Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το «ηλεκτρονικό μελάνι» από το προηγούμενο άρθρο μου και οι αντιδράσεις που υπήρξαν γύρω από την δημιουργία χαρτοφυλακίου στην Κομισιόν που θα καλύπτει και το μεταναστευτικό ζήτημα, με θέμα «Προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής», ή όπως μεταφράζεται από τον γερμανικό τίτλο, «Προστασία όσων συνιστούν την Ευρώπη», επιβεβαίωσαν την κρισιμότητα της κατάστασης.
Με τη λογική «πρέπει να υπάρχουν ανοιχτά σύνορα», «δεν πρέπει να υπάρχουν εθνικές ταυτότητες», «δεν πρέπει να καλλιεργείται η εθνική συνείδηση», οπότε «δεν χρειαζόμαστε την ύπαρξη ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», οι απόστολοι της πολιτικής ορθότητας, έσπευσαν να αντιδράσουν και να κουνήσουν πάλι απειλητικά το δάχτυλο.
«Πράσινοι», «Σοσιαλδημοκράτες» και «Φιλελεύθεροι» κινήθηκαν για μια ακόμα φορά στο ίδιο μήκος κύματος και αντέδρασαν έντονα στην προσπάθεια της Ευρώπης να κάνει ακροδεξιά στροφή και να υιοθετήσει ρατσιστικές και φασιστικές πρακτικές, όπως είπαν! Όλοι αυτοί, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, αρνούνται οποιαδήποτε ύπαρξη κοινότητας, δηλαδή αρνούνται τα συλλογικά δικαιώματα σε οποιαδήποτε οντότητα, είτε λέγετε έθνος, είτε Ευρώπη. Μάλλον καλύτερα, αρνούνται τα δικαιώματα των ευρωπαίων και αναγνωρίζουν μόνο τα δικαιώματα των μεταναστών.
Με τη λογική «πρέπει να υπάρχουν ανοιχτά σύνορα», «δεν πρέπει να υπάρχουν εθνικές ταυτότητες», «δεν πρέπει να καλλιεργείται η εθνική συνείδηση», οπότε «δεν χρειαζόμαστε την ύπαρξη ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», οι απόστολοι της πολιτικής ορθότητας, έσπευσαν να αντιδράσουν και να κουνήσουν πάλι απειλητικά το δάχτυλο.
«Πράσινοι», «Σοσιαλδημοκράτες» και «Φιλελεύθεροι» κινήθηκαν για μια ακόμα φορά στο ίδιο μήκος κύματος και αντέδρασαν έντονα στην προσπάθεια της Ευρώπης να κάνει ακροδεξιά στροφή και να υιοθετήσει ρατσιστικές και φασιστικές πρακτικές, όπως είπαν! Όλοι αυτοί, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, αρνούνται οποιαδήποτε ύπαρξη κοινότητας, δηλαδή αρνούνται τα συλλογικά δικαιώματα σε οποιαδήποτε οντότητα, είτε λέγετε έθνος, είτε Ευρώπη. Μάλλον καλύτερα, αρνούνται τα δικαιώματα των ευρωπαίων και αναγνωρίζουν μόνο τα δικαιώματα των μεταναστών.
Όπως φαίνεται, υπάρχουν πολλοί Ευρωπαίοι που δεν είναι σίγουρο ότι θέλουν να είναι Ευρωπαίοι. Όμως, μια κουλτούρα που αμφισβητεί και δυσπιστεί για τον εαυτό της είναι απίθανο να πείσει και άλλους να την υιοθετήσουν. Αυτά περί αφομοίωσης και ενσωμάτωσης.
Για να επιβιώσει μια οντότητα (έθνος, Ε.Ε.), πρέπει να έχει ισχυρή και διακριτή ταυτότητα και να θέλει να συνεχίσει να υπάρχει. Αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε, πρέπει να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα: Η Ευρώπη έχει σήμερα ταυτότητα; Αν ναι, ποια είναι, ή ποια θέλουμε να είναι; Μπορεί να υπάρξει κοινή ταυτότητα για τους Ευρωπαίους; Όταν απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα, το ζητούμενο είναι να υπάρξει αντίδραση για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση που με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται αναπόδραστη.
Σε εγχώριο επίπεδο, στο πλαίσιο της αυτοκαταστροφής μας, είδαμε τις προηγούμενες μέρες να λαμβάνεται απόφαση από την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, για συμμόρφωση με την οδηγία της Αρχής Προστασίας Δεδομένων, που αφορά στην παύση αναγραφής του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους σπουδών των σχολείων. Για να το γράψω απλά, αυτό σημαίνει βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας.
Όσοι ζωντανοί λοιπόν, ας αντιδράσουν και ας μην μείνουν στα λόγια και στα ευχολόγια. Αλλιώς θα μοιάζουμε «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», αλλά δεν θα πρέπει να περιμένουμε κανένα θαύμα γιατί «συν Αθηνά και χείρα κίνει»!
*Ιδιωτικός Υπάλληλος
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”, στις 19/09/2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου