Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Για μια Νέα Μεγάλη Ιδέα

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Διάβαζα προσφάτως γνωστό αρθρογράφο εφημερίδας, η οποία στηρίζει φανατικά το Μνημόνιο και την εξάρτηση. Το συγκεκριμένο άρθρο προσπαθούσε να μας πείσει να ξεχάσουμε τους «ψευδοπατριωτισμούς» και με χαρά να δεχθούμε τους τεχνοκράτες, τους οποίους στέλνει η τρόικα για να ... μεταρρυθμίσουν το ελληνικό κράτος. Πάντα στην ελληνική ιστορία υπήρχαν μειοψηφίες ευδιάκριτες, οι οποίες καλλιεργούσαν την εθνική μειονεξία και την ηττοπάθεια και καλούσαν τον Ελληνισμό να υπακούσει πειθήνια στα κελεύσματα των ξένων ... για το καλό του. Με εκπλήσσει, όμως, η πρόταση να δεχθούμε ξένους τεχνοκράτες, ενώ είμαι βέβαιος ότι στον τόπο μας και μορφωμένους έχουμε και ταλαντούχους και έμπειρους σε πολλά πεδία διοίκησης και επιστήμης. Γιατί τέτοια ξενομανία και τέτοια απόρριψη των Ελλήνων που μπορούν και ξέρουν;
Στη νεώτερη ιστορία μας αναδείξαμε πολλά σοφά και έξυπνα μυαλά. Κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε εξαγωγή εγκεφάλων. Ο Ιωάννης Καποδίστριας χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς ως διπλωμάτης από τη Ρωσία και την Ελβετία του 19ου αιώνος. Ο μαθηματικός Κων. Καραθεοδωρή διέπρεψε διεθνώς και βοήθησε τον Αϊνστάιν να διατυπώσει τις θεωρίες του. Ο Γεώργιος Παπανικολάου ήταν ιατρός με παγκόσμια φήμη και με επιτυχή αποτελέσματα στην διάγνωση του καρκίνου του μαστού. Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης υπήρξε προ ολίγων δεκαετιών διεθνούς κλάσεως πολεοδόμος και εκαλείτο να σχεδιάσει πόλεις σε όλη την Υφήλιο. Στις ΗΠΑ σήμερα οι περισσότεροι «εισαγόμενοι» καθηγητές Πανεπιστημίου είναι Έλληνες. Κάθε χρόνο επιστρέφουν στη χώρα μας δεκάδες αγόρια και κορίτσια με λαμπρά διδακτορικά από κορυφαία ξένα Πανεπιστήμια, αλλά δεν τους αξιοποιούμε!
Δεν μας λείπουν, λοιπόν, οι Έλληνες τεχνοκράτες και δεν υπάρχει λόγος να εκλιπαρούμε αναξιοπρεπώς τους δανειστές μας να μας ... φωτίσουν. Ούτε δέχομαι την διαδεδομένη άποψη ότι, λόγω ιδιοσυγκρασίας, είμαστε λαός ανοργάνωτος, απρογραμμάτιστος και χρειαζόμαστε τους ψυχρούς Βορειοευρωπαίους να μας συντονίσουν. Όταν υπήρχε σοβαρός σκοπός, ιερό ιδανικό και κίνητρο βασισμένο σε ανώτερες αξίες τότε ο Ελληνισμός απέδειξε ότι μπορεί να οργανώνει και να υλοποιεί με επιτυχία δύσκολα έργα. Θυμίζω τον Μακεδονικό Αγώνα, με την αφορμή του εορτασμού του τη δεύτερη Κυριακή του Οκτωβρίου. Μόλις δέκα χρόνια από την πτώχευση του Χ. Τρικούπη (1893) και πέντε χρόνια μετά από την επιβολή του πολυεθνικού Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ- η τρόικα της εποχής) , οι εντόπιοι Έλληνες της Μακεδονίας και οι ελεύθεροι της Νοτίου Ελλάδος κατόρθωσαν να συντονισθούν επιτυχώς και να απομακρύνουν τον Βουλγαρικό και Πανσλαβιστικό κίνδυνο από την τότε τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Λίγοι σε αριθμό ασχολήθηκαν, αλλά το έκαναν με πίστη στον Θεό και την Πατρίδα. Κληρικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, εκπαιδευτικοί, οπλαρχηγοί,, εθελοντές, γυναίκες, παιδιά. Κατόρθωσαν με σωστό προγραμματισμό και με θαυμαστή οργάνωση να προετοιμάσουν το έδαφος για την απελευθέρωση της Μακεδονίας που ήλθε τον Οκτώβριο του 1912. Συντονίσθηκαν χωρίς παρέμβαση ξένων ... τεχνοκρατών. Διότι υπήρχε μία Ιδέα, ένα ιδανικό. Η ελευθερία και η ελληνικότητα ενός πανάρχαιου και αιματοβαμμένου τόπου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου