Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

Ἐκπαιδευτικός: «Δηλώνω εὐθαρσῶς ὅτι ΔΕΝ πρόκειται οὔτε στιγμὴ νὰ συντελέσω στὸν ξεφτιλισμό αὐτοῦ τοῦ χώρου ποὺ τόσο ἀγαπῶ καὶ σέβομαι»



Ἀγαπημένοι μου φίλοι,

Ἐν ὄψει τῆς ἔναρξης τῆς φετινῆς σχολικῆς χρονιᾶς καταθέτω τὸν σοβαρὸ προβληματισμό μου πάνω στὸ θέμα τῶν μέτρων ποὺ προτείνει ἡ κυβέρνηση.
Δὲν εἶμαι γιατρός, ἐπιδημιολόγος ἢ λοιμωξιολόγος, ἀλλὰ διαβάζω προσεκτικὰ τὶς ἀπόψεις πολλῶν ἔγκριτων γιατρῶν καὶ βλέπω ὅτι οἱ ἀπόψεις διίστανται, μὲ σοβαρότατες ἀποκλίσεις πάνω στὴν ἀναγκαιότητα καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν προτεινόμενων μέτρων.
Δὲν θέλω νὰ μπῶ σὲ λεπτομέρειες, αὐτὸ ὅμως ποὺ θέλω νὰ ἐπισημάνω εἶναι τὸ ἑξῆς: Ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μαθητές, δηλαδὴ μὲ παιδιὰ 4-18 ἐτῶν.
– Τί εἴδους “σχολεῖο” θὰ ἀνοίξει γιὰ τὰ προνήπια-νηπιάκια; Αὐτό του “μὴν ἀκουμπᾶς-μὴν ἀγκαλιάζεις- μὴν μοιράζεσαι τὰ πράγματα σού”; Αὐτὸ ἀπὸ μόνο τοῦ ἀναιρεῖ ὅλη τὴν ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ! Γιὰ ποιὸν λόγο νὰ πάει λοιπὸν τὸ μικρὸ παιδὶ στὸ “νεκρὸ σχολεῖο”;
– Στὰ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ τί θὰ προσφέρει ἡ φετινὴ σχολικὴ χρονιά; Πόσο κάνει 1+1 ἢ μήπως πότε ἔγινε ἡ Μάχη τοῦ Μαραθώνα; Μά, αὐτὰ μποροῦν νὰ τὰ μάθουν καὶ ἀπὸ τὸν ὑπολογιστὴ τοὺς μία χαρά! Γι’ αὐτὸ πηγαίνουν τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο; Ποιὰ κοινωνικοποίηση μπορεῖ νὰ συντελεστεῖ ὑπὸ τέτοιες συνθῆκες; Μήπως αὐτὴ τῆς “ἀτομικῆς εὐθύνης” ἢ ἡ ἄλλη τοῦ “ἐν δυνάμει ἀσθενοῦς-φορέα”;

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

 




Γράφει η Άννα Παγκράτη

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ,


ΤΑ ΟΣΑ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ! ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ Ή ΕΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ Ή ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ “ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥ” Ή ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΚΤΟΥ!
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ / ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΠΟΥ ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ, ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΑΠΤΕΤΑΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ “ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ” Ή ΣΥΓΓΕΝΕΥΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΩΣΤΕ, ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΟΥΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ Ή ΜΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΟΥΝ!
Παρόλα αυτά, θα προσπαθήσω, να τα παρουσιάσω με όσο το δυνατόν απλούστερο τρόπο, ώστε, να γίνουν κατανοητά από τον καθένα σας, ακόμα και αν δε διαθέτετε εξειδικευμένες γνώσεις! Πριν ξεκινήσω όμως, εξηγώ, τι είναι ιός:
Ο ιός είναι ένας ακύτταρος μικροοργανισμός, που αποτελείται από ένα τμήμα DNA Ή RNA και ένα πρωτεϊνικό περίβλημα.
Και συνεχίζω:
1) ΤΙ ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΤΟ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΚΟΡΩΝAΟΪΟ;
Αυτό που αναζητούν κάνοντας το μοριακό τεστ με τη μέθοδο PCR είναι μια αλληλουχία βάσεων RNA. Αν διέκρινα καλά στο παρακάτω βίντεο, πρόκειται για την εξής:
C-T-C-C-C-T-T-T-G-T-T-G-T-G-T-T-G-T
Αν κάποιος έχει αυτήν την αλληλουχία, τότε χαρακτηρίζεται ως θετικός στον SARS-CoV-2.
Ως εδώ όλα καλά! Μόνο που, γυναίκα επιστήμων -πιθανότατα γενετίστρια- παρατήρησε το εξής:
ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΒΑΣΕΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ (ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ) ΣΤΟ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑ 8 ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ!!!
Στο 13:20 και εξής…



2) ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ, ΝΑ ΕΞΑΓΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
Αφού το τεστ ουσιαστικά ανιχνεύει μια αλληλουχία βάσεων DNA, που υπάρχει στο ανθρώπινο γονιδίωμα (δηλ. ένα τμήμα του DNA μας), ο νέος κορωνοϊός δεν υπάρχει και είναι όλα μια μεγάλη απάτη!
Θα μπορούσε, να είναι και έτσι αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο! Δηλαδή; Ο κορωνοϊός υπάρχει! Και συγκεκριμένα:
3) ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΔΙΟΦΥΕΙΣ ΜΕΝ, ΣΑΤΑΝΙΚΟΙ ΔΕ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΑΝ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΓΟΥΧΑΝ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΕΝΑΝ ΤΕΧΝΗΤΟ ΙΟ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ DNA!!!
Ουάου! Και γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο;
Μη βιάζεστε! Για να απαντήσουμε, θα πρέπει, να δώσουμε κάποιες ακόμα πληροφορίες:
4) ΜΕ ΤΙ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑ 8;

Θλίψη απέραντη θλίψη για τον ξεπεσμό των Επισκόπων μας και φυσικά σε τέτοια περιβάλλοντα μην αναρωτιόμαστε για το ότι φυτρώνουν, θεριεύουν και βασιλεύουν οι κάθε λογής Κονάνοι ...

 


Αφέλεια , Γεροντικός φόβος του Θανάτου ,δεν άκουσε τι γίνεται γύρω του ο καλός ποιμένας ; 
Είναι δυνατόν να κατέχει αυτή την θέση και ταυτίζεται με τη παγκόσμια Ελίτ και το ιερατείο της νέας τάξης πραγμάτων;
Είναι δυνατόν να είναι μια παραδοσιακή μορφή και να μη  έχει τον φωτισμό τον στοιχειώδη να διακρίνει το φως από το σκοτάδι;
Τι γίνεται τελικά στην Ελλαδική Εκκλησία όταν ακόμη και οι φωνές που περιμένεις τα ορθοτομήσουν σιωπούν ή το χειρότερο διαστρεφόσουν εν αφέλεια (:)την πραγματικότητα που βοά ;

Κυριακή 30 Αυγούστου 2020

Ἐπιστολὴ ἐκπαιδευτικοῦ στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας γιὰ τὴν ὑποχρεωτικὴ μασκοφορία

 




Κυρία ὑπουργέ,

Ὡς ἐκπαιδευτικός της Μέσης Ἐκπαίδευσης ἐπὶ 33 χρόνια (τὰ 21 τελευταία στὸ δημόσιο λύκειο), σᾶς ἀπευθύνω αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ σχετικὰ μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ ἐπιβολὴ τῆς μάσκας σὲ μαθητὲς καὶ διδάσκοντες τῶν σχολείων ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς χώρας κατὰ τὴν ἐπικείμενη σχολικὴ χρονιὰ 2020-2021 κατὰ τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος.
Ἐπειδὴ στερεῖστε ὁποιασδήποτε διδακτικῆς ἐμπειρίας καὶ προφανῶς ἔχετε ἀφεθεῖ στὶς γνῶμες κάποιων μᾶλλον ἄσχετων μὲ αὐτήν, σᾶς ἐπισημαίνω ἀπολύτως καλοπροαίρετα τὴν καταστροφικὴ ἐπίδραση ποὺ θὰ ἔχει τὸ ἀνωτέρω μέτρο, σὲ συνδυασμὸ μάλιστα μὲ τὴν λεγόμενη ἀποστασιοποίηση ποὺ συγχρόνως ἐπιβάλλεται. Γιὰ τὰ προφανῆ ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν δυσχέρεια στὴν ἀναπνοή, τὴν σύνολη ἐπικοινωνία, τὴν ἀσφάλεια τῆς ὑγείας τῶν μασκοφόρων μαθητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν δὲν θὰ ἀναφερθῶ. Οὔτε καὶ γιὰ τὰ εὐκόλως ἐννοούμενα περὶ τῶν συνεπειῶν στὴν κοινωνικοποίηση...
τῶν παιδιῶν, ποὺ εἶναι ἕνας βασικὸς στόχος τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας. Ἐρωτῶ μόνο γιὰ τὸ σκεπτικό της ἀπόφασης περὶ μασκοφορίας τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος, σὲ ποιὰ δεδομένα βασίστηκε.


Ὅλη ἡ διεθνὴς ἐμπειρία ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι οἱ μικρὲς ἡλικίες πρακτικὰ ΔΕΝ νοσοῦν καὶ ΔΕΝ μεταδίδουν τὸν ἰό. Στὸ ἴδιο συνηγοροῦν καὶ τὰ δεδομένα τοῦ ΕΟΔΥ ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐμπειρία ἀπὸ τὴ λειτουργία τῶν σχολείων μας τὸν περασμένο Μάιο. Ἂν τότε, στὴν κορύφωση τῆς κρίσης, δὲν χρειαζόμασταν τέτοια δρακόντεια μέτρα, ἀναρωτιέται κανεὶς εὔλογα τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς τὰ ἐπιβάλλει σήμερα. Ποιὰ συμπεράσματα ἔβγαλαν οἱ ἁρμόδιοί του ὑπουργείου σας ἀπὸ τὴν ἐμπειρία λχ τῆς Σουηδίας ποὺ δὲν ἔκλεισε οὔτε μέρα τὰ σχολεῖα της καὶ εἶχε μηδενικὲς ἀπώλειες μεταξὺ τῶν μαθητῶν, παρότι δὲν ἐπέβαλε κανένα μέτρο σὰν κι αὐτὰ ποῦ σήμερα ἀκοῦμε; Τὸ ἴδιο τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κέντρο γιὰ τὴν Πρόληψη καὶ τὸν Ἔλεγχο Ἀσθενειῶν (ECDC) πρὸ ἡμερῶν ἀνακοίνωσε πὼς «ἡ ἐπαναλειτουργία τῶν σχολείων ΔΕΝ συνδέεται μὲ ἀξιοσημείωτες αὐξήσεις στὴν μετάδοση στὴν κοινότητα» (https://www.ecdc.europa.eu/en/publications-data/children-and-school-settings-covid-19-transmission).


Φαντάζομαι πὼς κάπως ἔτσι ἀνοίγουν τὰ σχολεῖα ΧΩΡΙΣ ὑποχρέωση γιὰ μάσκες σὲ Ἀγγλία, Ὀλλανδία, Σκωτία, Νορβηγία, Δανία, Σουηδία, Πολωνία, Βουλγαρία, ἐνῶ σὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες μὲ ἀποκεντρωμένο σύστημα διοίκησης οἱ ρυθμίσεις ἐπαφίενται σὲ τοπικὲς Κυβερνήσεις ἢ σχολικὲς μονάδες (π.χ. Γερμανία, Ἱσπανία). Ἀλλοῦ πάλι, ὅπως στὴ Γαλλία καὶ σὲ ὁρισμένα καντόνια τῆς Ἐλβετίας, οἱ μάσκες ἀφοροῦν μόνο παιδιὰ ἄνω τῶν 11 ἐτῶν. Δυστυχῶς ἐσεῖς ἀποφασίσατε μὲ τὸν πιὸ ἄκαμπτο τρόπο στὴν ἀντίθετη κατεύθυνση, ἐξαφανίζοντας κάθε κοινωνικὸ διάλογο, κάθε νόμιμη ἐπιφύλαξη ἀλλὰ καὶ κάθε τοπικὴ διαφοροποίηση. Κι ἂς εἶναι τὸ ὑγειονομικὸ προφὶλ τῆς πατρίδας μας ἀσυγκρίτως καλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶν χωρῶν ποὺ προανέφερα.


Φυσικὰ δὲν ἀναμένω κάποιαν ἀνταπόκριση στὴν ἐπιστολή μου αὐτή, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ σὲ δύο πράγματα. Πρῶτον νὰ σᾶς μεταφέρει τὴν ἀγανάκτηση μεγάλης κοινωνικῆς μερίδας ποὺ ὑφίσταται τὴν αὐταρχικὴ ἐπιβολὴ μέτρων στὰ παιδιὰ «γιὰ τὸ καλό τους», κόντρα σὲ κάθε δημοκρατικὴ λογικὴ καὶ διεθνῆ πρακτική. Καὶ δεύτερον νὰ σᾶς ὑπογραμμίσω πὼς ἡ ἀπόφασή σας αὐτὴ περὶ μασκοφορίας τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος ναὶ μὲν μὲ ὑποχρεώνει νὰ ὑπακούσω βάσει τοῦ δημοσιοϋπαλληλικοῦ κώδικα (παρότι εἶμαι ἀπολύτως ἀντίθετος) ἀλλὰ προφανῶς σᾶς καθιστὰ ὑπεύθυνη γιὰ ὁποιαδήποτε βλάβη τῆς ὑγείας μου καὶ ἐπιφυλάσσομαι γιὰ κάθε νόμιμο δικαίωμά μου. Ἀναλόγως τὸ βλέπουν καὶ χιλιάδες ἄλλοι ἐκπαιδευτικοὶ καὶ κηδεμόνες μαθητῶν, νὰ εἶστε σίγουρη.


Μὲ τιμή,
Κώστας Καραΐσκος,
Μαθηματικὸς 2ου Λυκείου Κομοτηνῆς
enromiosini
Ρωμαίικο οδοιπορικό

Η ανατριχιαστική – αποκαλυπτική ομιλία του Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ στο Βερολίνο (28/8/2020)

 

Kostas Tsakas



Όλη η ομιλία του #Robert_F_Kennedy στο #Βερολίνο_28_8_20(μιλά για όλα και ανοίγει μια ακόμα πληροφορία για το λόγο της δημιουργίας του 5G)
Robert F. Kennedy in Berlin
Συγχωρείστε με για τη φωνή μου.
Θα βελτιωθεί καθώς μιλάω και επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω λίγο για αυτό το ταξίδι που με έφερε εδώ.
Διευθύνω τη μεγαλύτερη ομάδα προστασίας του νερού στον κόσμο που ονομάζεται waterkeeper
και πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έκανα μήνυση
σε μεγάλες μονάδες παραγωγής καυσίμου άνθρακα στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ρίψη υδραργύρου
εκείνη την εποχή και η μόνη μου ανησυχία ήταν ο αντίκτυπος του υδραργύρου στα ψάρια και στην υγεία των ανθρώπων που έτρωγαν τα ψάρια.
Περίπου εκείνη την εποχή πρόσεξα ότι υπήρχαν επίσης μεγάλες ποσότητες υδράργυρου και σε εμβόλια που προοριζόντουσαν για τα παιδιά ...ποσότητες πολύ υψηλές από ό,τι κάθε παιδί θα μπορούσε να πάρει και από την κατανάλωση ψαριών και έτσι ξεκινήσαμε να το αντιμετωπίζουμε και ιδρύσαμε έναν οργανισμό.
Προσπαθούσα να προσεγγίσω ένα πολύ περιορισμένο πεδίο ώστε να αφαιρεθεί ο υδράργυρος από τα εμβόλια σιγά-σιγά
κατάλαβα ότι υπήρχαν μεγαλύτερα προβλήματα με τα εμβόλια και το κυρίως πρόβλημα ήταν με όλα τα εμβόλια στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν έχουν ελεγχθεί για την ασφάλειά τους.
Είναι ένα τεχνούργημα της κληρονομιάς του CDC
(Centers for Disease Control and Prevention) που ως υπηρεσία δημόσιας υγείας που ήταν τώρα προσφέρει στρατιωτική υπηρεσία και ξεκίνησε το πρόγραμμα εμβολίων
Ο σκοπός ήταν εθνικός και αμυντικός και αυτό θέλανε να βεβαιωθεί ...ότι θα μπορούσαν να είναι τα εμβόλια
γρήγορα διατυπώθηκε και αναπτύχθηκε το εμβόλιο για να εκτροχιάσει τις επιθέσεις ξένων χωρών με βιολογικές ουσίες.
Έτσι, αφαίρεσαν τα ρυθμιστικά εμπόδια, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαιότητας να δοκιμαστούν τα εμβόλια.
Πλέον ο κύριος σκοπός μου είναι να ξεκινήσω την υπεράσπιση της υγείας των παιδιών.
Ήταν εμβόλια με δοκιμασμένη ασφάλεια επειδή εάν δεν έχουν ελεγχθεί για την ασφάλεια κανείς δεν μπορεί να σας πει οποιαδήποτε ιατρική αρχή αν αυτό το εμβόλιο τραυματίζει περισσότερους ανθρώπους η σώζει και όμως συνεχίσαμε με αυτήν την υπεράσπιση και έγινε πολύ σαφές ότι υπήρχαν και άλλα προβλήματα .... προβλήματα με τη διαφθορά στο πολιτικό μας σύστημα. Φαρμακευτικές εταιρείες δεν είχαν καταστρέψει μόνο τους πολιτικούς μας με τεράστια ποσά στα διάφορα πρακτορεία που υποτίθεται ότι προστατεύουν τους Αμερικανούς από απειλές για τη δημόσια υγεία.
Το CDC, το FBI δωροδοκηθηκαν με μια τεράστια εισροή διαφημιστικών που εξουδετερώνει τον Τύπο και ανέτρεψαν αποτελεσματικά την αμερικανική δημοκρατία εξουδετερώνοντας όλους τους θεσμούς που οι ιδρυτές πατέρες του έθνους μας είχαν δημιουργήσει για να σταθούν ανάμεσα σε έναν άπληστο εχθρό.
Έχουν καταστραφεί οι ρυθμιστικοί οργανισμοί συνελήφθησαν και έγιναν μαριονέτες.
Ο Τύπος είχε παραμεριστεί και το χειρότερο από όλα

Που οδηγεί το σύνδρομο του ικέτη – Το σενάριο μίνι πόλεμος υπό διεθνή εποπτεία

 



Μαργαρίτης Γιώργος

Το άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ συνήλθε για δύο ημέρες, στις 27 και 28 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει σε κάθε πρόσφατη σύνοδο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, η Αθήνα είχε στηρίξει πολλές ελπίδες σ' αυτό, περιμένοντας κάποιο ουσιαστικό βήμα, κάποια συλλογική αντίδραση στην επίθεση που δέχονται δύο κράτη μέλη της Ένωσης, η Κύπρος και η Ελλάδα.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που, με βάση την εμπειρία αναρίθμητων ανάλογων περιπτώσεων στο παρελθόν, όλοι περίμεναν. Έγινε μια κάποια συζήτηση, ομόφωνα οι εταίροι εξέφρασαν την αλληλεγγύη και την συμπάθειά τους, ακούστηκαν κάποιες αόριστες ιδέες για μέτρα –μετά βίας θα τα ονόμαζε κανείς κυρώσεις– και κατόπιν, στις δηλώσεις που ακολούθησαν τονίστηκε η ανάγκη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις διαφορές τους γενικώς και τα "διαφιλονικούμενα" ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ειδικώς. Με λίγα λόγια τα συνηθισμένα.


Εκείνο που, αν και τείνει να γίνει συνηθισμένο, δεν παύει να είναι ενοχλητικό είναι το ότι, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου έκφρασε την απογοήτευσή του για το αποτέλεσμα κι αυτής της συνόδου, ο κ. Δένδιας έσπευσε να δηλώσει την ικανοποίησή του για το ίδιο αποτέλεσμα. Να θυμίσουμε ότι ο δεύτερος ήταν εκείνος που δραματοποίησε –όπως ήταν λογικό μετά από εβδομάδες ερευνών στην εν δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα με τη συνοδεία μεγάλου μέρους του τουρκικού στόλου– τα αιτούμενα, μιλώντας για "απόλυτη αναγκαιότητα" του πλαισίου κυρώσεων.

Ο λόγος για τον οποίο αισθάνθηκε ικανοποιημένος για την μετάθεση της συζήτησης επί των έτσι κι αλλιώς αστείων κυρώσεων που προτάθηκαν για ένα μήνα, παραμένει άγνωστος. Σε ένα μήνα εξάλλου κάποια άλλη "προτεραιότητα" τύπου Λευκορωσίας θα εκτοπίσει το ζήτημα για μεταγενέστερο χρόνο. Τους διαδοχικούς ενθουσιασμούς του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, της ελληνικής κυβέρνησης στο σύνολό της και του αφιερωμένου στο λιβάνισμα των εκάστοτε κυβερνώντων Τύπου –έντυπου και ηλεκτρονικού– τους διαψεύδει η πραγματικότητα.

Μίνι πόλεμος υπό διεθνή εποπτεία

Επίμονα, μετά από κάθε έκφραση αλληλεγγύης και συμπάθειας, οι σύμμαχοι, εταίροι και επιθυμητοί "προστάτες" της χώρας μας συνιστούν "να τα βρούμε" με την Τουρκία, να αποκλιμακώσουμε και να πάμε σε συζητήσεις με ασαφές πλαίσιο. Τόσο ασαφές που παραπέμπει στο καθολικό πλαίσιο διαπραγμάτευσης που επιθυμεί η Τουρκία, αρχίζοντας από τα σύνορα και τον "ατυχή" καθορισμό τους στα 1923 ή στα 1947.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο οι ενθουσιασμοί και οι επίσημες εκφράσεις ικανοποίησης από την ελληνική πλευρά απλά ανοίγουν το επόμενο κεφάλαιο του δράματος, φέρνοντας πιο κοντά ή τη συνθηκολόγηση, ή τον πόλεμο, ως μέσο για να πλασαριστεί στον ελληνικό λαό η συνθηκολόγηση. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, θα μπορούσαμε ίσως να υποθέσουμε ότι μπροστά στους τοίχους του αδιεξόδου που περικλείουν πλέον ασφυκτικά την ελληνική πολιτική, θα ήταν ίσως για τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και την άρχουσα τάξη καλοδεχούμενη διέξοδος ένας "υπό διεθνή εποπτεία" μίνι πόλεμος. Μετά από αυτόν θα μπορούσε να διαπραγματευθεί ελεύθερα πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορούσε πριν από αυτόν.

Η Ελλάδα έχει πολιτικά όπλα

Σε άλλες συνθήκες θα ήταν περιττό να υπενθυμίσουμε το προφανές και αυτονόητο. Το τι θα μπορούσε δηλαδή να διεκδικήσει η Ελλάδα στο διπλωματικό πεδίο και τι όπλα διαθέτει στο πεδίο αυτό. Στις παρούσες συνθήκες, όπου η ελληνική πλευρά (πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών και σύμπασα η πολιτική ηγεσία) περιφέρεται ως ικέτης έχει νόημα να παραθέσουμε το τι θα μπορούσε να είναι εθνική πολιτική απέναντι σε συμμάχους και εταίρους. Ας ανθολογήσουμε:

Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι το καθεστώς διευκολύνσεων και παραχωρήσεων προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ θα βρεθεί υπό αίρεση εάν η Συμμαχία και η μεγάλη "ηγέτιδα δύναμη" δεν εκπληρώσουν την πολιτική και –αν θέλετε– ηθική ευθύνη προς την Ελλάδα. Εάν δηλαδή την αφήσουν έρμαιο στις επιβουλές του άλλου "συμμάχου".

Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι σε περίπτωση απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων ή επικράτειας, η Ελλάδα θα επανεξετάσει τις σχέσεις της με συμμάχους, συμμαχίες και εταίρους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να της εξασφαλίσουν το απαραίτητο: την ασφάλειά της.
Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι σε περίπτωση που οι σύμμαχοι και εταίροι δεν σεβαστούν το γράμμα και το πνεύμα των συμφωνιών και δεν τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα –όπως η Ελλάδα έχει τιμήσει όλες τις υποχρεώσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ– τότε η Ελλάδα θα στραφεί προς άλλες κατευθύνσεις για να αποκτήσει τα διπλωματικά και συμμαχικά ερείσματα που έχει ανάγκη ως κράτος δεχόμενο επίθεση.

Η Δύση έχει ανάγκη την Ελλάδα

Και επειδή το σύνδρομο του ικέτη έχει έτοιμες τις "απαντήσεις" στα παραπάνω αυτονόητα και επειδή το πολιτικό σύστημα θα σκίσει τα ιμάτιά του, λέγοντας ότι η χώρα θα απομονωθεί, θα γίνει αντιπαθής, θα θυμώσει τους ισχυρούς, θα υποφέρει και τα τοιαύτα, ας συμπληρώσουμε λίγο ως προς το ποιος έχει ανάγκη ποιον.

Όλο αυτό το σύμπλεγμα συμμαχιών και ενώσεων που συνοπτικά ονομάζουμε Δυτικό Κόσμο, ετοιμάζει πόλεμο (ανοικτό, υβριδικό ή έρποντα) απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Οι σχετικές επιχειρήσεις είναι ήδη σε εξέλιξη. Σε αυτό το πλαίσιο τυχόν δραματικές αλλαγές και αναστατώσεις στην στρατηγική "νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ" έχουν κρίσιμη σημασία. Η περιοχή φλέγεται ήδη. Και επειδή φλέγεται η Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητο να "ανήκει σταθερά στη Δύση". Εάν αυτό έμπαινε στην ζυγαριά;

Δευτερευόντως, το στρατηγικό προπύργιο της Δύσης στην στρατηγικότατη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, έχει έναν και μοναδικό σταθερό και αξιόπιστο ομφάλιο λώρο που περνά απαραίτητα από την Ελλάδα. Θα έθετε κανείς αυτήν την πραγματικότητα σε κίνδυνο; Θα άφηνε την τύχη του Ισραήλ των δέκα εκατομμυρίων στη διάθεση δυο μουσουλμανικών χωρών-γιγάντων, της Τουρκίας των ενενήντα εκατομμυρίων και της Αιγύπτου των εκατό εκατομμυρίων;

Αλλά ο ικέτης είναι ικέτης επειδή έχει αποποιηθεί, έχει αρνηθεί και τα όπλα του και τις δυνατότητές του. Έχει αφεθεί στη διάθεση αυτών που ο ίδιος θεωρεί ισχυρούς. Οι τελευταίοι το γνωρίζουν όπως γνωρίζουν, επίσης, ότι η μόνη συμπεριφορά απέναντι σε έναν ικέτη, περιλαμβάνει τις συνεχείς ταπεινώσεις και κλωτσιές. Έτσι χωρίς λόγο. Μόνο και μόνο για να μην του περάσει του ικέτη η ιδέα ότι δεν του αξίζει να είναι ικέτης. Ούτε στον λαό μας, ούτε στην ιστορία μας, αλλά θα πρόσθετα, ούτε σε αυτούς τους περιοδεύοντες θιάσους που παριστάνουν την "εθνική ηγεσία" των Ελλήνων, αξίζει μια τέτοια ταπείνωση.



amethystos

Ἅγιος Ἀλέξανδρος, ὁ μεγάλος ἐπίσκοπός τῆς Ἐκκλησίας μας

 




ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ 
Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

Πολλοὶ ἅγιοι ἱεράρχες λάμπρυναν μὲ τὴν προσωπικότητά τους καὶ τὸ ἔργο τοὺς τὴν πρωτόθρονη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως στὴ δισχιλιόχρονη ἱστορική της πορεία. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος, ὁ ὁποῖος ἔβαλε τὴ δική του σφραγίδα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ μία ἐποχὴ κρίσιμη γιὰ ἐκείνη.

Γεννήθηκε στὴν ἁγιοτόκο Μ. Ἀσία περὶ τὸ 239 ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀνάθρεψαν χριστιανικά, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ θεωροῦνταν ἀσυγχώρητο ἔγκλημα νὰ εἶναι κανεὶς Χριστιανός, διότι ἡ θνήσκουσα εἰδωλολατρία, διὰ τῆς ρωμαϊκῆς ἐξουσίας καταδίωκε μὲ ἰδιαίτερη μανία τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς Χριστιανούς, μὲ στόχο νὰ τοὺς ἐξαφανίσει ἀπὸ προσώπου γής. Ὁ ἴδιος, νεαρὸ παιδί, δοκίμασε τοὺς...
σκληροὺς διωγμοὺς τοῦ θρησκομανῆ αὐτοκράτορα Δέκιου (249-251) καὶ στὴ συνέχεια τοὺς διωγμοὺς τοῦ Βαλεριανοῦ (257-260), τοὺς πιὸ φοβεροὺς ἀπὸ ὅλους, τοῦ δαιμονικοῦ Διοκλητιανοῦ (303-305) καὶ τέλος τοῦ Γαλερίου καὶ Μαξιμιανοὺ (305-313). Εἶχε ἀσκηθεῖ νὰ κρύβει διωκόμενους Χριστιανοὺς καὶ νὰ περιθάλπει ταλαιπωρημένους καὶ πληγωμένους Μάρτυρες. Ὅλη αὐτὴ ἡ τραγικὴ κατάσταση εἶχε δαμάσει τὸν νεαρὸ Ἀλέξανδρο καὶ εἶχε σμιλέψει τὴν ψυχή του, ὥστε νὰ ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας.


Ὁ Ἀλέξανδρος βρέθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη νὰ ὑπηρετεῖ τὸν γέρο καὶ ἄρρωστο ἀρχιεπίσκοπο Μητροφάνη, ὁ ὁποῖος τὸν χειροτόνησε διάκονο καὶ στὴ συνέχεια πρεσβύτερο. Λόγω τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ του ζήλου καὶ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτήρα τοῦ κατέστη ὁ στενότερος συνεργάτης τοῦ ἀρχιεπισκόπου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία τότε ὀνομαζόταν Βυζάντιο καὶ δὲν εἶχε ἀποκτήσει ἀκόμη τὴν αἴγλη, μετὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου νὰ γίνει ἡ νέα πρωτεύουσα τοῦ ἀπέραντου ρωμαϊκοῦ κράτους. Ὅλες τὶς δύσκολες ἀποστολὲς καὶ τὰ μεγάλα θέματα τὰ ἀνέθετε στὸν πρεσβύτερο Ἀλέξανδρο. Παράλληλα ὁ Ἀλέξανδρος διακρίνονταν γιὰ τὴν εὐσέβειά του, γιὰ τὴν ἀσκητικὴ ζωή του καὶ ὁ ζῆλος του γιὰ τὴν διατήρηση ἀνόθευτής της σώζουσας διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ μεγάλο βάρος τὸ ἔριξε στὴν ἀντίκρουση τῶν αἱρέσεων, οἱ ὁποῖες τὴν ἐποχὴ ἐκείνη βρισκόταν σὲ ἔξαρση. Ἐκφωνοῦσε πύρινους λόγους κατὰ τῶν κακοδόξων αἱρετικῶν. Μὲ τὰ ἐπιχειρήματά του τοὺς κατατρόπωνε καὶ μετέστρεφε στὴν Ὀρθοδοξία πλῆθος πλανεμένων ἀνθρώπων.

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙ ΠΙΣΤΗ ΕΧΕΙ...




" ....Μετά τον 2ο Κορονοϊό και τον σεισμό τον μεγάλο και την πείνα που έρχεται να δούμε την "μαγκιά" του καθενός....
Όλα αυτά δεν είναι τιμωρία.....είναι ευεργεσία...για να γίνει μια εγχείρηση και να πέσει η μύτη μας να ταπεινωθεί!
Ήρθε η εποχή που θα χωρίσει το σιτάρι απο το κριθάρι...Άγιος Παϊσιος....
Δεν θα υπάρχουν απο εδώ και πέρα χλιαροί...
Αυτό το Πάσχα ήταν το τελευταίο Πάσχα των "χλιαρών"Χριστιανών....
Από εδώ και πέρα θα δείξει ο καθένας τι πίστη έχει...
Ο φόβος που θα προκύψει απο όλα αυτά τα "κακά" που εγώ τα λέω ευεργεσίες θα είναι για να δοκιμαστεί η πίστη των ολιγοπίστων, και να δυναμώσει ακόμα ποιο πολύ η πίστη των πιστών και να κάνουν θαύματα!
Να προσέξετε:
1.Την Ορθόδοξη πίστη,
2. Μετάνοια που οδηγεί στην εξομολόγηση και
3.Τακτική Θεία Κοινωνία με ευλογία του πνευματικού..."

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος

Σάββατο 29 Αυγούστου 2020

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος


Ἀπό τό Βιβλίο τοῦ Φώτη Κόντογλου, 
«Γίγαντες ταπεινοί», Ἐκδόσεις Ἀκρίτας 2000

Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες.
Σήμερα τό πρωί ψάλαμε τή λειτουργία του πάλι μέ λίγους προσκυνητές. Τά μαγαζιά ἤτανε ἀνοιχτά, ὅλοι δουλεύανε σάν νά μήν ἤτανε ἡ γιορτή τοῦ πιό μεγάλου ἁγίου τῆς θρησκείας μας. Ἀληθινά λέγει τό τροπάρι του «Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε».
Μέ ἐγκώμια καί μέ εὐλάβεια γιορτάζανε ἄλλη φορά οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τόν Πρόδρομο, ἀλλά τώρα τοῦ φτάνει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου.
Αὐτή ἡ μαρτυρία θ’ ἀπομείνει στόν αἰώνα, εἴτε τόν γιορτάζουνε εἴτε δέν τόν γιορτάζουνε οἱ ἄνθρωποι, εἴτε τόν θυμοῦνται εἴτε τόν ξεχάσουνε. Κ’ ἡ μαρτυρία εἶναι τούτη: πώς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι «ὁ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων» δηλ. «ὁ πιό μεγάλος ἀπ’ ὅσους γεννηθήκανε ἀπό γυναίκα» κατά τά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό κ’ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὥρισε νά μπαίνει τό εἰκόνισμά του πλάγι στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, στό εἰκονοστάσιο τῆς κάθε ὀρθόδοξης ἐκκλησιᾶς.
Ὁ ἱερός Λουκᾶς ἀρχίζει τό Εὐαγγέλιό του μέ τήν ἱστορία τοῦ Προδρόμου καί λέγει «Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιᾶ»: «Στίς μέρες τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἰουδαίας ἤτανε ἕνας ἱερέας Ζαχαρίας ἀπό...
τήν ἐφημερία τοῦ Ἀβιᾶ, κι’ ἡ γυναίκα του ἤτανε ἀπό τίς θυγατέρες τοῦ Ἀαρών, καί τή λέγανε Ἐλισσάβετ κ’ ἤτανε δίκαιοι κ’ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιατί πορευόνταν μέ ὅλες τίς ἐντολές καί μέ τά δικαιώματα τοῦ Κυρίου, ἀψεγάδιαστοι. Καί δέν εἴχανε παιδί, γιατί ἡ Ἐλισσάβετ ἤτανε στείρα, κι’ ἤτανε κι’ οἱ δύο περασμένοι στήν ἡλικία. Καί ᾽κεῖ πού λειτουργοῦσε τή μέρα πού ἤτανε ἡ σειρά του νά λειτουργήσει ὁ Ζαχαρίας, μπῆκε στό ἱερό νά θυμιάσει, κι’ ὁ κόσμος προσευχότανε ἔξω κατά τήν ὥρα πού θυμίαζε.

ὁ Μητροπολίτης Μόρφου π. Νεόφυτος γιά τίς μάσκες στά σχολεῖα

 

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020


 

«Οι 12 Πίθηκοι», οι «μαϊμουδιές» των κυβερνήσεων και το ιατρικό ιερατείο που κυβερνάει πλέον τον πλανήτη

 





Αυτά που έχουν συμβεί στις ζωές μας φέτος το 2020 λόγω της "πανδημίας" του κορωνοϊού μόνο με δυστοπικές ταινίες του Τέρι Γκίλιαμ μπορούν να συγκριθούν και συγκεκριμένα με τους «12 Πίθηκους» και το «Μπραζίλ».
Γιατί το μέλλον που περιέγραφαν τα δύο εξαιρετικά αυτά, κινηματογραφικά έργα μοιάζει πολύ με αυτό που δημιουργούν τώρα οι κυβερνήσεις με δικαιολογία τον ιό.
Μας επιβάλλουν να ζούμε με μάσκες, να έχουμε αποστάσεις από όσους αγαπάμε και τώρα επιχειρούν να επιβάλλουν ακόμα και λογοκρισία σε ότι λέμε και σκεφτόμαστε.
Σκέφτεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά με την "πανδημία" του κορωνοϊού και τα μέτρα που έχουν παρθεί; Αυτόματα μπαίνεις στην «μαύρη λίστα» και μπορεί να έχεις ακόμα και ποινικές ευθύνες!

Το ότι το Σύνταγμα επιτρέπει την ελευθερία γνώμης και λόγους έχει πάει περίπατο… Έχουμε Δημοκρατία και θα λες… αυτό που θέλουμε.
Σιγά σιγά επιβάλλεται και στην σκέψη αυτό.
Είναι η παλιά κομμουνιστική… «αναδιαπαιδαγώγηση». Όσα μέλη των κοινωνιών του υπαρκτού σοσιαλισμού είχαν αποκλίνουσες σκέψεις από το σοσιαλιστικό «παράδεισο» λάμβαναν επανεκπαίδευση μέχρι να συνετιστούν. Αν ήταν αδιόρθωτοι απλά «εξαφανίζονταν» γενικώς ακόμα και από τις… φωτογραφίες.
Αυτό που φοβίζει ιδιαίτερα είναι ότι δημιουργείται ένα νέο ιερατείο παγκοσμίως που είναι το ιατρικό. 
Αυτό γιατί η παγκόσμια Ελίτ υποβάθμισε τις θρησκείες και έφερε στην θέση τους τη νέα θρησκεία του Υλισμού. Για να επιβιώσει η νέα θρησκεία του Υλισμού-Εωσφωρισμού πρέπει να επικεντρωθεί στο απόλυτο κίνητρο που είναι αυτό της βιολογικής επιβίωσης.
Συνεπώς, το νέο ιερατείο το οποίο έχει επιβληθεί στην Ανθρωπότητα και φυσικά και στην Ελλάδα είναι το ιατρικό ιερατείο.

Το ιατρικό ιερατείο έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κανονικού θρησκευτικού ιερατείου.
Έχει φανατικούς οπαδούς που θα σκότωναν για αυτό. Είναι οι ακόλουθοι του που το υπακούν σε κάθε εντολή που δίνει καθώς «η Επιστήμη

Ὁ μασκοφορεμένος ἀσπασμὸς τῶν Εἰκόνων







Γράφει ὁ Ἀναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης στὴν Romfea.gr
Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ


Σύγχρονη Εἰκονομαχία
Σὲ κεντρικὸ ναὸ μεγάλου ἀστικοῦ κέντρου ὑπάρχουν ἀναρτημένες περισσότερες ἀνακοινώσεις περὶ τῆς ὑποχρεωτικότητας εἰσόδου μὲ μάσκα παρὰ εἰκόνες.


Τοῦτο καὶ μόνο ὡς θέαμα προβάλλει ἀποκρουστικό. Εἰσέρχονται, λοιπόν, ἄνθρωποι μασκοφορούντες, ἀσπαζόμενοι τὶς εἰκόνες.


Μὲ τὴ στάση αὐτὴ φανερώνεται ὅτι βρισκόμαστε σὲ μιὰ νέα εικονομαχική περίοδο, ὅπου ἡ τιμὴ δὲν ἀποδίδεται στὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο, ἀλλὰ στὸ ὑλικὸ μέσο.


Ἔχουμε, δηλαδὴ ἐνώπιόν μας, τὴ νέου τύπου «θεολογία», ἐκείνη τῶν κλειστῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὴν περὶ εἰκόνων διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπου ἀναφέρεται ρητὰ...
μαζὶ μὲ τὴν προσκύνηση καὶ ὁ ἀσπασμός.


Ὁ φραγμὸς ὅμως μεταξὺ εἰκόνας καὶ «πιστοῦ» ἀποτελεῖ φραγμὸ μετοχῆς στὸ μυστήριο τῆς Ἐνσάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, ποὺ «εἶναι ἡ κλεῖδα τῆς ἑρμηνείας πάντων τῶν φαινομένων» (Ν.Γ.Πεντζίκης, Ἀρχεῖον, Οἱ Ἐκδόσεις τῶν Φίλων, Ἀθήνα 1974, σ. 185).


Ἡ Εἰκονομαχία, δηλαδή, εἶναι ξεκάθαρα αἵρεση Χριστολογική. Ὁπότε, ὁ μασκοφόρος, ἔναντι τῆς εἰκόνος, «πιστὸς» βάζει ἀστερίσκους στὴν Ἐνσάρκωση.



Ἀλλάζει τὴ θεολογία, κάνοντας τὴ θεϊκὴ συγκατάβαση, μετάβαση τοπική, ἀκυρώνοντας, δηλαδή, τὸ σχετικὸ Οἶκο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου (Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων, Ὁ Βασιλεὺς τῆς Δόξης, Ι.Μ.Ιβήρων 2018, σ. 126).


Ἀντίθετα, ὁ μεγάλος τῶν νεοελληνικῶν μας γραμμάτων, ὁ Ν.Γ.Πεντζίκης βιώνοντας ἀληθῶς τα τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ γράφει χαρακτηριστικά:


«Τὸ κοινὸ ὅλων σῶμα, εἶναι ἡ στολὴ ποὺ ἐνεδύθη ὁ Χριστός. διδάσκοντας τὴν κοινὴ ἀνάσταση, μὲ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδο.


Λόγια καὶ ἰδέες πολὺ ὀλίγο βοηθοῦν τὴν κατανόηση τοῦ σώματος ὡς στολῆς Ἀναστάσεως [...]


Τὸ γεγονὸς πραγματοποιεῖται μόνο λειτουργικὰ καὶ λατρευτικὰ στὴν Ἐκκλησία.


Ἀνοίγω τὴν πύλη καὶ εἰσέρχομαι.


Ἀσπάζομαι κατὰ σειρὰ ὅλα τὰ ἅγια εἰκονίσματα.


Ἡ ἄνευ δισταγμοῦ ἀναγνώριση τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτημάτων μου, δὲν μὲ απομακραίνει, ἀλλὰ ἀντίθετα μὲ φέρνει περισσότερο κοντὰ στὴν Ἐκκλησία.


Γυρνάω καὶ βλέπω τὴν φλόγα τοῦ κεριοῦ ποὺ ἄναψα κοντά σε ὅλα τ' ἄλλα στὸ μανουάλι, μπροστὰ στὸ προσκυνητάρι.


Ἀναγνωρίζω, ὅτι ἡ φτωχειά μικρή του φλόγα, ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τὸν ἥλιο της κάθε ἡμέρας».


Καὶ ὁ φαρμακοποιὸς ὁλοκληρώνει τὸν λόγο τοῦ προσευχητικά:


«Μετασχημάτισε τὸ σῶμα μου, σὲ ἐκκλησιὰ κατάφωτη, σῶμα μοναδικό, ὅπου μὲ γνώριμους ἀνταμώνω καὶ ἄγνωστους, μὲ νεκροὺς καὶ ζῶντες» (Ν.Γ.Πεντζίκης, «Ἀναφορὰ στὸ Σῶμα», περ. Εὐθύνη, τχ 208, Ἀθήνα, Ἀπρίλιος 1989, σ. 176-177).


Πόσα ὄμορφα, λοιπόν, τὰ λέγει ὁ θεσσαλονικιός δημιουργὸς καὶ πόσο ὁ ἀντίδικος στὶς μέρες μας προσπαθεῖ νὰ θεμελιώσει τὴν ἀπιστία ὡς πρὸς τὸν ἀσπασμὸ τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἀκόμη καὶ ἁγιογραφικῶς.


Ἐνῶ, λοιπόν, ἡ Παναγία γκρέμισε ὁριστικὰ τὸ μεσότοιχο τῆς ἔχθρας, τώρα ἐκεῖνος προσπαθεῖ -χωρὶς βεβαίως ἐλπίδα- νὰ τὸ ξαναϋψώσει, μὲ ἕναν ἄκρως «διακριτικὸ» τρόπο, προβαλλόμενο ἀπολύτως ὡς λογικοφανή, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἀκολουθεῖ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (Μτθ. 4,7).


Τὸ μόνο ποὺ δὲν ἀκούσθηκε ἀκόμη, στὴν περίοδο τοῦ κορωναϊού, εἶναι ὅτι ἡ Γραφὴ λέγει πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός, «οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 52,2). Τὴν ἐπιμέρους φράση, δηλαδή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴ νοηματικὴ ὁλότητα: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός».


Στὴν ἴδια συνάφεια μὲ τὴν εἰκονομαχία καὶ τὴ «θεολογία» τῶν κλειστῶν ἐκκλησιῶν τοποθετεῖται καὶ ὁ φόβος τοῦ κληρικοῦ ἐκείνου, ποὺ ἀρνεῖται νὰ δώσει τὸ χέρι του πρὸς ἀσπασμό.


Διότι, τὸ χέρι τοῦ ἱερέως δὲν ἀνήκει στὸν ἴδιο, ἀλλὰ στὸν Θεό. Γιὰ αὐτὸ καὶ τὸ φελώνιο, σύμφωνα μέ τὸν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δὲ φέρει μανίκια.


Γιὰ νὰ δείξει ὅτι ὁ ἱερεὺς δὲν κάνει μόνος του τίποτα, ἀλλὰ ὅλα τὰ τελεῖ διὰ αὐτοῦ, ὁ Θεὸς (Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, Ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας, μτφ. Ἀντ. Γ. , ἐκδόσεις «Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1991 -2η ἔκδοση-, σ. 173).


Ἀντὶ λοιπὸν πλέον νὰ ἀσπαζόμαστε καὶ νὰ λιτανεύουμε τὶς εἰκόνες γιὰ νὰ σταματήσει τὸ ποικιλόμορφο κακό, λιτανεύουμε τὴν ἀπιστία μας μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῆς σχετικῆς ἀπαγόρευσης (τῶν λιτανευτικών πομπῶν), γεγονὸς πρωτόγνωρο καὶ ἀντίθετο πρὸς τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.


Ἕν Ἑλλάδι, μάλιστα, ἡ Παράδοση αὐτὴ θεμελιώνεται καὶ Συνταγματικῶς. Δυστυχῶς, ὅμως ἡ πλειοψηφία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς ὑποχώρησε καὶ σὲ αὐτὸ τὸ κρατικὸ κέλευσμα.


Πόσο, λοιπόν, ἀπέχουν ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὴν εμπερία τῆς ἁγιότητας, ὅπως ἐκείνη καταγράφεται καὶ στὸν λόγο του, προσφάτως ἀναγνωρισθέντος, ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, «ἡ Ἐκκλησία» τονίζει «εἶναι τὸ μεγαλύτερο θαῦμα ὅλων τῶν κτιστῶν κόσμων, θαῦμα τὸ ὁποῖον θαυμάζουν καὶ οἱ Ἄγγελοι εἰς τοὺς οὐρανούς» (Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἀρχιμανδρίτης, Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 78).



romfea.gr
Ρωμαίικο οδοιπορικό


Εκκοσμίκευση. Η ασθένεια της σύγχρονης Εκκλησίας




Ο π.Αλέξανδρος Σμέμαν στο Συμπλήρωμα του βιβλίου του «Μεγάλη Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα» δίνει τον ορισμό της εκκοσμίκευσης:

«Τι είναι εκκοσμίκευση; … Είναι μια παγκόσμια αντίληψη πραγμάτων και κατά συνέπεια ένας τρόπος ζωής στον οποίο τα βασικά θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης -οικογένεια, επιστήμη, επάγγελμα, τέχνη κ.λ.π.- όχι μόνο δεν βασίζονται στη θρησκευτική πίστη, ούτε κάποια σχέση έχουν μ΄ αυτή, αλλά απορρίπτεται κάθε αναγκαιότητα ή πιθανότητα τέτοιας σχέσης. Οι εκκοσμικευμένες περιοχές της ζωής θεωρούνται αυτόνομες. Δηλαδή κατευθύνονται από δικές τους αξίες, αρχές και κίνητρα, που διαφέρουν από τις θρησκευτικές.»
Με λίγα λόγια ο «εκκοσμικευμένος» Χριστιανός δεν έχει την Αγάπη του Κυρίου σαν επίκεντρο και κριτήριο για το κάθε τι στη ζωή του, αλλά ζει τη ζωή του σύμφωνα με δικά του ή επίκτητα πρότυπα, ασκώντας παράλληλα και τα θρησκευτικά του καθήκοντα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιμέλεια. Αυτή η στάση περιγράφεται αναλυτικά στο παρακάτω απόσπασμα απ΄ το ίδιο βιβλίο.
«Ένας «εκκοσμικευμένος» Χριστιανός* μπορεί να είναι ένας πολύ «θρησκευτικός» άνθρωπος, συνδεμένος με την εκκλησία του, τακτικός στην παρακολούθηση των ακολουθιών, γενναιόδωρος στις προσφορές του, ακριβής στην προσευχή. Θα τελέσει τον γάμο του στην Εκκλησία, θα κάνει αγιασμό στο σπίτι του, θα εκπληρώσει τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις, -προέρχεται όχι από το «πιστεύω» που ομολογεί στην Εκκλησία, ούτε από την ομολογημένη πίστη του στην Ενσάρκωση, στο Θάνατο και στην Ανάσταση του Χριστού, του Υιού του Θεού που έγινε Υιός του Ανθρώπου, αλλά προέρχεται από τη «φιλοσοφία της ζωής», δηλαδή από τις ιδέες και τις πεποιθήσεις που στην ουσία δεν έχουν καμία σχέση με το «πιστεύω», αν μάλιστα δεν είναι αντίθετες μ΄ αυτό. Αρκεί μόνο ν΄ απαριθμήσει κανείς μερικές «αξίες»-κλειδιά του πολιτισμού μας – επιτυχία, ασφάλεια, θέσεις, ανταγωνισμός, κέρδος, γόητρο, φιλοδοξία – για να καταλάβει ότι όλ΄ αυτά βρίσκονται στον αντίθετο πόλο από το ‘όλο ήθος και το πνεύμα του Ευαγγελίου…»
* η λέξη αμερικανός αντικαταστάθηκε από τη λέξη Χριστιανός

Ποια είναι τώρα τα αποτελέσματα τις εκκοσμίκευσης και γιατί είναι τόσο επικίνδυνη αυτή η στάση ζωής. Το ίδιο βιβλίο παρακάτω αναφέρει:

Η Κατάκριση, Αββάς Δωρόθεος


Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον;


Πραγματικά, τι μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό;


Τι άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση;


Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν.


Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό.


Από το να δεχτεί μια μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει:


«Τί σημασία έχει αν ακούσω τι λέει αυτός ο αδελφός; Τί σημασία έχει αν πω και εγώ αυτόν τον λόγο; Τί σημασία έχει αν δω που πάει αυτός ο αδελφός ή τι πάει να κάνει αυτός ο ξένος»;


Αρχίζει ο νους να αφήνει τις δικές του αμαρτίες και ν’ απασχολείται με τη ζωή του πλησίον. Από εκεί φτάνει κανείς στην κατάκριση, στην καταλαλιά, στην εξουθένωση. Από εκεί πέφτει σ’ όσα κατακρίνει.


Επειδή δεν φροντίζει για τις δικές του κακίες, επειδή δεν κλαίει, όπως είπαν οι Πατέρες, τον πεθαμένο εαυτόν του, δεν μπορεί σε τίποτα απολύτως να διορθώσει τον εαυτόν του, αλλά πάντοτε απασχολείται με τον πλησίον.


Και τίποτα δεν παροργίζει τόσο το Θεό, τίποτα δεν ξεγυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον οδηγεί στην εγκατάλειψη, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουθένωση του πλησίον.


Γιατί άλλο πράγμα είναι η καταλαλιά και άλλο η κατάκριση και άλλο η εξουθένωση.


Καταλαλιά είναι το να διαδίδεις με λόγια τις αμαρτίες και τα σφάλματα του πλησίον π.χ. ο τάδε είπε ψέματα, οργίστηκε ή πόρνευσε ή κάτι τέτοιο έκαμε. Λέγοντας όλα αυτά, ήδη κανείς «καταλαλεί», δηλαδή, μιλάει με εμπάθεια εναντίον κάποιου, συζητάει με εμπάθεια για το αμάρτημά του.


Κατάκριση είναι το να κατηγορήσει κανείς τον ίδιο τον άνθρωπο, λέγοντας ότι αυτός είναι ψεύτης, είναι οργίλος, είναι πόρνος.


Γιατί έτσι κατέκρινε την ίδια τη διάθεση της ψυχής του και έβγαλε συμπέρασμα για όλη τη ζωή του, λέγοντας ότι είναι τέτοια η ζωή του, τέτοιος είναι αυτός και σαν τέτοιο τον κατέκρινε.


Και αυτό είναι πολύ μεγάλη αμαρτία. Γιατί είναι άλλο να πει κανείς ότι κάποιος οργίστηκε και άλλο να πει ότι κάποιος είναι οργίλος και να βγάλει συμπέρασμα, όπως είπα, για όλη του τη ζωή. Και τόσο πιο βαριά από κάθε άλλη αμαρτία είναι η κατάκριση, ώστε και ο ίδιος ο Χριστός να φτάσει να πει:


« Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε κοίταξε να βγάλεις την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου» (Λουκ. 6, 42).


Και παρομοίασε τη μεν αμαρτία του πλησίον με αγκίδα, τη δε κατάκριση με δοκάρι. Τόσο πολύ βαριά είναι η κατάκριση που ξεπερνάει σχεδόν κάθε άλλη αμαρτία.


Γιατί να μην κατακρίνουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και τα ελαττώματά μας, που τα ξέρουμε πολύ καλά και που γι’ αυτά θα δώσουμε λόγο στο Θεό;


Γιατί αρπάζουμε την κρίση από το Θεό;


Τί ζητάμε από το πλάσμα Του;


Γιατί θέλουμε να πάρουμε επάνω μας τα βάρη των άλλων;


Εμείς έχουμε τι να φροντίσουμε, αδελφοί μου. Καθένας ας έχει το νου του στον εαυτόν του και στις αμαρτίες του.


Μόνο ο Θεός μπορεί είτε να δικαιώσει είτε να κατακρίνει τον καθένα, γιατί Αυτός μόνο ξέρει του καθενός την κατάσταση και τη δύναμη και το περιβάλλον και τα χαρίσματα και την ιδιοσυγκρασία και τις ιδιαίτερες ικανότητές του και κρίνει σύμφωνα μ’ όλα αυτά, όπως Αυτός μόνον γνωρίζει.


Διαφορετικά, βέβαια, κρίνει ο Θεός τα έργα του επισκόπου και διαφορετικά του άρχοντα, αλλιώς του ηγουμένου και αλλιώς του υποτακτικού, αλλιώς του νέου και αλλιώς του γέρου, αλλιώς του αρρώστου και αλλιώς του γερού.


Και ποιός μπορεί να κρίνει σύμφωνα μ’ αυτές τις προϋποθέσεις παρά μόνον Αυτός που δημιούργησε τα πάντα, Αυτός που έπλασε τα πάντα και γνωρίζει τα πάντα;


Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να ξέρει ο άνθρωπος από τις βουλές του Θεού. Μόνον Αυτός είναι Εκείνος που καταλαβαίνει τα πάντα και είναι σε θέση να κρίνει τον καθένα, όπως μόνος αυτός γνωρίζει.


Πραγματικά, συμβαίνει να κάνει κάποιος αδελφός μερικά πράγματα με απλότητα. Αυτή όμως η απλότητα ευαρεστεί στο Θεό περισσότερο από ολόκληρη τη δική σου ζωή. Και συ κάθεσαι και τον κατακρίνεις και κολάζεις τη ψυχή σου;


Και αν κάποτε υποκύψει στην αμαρτία, πώς μπορείς να ξέρεις πόσο αγωνίστηκε και πόσο αίμα έσταξε, πριν κάνει το κακό, ώστε να φτάνει να μοιάζει η αμαρτία του σχεδόν σαν αρετή στα μάτια του Θεού;


Γιατί ο Θεός βλέπει τον κόπο του και τη θλίψη που δοκίμασε, όπως είπα, πριν να κάνει το κακό, και τον ελεεί και τον συγχωρεί. Και ο μεν Θεός τον ελεεί, εσύ δε τον κατακρίνεις, και χάνεις τη ψυχή σου;


Πού ξέρεις ακόμα και πόσα δάκρυα έχυσε γι’ αυτό, ενώπιον του Θεού; Και συ μεν έμαθες την αμαρτία, δεν ξέρεις όμως τη μετάνοια. Μερικές φορές μάλιστα δεν κατακρίνουμε μόνο, αλλά και εξουθενώνουμε.


Εξουθένωση είναι όταν, όχι μόνον κατακρίνει κανείς κάποιον, αλλά και τον εκμηδενίζει, σαν να τον αποστρέφεται και τον σιχαίνεται σαν κάτι αηδιαστικό. Αυτό είναι ακόμα χειρότερο και πολύ πιο καταστρεπτικό από την κατάκριση.


Όσοι όμως θέλουν να σωθούν δεν προσέχουν καθόλου τα ελαττώματα του πλησίον, αλλά προσέχουν πάντοτε τις δικές τους αδυναμίες και έτσι προκόβουν. Σαν εκείνον που είδε τον αδελφό του να αμαρτάνει και στενάζοντας βαθιά είπε:


«Αλλοίμονό μου, γιατί σήμερα πέφτει αυτός, οπωσδήποτε αύριο θα πέσω εγώ».


Βλέπεις με ποιό τρόπο επιδιώκει τη σωτηρία του, πως προετοιμάζει τη ψυχή του;
Πως κατάφερε να ξεφύγει αμέσως από την κατάκριση του αδελφού του;


Γιατί λέγοντας ότι: «Οπωσδήποτε θα αμαρτήσω και εγώ αύριο» έδωσε την ευκαιρία στον εαυτόν του ν’ ανησυχήσει και να φροντίσει για τις αμαρτίες που επρόκειτο δήθεν να κάνει.
Και μ’ αυτό τον τρόπο ξέφυγε την κατάκριση του πλησίον.


Και δεν αρκέστηκε μέχρις εδώ, αλλά κατέβασε τον εαυτόν του χαμηλότερα απ’ αυτόν που αμάρτησε λέγοντας: «Και αυτός μεν μετανοεί για την αμαρτία του, εγώ όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα μετανοήσω, δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρω, δεν είναι σίγουρο ότι θα έχω τη δύναμη να μετανοήσω».


Βλέπεις το φωτισμό της θείας αυτής ψυχής; Γιατί όχι μόνον κατάφερε να ξεφύγει από την κατάκριση του πλησίον, αλλά έβαλε τον εαυτό της πιο κάτω απ’ αυτόν.


Και εμείς οι άθλιοι, εντελώς αδιάκριτα, κατακρίνουμε, αποστρεφόμαστε, εξευτελίζουμε, αν δούμε ή αν ακούσουμε ή αν υποψιαστούμε κάτι.


Και το χειρότερο είναι ότι δεν σταματάμε μέχρι τη ζημιά που κάνουμε στον εαυτό μας, αλλά συναντάμε και άλλον αδελφό και αμέσως του λέμε: «Αυτό και αυτό έγινε».


Και του κάνουμε κακό βάζοντας στην καρδιά του αμαρτίες. Αλλά ενώ κάνουμε διαβολικό έργο δεν ανησυχούμε κιόλας. Γιατί, τί άλλο έχει να κάνει ο διάβολος από το να ταράζει και να βλάπτει; Και γινόμαστε συνεργάτες των δαιμόνων και για τη δική μας καταστροφή και για του πλησίον.


Από ποιον άλλο λόγο τα παθαίνουμε αυτά, παρά από το ότι δεν έχουμε αγάπη; Γιατί αν είχαμε αγάπη και συμπαθούσαμε και πονούσαμε τον πλησίον μας, δεν θα είχαμε το νου μας στα ελαττώματα του πλησίον.


Αν είχαμε αγάπη, η ίδια η αγάπη θα σκέπαζε κάθε σφάλμα, όπως ακριβώς έκαναν οι άγιοι, όταν έβλεπαν τα ελαττώματα των ανθρώπων.


Γιατί μήπως είναι τυφλοί οι άγιοι και δεν βλέπουν τα αμαρτήματα;


Και ποιός μισεί τόσο πολύ την αμαρτία όσο οι άγιοι;


Και όμως δεν μισούν εκείνον που αμαρτάνει, ούτε τον κατακρίνουν, ούτε τον αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τον συμβουλεύουν, τον παρηγορούν, τον γιατρεύουν σαν άρρωστο μέλος του σώματός τους.


Κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν.


Με την μακροθυμία και την αγάπη τραβούν τον αδελφό και δεν τον απωθούν, ούτε τον σιχαίνονται.


Ας αποκτήσουμε λοιπόν και εμείς αγάπη, ας αποκτήσουμε ευσπλαχνία για τον πλησίον. Και έτσι θ’ αποφεύγουμε να καταλαλούμε, να κατακρίνουμε, να εξουδενώνουμε τους άλλους. Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον σαν να είμαστε μέλη του ίδιου σώματος.


Ο Θεός ας μας αξιώσει να προσέχουμε όσα μας συμφέρουν πνευματικά και να τα εφαρμόζουμε. Γιατί όσο φροντίζουμε και ενδιαφερόμαστε να εφαρμόζουμε όσα ακούμε, τόσο περισσότερο μας φωτίζει ο Θεός πάντοτε και μας διδάσκει το θέλημά Του.


Απόσπασμα από το βιβλίο “Έργα Ασκητικά” του Άββα Δωρόθεου


https://www.askitikon.eu



paterikos

Για τη λιτανεία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

Στὸν αλουμινά Στόγιμιρ Π.

Οἱ λιτανεῖες γίνονται καὶ μέσα στοὺς ναούς. Ἀλλὰ ἐσὺ ρωτᾶς γιὰ τὶς λιτανεῖες στοὺς δρόμους καὶ στοὺς ἀγροὺς τί νόημα ἔχουν;

Τὴν ἔννοια τῆς παλλαϊκῆς προσευχῆς σὲ ἀνοιχτὸ χῶρο κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ τοῦ οὐράνιου θόλου ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἱεροῦ του σύμπαντος τὸ ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Κτίστης μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐπιδεξιότητά Του. Λιτανεία τέλεσαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἰσραηλῖτες μὲ τὸ δικό τους τρόπο ὅταν κατακτοῦσαν τὴν πόλη τῆς Ἰεριχοῦς. Ἔτσι ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ κάτ’ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: μπροστὰ ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς Διαθήκης ἔμπαιναν ἱερεῖς σαλπίζοντας μὲ σάλπιγγες ἀπὸ κέρας καὶ ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσε τὴν κιβωτό. Ἔτσι τριγύριζε ὁ λαὸς ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες στὴν Ἰεριχὼ μὲ τὴν ἑορταστικὴ σιωπηρὴ προσευχή. Τὴν ἕβδομη μέρα τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς ἔπεσαν καὶ ἅλωσαν τὴν πόλη. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἀντὶ τῆς κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης μεταφέρουμε τοὺς σταυρούς, τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λάβαρα, καὶ ἀντὶ σαλπίγγων ἠχοῦν οἱ καμπάνες καὶ ψάλλονται πνευματικοὶ ὕμνοι. Ὁ λαός μας ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες καὶ «σταυροφορίες» καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους ψάλει καὶ τὸν δικό του:

«Σταυροὺς φέρουμε τὸν Θεὸν παρακαλοῦμε Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον»!

Ἀπ’ ὅλα τὰ ἔνδοξα ποὺ μεταφέρουμε, τὸ πιὸ ἔνδοξο εἶναι ὁ σταυρός, ποὺ καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση γιατί σὲ αὐτὸ τὸ σύμβολο δόθηκε ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δύναμη ἤδη ἀπὸ τὸν Γολγοθᾶ τοῦ Χριστοῦ ποὺ διώχνει τὶς ἀκάθαρτες δυνάμεις, ἐξυγιαίνει, ἀνανεώνει καὶ ἁγιάζει τοὺς ἀνθρώπους, τὰ ζῶα, τίς ἀνθρώπινες κατοικίες, τὰ ἐργαστήρια καὶ τοὺς ἀγρούς. Αὐτὸ τὸ γνωρίζει ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ αὐτὸ ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες «σταυροφορίες».

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020

Οἱ Ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία, οἱ ἁγιασμένοι σύζυγοι…





Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.


Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Αρχικά,η Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος.


Ὅμως, οἱ προσευχὲς τῆς θεοσεβοῦς συζύγου του ἔπιασαν τόπο, εἰσακούστηκαν ἀπό τόν Θεὸ καὶ ἔτσι ὁ Ἀδριανὸς, κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομία, ὁδηγήθηκε στὴν εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν, εἶδε 23 νέους, πιστοὺς Χριστιανοὺς, νὰ ὁδηγοῦνται στὸ Μαρτύριο, ἐνῶ τὰ πρόσωπά τους ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιασμένος ὁ Ἀδριανὸς ἀπὸ ὅσαεἶδε καὶ ἄκουσε, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες, ὅτι καὶ αὐτὸς πλέον πιστεύει στὸν ἀληθινό Θεό. Συνελήφθη, ἐφυλακίσθη καὶ ἐβασανίσθη φρικτά.


Ἡ εὐσεβὴς Ναταλία, γεμάτη χαρὰ γιὰ τὴν μεταστροφὴ τοῦ συζύγου της στὴν εὐσέβεια, μὲ προσευχὲς καὶ λόγια θερμὰ καὶ μὲ τὴν παρουσία της στὴ φυλακή, στήριξε τὸν σύζυγό της, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγαλλίαση καί θαυμαστή καρτερία ὑπέστη θάνατον μαρτυρικό. Ἡ Ναταλία ἔζησε ἀπό κοντά τό μαρτύριο τοῦ συζύγου της καί μέ εὐλάβεια ἀσπαζόταν τά δεσμά του. Οἱ εἰδωλολάτρες θέλησαν νὰ κάψουν τὸ μαρτυρικό του σῶμα, μαζί μέ τά λείψανα τῶν...
ἄλλων Μαρτύρων, ἀλλὰ δυνατὴ βροχή, σημεῖο μέγα καὶ αὐτό ἀπὸ τὸν Θεό, κατέσβεσε τὴν φωτιά. Ἔτσι ἡ Ναταλία ἔλαβε τὸ σῶμα τοῦ καλλινίνου Μάρτυρος συζύγου της καὶ τὸ ἐνταφίασε μὲ τὶς δέουσες χριστιανικὲς τιμές. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὑπέστη καὶ ἐκείνη θάνατον μαρτυρικὸ γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγάπη καὶ ἐτάφη δίπλα στὸν Ἅγιο σύζυγό της.


Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ψάλλει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῶν δύο Ἁγίων Μαρτύρων:
«Γυναικὸς θεόφρονος τοὺς θείους λόγους ἐν καρδίᾳ θέμενος, Ἀδριανὲ μάρτυς Χριστοῦ ἐν τοῖς βασάνοις προσέδραμες, σὺν τῇ συζύγῳ τὸ στέφος δεξάμενος».
Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι μόνο οἱ Μοναχοὶ ἁγιάζουν, ἢ γιὰ νὰ εἶμαι ἀκριβέστερος, ὅτι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ φτάσουν στὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωση οἱ μοναχοὶ καὶ ἀσκητὲς καὶ πολὺ δύσκολο νὰ ἁγιάσουν οἱ ἔγγαμοι.

Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: Μη φοράτε μάσκα στην Εκκλησία

 


 Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος: Είμαστε ελεύθεροι στην εκκλησία ...

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ: ΜΗ ΦΟΡΑΤΕ ΜΑΣΚΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων

ἄς ποῦμε καὶ μιὰ ἀλήθεια

καὶ ἄς πέσει στὸ γιαλό.

Εἶπε καὶ μιὰ ἀλήθεια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος, εἶπε τὸ ἐκκλησιαστικῶς αὐτονόητο ἀλλὰ ... δὲν ἔπεσε στὸ γιαλό, κόντεψαν νὰ τὸν ρίξουν στὸν γιαλό. Θὰ τὸ ἔκαναν ἄν μποροῦσαν, ἀλλὰ ὡς προοδευτικοὶ ἄνθρωποι -ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχουν ξεκινήσει τοὺς ἐν θαλάσσει πνιγμοὺς τῶν «ἀντιπάλων» τους- περιορίστηκαν νὰ τὸν πνίξουν στοὺς χαρακτηρισμούς: «Απίστευτη προτροπή» «Απαράδεκτη προτροπή» «Βαθύ σκοτάδι από τον αρχιεπίσκοπο Κρήτης» «απαράδεκτες και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία προτροπές» καὶ ὅλα αὐτὰ ... ἀπὸ τὸν γηραιό Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης.

Καὶ τί εἶχε πεῖ; «Μη φοράτε μάσκα, φυλακίζει την πίστη»! ἤ κατὰ ἄλλους: «Όσοι βρίσκεστε μέσα στην εκκλησία βγάλτε τις μάσκες. Η πίστη μας δεν φυλακίζεται, η Παναγία μας ελευθερώνει». (Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει τὸ βίντεο γιὰ ἐπαλήθευσι-ὅποιος τὸ ἔχει ἄς τὸ στείλει).Τὰ ἴδια εἶχε πεῖ καὶ τὸν δεκαπενταύγουστο στὴν μονὴ Ἀγκαράθου καὶ πιὸ πρὶν εἶχε προτρέψει μιὰ μασκοφοροῦσα νὰ μὴν φοράῃ μάσκα ἐντὸς τοῦ ναοῦ στὴν μονὴ Ἁγίας Τριάδος.

Ἐπειδὴ ἡ τελευταῖα αὐτὴ προτροπὴ τοῦ ἀρχιεπισκόπου δημοσιοποιήθηκε, οἱ ἔμμισθοι τῆς ἐνημέρωσης θορυβήθηκαν καὶ ἀγανάκτησαν. Ἀναμενόμενο. Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι. Τοὺς χαλάει τὴ δουλειά μὲ τέτοιες δηλώσεις. Πῶς γίνεται; Ἄνθρωπος τῆς ἱεραρχίας, τοῦ ἐξ ὁρισμοῦ ἀπολύτως δουλικοῦ ὁργανισμοῦ ἔναντι τῆς πολιτείας νὰ λέῃ κάτι ἀντίθετο πρὸς τὸ ὑπαγορευμένο, τὸ πολιτικῶς ὀρθὸν; Ἀγανάκτησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔσπευσαν νὰ δικαιολογήσουν τὰ 20 ἐκατομύρια κατακεραυνώνοντάς τον.

Καὶ ὅταν οἱ οἰμωγὲς καὶ οἱ κατάρες καὶ οἱ κραυγὲς τῶν ἐργολάβων τοῦ πειθαναγκασμοῦ τῶν μαζῶν ἔγιναν χειμαρώδεις ἔσπευσαν οἱ καθὼς πρέπει ρασοφόροι νὰ ἐπαναφέρουν τὰ πράγματα στὴν πρέπουσα κατάστασι:

  «Λίγες ώρες αργότερα, με δηλωσή του ο πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Μεθόδιος Βερνιδάκης έκανε λόγο για αήθη επίθεση και ανηθικότητες διαψεύδοντας τα δημοσιεύματα.

Όπως υποστήριξε: «Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης απαντώντας σε ερώτηση για τις μάσκες και όσους αντιδρούν με τη χρήση τους, επισήμανε ότι όποιος θέλει μπορεί να την αφαιρέσει. Δεν προέτρεψε τους πιστούς να αφαιρέσουν τις μάσκες, όλα αυτά δεν ισχύουν. Ούτε έκανε λόγο για φυλακισμένη πίστη, αυτή η δήλωση είναι ανύπαρκτη.  Εξάλλου οι δηλώσεις έγιναν μετά τη θεία λειτουργία όπου το 98% των πιστών φορούσε μάσκα».

Όπως τόνισε ο Πρωτοσύγγελος η Εκκλησία της Κρήτης παραμένει σταθερή στη θέση που έχει μέχρι σήμερα για τις μάσκες και την τήρηση των μέτρων προστασίας». https://www.efsyn.gr/efkriti/koinonia/256951_bathy-skotadi-apo-ton-arhiepiskopo-kritis-min-forate-maskes-stis-ekklisies

Πρωτοσύγγελος ὁ δηλῶν. Μὲ φιλοδοξίες, ὑποθέτω, κατὰ τὰ  συνήθη γιὰ καριέρα ὡς ἐπίσκοπος κανονικὸς ἤ τιτουλάριος, ἐντὸς ἤ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Μιλάει, ὡς κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος, τὴν γλώσσα τῆς «ἀληθείας»: «Δεν προέτρεψε τους πιστούς να αφαιρέσουν τις μάσκες, όλα αυτά δεν ισχύουν . Ούτε έκανε λόγο για φυλακισμένη πίστη, αυτή η δήλωση είναι ανύπαρκτη».

Καὶ βγαίνουν οἱ δημοσιογράφοι καὶ ξαναρωτοῦν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο:

Δημοσιογράφος: «Ἀναφερθήκατε στὶς μάσκες καὶ καλέσατε τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν τὶς φοροῦν. Αὐτὸ τὸ εἴπατε; Καὶ γιατί;»

Ἀρχιεπίσκοπος: « Εἴμαστε ἐλεύθεροι στὴν Ἐκκλησία, δὲν εἴμαστε σκλαβωμένοι. Τουλάχιστον μέσα στὸν ναὸ νὰ μὴ φοροῦμε. Ἔξω ἀπὸ τὸν ναό, ἐντάξει». (ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία)

Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

Π.Ο.Υ: OXI μάσκα σὲ παιδιὰ κάτω τῶν 5 ἐτῶν. Σὲ παιδιὰ 12 κι ἄνω συνιστᾶται μάσκα ὑπὸ προϋποθέσεις!



Ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας (ΠΟΥ) συγκέντρωσε μία διεθνῆ καὶ διεπιστημονικὴ ὁμάδα ἐμπειρογνωμόνων γιὰ νὰ ἐξετάσει τὰ δεδομένα σχετικὰ μὲ τὸ Covid-19 καὶ τὴ μετάδοσή του σὲ παιδιά, καθὼς καὶ τὰ περιορισμένα διαθέσιμα δεδομένα ὡς πρὸς τὴ χρήση μάσκας σὲ παιδιά.

Μὲ βάση αὐτὲς τὶς πληροφορίες καὶ ἄλλους παράγοντες, ὅπως οἱ ψυχοκοινωνικὲς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν, καθὼς καὶ τὰ διαφορετικὰ στάδια τῆς ἀνάπτυξής τους, ἡ παγκόσμια ἀρχὴ ὑγείας δημοσίευσε τὴν Παρασκευὴ λεπτομερες συστάσεις γιὰ τὰ παιδιά, ἀνὰ ἠλικιακὴ ὁμάδα.
Ὡς ἐκ τούτου, ὁ ΠΟΥ συνιστᾶ “τὴ χρήση μάσκας γιὰ παιδιὰ ἡλικίας 12 ἐτῶν καὶ ἄνω ὑπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες μὲ τοὺς ἐνήλικες” ὑπὸ 2 προϋποθέσεις ” ἰδίως ὅταν δὲν ὑπάρχει ἐγγυημένη ἀπόσταση τουλάχιστον 1 μ ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ἐὰν ἡ μετάδοση εἶναι γενικευμένη στὴ συγκεκριμένη περιοχὴ ».
Τὰ παιδιὰ ἡλικίας 5 ἐτῶν καὶ κάτω δὲν πρέπει νὰ ὑποχρεοῦνται νὰ φοροῦν μάσκα. “Αυτή ἡ ἔνδειξη βασίζεται στὴν ἀσφάλεια καὶ τὸ γενικὸ ἐνδιαφέρον τοῦ παιδιοῦ καὶ στὴν....
ἱκανότητά του νὰ χρησιμοποιεῖ σωστὰ μία μάσκα μὲ ἐλάχιστη βοήθεια”, ἀνέφερε ἡ ὑπηρεσία τοῦ ΟΗΕ.
Ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἄτομα ἡλικίας 6 ἕως 11 ἐτῶν, ὁ ΠΟΥ συνιστᾶ ἡ ἀπόφαση γιὰ χρήση μάσκας νὰ βασίζεται σὲ μία σειρὰ παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἐπιπέδου μετάδοσης τοῦ ἰοῦ στὴν περιοχὴ ὅπου διαμένει τὸ παιδὶ καὶ τῆς ἱκανότητάς του νὰ χρησιμοποιεῖ σωστὰ τὴ μάσκα καὶ μὲ ἀπόλυτη ἀσφάλεια.
Πρέπει ἐπίσης νὰ ληφθεῖ ὑπόψη ἡ πρόσβαση στὶς μάσκες, καθὼς καὶ ἡ δυνατότητα πλύσης ἢ ἀντικατάστασής τους σὲ ὁρισμένες τοποθεσίες, ὅπως σχολεῖα, κατάλληλη ἐπίβλεψη ἐνηλίκων καὶ ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς νὰ τὶς φορέσει.
Ἄλλοι βασικοὶ παράγοντες γιὰ παιδιὰ ἡλικίας 6 ἕως 11 ἐτῶν εἶναι ὁ πιθανὸς ἀντίκτυπος στὴ μάθηση καὶ τὴν ψυχοκοινωνικὴ ἀνάπτυξη καὶ στὶς εἰδικὲς ἀλληλεπιδράσεις τοῦ παιδιοῦ μὲ ἄλλους ποὺ διατρέχουν ὑψηλὸ κίνδυνο νὰ ἀναπτύξουν σοβαρὲς ἀσθένειες, ὅπως τοὺς ἡλικιωμένους καὶ ἐκείνους μὲ ἄλλες προϋπάρχουσες καταστάσεις.
Γενικότερα, ὁ ΠΟΥ τονίζει ὅτι ἡ χρήση τῆς μάσκας σὲ παιδιὰ κάθε ἡλικίας μὲ ἀναπτυξιακὲς ἀναπηρίες, ἢ ἄλλα συγκεκριμένα προβλήματα ὑγείας δὲν πρέπει νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὴ καὶ πρέπει νὰ ἀξιολογεῖται κατὰ περίπτωση.


Ο ΠΟΥ σημειώνει ἐπίσης ὅτι τὰ παιδιὰ δὲν πρέπει νὰ φοροῦν μάσκα “ὅταν παίζουν σπὸρ ἢ ἀσκοῦν σωματικὴ δραστηριότητα, ὅπως τρέξιμο, ἅλμα ἢ παιχνίδι σὲ παιδικὴ χαρά, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν παρεμβαίνει στὴν ἀναπνοὴ τους”, καὶ ζητᾶ νὰ διατηρηθεῖ ἀπόσταση τουλάχιστον ἑνὸς μέτρου.


Ὅσον ἀφορᾶ τὸν τύπο μάσκας, ὁ ΠΟΥ ἐξηγεῖ ὅτι τὰ παιδιὰ ποὺ εἶναι σὲ καλὴ ὑγεία μποροῦν νὰ φοροῦν μὴ ἰατρικὴ ἢ ὑφασμάτινη μάσκα καὶ τονίζει ὅτι ὁ ἐνήλικας ποὺ παρέχει τὴ μάσκα πρέπει νὰ διασφαλίσει ὅτι ἡ μάσκα ὑφάσματος εἶναι τὸ σωστὸ μέγεθος καὶ καλύπτει ἐπαρκῶς τὴ μύτη, τὸ στόμα καὶ τὸ πηγούνι.sudinfo 20.2.20


Συμπέρασμα σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες του ΠΟΥ μὴ ὑποχρεωτικὴ μάσκα σὲ παιδιὰ κάτω τῶν 5 ἐτῶν..Στὰ παιδιὰ ἀνηλίκους ἀπὸ 12 κι ἄνω συνιστᾶται μάσκα ὑπὸ 2 προϋποθέσεις γενικευμένη μόλυνση στὴ συγκεκριμένη περιοχὴ κι ἂν δὲν ὑπάρχει ἐγγυημένη ἀπόσταση ἀσφαλείας 1μ.Στὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ ἀπὸ 5-11 συνιστᾶται μάσκα μόνο ὑπὸ προϋποθέσεις ὅπως ἐπίπεδο μόλυνσης ἀπὸ ἰὸ στὴν περιοχὴ καὶ διασφάλιση ὅτι θὰ τὴν φέρει σωστά….Καλὸ εἶναι ὡς καὶ οἱ ὑπέρμαχοι τῆς μάσκας θέμα νὰ μὴν εἶναι… βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως…
enromiosini
Ρωμαίικο οδοιπορικό

Θλίψη....

 Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και κοντινό πλάνο

Ειλικρινά πόνεσα πολύ χτες. Πάρα πολύ. Όχι μόνο βλέποντας την ολοκλήρωση του πολυετούς κατήφορου για τον δύσμοιρο ρασοφόρο, που μπορεί προσωπικά να μου ήταν ανέκαθεν αφόρητος (όπως κι όλοι συνολικά αυτοί οι μελιστάλαχτοι αγαπούληδες life coach της παρεκκλησιαστικής σόου μπιζ και μετανεωτερικοί νανουριστές Φάροι, Λίβυοι, Θερμοί και κάθε λογής ακόμη παρόμοιοι θλιβεροί φιλοσοφούντες άνευ σοφίας, θεολογούντες άνευ Χριστού και βασικά ερωτευμένοι με το απατηλό είδωλο στον καθρέφτη τους). Όμως, όσο κι αν τους ξέρεις και δεν την αντέχεις την πλάνη τους, μπροστά σε τέτοια πτώση δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος. Γιατί η ιερωσύνη και μαζί το μοναχικό αγγελικό σχήμα δεν είναι απλά δυο μαύρα ρούχα για να τα πετάξεις από πάνω σου (και μάλιστα όχι εντρεπόμενος αλλά κομπορρημονώντας κι από πάνω για την επιλογή σου) και να φύγεις λεύτερος, καλπάζοντας στο ηλιοβασίλεμα. Είναι κάρβουνα αναμμένα που χαράζονται ανεξίτηλα στο στήθος σου - και μια μέρα, τη φρικτή εκείνη Μέρα, έτσι θα σε κριθείς: σαν πεσμένος ιερέας και σαν πεσμένος άγγελος. Αλλά δυστυχώς και σαν σκανδαλοποιός, πράγμα επίσης πολύ βαρύ. Γιατί ρητά το είχε πει ο ίδιος ο Χριστός ότι «ὅς ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῶν ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. (Ματθ. 18, 6-7)». Όποιος τα ξέρει όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να πονά σήμερα. Και να (προσ)εύχεται να φέρει ο Θεός μετάνοια και έλεος, ανάνηψη κι ανάσταση. Και να «μαζέψει» και την πνευματική ζημιά που έγινε τόσα χρόνια σε τόσες ψυχές. Και που θα γίνει βέβαια κι από δω και πέρα.
Αυτό το τελευταίο εξάλλου είναι ίσως ακόμη πιο επώδυνο. Και επίσης βαθιά και σοκαριστικά οδυνηρή και η αποδοχή του τραγικού χτεσινού συμβάντος από δεκάδες χιλιάδες ορκισμένους…followers, που έσπευσαν να επαινέσουν τη θλιβερή ανακοίνωση μέσα σε μία θάλασσα νεοεποχίτικης αγαπολογίας, υστερικής προσωπολατρείας και ψευδοχριστιανικής κενοπιστίας. Τα διαβάζεις και μένεις άφωνος. Διαβάζεις κάποιους να λένε ότι καμία διαφορά δεν έχει ο ιερέας που πέταξε τα ράσα, γιατί σημασία έχει ο άνθρωπος και η καθαρότητα της ψυχής! Άλλους να λένε πως η Εκκλησία έχει το πρόβλημα, που χάνει το κορυφαίο της στέλεχος, αυτή είναι που ζημιώνεται κι όχι ο ίδιος! Άλλους να εύχονται καλή επιτυχία στο "νέο φωτεινό μονοπάτι" του βίου του! Και άλλους (μαζί και εκείνον τον απερίγραπτο παπα-Λίβυο) να ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, τίποτε δεν άλλαξε,

Τσιόδρας για μάσκα 31/3/2020

 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020

Εθνική διολίσθησις!


Την προηγούμενη εβδομάδα κατά την οποία συνεκλήθη εκτάκτως το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων 
της Ε.Ε. έπειτα από αίτημα της Ελλάδος το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων -δυστυχώς, όχι το Αθηναϊκό- αποκάλυψε το εξής εκπληκτικό.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Κατά τη διεξαχθείσα συνεδρίαση όχι απλώς δεν τέθηκε ζήτημα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία,
 όχι απλώς δεν επιδείχθηκε αλληλεγγύη στην Ελλάδα, όχι απλώς δεν απομονώθηκε η γείτων,
 αλλά συνέβησαν τα εξής πρωτοφανή: Πρώτον, οι Γερμανοί μάς μάλωσαν γιατί τολμήσαμε 
να υπογράψουμε συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο και μας μετέφεραν την επιθυμία
 των Τούρκων να παραπέμψουμε την κύρωση της συμφωνίας στις ελληνικές κοινοβουλευτικές καλένδες.
 Δεν ξέρω αν είναι και απαίτηση των ίδιων των Γερμανών αυτό.

Δεύτερον, μας ζητήθηκε να δεχθούμε «μορατόριουμ ερευνών σε αμφισβητούμενες περιοχές»!
 Συγκεκριμένα: Όπως αποκαλύφθηκε σε μήνυμα του πρεσβευτή και μόνιμου αντιπροσώπου της Ιταλίας 
στην Επιτροπή Πολιτικής Ασφάλειας της Ε.Ε. (PSC) Μάρκο Περονάτσι, «ένα μορατόριουμ
 για την εκμετάλλευση σε αμφισβητούμενες περιοχές είναι μια υπό συζήτηση επιλογή».
 Ο Μάρκο Περονάτσι, αναφερόμενος στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της
 Ευρωπαϊκής Ενωσης, έγραψε στο twitter ότι «όσον αφορά τις εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο,
 εκφράστηκε πλήρης αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και την Κύπρο σε συνδυασμό με έκκληση 
για αποκλιμάκωση και επανάληψη του διαλόγου με την Τουρκία. Ένα μορατόριουμ για την 
εκμετάλλευση σε αμφισβητούμενες περιοχές είναι μια υπό συζήτηση επιλογή».
Την είδηση του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων αναπαρήγαγαν μόνο τα μέσα του ομίλου Εστία
 Επενδυτική: η «Εστία», η «δημοκρατία» και το newsbreak.gr. Ήμασταν οι τρελοί του χωριού.
 Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας ρωτήθηκε από τη συνάδελφο κυρία Παπαδάκη για
 τις δηλώσεις Περονάτσι και, ω του θαύματος, επιβεβαίωσε εμμέσως, κατ’ εντολή των ανωτέρων του
 προφανώς, ότι συζητάμε το μορατόριουμ ερευνών, αλλά «όχι στην παρούσα συγκυρία». Πρέπει 
προηγουμένως να αποκλιμακώσει η Τουρκία. Μετά τις 23. Μορατόριουμ ναι, λέμε και εμείς,
 αλλά πού; Στις κατά Περονάτσι «αμφισβητούμενες περιοχές»;

Στις κατά Στέιτ Ντιπάρτμεντ «περιοχές διεκδικούμενης δικαιοδοσίας»; Στα κατά Μέρκελ
 «διαφιλονικούμενα θέματα του Δικαίου της Θάλασσας»; Στις περιοχές όπου, όπως προκύπτει
 από τα πρακτικά των διερευνητικών επαφών της περιόδου 2002-2016 που αποκαλύπτουμε σήμερα,
 «θέσαμε» εν αμφιβόλω τα 12 μίλια των νησιών επί πρωθυπουργίας των κ. Παπανδρέου και Σημίτη
 και «συζητήσαμε» μειωμένη αιγιαλίτιδα ζώνη για την ηπειρωτική περιοχή της Θράκης;
 Εκεί μορατόριουμ; Από ό,τι φαίνεται, ναι. Εκεί. Ειδικώς νοτίως της Κρήτης και του Καστελορίζου.
 Εξέλιξη που μας κάνει να διερωτώμεθα: Αν δεχόμαστε «μορατόριουμ σε αμφισβητούμενες περιοχές»,
 τότε γιατί υποχρεώθηκε σε παραίτηση ο σύμβουλος Ασφαλείας, ναύαρχος Διακόπουλος;
 Τι διαφορετικό είπε; Το ίδιο πράγμα δεν παραδέχθηκε; Oτι η περιοχή του Καστελoρίζου
 κατέστη αμφισβητούμενη από το «Oruc Reis»; Και αν οι δηλώσεις του εκπροσώπου για
 μορατόριουμ δεν συνιστούν επικράτηση στα σημεία της τουρκικής θεωρίας για τη
 «Γαλάζια Πατρίδα», τότε τι είναι; Μορατόριουμ ερευνών στις περιοχές που απεικονίζονται
 στους χάρτες της «Γαλάζιας Πατρίδας»; Εθνική διολίσθησις!
Αλλά από τις χθεσινές δηλώσεις Πέτσα αποκαλύφθηκε και το εξής: Είχε δίκιο ο Διακόπουλος
 όταν έλεγε άλλο Ελλάδα, άλλο Κύπρος. Όπως υποστήριξα χθες, ο άνθρωπος εκτελούσε εντολές.
 Ιδού τι συνέβη στην ενημέρωση των συντακτών. Ο κ. Πέτσας έθεσε ως μόνη προϋπόθεση
 αποκλιμάκωσης και έναρξης διαλόγου την αποχώρηση του «Oruc Reis». Απαιτήθηκε
 επαναληπτική ερώτηση από τον πολιτικό συντάκτη κ. Καντέλη, για να προσθέσει ότι για τον
 διάλογο θα συνεκτιμηθούν τυχόν παράνομες δραστηριότητές της «σε όλη την ανατολική Μεσόγειο».
 Ερώτηση που υπονοεί, χωρίς να κατονομάζει ευθέως όμως, την Κυπριακή Δημοκρατία.
 Συνεννοηθήκαμε;
Ούτε εμείς, λοιπόν, είμαστε οι τρελοί του χωριού, που φωνάζουμε και αγωνιούμε, ούτε ο Διακόπουλος,
 που είπε την αλήθεια. Ο Θεός να φωτίσει την ηγεσία μας να κάνει το σωστό!
 Ο Μητσοτάκης έκανε εξαιρετική εμφάνιση στην Αμανπούρ, περιμένουμε όμως και ανάλογη συνέχεια.
https://www.newsbreak.gr/apopseis/121014/ethniki-diolisthisis/

amethystos

Η ώρα της αλήθειας

 





Εδώ που φτάσαμε, με τα δεκάδες λάθη τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο δρόμος της διπλωματίας και των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία «υπό την αιγίδα της Γερμανίας», δεν πιστεύουμε πως θα βοηθήσει καθόλου – οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι η προετοιμασία μας για πόλεμο, περιμένοντας να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Απαιτείται δε επί πλέον η σύσφιξη των διεθνών συμμαχιών μας – από τις οποίες όμως, με την οικονομική δύναμη που έχει πλέον το Βερολίνο, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα του στην Τουρκία που συμπεριλαμβάνουν επίσης τα εκατομμύρια Τούρκων που μένουν στη Γερμανία, δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά. Εκτός εάν καταλάβουν τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η υπόλοιπη Ευρώπη, το γερμανικό κίνδυνο για την ειρήνη – αν και πιστεύουμε πως θα υποτιμηθεί ακόμη μία φορά.
Επικαιρότητα
Χωρίς καμία αμφιβολία, ο πόλεμος με την Τουρκία, εφόσον θελήσουμε να υπερασπισθούμε την εθνική μας κυριαρχία και να μη χάσουμε εδάφη, είναι προ των πυλών – ενώ δρομολογείται διάλογος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του τούρκου δικτάτορα, υπό την «αιγίδα» της καγκελαρίου. Στην ουσία βέβαια ο τούρκος θέτει τους όρους του και η Γερμανίδα τους κοινοποιεί στην Ελλάδα – στέλνοντας τελεσίγραφο, σύμφωνα με το οποίο η περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού που δεν συμπεριλήφθηκε στη συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ανήκει στην Τουρκία!
Επομένως, οι όποιες διαπραγματεύσεις θα αφορούν μόνο την περιοχή που τέμνονται οι συμφωνίες της Ελλάδας με την Αίγυπτο, καθώς επίσης της Τουρκίας με τη Λιβύη – δηλαδή, δυτικά του 28ου μεσημβρινού. Το γεγονός αυτό προκλήθηκε ξεκάθαρα από την αντεθνική συμφωνία με την Αίγυπτο – μέσω της οποίας η κυβέρνηση αποδέχθηκε πως το σύμπλεγμα του Καστελόριζου ανήκει στην ανατολική Μεσόγειο, με μηδενική σχεδόν ΑΟΖ (ανάλυση).
Περαιτέρω, αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα των Βρυξελών άρθρο του αμφιλεγόμενου πρώην διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ, του κυρίου Γεωργίου, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί για τα χειρότερα – για πόλεμο δηλαδή (πηγή)! Κατά τον ίδιο τόσο ο Τούρκος δικτάτορας, όσο και η ευρύτερη ηγεσία της χώρας, δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα με την Ελλάδα στη βάση του διεθνούς Δικαίου, αλλά να κόψουν το γόρδιο δεσμό – χρησιμοποιώντας το δοκιμασμένο μοντέλο εισβολής στην Κύπρο.
Στόχος τους είναι η προσάρτηση του ανατολικού Αιγαίου και της Θράκης, καθώς επίσης η μετάθεση των συνόρων με την Ελλάδα στο μέσον του Αιγαίου – προκαλώντας ένα μη αναστρέψιμο και τετελεσμένο γεγονός. Είναι δε θέμα χρόνου η πραγματοποίηση των τουρκικών σχεδίων – ενώ ο χρόνος είναι πολύ κοντά. Ο Τούρκος δικτάτορας θέλει να αφήσει ως κληρονομιά στη χώρα του την εικόνα του οράματος του για μία νέα, Μεγάλη Τουρκία – κάτι που τον επείγει, αφενός μεν λόγω της ηλικίας του, αφετέρου λόγω των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει (ανάλυση).

«Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ ὁ ὁραματισμὸς του γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος»

 


Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός (†)
ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


«Ὁ Πατροκοσμᾶς1 εἶναι ἀπό τίς γνωστότερες ἐκκλησιαστικές μορφές τῶν προεπαναστατικῶν χρόνων, ἀκόμη καί στό χῶρο τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας2, μολονότι ἡ δράση καί προσφορά του δέν ἀνήκουν κυρίως στόν χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Αὐτό ἔχει μέ ἔμφαση ὑπογραμμίσει ὁ καθηγητής Gerhard Podskalsky, πού συμπεριέλαβε και τόν Πατροκοσμᾶ σέ καθαρά ἐπιστημονικό ἔργο του, ὡς μοναδική ἐξαίρεση.
Ἀρκοῦν δέ πρός διακρίβωση τῆς σημασίας του γιά το ὑπόδουλο Γένος, ὅσα ἐγκωμιαστικά λέγει γι’ αὐτόν ὁ ἴδιος ὁ γερμανός ἐρευνητής: «Ἐξαιρετικά δημοφιλής ἱεραπόστολος καί ἐθνοδιδάσκαλος». Χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκοῦ ἱεροκήρυκα, πού «διέθετε μιά θρησκευτική...
εὐσέβεια ξένη πρός τήν ἀκαδημαϊκή θεολογία»--«Τά κηρύγματά του συγκλόνισαν τό Λαό τόσο ἀπό ἐθνική, ὅσο καί ἀπό θρησκευτική ἄποψη»--γι’ αὐτό ἐθεωροῦντο «ἀπό κοινωνικοπολιτική ἄποψη ἀνατρεπτικά»3. Καί εἶναι γεγονός, ὅτι στό στόμα τοῦ Λαοῦ καί τῶν Τραγουδιῶν του σώθηκε ὁ ἀπόηχος τῶν κηρυγμάτων αὐτοῦ τοῦ μεγάλου διδάχου τοῦ Γένους.


Συγκρίσεις ἐποχῶν
1. Ἡ περίοδος, στήν ὁποία ζοῦμε, ἒχει μεταβατικό χαρακτήρα, διότι μᾶς εἰσήγαγε στή λεγομένη ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, πού προσδιορίζεται στρατιωτικοπολιτικά ἀπό τη ΝΕΑ ΤΑΞΗ πραγμάτων. Ἀνάλογο ὅμως χαρακτήρα εἶχε καί ἡ ἐποχή τοῦ Πατροκοσμᾶ, καθώς ὁ κόσμος βίωνε ἀνακατατάξεις, πνευματικές καί πολιτικοκοινωνικές, πού ὁδήγησαν τελικά στήν ἔκρηξη τῆς Μεγάλης Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1789, ἤ γιά μᾶς τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Καί τότε καί σήμερα παρατηρεῖται πραγματική ἢ τεχνητὴ κρίση ταυτότητας. Αὐτό ὅμως συνέβαινε –καί συμβαίνει- ὄχι στην πλατειά λαϊκή βάση, ἀλλά κυρίως στόν χῶρο τῆς πολιτικῆς καί τῆς λογιοσύνης.