Η πίστη μας έχει κάποιες προϋποθέσεις ώστε να μπορεί να προσεγγισθεί. Η πρώτη είναι τα δόγματα, ότι δηλαδή παραδεχόμαστε κάποιες αλήθειες που ξεκινούν από την ύπαρξη του Τριαδικού Θεού, την διδασκαλία της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου, την ιστορία της συνάντησης Θεού και ανθρώπου από τους χρόνους του Αβραάμ, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, μέχρι τον ερχομό του Χριστού και την διδασκαλία της Εκκλησίας ανά τους αιώνες. Η δεύτερη είναι η ζώσα παράδοση της εκκλησιαστικής ζωής, όπως αυτή εκφράζεται διά της λατρείας του Θεού. Η τρίτη είναι η προσωπική μετοχή στον τρόπο της συνάντησης, στον τρόπο της πίστης. Όποιος δεν αποδέχεται αυτές τις προϋποθέσεις είτε είναι συνειδητά απορριπτικός, είτε αδιάφορος, είτε καλοπροαίρετος και αμφιβάλλων, δεν μπορεί στην ουσία να αποδεχθεί όψεις της πίστης που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική, όπως τα μυστήρια.
Τα μυστήρια δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις τελετές και ακολουθίες της Εκκλησίας, στις οποίες επικαλούμαστε την χάρη και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, ώστε αυτό που βιώνουμε να φύγει από το πεδίο της όψης, των αισθήσεων, του παρόντος χρόνου και κόσμου και να γίνει κοινωνία με τον Θεό και μετοχή στη ζωή της Εκκλησίας. Μυστήριο είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας μας αγιάζεται ζητώντας τον Θεό και αποδεχόμενος την παρουσία Του στην ζωή. Μυστήριο είναι το μεγάλο ΝΑΙ που ο καθένας μας λέει στην πρόσκληση του Θεού να είναι ο προσωπικός μας Θεός, να τον βιώνουμε δηλαδή στα πλαίσια μιας σχέσης μοναδικής, στην οποία σταυρός και ανάσταση μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά δεν είναι και τα πάντα μόνο όπως φαίνονται. Μυστήριο είναι ο τρόπος με τον οποίο το κακό δεν μας αγγίζει, με την έννοια ότι δεν μας υποτάσσει. Μυστήριο είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ανορθωνόμαστε από τις πτώσεις και τα λάθη μας, νικάμε τις αγωνίες και τις αμφιβολίες μας, νικάμε τους φόβους μας, αναλαμβάνουμε όχι μόνο τα δικά μας αλλά και των άλλων, παραιτούμαστε από την αυτάρκειά μας και μοιραζόμαστε ελπίδα και πόνο. Μυστήριο, τέλος, είναι η άρνησή μας να ακούσουμε την φωνή των δαιμόνων, του κακού δηλαδή που μας πιέζει, που χρησιμοποιεί ως όργανά του όλους εκείνους που κατέχουν κάποια εξουσία και που χωρίς ντροπή, για να δικαιολογήσουν την άρνηση και την απιστία τους μάς θεωρούν περιθωριακούς και επικίνδυνους. Κι εμείς αντιτάσσουμε αγάπη στο μίσος, αλήθεια στο ψέμα, υπομονή στους διωγμούς.
Στον δρόμο αυτό επικεφαλής μας έχουμε την σπουδαιότερη ανθρώπινη ύπαρξη που εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία του κόσμου, την Παναγία μας. Στην ακολουθία των Χαιρετισμών ο ιερός υμνογράφος την αποκαλεί «ανόρθωση των ανθρώπων και κατάπτωση των δαιμόνων» και την χαιρετά ολοκάρδια! Ανόρθωση των ανθρώπων είναι η Παναγία όχι μόνο γιατί γέννησε τον Χριστό και ανόρθωσε την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση, η οποία διάλεξε να είναι αυτοθεωμένη χωρίς Θεό. Ανόρθωση των ανθρώπων είναι η Παναγία γιατί διάλεξε με ταπείνωση και απλότητα και ταπείνωση να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουμε την ζωή μας. Δεν είναι οι δυνάμεις μας, το λογικό μας, τα όπλα της επιστήμης και της τεχνολογίας, το ως πού φτάνει ο νους μας ό,τι καθορίζει την πορεία μας, αλλά η εμπιστοσύνη και η υπακοή στο θέλημα του Θεού που γεννά η πίστη.
Και την ίδια στιγμή, η Παναγία γίνεται κατάπτωση των δαιμόνων, διότι δείχνει ότι δεν χρειάζεται κάποιος να έχει τις κοσμικές ικανότητες, την γνώση, την σοφία, την αποδοχή από τους άλλους, την δόξα, την υπερηφάνεια της ομορφιάς του σώματος, ακόμη και την τεκνοποιία και τις ανθρώπινες χαρές για να αισθανθεί ότι αξίζει τόσο που να ξεπεράσει και τον Θεό, αλλά ο Θεός έρχεται σε εκείνον ή εκείνη που αγαπά, αφοσιώνεται στην αλήθεια της πίστης, κάνει τον αγώνα της αρετής, δεν αφήνει δηλαδή τις επιθυμίες αυτής της ζωής να μπούνε πιο πάνω από την σχέση με τον Θεό, ούτε και τον ορθολογισμό να αμφισβητήσει την αγάπη του Θεού.
Στους καιρούς της αμφισβήτησης που γίνεται μίσος, η Εκκλησία μάς ζητά να είμαστε παιδιά της Παναγίας! Να μη φοβηθούμε, γιατί έχουμε μητρική αγκαλιά που είναι πλατυτέρα των ουρανών. Ας φρυάττουν οι δαίμονες των καιρών και τα όργανά τους, τα οποία δεν πιστεύουν ότι οι δαίμονες υπάρχουν, αλλά είναι στην πράξη παγιδευμένα απ’ αυτούς. Εμείς τα μικρά και τα μεγάλα λάθη και πάθη, τους σταυρούς μας, τους φόβους μας θα τα εναποθέτουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο και με χαρά θα προχωρούμε ζώντας το μυστήριο της πίστης! Είναι καιρός να ξανασπουδάσουμε τις δογματικές αλήθειες. Να μετέχουμε όσο είναι εφικτό στην λατρεία του Θεού. Και να ζητάμε την συνάντηση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο στην αγάπη! Αυτή είναι η Εκκλησία στην οποία η Παναγία μας είναι η πρώτη που δέεται και ενισχύει!
Κέρκυρα, 13 Μαρτίου 2020
Β’ Χαιρετισμοί
themistoklismourtzanos
amethystos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου