Ὅταν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ γίνεται σκότος τοῦ Διαβόλου

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

«ΥΜΕΙΣ ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε´ 14).Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ πρωτίστως ἀναφέρεται στοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἔχουν πνευματικὴ εὐαισθησία καὶ σταθερὴ ἐπιθυμία νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ στραφοῦν στὸν Θεὸ καὶ νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές.

Πολλοὶ κληρικοὶ ὅμως δὲν συμφωνοῦν μὲ αὐτό. Ἰσχυρίζονται ὅτι πρέπει νὰ στηρίζεται ὁ κληρικὸς καὶ στὰ δεδομένα τῆς ἐπιστήμης καὶ νὰ δίνει νέες ἑρμηνεῖες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἢ καὶ νὰ τὶς καταργεῖ, ἀφοῦ πιὰ ζοῦμε σὲ νέα ἐποχὴ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τὴν ἠθικὴ ζωὴ καὶ ἐπιλέγουν τὶς σαρκικὲς ἡδονές. Οἱ συγκεκριμένοι νεωτεριστὲς κληρικοὶ εἶναι ἐπιστήμονες διαφόρων εἰδικοτήτων καὶ τὴν Ἐκκλησία τὴν βλέπουν ὡς ἕνα παραδοσιακὸ χῶρο, ποὺ πρέπει νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ, μὲ ὁδηγὸ πάντα τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐπιστήμης καὶ ἰδιαίτερα τῆς ψυχολογίας, τῆς ψυχιατρικῆς κ.λπ. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε σὲ πολλὲς περιπτώσεις. Ἰδιαίτερα μᾶς ἐντυπωσιάζει ἀρνητικὰ ἡ προσπάθειά τους νὰ δικαιολογήσουν τὶς προγαμιαῖες σχέσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὴν ὁποία θεωροῦν ἀθώα ἀδυναμία μερικῶν ἀξιοσυμπάθητων ἀνθρώπων!

Μὲ τοὺς συγκεκριμένους αὐτοὺς κληρικοὺς δὲν μπορεῖ νὰ συμφωνήσει ὁ συνειδητὸς χριστιανός. Ἡ κατὰ κόσμον σοφία τους καὶ εἰδικότερα οἱ ἐπιδόσεις τους στὴν παιδοψυχιατρικὴ τοὺς ἔχουν ὁδηγήσει στὴ «θερμὴ» ὑπερηφάνεια καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἀνηθικότητα καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτία! Τὰ συμπεράσματα τῆς ἐπιστήμης τους ἔχουν μεγαλύτρη ἀξία ἀπ᾽ ὅ,τι οἱ ἁπλές, σαφεῖς καὶ πρακτικὲς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

Γιὰ νὰ μὴ φανεῖ ὅτι κατηγορῶ ἀδίκως αὐτοὺς τοὺς κληρικούς, μεταφέρω ἐδῶ ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Παρακαταθήκη» (τεῦχος 103, Ἰούλιος - Αὔγουστος 2015) μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τοῦ π. Βασιλειου Θερμοῦ, παιδοψυχίατρου, ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ βιβλίο «Χριστιανικὴ ζωὴ καὶ σεξουαλικὲς σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ». Γράφει λοιπὸν ὁ π. Βασίλειος Θερμός: «Πῶς μποροῦμε νὰ καταλογίσουμε ἐγωκεντρικότητα σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὸν σύντροφό του μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση;».

«(Ἐδῶ ἔχουμε μία τεκμηρίωση τῆς διάχυτης ἐκκλησιαστικῆς προκατάληψης πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς πρωτίστως σεξουαλικὸ πάθος. Ἡ ἐσφαλμένη αὐτὴ ἀντίληψη εἶναι προσβλητικὴ πρὸς τὰ ἑκατομμύρια παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἡ ἐρωτική τους ἀφύπνιση κατὰ τὴν ἐφηβεία συνοδεύεται ἀπὸ ὁμοφυλόφιλη συναισθηματικὴ ἕλξη».

«Τὸ σὲξ ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ συναίσθημα, ὅπως εἶναι καὶ ἡ φυσικὴ τάξη».

«Ἀπὸ ποῦ συνάγεται ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ τὸ βαθύτερο ἁμάρτημα;».

Ἐὰν δεχτοῦμε τὰ ὅσα ὑποστηρίζει ὁ π. Βασίλειος μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ψυχίατρου, ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ «πάει περίπατο». Τὸ βλέπουμε αὐτὸ καὶ στὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ παραπάνω βιβλίου ὅπου διαβάζουμε καὶ τὰ ἑξῆς προκλητικά:

«Παλιότερα μιλοῦσαν γιὰ «πανσεξουαλισμό», καὶ ξεσπάθωναν μὲ καταγγελίες γιὰ «ἠθικὸ ἐκτραχηλισμό» καὶ «πορνικὴ ἀσυδοσία»( Αὐτὴ ἡ ἠθικιστικὴ ρητορικὴ ἔχει πιὰ παρέλθει, εὐτυχῶς. Ὅπου ἀπαντᾶ σήμερα, μοιάζει μὲ καρικατούρα καὶ κατατάσσεται αὐτόματα στὰ κειμήλια τῆς γραφικότητας μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς».

Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ὑποστηρίζουν οἱ νεωτεριστὲς κληρικοὶ καὶ θεολόγοι! Κι ἐγὼ νόμιζα ὅτι ὁ διάβολος θὰ δυσκολευόταν νὰ βρεῖ ἀποτελεσματικοὺς συνεργάτες στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας! Οἱ κληρικοὶ τῆς κατηγορίας αὐτῆς γράφουν τὸ δικό τους «εὐαγγέλιο» μὲ θράσος καὶ ἀθεοφοβία καὶ στὸ ὄνομα τῆς ὀρθῆς ποιμαντικῆς πράξης! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἱ ἴδιοι ἐπιπλέουν, διαφημίζονται, πετυχαίνουν τὴν κυκλοφορία τῶν βιβλίων τους καὶ ἐμφανίζονται ὡς πρωτότυποι πνευματικοί, ποὺ ὅμως ὁδηγοῦν τοὺς νέους στὴν ἄβυσσο, ἐκεῖ ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι θὰ βρεθοῦν. Ὅλη αὐτὴ ἡ δαιμονικὴ φιλολογία γιὰ τὶς σαρκικὲς ἡδονὲς καὶ τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀπαράδεκτη, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καταδικάζει καὶ τὸν πονηρὸ λογισμὸ καὶ μᾶς ζητάει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ στοὺς πειρασμούς, γιὰ νὰ μὴ πέσουμε στὶς σαρκικὲς ἡδονές. Θυμίζω ἐδῶ τὰ λόγια του: «Ὅποιος βλέπει μιὰ γυναίκα μὲ πονηρὴ ἐπιθυμία, ἔχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ᾽ αὐτήν. Κι ἂν κάτι σπουδαῖο σὰν

τὸ δεξί σου μάτι σὲ σκανδαλίζει, βγάλ᾽ το καὶ πέταξέ το, γιατὶ σὲ συμφέρει νὰ χάσεις ἕνα μέλος σου, παρὰ νὰ ριχτεῖ ὅλο τὸ σῶμα σου στὴν κόλαση. Κι ἂν κάτι τόσο σπουδαῖο σὰν τὸ δεξί σου χέρι σὲ σκανδαλίζει, κόψε το καὶ πέταξέ το, γιατὶ σὲ συμφέρει νὰ χάσεις ἕνα μέλος σου, παρὰ νὰ ριχτεῖ ὅλο τὸ σῶμα σου στὴν κόλαση» (Ματθ. ε´ 28-30).

Τὰ ὅσα παράδοξα ὑποστηρίξουν οἱ κληρικοὶ - ἐπιστήμονες εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητικά, ἰδίως σὲ ὅσους ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ παρακολουθοῦν τὶς διδαχὲς τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ ἁγιορείτου στὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τῆς Παναγούδας. Ἐκεῖνος εἶχε πολλὲς ἐπιφυλάξεις γιὰ τοὺς ψυχολόγους καὶ ψυχίατρους καὶ ἀπέτρεπε τοὺς ἀνθρώπους νὰ καταφεύγουν σ᾽ αὐτούς, γιατὶ τοὺς θεωροῦσε ἐπικίνδυνους καὶ ἀκατάλληλους. Δὲν ἤθελε νὰ τοὺς ἐμπιστεύονται οἱ ἄνθρωποι, γιατὶ δὲν ἔχουν ὀρθὴ πίστη καὶ ἡ ὑπερηφάνειά τους εἶναι δαιμονική.

Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ ἀπέναντι σ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἐπιστήμονες - κληρικούς, οἱ ὁποῖοι κατεδαφίζουν τὴν ἠθικὴ στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ διατηροῦν ἀνοιχτὲς τὶς πύλες τῆς ἀκολασίας.

Ορθόδοξος Τύπος, 22/1/2016

thriskeftika

Ρωμαίικο οδοιπορικό