Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

Τακτικές δύο μέτρων και δύο σταθμών – πως η Αμερική επεμβαίνει στην ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.







Τι βρίσκεται πίσω από το ενδιαφέρον των αμερικανών αξιωματούχων για τα δικαιώματα των Ορθοδόξων;

Στην διάσκεψη της Αθήνας για την παραπληροφόρηση και παραποίηση ειδήσεων που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου, ο Τζέφρυ Πάιατ, πρώην Πρέσβυς των ΗΠΑ στην Ουκρανία και τώρα Πρέσβυς στην Ελλάδα, έκανε μια δήλωση σχετικά με τις προσπάθειες της Ρωσίας να υπονομεύσει την εξουσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου: «Έχουμε γίνει μάρτυρες αυτής της χειραγώγησης πληροφοριών στην Ελλάδα. Έχουμε δει τις προσπάθειες των Ρώσων στην Εκκλησία, τις προσπάθειες να υπονομεύσουν τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριάρχη».
Τόνισε ιδιαιτέρως ότι «ο σκοπός αυτής της αποψινής εκδήλωσης είναι να ευαισθητοποιήσει έτσι ώστε τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα της Ελλάδας, ο ελεύθερος Τύπος της Ελλάδας -που είναι αρκετά ισχυρός- να είναι σε ετοιμότητα να ανταποκριθεί».
Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ποια πρέπει να είναι αυτή η «ανταπόκριση» από την σκοπιά των ΗΠΑ. Και μόνο ένα ορθό κριτήριο υπάρχει -η Αμερικανική κυβέρνηση στηρίζει εκείνους που υπηρετούν τα συμφέροντα του Αμερικανικού κράτους.
Bάσει αυτών των δεδομένων ο Τζέφρυ Πάιατ μάλλον πιστεύει ότι οποιαδήποτε κριτική στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι προσπάθεια «να υπονομεύσει τον ρόλο του» και η πλήρης υποστήριξη του Φαναρίου από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ γίνεται μόνο για τα «θρησκευτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες».
Μόνο που δεν είναι τόσο απλό.

Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο Τόμος

Απειλείται το λιμάνι του Πειραιά από την Τεργέστη;








Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η τάση που κυριαρχεί, ολοένα περισσότερο, στις πρόσφατες εξελίξεις, είναι η αποστασιοποίηση ορισμένων χωρών της Δύσης (όχι όμως και της Ελλάδας), από το δόγμα του «Ανήκουμε εις την Δύση». Πρόκειται, γενικά, για οικονομίες με κυβερνήσεις, «λαϊκίστικες», όπως με περιφρόνηση χαρακτηρίζονται από τους παραδοσιακούς πολιτικούς, ή ακόμη για χώρες με κυβερνήσεις, στις οποίες η συμμετοχή «λαϊκίστικων» κομμάτων ασκεί σημαντική επίδραση στις αποφάσεις τους.
Η αντίδραση της Δύσης, δυστυχώς, ενδύεται με ολοένα συχνότερες αυταρχικές συμπεριφορές, που υποκρύπτουν τον πανικό της σταδιακής απώλειας της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Στο άρθρο αυτό θα περιοριστώ στην προβολή πρόσφατων σχετικών συμβάντων που, εκτός των άλλων, κινδυνεύουν να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις για τη χώρα μας.
Η άφιξη στη Ρώμη κλιμακίου πολυάριθμων αξιωματούχων, υπό τον Xi Jinping, προβλέπει την υπογραφή 50 συμφωνιών συνεργασίας, ανάμεσα στην Κίνα και στην Ιταλία. Η συνεργασία αυτή αφορά πολύπλευρους κλάδους της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής οικονομίας της Ιταλίας, και θα υλοποιηθεί με τη διενέργεια σημαντικών κινέζικων επενδύσεων, κυρίως σε έργα υποδομής. Προς το παρόν η προτεραιότητα δίνεται στο λιμάνι της Τεργέστης, με προοπτική να συμπεριληφθούν στη συνέχεια και άλλα ιταλικά λιμάνια.
Η Ιταλία καθίσταται, έτσι, η πρώτη οικονομία του G7, που εισέρχεται, δυναμικά στο δρόμο του μεταξιού, δηλαδή στη νέα παγκοσμιοποίηση, που υποκαθιστά με επιταχυνόμενους ρυθμούς την απερχόμενη παραδοσιακή της Δύσης (βλ. σχετικά στο βιβλίο μου τις σελίδες 251 και επ.). και που φέρει, ολοκληρωτικά, τα χρώματα της Κίνας. Συμμετέχουν ήδη, σε αυτήν, 80 χώρες, που περιστρέφονται γύρω από την Κίνα, την οποία εκλαμβάνουν ως μητρόπολή τους, και σε αυτές τώρα προστίθεται και η Ιταλία.
Είναι κατανοητή η έντονη δυσαρέσκεια της Δύσης, και ιδιαιτέρως των ΗΠΑ, για τη σαφή αυτή υποστήριξη, των επεκτατικών τάσεων της Κίνας, από την Ιταλία. Να υπογραμμιστεί ακόμη, ότι η Ιταλία δεν είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα, που αποστασιοποιείται από τις αυστηρές οδηγίες του «Ανήκουμε εις την Δύση». Αντιθέτως, εκτός από αυτήν, αρκετές οικονομίες της Ευρώπης και της Βαλκανικής, των οποίων οι «λαϊκίστικες» κυβερνήσεις τους ή οι κυβερνήσεις τους, που επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό από λαϊκίστικες προδιαγραφές, έχουν ήδη καλωσορίσει τις κινέζικες επενδύσεις, κυρίως, σε έργα υποδομής.

Τι συμβαίνει στην Τεργέστη;

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Ιδεολογία και Ιστορία



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου



Κατά την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 έχουμε προς τους προγόνους μας το χρέος να αναλογισθούμε το πώς και από ποιους «αναθεωρείται» σήμερα η Ιστορία του Ελληνισμού
κατά την μακρά χρονική περίοδο της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας, όπως επίσης κατά τους χρόνους της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Το ευχάριστο για την επιστήμη της Ιστορίας και για τον Ελληνισμό είναι πως έπεσε το προσωπείο αντικειμενικότητας πολλών «αναθεωρητών», με την επίσημη ένταξή τους σε αντικληρικά Κόμματα, που στην ουσία τους είναι αντιεκκλησιαστικά και αντιχριστιανικά και, επομένως, εναντίον της διατηρήσεως της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων.

Τι εθνικότητας ήταν ο Γεώργιος Καστριώτης, o επονομαζόμενος «Σκεντέρμπεης»;


Φίδια τριγύρω μας…γεννήματα εχιδνών. Οι Σκοπιανοί, κράτος προϊόν πλεκτάνης των ξένων και προδοσίας των ημετέρων γενιτσάρων, σφετερίστηκαν την ένδοξη ιστορία της Μακεδονίας μας.  Ποιοι; Το ασκέρι σλαβόφωνων Κομιτατζήδων, συνεργατών των ΝΑΖΙ, Μακεδόνες; «Φρίξον ήλιε, στέναξον η γη!!». 

Οι Τούρκοι, που όπως προσφυώς ελέχθη, αντί για ιστορία, έχουν ποινικό μητρώο, λαός γενοκτόνος και καταστροφέας πολιτισμών. 

Οι Βούλγαροι που ακόμη αχνίζει το αίμα των αδικοσφαγέντων στη Δράμα και σ’ όλη την Μακεδονία. 
Οι Βούλγαροι, που ακόμη περιμένει η λεηλατημένη Παναγία η Εικοσιφοίνισσα τα αρπαγέντα τιμαλφή της και δεν έπαψαν ποτέ να ονειροφαντάζονται την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο.

Από κοντά και οι Αλβανοί, οι οποίοι επιβεβαιώνουν ποικιλοτρόπως το υπό των αρχαίων

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Ερντογάν: Φοβία και εξυπηρέτηση στους Ρώσους πίσω από τις αναφορές του στην Αγία Σοφία;;


Η ιδέα του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί είναι σε όφελος της Ρωσίας. Εάν ο Ερντογάν εφαρμόσει το σχέδιό του, θα οδηγήσει σε αποδυνάμωση το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, και θα ενισχύσει τη θέση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είπε ο πολιτικός αναλυτής Στανισλάβ Ταράσοφ, σχολιάζοντας τη δέσμευση του Τούρκου Προέδρου να κάνει την Αγία Σοφία.
Ο Ερντογάν παίζει περιστασιακά το “χαρτί” της Αγίας Σοφίας, συνδέοντάς την με συγκεκριμένες εξελίξεις. Πρόσφατα, βλέπει τον αυξανόμενο ρόλο “της Κωνσταντινούπολης στην Ινσταμπούλ”, η οποία συνδέθηκε, μεταξύ άλλων, με τις ουκρανικές υποθέσεις. Δεν του αρέσει, είναι αντίθετο με τον νεο-οθωμανισμό του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ερντογάν δήλωσε πρόσφατα: «Δεν θα επιτρέψουμε στην Ινσταμπούλ να μετατραπεί σε Κωνσταντινούπολη», λέει ο Στάνισλαβ Ταράσοφ, επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου της Μέσης Ανατολής-Καυκάσου.

Επιπλέον, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε νωρίτερα ότι μετά τις δημοτικές εκλογές στη χώρα, το καθεστώς της Αγίας Σοφίας μπορεί να αλλάξει από μουσείο σε τζαμί. Ο Ερντογάν πρόσθεσε ότι “οι τουρίστες όλων των θρησκειών μπορούν πλέον να εισέλθουν δωρεάν στο Μπλε Τζαμί, το οποίο βρίσκεται δίπλα (με την Αγία Σοφία)”, αναφέρει το TASS.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Αυτό που ζητούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι ένα χαμόγελο, κι ένα άγγιγμα του χεριού κι ένα δάκρυ. Τίποτε άλλο




Γερόντισσα Γαβριηλία (Παπαγιάννη )

Κοιμήθηκε στις 27 Μαρτίου 1992 στην Λέρο


– Γερόντισσα, τι ήταν εκείνο, σε όλες τις χώρες που πήγατε, που ζητάγανε περισσότερο οι άνθρωποι;
– Αυτό που ζητούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι ένα χαμόγελο, κι ένα άγγιγμα του χεριού κι ένα δάκρυ. Τίποτε άλλο. Όταν πας κατευθείαν στον άνθρωπο και τον αισθανθείς γι΄αδέλφι, ό,τι να του κάνεις θα είναι εντάξει.

Κάποτε την είχε χαρακτηρίσει ένας ξένος ιεραπόστολος «κακή χριστιανή», γιατί σε αντίθεση με τους άλλους ιεραπόστολους στην Ινδία, άλλων θρησκειών που γνωρίζανε πολλές ντόπιες διαλέκτους εκείνη δεν ήξερε καμία και μιλούσε μόνο Αγγλικά και αυτή του απάντησε ότι ξέρει πέντε γλώσσες:
Η πρώτη είναι το χαμόγελο, η δεύτερη τα δάκρυα, η τρίτη είναι το άγγιγμα, η τέταρτη είναι η προσευχή και η πέμπτη είναι η αγάπη.
Μ’ αυτές τις πέντε γλώσσες γύριζε όλον τον κόσμο. Τότε ο ιεραπόστολος της ζήτησε να ξαναπεί αυτές τις «πέντε γλώσσες» για να της γράψει…

Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε. Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.

Η Γερόντισσα Γαβριηλία είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και γι’ αυτό ποτέ δεν κρατούσε χρήματα πάνω της. Όλα της τα έδινε εκείνος, έλεγε, εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να αφεθεί στα χέρια Του. Αεροπορικά εισιτήρια, τροφή, κατάλυμα και ότι άλλο της χρειαζόταν της το έδινε ο Θεός. Ποτέ δεν μιλούσε σε άλλους για τον Χριστό αν δεν της το ζητούσαν οι ίδιοι.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς


Αποτέλεσμα εικόνας για Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς 

Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία
1. Ἀδελφοί χριστιανοί, ἄν θέλετε νά προοδεύσετε πνευματικά – καί βέβαια θέλετε –, σᾶςσυνιστῶ νά ἀγαπήσετε τήν προσευχή καί  νά διαβάζετε τούς βίους καί τήν διδασκαλία τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σ᾽ αὐτά θά δεῖτε τό μεγαλεῖο τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας, ἀλλά καί πῶς τήν ζοῦμε στήν καθημερινή μας ζωή. Ἕνας μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ὅμως μᾶς ἦταν ἄγνωστος, γιατί δέν μᾶς μιλοῦσαν γι᾽ αὐτόν οἱ ἱεροκήρυκες στά κηρύγματα καί στά κατηχητικά, εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Λίγα λόγια θά σᾶς πῶ ἐγώ σ᾽ αὐτό τό φυλλαδιάκι γι᾽ αὐτόν τό μεγάλο πατέρα, καί σεῖς, σάν φιλομαθεῖς πού εἶστε, ζητῆστε νά μάθετε περισσότερα.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

Ὅσιος Νήφων Κωνσταντιανῆς: Ὁ μισθός τῆς ἐλεημοσύνης





Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου 
Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Κάποια μέρα- ἥμουνα κι ἐγώ ἐκεῖ, καθώς καί δυό-τρεῖς ἀκόμα – τόν ἐπισκέφθηκε στό κελλί του ἕνας ἄλλος ἀδελφός γιά ν’ ἀκούσει λόγο ὠφέλιμο. Μετά τόν συνηθισμένο ἀσπασμό, ὁ ἐπισκέπτης κάθισε καί ρώτησε τόν ὅσιο:

-Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, ποιός εἶναι ὁ μισθός αὐτῶν πού μοιράζουν τά πλούτη τους ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς;

-Δέν ἔχεις ἀκούσει τί λέει τό Εὐαγγέλιο; τοῦ λέει ὁ ἅγιος.

Πολλά ἔχω ἀκούσει καί διαβάσει. Ἀλλά νά, θέλω ν’ ἀκούσω κάτι κι ἀπό τό στόμα σου.
-Ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς νά σοῦ δώσει ἀπόκριση μέ τό στόμα μου, σύμφωνα μέ τήν πίστη σου. Γιατί ἐγώ εἶμαι ἀδύναμος καί ἀνάξιος. Ἄκουσε λοιπόν...
Ἔκανε μία παύση καί συνέχισε:
-Στά χρόνια τοῦ ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Κυριακοῦ*, ζοῦσε ἕνας πολύ εὐσεβής καί ἐλεήμων ἄνθρωπος, ὁ Σώζων. Αὐτός, περνώντας κάποτε ἀπό τό κεντρικό δρόμο τῆς πόλης, βλέπει ἕνα φτωχό, πού ἦταν σχεδόν γυμνός κι ἔτρεμε ἀπό τό κρύο.
Τόσο τόν ψυχοπόνεσε, πού ἔβγαλε τό πανωφόρι του καί τοῦ τό φόρεσε. Ὅταν γύρισε στό σπίτι του, εἶχε πιά βραδιάσει, κι ἔπεσε νά κοιμηθεῖ.

Ἀπάντηση στὰ ψέματα γιὰ τὸ 1821



Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς γράφει γιὰ τὸν πανεθνικὸ ἀγώνα ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας «Δυστυχῶς, ὑπάρχουν ὁρισμένοι δέσμιοι της ἰδεολογίας τους, ποὺ ἀρνοῦνται τον χαρακτήρα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης»
Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, δέσμιοί της ἰδεολογίας τους καὶ ἐγκλωβισμένοι στὴν προκατάληψη καὶ στοὺς ἐρασιτεχνισμούς τους ποὺ ἀρνοῦνται τὸν ἐθνικὸ χαρακτήρα τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, θεωρώντας τὴν ἕνα ἐσωτερικὸ κοινωνικὸ γεγονὸς καὶ ὄχι ἀγώνα γιὰ τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες γιὰ τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα της, δύο ἀπὸ τὶς ὁποῖες, λόγω τῆς σημασίας τους, θὰ παρουσιαστοῦν στὴ συνέχεια. Ἡ σημασία τοὺς ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι σύγχρονες μὲ τὴν ἔκρηξη τοῦ Ἀγώνα καὶ ἀποτελοῦν αὐθόρμητες καὶ ἀβίαστες δηλώσεις δύο προσώπων ποὺ ἀνήκουν σὲ διαφορετικοὺς χώρους καὶ κινοῦνται ἀπὸ διαφορετικὲς προϋποθέσεις. Ἡ πρώτη προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἀγγλο προτεστάντη μισιονάριο (ἱεραπόστολος) Ἰσαὰκ Λάουντς (Lowndes), ἄριστο γνώστη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ποὺ βρισκόταν τότε στὴ
Ζάκυνθο.
Στὶς 14/26 Ἀπριλίου 1821, στὴν ἀναφορὰ τοῦ (Report) πρὸς τὴν ἐταιρία τοῦ London

Ὁ Ἀββὰς Ἰσσὰκ γιὰ τοὺς πειρασμοὺς στὸν πνευματικὸ ἀγώνα




Ἀββὰς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος
«Γνώριζε ὅτι χωρὶς πειρασμοὺς εὑρίσκεσαι μακριὰ ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι δὲν περπατᾶς στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων. Ὅταν ζεῖς ἐνάρετα, περίμενε πειρασμούς. Ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεό, φοβεῖται καὶ τὴ σκιὰ του ἀκόμη. Ὅποιος ἔχει τὸν ἔπαινο τῆς συνειδήσεως, ἔχει τὴν ἐπιθυμία τοῦ θανάτου!... Οἱ πειρασμοὶ μᾶς χαλιβδώνουν στὴν ἀρετή. Ἀλλιῶς οἱ ἀρετὲς εἶναι ἀδόκιμες καὶ ψεύτικες. Οἱ πειρασμοὶ ὁδηγοῦν στὴν ἀπόκτηση τῆς σοφίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Πίστη στὸ Θεὸ ὁδηγεῖ στὴν περιφρόνηση τῶν πειρασμῶν».

ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ




Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία με τα λόγια του Παύλου
Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Αναχωρώντας από τη Φλώρινα (μίλησα σε εκδήλωση του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου «Αριστοτέλης») για τη Θεσσαλονίκη, ζήτησα από τους φίλους μου να κάνουμε δύο στάσεις. Η πρώτη στο Νυμφαίο, για να γνωρίσω τον παπα-Γιάννη Ζέζιο, ο οποίος έγινε ιερέας κατόπιν προτροπής του Νίκου Μέρτζου για να έχει το χωριό παπά. Η δεύτερη στάση ήταν στη Σιάτιστα, την πόλη των ευεργετών. Ηθελα να περπατήσω ξανά στα δρομάκια πέραν της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, του Επισκοπικού Μεγάρου, του Τραμπάντζειου Γυμνασίου και του Αρχοντικού Δόλγκηρα, εκεί όπου το 2013 έκανα για την ΕΡΤ μια από τις ωραιότερες συνεντεύξεις της ζωής μου, με τον μακαριστό μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο, ο οποίος εκοιμήθη προ διμήνου. Τον αγαπούσα πολύ αυτόν τον άνθρωπο, θεωρούσα ότι έχει ταυτόχρονα προδιαγραφές Αρχιεπισκόπου, αλλά και αγίου. Περπάτησα παντού στο σούρουπο αυτής της γλυκιάς βραδιάς, εκτός από το Επισκοπικό Μέγαρο, το οποίο έμοιαζε θεοσκότεινο. Μπήκα ακόμη και σε μαγαζιά στα οποία μύριζε -Κυριακή της Ορθοδοξίας ήταν- πολύ λιβάνι. Οι καταστηματάρχες μού είπαν ότι τέτοια μέρα κάθε χρόνο ο Παύλος έπαιρνε την εικόνα της Παναγίας από το ομώνυμο μοναστήρι και με λιτανεία-πορεία 15 ολόκληρων χιλιομέτρων τη μετέφερε στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου έμενε μέχρι το Πάσχα.

Αν θέλει το έθνος να πεθάνει, ας πεθάνει







Αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι το χορός του Ζαλόγγου δεν έγινε ποτέ, κι ας τον περιγράφει κι ας τον υμνεί ο Σολωμός, αν δεν μας νοιάζει ότι ο Μακρυγιάννης ήταν ήρωας και μας νοιάζει ότι ήταν αλκοολικός, αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν σφαγέας, το έθνος αυτό θα πεθάνει.

Και εάν το έθνος θέλει να πεθάνει, ας πεθάνει.

Όταν στα σχολεία διδάσκουμε την Ιστορία διαμελισμένη, όταν τα παιδάκια εξ απαλών ονύχων μαθαίνουν τη γλώσσα μας μέσα από σχολικά ανθολόγια με συνταγές μαγειρικής ή από διαφημιστικά κείμενα κι όχι από τον λογοτεχνικό μας θησαυρό, όταν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν απεργήσει για όλα τα άλλα εκτός από το περιεχόμενο των σπουδών, τότε αυτή η χώρα πάει για προτεκτοράτο, πήγε κι έφθασε.

Όταν στα ΑΕΙ λυσσομανάει ο εθνομηδενισμός, όταν τα μπροστοκρίαρα του εθνομηδενισμού έχουν το λύειν και το δεσμείν, όταν κάνουν κουμάντο σε καριέρες και ακολουθούνται από χαμερπείς γλείφτες, όταν η ιδεολογική γλίτσα γίνεται βία και τρομοκρατία, τότε το έθνος πεθαίνει. Και αν αυτό το έθνος θέλει να πεθάνει, ας πεθάνει.

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

«Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα»






Του Στέλιου Παπαθεμελή

Ο πεφυσιωμένος εξ ανατολών κομπαστής υπεραίρεται ευκαίρως, ακαίρως για την αριθμητική – ποσοτική υπεροχή της χώρας του απέναντί μας. Για να μας προκαλέσει ο πανάθλιος δεσμεύει με παράνομη navtex για άσκηση ανήμερα της Εθνικής μας Επετείου το Αιγαίο ανάμεσα Ρόδο και Καστελόριζο.

Ο Ελληνισμός ωστόσο το ξέρει ανέκαθεν ότι

«η μεγαλοσύνη στα έθνη
δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα
μετριέται και με το αίμα»
(Κ. Παλαμάς).Εκφωνώντας ο ίδιος ποιητής τον πανηγυρικό της επετείου την 25/3/1928 στην Ακαδημία Αθηνών δανείζεται από τον τελευταίο λόγο του Σπυρίδωνος Τρικούπη τα ακόλουθα:

«Εορτάζοντες οι Πανέλληνες την Εικοστήν Πέμπτην Μαρτίου δύνανται να λέγωσιν υπερηφάνως: “Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος”. Ναι Θεού ποίημα είναι η Εικοστή Πέμπτη Μαρτίου»!Η Τουρκία υπήρξε και εξακολουθεί με ιδιαίτερη έμφαση σήμερα να είναι ο θανάσιμος εχθρός τού Ελληνισμού. Ο ξυπασμένος νεοοθωμανός ακονίζει τα δόντια του και πότε απειλεί με φέρετρα όσους αμφισβητούν την κυριαρχία του στην Κωνσταντινούπολη και πότε γρυλλίζει να ρίξει τους «γκιαούρηδες στη θάλασσα της Σμύρνης»!...

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

Η μάστιγα της μετανάστευσης



Στην Ελλάδα υπάρχει μέλλον, για το οποίο όμως πρέπει να αγωνισθεί κανείς τόσο με το εγχώριο, σαθρό κατεστημένο, όσο και με τους Γερμανούς εισβολείς – αφού πρόκειται για μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, με τρεις σημαντικότατους οικονομικούς πυλώνες: την ποιοτική γεωργία, τη ναυτιλία, καθώς επίσης τον τουρισμό.
Επικαιρότητα
Ακούγεται πολύ συχνά ότι, δεν μπορεί κανείς να συμβουλεύσει τους νέους να μείνουν στην Ελλάδα, εργαζόμενοι για 300 € το μήνα που δεν φτάνουν καν για να πληρώσουν το ενοίκιο τους – πόσο μάλλον όταν δεν βρίσκουν δουλειά, αδυνατώντας να αξιοποιήσουν τις δεξιότητες τους, χάνοντας την αυτοπεποίθηση τους, καθώς επίσης τη διάθεση τους να εξελιχθούν, αποκτώντας εργασιακές εμπειρίες και προσφέροντας τόσο στον εαυτό τους, όσο και στην πατρίδα τους.
Ακόμη χειρότερα πως δεν μπορεί να τους συμβουλεύει μία γενιά που οδήγησε τη χώρα της στη χρεοκοπία, ενώ δεν αντιστέκεται καθόλου στα μαρτύρια, στα οποία την υποβάλλουν οι δανειστές – σιωπώντας όπως τα πρόβατα που οδηγούνται στη σφαγή.
Βέβαια πρόκειται για τη μισή αλήθεια, όσον αφορά τις ευθύνες των Ελλήνων για την πτώχευση – οι οποίες είναι ασφαλώς υπαρκτές, αφού αρκετοί ξόδευαν χρήματα δανειζόμενοι, ορισμένοι

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Ναζιστικό σχέδιο,αμερικανική η σφραγίδα!






ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Ναζιστικό σχέδιο,αμερικανική η σφραγίδα!
Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

[Προβληματιστήκαμε αν θα έπρεπε να θέσουμε ερωτηματικό στον τίτλο. Ο αναγνώστης θα κρίνει διαβάζοντας τα δύο κείμενα που ακολουθούν. Το πρώτο είναι συνέντευξη του πρώην υφυπουργού πολιτισμού της Γαλλίας Φιλίπ ντε Βιλιέ, συγγραφέα βιβλίου με τίτλο ΄΄Τράβηξα το νήμα του ψεύδους και όλα ακολούθησαν΄΄, το οποίο προκάλεσε σάλο στη Γαλλία με τις αποκαλύψεις του.
Το δεύτερο είναι κριτική σε αυτό το βιβλίο από πανεπιστημιακό. Από τους τρεις πατέρες της ΕΕ, οι δύο ήταν Γάλλοι ενσυνείδητοι απάτριδες, στην υπηρεσία – έμμισθοι - των Αμερικανών και ο τρίτος, Γερμανός, αρχιτέκτονας της ιδέας επί Χίτλερ, αιχμάλωτος των Αμερικανών, και πρώτος Επίτροπος της ΕΕ, λόγω... εμπειρίας. Έτσι εξηγείται το αντιχριστιανικό της πνεύμα, ο θερμός φιλοτουρκισμός και ο αντιρωσισμός της, επικαιροποίηση του αντισοβιετισμού του Χίτλερ... Και η τραγική επίσης διαπίστωση είναι ότι με τη συμπλήρωση μιας δεκαετίας από της ήττα της, η Γερμανία έχει τον πρώτο λόγο στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι... Ε.Δ.Ν.]

Φιλίπ ντε Βιλιέ
Κατά την άποψή σας, η οικοδόμηση της Ευρώπης βασίστηκε σε ένα ψέμα: η ΕΕ δεν εξυπηρετούσε τα ευρωπαϊκά συμφέροντα αλλά αυτά των ΗΠΑ και της CIA. Δεν είστε συνωμοσιολόγος;
Συνωμοσία είναι φήμη και φαντασία. Εγώ δημοσιεύω έγγραφα. Οι αποδείξεις που προσκομίζω μέσω των αρχείων δείχνουν ότι οι Αμερικανοί δεν ήθελαν μια «Ευρωπαϊκή δύναμη». Ήθελαν μια δευτερεύουσα αγορά να διαθέτουν την πλεονάζουσα παραγωγή τους και μια απλή «εκτελεστική επιτροπή» σε ένα υπερατλαντικό μπλοκ, όπου τα ευρωπαϊκά έθνη θα συνενώνονταν υπό μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Το σχέδιο αυτό εκτελέστηκε από τον Ζαν Μονέ. Στα απομνημονεύματά του, αναγγέλειάλλωστε ότι η Ευρώπη "δεν θα είναι παρά ένας σταθμός" προς μια παγκόσμια μαζική αγορά.
50.000 δολάρια το χρόνο
Ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση ενθαρρύνθηκε εξαρχής από τις ΗΠΑ για να αποτελέσει ένα φιλελεύθερο μπλοκ κατά της ΕΣΣΔ δεν είναι μυστικό
...

Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

Τί είναι ένα Ανάθεμα; (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)






Τί εἶναι ἕνα Ἀνάθεμα;
ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου


Σπανίως τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖο τώρα ἐπιτελεῖται, λαμβάνει χώρα ἄνευ ἐπικρίσεων καί ἐπιτιμήσεων ἐκ μέρους κάποιου. Καί ἀνεξαρτήτως ἀπό τό πόσες ὁμιλίες γίνονται ἐξηγώντας ὅτι στό σημεῖο αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ σοφῶς γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν της, παρά ταῦτα οἱ δυσαρεστημένοι ἁπλῶς συνεχίζουν νά ἐπαναλαμβάνουν τό στίχο τους. Εἴτε δέν ἀκοῦν τίς ὁμιλίες, εἴτε αὐτές οἱ ὁμιλίες δέν «χτυποῦν κέντρο» ὅσον ἀφορᾷ στίς παρεξηγήσεις τοῦ τελευταίου, ἤ ἴσως ἔχουν διαμορφώσει τή δική τους ἀντίληψη περί τοῦ Συνοδικοῦ αὐτοῦ καί δέν θέλουν νά τήν ἐγκαταλείψουν, ἀνεξαρτήτως ἀπό τό τί τούς λέγεις.Τά ἀναθέματά μας σέ κάποιους ἀνθρώπους φαίνονται ἀπάνθρωπα, σέ ἄλλους περιοριστικά. Τέτοιες κατηγορίες μπορεῖ νά ἰσχύουν σέ ἄλλες περιστάσεις, ἀλλά μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν στό δικό μας Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας. Θά διευκρινήσω γιά χάρη σας ἐν συντομίᾳ γιατί ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ ἔτσι, καί νομίζω ὅτι καί ἐσεῖς οἱ ἴδιοι θά συμφωνήσετε μαζί μου ὅτι ἡ Ἐκκλησία πράττοντας ἔτσι, ἐνεργεῖ μέ σοφό τρόπο.


Ἡ Ἐκκλησία ὡς κοινότητα ὁμοφρόνων πιστῶν

Τί εἶναι ἡ ἁγία Ἐκκλησία; Εἶναι μία κοινότητα πιστευόντων, ἑνωμένων μεταξύ τους μέ μία ἑνότητα ὁμολογίας θεϊκῶς ἀποκαλυμμένων ἀληθειῶν, μέ μία ἑνότητα ἐξαγιασμοῦ μέσῳ θεϊκῶς καθιερωμένων Μυστηρίων, καί μέ μία ἑνότητα διοικήσεως καί καθοδηγήσεως ἀπό ποιμένες δοσμένους ἀπό τόν Θεό. Ἡ ἑνότητα τῆς ὁμολογίας, τοῦ ἐξαγιασμοῦ καί τῆς διοικήσεως συνιστᾷ τόν κανονισμό αὐτῆς τῆς κοινότητας, πού εἶναι ὑποχρεωτικός γιά ὁποιονδήποτε ἐντάσσεται σέ Αὐτήν. Ἡ ἰδιότητα τοῦ μέλους σέ αὐτή τήν κοινότητα ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἀποδοχή αὐτοῦ τοῦ κανονισμοῦ καί τήν συμφωνία μέ αὐτόν· ἡ παραμονή σέ αὐτήν τήν κοινότητα ἐξαρτᾶται ἀπό τήν τήρησή του. Ἄς δοῦμε πῶς ἡ ἁγία Ἐκκλησία ἀναπτύχθηκε καί πῶς συνεχίζει νά ἀναπτύσσεται. Οἱ ἱεροκήρυκες κηρύττουν. Μερικοί ἀπό τούς ἀκροατές δέν παραδέχονται τό κήρυγμα καί φεύγουν· ἄλλοι τό ἀποδέχονται καί σάν ἀποτέλεσμα τῆς ἀποδοχῆς του ἁγιάζονται ἀπό τά ἅγια Μυστήρια, ἀκολουθοῦν τήν καθοδήγηση τῶν ποιμένων, καί ἔτσι ἐνσωματώνονται μέσα στήν ἁγία Ἐκκλησία - ἐκκλησιοποιοῦνται. Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἰσάγονται σέ Αὐτήν. Κατά τήν εἰσαγωγή τους, μείγνυνται μέ ὅλα τά μέλη Της, ἑνώνονται μαζί τους, καί παραμένουν στήν Ἐκκλησία μόνον καθ΄ὅσον συνεχίζουν νά εἶναι ἕνα μέ αὐτά ὅλα.


Κάθε κοινότητα ἔχει θεμελιακούς κανονισμούς

Ὁ ἄνθρωπος μεταξύ διαβόλου καί Θεοῦ


ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
Ὁ ἄνθρωπος μεταξύ διαβόλου καί Θεοῦ
(Ἐπιμέλεια π. Ἀθανασίου Μηνᾶ)
(Ἕνα μικρό ἀντίδωρο στούς ἀπανταχοῦ ἀγωνιζομένους ὀρθοδόξους χριστιανούς)
Σέ τοῦτον τόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται πάντοτε μεταξύ τοῦ διαβόλου καί τοῦ Θεοῦ,
συμφιλιώνεται εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο, ζεῖ εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο. Εἶναι φίλος τοῦ διαβόλου καί ζεῖ μέ αὐτόν, ὅταν βαδίζει στίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, ἐπειδή αὐτά εἶναι ἡ ψυχή, ἡ καρδιά τοῦ διαβόλου. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ, ζεῖ μέ Αὐτόν, ὅταν πορεύεται μέ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου, ὅταν γίνεται σύσσωμος τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία ἀποθησαυρίζεται ὁλόκληρος ὁ πλοῦτος, ὅλων τῶν Θείων αἰωνιοτήτων. Ναί, σέ τοῦτον ἐδῶ τόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος παρακάθεται, πάντοτε, εἴτε στήν τράπεζα τοῦ διαβόλου εἴτε στήν τράπεζα τοῦ Κυρίου Χριστοῦ, τοῦ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ[1].

Θεματική Εβδομάδα [2018-2019]: ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ στον ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ του «φύλου χωρίς ταυτότητα»!


Για τρίτη συνεχή χρονιά το Υπουργείο Παιδείας εντάσσει στη θεματολογία της λεγόμενης «Θεματικής Εβδομάδας» το θέμα της Ταυτότητας Φύλου. Προωθούνται οι λεγόμενες «έμφυλες ταυτότητες» και συγκεκριμένα γίνεται προσπάθεια να διαχωριστεί το βιολογικό από το «κοινωνικό» φύλο και να «αποδομηθούν τά έμφυλα στερεότυπα»!

Η Ταυτότητα Φύλου αποτελεί βασικό δομικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του καθενός μας, ακρογωνιαίο λίθο, τόσο για την προσωπική μας τελείωση, όσο και για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Το να αισθάνεται και να λειτουργεί το αγόρι ως άνδρας και το κορίτσι ως γυναίκα, αποτελεί προϋπόθεση για μια ομαλή οικογενειακή και δημόσια ζωή.


Προκύπτουν μεγάλες και ΣΟΒΑΡΕΣ ευθύνες για το ΥΠΕΠΘ !


Το ΥΠΕΠΘ μέσω της "Θεματικής Εβδομάδας" στα Γυμνάσια, προπαγανδίζει σε μαθητές και εκπαιδευτικούς ανεύθυνες, κατευθυνόμενες, ψευδείς και διαστρεβλωμένες ψυχολογικές προσεγγίσεις περί της Ταυτότητας Φύλου (*βλ. σχετικά: "Τι πραγματικά σημαίνει Ταυτότητα Φύλου; ")


Νηστεύσωμεν μήνιδος παθῶν, τρυφήσωμεν τὴν ἀγάπην τὴν ἀνόθευτον, θρέψωμεν πένητας τῷ ἄρτῳ, τῇ θείᾳ σιτιζόμενοι χάριτι, καὶ δάκρυσι τὰ δάκρυα σβέσωμεν, τὰ τῆς μελλούσης ἀποφάσεως.

Ταλαίπωρε στέναξον ψυχή, σκυθρώπασον, μετανοίας τρόπους ἔνδειξον, νῡν ἐπὶ θύραις ἡ ἡμέρα, ὁ κρίνων ἀποτόμως καθέζεται, ἑκάστῳ ἀπονέμων τὰ ἄξια, τῶν πεπραγμένων καθὼς γέγραπται.

Οὐ κέκτημαι πράξεις ἀγαθάς, ἐσπίλωσα τὸν χι
τῶνα, ὄνπερ εἴληφα θείου Βαπτίσματος ἐνδύσει, ἐν σκότει ἀγνωσίας πορεύομαι, φωτί με τοῦ προσώπου σου Κύριε, ἀπεγνωσμένον νῡν ἀνόρθωσον.

Η Σαρακοστή αποκαλύπτει την κρυφή πραγματικότητά μας



(Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης †2014)


Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια.
Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του.
Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή.
Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.
Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομο- λόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία.
Δεν θέλει ο άνθρωπος σήμερα να δώσει κάτι, μόνο να πάρει, δίχως μόχθο και καμία προσωπική θυσία. Φοβάται να δει κατάματα τον εαυτό του. Συστηματικά τον αποφεύγει. Αγωνιά στο εσωτερικό κενό του.
Η Σαρακοστή λειτουργεί σαν ακτινογραφικό μηχάνημα, σαν φωτογραφική μηχανή, σαν καθρέφτης. Κατά κάποιο τρόπο τη θεωρούμε αποκρουστική, γιατί θα αποκαλύψει την κρυφή πραγματικότητά μας.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Tο τέλος του διαβόλου και η σαρακοστή




Ο δε διάβολος, ὅσον περνᾷ ὁ καιρός κάι φθάνει τό τέλος του, τόσον πολεμεῖ καί βιάζεται μέ ἄκραν μανίαν ὅλους νά μᾶς κολάσῃ.

Τώρα πρό παντός τήν Μεγάλη Σαρακοστήν πού μᾶς ἔρχεται, πολλούς πειρασμούς κάι πολλάς ταραχάς κινοῦν κατ’ ἐπάνω μας οἱ παμμόχθηροι δαίμονες.

Ἐπειδή καί ἡμεῖς κατ’ αὐτόν τόν καιρόν τούς θλίβομεν περισσῶς μέ νηστείαν καί προσευχή, γίνονται καί αὐτοί καθ’ ἠμῶν ἀγριώτεροι. Φρόντισε λοιπόν νά κερδίσῃς στεφάνους εἰς τό στάδιον αὐτό τῆς ἀθλήσεως. Πρέπει νά γίνῃς γενναιότερος. Νά παραταχθῇς στῆθος πρός στῆθος πρός αὐτούς τούς ἀσάρκους. Μήν τούς φοβῆσαι….”

∽ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής † Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας ΙΣΤ΄

πηγή: www.askitikon.eu

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Οι δήθεν ύβρεις κατά του Ελληνισμού και την Κυριακή της Ορθοδοξίας








.
Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού

Η Αγία μας Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία καθόρισε, ως όφειλε, επακριβώς τα όρια της αλήθειας και της πλάνης, διότι πιστεύει ότι η αλήθεια είναι συνώνυμη με τη σωτηρία. Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων περιχαρακώνουν την βιβλική αλήθεια και την αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας μας, ώστε να αποτελούν την αλάνθαστη πυξίδα πλεύσης του νοητού σκάφους της ως τα έσχατα της ιστορίας.
Μελετώντας με προσοχή το «Συνοδικό» Της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, το οποίο διαβάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας στους ναούς, κατά την τελετή της περιφοράς των Ιερών Εικόνων, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα τη μέριμνα των Πατέρων να καθαρθεί η πίστη της Εκκλησίας από περιρρέουσες ιδέες του παρελθόντος, τις οποίες κάποιοι αναμίγνυαν με την διδασκαλία Της, με στόχο να επικρατεί σύγχυση στους πιστούς.
Κάποιοι, όμως περίεργοι τύποι, τα τελευταία χρόνια, που αρέσκονται να παριστάνουν τους «ελληναράδες», ασκούν σκληρή κριτική κατά των «όρων» της αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ότι δήθεν μέσω αυτών …υβρίζεται ο Ελληνισμός, επειδή απορρίπτονται από αυτή ορισμένες δοξασίες των αρχαίων προγόνων μας ως αντίθετες με τη χριστιανική διδασκαλία! Δεν κάνουν όμως τον κόπο να μελετήσουν, τι είδους δοξασίες είναι αυτές και την αντιφατικότητα και το ξεπερασμένο τους, ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα.

Αναφέρουμε ως παραδείγματα τις δοξασίες της προΰπαρξης των ψυχών και της αϊδιότητας του κόσμου, τις οποίες η πλειοψηφία των αρχαίων σοφών (π.χ. σοφιστές, επικούρειοι, κλπ) τις απέρριπτε, αν και είχαν διατυπωθεί από μεγάλους σοφούς (π.χ. Πλάτων). Την ύπαρξη και κατά συνέπεια την προΰπαρξη της ψυχής την είχαν απορρίψει οι περισσότεροι των αρχαίων φιλοσόφων.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Ἡ Ἐκκλησία ἀπέναντι στὴν καύση τῶν νεκρῶν δὲν μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι ἀρνητική, οὔτε νὰ πραγματοποιεῖ ἐκκλησιαστικὴ πράξη





Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χριστιανικὴ ἠθικὴ ΙΙ», τοῦ Γεωργίου Ἰ. Μαντζαρίδη, καθηγητὴ Θεολογικῆς ΑΠΘ
Καύση καὶ ταφή
Ἡ καύση, ὅπως καὶ ἡ ταφὴ τῶν νεκρῶν, δὲν ἔχει μόνο πρακτικό, ἀλλὰ καὶ βαθὺ συμβολικὸ χαρακτήρα. Ἀντίστοιχα ἡ προτίμηση τῆς καύσεως ἢ τῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν δὲν ἐξαντλεῖται στὸ ἐπίπεδο τῆς λογικῆς, ἀλλὰ ἀνάγεται στὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου· ἀνάγεται στὴ στάση του ἀπέναντι στὸ ὀξύτερο ὁριακὸ φαινόμενο τῆς ὑπάρξεώς του, στὸν θάνατο. Καὶ τὸ νόημα ποὺ προσδίδει ὁ ἄνθρωπος στὸν θάνατο ἀποτυπώνεται στὴ μία ἢ τὴν ἄλλη προτίμησή του.
Ἡ σχέση μὲ τὴν ἀνάσταση
Γίνεται λοιπὸν φανερὸ ὅτι καὶ ἡ ταφὴ τῶν νεκρῶν, μολονότι δὲν ἀποτελεῖ δογματικὸ θέμα, δὲν παύει νὰ συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴ χριστιανικὴ δογματικὴ διδασκαλία. Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, στὴν ὁποία πιστεύει ἡ Ἐκκλησία, δὲν θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὴν ταφὴ ἢ καύση τους. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ...
τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ ταφὴ τῶν νεκρῶν δὲν εἶναι ἄσχετη μὲ τὴν πίστη στὴν ἀνάσταση. Ἡ προτίμηση τῆς ταφῆς καὶ ἡ ἀπόρριψη τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν συνυφαίνονται μὲ τὴν ὅλη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του.


Ἡ πρόταξη τοῦ σκοποῦ
Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀποστρέφεται τὸ σῶμα, ἀλλὰ τὸ τιμᾶ. Ὁ ἄνθρωπος εἰκονίζει τὸ Θεὸ ὄχι μόνο ὡς ψυχὴ ἀλλὰ καὶ ὡς σῶμα. Καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰ δεχθεῖ μέσα του αὐτὸν ποὺ εἰκονίζει, δηλαδὴ τὸν Θεό. Ὅλα τὰ ἄλλα ὑποτάσσονται καὶ ἐντάσσονται στὸν σκοπὸ αὐτόν. Ἂν καὶ ἡ καύση τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου συμβαίνει νὰ ὑπηρετεῖ αὐτὸν τὸν σκοπό, γίνεται ὄχι μόνο ἀποδεκτὴ ἀλλὰ καὶ ἐπιθυμητή. Ἔτσι οἱ Χριστιανοὶ ποὺ καταδικάζονταν στὸν διὰ πυρᾶς θάνατο δὲν τὸν ἀπέφευγαν, ἀλλὰ τὸν ὑπέμεναν προσβλέποντας στὴν ἕνωσή τους μὲ τὸν Χριστό.


Τιμὴ πρὸς τὸ σῶμα

Σοφές και σφαγιασμένες κουβέντες του Γέρου του Μωριά





Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843). Αθάνατος.
«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτο ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτο με ένα λαόν, όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωριστεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνο ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ’ ως σκλάβους. Μία φοράν, όταν επήραμε το Ναύπλιο, ήλθεν ο Άμιλτον να με ιδεί. Μου είπε ότι: «Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμό, και η Αγγλία να μεσιτεύσει». Εγώ του αποκρίθηκα, ότι: «Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπιτάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;» - «Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια, η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά». Έτσι δεν με ομίλησε πλέον.

Υπουργείο Παιδείας: Το σχέδιο για το νέο Λύκειο

Το σχέδιο για το Νέο Λύκειο όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Παιδείας

Η νέα Γ΄ Γενικού Λυκείου και το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Εισαγωγή
Στόχος της προτεινόμενης αναμόρφωσης είναι η αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων της Γ΄ τάξης του Γενικού Λυκείου, που οφείλονται κυρίως στη διττή ιδιότητα όσων φοιτούν σε αυτή την τάξη, δηλαδή αφενός του μαθητή Λυκείου και αφετέρου του υποψήφιου φοιτητή Α.Ε.Ι. Αυτή η πραγματικότητα οδήγησε στην αδιαφορία των μαθητών για όσα μαθήματα δεν εμπλέκονται στις πανελλαδικές εξετάσεις, την αντιμετώπιση γενικά του σχολείου ως πάρεργου με αντίστοιχη προσήλωση στην παραπαιδεία, την υποβάθμιση του απολυτήριου και, βεβαίως, την άσκηση ασφυκτικής καθημερινής πίεσης στους νέους αλλά και στις οικογένειές τους που αναγκάζονται να δαπανούν για κάθε «φουρνιά» υποψηφίων 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ για την προετοιμασία προς τις πανελλαδικές.
Η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων αποτελεί παρέμβαση στη δομή και το πρόγραμμα της Γ΄ Λυκείου, στον τρόπο κτήσης του απολυτηρίου αλλά και στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην προοπτική σταδιακής καθιέρωσης της ελεύθερης πρόσβασης. Η πρόταση αυτή διαμορφώθηκε με βάση τη φιλοσοφία της προσέγγισης του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, των προτάσεων που διατυπώθηκαν στη διάρκεια του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία στην περίοδο 2015-2016, τα πορίσματα των συζητήσεων στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής την ίδια περίοδο, καθώς και μετά από διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα και διάφορους εκπαιδευτικούς και επιστημονικούς φορείς, ιδιαίτερα μετά τις εξαγγελίες της 3ης Σεπτεμβρίου 2018.
Οι αλλαγές που περιγράφονται παρακάτω εντάσσονται σε ένα γενικότερο σχέδιο ευρείας μεταρρύθμισης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που θα ενισχύει τον μορφωτικό ρόλο του Λυκείου με ολοκλήρωση της βασικής μόρφωσης στο πλαίσιο της καθιέρωσης της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης αλλά συγχρόνως είναι και στενά συνυφασμένες με τις μεταρρυθμίσεις της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σκοπός είναι να εξασφαλιστεί για την ελληνική νεολαία μια παιδεία σύγχρονη και ελκυστική που να

Τρίτη 12 Μαρτίου 2019

Ο πραγματικός λόγος που ο Ερντογάν αγοράζει τους S-400




Η Τουρκία πληρώνει το τίμημα… 

Μία πολύ μεγάλη αποκάλυψη έκανε ο Ali Tuygan, πρώην πρέσβης της Τουρκίας σε διάφορες ξένες πρωτεύουσες -υπηρέτησε και στην Αθήνα:

Υποστηρίζει σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, προχώρησε στην αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400, επειδή πληρώνει το τίμημα για την κατάρρευση του ρωσικού αεροπλάνου SU-24, στις 24 Νοεμβρίου 2015 και τη δολοφονία του πρέσβη της Ρωσίας, στις 19 Δεκεμβρίου 2016.

Εδώ και καιρό κυκλοφορούσε μία πληροφορία από την πλευρά των Γκιουλενιστών της Ουάσιγκτον, ότι ο Τούρκος πρόεδρος είναι υπό συνεχή εκβιασμό από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος ασκεί έλεγχο στον κ. Ερντογάν, εκβιάζοντας τον και με την ευάλωτη τουρκική οικονομία, την οποία η Ρωσία αποδεδειγμένα στηρίζει με πολλούς τρόπους.

Την πληροφορία δεν σχολίασαν επίσημα οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, αλλά από διπλωματικές πηγές είχε γίνει γνωστό ότι ήταν μία από τις εξηγήσεις που έδιναν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον αλλοπρόσαλλο Ερντογάν, που λάμβανε αποφάσεις οι οποίες ήταν εκτός τόπου και χρόνου και είχαν έντονο αντιαμερικανικό χαρακτήρα.

Ο κ. Tuygan, που θεωρείται από τους σοβαρούς Τούρκους διπλωμάτες, δίνει τώρα μία καλή εξήγηση για τη σύγκρουση της ‘Αγκυρας με την Ουάσιγκτον, που πλέον οδηγείται στα άκρα, καθώς οι Αμερικανοί δεν αποδέχονται με τίποτα την εγκατάσταση των S-400 στο τουρκικό έδαφος, επειδή -όπως υποστηρίζουν- οι Ρώσοι μέσω αυτού θα υποκλέψουν απόρρητες πληροφορίες των αμερικανικών οπλικών συστημάτων, που έχει αγοράσει η Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αμερικανική πλευρά έχει θέσεις τους όρους της στην Άγκυρα και έχει τονίσει επανειλημμένα, ιδιωτικά και δημόσια, ότι θα αντιδράσει και με κυρώσεις. Επίσης θα παγώσει όλες τις αγορές αμερικανικού πολεμικού υλικού από την Τουρκία, που θα έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα στις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως




Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Αν θέλης να αλλάξη ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό.
Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα που γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας· από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς» , και μάλιστα «ψευδόμενοι».
Τότε ζη μέρος της χαράς του Παραδείσου επί της γής, καθώς λέει το Ευαγγέλιο: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» .
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια.
Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζουν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα» ! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πια στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν …
Στην πνευματική ζωή συμβαίνει κάτι το παράδοξο: Όταν ο άνθρωπος υπομένη για την αγάπη του Χριστού, ακόμη και μαρτύριο, πλημμυρίζει η καρδιά του από θεία ηδονή. Το ίδιο, και όταν συμμετέχη στο Πάθος του Κυρίου.
Η σταύρωση προηγείται πάντοτε της αναστάσεως και φέρνει νίκη. Ο σταυρός φέρνει δόξα. Ο Χριστός, αφού ανέβηκε πρώτα στον Γολγοθά με τον Σταυρό και αφού σταυρώθηκε, μετά από τον Σταυρό ανέβηκε στον Πατέρα. Και τώρα ο Εσταυρωμένος Χριστός γλυκαίνει τις πίκρες των ανθρώπων και ο σταυρωμένος άνθρωπος μιμείται τον Θεάνθρωπο Ιησού.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε΄, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή, Θεσσαλονίκης.
iconandlight.wordpress.com
simeiakairwn
Αμέθυστος

Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος




Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς μόνο ἁγίους, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε: «Θεολόγο», λόγω τῆς ἐμπειρίας Θεοῦ μὲ τὴν ὁποία τὸν στόλισε ὁ Θεός.
Στὴ Μικρασιάτικη Γαλάτεια τῆς Παφλαγονίας τὸ ἔτος 957 βλέπει τὸ φῶς τῆς ζωῆς ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος. Οἱ γονεῖς του, εὐγενεῖς καὶ διακεκριμένοι στὴν ἐπαρχία ποὺ ζοῦσαν, ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν παιδεία καὶ τὴν ἀγωγὴ τοῦ μικροῦ Συμεών. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ τὸν στέλνουν 6 μόλις ἐτῶν στὴν Κωνσταντινούπολη σὲ συγγενικά τους πρόσωπα, τὰ ὁποῖα κατεῖχαν θέσεις μέσα στὰ ἀνάκτορα. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἡλικία δέχεται τὰ πρῶτα μαθήματα καὶ σύντομα ἐπιδίδεται στὴν ταχυγραφία καὶ καλλιγραφία.
Ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἐποχὴ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ θείου του ἀποδέχεται τὸ ἀξίωμα τοῦ σπαθαροκουβιλάριου, καθὼς καὶ τὴ διάκριση νὰ γίνει μέλος τῆς Συγκλήτου. Βέβαια ποτὲ δὲν τὸν ἔθελξαν τέτοιες κοσμικὲς θέσεις. Καὶ ἂν ἐδέχθη κάτι τέτοιο, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσει τὸν θεῖο του. Ἡ ἐφηβικὴ καρδιὰ τοῦ Συμεὼν δὲν συγκινεῖται ἀπὸ τὴ θέση ποὺ κατέχει οὔτε ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη ποὺ προδιαγράφεται γι’ αὐτόν. Ἡ γνωριμία του μὲ τὸν πνευματικό του, ἅγιο Συμεὼν τὸν Εὐλαβή τὸν Στουδίτη, ἔχει ἀνοίξει ἄλλους ὁρίζοντες καὶ διαφορετικοὺς πόθους στὴν καρδιά του.
Γι’ αὐτὸ καὶ μόλις τοῦ δίνεται ἡ κατάλληλη εὐκαιρία, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Νικηφόρου Φωκᾶ (969), ἐγκαταλείπει τὴ θέση του στὰ ἀνάκτορα καὶ σὲ ἡλικία 14 ἐτῶν πηγαίνει στὴν περίφημη...
Μονὴ τοῦ Στουδίου καὶ ἀναζητεῖ νὰ μείνει πλησίον τοῦ πνευματικοῦ του πατρός. Ὁ πνευματικός του ὅμως δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν παραμονή του στὸ μοναστήρι, γιατί κρίνει ὅτι ἡ ἡλικία του εἶναι ἀκατάλληλη γιὰ μία τόσο μεγάλη ἀπόφαση, καὶ τοῦ ὑπαγορεύει νὰ ἐπιστρέψει στὸ σπίτι τοῦ θείου του. Λύπη κατακλύζει τὴν καρδιὰ τοῦ Συμεὼν γιὰ τὸ ἀνεκπλήρωτο τῆς ἐπιθυμίας του. Ἐπιστρέφει παρόλα αὐτὰ στὸ σπίτι τοῦ θείου του, ὅπου ἐπιδίδεται στὴν προσευχὴ καὶ στὴ μελέτη θεολογικῶν καὶ πνευματικῶν κειμένων ποὺ τοῦ συνέστησε ὁ πνευματικός του.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019

Μνήμη της Αγίας Θεοδώρας, της Βασιλίσσης (11 Μαρτίου)






Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Θεοδώρας, της Βασιλίσσης.
Η Οσία Θεοδώρα, ήταν κόρη του Ιωάννη, άρχοντα της Θεσσαλονίκης, επί αυτοκράτορος Αλεξίου του Κομνηνού. Σε νεαρή ηλικία έλαβε σύζυγό της τον Μιχαήλ Δούκα, κατοπινό άρχοντα της Ηπείρου. Ωστόσο, παρά τις τιμές και τα αξιώματα, παρέμεινε ταπεινή στο φρόνημα και φρόντιζε τους πτωχούς και τους αδύνατους.
Όμως, μεγάλη δοκιμασία την περίμενε όταν ο σύζυγός της δεσμεύτηκε με άλλη γυναίκα. Η Αγία έδειξε και σ’ αυτή τη περίσταση το ψυχικό της μεγαλείο και με τη θερμή της προσευχή κατόρθωσε να επαναφέρει το σύζυγό της στο δρόμο του Θεού. Μετανιωμένος πλέον, ζήτησε συγγνώμη και έζησαν μαζί με πνεύμα Θεού.Μετά το θάνατό του, η Αγία αποσύρθηκε στο Μοναστήρι τού Αγίου Γεωργίου, που η ίδια έκτισε και έζησε ασκητική ζωή έως την ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς της.

Κλειδί για όλα όσα ανθρώπινα συμβαίνουν στον κόσμο τούτο είναι η μετάνοια και η επιστροφή στην απέραντη αγάπη του Χριστού, παραμένοντας προσηλωμένοι στον Εσταυρωμένο Ιησού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Αναστάσιος

Ο Αγώνας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής




Ομιλία του γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Αυτές τις ημέρες εισερχόμεθα στο μεγάλο πνευμα­τικό στάδιο της ευλογημένης Αγίας Τεσσαρακοστής. Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μία περίο­δος κατανυκτική, περίοδος για μετάνοια, για δάκρυα, για αλλαγή του ανθρώπου, για ένα καινούργιο σταθμό στην πνευματική ζωή. Η Εκκλησία μας σαν στοργική μητέρα φροντίζουσα για τα παιδιά της, τους χριστιανούς, ώρισε αυτόν τον χρόνο της Τεσσαρακοστής σαν χρόνο ιδιαίτερα αγωνιστικό, για να τα βοηθήση να αγνισθούν περισσότερο, να καθαρισθούν και να οικειωθούν με τον Θεό, για να αξιωθούν να εορτάσουν την μεγάλη ημέρα της λαμπράς Αναστάσεως.
Πάντοτε οι χριστιανοί και ιδιαίτερα οι μοναχοί πρόσεχαν πολύ αυτό το πνευματικό στάδιο και το θεωρούσαν πολύ ιερό, διότι είναι μία περίοδος, που προβλέπει τόσο ψυχικούς όσο και σωματικούς αγώνες. Είναι ο αγώνας της νηστείας, ο αγώνας της αγρυπνίας, ο αγώνας της καθάρσεως και ο αγώνας στα πνευματικά καθήκοντα, που είναι πολύ περισσότερα από τις άλλες περιόδους του χρόνου. Γίνεται μία ανασυγκρότησις πνευματική και ο άνθρωπος δίνει μία μεγαλύτερη προσοχή στη φωνή της συνειδήσεως, προκειμένου να διορθώση ό,τι ίσως έχει παραμελήσει και να βελτιωθή ψυχικά.

Η Εκκλησία μας μας βοηθεί τόσο με τα διάφορα κατανυκτικά τροπάρια και τις ακολουθίες όσο και με κατηχήσεις, για να μας αλείψη και να μας κάνη αγωνιστικούς για την κάθαρσι της ψυχής μας.
Έχουμε τις κατανυκτικές εσπερινές Θείες Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων. Η Προηγιασμένη Λειτουργία είναι πολύ ωφέλιμη. Εκείνο το Χερουβικό της είναι γεμάτο από πνευματικότητα, από θεωρία κι από αγγελική παρουσία. Γι' αυτό πρέπει, ιδιαίτερα στις λειτουργίες αυτές τώρα τη Μ. Σαρακοστή, να προσερχώμεθα με μεγαλύτερη κατάνυξι. Εμείς οι οποίοι κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, πόσο πρέπει να είμεθα αγνοί και καθαροί, πόσο πρέπει ψυχοσωματικά να είμεθα εντάξει, για να επιδράση η θεϊκή χάρι στην ψυχή και στο σώμα μας! Δια τούτο η ζωή μας πρέπει να είναι πολύ προσεκτική. Τόσο στο κελλί μας όσο και στην εκκλησία πρέπει να βρέχουμε το πρόσωπό μας με δάκρυα, για να πλύνουμε έτσι την ψυχή μας, για να γίνη άξια να κοινωνήση. Βέβαια πολλές φορές ο διάβολος μας κάνει ακατάνυκτους. και πρώτον εμένα. Κι έτσι δεν μπορούμε να έχουμε δάκρυα και πολλές φορές μας βάζει κακούς λογισμούς. Τους κακούς λογισμούς με τις ανάλογες αμαρτωλές εικόνες πρέπει αμέσως να τους διώχνουμε, μόλις εμφανίζονται. Κι όταν έχουμε κακούς λογισμούς ή είναι ψυχρή η ψυχή μας με κάποιον αδελφό, να μην προσέλθουμε στον Θεό της αγάπης τον τόσο Αγνό και Άγιο.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΡΙΝΗΣ



''ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ '' . Ιδιόμελον Αίνων. Κυριακή Τυρινής. Χορός Π. Φορτωμά. Byz.music


Ἦχος πλ. α΄.


Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν
 τῆς Νηστείας ἀγῶνα, οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν
 πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν
 Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας
 τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν
 κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΗ ΤΗΝ ΚΥΡΑ-ΜΗΛΙΑ



Λόγος υϊκός, λόγος επικήδειος


Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
 Για τον καθένα η μάνα είναι «μάννα» και, βεβαίως, και η Μηλιά για μένα. Η Μηλιά, του Θεοχάρη Ακρίτα, της Μυροφόρας του Πρωτόπαπα και των Πρωτοπαπάδων. Η Μηλιά, ύστερα, του Νικόλα του Μασούρα, του αλετράρη, που τη νυμφεύθηκε μετά την πρόωρη χηρεία του.
     Πριν πω ο,τιδήποτε για τη μάνα μας, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η Μηλιά ήταν κόρη της Μυροφόρας, που προαναφέραμε, της γνωστής ως «Θεοχάραινας» της Κάτω Ζώδειας. Και τούτο, γιατί η γιαγιά μου η Μυροφόρα άφησε μνήμη οσίας γυναικός. Και, όπως η ίδια είπε στην αδελφή της Μάρθα (σήμερα 99 ετών!), σε μεταθανάτια ολοφώτεινη εμφάνισή της σ’ αυτήν: «Ο Χριστός με κατέταξε με τις παρθένες κι ας έκαμα τέσσερα παιδιά. Η παρθενία δεν είναι αυτό που νομίζετε. Έγκειται στον νου. Κι εγώ πρόσεχα τον νου μου από τα 33 μου χρόνια, οπόταν έχασα τον άνδρα μου». Η μάνα μου, από την πρώτη στιγμή που εισήλθε στο σπίτι του μακαριστού πατέρα μας, έμελλε να γίνει μητέρα, μητέρα των δύο ορφανών παιδιών του, του Ανδρέα μας και του Μιχάλη μας. Μία λεπτομέρεια, την οποία είναι καλά να την έχουν υπόψη τους οι σύγχρονες γυναίκες.
     Η μάνα μου δεν είχε μόνο να αναθρέψει τα παιδιά του πατέρα μου, από τον πρώτο του γάμο, και τον πενθερό του. Στο σπίτι μέσα βρήκε και την πενθερά του πατέρα μου από τον πρώτο του γάμο και τον πενθερό του. Όταν τα πενθερικά του πατέρα μου είδαν πόσο καλός άνθρωπος, πόσο καλή χριστιανή ήταν η Μηλιά, αν και είχαν κόρες, είπαν: «Καλύτερα στην Μηλιά να μείνουμε!»· κι έτσι τους γηροκόμησε και αυτούς. Όταν κάποτε πήγα να εξομολογηθώ, νέος διάκος τότε, στον Γέροντα του Σταυροβουνίου, π. Αθανάσιο, με ρώτησε: «Από πού είσαι, γιε μου;». «Από την Πάνω Ζώδεια», του απάντησα. «Από την Πάνω Ζώδεια», μου είπε τότε, «γνώρισα μια γυναίκα, που έκανε κάτι το σπάνιο: μεγάλωσε όχι μόνο τα δικά της παιδιά αλλά και τα παιδιά του άνδρα της από τον πρώτο του γάμο και γηροκόμησε και τα πενθερικά της!». Χαμογέλασα και του λέω· «Η μάννα μου είναι αυτή, Γέροντα!». «Είσαι ευλογημένος που έχεις αυτή τη μάνα!», μου είπε. «Πρόσεχε, γιατί ευλογημένες μάνες, σημαίνει ευλογημένες υποχρεώσεις».