Η μεγάλη αντικατάστασις

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα βιβλίο κάποιου κου Ἠλία Ἠλιοπούλου, ἱστορικοῦ (διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου), μὲ τίτλο «Ἡ Μεγάλη Ἀντικατάστασις» καὶ ὑπότιτλο: «Εἰσβολή, Ἐποικισμός, Ἐξισλαμισμὸς καὶ Ἐθνοπολιτικὴ Ἀναδιάταξις τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης».
Τὸ βιβλίον κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Πελασγὸς» τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα.









Τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον, ἀκριβῶς διότι ὡς ἐξώφυλλόν του ἔχει μίαν εἰκόνα φανατικῶν, δὲν θὰ τὸ ἐπέλεγα γιὰ μελέτη. Ἐν τούτοις, ἐφ΄ ὅσον ἤδη τὸ διέθετα, ἀπεφάσισα νὰ τὸ καταπιασθῶ μαζύ του καί, τελικῶς, νὰ …ξαφνιασθῶ εὐχάριστα γιὰ τὸ ἐπίπεδον τεκμηριώσεως τῆς ἐρεύνης τοῦ κου Ἠλιοπούλου.

Ὁ κος Ἠλιόπουλος ξεκινᾶ τὴν ἔρευνά του ἀπὸ τὶς ἐποχὲς ἐκεῖνες ποὺ ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη «μας» ἐπισήμως καὶ γιὰ λόγους ἐφησυχασμοῦ ἡμῶν τῶν χαχόλων, ἦταν μία οἰκονομικὴ ἕνωσις -κατὰ κάποιον τρόπο – ποὺ οὐδόλως ἔδειχνε νὰ σχετίζεται αὐτὸ τὸ μοντέλο μὲ αὐτὰ ποὺ σήμερα διαπιστώνουμε. Ὅμως, καθ’ ὅλην αὐτὴν τὴν περίοδο κι ἐνόσω ἐμεῖς «ἐλέῳ καραμανλῆ τοῦ σωτηρίου ἐθνάρχου μας» μετεξελισσόμεθα σὲ …«Εὐρωπαίους», πίσω ἀπὸ κλειστὲς πόρτες, πίσω ἀπὸ τὶς ἐπίσημες ἀνακοινώσεις καὶ πίσω ἀπὸ τὴν βιτρίνα τῆς οἰκονομικῆς ἑνώσεως, ὅλη ἡ ἤπειρος μετηλλάσσετο ὑπογείως καὶ κρυφίως σὲ Εὐραβία ((Eurabia).
Κι ὅλα αὐτά, ἐννοεῖται, δίχως νὰ ἐρωτηθοῦν ἢ νὰ ἐνηνερωθοῦν οἱ Εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ ἐπ΄ αὐτοῦ καί, φυσικά, δίχως νὰ ἐγκρίνουν μίαν τέτοιαν προοπτική.

Στὴν πραγματικότητα ὁ κος Ἠλιόπουλος ἀποκαλύπτει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον τὸ σχέδιον «Πανευρώπη» τοῦ Heinrich von Coudenhove-Kalergi, ἐτέθη σὲ ἐφαρμογή, ἐν ἀγνοίᾳ τῶν Εὐρωπαίων καὶ μὲ τὴν σύμφωνο γνώμη τῆς (φεrομένης ὡς) ὑπέρ-‘eξουσιαστικῆς ἐγκαθέτου «ὑπέρ-κυβερνήσεως» τῶν Βρυξελλῶν. Μίας «ὑπέρ-κυβερνήσεως» ποὺ ἐλέγχει ὅλες τὶς κυβερνήσεις τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης, μὲ τρόπον τέτοιον, ποὺ τελικῶς ὅλες αὐτὲς νὰ λειτουργοῦν ἐπισήμως καὶ δίχως προσχήματα ὡς φερέφωνα τῶν Βρυξελλῶν.



Ἀναφέρεται φυσικὰ καὶ στὶς σχέσεις Τρότσκυ-Kalergi καὶ στὸν θαυμασμὸ τοῦ Τρότσκυ πρὸς τὸν Kalergi. Ὁ θαυμασμὸς δὲ αὐτὸς ἦταν καὶ ἠ ἀρχὴ τοῦ κακοῦ, γιὰ πολλὰ δεινὰ τῶν Εὐρωπαίων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ ἐφεύρεσις τῆς λέξεως «ῤατσιστὴς» ἀπὸ τὸν Τρότσκυ. Συζητᾶμε γιὰ τὸν γνωστό μας Τρότσκυ, ποὺ ὡς ὄργανον τῶν τοκογλύφων προσεπάθησε καί, σὲ ἕναν βαθμό, ἐπέτυχε, νὰ καταστήσῃ τὴν «Κόκκινο Ἐπανάστασιν» τῆς Ῥωσσίας μέσον ἐκκαθαρίσεως τοῦ ἐθνικοῦ-πατριωτικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ῥώσσων.
(Περισσότερα γιὰ τοὺς χρηματοδότες Τρότσκυ, Χίτλερ καὶ Λένιν, μὰ κυρίως γιὰ τὶς σχέσεις τοκογλύφων – καπιταλιστῶν μὲ τὸν κομμουνισμό, μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στοὺς συνδέσμους ποὺ παρατίθενται στὸ πέρας τοῦ σημειώματος αὐτοῦ.)

Περιγράφει ἀναλυτικῶς ὁ κος Ἠλιόπουλος τὰ προστάδια καὶ ὅλο ἐκεῖνο τὸ ἐπίπεδον προετοιμασίας, μέσῳ συνεδρίων, διεθνῶν συνεργασιῶν καὶ πολλῶν (ἀγνώστων σὲ ἐμᾶς, τοὺς πολλούς!!!) λοιπῶν συμφωνιῶν, πρὸ κειμένου ὁ Βοῤῥᾶς (Εὐρώπη) καὶ ὁ Νότος (Ἀφροασιάτες) νὰ συμπυκνωθοῦν – συμπιεσθοῦν -σαρδελοποιηθοῦν στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη, μὲ προτεραιότητα, ἀπὸ πλευρᾶς ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, στοὺς νεο-ἐποίκους καὶ λαθρο-εἰσβολεῖς. Τὸ δὲ διεθνὲς δουλεμπόριον, ποὺ πλέον ὄχι μόνον θριαμβεύει, ἀλλὰ καὶ ἐπικροτεῖται καὶ χρηματοδοτεῖται καὶ καταληκτικῶς ἀθωώνεται, σήμερα ἐπισήμως καθορίζει ἀκόμη καὶ τὶς ἐθνικὲς πολιτικὲς τῶν κρατῶν μελῶν τῆς «Ἡνωμένης Εὐρώπης» (τους), πάντα πρὸς ὄφελος τῶν δουλεμπόρων (ἐπίσης ἐλεγχομένων ἐκ τῶν τοκογλύφων).

Τὰ βασικὰ -κομβικὰ- στάδια «μετουσιώσεως» τῆς Εὐρώπης σὲ (ἐπισήμως) «Πανευρώπη», ὅπως ἀναλυτικῶς παρουσιάζονται στὸ ἐν λόγῳ βιβλίον, ἀπολύτως «περιληπτικῶς» ἀναφέρονται παρακάτω.
Συζητᾶμε γιὰ μίαν «μετηλλαγμένη» Εὐρώπη, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς οὐσίας τὴν Εὐραβία-Eurabia [τίτλος περιοδικοῦ ἐκδιδομένου ὑπὸ τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Συνδέσμων Φιλίας μετὰ τοῦ Ἀραβικοῦ Κόσμου» (Comile Europeen de Coordination des Associations d’ Amitie avec le Monde arabe), μὲ ὑπεύθυνο ἐκδόσεως τὸν πρόεδρο τῆς «Ἑνώσεως Γαλλο-Ἀραβικῆς Ἀλληλεγγύης», Lucien Bittelin], ποὺ οὐδόλως τυχαίως προέκυψε τὶς τελευταῖες δεκαετίες.

Ἂς δοῦμε ὅμως περισσότερα, κάπως ἀναλυτικότερα, ἀπὸ τὶς ἀποκαλύψεις ἐκ τῶν ἐρευνῶν (3ον κεφάλαιον) τοῦ κου Ἠλιοπούλου:



Σύνοδος τοῦ Στρασβούργου, 7 καὶ 8 Ἰουνίου 1975 (σχετικὴ ἀναφορὰ καὶ περιγραφὴ στὸ β’ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Eurabia»), ὅπου ἀναφέρεται πὼς ἀπεφασίσθη ἐκ τῆς «Κοινοβουλευτικῆς Ἑνώσεως Εὐρω-Ἀραβικῆς Συνεργασίας» (Parliamentary Association for Euro Arab Cooperasion ἤ, συντομογραφικῶς «PAEAC») ἡ «ἐφαρμογὴ μίας μέσο- καὶ μακροπροθέσμου πολιτικῆς ἀποσκοπούσης στὴν οἰκονομικὴ συνεργασία μεταξὺ (τότε) ΕΟΚ καὶ Ἀραβικοῦ Κόσμου, βασιζομένη εἰς ἕναν συνδυασμὸν ἀραβικῶν ἐφεδρειῶν ἀνθρωπίνου δυναμικοῦ καὶ πρώτων ὑλῶν, ἀφ΄ ἑνός, καὶ εὐρωπαϊκῆς τεχνολογίας καὶ management ἀφ’ ἑτέρου.». Ἡ ἐν λόγῳ «Κοινοβουλευτικὴ Ἕνωσις Εὐρω-Ἀραβικῆς Συνεργασίας-PAEAC» εἶχε ἤδη ὡς μέλη της 200 βουλευτές, σὲ μίαν περίοδον ποὺ συζητᾶμε γιὰ τὴν «Εὐρώπη τῶν Ἐννέα» (1975).
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος τοῦ Στρασβούργου ὑπῆρξε ἐκείνη ποὺ διήνοιξε τὸν δρόμον τῆς ἰσλαμικῆς μεταναστεύσεως πρὸς τὴςν Εὐρώπην, καθ’ ὅσον ἤγειρε τὸ πρῶτον ζήτημα θεσπίσεως ἰδιαιτέρως εὐνοϊκῶν συνθηκῶν εἰσόδου, διαμονῆς καὶ ἐργασίας ἀτόμων ἐκ τοῦ Ἀραβο-Μουσουλμανικοῦ Κόσμου, ἐνᾦ ἐτέθη τὸ πρῶτον καὶ ζήτημα ἐξομοιώσεως (!) τῶν περὶ ὧν ὁ λόγος Μουσουλμάνων μεταναστῶν μὲ τοὺς αὐτόχθονες Εὐρωπαίους.
Ἡ ἐν λόγῳ Κοινοβουλευτικὴ Ἐπιτροπὴ ἀπηύθυνε αἴτημα πρὸς τὶς Εὐρωπαϊκὲς Κυβερνήσεις ὅπως «προβοῦν εἰς νομικὰς διευθετήσεις σχετικῶς πρὸς τὴν ἐλευθέραν κίνησιν … καὶ σεβασθοῦν τὰ θεμελιώδη δικαιώματα τῶν μεταναστῶν ἐργαζομένων ἐν Εὐρώπῃ», τονίζοντας πὼς «αὐτὰ τὰ δικαιώματα πρέπει νὰ εἶναι ἴσα πρὸς ἐκεῖνα τῶν ἠμεδαπῶν πολιτῶν τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν».Σημαντικὴ λεπτομέρεια τῶν παραπάνω εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς ἀναφορᾶς τῆς «ἀμοιβαιότητος», κάτι ποὺ τελικῶς, ἐὰν ἐξετασθῇ ἐκ τῆς σημερινῆς χρονικῆς ἀποστάσεως, ἀποδεικνύεται ἀπολύτως …παράλογον, ἐφ΄ ὅσον δὲν γίνεται νὰ ἀπολαύσουν Εὐρωπαῖοι τὰ αὐτὰ προνόμια σὲ μουσουλμανικὲς χῶρες.
Τέλος ἀπεφασίσθη στὴν ἐν λόγῳ Σύνοδον «ἡ ἀνάγκη νὰ ἀναγνωρισθῇ ἡ ἱστορικὴ συμβολὴ τοῦ Ἀραβικοῦ Πολιτισμοῦ εἰς τὴν ἀπάπτυξιν τῆς Εὐρώπης καθὼς καὶ νὰ τονισθῇ ἡ συμβολὴ τὴν ὁποίαν δύνανται καὶ τώρα νὰ ἀναμένουν οἱ Εὐρωπαϊκὲς Χῳρες ἐκ τοῦ Ἀραβικοῦ Πολιτισμοῦ, ἰδίως εἰς τὴν περιοχὴ τῶν ἀνθρωπίνων ἀξιῶν»., ἐνᾦ ἠτᾶτο ἐκ τῶν εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων «νὰ δημιουργήσουν ἕνα πλέον φιλόξενον περιβάλλον γιὰ τοὺς Ἄραβες μετανάστες διὰ τῆς ἐπεκτάσεως τῆς παρουσίας τοῦ ἀραβικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀραβικῆς θρησκείας ἐν Εὐρώπῃ». Σκοπὸς τῶν «Κυβερνησεων τῶν Ἐννέα» ἦταν πλέον νὰ «προσεγγίσουν τὸν πολιτισμὸν τοῦ Εὐρω-Ἀραβικοῦ Διαλόγου ἐν ἐποικοδομητικῷ πνεύματι καὶ νὰ ἀποδώσουν μεγίστην προτεραιότητα εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ Ἀραβικοῦ Πολιτισμοῦ ἀνᾲ τῇ Εὐρώπῃ».
(Σελίδες 20-25.)
Συνάντησις ἐκπροσώπων ΕΟΚ καὶ Ἀραβικοῦ Κόσμου στὸ Κάιρον, στὶς 10-14 Ἰουνίου 1975, πρὸ κειμένου νὰ προετοιμασθῇ προσχέδιον γενικῶν ἀρχῶν καὶ σκοπῶν τοῦ «Εὐρω-Ἀραβικοῦ Διαλόγου». Τὸ ἐκ τῆς ἐν λόγῳ συναντήσεως συνταχθὲν Ὑπόμνημα εἰσηγήθη τὴν ἐξίσωσιν μεταναστῶν-Εὐρωπαίων.
Παραλλήλως (1975) ξεκίνησε ἡ ἐφαρμογὴ τῆς «ἐπανενώσεως» τῶν οἰκογενειῶν, ποὺ πολλαπλασίαζε, αὐτομάτως, τοὺς ἤδη εἰσερχομένους (ἀπεσταλμένους ἐκ τῶν ἀφροασιατικῶν χωρῶν) στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη «νεο-εὐρωπαίων-ἐπενδυτῶν». (Ἡ ἔναρξις ἔγινε ἐκ τοῦ Βαλερὺ Ζυσκᾶρ Ντ’ Ἐστὲν ψήφισις νόμου περὶ οἰκογενειακῆς ἐπανενώσεως, 23 Ἀπριλίου 1976.)
Σεμινάριον τῆς Ἐνετίας (28-30 Μαρτίου 1977) καὶ κατασκευὴ εὐρω-ἰσλαμικοῦ παρελθόντος, «συμβατοῦ» μὲ τὸν προαναφερθέντα σχεδιασμὸ καὶ σκοπὸ τῆς Συνόδου τοῦ Στρασβούργου. Τὸ ἐν λόγῳ σεμινάριον ὑπήχθη ἐντὸς τοῦ πλαισίου τοῦ θεσμοθετηθέντος «Εὐρω-Ἀραβικοῦ Διαλόγου» καὶ ἐτέλη ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς ΕΟΚ καὶ τοῦ Ἀραβικοῦ Συνδέσμου.
Τίτλος τοῦ σεμιναρίου: «Μέσα καὶ Μορφὲς Συνεργασίας πρὸς Διάχυσιν ἐν Εὐρώπῃ τῆς Γνώσεως τῆς Ἀραβικῆς Γλώσσης καὶ τοῦ (Ἀραβικοῦ) Λογοτεχνικοῦ Πολιτισμοῦ».
Διοργάνωσις ἐκ τοῦ Ίνστιτούτου Ἀνατολῆς τῆς Ῥώμης, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Τομέαν Ἀραβικῆς Λογοτεχνίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἐνετίας. Ἐκπρόσωποι 14 ἀραβικῶν πανεπιστημίων παρίσταντο, ἐνᾦ ἔλαβε μέρος καὶ τὸ Ποντιφηκικὸ Ἰνστιτοῦτον Ἀραβικῶν Σπουδῶν τῆς Ῥώμης.
Τὸ ἐν λόγῳ σεμινάριον ἔθεσε τὶς βάσεις τοῦ «κοινοῦ εὐρῶ-ἀραβικοῦ πολιτισμικοῦ» ὑβριδίου … «μίας εὑρυτέρας γεωγραφικῆς περιοχῆς, ἑνὸς μείζονος χώρου, συγκειμένου ἐκ τῶν χωρῶν βορείως καὶ νοτίως τῶν ἀκτῶν τῆς Μεσογείου», ἤ ἄλλως ἐτέθη, γιὰ πρώτη φορά, ἡ Εὐρώπη ὡς «Βοῤῥᾶς» καὶ ὁ ἀραβικὸς κόσμος ὡς «Νότος».
(Σελίδες 26-27.)
Συμπόσιον τοῦ Ἀμβούργου (1983).
Στὸ ἐν λόγῳ συμπόσιον ἐτέθησαν οἱ βάσεις διαβρώσεως τῆς συνειδήσεως τῶν Εὐρωπαίων, μέσῳ εἰδικῶν ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων, μέσῳ τῶν σχολικῶν μηχανισμῶν καὶ μέσῳ τῆς ἄνευ ὅρων προσβάσεως στὰ ΜΜΕ, τῶν ἐκπροσώπων τῶν μεταναστῶν, ἐνᾦ ταὐτοχρόνως εἰσηγήτο τὴν «πολιτιστικὴν ἐνίσχυσιν» τῶν μεταναστῶν ἐκ τῶν χωρῶν καταγωγῆς των, κάτι πού, ἐμπράκτως, ἐσήμανε τὴν ἀπαρχὴ δημιουργίας θρησκευτικῶν λατρευτικῶν χώρων, ὑπὸ τὸν ἀπόλυτο ὅμως ἔλεγχο τῶν ἀραβικῶν χωρῶν.
(Σελίδες 27-30.)
Ἵδρυσις καὶ ἀνέγερσις (τοῦ πρώτου) «Εὐρῶ-Ἀραβικοῦ Πανεπιστημίου» στὴν Γρανάδα (1994 – ἡ πρώτη εὐρω-ἀραβικὴ σχολὴ Διοικήσεως Ἐπιχειρήσεων).
(Σελίδες 30-31.)
Διασκέψεις Βαρκελώνης καὶ Δαμασκοῦ. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ξεκινᾶ ἡ «μάχη κατὰ τοῦ ῥατσισμοῦ» ἢ ἄλλως ἐπισήμως ἡ καθαρὰ τροτσκιστικὴ ἰσλαμοποίησις τῆς Εὐρώπης.
Ἡ «Εὐρῶ-Μεσογειακὴ Διάσκεψις» τῆς Βαρκελώνης (27-28 Νοεμβρίου 1995), ἡ ἐπακολουθείσασα «Διακήρυξις τῆς Βαρκελώνης», καθὼς καὶ ἡ Σύνοδος τοῦ «Εὐρω-Ἀραβικοῦ Κοινοβουλευτικοῦ Διαλόγου» στὴν Δαμασκὸ (11-13 Ἰουλίου 1998), ἔθεσαν τὶς βάσεις ποὺ εἶχαν ὡς σκοπό τους τὴν μίαν «πολιτισμικὴ καὶ πολιτικὴ Ἕνωσιν τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ Μουσουλμανικοῦ Κόσμου» ἐνᾦ ἦσαν τὰ καθοριστικὰ ἐκεῖνα στάδια τῆς ἀπαρχῆς τοῦ ψυχολογικοῦ, ἠθικοῦ καὶ ἰδεολογικοῦ ἀφοπλισμοῦ τῆς Εὐρώπης, καθὼς ἐπίσης καὶ τῆς παραδόσεώς της στὸν πλήρη ἐξισλαμισμό της.
Ἐδῶ πλέον ἀπεφασίσθη ἡ περιθωριοποίησις τοῦ ἀντιλόγου τῶν ἰθαγενῶν καὶ ἡ παγιοποίησις τῆς νέας, καθαρὰ ἰσλαμοποιημένης, νέας «τάξεως πραγμάτων» ἐρήμην τῶν Εὐρωπαίων. Ἐνοχικὲς προπαγάνδες, λειαντικὲς ἐκπαιδευτικὲς μηχανές, προπαγανδιστικὲς τακτικὲς ἐκ τῶν ΜΜΕ, νόμοι εἰδικῶς σχεδιασμένοι γιὰ μετατροπὴ τῶν Εὐρωπαίων σὲ πολῖτες …τρίτης κατηγορίας, ἐνᾦ ἡ πολυ-πολιτισμικὴ κοινωνία εἶναι πλέον γεγονός, μὲ τὸν βασικὸ ὄρο τοῦ ἐκτοπισμοῦ καὶ τῆς περιθωριοποιήσεως τῶν ἠθῶν-ἐθίμων τῶν γηγενῶν Εὐρωπαίων καὶ τῆς ἐπιβολῆς νέων, καθαρὰ ἰσλαμικῶν, θεωρήσεων. Ἀναγνωρίζεται δὲ τὸ μὴ ἀφομοιώσιμον τῶν προερχομένων «ἐκ τοῦ Νότου ἐποίκων» ἀλλὰ δὲν ἀπασχολεῖ τοὺς «διασκέπτοντες», ἐνᾦ εὐκόλως γίνεται ἀντιληπτὸν πὼς οἱ Εὐρωπαῖοι ἰθαγενεῖς (οἱ «Βόῤῥειοι») εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ πράξουν τὰ ἀναγκαία πρὸ κειμένου νὰ …ὑποχωρήσουν τόσο, ὅσο νὰ …ἁπλωθοῦν περισσότερο οἱ ἔποικοι τοῦ «Νότου».
(Σελίδες 32-34.)
Ἡ ῥητὴ ὁμολογία τῶν Βρυξελλῶν (2003), γιὰ λόγους ἐφησυχασμοῦ, πρὸς τὶς ἀραβικὲς χῶρες, περὶ τῆς ἐξακολουθήσεως τοῦ ἐποικισμοῦ («μεταναστεύσεως») γιὰ τὶς ἐπόμενες δύο μὲ τρεῖς δεκαετίες. Ἡ ἀνάγκη τῆς ὁμολογίας προῆλθε κατόπιν τῶν συμφωνιῶν διευρύνσεως τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης.
Πρόκειται γιὰ τὴν γνωστὴ συμφωνία διευρύνσεως τῆς Ἠνωμένης Εὐρώπης (Μάλτα, 1η Μαΐου 2004).
Ἐκ τῆς ἐν λόγῳ συμφωνίας διευρύνσεως προῆλθε ἡ ἀνησυχία τῶν ἀραβικῶν χωρῶν, ἐφ΄ ὅσον οἱ νεοεισαχθεῖσες χῶρες στὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη, πέραν τῆς ἐχθρικῆς ἢ (καὶ σκέτο) ἐπιφυλακτικῆς τους συμπεριφορᾶς κατὰ τῶν ἐποίκων, θὰ ἀποῤῥοφοῦσαν σημαντικὰ μέρη τῶν οἰκονομικῶν κονδυλίων, ποὺ ἔως τότε διοχετεύοντο πρὸς τοὺς «μετανάστες». Ἔσπευσε ὅμως ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη νὰ τοὺς καθησυχάσῃ, δηλώνοντας πὼς ἠ προέλευσις τῶν «νεο-Εὐρωπαίων» θὰ ἐξακολουθοῦσε νὰ πραγματοποιεῖται ἐκ τῆς Τουρκίας καὶ τῶν Ἀραβικῶν μουσουλμανικῶν χωρῶν, ἐνᾦ τὰ ταμεία θὰ ἐξακολουθοῦσαν νὰ χρηματοδοτοῦν τὸν ἐποικισμὸ κανονικότατα.
Τὸν Φεβρουάριο δὲ τοῦ 2003 ἡ «Εὐρω-Μεσογειακὴ Ἐπιτροπὴ Μελέτης» τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης (EuroMeSco), σὲ κείμενόν της καθησυχάζει τὶς μουσουλμανικὲς χῶρες γιὰ τὴν ἐλευθέρα μορφὴ μετακινήσεως τῶν ὑπηκόων τους πρὸς τὴν Εὐρώπη, ἐνᾦ, δηλώνεται ἀνοικτά, πὼς «ἐσκεμμένως» δὲν γίνεται ἀναφορὰ στὸ ζήτημα τῶν συνόρων τῆς Εὐρώπης (γεωγραφικῶν, πολιτιστικῶν, ἱστορικῶν γεωπολιτικῶν), ἂν καὶ στὸ μέλλον θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ τὰ ὁρίσουν αὐτὰ τὰ σύνορα (ἀλλὰ σαφῶς ὄχι ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς «Εὐρώπης – φρουρίου»!!!).
(Σελίδες 35-39.)
Τέλος (ἐπὶ τοῦ παρόντος) ὁ κος Ἠλιόπουλος παρουσιάζει τὸ ὀργουελικὸ μοντέλο ποὺ ἐξυφάνθη, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, καταθέτοντας τὸ ἀναγκαῖον ἀποδεικντικὸ ὑλικό. Ἀναλυτικῶς ἀποδεικνύει τὶς μεθόδους, μέσῳ τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται τὸ πῶς ἐσκηνοθετήθη ἡ κατάληψις τῆς Εὐρώπης ἐκ τοῦ ἰσλαμικοῦ στοιχείου, καθὼς φυσικὰ καὶ ἡ «μετουσίωσις» τοῦ Εὐρωπαίου Ἀνθρώπου στὸ «νέον ἀνθρώπινον εἶδος» τῶν συμφωνιῶν Bronstein (Trotzski) – Coydenhove-Kalergi.
(Σελίδες 40-47.)

Ὁ κύριος Ἠλιόπουλος στὴν συνέχεια ἀναλύει τὰ γεγονότα τῆς ἐξεγέρσεως τῶν μεταναστῶν στὴν Γαλλία τὸ 2005. Μίας ἐξεγέρσεως ἰδιαιτέρως ἀκραίας καὶ βιαίας, ποὺ οὐσιαστικῶς σηματοδότησε μίαν νέαν περίοδο γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης. Μὲ πολὺ προσεκτικὸν τρόπο, μὲ ἄφθονο ἀποδεικτικὸ ὑλικὸ καί, κυρίως, παραθέτοντας συμπεράσματα ἀπὸ ἔρευνες ἐξ ἀφορμῆς τῶν γεγονότων αὐτῶν, ὁ κύριος Ἠλιόπουλος μᾶς ἐκθέτει τὸ πρόβλημα ποὺ πλέον ναὶ μὲν ἀντιλαμβάνονται οἱ Εὐρωπαῖοι, ἀλλὰ ἀρνῶνται νὰ διαχειρισθοῦν οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες τους, εἴτε λόγῳ ἀνικανότητός τους, εἴτε ἀκόμη καὶ λόγῳ ἐξαρτήσεώς τους ἀπὸ τὸ κέντρο ἐλέγχου τῶν Βρυξελλῶν (σελίδες 59-84).

Εἶναι δὲ τόσο ἔντονα ἀκραῖες οἱ κοινωνικὲς μεταβολὲς στὴν Εὐρώπη, ποὺ ἂν καὶ ὁ ἀντισημιτισμὸς πολλαπλασιάζεται καὶ αὐξάνεται, διότι, βάσει ἐρευνῶν, οἱ «νεο-εὐρωπαῖοι» τὸν ἐξαπολύουν μὲ κάθε εἴδους πρόσχημα, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι τὸ κέντρο ἐλέγχου τῶν Βρυξελλῶν ἀρχικῶς, ἀλλὰ καὶ τὰ διάφορα ἐλεγχόμενα ἀπὸ αὐτὸν ἱδρύματά του, μαζὺ μὲ τὰ Μέσα μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, ἐπιλέγουν νὰ ἀποκρύψουν ἀπὸ τοὺς ἰθαγενεῖς αὐτὴν τὴν πραγματικότητα, σὲ συνεργασία πάντα καὶ ὑπὸ τὴν αὐστηρὰν καθοδήγησιν τοῦ κέντρου ἐλέγχου τῶν Βρυξελλῶν, ἐνᾦ ἐξαφανίζονται ἢ ἀλλοιώνονται ἔρευνες οἱ ὁποῖες τελικῶς, ὅταν δημοσιεύονται, εἶναι τόσο ἀλλοιωμένες, ποὺ …ἀντιστρέφουν τὰ γεγονότα, ἐφ΄ ὅσον ἀναφέρονται μὲν στὸ γεγονὸς τῆς αὐξήσεως τοῦ ἀντισημιτισμοῦ, ἀλλὰ γενικῶς, ῥίχνοντας στὶς πλάτες τῶν …Εὐρωπαίων κι αὐτὸ τὸ ἔγκλημα (σελίδες 85-87).
Ἐννοεῖται δὲ πὼς ἂν καὶ ὄλες οἱ ἔρευνες ἀποδεικνύουν πὼς τὸ ἐν λόγῳ μοντέλον πολυπολιτισμικότητος ἀπέτυχε, ἐν τούτοις οὐδὲν ἀνακοινώνεται, ἀλλὰ ὅλα «καλῶς ἔχουν»!!!.

Τέλος ἂν καὶ πράγματι ὅλο τὸ μοντέλον τοῦ ἐποικισμοῦ τῆς Εὐρώπης πατᾷ ἐπάνω στὴν ἀκραία μορφὴ χρηματοδοτήσεως τῶν «νεο-Εὐρωπαίων-ἐπενδυτῶν», ποὺ «ἐξαγοράζει νομιμοφροσύνην», ἐν τούτοις ἡ ἐγκληματικότης ποὺ αὐτὴ ἡ μετανάστευσις ἐπισύρει (κυρίως γιὰ θρησκευτικοὺς – πολιτιστικοὺς λόγους) ὄχι μόνον δὲν ἐλέγχεται, ἀλλὰ διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ πολλαπλασιάζεται, ἀπειλῶντας πλέον ἀνοικτὰ καὶ δίχως προσχήματα ὅλην τὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο.
Κι ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, μὲ 68,3% οἱ μουσουλμάνοι κατέχουν τὰ πρωτεία τῶν βιασμῶν (καὶ ὁμαδικῶν βιασμῶν), ἂν καὶ τελικῶς εἰσπράττουν κάθε μορφῆς ἐπιδόματα (βλέπε Δανία, ὅπου τὸ 5% τοῦ πληθυσμοῦ, ποὺ εἶναι μετανάστες, εἰσπράττει τὸ 40% τῶν δαπανῶν τῆς κοινωνικῆς προνοίας), πρὸ κειμένου νὰ «ἡσυχάζουν».

Ἀποδεικνύεται, ἐν ὀλίγοις, πὼς ναὶ μὲν μέσῳ τοῦ χρήματος διατητοῦν ἀπολύτως ἐξηρτημένους τοὺς «νεο-εὐρωπαίους-ἐπενδυτές», ἀλλὰ κι αὐτὸ τὸ χρῆμα δὲν γίνεται νὰ ἀπομειώσῃ ἢ νὰ περιορίσῃ τὸ κοινωνικὸ μοντέλο ποὺ αὐτοὶ μεταφέρουν καὶ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν, κατ’ ἐντολὴν τῶν θρησκευτικῶν τους ἡγετῶν. Ἤ, ἄλλως, τελικῶς ἀποδεικνύεται πὼς τὸ θρησκευτικὸ-πολιτιστικὸ στοιχεῖον εἶναι αὐτὸ ποὺ καθορίζει καὶ τὶς συμπεριφορές τους μά, κυρίως, τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης. Μίας Εὐρώπης ποὺ καταῤῥέει πλήρως, ὁδηγουμένη σὲ ἔναν ἀκραία θρησκοληπτικὸ Μεσαίωνα, σαφῶς χειρότερον τοῦ προηγουμένου.

Θὰ μποροῦσα νὰ σᾶς παραθέσω ἀμέτρητα ἀκόμη στοιχεία, ποὺ χρήζουν ἰδιαιτέρας μελέτης ἀπὸ μόνα τους, ἀλλὰ νομίζω πὼς ἤδη τὸ κείμενον εἶναι ἰδιαιτέρως μεγάλο (καί, κατ’ ἐπέκτασιν κουραστικό). Συνεπῶς, γιὰ τὴν ὥρα, ὑποχρεοῦμαι νὰ περιορισθῶ στὰ «δομικὰ στοιχεία» πού, σὲ γενικὲς γραμμές, ἀντλῶ ἐκ τοῦ παραπάνω βιβλίου, πρὸ κειμένου νὰ σᾶς δώσω, ἐν περιλήψει, μίαν ἰδέαν γιὰ τὴν ἰδιαιτέρως σημαντικὴ αὐτὴν ἐργασία τοῦ κου Ἠλιοπούλου.
Ἕνα βιβλίο ποὺ νομίζω πὼς χρειάζεται νὰ διαθέτουμε ἅπαντες, πρὸ κειμένου νὰ μελετήσουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε ὅλον τὸν μηχανισμὸ δημιουργίας τοῦ «μετα-ἀνθρώπου» τῆς Εὐρώπης, ὑπὸ τὸ κράτος τῶν σχεδιασμῶν κι ἐντολῶν τῶν τοκογλυφικῶν καί, φυσικά, ἐν συνεχείᾳ, ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τῶν ἐπιβεβλημένων ἀποφάσεων ἐκ τοῦ τοκογλυφικοῦ παραρτήματος τῶν Βρυξελλῶν. (Ξεχᾶστε αὐτὰ τὰ περὶ γερμανικῆς ἢ γαλλικῆς ἢ ἀγγλικῆς κυριαρχίας. Ὑποτελεῖς κι αὐτοὶ στὸ βασικὸ μοντέλο ἐλέγχου τοῦ κόσμου μας -!!!- καί, καταληκτικῶς, «βιτρίνες» γιὰ νὰ ἀποκρύβονται οἱ πραγματικοὶ ἐγκέφαλοι κάθε ἐγκλήματος!!!)

Συζητᾶμε ἀκόμη γιὰ τὴν «Ἠνωμένη Εὐρώπη» τῆς καταστροφῆς τῶν λαῶν της καὶ μόνον!!!

Σήμερα ἁπλῶς διαπιστώνουμε ἀποκαλύψεις, πού, ἐν μέρει βλέπουν ὅλο καὶ περισσότεροι, ἀλλὰ ἅπαντες αἰσθανόμεθα ἀδύναμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅλην αὐτὴν τὴν δολιοφθορά.

Ἐπὶ πλέον καλὸ εἶναι νὰ διακρίνουμε ἀκόμη μίαν πολὺ χρήσιμο παράμετρον, ποὺ ὁ κος Ἠλιόπουλος μᾶς παρέχει, μέσῳ τῆς μελέτης του.

Οἱ συντριπτικὲς ἀποδείξεις ἀλλοιώσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνειδήσεως, ὑπὸ τὴν βιτρίνα (τῶν τοκογλύφων) κράτος τῶν Βρυξελλῶν, ποὺ πλέον ἀνοικτὰ καταφέρεται ἐναντίον τῶν ἰθαγενῶν Εὐρωπαίων, εἶναι ἕνα σημαντικὸ νομικὸ ὅπλο μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ στραφοῦμε κατὰ τῶν (φερομένων ὡς) «ἐθνικῶν κυβερνήσεών» μας, πρὸ κειμένου νὰ ἀκυρώσουμε κάθε εἴδους συμβάσεις καὶ συμφωνίες αὐτὲς ὑπέγραψαν, ἐρήμην μας καὶ εἰς βάρος μας.

Αὐτὸ ὅμως εἶναι μεταγενέστερον στάδιον. Γιὰ τὴν ὤρα χρειάζεται νὰ γνωρίζουμε σὲ βάθος τὰ ὅσα ἐγκλήματα ἔχουν διαπραχθῆ εἰς βάρος μας.




Φιλονόη



Σημειώσεις

Ὁπωσδήποτε σὲ μελλοντικά μου κείμενα θὰ χρησιμοποιήσω στοιχεία ἀπὸ τὴν τόσο ἐπίπονο κι ἀξιόλογο μελέτη τοῦ κου Ἠλιοπούλου.

Μερικὰ στοιχεία γιὰ τὸ εἶδος τῶν χρηματοδοτῶν τοῦ (κάθε) Τρότσκυ τοῦ πλανήτου μας, καθὼς φυσικὰ καὶ τῶν ὁμοίων του Λένιν, Στάλιν καθὼς ἐπίσης καὶ τοῦ Χίτλερ.

Οι Γερμανοί πίσω από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων

Τρελογιάννης