Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ' ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ (σελ. 45-47)
Θυμᾶμαι, καὶ στὸ Κοινόβιο εἴχαμε ἕναν μοναχὸ πού ὡς λαϊκὸς ἦταν νωματάρχης. Τὸν εἶχαν βάλει διαβαστή, γιατί ἦταν μορφωμένος. Τόσα χρόνια ἦταν στὸ μοναστήρι καὶ σιχαινόταν. Ποῦ νὰ ἄγγιξη πόμολο! Μὲ τὸ πόδι ἄνοιγε τὴν πόρτα ἢ σκουντοῦσε τὸ μάνταλο μὲ τὸν ἀγκώνα καὶ μετὰ καθάριζε μὲ οἰνόπνευμα τὸ μανίκι ποῦ τὸ ἀκούμπησε! Ἀκόμη καὶ τὴν πόρτα τῆς ἐκκλησίας μὲ τὸ πόδι τὴν ἄνοιγε. Καὶ ἐπέτρεψε ὃ Θεός, ὅταν γέρασε, νὰ σκουληκιάσουν τὰ πόδια του, ἰδίως τὸ ἕνα μὲ τὸ ὅποιο ἄνοιγε τὶς πόρτες. ‘Ήμουν παρανοσοκόμος, ὅταν ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ νοσοκομεῖο τῆς Μονῆς μὲ δεμένο τὸ πόδι. Μοῦ εἶπε ὃ νοσοκόμος νὰ τὸ λύσω καὶ ἐκεῖνος πῆγε νὰ φέρη κάτι γάζες. Ὅταν τὸ ἄνοιξα, τί νὰ δῶ! Πῶ, πῶ, ἦταν γεμάτο σκουλήκια! Πήγαινε στὴν θάλασσα, τοῦ λέω, πλύν’ τό, νὰ φύγουν τὰ σκουλήκια, καὶ ἔλα νὰ κάνουμε ἀλλαγή. Ποῦ εἶχε φθάσει! Τί τιμωρία! Ἔγω τὰ ἔχασα. Μοῦ λέει ὃ νοσοκόμος: Κατάλαβες ἀπὸ τί εἶναι αὐτό; Κατάλαβα, τοῦ λέω, ἐπειδὴ ἀνοίγει τὴν πόρτα μὲ τὸ πόδι!.
– Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση, Γέροντα, συνέχιζε νὰ ἄνοιγη τὴν πόρτα μὲ τὸ πόδι;
– Ναί, μὲ τὸ πόδι! Καὶ εἶχε γεράσει καλόγερος!
– Δὲν τὸ κατάλαβε;
– Δὲν ξέρω. Μετὰ πῆγα στὴν Μονὴ Στομίου στὴν Κόνιτσα. Τί θάνατο εἶχε ποιὸς ξέρει! Καὶ ἔβλεπες, ἐκεῖ στὸ Κοινόβιο μερικοὶ νέοι μοναχοὶ πήγαιναν καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ περίσσευμα πού ἄφηναν στὰ πιάτα τοὺς τὰ γεροντάκια, γιὰ νὰ πάρουν εὐλογία! Μάζευαν τὰ περισσεύματα τῶν κλασμάτων. Ἢ ἄλλοι ἀσπάζονταν τὸ πόμολο, γιατί τὸ ἀκούμπησαν οἱ Πατέρες, καὶ αὐτός, ὅταν προσκυνοῦσε τὶς εἰκόνες, μόλις πού....
ἀκουμποῦσε τὸ μουστάκι του στὴν εἰκόνα. Καὶ τὸ μουστάκι τί θὰ τραβοῦσε μετὰ μὲ τὸ οἰνόπνευμα!
– Ὅταν, Γέροντα, κάτι τέτοιο γίνεται σὲ ἱερὰ πράγματα, δὲν εἶναι ἀνευλάβεια;
– Μὰ ἀπὸ’ κεῖ ξεκινάει κανεὶς καὶ φθάνει πιὸ πέρα. Ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ μὴν προσκυνάη, γιατί φοβόταν μήπως ἐκεῖνος πού προσκύνησε πρὶν ἀπὸ αὐτὸν τὴν εἰκόνα εἶχε καμμιὰ ἀρρώστια!
– Δηλαδή, γιὰ νὰ μὴ σιχαίνεται κανείς, δὲν πρέπει νὰ δίνη σημασία;
-Τὶς σαβοῦρες πού τρῶνε οἱ ἄνθρωποι δὲν τὶς βλέπουν! Ἅμα κάνη κανεὶς τὸν σταυρό του, εἴτε φοβία ἔχει εἴτε νοσοφοβία, βοηθάει μετὰ ὁ Χριστὸς. Ἐκεῖ στὸ Καλύβι πόσοι περνᾶνε πού ἔχουν διάφορες ἀρρώστιες! Καὶ μερικοὶ ἁπλοὶ κάνουν τὸν σταυρό τους, οἱ καημένοι, παίρνουν τὸ κύπελλο ποῦ ἔχω ἐκεῖ καὶ πίνουν νερό. Οἱ ἄλλοι πού φοβοῦνται δὲν τὸ ἀγγίζουν.
Ἦρθε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ποῦ εἶχε πολὺ μεγάλη θέση σὲ κάποια ὑπηρεσία. Τόσο φοβᾶται ὃ καημένος τὰ μικρόβια, πού ἔχει ἀσπρίσει τὰ χέρια του, γιὰ νὰ τὰ καθαρίζη μὲ τὸ οἰνόπνευμα. Ἀκόμη καὶ τὸ αὐτοκίνητό του τὸ τρίβει μὲ οἰνόπνευμα! Τὸν λυπήθηκα! Ξέρεις τί εἶναι νὰ ἔχη τέτοια θέση καὶ νὰ κινῆται ἔτσι; Τοῦ ἔδωσα λουκούμι, καὶ δὲν τὸ πῆρε, ἐπειδὴ τὸ ἐπίασα. Ἄλλα καὶ στὸ κουτὶ νὰ ἦταν, πάλι δὲν θὰ τὸ ἔπαιρνε, γιατί θὰ σκεφτόταν ὅτι καὶ στὸ κουτὶ θὰ τὸ ἔβαλε κάποιος ἄλλος μὲ τὰ χέρια του. Παίρνω τὸ λουκούμι, τὸ τρίβω στὰ παπούτσια του καὶ τὸ τρώω. Τοῦ ἔκανα κάμποσα τέτοια καὶ τρόμαξα νὰ τὸν κάνω νὰ ἐλευθερωθῆ λίγο ἀπὸ αὐτό. Νά, καὶ σήμερα ἦρθε ἐδῶ μιὰ κοπέλα πού εἶχε νοσοφοβία. Καὶ ὅταν μπῆκε μέσα δὲν πῆρε εὐχή, γιατί φοβόταν μὴν κόλληση μικρόβια, καὶ ὅταν ἔφυγε, ἔπειτα ἀπὸ τόσα πού τῆς εἶπα, γιὰ νὰ τὴν βοηθήσω, πάλι δὲν πῆρε εὐχή. Δὲν σοὺ φιλῶ τὸ χέρι, μοῦ λέει, γιατί φοβᾶμαι μὴν κολλήσω μικρόβια! Τί νὰ πῆς; Κάνουν ἔτσι μαύρη τὴν ζωή τους.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» (σελ. 138-139)
Στὸ ἐξωτερικό, στοὺς Ναοὺς δὲν ἔχουν οὔτε χωνευτήρια. Τὰ νερὰ τῆς Προσκομιδῆς πᾶνε μὲ τὰ ὄμβρυα. «Μᾶς ἀπαγορεύουν, λένε, νὰ ἔχουμε χωνευτήρια, ἐπειδὴ δημιουργοῦνται μικρόβια». Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γεμίσει σωματικὰ καὶ πνευματικὰ μικρόβια καί, ἂν στάξη λίγο μύρο στὸ κεφάλι, σοὺ λένε «θὰ δημιουργηθοῦν μικρόβια»! Πῶς νὰ ἔρθη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ὁ δαιμονισμὸς στὸν κόσμο ἀπὸ ἐδῶ ξεκινάει. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν μερικὲς εὐλαβεῖς γυναῖκες, νέες καὶ ἡλικιωμένες, καὶ ἔτσι στηρίζεται ὁ κόσμος.
6 σχόλια:
Unexpected Opponent13 Μαρτίου 2020 - 12:53 π.μ.
O υ δ ε π ο τ ε ακούστηκε η δημοσιεύτηκε είδηση για μετάδοση νοσηματος από τη θεία ευχαριστια , στη θεία ευχαριστια βρίσκεται ο I δ ι ο ς ο Χριστός , ο I δ ι ο ς ο Θεός , ο οποίος είναι π υ ρ κ α τ α ν α λ ι σ κ ο ν : ο άρτος και ο οίνος μ ε τ α β α λ λ ο ν τ α ι από το Aγιο Πνεύμα σε μ α τ ω μ ε ν ε ς σ α ρ κ ε ς του Kυριου και Θεού και Σωτήρος ημών Xριστου , είναι μ υ σ τ η ρ ι ο A σ υ λ λ η π τ ο για την A v θ ρ ω π ι ν η λογική , δ ε το κατανοεί το π ε π ε ρ α σ μ ε ν ο μυαλό μας .
Απάντηση
Ανώνυμος13 Μαρτίου 2020 - 2:42 μ.μ.
Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, όσοι δεν πωρώθηκαν μέσα στην σύγκρουση του θελήματος τους εναντίον του θελήματος του Θεού, να διαβάσουν πολύ προσεκτικά το επόμενο κείμενο και να προσπαθήσουν να το καταλάβουν όσο γίνεται βαθύτερα.
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τῆς Γερόντισσας (Μοναχής) τῆς Κρήτης.
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νὰ παραθέσω κάτι ἀπὸ τὸ ἰδιόχειρο ἡμερολόγιο μιᾶς ἁγίας γερόντισσας τῆς Κρήτης. «Εἶδα ἀπόψε ἕναν ἀστραφτερὸ ἄνδρα νὰ κάθεται σὲ θρόνο φοβερό! Κρατοῦσε ἕνα τοπάκι σὰν μπίλια. Πάνω στὴν μπίλια ἄρχισαν νὰ μεγαλώνουν κάτι σὰν ἀόρατα μικρόβια. Ὅταν συνῆλθα παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μοῦ ἐξηγήσει τί ἦταν αὐτὸ ποὺ εἶδα. Ἔλαβα πληροφορία στὴν καρδιά μου , ὅτι ὁ Καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου εἶναι ὁ Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ἡ μικρὴ μπίλια ποὺ κρατοῦσε εἶναι τὸ σύμπαν. Δὲν εἶναι οὔτε κόκκος ἄμμου στὰ ἄχραντα χέρια Του. Αὐτοὶ ποὺ ψηλώσανε πάνω στὸ σύμπαν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Μᾶς φουσκώνει ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε σπουδαῖοι καὶ πανύψηλοι. Εἴμαστε, βέβαια, σπουδαῖοι γιατί εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλο τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε γιά μᾶς. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ νιώσουμε αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ἕνα τίποτα μπροστὰ στὸν Κύριο μας καί μεταξύ μας. Ὄχι νὰ σηκώνουμε μπόϊ καὶ νὰ τὸν βλασφημοῦμε καὶ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε Θεοὶ χωρὶς Αὐτόν. Ζήτησα μετὰ νὰ δῶ τὴν γῆ. Τὴν εἶδα νὰ τὴν κρατεῖ σὰν σφαιρίδιο καὶ πάλι. Εἶδα ὅμως ὅτι εἶχε γύρω-γύρω κάτι ποὺ βρωμοῦσε . Ἦταν κάτι σὰν διάφανη μεμβράνη. Τσίπα, ὅπως λέμε, γλίδα καλύτερα. Ἦταν παχύρευστη καὶ σιχαμερὴ καὶ εἶπε ὁ Θεός:
«Μιχαὴλ (Αρχάγγελε) βγάλε αὐτὴν τὴν βρώμικη φέτσα μὲ τὸ σπαθί σου! Μᾶς ἀηδίασε ἡ βρῶμα τους μὲ τὰ στοματικά τους ὄργια, τὶς μοιχεῖες τους, τοὺς Σοδομισμούς τους καὶ ὅλα τὰ πονηρὰ ἔργα τους».
Τότε παρακαλοῦσα νὰ μπεῖ τὸ μαχαίρι ποὺ θὰ βγάλει τὴ φέτσα ἀπὸ τὴν σφαίρα τῆς γῆς ὅσο γίνεται πιὸ ἀπάλαφρα. Μοῦ ἀπάντησε: «Δὲν γίνεται»! Μετὰ παρακάλεσα γιὰ τὴν πατρίδα μας μὲ δάκρυα. Καὶ ἀπάντησε: «Ἡ πατρίδα σου ἔχει πολλὴ τέτοια φέτσα! Πνίγηκε σ’ αὐτὴν τὴν βρῶμα. Γιὰ τὸ χατήρι ὅμως τῆς μητέρας μου (Τῆς Παναγίας) θὰ βγεῖ πολὺ ἐλαφριά. Δὲν θὰ νιώσουν τὸ μαχαίρι» Τότε συνῆλθα. Κατάλαβα ὅτι ὁ κόσμος θὰ καθαρίσει μὲ αἵματα. Θὰ ξεμαγαρίσει μὲ ἀφόρητο πόνο καὶ πολέμους. Εὐχαριστῶ συνέχεια τὴν Θεοτόκο γιὰ τὴν προστασία Της στὴν Ἑλλαδίτσα μας».
Πηγή του προηγούμενου κειμένου:
https://orthodoxia.gr/2020/02/11/ta-matia-toy-taxiarchi-michail-anoixan-ta-dika-mas-pote
– Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση, Γέροντα, συνέχιζε νὰ ἄνοιγη τὴν πόρτα μὲ τὸ πόδι;
– Ναί, μὲ τὸ πόδι! Καὶ εἶχε γεράσει καλόγερος!
– Δὲν τὸ κατάλαβε;
– Δὲν ξέρω. Μετὰ πῆγα στὴν Μονὴ Στομίου στὴν Κόνιτσα. Τί θάνατο εἶχε ποιὸς ξέρει! Καὶ ἔβλεπες, ἐκεῖ στὸ Κοινόβιο μερικοὶ νέοι μοναχοὶ πήγαιναν καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ περίσσευμα πού ἄφηναν στὰ πιάτα τοὺς τὰ γεροντάκια, γιὰ νὰ πάρουν εὐλογία! Μάζευαν τὰ περισσεύματα τῶν κλασμάτων. Ἢ ἄλλοι ἀσπάζονταν τὸ πόμολο, γιατί τὸ ἀκούμπησαν οἱ Πατέρες, καὶ αὐτός, ὅταν προσκυνοῦσε τὶς εἰκόνες, μόλις πού....
ἀκουμποῦσε τὸ μουστάκι του στὴν εἰκόνα. Καὶ τὸ μουστάκι τί θὰ τραβοῦσε μετὰ μὲ τὸ οἰνόπνευμα!
– Ὅταν, Γέροντα, κάτι τέτοιο γίνεται σὲ ἱερὰ πράγματα, δὲν εἶναι ἀνευλάβεια;
– Μὰ ἀπὸ’ κεῖ ξεκινάει κανεὶς καὶ φθάνει πιὸ πέρα. Ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ μὴν προσκυνάη, γιατί φοβόταν μήπως ἐκεῖνος πού προσκύνησε πρὶν ἀπὸ αὐτὸν τὴν εἰκόνα εἶχε καμμιὰ ἀρρώστια!
– Δηλαδή, γιὰ νὰ μὴ σιχαίνεται κανείς, δὲν πρέπει νὰ δίνη σημασία;
-Τὶς σαβοῦρες πού τρῶνε οἱ ἄνθρωποι δὲν τὶς βλέπουν! Ἅμα κάνη κανεὶς τὸν σταυρό του, εἴτε φοβία ἔχει εἴτε νοσοφοβία, βοηθάει μετὰ ὁ Χριστὸς. Ἐκεῖ στὸ Καλύβι πόσοι περνᾶνε πού ἔχουν διάφορες ἀρρώστιες! Καὶ μερικοὶ ἁπλοὶ κάνουν τὸν σταυρό τους, οἱ καημένοι, παίρνουν τὸ κύπελλο ποῦ ἔχω ἐκεῖ καὶ πίνουν νερό. Οἱ ἄλλοι πού φοβοῦνται δὲν τὸ ἀγγίζουν.
Ἦρθε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ποῦ εἶχε πολὺ μεγάλη θέση σὲ κάποια ὑπηρεσία. Τόσο φοβᾶται ὃ καημένος τὰ μικρόβια, πού ἔχει ἀσπρίσει τὰ χέρια του, γιὰ νὰ τὰ καθαρίζη μὲ τὸ οἰνόπνευμα. Ἀκόμη καὶ τὸ αὐτοκίνητό του τὸ τρίβει μὲ οἰνόπνευμα! Τὸν λυπήθηκα! Ξέρεις τί εἶναι νὰ ἔχη τέτοια θέση καὶ νὰ κινῆται ἔτσι; Τοῦ ἔδωσα λουκούμι, καὶ δὲν τὸ πῆρε, ἐπειδὴ τὸ ἐπίασα. Ἄλλα καὶ στὸ κουτὶ νὰ ἦταν, πάλι δὲν θὰ τὸ ἔπαιρνε, γιατί θὰ σκεφτόταν ὅτι καὶ στὸ κουτὶ θὰ τὸ ἔβαλε κάποιος ἄλλος μὲ τὰ χέρια του. Παίρνω τὸ λουκούμι, τὸ τρίβω στὰ παπούτσια του καὶ τὸ τρώω. Τοῦ ἔκανα κάμποσα τέτοια καὶ τρόμαξα νὰ τὸν κάνω νὰ ἐλευθερωθῆ λίγο ἀπὸ αὐτό. Νά, καὶ σήμερα ἦρθε ἐδῶ μιὰ κοπέλα πού εἶχε νοσοφοβία. Καὶ ὅταν μπῆκε μέσα δὲν πῆρε εὐχή, γιατί φοβόταν μὴν κόλληση μικρόβια, καὶ ὅταν ἔφυγε, ἔπειτα ἀπὸ τόσα πού τῆς εἶπα, γιὰ νὰ τὴν βοηθήσω, πάλι δὲν πῆρε εὐχή. Δὲν σοὺ φιλῶ τὸ χέρι, μοῦ λέει, γιατί φοβᾶμαι μὴν κολλήσω μικρόβια! Τί νὰ πῆς; Κάνουν ἔτσι μαύρη τὴν ζωή τους.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» (σελ. 138-139)
Στὸ ἐξωτερικό, στοὺς Ναοὺς δὲν ἔχουν οὔτε χωνευτήρια. Τὰ νερὰ τῆς Προσκομιδῆς πᾶνε μὲ τὰ ὄμβρυα. «Μᾶς ἀπαγορεύουν, λένε, νὰ ἔχουμε χωνευτήρια, ἐπειδὴ δημιουργοῦνται μικρόβια». Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γεμίσει σωματικὰ καὶ πνευματικὰ μικρόβια καί, ἂν στάξη λίγο μύρο στὸ κεφάλι, σοὺ λένε «θὰ δημιουργηθοῦν μικρόβια»! Πῶς νὰ ἔρθη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ὁ δαιμονισμὸς στὸν κόσμο ἀπὸ ἐδῶ ξεκινάει. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν μερικὲς εὐλαβεῖς γυναῖκες, νέες καὶ ἡλικιωμένες, καὶ ἔτσι στηρίζεται ὁ κόσμος.
6 σχόλια:
Unexpected Opponent13 Μαρτίου 2020 - 12:53 π.μ.
O υ δ ε π ο τ ε ακούστηκε η δημοσιεύτηκε είδηση για μετάδοση νοσηματος από τη θεία ευχαριστια , στη θεία ευχαριστια βρίσκεται ο I δ ι ο ς ο Χριστός , ο I δ ι ο ς ο Θεός , ο οποίος είναι π υ ρ κ α τ α ν α λ ι σ κ ο ν : ο άρτος και ο οίνος μ ε τ α β α λ λ ο ν τ α ι από το Aγιο Πνεύμα σε μ α τ ω μ ε ν ε ς σ α ρ κ ε ς του Kυριου και Θεού και Σωτήρος ημών Xριστου , είναι μ υ σ τ η ρ ι ο A σ υ λ λ η π τ ο για την A v θ ρ ω π ι ν η λογική , δ ε το κατανοεί το π ε π ε ρ α σ μ ε ν ο μυαλό μας .
Απάντηση
Ανώνυμος13 Μαρτίου 2020 - 2:42 μ.μ.
Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, όσοι δεν πωρώθηκαν μέσα στην σύγκρουση του θελήματος τους εναντίον του θελήματος του Θεού, να διαβάσουν πολύ προσεκτικά το επόμενο κείμενο και να προσπαθήσουν να το καταλάβουν όσο γίνεται βαθύτερα.
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τῆς Γερόντισσας (Μοναχής) τῆς Κρήτης.
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νὰ παραθέσω κάτι ἀπὸ τὸ ἰδιόχειρο ἡμερολόγιο μιᾶς ἁγίας γερόντισσας τῆς Κρήτης. «Εἶδα ἀπόψε ἕναν ἀστραφτερὸ ἄνδρα νὰ κάθεται σὲ θρόνο φοβερό! Κρατοῦσε ἕνα τοπάκι σὰν μπίλια. Πάνω στὴν μπίλια ἄρχισαν νὰ μεγαλώνουν κάτι σὰν ἀόρατα μικρόβια. Ὅταν συνῆλθα παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μοῦ ἐξηγήσει τί ἦταν αὐτὸ ποὺ εἶδα. Ἔλαβα πληροφορία στὴν καρδιά μου , ὅτι ὁ Καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου εἶναι ὁ Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ἡ μικρὴ μπίλια ποὺ κρατοῦσε εἶναι τὸ σύμπαν. Δὲν εἶναι οὔτε κόκκος ἄμμου στὰ ἄχραντα χέρια Του. Αὐτοὶ ποὺ ψηλώσανε πάνω στὸ σύμπαν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Μᾶς φουσκώνει ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε σπουδαῖοι καὶ πανύψηλοι. Εἴμαστε, βέβαια, σπουδαῖοι γιατί εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλο τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε γιά μᾶς. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ νιώσουμε αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ἕνα τίποτα μπροστὰ στὸν Κύριο μας καί μεταξύ μας. Ὄχι νὰ σηκώνουμε μπόϊ καὶ νὰ τὸν βλασφημοῦμε καὶ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε Θεοὶ χωρὶς Αὐτόν. Ζήτησα μετὰ νὰ δῶ τὴν γῆ. Τὴν εἶδα νὰ τὴν κρατεῖ σὰν σφαιρίδιο καὶ πάλι. Εἶδα ὅμως ὅτι εἶχε γύρω-γύρω κάτι ποὺ βρωμοῦσε . Ἦταν κάτι σὰν διάφανη μεμβράνη. Τσίπα, ὅπως λέμε, γλίδα καλύτερα. Ἦταν παχύρευστη καὶ σιχαμερὴ καὶ εἶπε ὁ Θεός:
«Μιχαὴλ (Αρχάγγελε) βγάλε αὐτὴν τὴν βρώμικη φέτσα μὲ τὸ σπαθί σου! Μᾶς ἀηδίασε ἡ βρῶμα τους μὲ τὰ στοματικά τους ὄργια, τὶς μοιχεῖες τους, τοὺς Σοδομισμούς τους καὶ ὅλα τὰ πονηρὰ ἔργα τους».
Τότε παρακαλοῦσα νὰ μπεῖ τὸ μαχαίρι ποὺ θὰ βγάλει τὴ φέτσα ἀπὸ τὴν σφαίρα τῆς γῆς ὅσο γίνεται πιὸ ἀπάλαφρα. Μοῦ ἀπάντησε: «Δὲν γίνεται»! Μετὰ παρακάλεσα γιὰ τὴν πατρίδα μας μὲ δάκρυα. Καὶ ἀπάντησε: «Ἡ πατρίδα σου ἔχει πολλὴ τέτοια φέτσα! Πνίγηκε σ’ αὐτὴν τὴν βρῶμα. Γιὰ τὸ χατήρι ὅμως τῆς μητέρας μου (Τῆς Παναγίας) θὰ βγεῖ πολὺ ἐλαφριά. Δὲν θὰ νιώσουν τὸ μαχαίρι» Τότε συνῆλθα. Κατάλαβα ὅτι ὁ κόσμος θὰ καθαρίσει μὲ αἵματα. Θὰ ξεμαγαρίσει μὲ ἀφόρητο πόνο καὶ πολέμους. Εὐχαριστῶ συνέχεια τὴν Θεοτόκο γιὰ τὴν προστασία Της στὴν Ἑλλαδίτσα μας».
Πηγή του προηγούμενου κειμένου:
https://orthodoxia.gr/2020/02/11/ta-matia-toy-taxiarchi-michail-anoixan-ta-dika-mas-pote
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου