Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-ΤουρκολόγοςΗ πρόσφατη συνάντηση Πάπα Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη με τις γνωστές οικουμενιστικές της διαστάσεις, λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου στο Φανάρι και η αμέσως μετά έλευση του Ρώσου προέδρου, Βλαδιμήρ Πούτιν στην Άγκυρα, συνδέονται άμεσα, όσο και αν αυτό ακούγεται εκ πρώτης όψεως παράδοξο και περιέχουν ένα έντονο πολιτικό παρασκήνιο που δίνει μια διαφορετική διάσταση στην εξέλιξη του νέου ψυχρού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Δύσης γενικότερα και από την άλλη πλευρά της Ορθόδοξης Ρωσίας.
Είναι γνωστό πως όλες οι προκλητικές οικουμενιστικές κινήσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, γίνονται αν όχι υπό τις άμεσες εντολές των ΗΠΑ, το λιγότερο με την αμέριστη υποστήριξη των Αμερικανών όπως αυτή εκφράστηκε και από την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού αντιπρόεδρου, Τζον Μπαίντεν, γνωστού άθεου, μασόνου και σιωνιστή, στο Φανάρι, μόλις εφτά μέρες πριν από τη επίσκεψη του Πάπα. Όσον αφορά τον Πάπα, δεν χρειάζεται κανείς να αναφέρει ότι είναι από τους κυριότερους «σταυροφόρους» της Νέας Τάξης που έχει σχεδιαστεί και επιχειρείται να υλοποιηθεί με κάθε μέσο από την αμερικανική και διεθνή «μασονία» και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Επειδή το θρησκευτικό στοιχείο παίζει σήμερα μεγάλο ρόλο στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις και αυτό το γνωρίζουν και το υπολογίζουν πολύ καλά οι Αμερικανοί, και επειδή η αναδυομένη εδώ και δυο δεκαετίες με θαυματουργικό τρόπο ρωσική ορθόδοξη εκκλησία έχει αποτελέσει ένα ισχυρό στήριγμα στις αντινεοταξικές πολιτικές του Βλαδιμήρ Πούτιν, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν πλέον αποκάλυπτα, με την αδίστακτη συγκατάθεση του Βαρθολομαίου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης σαν αντίπαλο θρησκευτικό δέος στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Μόσχας, το οποίο έχει γίνει ο άγριος στόχος των Ουνιτών και των σχισματικών Ορθοδόξων της Ουκρανίας. Είναι γνωστό πως στην κρίση της Ουκρανίας, για την οποία το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης κράτησε «σιγή ιχθύος» για τα εγκλήματα σε βάρος των Ορθοδόξων που ακολουθούν την κανονική εκκλησία τις Μόσχας, έπαιξαν καθοριστικό και προβοκατόρικο ρόλο οι Ουνίτες που κατευθύνονται άμεσα από το Βατικανό. Αλλά και στην κρίση της Συρίας και στις φρικτές σφαγές των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, σε αντίθεση με την Μόσχα, κράτησε μια «κατευναστική» στάση υπακούοντας πιστά στις αμερικανικές πολιτικές επιταγές.
Η συνάντηση Πάπα Πατριάρχη ήταν μια θεαματική κίνηση η οποία, εκτός των άλλων, στρέφονταν σε βάρος του Ορθόδοξου Πατριαρχείου της Μόσχας. Η θεαματική αυτή συνάντηση είχε κύριο στόχο εκτός από τις οικουμενιστικές της διαστάσεις που απορρόφησαν την επικαιρότητα, (χωρίς να μειώνεται η μεγάλη αιρετική σημασία της), να τονίσει την πρωτοκαθεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, ένα θέμα που «καίει» τους Αμερικανούς, έτσι ώστε να εξουδετερωθεί και ει δυνατόν να εξανεμιστεί οποιαδήποτε επιρροή του πατριαρχείου Μόσχας.
Η επίσκεψη του Ρώσου πρόεδρου Βλαδιμήρ Πούτιν στην Άγκυρα αμέσως μετά την επίσκεψη του Πάπα με τα αναφερθέντα πολιτικά εκτός από τα γνωστά θρησκευτικά μηνύματα, γίνεται σε μια πολύ λεπτή διεθνή πολιτική συγκυρία, ενώ μαίνεται ο ψυχρός οικονομικός και όχι μόνο πόλεμος κατά της Ρωσίας. Ο Ερντογάν είναι δυσαρεστημένος αν όχι εξοργισμένος με τους Αμερικανούς, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά γιατί παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις του δεν του εκδίδουν τον μεγαλύτερο αντίπαλο του στο εσωτερικό της Τουρκίας, τον γνωστό ισλαμιστή ηγέτη Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο οι Αμερικανοί θέλουν να τον χρησιμοποιούν για δική τους επιρροή στον ισλαμικό κόσμο. Ενδεικτικό της δύναμης του Γκιουλέν μέσα στην Τουρκία είναι, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου, ότι παρά τις εδώ και δυο χρόνια διώξεις εναντίον των οπαδών του πιστεύεται πως εξακολουθεί να έχει ακόμα και σήμερα μεγάλη δύναμη μέσα στον τουρκικό στρατό. Αυτό το θέμα το γνωρίζει πολύ καλά ο Πούτιν και προφανώς το χρησιμοποίει για να κτίσει «γέφυρες» με την Τουρκία εκμεταλλευόμενος τα αυξανόμενα προβλήματα της Άγκυρας με τις ΗΠΑ. Πέραν τούτου βέβαια, υπάρχουν και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα τα οποία, παρά την έντονη δυσαρέσκεια των Αμερικανών, οι Τούρκοι δεν διστάζουν να τα προωθήσουν με την Ρωσία του Πούτιν. Ο Ερντογάν δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί το οικονομικό εμπάργκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ρωσία αλλά και την δική μας μειοδοτική πολιτική για να προωθήσει τα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας. Εδώ όμως δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η συνεργασία Τουρκίας – Ρωσίας αρχίζει εκεί που ταυτίζονται τα αντιαμερικανικά αισθήματα τους, της Ρωσίας σε στρατηγικό επίπεδο και της Τουρκίας σε ευκαιριακό επίπεδο και τελειώνει όταν αρχίζουν οι συζητήσεις για τα «καυτά» θέματα της ευρύτερης περιοχής όπου υπάρχουν πολλές «διαφορετικές» απόψεις. Πάντως στην επόμενη φάση θα δούμε να προωθείται ακόμα περισσότερο η ένωση των «εκκλησιών» με κύριο στόχο εκτός των άλλων την με κάθε μέσο υποβάθμιση του Πατριαρχείου της Μόσχας για να πληγεί καίρια ένα από τα μεγαλύτερα στηρίγματα της αντινεοταξικής πολιτικής του Πούτιν.
Όσον αφορά την δική μας πλευρά, εδώ τα πράγματα ξεκαθαρίζονται όλο και περισσότερο. Ο οικουμενισμός των Πάπα – Πατριάρχη εκτός του ότι προωθεί την Νέα Τάξη με άμεσο επακόλουθο την κατάλυση, σαν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια προώθησης της, της πατερικής Ορθοδοξίας, παράλληλα στηρίζει και προωθεί άμεσα την γενικότερη αμερικανική πολιτική ενάντια στην ομόδοξη Ρωσία και της όποιας επιρροής της στον χριστιανικό κόσμο. Το δυσάρεστο και οδυνηρό για τους Έλληνες Ορθοδόξους είναι ότι τουλάχιστον επίσημα, (γιατί στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνορθόδοξου ποιμνίου είναι κάθετα αντίθετη με τον νεοταξικό οικουμενισμό του Πατριάρχη), είμαστε πάλι σε λάθος πλευρά. Αποτέλεσμα, οι γείτονες μας Τούρκοι οι όποιοι μάλιστα αποκόμισαν μέγιστα οικονομικά οφέλη από την «παράσταση» της συνάντησης Πάπα- Πατριάρχη, αν και μουσουλμάνοι, προχωρούν με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα σε πολλαπλή συνεργασία με την Μόσχα που κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο δικός μας μεγαλύτερος, ομόδοξος και στρατηγικός εταίρος μας.
ΑΚΤΙΝΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου