Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Ἀπογοητευτική ἡ εἰκόνα τῶν Ἑλλήνων Πολιτικῶν πού ἐκθέτει τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο!




ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγου 
Κατά τή χθεσινή συζήτηση στήν ὁλομέλεια γιά τήν Παιδεία
Ἀπογοητευτική ἡ εἰκόνα τῶν Ἑλλήνων Πολιτικῶν πού ἐκθέτει τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο!
● Κατώτερη τῶν περιστάσεων ἡ στάση τοῦ Πρωθυπουργοῦ.
● Ὁ Γεν. Γραμματέας τοῦ Κ.Κ.Ε.ἔμεινε νά ὑπερασπισθεῖ τούς ἐθνικούς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας!
●Ἀκατάλληλος, τελικῶς, ὁ Ὑπουργός Παιδείας.

Χρειάζονταν μεγάλη ὑπομονή γιά νά παρακολουθήσει κανείς ὁλόκληρη τήν πρό ἡμερησίας διατάξεως συζήτηση στήν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, σέ ἐπίπεδο Ἀρχηγῶν κομμάτων, γιά τήν Παιδεία. Διήρκεσε περισσότερο ἀπό 7 ὁλόκληρες ὧρες! Χωρίς, ὅμως, κανένα οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα.

Τό ἐνδιαφέρον ἦταν αὐξημένο (καί) λόγω τοῦ σάλου πού ἔχει τελευταίως προκληθεῖ περί τοῦ νέου προγράμματος σπουδῶν γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στήν Α΄βάθμια καί Β΄θμια ἐκπαίδευση στή Χώρα μας, τό ὁποῖο μάλιστα ἀπεφασίσθη ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας νά ἐφαρμοσθεῖ ἀπό τήν τρέχουσα σχολική χρονιά, παρά (καί) τίς προφανεῖς ἐλλείψεις τῶν στοιχειωδῶν προϋποθέσεων γιά κάτι τέτοιο.
Σ' αὐτό τό σημεῖο θά ἐπικεντρώσουμε τήν ἀναφορά μας σέ τοῦτο τόν σχολιασμό. Σχολιασμός πού γίνεται προκειμένου νά ἐπισημανθεῖ ὅτι, ὅπως ἐπιβεβαιώθηκε, δυστυχῶς, ὁ Ἑλληνικός λαός δέν ἔχει νά προσδοκᾶ σχεδόν τίποτε ἀπό τούς Ἕλληνες πολιτικούς, τουλάχιστον γιά τέτοια σοβαρά ζητήματα.
Πρῶτος, ὁ κύριος Πρωθυπουργός ξεκίνησε μέ μία σοβαρή παρατυπία, ἀφοῦ ἐπέλεξε στά ὑποτίθεται 25΄ λεπτά τῆς πρωτολογίας του νά ἀναφερθεῖ ἐπί μακρόν σέ ἄλλα θέματα ἀπό τήν τρέχουσα πολιτική ἐπικαιρότητα, μέ ἀποτέλεσμα νά παραταθεῖ ἡ τοποθέτησή του σέ κάτι περισσότερο ἀπό 45΄ λεπτά.
Στό ἐπίμαχο θέμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἐπανέλαβε, μέ ἤπιους τόνους, τή γνωστή ἐπωδό τοῦ Ὑπουργοῦ, περί τῆς ἀνάγκης ἀλλαγῆς τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος ἀπό ὁμολογιακό σέ μάθημα γνώσεως τῶν θρησκειῶν, μέ τήν ἐπίσης συμπληρωματική ἐπωδό ὅτι δῆθεν θά δίνεται ἔμφαση στό ὀρθόδοξο χριστιανικό δόγμα!

ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ


 

 ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ
Μανώλης Κοττάκης
Η αξία της Ορθοδοξίας και οι δηλώσεις του Φίλη για τα Θρησκευτικά

Στο τηλέφωνο προχθές η μάνα μου: «Παιδί μου, αν έκανα κάτι και σε στενοχώρησα, θέλω να με συγχωρήσεις». Δεν είχα κοιτάξει το ημερολόγιο, για να θυμηθώ ότι αυτήν την εποχή οι γονείς μου ανοίγουν το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου στη γειτονιά μας, για να εκπληρώσουν το τάμα της ετήσιας λειτουργίας υπέρ ημών, και αιφνιδιάστηκα: «Τι να σε συγχωρήσω, ρε μάνα, δεσπότης είμαι;» Μου θύμισε ότι την επομένη είχαν την καθιερωμένη λειτουργία για την οικογένειά μας και πρόσθεσε: «Μα, θα μεταλάβω!» Τι να κάνω, της έδωσα... συγχώρεση με ένα «εντάξει» και κλείσαμε.
Την επομένη το μεσημέρι στο τηλέφωνο, ο πατέρας μου για ενημέρωση: «Ολα καλά, παιδί μου, και του χρόνου! Είχε πολύ κόσμο. Ευχαριστήθηκαν όλοι. Τον άρτο τον πλήρωσε η γιαγιά σου, τα πρόσφορα εμείς, τους καφέδες η μάνα του δημάρχου. Ολα εντάξει!» Ακουγα την ικανοποίηση στις φωνές τους και σιγά σιγά σχηματοποιούσα τη σκέψη μου γύρω από τη θρησκεία μας, την Ορθοδοξία. Από τη χροιά τους είχα την εντύπωση ότι άκουγα τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου. Ενας συνταξιούχος του ΙΚΑ και μια απλή νοικοκυρά μού μιλούσαν για μια λειτουργία σε ένα εκκλησάκι λες και επρόκειτο για το μεγαλύτερο γεγονός του κόσμου. Και, μάλιστα, με έναν τόνο χαράς, αγαλλίασης, ανακούφισης.

Την τελευταία φορά που κατέβηκα στην Αίγινα, η μάνα μου μού χάρισε ένα βιβλίο με κηρύγματα του προστάτη μας αγίου Νεκταρίου «Περί επιμελείας της ψυχής» μαζί με την διαπίστωση ότι δεν μπορεί να τη νικήσει δυσκολία καμία, όταν μελετά τη σκέψη του. Ο δε πατέρας μου, όταν ήρθε για τις εξετάσεις στον Ευαγγελισμό και ρωτήθηκε από τον κομμουνιστή γιατρό του πώς ανέκαμψε γρήγορα η καρδιά του, είπε: «Μα εμείς έχουμε τον άγιο, είναι ο καλύτερος ιατρός!»
Σας εκμυστηρεύομαι πράγματα πολύ προσωπικά σήμερα, γιατί ο Νίκος Φίλης με αναγκάζει. Βλέπετε, η λειτουργία στο νησί -έθιμο που τηρούν όλοι οι κάτοικοι της Αίγινας για να ανοίγουν τα δεκάδες εκκλησάκια που είναι διάσπαρτα στο νησί- συνέπεσε με τις δηλώσεις για τα Θρησκευτικά, τα οποία βρίσκει πολύ ομολογιακά. Εψαχνα απάντηση και την... ομολόγησαν οι γονείς μου.
Η Ορθοδοξία μάς κάνει πιο πλούσιους. Εχει την έννοια της συγχώρεσης μέσα της. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ χειρότερος, αν δεν πιστεύαμε σε μια ανώτερη ηθική δύναμη, τον Θεό. Και βεβαίως, ούτε λόγος για καλοσύνη, ανοχή, αλληλεγγύη χωρίς Αυτόν. Ναι, λοιπόν, ομολογιακό! Ετσι θα έπρεπε, υπουργέ.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

«Ο Πολύ αδικημένος Άγιος, Αββάς Ισαάκ ο Σύρος


~ Η ιερή μνήμη του εορτάζεται στις 28 Σεπτεμβρίου».

Μετά από πολλή προσευχή ο Άγιος Παΐσιος θέλησε να τιμάται η μνήμη του μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας , τον οποίο υπεραγαπούσε, σε ιδιαίτερη ημέρα και όχι μαζί με τον όσιο Εφραίμ τον Σύρο στις 28 Ιανουαρίου.
Έτσι επελέγη η 28η Σεπτεμβρίου, παρηγγέλθη και εξεδόθη ιδιαίτερη ακολουθία προς τιμήν του, γραμμένη από τον π.Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, και πανηγυρίζεται η μνήμη του κάθε χρόνο.
Για να έχουμε μια μικρή έστω εικόνα του πνευματικού αναστήματος του Αγίου Ισαάκ αξίζει να διαβάσουμε τις παρακάτω απόψεις συγχρόνων αγίων και γερόντων μας.


Ὁ Άγιος Παΐσιος γράφει στό βιβλίο του Ἐπιστολές: « Πολύ θά σέ βοηθήσει ὁ Ἀββάς Ἰσαάκ, διότι καί τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς δίνει νά καταλάβει κανείς, καί κάθε εἴδους μικρό ἤ μεγάλο κόμπλεξ καί ἐάν ἔχει ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στό Θεό, τόν βοηθάει γιά νά τό διώξη. Ἡ ὀλίγη μελέτη στόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ ἀλλοιώνει τήν ψυχή μέ τίς πολλές της βιταμίνες» (σ. 67).

Ἀκόμη στό βιβλίο «Ἁγιορεῖται Πατέρες καί ἁγιορείτικα», ὁ Άγιος ἀναφερόμενος στόν παπα – Τύχωνα γράφει: « Μιά μέρα μέ ρώτησε: – Ἐσύ παιδί μου, τί βιβλία διαβάζεις; Τοῦ ἀπάντησα: – Ἀββᾶ ᾿ Ισαάκ. – Πά, πά , πά , παιδί μου, αὐτός ὁ ἃγιος εἶναι μεγάλος! Οὔτε ἓναν ψύλλο δέν σκότωνε ὁ Ἀββᾶς ᾿ Ισαάκ. ῎ Ηθελε μέ αὐτό πού εἶπε νά τονίση τήν μεγάλη πνευματική εὐαισθησία τοῦ Ἁγίου». (σ. 32).

Ἐπίσης ὁ Γέροντας τῆς Αἴγινας Ἰερώνυμος συμβούλευε τά πνευματικά του παιδιά: «Νά μήν περάσει μέρα χωρίς νά διαβάσεις ἔστω καί μιά σελίδα ἀπό τόν ἀββᾶ ᾿ Ισαάκ. Ἐγώ πολύ τόν ἀγαπῶ τόν εὐλογημένο, γέροντά μου τόν ἔχω. Καί σέ ὃ, τι διαβάζεις, νά ἐγκύπτεις καί νά λέγεις μέσα σου: Ἐγώ τό πράττω αὐτό; ῎ Ετσι θά παρακινείσαι ἀπό τήν ἀνάγνωση νά μεταβαίνεις εἰς τήν πράξιν». (Πέτρου Μπότση, Γέροντας Ἱερώνυμος, ὁ ἡσυχαστής τῆς Αἴγινας, Ἀθῆνα 1993, β΄ ἔκδοση, σ. 121).

Τέλος ὁ Ἀρχιμ. Βασίλειος, πρωην καθηγούμενος τῆς ῾ Ι. Μονῆς ᾿ Ιβήρων, στό βιβλίο του « Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ἓνα πλησίασμα στόν κόσμο του», ἐκδ. Δόμος, 1988, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ὁ Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης συνιστᾶ σ᾿ ὃποιον δέν ἔχει χρήματα νά βγῆ ζητιάνος, νά μαζέψη τά ἀπαραίτητα καί νά πάρη τόν Ἀββᾶ ᾿ Ισαάκ» (σ. 17).


Για όσους επιδιώκουν την άσκηση και την αρετή, για όσους αγωνίζονται κατά των πειρασμών και των λογισμών, ο Αββάς Ισαάκ είναι ο καλύτερος οδηγός για τα πνευματικά.
O , κατά τον Άγιο Παΐσιο, πολύ αδικημένος άγιος του Θεού ας είναι βοηθός και παραστάτης μας στην σταυροαναστάσιμη Οδό.

Παραθέτουμε έναν μικρό σταχυολόγημα από τον απέραντο πνευματικό θησαυρό του Αγίου Ισαάκ:

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Ποια είναι η ελευθερία τού Πνεύματος και ποια είναι η ειρήνη τού Θεού


Τού π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Στην κατάσταση του φωτισμού ο άνθρωπος αποκτά την ελευθερία του Πνεύματος.

«Γι' αυτόν τον λόγο, επειδή είχαμε αυτούς τους ανθρώπους σε όλη την Τουρκοκρατία, γι' αυτό και δεν έσβησε η Ορθοδοξία. Εάν οι Ορθόδοξοι τότε στην Τουρκοκρατία ήταν αυτοί που είναι σήμερα, θα είχε σβήσει η Ορθοδοξία. Αυτό είναι το ιστορικό πικρό γεγονός.
Λοιπόν, ελεύθερος κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση φωτισμού. Γι' αυτό και λέμε στην Εκκλησία "Ειρήνη πάσι", διότι έτσι έχει την ειρήνη.
"Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν" (Ιω ιδ’, 27). Και όταν λέει ότι σας δίδω ειρήνη, σημαίνει ότι σας δίδω Πνεύμα άγιον, προσευχή στην καρδιά, και έτσι ο άνθρωπος ειρηνεύει, έχει την δικαίωση. Έχει την καταλλαγή με τον Θεό. Αρχίζει να γίνεται φίλος του Θεού με τον φωτισμό και μετά στην θέωση είναι 100% πλέον φίλος του Θεού και ελεύθερος.

Αυτή είναι η ελευθερία του ανθρώπου, όταν φθάνει στο να απαλλαγεί, όχι μόνο από την συμφεροντολογία, όπως στην κατάσταση του φωτισμού, αλλά και στην κατάσταση της Θεώσεως απαλλάσσεται από την δουλεία και τα στοιχεία της φύσεως, διότι τρέφεται από τον Ίδιο τον Θεό και σ' αυτήν την κατάσταση εάν συνεχίσει μπορεί να πάει και χρόνια και μήνες κ.ο.κ. Οπότε η καλύτερη μελέτη είναι να επανέλθουμε στους βίους των Αγίων να τα δούμε εκεί και να καταλάβουμε ότι αμαρτία είναι έλλειψη φωτισμού, ελευθερία είναι από τον φωτισμό στην θέωση.
Αυτά είναι πολύ απλά τα πράγματα και είναι η θεραπεία της προσωπικότητος του ανθρώπου. Γι' αυτό λέγω ότι, εάν εμφανιζόταν σήμερα η Ορθοδοξία στην ακμή της και όχι στην κατάπτωσή της, όπως σήμερα, θα θεωρείτο κατά πάντα θετική επιστήμη και θα ήτο κάτι παραπάνω από ψυχολογία και ψυχιατρική».

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄. Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.


Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Ξυπνήστε ρεεεε…


Ξυπνήστε ρεεεε…
Παρακολουθώ με καταφρόνηση, οίκτο και αηδία την «κόντρα» που έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης και Εκκλησίας για το… μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.


Ακριβώς, έτσι: Καταφρόνια, οίκτο και αηδία!
Καταφρόνια για τα κόμπλεξ της Αριστεράς αλλά και της τάχα μου «φιλελέδικης» διανόησης. Απίστευτα συμπλέγματα αντί-κληρικαλιστικής μανίας και ιστορικού αναλφαβητισμού.
Μπορούμε να κρίνουμε το ρόλο που έπαιξαν διάφορες θρησκείες σε διάφορες εποχές. Αλλά δύσκολο να κρίνουμε πως θα ήταν οι ίδιες κοινωνίες χωρίς θρησκεία. Γιατί πολύ απλά δενυπήρξε ανθρώπινος πολιτισμός χωρίς θρησκεία. Ποτέ
Κάτι σημαίνει αυτό, έ;
Ακριβέστερα, υπήρξαν - πρόσφατα μάλιστα - κοινωνίες όπου η Θρησκεία είχε απαγορευτεί: του (λεγόμενου) «υπαρκτού σοσιαλισμού»!

Επί 70 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση (και επί σαράντα χρόνια στην Ανατολική Ευρώπη) δύο - τρείς γενιές πολιτών γαλουχήθηκαν με μηνύματα κατά της θρησκείας και της θρησκευτικότητας.
Το αποτέλεσμα: ΔΕΝ ξεριζώθηκε το θρησκευτικό συναίσθημα από αυτές τις κοινωνίες! Το αντίθετο: Κατέρρευσαν τα αθεϊκά-κομμουνιστικά καθεστώτα και οι κοινωνίες τους είναι σήμερα πολύ πιο θρησκευόμενες απ’ ότι οι υπόλοιπες στη Δυτική Ευρώπη που δεν κατεδίωξαν ποτέ τη Θρησκεία.
Η Αριστερά που θαύμαζετις κοινωνίες εκείνες, δεν πήρε χαμπάρι απολύτως τίποτε για την κατάρρευσή τους!
Πριν κάμποσα χρόνια διάβασα ένα εντυπωσιακό κείμενο υπέρ της Ορθοδοξίαςκαι του Ιστορικού της ρόλου. Συγγραφέας του ο… Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Και το είχε δημοσιεύσει ο (νόμιμος τότε) «Ριζοσπάστης» στις 9 Σεπτεμβρίου του 1945...
(Το αναδημοσίευσε 39 χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1984, το θεωρητικό όργανο του Κόμματος, η Κομμουνιστική Επιθεώρηση – ΚΟΜΕΠ).
Ανέφερε, λοιπόν, σε αυτό το ιστορικό κείμενο, ο Ζαχαριάδης:

Η Ορθοδοξία δεν είναι «πρόβλημα» αλλά η λύση στο παγκόσμιο πρόβλημα



image.jpeg

Η συζήτηση για τα θρησκευτικά, πρέπει να ανοίξει, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Την ώρα που μουσουλμάνοι όλων των δογμάτων σφάζουν, την ώρα που οι «χριστιανοί» προτεστάντες και καθολικοί υποδαυλίζουν τις σφαγές επιδοτώντας τους φονιάδες και χρησιμοποιώντας τους για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα (μην ξεχνάμε την σφαγή στην Γιουγκοσλαβία και το Κοσσυφοπέδιο όπου οι «χριστιανοί» έφερναν τον Μπιν Λάντεν για να σφάζει Σέρβους, τσιγγάνους και Εβραίους), υπάρχει μία μικρή σε μέγεθος πατρίδα με κολοσσιαία δύναμη και φως. Η Ελλάδα.
Ναι, αυτή η Πατρίδα απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι είναι η κοιτίδα του πανανθρώπινου πολιτισμού, ο φορέας κάθε έννοιας δικαίου, καλοσύνης, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς.
ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΘΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΝΘΛΙΨΟΥΝ.
Πως το κατάφερε αυτό το «θαυμαστό» η Ελλάδα;
Όχι, δεν πέσαμε από το διάστημα. Εδώ είμασταν πάντα, εδώ και χιλιάδες χρόνια κρατώντας Θερμοπύλες ενάντια στην θηριωδία, το άδικο και την απανθρωπιά. Χιλιάδες χρόνια πολιτισμού ήλθαν και δόμησαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία. Το μεγάλο δώρο της Ελλάδας στην ανθρωπότητα.
Αυτό το αγαθό που περικλείει μεσα του την λυση σε όλα τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Από την κοινωνική αδικία, τον ιμπεριαλισμό, το μίσος, την βαρβαρότητα, την εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, την ασυδοσία του ισχυρού απέναντι στον ανίσχυρο.
Η αλλαγή λοιπόν στο μάθημα των θρησκευτικών, οφείλει να γίνει, προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που οραματίζεται ο κύριος Φίλης. Από «απλό μάθημα» θρησκείας, το κράτος οφείλει να το μετατρέψει σε μάθημα ζωής, εφαρμοσμένης φιλοσοφίας, καθημερινού βίου. Αυτό που δεν μπορούν πολλοί γονείς να διδάξουν, αυτό που η τηλεοραση και η εξουσια προσπαθει να σκοτώσει, αυτό ακριβως θα πρεπει να διδάξει το Έθνος στα παιδιά του.
Η Ορθοδοξία ως ο υπέρτατος δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή.
Ο δρόμος της θυσίας για τιν συνάνθρωπο.
Ο δρόμος της κοινωνικής αλληλεγγύης, χωρίς ανταπόδοση και υστεροβουλία.
Ο δρόμος της αρετής, όχι ως καριέρα.
Αυτός ο αιώνιος Ελληνικος δρόμος που χρειάζεται η ανθρωπότητα, βρίσκεται στην Ορθοδοξία.
Ας αφήσουν λοιπον το ισλαμ, τον βούδα, τον Λουθήρο και ας πιάσουν το όπλο που φτιάχνει τον Υιό του Ανθρώπου.
Για τον ίδιο τον μαθητή, την οικογενεια του, τον συνάνθρωπο του, την κοινωνία, την πατρίδα, ολόκληρη την Γη.
Διδάξτε εφαρμοσμένη Ορθοδοξία και θα θερίσετε ανθρώπους, ωραίους ως Έλληνες.
πηγή

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Γλέζος εναντίον Φίλη



Απόστολος Διαμαντής


Είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς πως μόνον σχεδόν ο Μανώλης Γλέζος από την αριστερά όρθωσε και πάλι το ανάστημά του απέναντι στις ανιστόρητες δηλώσεις και αποφάσεις του κ. Φίλη και της κυβέρνησης. Δήλωσε ο πρώτος αντιστασιακός της χώρας: «Oποιος καταφέρεται ενάντια στην Εκκλησία για τη δήθεν αδράνειά της τη διάρκεια της Κατοχής βλαστημάει. Οταν ο στρατηγός Σταυράκος, διοικητής στρατιωτικός των Αθηνών και της Αττικής, κάλεσε τους δημάρχους, τις Αρχές και τους περιφερειάρχες να έρθουν στους Αμπελοκήπους για να παραδώσει τα κλειδιά της πόλης στους κατακτητές, ο Αρχιεπίσκοπος τότε αρνήθηκε και δήλωσε ότι η “Εκκλησία παρίσταται στην απελευθέρωση των λαών και όχι στη σκλαβιά τους”».

Φυσικά, τα γεγονότα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Είναι γνωστή επίσης η επικοινωνία του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου με την Πηνελόπη Δέλτα, το Μεγάλο Σάββατο του 1941. Τότε, ο Χρύσανθος της είπε πως τόνισε στον Βασιλιά Γεώργιο να πάει στο μέτωπο, στις επάλξεις, πως εκεί είναι η θέση του και φυσικά εν συνεχεία ο Χρύσανθος ήταν ο μόνος επίσημος που δεν δέχθηκε να παραδώσει τα κλειδιά της πόλης των Αθηνών στους γερμανούς εισβολείς.

Αλλά φυσικά δεν είναι μόνον αυτό. Στοιχειωδώς εάν ο κ. Φίλης είχε διαβάσει έστω και μια σειρά από την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, θα γνώριζε πως η συμμετοχή του κλήρου ήταν έντονη και θα γνώριζε επίσης και τις απόψεις του αρχηγού του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη για την εκκλησία και τους ιερείς της. Εκκλησία και λαός ήταν ένα για τον Άρη.

Αλλά όχι μόνον για τον Άρη. Η ταύτιση εκκλησίας και έθνους, εκκλησίας και λαού, έχει ιστορικές ρίζες. Όλοι σχεδόν οι επίσκοποι του Μωριά ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας κατά την Επανάσταση του 1821 και στην κρίσιμη σύσκεψη της Βοστίτσας, ήταν εκτός από τον Παπαφλέσσα και 7 μητροπολίτες. Δεν θα πρέπει επίσης να γνωρίζει ο κ. Φίλης πως στην πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε, την Καλαμάτα, τη δοξολογία έκαναν 24 ιερείς ενώ δυο μέρες μετά στις 25 Μαρτίου, οι μητροπολίτες Παλαιών Πατρών Γερμανός και Κερκίνης Προκόπιος στήνουν στην πλατεία Αγίου Γεωργίου των Πατρών ξύλινο σταυρό, πάνω στον οποίο οι οπλαρχηγοί και πρόκριτοι, Ζαϊμης, Λόντος και Ρούφος, ορκίζονται «Ελευθερίαν ή Θάνατον».

Η σχέση εκκλησίας και λαού δεν προέκυψε φυσικά το 21, προκύπτει από τους αιώνες που ακολούθησαν την Άλωση, κατά τους οποίους η ορθόδοξη εκκλησία όχι μόνον διατήρησε μέσω της γλώσσας την εθνική συνείδηση, όχι μόνον έσωσε τον ελληνισμό οργανώνοντας εκπαιδευτήρια, αλλά συγχρόνως οργάνωσε και διοίκησε το κοινοτικό θεσμικό πλαίσιο στις ορεινές αυτοδιοικούμενες περιοχές, όπου είχε καταφύγει μεγάλο μέρος του ελληνισμού για να αποφύγει τις τρομερές συνέπειες της οθωμανικής κατάκτησης.

Όλα αυτά βεβαίως είναι λυπηρό να τα υπενθυμίζει κανείς, να υπενθυμίζει δηλαδή πως ήταν ένας δεσπότης, ο Γερμανός Καραβαγγέλης που οργάνωσε τον Μακεδονικό Αγώνα, πως εκατοντάδες ιερείς κυριολεκτικά γδάρθηκαν ζωντανοί, κρεμάστηκαν, κάηκαν, κατά την μικρασιατική καταστροφή, πως ήταν ο Μητροπολίτης Σμύρνης αυτός που έμεινε μόνος όρθιος κοντά στο λαό του και σφαγιάστηκε, όταν το επίσημο ελληνικό κράτος δια του κυβερνήτη Σμύρνης του βενιζελικού Στεργιάδη, το έβαλε κυριολεκτικά στα πόδια, διαφεύγοντας με πλοίο προς την Γαλλία, εγκαταλείποντας τον πληθυσμό της πόλης ακέφαλο.

Όλα αυτά δεν τα γνωρίζει ο κ. Φίλης; Ποιος ξέρει; «Δεν μπορούμε», είπε, «να προσκυνάμε και να λέμε ότι είναι εκ προοιμίου ιερά. Δεν είναι ιερά, ανθρώπινο είναι η Εκκλησία». Και ποιος ορίζει τι είναι ιερό και τι όχι; Ο υπουργός; Τι σημαίνει ιερό, τι είναι το ιερό, δεν είναι δουλειά του κράτους. Τα ιερά κάθε εθνους, κάθε λαού, είναι πεποίθηση δική του, προκύπτουν από την αληθινή ζωή, δεν είναι κυβερνητικές αποφάσεις.

Ο κ. Φίλης, εκπροσωπώντας τον ελληνικό πολιτικό κόσμο της μεταπολίτευσης, ο οποίος ευθύνεται για την πτώχευση της χώρας και την γενικευμένη διαφθορά και σύρεται κάθε τρεις και λίγο για κακουργήματα στη φυλακή, μια διαφθορά δηλαδή την οποία εξυπηρέτησαν πολιτικοί και δήμαρχοι όλων των παρατάξεων, δεν θάπρεπε να πει πως η ελληνική εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική κατάπτωση της χώρας. Δεν τόκανε αυτό ακριβώς η εκκλησία. Δεν ήταν δικό της έργο. Τα πολιτικά κόμματα το έκαναν.

Επί του συγκεκριμένου: το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι μάθημα κατήχησης ούτως ή άλλως. Αυτό είναι ένα επιχείρημα έωλο. Υποχρέωση συνταγματική του κάθε υπουργού είναι να προάγει την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των ελλήνων. Και επομένως να την ενισχύει, όχι να την αποδυναμώνει. Το μάθημα των θρησκευτικών θα έπρεπε να ενισχυθεί, με την διδασκαλία της εκκλησιαστικής ιστορίας, την διδασκαλία των πατερικών κειμένων, που είναι η βάση, το θεμέλιο, των ελληνικών γραμμάτων, μια γραμματεία που διδάσκεται στη Δύση, αλλά δυστυχώς όχι στην ίδια την Ελλάδα.

Ο κ. Φίλης, εμπράκτως λοιπόν, κινείται εκτός των συνταγματικών ορίων.
 
TVXS 

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Διαμαρτυρία για τον απηνή διωγμό της κλασικής παιδείας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση


Γράφει ο Κυριάκος Κατσιμάνης

ancient-greek
ancient-greek

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΗΝΗ ΔΙΩΓΜΟ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Με αφορμή την ημερίδα της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ)
(16/9/2016)
                             ________________________________
  1. Οι πρωτοπόροι στον αγώνα κατά της κλασικής παιδείας
Πριν από 10 περίπου χρόνια και συγκεκριμένα κατά τη διετία 2006-2007 ο χώρος της εκπαίδευσης είχε γνωρίσει σοβαρές αναταράξεις εξαιτίας εκείνου του αλήστου μνήμης βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, το οποίο η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ έστερξε τελικά να αποσύρει το Φθινόπωρο 2007. Τότε ορισμένοι εξέφρασαν τη βεβαιότητα ότι μπορεί να είχε κερδηθεί μια μάχη, αλλά ο πόλεμος θα συνεχιζόταν αδυσώπητος, γιατί η άλλη πλευρά θα επανερχόταν δριμύτερη, κραδαίνοντας ως τίτλους τιμής τις ηροστράτειες επιδόσεις ορισμένων εκπροσώπων της[1]. Οπότε εμείς οι άλλοι θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι, ώστε να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά με την ενότητά, την ενημέρωση και προπάντων την πειστικότητα των επιχειρημάτων μας.  Δυστυχώς οι προβλέψεις εκείνες επαληθεύτηκαν ήδη, αν κρίνει κανείς από τα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών στο γυμνάσιο. Συγκεκριμένα:

  1. Αφαιρούνται τρεις συνολικά ώρες από τη διδασκαλία του στο γυμνάσιο και ειδικότερα μία από κάθε τάξη, με αποτέλεσμα να γίνουν δύο (2) οι εβδομαδιαίες ώρες για κάθε τάξη αντί των τριών που υπήρχαν προηγουμένως. Και
  2. Το μάθημα παύει πλέον να εξετάζεται κατά τις προαγωγικές και τις απολυτήριες εξετάσεις του γυμνασίου.
Την ίδια στιγμή δημιουργείται μια ευκρινής και αναπόδραστη «δυναμική», που οδηγεί νομοτελειακά στο οριστικό ξεθεμελίωμα  και των τελευταίων υπολειμμάτων της κλασικής παιδείας σε ολόκληρη τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Δελτίο τύπου της ΠΕΘ για τα νέα ΠΣ στο ΜτΘ



Αθήνα, 22 Σεπτεμβρίου 2016
Διεύθυνση 
Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλέφωνο 
2105224180
Φαξ
2105224420
Email
Ιστοχώρος
Αριθμ. Πρωτ. 121
Δελτίο τύπου
Τις παραιτήσεις των κ.κ. Ν. Φίλη και Στ. Γιαγκάζογλου,
αναμένει η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ),
ζητώντας την άμεση απόσυρση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών
για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Οι Θεολόγοι καθηγητές έχουν νόμιμο δικαίωμα
και συνειδησιακή υποχρέωση να μην εφαρμόσουν
τα νέα αντισυνταγματικά, αντιπαιδαγωγικά και αντορθόδοξα
Προγράμματα Σπουδών.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) συμφωνεί απόλυτα με τις δηλώσεις (20/9/2016) του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ότι τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΦΕΚ υπ. αριθ. 143575/Δ2 ΥΑ 13.09.2016), που βεβιασμένα επιβάλλει στα σχολεία ο Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης, «είναι απαράδεκτα, είναι επικίνδυνα, είναι πράγματα που δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην παιδεία, γενικότερα στην κοινωνία μας, και ρήξη μέσα στην Εκκλησία στις σχέσεις με την πολιτεία».

Η ΠΕΘ εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της στην εφαρμογή αυτών των πνευματοκτόνων Προγραμμάτων για τρεις πολύ συγκεκριμένους  λόγους :
1) Είναι αντισυνταγματικά, διότι, έτσι όπως τα κατάντησαν ο κ. Φίλης και οι περί αυτόν υπεύθυνοι Θεολόγοι του ΙΕΠ και του Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», δεν αναπτύσσουν την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των μαθητών, με αποτέλεσμα να διαπράττονται από όλους αυτούς τους εμπνευστές και εφαρμοστές, σύμφωνα με γνωμοδοτήσεις έγκριτων νομικών, δύο αδικήματα:

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Τὸ «φταίξιμο» καὶ τὸ «δίκαιο» τῶν συζύγων


Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου «Οἰκογενειακὴ ζωὴ» Λόγοι Δ΄, ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν 
«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» 
Ἔχω παρατηρήσει ὅτι μερικοὶ Πνευματικοὶ λένε στοὺς ἄνδρες ποὺ ἔχουν προβλήματα μὲ τὶς γυναῖκες τους: «Κάνε ὑπομονή, αὐτὸς εἶναι ὁ σταυρός σου. Τί νὰ κάνουμε; Θὰ ἔχης μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό». Πᾶνε μετὰ οἱ γυναῖκες καὶ λένε καὶ σ᾿ αὐτές: 
«Κάνε ὑπομονή, γιὰ νὰ ἔχης μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό». Δηλαδὴ μπορεῖ νὰ φταῖνε καὶ οἱ δύο καὶ νὰ λέη καὶ στοὺς δύο ὁ Πνευματικός: «Κάνε ὑπομονή». Ἢ μπορεῖ νὰ φταίη ὁ ἕνας καὶ νὰ τοῦ λέη ὁ Πνευματικός: «Κάνε ὑπομονή». Ὁπότε αὐτὸς ποὺ φταίει ἀναπαύει τὸν λογισμό του ὅτι ἀνέχεται τὸν ἄλλον, ἐνῶ κάθε μέρα τὸν σκάζει. 
Μιὰ φορὰ ἦρθε στὸ Καλύβι κάποιος καὶ μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε προβλήματα μὲ τὴν γυναίκα του. Πήγαιναν γιὰ χωρισμό. Δὲν ἤθελε νὰ δῆ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἦταν καὶ οἱ δύο δάσκαλοι, εἶχαν καὶ δύο παιδάκια. Δὲν ἔτρωγαν ποτὲ στὸ σπίτι. Σὲ ἄλλο ἑστιατόριο ἔτρωγε ὁ ἕνας μετὰ τὸ σχολεῖο, σὲ ἄλλο ὁ ἄλλος, καὶ ἀγόραζαν καὶ κάτι σάντουϊτς, γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδιά. Τὰ καημένα, ὅταν οἱ γονεῖς γύριζαν στὸ σπίτι, πήγαιναν καὶ ἔψαχναν στὶς τσέπες καὶ στὶς τσάντες τους, γιὰ νὰ δοῦν τί τοὺς ἔφεραν ἀπ᾿ ἔξω νὰ φᾶνε. Περνοῦσαν μεγάλο δράμα! Αὐτὸς ἔκανε καὶ τὸν ψάλτη. 
Σὲ ἄλλη ἐκκλησία πήγαινε ἡ γυναίκα του, σὲ ἄλλη ἔψαλλε αὐτός. Τόσο πολύ! «Τί νὰ κάνω, Πάτερ, μοῦ λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολὺ μεγάλο. Κάθε μέρα ἔχουμε φασαρίες...

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος, Αρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ και Οικουμενισμός


Ἐν Πειραιεῖ 19-09-2016
ΑΡΧΙΜ. ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ὅσοι ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέχρι σήμερα μέ τόν Ἀρχιμανδρίτη κυρό Σωφρόνιο Σαχάρωφ καί ἔχουν γράψει ἄρθρα, κείμενα ἤ βιβλία σχετικά μ’αὐτόν, ἐπισημαίνουν συνήθως ὅτι ὑπῆρξε βαθυστόχαστος θεολόγος τοῦ ἀκτίστου φωτός, μεγάλος ἀσκητής καί σωστός Ἁγιορείτης.
Ἀναμφίβολα τά ἀνωτέρω ἰσχύουν. Ὅμως, δέν ἔχει τονιστεῖ ἐμφαντικά οὔτε ὑπογραμμιστεῖ μέχρι τώρα ἡ θέση καί ἡ στάση τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπεπειράθη νά προσλάβει ἐκκλησιαστική καί συνοδική κατοχύρωση καί νομιμοποίηση στήν λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου τῶν Χανίων τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, πού στήν πραγματικότητα εἶναι μία μικρή ἀρθιμητικῶς καί μεταπατερική «Σύνοδος». Αὐτό θά προσπαθήσουμε νά κάνουμε, μέ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ὅση ἡμῖν δύναμις, ἔχοντας ὡς βασικές πηγές τά τρία βιβλία τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ μέ τίτλο : «Οἰκοδομώντας τόν Ναό τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί στούς ἀδελφούς μας», τόμοι Α΄, Β΄ καί Γ΄, ἐκδ. Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2014. Τό παρόν κείμενο μπορεῖ νά ἀποτελέσει μία ἀκόμη ἀπάντηση στούς διοργανωτές, συμμετέχοντες, ὑπογράψαντες καί ὑποστηρικτές τῆς Κολυμπαρίου Συνάξεως καί τῶν ἀπαραδέκτων ἐξ ὀρθοδόξου ἐπόψεως ἀποφάσεών της, ἰδιαιτέρως δέ στό κείμενο μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»[1].
Θά πρέπει, ἐπίσης, νά διευκρινιστεῖ ὅτι οἱ ἀπαντήσεις τοῦ π. Σωφρονίου στίς ἐρωτήσεις, πού τοῦ ἔθεταν διάφοροι, ἦταν προφορικές καί ἐκείνης τῆς στιγμῆς. Ἀργότερα, οἱ ἀδελφοί τῆς Μονῆς τίς κατέγραψαν σέ γραπτό λόγο. Δηλ. ὁ Γέρων δέν κάθισε νά γράψει ἕνα ἐγχειρίδιο δογματικῆς μέ ἀκριβολογία. Ἔτσι ἐξηγεῖται καί τό γεγονός ὅτι ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου του χρησιμοποιεῖ, καταχρηστικῶς βέβαια καί ὄχι κυριολεκτικῶς, κάποιες ἐκφράσεις καί ὅρους, πού σήμερα ἠχοῦν οἰκουμενιστικά, ὅπως «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», «διαίρεση τοῦ Χριστιανισμοῦ», «ἡ Ἐκκλησία διαχωρίστηκε σέ τόσο μεγάλο ἀριθμό διαφορετικῶν ὁμολογιῶν», «ἀγγλικανική ἐκκλησία», «ρωμαιοκαθολικοί», «ἑτερόδοξη ἐκκλησία», κ.ἄ.
Α) Ὁ π. Σωφρόνιος περί τῆς «ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν»
« (Δημοσιογράφος) : - Ἄν ὅλοι εἴμαστε χριστιανοί, καί οἱ ρωμαιοκαθολικοί καί οἱ ἀγγλικανοί καί οἱ προτεστάντες καί οἱ ὀρθόδοξοι, τότε γιατί τόση διχόνοια μεταξύ μας στόν χριστιανικό κόσμο;
- Γιατί μερικοί χριστιανοί εἶναι σταυρωμένοι καί ἄλλους τούς καταδιώκουν;
- Εἶναι ἄραγε δυνατή ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν; Καί μέ ποιόν τρόπο;
Δέν ἀπάντησα σέ κανένα ἐρώτημα, γιατί στό καθένα ἀπό αὐτά μπορεῖ νά δοθοῦν ἀπαντήσεις σέ διαφορετικό μέτρο βάθους, ὅπως σέ ἕναν ἀπέραντο ὠκεανό.
Τοῦ ἀπάντησα :

Μέλη Σώματος Χριστού ("Εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν" )



Άγιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος:

 «Θα σας φανερώσω τώρα, όσο είναι δυνατόν, και με ποιον τρόπο ενώνονται με τον Χριστό όλοι οι Άγιοι και γίνονται ένα με αυτόν. Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός κεφαλή, και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς απο­πληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι και κάνοντας το πανάγιόν του Θέλημα αναπλάττοντες εξ’ αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις αυτόν. άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού, και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί, το οποίον περιτριγύριζε εδώ κι εκεί, εις όρη και βουνά και σε τόπους που δεν τους επισκέπτεται ο Κύριος, και με τούτον τον τρόπον εκπληρώνουν τον νόμον του Χρι­στού. και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν εις τους διψώντας και πεινώντας την δικαιοσύνην του Θεού, το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, ήγουν τους διδάσκουν τον λόγον του Θεού και τους δίδουν τον άρτον τον νοητόν που τρώγουν οι Άγιοι οι Αγγέλοι, δηλ. την Θεολογία, καθώς είναι επιστήθιοι και αγαπημένοι του. και άλλοι είναι εις τόπον κοιλίας και βά­ζουν μέσα εις τον κόλπον τους όλους τους ανθρώπους δια της αγάπης και δέχονται μέσα στα σπλάχνα τους πνεύμα σωτηρίας και έχουν διάθεσιν χωρητικήν των απορρήτων και κεκρυμμένων μυστηρίων αυτού. άλλοι είναι ωσάν μηρία και έχουν μέσα εις τον εαυτόν τους το γεννητικόν των θείων νοημάτων της μυστικής θεολογίας και γεννούν πάνω στη γη πνεύμα σωτηρίας δηλ. τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος και σπέρνουν τον σπόρο της ευσεβείας εις τας καρδίας των αν­θρώπων με τον λόγον της διδασκαλίας των. και άλλοι είναι ωσάν σκέλη και πόδια και δείχνουν ανδρείαν και υπομονήν εις τους πειρασμούς, σαν τον Ιώβ, και δεν σαλεύουν τελείως από την στάσιν που έχουν στα καλά, ούτε αποκάμουν αλλά βαστάζουν τα βάρη των χαρισμάτων αυτών, δηλ. των πει­ρασμών. Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ’ αιώνος Αγίους του.»

Αμέθυστος 

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΕΛΟΣ!

2015-10-21_121629Την αλληλεγγύη μας σε όλους τους συμπατριώτες μας που υπερασπίζονται το δικαίωμά μας ως ΄Ελληνες να έχουμε τη δικιά μας πατρίδα και εναντιώνονται στον εποικισμό.


Ο εποικισμός της πατρίδας μας είναι :
α) Παράνομος και σύμφωνα με τις διατάξεις του Ο.Η.Ε. αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

β) Αυθαίρετος και άνωθεν επιβαλλόμενος χωρίς να έχει ερωτηθεί η Ελληνική κοινωνία.

γ)Υποβαθμίζει αν όχι καταργεί την εθνική κυριαρχία και αντιστρατεύεται το Ελληνικό Σύνταγμα που ρητώς αναφέρει ότι η εξουσία ασκείται υπέρ του έθνους.

δ) Υποβαθμίζει δια του πληθωρισμού της προσφοράς την αξία της εργατικής δύναμης καθώς εισάγει πλεονάζον δυναμικό ενώ η ανεργία μαστίζει την κοινωνία.

ε) Δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό καθώς οι έποικοι έχουν ήδη εξασφαλισμένες βασικές ανάγκες όπως τροφή και στέγη.

στ) Κάνει συνιδιοκτήτες τους έποικους στις κοινωνικές υποδομές (παιδεία ,υγεία κλπ) ενώ δεν είχαν συμμετοχή στην δημιουργία τους όπως οι ΄Ελληνες πολίτες είτε αυτοπροσώπως είτε στη βάση της αλληλουχίας των γενεών. Δημιουργεί επιπλέον οικονομικό κόστος,απορροφά εργατοώρες και καταπονεί τη δημόσια διοίκηση,την αστυνομία,την πυροσβεστική,το λιμενικό,το Ε.Σ.Υ. ,τα δημόσια σχολεία κτλπ.

ζ) Μειώνει το κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας στο βαθμό που διασπά την αίσθηση του συνανήκειν και του κοινού πεπρωμένου, διαβρώνει την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών κι επιτείνει την ιδιώτευση.

η) Λόγω της εθνικής,θρησκευτικής,γλωσσικής,πολιτειακής και πολιτισμικής ετερότητας των εποίκων αναπόφευκτα θα συμβάλλει στον φατριασμό και στις συγκρούσεις.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Εἰς τὴν Κυριακὴν μετὰ τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ


Ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Καψάνη, 
στὴν τράπεζα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, το 1985
Ἀκούσαμε καὶ πάλι σήμερα, ἀδελφοί μου, στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο τὸν λόγο τοῦ Κυρίου• «εἰ τὶς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ΄ 24). Αὐτὴ εἶναι ἡ Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Προχθὲς εἴχαμε τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Καὶ γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία σήμερα πάλι γιὰ τὸν Σταυρὸ μιλάει. Τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ πρέπει νὰ γίνη καὶ δικός μας σταυρός. Διότι ἂν καὶ ἐμεῖς δὲν σηκώσουμε τὸν σταυρὸ τὸν δικό μας, ἂν δὲν συμμετέχουμε στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τί Χριστιανοὶ εἴμαστε; Διότι Χριστιανὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μιμεῖται τὸν Χριστό, ἐξ οὐ καὶ Χριστιανός. Καὶ μιμεῖται τὸν Χριστὸ σὲ ὅλη του τὴν ζωή, ἀκόμα καὶ στὸν σταυρικό Του θάνατο. Καὶ συσταυροῦται μὲ τὸν Χριστό, γιὰ νὰ συναναστηθῆ μαζί Του καὶ νὰ περιπατήση «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ρωμ. στ’ 4), καθὼς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος.
Χριστιανὸς χωρὶς σταυρὸ καὶ ἀγώνα δὲν νοεῖται. Χριστιανὸς ποὺ ἀκολουθεῖ ἕνα εὔκολο δρόμο δὲν νοεῖται. Ἐνόμισαν καὶ νομίζουν μερικοί, ὅτι Χριστιανὸς εἶναι νὰ τηρῆ κανεὶς μερικὲς ἠθικὲς ἐντολὲς καὶ νὰ καλοπερνάει στὴν ζωή του, νὰ ἔχη ἀνέσεις, νὰ ἔχη μία εὐημερία ἀνθρώπινη καὶ νὰ ἔχη μία ζωὴ ἀνθρωπίνως ἐξασφαλισμένη. Ἀλλὰ δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ Χριστιανός. Χριστιανὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάθε ἡμέρα ἀγωνίζεται. Ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἀγαπήση τὸν Θεό. Ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἀγαπήση τὸν ἀδελφό του. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἐγωϊσμὸς εἶναι ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀγαπήση τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀγαπήση τὸν ἀδελφό του, ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ξερριζώση ἀπὸ μέσα του τὸν ἐγωισμό. 

Ένας υπερχρεωμένος πλανήτης έτοιμος να εκραγεί μέσα σε μια παγκόσμια σύρραξη


Περλ Χάρμπορ, 7 Δεκεμβρίου 1941

H «ΦΟΥΣΚΑ» ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ «ΣΚΑΣΕΙ»

Ένας υπερχρεωμένος πλανήτης όπου όλοι χρωστάνε σε όλους και όλοι μαζί άγνωστο που, είναι έτοιμος να «εκραγεί» μέσα σε ένα «σύννεφο» πολέμων, φωτιάς και φτώχειας καθώς το παγκόσμιο χρέος έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο «γόρδιο δεσμό» κάτι που δεν λύνεται αλλά κόβεται.

Ο μόνος τρόπος για να εξαφανισθεί όλο αυτό το «αεροχρέος» μέσα σε ένα «παφ» επαναφοράς του πλανήτη σε μια κατάσταση όπου κανείς δεν θα χρωστάει πουθενά και ειδικότερα οι άμεσα ενδιαφερόμενες που είναι οι ΗΠΑ, είναι δυστυχώς ένας γενικός πόλεμος.

Πολλοί στα κέντρα εξουσίας του πλανήτη απεργάζονται τα σχέδια ενός σύντομου παγκόμιου πολέμου με την προοπτική ότι θα λήξει σύντομα χωρίς μεγάλες καταστροφές αλλά έχοντας πετύχει την διαγραφή των ομολόγων που ως γνωστόν δεν είναι πληρωτέα κατόπιν πολεμικών συγκρούσεων.



Ας δούμε τι γράφει στην ανάλυσή του το περιοδικό PRONEWS στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου:

Ο πλανήτης μοιάζει και πάλι, 26 χρόνια μετά από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την πτώση του κομμουνιστικού μπλοκ, να βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...

Τεκτονικές γεωπολιτικές μεταβολές έχουν αρχίσει να συμβαίνουν με πιο χαρακτηριστική μέχρι στιγμής αυτή της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξέλιξη περισσότερο με γεωπολιτικό, παρά με οικονομικό χαρακτήρα και αυτό θα φανεί στην πορεία όταν θα αρχίσει να μετασχηματίζεται το «αμερικανικό» μπλοκ στην Ευρώπη με μέλη εντός και εκτός της ΕΕ, απέναντι στο γερμανικό μπλοκ.

Αυτή τη φορά ίσως δούμε και σημαντικές εξελίξεις σε ότι αφορά την Ελλάδα και την θέση της στην ΕΕ. Η χώρα μπορεί να είναι οικονομικά πτωχευμένη, αλλά γεωπολιτικά διατηρεί μια υπεραξία που την καθιστά πολύτιμη στον αμερικανικό σχεδιασμό, αλλά και στην ρωσική επιθυμία να διευρύνει τους θαλάσσιους διαδρόμους στο Αιγαίο. 
Και βέβαια με αφορμή το προσφυγικό, η Ελλάδα απέκτησε μια επιπλέον υπεραξία και για τo γερμανικό μπλοκ…

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Ἡ εὐλογία τοῦ Σταυροῦ

Τοῦ π. Δημητρίου Μπόκου 
Ὅταν ὁ λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ κάνει τὴν προετοιμασία τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀρχίζει τὴν ἀκολουθία τῆς Προθέσεως ἢ Προσκομιδῆς μὲ μία χαρακτηριστικὴ κίνηση: Ὑψώνει τὸ πρόσφορο μὲ τὴν ἁγία λόγχη μέχρι τὸ μέτωπό του καὶ λέγει τὸ τροπάριο: Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι• τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι. Κατόπιν, χαράσσοντας μὲ τὸ πρόσφορο στὸν ἀέρα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, λέγει: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν… Θυμᾶται ὅτι καθετὶ καλὸ στὸν κόσμο καὶ κυρίως ἡ ἀθανασία πηγάζει ἀπὸ τὴν “προσήλωση”, τὸ κάρφωμα τοῦ Χριστοῦ στὸν Σταυρό.
Ἡ ὕψωση τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ ἐπικατάρατο ὄργανο τῆς θανατικῆς του ἐκτέλεσης εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀναδειχτεῖ ὁ Σταυρὸς ξύλον εὐλογημένον. Ἔκτοτε, κάθε εὐλογία δίδεται στὸν κόσμο μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Καὶ δὲν μποροῦσε νὰ γίνει διαφορετικά, γιατὶ ἡ ὕψωση τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸν Σταυρὸ εἶναι ἡ πιὸ δυνατὴ ἔκφραση τῆς ὑπέρμετρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἄκρως ἐρωτικὴ αὐτὴ πράξη τοῦ Θεοῦ, νὰ πεθάνει αὐτὸς ἀντὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, εἶναι τὸ κεντρικὸ μοτίβο τοῦ θείου σχεδίου γιὰ τὴ σωτηρία μας. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε νὰ δώσει τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον (Ἰω. 3, 13-16).

Πώς μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά στην Αφρική (ΦΩΤΟ)





Έχω σημειώσει σε διάφορες αναφορές μου τις εντυπώσεις μου και τους προβληματισμούς μου όλα αυτά τα χρόνια, που με τη χάρη του Θεού υπηρετώ τους ανθρώπους της Αφρικανικής Ηπείρου, ιδιαίτερα στον τομέα της παιδείας μιας και ανήκω στην τάξη των εκπαιδευτικών. 
Θυμάμαι, έντονα, τις πρώτες μου εμπειρίες στα υποτιθέμενα σχολεία που επισκεπτόμουν, ακόμα ως λαϊκός. Απορούσα, μέσα μου, κι έλεγα μόνος μου «τι είδους γράμματα μαθαίνουν τα παιδιά όταν χρησιμοποιούν για τάξη ένα δέντρο, κάτω από τη σκιά του οποίου γίνεται το μάθημα διδασκαλίας ή ακόμα σε ανοικτό χώρο, άμα δεν υπήρχαν δέντρα».
Και έκανα σκέψεις και διερωτόμουν πάντα. Κι όμως το μυστικό μου αποκαλύφθηκε μια φορά από δυο τρεις ιεροσπουδαστές που είχαν, ακριβώς, την καταγωγή τους από πρωτόγονες και απομακρυσμένες περιοχές της Κένυας. 
Ένας, λοιπόν, μου διηγήθηκε, όταν του είπα πόσο ωραία ήταν τα γράμματα του δηλ. ο γραφικός του χαρακτήρας. Και μου απάντησε λιτά και περιεκτικά: «Όταν φοιτούσα στο δημοτικό, η τάξη μας ήταν η σκιά ενός τροπικού δέντρου. Καθόμαστε χάμω οκλαδόν και παρακολουθούσαμε τον δάσκαλό μας. Δεν υπήρχε μαυροπίνακας. Γράφαμε μ’ ένα ξυλαράκι πάνω στη γη, στο χώμα, δηλαδή. Κι έτσι μάθαμε το αλφάβητο και όλα τα άλλα χρήσιμα και απαραίτητα γράμματα». Σκέφτηκα και είπα μέσα μου: «άμα μπόρεσαν κι έμαθαν τόσο ωραία γράμματα, διδασκόμενα πάνω στο χώρα, πόσο θα προόδευαν αν είχαν κανονική τάξη – κτισμένη δηλ. και με μαυροπίνακα!». 
Αλλά έπεσα έξω, αφού ένας άλλος μου συμπλήρωσε ότι στο δικό του το σχολείο είχαν κάπως προχωρήσει αρκετά, αφού μάζευαν χάρτινα κιβώτια και πάνω σ’ αυτά έγραφαν.
Γι’ αυτό μια φορά, όταν επισκεπτόμουν ένα σχολείο κι έκανα διανομή σοκολάτων, πρόσεξα ότι δεν πετούσαν τα χρησιμοποιημένα ήδη κιβώτια αλλά τα μάζευαν και μου εξήγησαν ότι αυτά θα χρησιμοποιηθούν σαν τετράδια, για να γράφουν πάνω και ό,τι άλλο σχετίζεται με χαρτί ήταν γι’ αυτούς πολύτιμο και το μάζευαν, για να το χρησιμοποιήσουν, ώστε να μάθουν τα πρώτα τους γράμματα. 

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Μη υποβοηθούμενη ευθανασία για αιώνιο θάνατο



Γράφει η Νίκη Μπάρλα για την Romfea.gr
Δρ Κανονικού Δικαίου Πανεπιστημίου Στρασβούργου
Παρακολουθούμε τις ημέρες αυτές μια πρωτοφανή υποστήριξη μέρους της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας προς την πράξη απόγνωσης ενός ασθενούς συμπατριώτη μας, ο οποίος μη θέλοντας να φέρει το βάρος της ασθένειας αποφάσισε να επιλέξει τον τρόπο που θα τερματίσει τη ζωή του και μάλιστα παρουσιάζοντάς το δημόσια.
Είναι αναμφισβήτητο το δικαίωμα κάποιου να κάνει επιλογές και να τις εκφράζει δημόσια ακόμη και όταν η προπαγάνδα που κάνει είναι φανερή.
Τίθενται όμως κάποια ερωτήματα...

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Τά ἐμπόδια τῆς μετανοίας: Ἡ ἀναισχυντία


(Ἀρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)


  

Ένα ακόμα εμπόδιο της μετανοίας και η ρίζα πολλών ψυχολογικών διαταραχών είναι η αναισχυντία. Με τον όρο αυτόν εννοούμε την κατάσταση του ανθρώπου που δε νιώθει ότι είναι αμαρτωλός, ούτε ότι έχει ανάγκη της λύτρωσης. Η πιο μεγάλη αμαρτία του καιρού μας είναι που έχει χαθεί η αίσθηση της αμαρτίας. Το χειρότερο είναι ότι υπερφίαλα και με σκληρότητα καυχιέται ο άνθρωπος για την αμαρτία του.
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννου παρουσιάζεται το θηρίο να είναι στεφανωμένο για τις ανομίες του δεικνύοντας έτσι ότι ζητά την αναγνώριση και την επιβράβευση για κάθε αμαρτωλό και άνομο που ζει. Ο αμαρτωλός σκληρά επιτιμάει καθέναν που προσπαθεί να αλλοιώσει την ψευδαίσθηση της ησυχίας του με το να του εμβάλλει ενοχές και νυγμούς στην ηθική του συνείδηση.

Είναι μία άμυνα του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου στην προσπάθεια να μην ξεφύγει από την φωλιά και την γλυκύτητα της αμαρτίας. Ο τύπος των ανθρώπων αυτών με την αναισχυντία τους αυτή τα βάζει με τον Θεό και τους ιερείς και τους ψέγει με την κατηγορία ότι δεν αφήνουν τους ανθρώπους να ζήσουν την χαρά της ζωής και ότι πλάθουν ενοχικούς και αμαρτωλοφοβικούς ανθρώπους. Η αποστασιοποίηση από τον Θεό και η απόρριψη της Εκκλησίας τους βοηθούν να μην αναστατώνεται η συνείδησή τους ή τουλάχιστον να κοιμάται μέσα στην νάρκωση αυτή. Η αδυναμία να αλλάξουν ζωή τους οδηγεί στο να απορρίπτουν τον ίδιο τον Θεό. Είναι ο πιο βολικός τρόπος για να φιμώσουν την φωνή της καρδιάς των. Κάποιος που διακηρύττει κομπάζοντας την αθεΐα του το μόνο που έμμεσα παραδέχεται είναι ότι δεν θέλει να φύγει από την ζωή της αμαρτίας.
Είναι, όπως το λέγει ένας σοφός, ότι «ουδείς υπάρχει άθεος ει μη ο ασελγής» (Pascal). Στην

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Σοφά λόγια



Όποιος δε νιώθει τα μυστήρια που του ξεσκεπάζονται σαν απομείνει μοναχός,
δε θα νιώσει τίποτε,οπου κι αν πάγη,ας είναι και στον πιο εξωτικό και χιλιομακρυσμένον κόσμον!


 
Φώτης Κόντογλου

Η Εκκλησία σήμερα βρίσκεται σε ύπουλο διωγμό

ΛΙΑΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ




Α. Ὅλοι πλέον ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας πορεύεται σὲ μία θάλασσα πρωτοφανοῦς ἀσεβείας, συντονισμένης ὕβρεως, ἰσχυρῶν ἀμφισβητήσεων, ἀθεϊστικῆς μανίας, συστηματικῆς προσπάθειας ἀπόρριψης κάθε ἔννοιας μυστηρίου καὶ ἱερότητος, ὕπουλου διωγμοῦ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἀποκαλυπτικοῦ διαμετρήματος, μάλιστα ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ χριστιανικὰ συστήματα.




Ἐκτιμᾶται ὅτι σὲ λίγα χρόνια, σὲ κάποιες μεγάλες Εὐρωπαϊκὲς πόλεις, οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Τὸ πραγματικὸ ὅμως πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοὶ θὰ εἶναι λιγότεροι, ἀλλὰ ὅτι ἤδη εἶναι λιγότερο χριστιανοὶ καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί.




Β. Ἐναντίον τῆς πίστεως ἔχει ἐπιστρατευθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογικὴ παντοδυναμία, τὰ μέσα πληροφόρησης, οἱ μηχανισμοὶ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῶν λεπτομερειῶν τῆς ζωῆς μας, ἡ πολιτική, ἡ κατευθυνόμενη παιδεία, ὁ ὑλιστικὸς τρόπος ζωῆς κ.λπ.




Γ. Ὁ φιλοσοφικὸς ὀρθολογισμὸς καὶ οἱ ἱστορικὲς καὶ ἀνθρωπολογικὲς ἐπιστῆμες ἐπιστρατεύονται στὸ νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ κατασυκοφαντήσουν τὴν πορεία καὶ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γενικότερα τοῦ χριστιανισμοῦ στὸ παρελθὸν καὶ σήμερα.

Η κατάργηση τού νόμου από το Πνεύμα


Τού π. Ιωάννη Ρωμανίδη
Ο φωτισμένος άνθρωπος είναι απελευθερωμένος και από τον νόμο, γιατί στην κατάσταση αυτή ο πραγματικός νόμος, το Άγιον Πνεύμα, εισήλθε μέσα στην ύπαρξή του. Όταν  υπάρχουν πολλοί φωτισμένοι, που έχουν το Άγιον Πνεύμα, επιλύουν και το λεγόμενο κοινωνικό πρόβλημα, συγκροτούν την τέλεια κοινωνία, όπως βλέπουμε στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων.
«Σε αυτή την κοινωνία της ενορίας ή του Μοναστηριού, που όλοι έχουν φθάσει τουλάχιστον σε κατάσταση φωτισμού, πρώτα πρώτα καταργήθηκε ο νόμος. Διότι, μεταξύ αυτών που βρίσκονται σε κατάσταση φωτισμού δεν χρειάζεται πλέον ο νόμος, διότι μέσα τους λειτουργεί ο άκτιστος νόμος του Θεού, που είναι ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Οπότε, ο νόμος γι' αυτούς τους ανθρώπους είναι ο ίδιος ο Χριστός εν Πνεύματι που κατοικεί μέσα στην καρδιά τους και προσεύχεται και καθοδηγούνται από τον ίδιο τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από τον νόμο ούτε έχουν ανάγκη από φυλακές και δικαστήρια. Και γι' αυτόν τον λόγο ο δικαστής για την ενορία είναι ο Επίσκοπος. Έχουμε ξεχωριστό δικαστήριο για τις ανάγκες των Χριστιανών.
Γι' αυτόν τον λόγο στην αρχαιότητα δεν επετρέπετο ο Χριστιανός να καταφεύγη στα πολιτικά δικαστήρια. Διότι εθεωρείτο ότι οι Χριστιανοί που έχουν φθάσει στον φωτισμό δεν έχουν ανάγκη από τα πολιτικά δικαστήρια. Γιατί, Διότι έχουν ξεπεράσει πλέον τους νόμους της κοινωνίας, ακόμα και τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, ανάλογα με την πνευματική κατάσταση στην οποία ευρίσκοντο. Οπότε, μια ενορία η ένα μοναστήρι από τέτοιους Χριστιανούς είναι η ιδανική κοινωνία. Αυτή είναι η ιδανική κοινωνία».
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην κατάσταση του φωτισμού του νου μεταμορφώνεται ολοκληρωτικά.
«Αυτό έχει και την θεραπευτική του όψη. Διότι ο άνθρωπος ο οποίος δεν φθάνει στον φωτισμό είναι εγωκεντρικός, καταδυναστεύεται από το ένστικτο της