Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμ. Προδρόμου Βέροιας
Η χρονική περίοδος από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Παντηκοστή, ονομάζεται και Πεντηκοστάριο των Ρόδων.
Όλα είναι ανθισμένα, και κυριαρχούν οι τριανταφυλλιές με τα ρόδα τους.
Η εξανθήσασα Ρόδον το Αμάραντον έχει την τιμητική της.
Η Κυρία Θεοτόκος εδέχθη πρώτη την Ανάσταση του Υιού της, του θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και εφόσον
γέννησε τριαντάφυλλο, λέγεται και Τριανταφυλλιά. Και στην χάρη της
μπορούν να εορτάζουν οι Τριανταφυλλιές και οι Τριαντάφυλλοι, έστω και αν
υπάρχει και ο άγιος νεομάρτυρας Τριαντάφυλλος.
Ο Θωμάς, όμως, οι
Μυροφόρες, ο τυφλός, ο παράλυτος, ακόμα και η αγία Φωτεινή η
Σαμαρείτιδα, που γιορτάζει μαζί με τον Άγιο Πορφύριο, στις 26
Φεβρουαρίου μαζί με αδέρφια και παιδιά, έχουν έναν μυστικό σύνδεσμο
μεταξύ τους.
Όλη την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στις Προηγιασμένες, λέγαμε, αν το θυμάστε:
«Ὁ Θεός, ὁ μέγας
καὶ αἰνετός, ὁ τῷ ζωοποιῷ τοῦ Χριστοῦ σου θανάτῳ εἰς ἀφθαρσίαν ἡμᾶς ἐκ
φθορᾶς μεταστήσας, Σὺ πάσας ἡμῶν τὰς αἰσθήσεις τῆς ἐμπαθοῦς νεκρώσεως
ἐλευθέρωσον, ἀγαθὸν ταύταις ἡγεμόνα τὸν ἔνδοθεν λογισμὸν ἐπιστήσας. Καὶ
ὀφθαλμὸς μὲν ἀπέστω παντὸς πονηροῦ βλέμματος, ἀκοὴ δὲ λόγοις ἀργοῖς
ἀνεπίβατος, ἡ δὲ γλῶσσα καθαρευέτω ῥημάτων ἀπρεπῶν. Ἅγνισον ἡμῶν τὰ
χείλη, τὰ αἰνοῦντά σε. Κύριε• τὰς χεῖρας ἡμῶν ποίησον τῶν μὲν φαύλων
ἀπέχεσθαι πράξεων, ἐνεργεῖν δὲ μόνα τά Σοί εὐάρεστα, πάντα ἡμῶν τὰ μέλη,
καὶ τὴν διάνοιαν, τῇ σῇ κατασφαλιζόμενος χάριτι.»
Και
ύστερα, την νύχτα του Πάσχα κραυγάζαμε: «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ
ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα…»
Και
όλοι αυτοί που γιορτάζουν μετά το Πάσχα, αυτό το πέτυχαν. Γι αυτό, δεν
θα ήταν παράτολμο και παράξενο αν η εποχή ονομαζόταν «Των καθαρών
Αισθήσεων».
Αν και στον Παράδεισο, όπως μας διδάσκει ο Θωμάς και οι Μυροφόρες, θα κυριαρχεί μία παναίσθηση, με κορυφαία την αφή.
Κατά μία έννοια,
και όλες οι αισθήσεις μπορούν να ονομασθούν «αφή». Και η όραση και η
ακοή και η γεύση αλλά και η όσφρηση, και φυσικά η αφή.
Κύματα του
αντικειμένου ψαύουν το σχετικό αισθητήριο, ομολογούν κάποιοι φιλόσοφοι,
που θεολογούν, και έτσι προκαλείται η ανάλογη αίσθηση.
Ακούμπησε ο Θωμάς
την πλευρά του Χριστού; Ακούμπησαν οι Μυροφόρες τον Ραββουνί, στον
Κήπο; Ίσως παραμείνουν αιώνια και αναπάντητα ερωτήματα.
Σημασία έχει το
ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναστήθηκε με το σώμα του. Και επί
πλέον, κάλεσε τους μαθητές του να τον ακουμπήσουν.
Άρα, και εμείς,
με τα σώματά μας, θα αναστηθούμε και με τα σώματά μας θα κληρωνομήσουμε
όποιον τόπο ετοιμάσαμε ο καθένας μας, γιά την αιωνιότητά μας.
Αυτή όμως η κάθαρση των αισθήσεων είναι προϋπόθεση γιά την εν Χριστώ ζωή, στον βαθμό που ο καθένας αγωνίζεται.
Αδελφοί, Χριστός Ανέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου