Γράφει ὁ πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης
Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀκριβοπληρωμένο
πράγμα ἀπὸ τὴν ἐλευθερία.
Χρέος αἰώνιο τοῦ
κάθε ἀνθρώπου νὰ δίνει ἀκόμη καὶ τὴν ζωή του γιὰ ἐλευθερία καὶ ἀξιοπρέπεια.
Ἡ ἐλευθερία δὲν θέλει ἐρωτήματα καὶ
λογική «καὶ μετὰ τί;» ἅμα σκέφτονταν μὲ τούτη τὴν ψιλικαντζίδικη
λογικὴ καὶ οἱ πρόγονοί μας στὶς Θερμοπύλες, στὴν Ἀλαμάνα καὶ στὸ Καλπάκι θὰ εἶχαν
κουρνιάξει τρομαγμένοι σὰν κοτόπουλα καὶ δὲν θὰ ἔγραφαν ἔνδοξη ἱστορία.
Ξέραν καλὰ οἱ πατεράδες μας πὼς ὁ θαρραλέος
πεθαίνει μία φορὰ, ἐνῶ ὁ δειλὸς κάθε ἡμέρα. Γνώριζαν ὅτι ἄξιοι γιὰ νὰ ζοῦν εἶναι
μονάχα ἐκεινοι ποὺ δὲν φοβοῦνται νὰ πεθάνουν. Θυσιάζονταν μὲ
λεβέντικη ἀξιοπρέπεια γιὰ τὴν ἐλευθερία τήν δική τους καὶ τῆς γενιᾶς τους.
Ποτὲ ὅμως γιὰ τὴν βόλεψη στὸν κόσμο αὐτὸ δὲν θυσιάζανε τὴν ἐλευθερία τους.
Ἂς μὴν κοπιάζουμε
λοιπόν να στεκόμαστε περήφανοι ἀρνητὲς στοὺς
σύγχρονους «πολιτισμένους» βαρβάρους.
Στὴν μάχη τῶν
δύο μεγάλων αἰωνίων ἀντιπάλων: τὸ νοῦ καὶ τοῦ κτήνους, τοῦ
πολιτισμοῦ καὶ τῆς βαρβαρότητας ἐμεῖς συντασσόμαστε μὲ τὸ μέρος τοῦ Θεϊκοῦ φωτὸς.
Ἄλλωστε οἱ σκλάβοι δὲν ἔχουνε καὶ τίποτες ἄλλο νὰ χάσουμε ἐκτὸς μονάχα ἀπὸ τὶς...
ἁλυσίδες τους.
Τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ’ ἐλεύθερον
τὸ εὔψυχον. (ἀπὸ τὸν Ἐπιτάφιο τοῦ Περικλῆ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου