δυστοπικό για τον εαυτό μας, τα παιδιά μας και την κοινωνία, διαγράφει κάθε έννοια ελπίδας και πίστης και οδηγεί στην απελπισία, στην παραίτηση και την εκμηδένιση. Αυτός ο εκμηδενισμός της ατομικής ισχύος, ενισχύεται ακόμα περισσότερο μέσα από τις κοινωνικές επαφές, καθώς αναπαράγεται και εκλαμβάνει διαστάσεις συλλογικής απελπισίας και κατάθλιψης.

Τι μπορείς να φτιάξεις με πλαστικά μπουκάλια

Επιστροφή στη φύση


Με αφορμή την επίσκεψή μου τελευταία σ΄ένα φίλο στην πόλη, μπήκα στην διαδικασία να ψάξω να βρω τρόπους που θα μπορούσαν να φανούνε χρήσιμα όλα αυτά τα πλαστικά μπουκάλια από εμφιαλωμένα νερά και αναψυκτικά που καταναλώνουμε καθημερινά...Η αλήθεια είναι οτι εξεπλάγην με την εφευρετικότητα μερικών ανθρώπων και με το πόσα πράγματα μπορείς να φτιάξεις με πλαστικά μπουκάλια...

Ένας λαχανόκηπος σε πλαστικά μπουκάλια!!

Καλάθι

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Ρήσεις για την ελληνική γλώσσα

Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ)
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μιά δόξα, δηλαδή μιά γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»

Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)
«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.»

Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει:
«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο ...
καμία άλλη γλώσσα.»

Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος είχε πεί
«Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»

Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε
«Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε
«Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»

Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πεί
«Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»

Διαβάστε περισσότερα:

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Mokattam: Ζώντας μέσα στα σκουπίδια και λατρεύοντας τον Θεό στις σπηλιές



Τους ονομάζουν “Zabbaleen”, παρίες, σκουπιδάνθρωπους. Υπάρχουν περίπου 50.000 από αυτούς, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου χριστιανοί και κυριολεκτικά ζουν στις χωματερές.



Ο μεγαλύτερος οικισμός των “Zabbaleen”, είναι το χωριό Mokattam, με το παρατσούκλι «η Πόλη των Σκουπιδιών» και βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Mokattam, δίπλα στο Manshiyat Naser. Η κοινότητα Zabbaleen στο Mokattam έχει πληθυσμό 20.000 με περίπου 30.000. Πάνω από το 90 τοις εκατό είναι Χριστιανοί Κόπτες.



Στο Κάιρο, για έναν ή τον άλλο λόγο, οι μουσουλμάνοι δεν θα δουλέψουν ως συλλέκτες σκουπιδιών. Ίσως να έχει να κάνει με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, ή ίσως επειδή, όπως και η πλειονότητα του πληθυσμού, απλώς αρνούνται να κάνουν μια τέτοια

" Ο φόβος που περιέχει η αγάπη "


του
Κάλλιστου Αγγελικούδη



πηγή : Ομολογία Πίστεως
 
45. Εσείς που υψώνεστε σε αγάπες Θεού και σε πνευματικές αναπαύσεις μυστικών ερώτων και γεύεστε με συναίσθηση από αυτό το θεϊκό οινοδοχείο και με άφραστο τρόπο χαίρεστε και γλυκαίνεστε ανάλογα, επειδή παρατηρείτε βάθη μυστηρίων υπερκοσμίων και απολαμβάνετε ανείπωτα και αναπαύεστε σε βαθιά ειρήνη, να φοβάστε ακόμη και, προσέχοντας στο Θεό, να προσεύχεστε και να ταπεινώνεστε με κάθε τρόπο, ακούγοντας τον αγιότατο Δαβίδ που φωνάζει φανερά στο Θεό: «Συ είσαι η αγαλλίασή μου· λύτρωσέ με από αυτούς που με περικύκλωσαν»(Ψαλμ. 31, 7), και που διδάσκει με μεγαλοσύνη, ή μάλλον εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα: «Να υπηρετείτε τον Κύριο με φόβο και να νιώθετε αγαλλίαση γι' Αυτόν με τρόμο»(Ψαλμ. 2, 11).



Βλέπετε επίσης τον Παύλο, το σκεύος της εκλογής(Πράξ. 9, 15), ο οποίος μεταφέρθηκε στον τρίτο ουρανό και εισήλθε στον ιερό παράδεισο και άκουσε τα απόρρητα, τα οποία δεν επιτρέπεται σε άνθρωπο να τα πει(Β΄ Κορ. 12, 2-4), ύστερα από αυτά τα μεγαλεία να φοβάται μήπως, ενώ κήρυξε σε άλλους, ο ίδιος φανεί άξιος αποδοκιμασίας(Α΄ Κορ. 9, 27). Και αν ο θείος διδάσκαλος της οικουμένης Δαβίδ λέει: «Όσοι αγαπάτε το Θεό να μισείτε τα φαύλα»(Ψαλμ. 96, 10), διδάσκει ακριβώς τούτο, όσοι δηλαδή αγαπούν τον Κύριο να φοβούνται.

ΚΑΤΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ "ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΤΟΥ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ


























Aμέθυστος

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις όπου παρουσιάζεται η "θεολογία" του Χρίσματος του Ιησού.

Να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ποτέ… Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ και των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κύπρου


Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

ΟΙ ΔΕ ΥΙΟΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΕΚΒΛΗΘΗΣΟΝΤΑΙ ΕΞΩ

21 Ιουλίου 2013, Κυριακὴ Δ' Ματθαίου, Ἦχος γ'

Η ταπείνωση, η πίστη του εκατόνταρχου και η θεραπεία του δούλου του
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 5 - 13
5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.10 ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, 12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 13 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῷ· Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.
 


               Στην Εκκλησία ο άνθρωπος αισθάνεται ασφάλεια και βεβαιότητα. Θεωρεί ότι τα έχει καλά με το Θεό και ότι επειδή ζει την ζωή της Βασιλείας, κυρίως όσον αφορά στις εξωτερικές της διαστάσεις που είναι η τήρηση των εντολών του Θεού  με τα χείλη και τις πράξεις, έχει εξασφαλίσει την σωτηρία στην άλλη ζωή, αλλά και την βοήθεια του Θεού σε κάθε έργο και σε κάθε περίσταση της ζωής, ακόμη και στις δοκιμασίες. Γι’ αυτό για τους «υιούς της βασιλείας» (Ματθ. 8, 12) ενίοτε είναι  αδιανόητο να τους συμβαίνουν περιστατικά που μαρτυρούν την εγκατάλειψη από την μεριά του Θεού και συχνά το παράπονο ανεβαίνει στα χείλη και την καρδιά τους. Από την άλλη είναι γεγονός ότι η συμμετοχή μας στη ζωή της Εκκλησίας εκ των πραγμάτων μας δίνει οδοδείκτη στην πορεία μας, γνωρίζουμε προς τα πού βαδίζουμε και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, γνωρίζουμε και σε τι υστερούμε.
                Η ασφάλεια στη ζωή μας έχει πάντα δύο όψεις. Από την μία μας δίνει σιγουριά, χαρά και γαλήνη, ακόμα και στα δύσκολα. Από την άλλη μας καθιστά έρμαια του εφησυχασμού, του συμβιβασμού και της συνήθειας. Ο ασφαλής μπορεί να στηριχθεί στην ασφάλεια για να δημιουργήσει, να αξιοποιήσει τα χαρίσματά του και να προσθέσει σε αυτό που έχει. Από την άλλη, ο ασφαλής μπορεί να καταστεί οκνηρός. Να νιώσει βέβαιος γι’ αυτό που ζει, γι’ αυτό που έχει και να μην θελήσει να προχωρήσει παραπέρα.  Η ασφάλεια μοιάζει με την επίδραση που ασκεί ο χρόνος στις ανθρώπινες σχέσεις. Άλλοι έχουν άγχος να μην κολλήσουν μέσα σ’ αυτές και ψάχνουν να βρούνε τρόπους ανανέωσής τους. Άλλοι βολεύονται τόσο πολύ, που οργανώνουν τη ζωή τους με βάση το αυτονόητο που κατέχουν. Οι πρώτοι αισθάνονται χρήστες και δημιουργοί. Οι δεύτεροι ιδιοκτήτες. Οι πρώτοι κοπιάζουν για να κάνουν συνεχώς καινούριες αρχές στην ομορφιά και τη χαρά της σχέσης. Οι δεύτεροι νιώθουν ότι έχουν εκπληρώσει το χρέος και ότι θα πρέπει να απολαύσουν τα αποτελέσματα των κόπων τους.
                Το θαύμα της θεραπείας του δούλου του εκατοντάρχου από το Χριστό «από μακρόθεν» μας δείχνει ποια είναι η αληθινή ασφαλιστική δικλείδα στη ζωή της Βασιλείας του Θεού. Πρόκειται για την πίστη.  Δεν είναι μόνο η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη μας κάνει να βλέπουμε το αληθινό μας πρόσωπο, τα πάθη και την αμαρτωλότητά μας, ότι δεν είμαστε όπως ο Θεός μας θέλει όχι για να απογοητευόμαστε και να πενθούμε, αλλά για να εμπιστευθούμε περισσότερο Αυτόν που μας αγαπά και θέλουμε να αγαπούμε και  την ίδια στιγμή να έχουμε κίνητρο να παλέψουμε να βρεθούμε περισσότερο κοντά Του. Δε χορταίνεται ο Θεός και η παρουσία Του. Δε χορταίνεται η αγάπη Του. Δε χορταίνεται η πατρότητά Του. Δε χορταίνεται το βίωμά Του. Και μέσα από την πίστη σ’ Αυτόν γνωρίζουμε τα όριά μας, όχι για να εφησυχάσουμε, αλλά για να εντείνουμε την προσευχή, την μελέτη, τον πνευματικό αγώνα, την μετοχή μας στα μυστήρια, την πορεία της αγάπης και την παράδοση εν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του, οσεσδήποτε κι αν είναι οι δυσκολίες.
                Ο Χριστός θαυμάζει την πίστη του εκατοντάρχου. Και βλέπει ότι οι «υιοί της Βασιλείας», αυτοί που ανήκαν στον περιούσιο λαό Του, δεν είχαν αυτή την πίστη και ότι κινδύνευαν, απορροφημένοι από την βεβαιότητα της ασφάλειάς τους, στις όποιες δοκιμασίες να αρνηθούν το Θεό. Αλλά και στην μεγαλύτερη δοκιμασία που πέρασαν, που ήταν η κλήση να δώσουν απάντηση για το Ποιος στην πραγματικότητα ήταν ο Κύριος, έμειναν στις βεβαιότητές τους και έχασαν την οδό της αληθινής σωτηρίας, την οδό της Αλήθειας.
               Στον ίδιο κίνδυνο βρισκόμαστε συνεχώς και όσοι εφησυχάζουμε. Ας βρούμε στην οδό και τον τρόπο της πίστης την ευκαιρία για συνεχή ανανέωση, την αφετηρία για νέα ξεκινήματα και περισσότερη αφοσίωση στο Χριστό και στην αναζήτηση νοήματος στην ουσία της ζωής της Εκκλησίας, ακόμη κι αν αυτό περνά μέσα από δοκιμασίες. Κι αυτός ο δρόμος ας είναι η στάση μας σε κάθε σχέση με τον πλησίον, στο σπίτι μας, στην εργασία, στις συντροφιές μας. Αλλά και στη σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Να μην μένουμε στις βεβαιότητές μας, αλλά να αναζητούμε. Και Εκείνος που γνωρίζει τις καρδιές μας θα μας δώσει την ευκαιρία να χτίσουμε και πάλι.

 Κέρκυρα, 21 Ιουλίου 2013      
 

ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! ΟΙ ΑΛΕΒΗΤΕΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΑΡΑ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ



20130720-114112.jpgΓράφει ο Νίκος Χειλαδάκης




Την αποκαλυπτική άποψη ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι πιο κοντά στον χριστιανισμό παρά στο Ισλάμ κάνει ο δημοσιογράφος-αρθρογράφος της γνωστής τουρκικής εφημερίδας, Sabah, Sevılay Yükselir, (haber3 16/7/2013), προκαλώντας για άλλη μια φορά ατέλειωτες συζητήσεις σχετικά με την πραγματική θρησκευτική ταυτότητα των Αλεβητών που θεωρούνται απόγονοι των χριστιανών της Μικράς Ασίας, ένα θέμα που κατά καιρούς απασχολεί έντονα την τουρκική επικαιρότητα με σαφής διαλυτικές τάσεις για την ίδια την Τουρκία.

Αλλά το πιο σημαντικό στις αποκαλύψεις του Τούρκου αρθρογράφου είναι ότι πριν από λίγο
καιρό στην Γερμανία όπου ζουν μεγάλες κοινότητες Τούρκων Αλεβητών, ιδρύθηκε ενα Ίδρυμα των Αλεβητών με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο : «Hıristiyan Alevilik Arkadaşlik Birliği», δηλαδή, «Ένωση Χριστιανικής Αλεβητικής Αδελφότητας». Και μόνο ο τίτλος αυτού του Ιδρύματος δείχνει με τον πιο

Η επιστήμη της συγχώρεσης

από τον π. Ιάκωβο Τσαλίκη...



Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.
Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρότερο;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, που δυσκολευόταν να το κατανοήσει:
—Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνει, πως να ...τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκιο;
—Όλους μας βλέπει ο Θεός αδιάκοπα και ξέρει καθαρά και ολοφάνερα ότι αμαρτάνουμε. Γιατί μας συγχωρεί και μας ανέχεται και μας περιμένει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών;
—Πάλι δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ μου. Τι πρέπει να κάνουμε; Να πούμε στην αμαρτία μπράβο; Να την επαινέσουμε σιωπώντας;
—Ποτέ δεν πρέπει να επαινούμε την αμαρτία, είπε ο π. Ιάκωβος. Συγχωρούμε τον αμαρτωλό και όχι την αμαρτία. Εάν δεν κάνουμε αυτήν την διάκριση, αυτό το διαχωρισμό μεταξύ αμαρτίας και αμαρτωλού, θα βρισκόμαστε πάντοτε σε λάθος δρόμο.
—Τότε, τι πρέπει να κάνουμε; Πώς να αντιμετωπίζουμε αυτό το θέμα;

Ο ΖΗΛΩΤΗΣ


         Μνήμη του προφήτη Ηλία. Τα εκκλησάκια στις κορυφές των λόφων και των βουνών μας θυμίζουν ότι αυτός ο άνθρωπος κοιτούσε ψηλά. Πατρίδα του ήταν ο ουρανός. Από κει αντλούσε νόημα και ταυτότητα. Αξιώθηκε να δει το Θεό σαν αεράκι που γλυκαίνει και δροσίζει. Και υπήρξε ζηλωτής.
          Ο ζηλωτισμός θεωρείται σήμερα φανατισμός και ακρότητα. Ο ζηλωτισμός του Ηλία όμως δεν ήταν μία έκρηξη φονταμενταλισμού. Δεν ήθελε οπαδούς ο Ηλίας, ούτε κουβαλούσε μαζί του μουτζαχεντίν, για να τους στέλνει να δολοφονούν αθώους και αμάχους. Δεν ήταν ένας θρησκευτικά ακραίος και φανατικός, που δεν έβλεπε πώς πορευόταν ο κόσμος.
         Ο Ηλίας υπήρξε ερωτευμένος με το Θεό. Και δεν μπορούσε να βλέπει την ειδωλολατρία να θριαμβεύει στον κόσμο του Ισραήλ. Ο Ηλίας αγαπούσε την παράδοση της πίστης. Και δεν άσκησε εύκολη κριτική. Πήγε στον ίδιο τον βασιλιά Αχαάβ. Τόλμησε να του υποδείξει την υποδούλωσή του στις ειδωλολατρικές ιδέες, την ακολασία και την αθεία της γυναίκας στην οποία εκείνος είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Και δεν συμβιβάστηκε διαλέγοντας μια ζωή μοιρολατρίας.
        Εξορίστηκε. Προσευχόταν σε καιρό ανομβρίας. ¨Εζησε δίπλα σε μια απλή γυναίκα του λαού, με λίγο λάδι και λίγο αλεύρι. Εμπιστεύθηκε το Θεό και  περίμενε την κλήση Του για να δώσει στο λαό το μήνυμα της Αλήθειας. Και μπήκε μπροστά ζώντας το θαύμα με την κάθοδο της φωτιάς από τον ουρανό που έδειξε Ποιος είναι ο Αληθινός Θεός στην καύση ενός μοσχαριού, που γελοιοποίησε τους ιερείς της αισχύνης του ειδωλολάτρη Βάαλ.
          Ζηλωτισμός της Αλήθειας. Ζηλωτισμός της Αγάπης προς το Θεό. Ζηλωτισμός της τόλμης. Τρία στοιχεία που μας λείπουν. Όπως και η προσμονή του ευπρόσδεκτου καιρού. Ίσως γιατί μας λείπει η κοινωνία με το Θεό και ζούμε την θρησκευτική μας πίστη ως μία παράδοση που δεν μεταμορφώνει τη ζωή μας. Ή ως ένα ακόμη βόλεμα μέσα στα πολλά που ζούμε. Ίσως γιατί μας λείπει η προσευχή και η ασκητική λιτότητα.
         Ας μας δώσει ο προφήτης λίγο από το ζήλο, για να ανοίξουμε δρόμο μετανοίας στις ζωές μας.

 Κέρκυρα, 20 Ιουλίου 2013

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ … ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Αιωνία η μνήμη τούτης της γενεάς των μνημοσύνων λόγω νεκρών ηγετών….
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ- Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Του ΄Ομηρου Φωτιάδη από το Geopolitics-gr
Σάββατο πρωί, της 20ης Ιουλίου 1974…την αποφράδα ημέρα της μαρτυρικής μας Κύπρου…το ξημέρωμα βρήκε τους Έλληνες Στρατιώτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ., της 107 ΕΣΟ που μόλις την προηγούμενη ημέρα είχαν αφιχθεί από την Ελλάδα, να προετοιμάζονται για το πρωινό εγερτήριό τους…Ήταν 05.30΄ το πρωί, όταν από την οροσειρά του Πενταδάκτυλού φάνηκαν δύο Τούρκικα μαχητικά αεροσκάφη F 104, σε ιδιαίτερα χαμηλή πτήση, να κατευθύνονται με ταχύτητα προς το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Σπάζοντας το φράγμα του ήχου και αγγίζοντας κυριολεκτικά τις κορυφές των δένδρων του στρατοπέδου, εξαπέλυσαν το φονικό τους φορτίο. Δύο ρουκέτες. Η πρώτη καρφώθηκε στο κέντρο του στρατοπέδου με εκκωφαντικό θόρυβο και η δεύτερη περνώντας ξυστά πάνω από το Διοικητήριο καρφώθηκε στο διπλανό τόλ σε απόσταση 20 μέτρων, όπου στεγάζονταν το Ταχυδρομείο της Μονάδος. Εκατοντάδες γράμματα γέμισαν, λαμαρίνες, ξύλα, πέτρες και κομμάτια από μπετόν εκτινάχθηκαν σε μια ευρεία περίμετρο, αφήνοντας αποσβολωμένο, τον νέο Ταχυδρόμο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Στρατιώτη Μαντζουριά Παναγιώτη από την Καρδίτσα, λίγα μέτρα μακρύτερα….
Ευτυχώς για τους Ελληνες Στρατιώτες ο Διοικητής της ΚΥΠ στην Κύπρο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κούρτης, είχε την πρόνοια να επισκεφθεί κατά της 04.00΄ και να ενημερώσει την ΕΛ.ΔΥ.Κ. για επικείμενη Τουρκική επίθεση και η μονάδα ήδη είχε διασπαρθεί εντός του στρατοπέδου, σε διάφορους οχυρωμένους χώρους.
Η πρώτη του ημέρα στην Κύπρο ξεκίνησε με την «καλημέρα» των Τούρκικων ρουκετών.

Την ίδια ώρα όλα τα στρατόπεδα της Λευκωσίας δέχονταν εκατοντάδες βόμβες από τα Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία μετέτρεψαν το όμορφο πρωινό σε πραγματική κόλαση για τους Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους στρατιώτες .
Ένα δεύτερο κύμα Τουρκικών μαχητικών ευθύς αμέσως, άφησε το καταστροφικό του φορτίο, στον πρωταρχικό και κύριο στόχο των Τούρκων. Την ΕΛ.ΔΥ.Κ.!
Οι πρώτες βόμβες χιλίων λιβρών, έπεσαν δίπλα στο τόλ του Λόχου Βαρέων Όπλων τραυματίζοντας τον Υπολοχαγό Πίο, τον Στρατιώτη Τριανταφυλλόπουλο από την Ημαθία, και έκοψε από το ύψος του ώμου το χέρι του Στρατιώτη Σολωμού…
Το πρώτο Ελληνικό αίμα ποτίζει την μαρτυρική γη της Κύπρου μας…
Ανά δεκαπέντε λεπτά σμήνη τεσσάρων Τουρκικών μαχητικών, προσβάλουν ακατάπαυστα το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ., με κάθε είδους βόμβες και πυρομαχικά.
Το ΚΝΕ (Κέντρο Νοσηλείας ΕΛ.ΔΥ.Κ.) γεμίζει τραυματίες…
Με ορμή ακολουθεί το τρίτο κύμα των Τουρκικών F 104, και εξαπολύει δεκάδες ρουκέτες εναντίων των Ελδυκάριων, οι οποίοι ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ο Στρατιώτης Μπόλας Γεώργιος από την Πυλαία Θεσσαλονίκης, πετάει το τσάι του και τρέχει σε κοντινό όρυγμα να καλυφθεί. Δίπλα του ένας νέος της 107 μπαίνει κι αυτός σε ένα όρυγμα να καλυφθεί.΄Ερχεται ένας παλιός της 103 και του λέει να φύγει…να πάει σε άλλο όρυγμα και υπακούει. Ο παλιός ίσα που προλαβαίνει να μπει στο όρυγμα που άφησε ο νεότερος…και δέχεται μια ρουκέτα η οποία τον εξαϋλώνει.
Στο βάθος του ορίζοντα προς τον βορά, στα χωριά Αγύρτα και Κιόνελι, και με κατεύθυνση από Δυτικά προς Ανατολικά πέντε Τούρκικα μεταγωγικά Ντακότα, εκτελούν ρίψεις αλεξιπτωτιστών, εντός των τοπικών ισχυρών Τουρκοκυπριακών θυλάκων. Γέμισε αλεξίπτωτα ο γαλάζιος Κυπριακός ουρανός.