«Ὁ ποιμενικὸς αὐλὸς» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης - Δάσκαλος

Στὶς 25 Ἰανουαρίου ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Μέσα στὸν ἴδιο μήνα τιμῶνται χωριστὰ καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες (1η Ἰανουαρίου Μέγας Βασίλειος, 25η Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, 27η Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) καὶ στὶς 30 τοῦ μηνὸς ὅλοι μαζί, στὴ γνωστὴ σχολικὴ γιορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν.
Θὰ προσπαθήσουμε νὰ κάνουμε μερικὲς σκέψεις πάνω στὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ποὺ γιορτάζει αὔριο:

Ἀπολυτίκιον Ἦχος ἃ'

Ὁ ποιμενικὸς αὐλὸς τῆς θεολογίας σου, τὰς τῶν ρητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοί· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τὰς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἡ φλογέρα, τὸ ἁπλὸ ὄργανο τοῦ τσομπάνη, εἶναι αὐτὸ ποὺ συμβολίζει τὸ στόμα τοῦ ποιμένα τῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Καί, ὅπως αὐτὴ παίζει μὲ εὔηχο, ἁπλὸ καὶ ἁρμονικὸ τρόπο τὶς μελωδίες, ἔτσι καὶ τὸ στόμα τοῦ ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας προσφέρει στὸ ποίμνιο τὶς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστης. Αὐτὸ ἔκανε ὁ ἅγιος Γρηγόριος, γιὰ νὰ προστατέψει τὸ ποίμνιό του ἀπὸ τὶς αἱρέσεις. Νίκησε «τὶς σάλπιγγες» τῶν αἱρετικῶν ρητόρων, οἱ ὁποῖες καὶ σὰν ὄργανα, ἦταν πολὺ ἰσχυρότερες στὸν ἦχο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀριθμὸ ἦταν πολὺ περισσότερες, καθὼς εἶχαν ἐπικρατήσει παντοῦ.
Ἡ ἁρμονικὴ μελωδία τῆς ἀποκεκαλυμμένης θεολογίας δὲν νικιέται ἀπὸ ἰσχυροὺς ἤχους ἢ παραφωνίες καὶ ἀθεολόγητες κραυγές. Οὔτε ἀπὸ ἐκφοβισμοὺς καὶ ἀπειλές, διότι...
αὐτὲς ἀποτελοῦν παρείσακτες, κακόβουλες, ἀλλὰ ἀνίσχυρες ἀλλοιώσεις, στὰ οὐρανόσταλτα μέλη, ποὺ ἄδουν στοὺς αἰῶνες οἱ ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ποιμένας, ὅπως λέει τὸ ἀπολυτίκιο, διεισδύει στὰ βάθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τοῦ χαρίζεται ὁ θεῖος φωτισμός. Καὶ δὶ` αὐτοῦ προστατεύει καὶ καθοδηγεῖ ἀσφαλῶς τὰ λογικὰ πρόβατά του.
Ὁ ποιμένας! Ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἶναι τὸ πρότυπό τοῦ ποιμένα! Ἄφοβος, ἀταλάντευτος, σταθερὸς στὴ θεολογική του γλώσσα, ἔγινε ὁ θεοφώτιστος Γρηγόριος, ὁ Θεολόγος τῶν ἐκλάμψεων τοῦ Ἀκτίστου φωτός, αὐτὸς ποὺ μέχρι καὶ διακοπῆ μνημοσύνου ἔπραξε, ὅταν οἱ συνθῆκες τὸ ἀπαιτοῦσαν, δίχως νὰ λογαριάσει διώξεις, κοσμικὲς ἐξουσίες ἀρχόντων, αἱρετικῶν ἐπισκόπων, πατριαρχῶν, καὶ βασιλέων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Ποῦ ὁδηγούμαστε σήμερα; Σήμερα, ποὺ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐργάζεται ὡς παναίρεση καὶ κατεργάζεται τὴν ἀπώλεια ψυχῶν καὶ ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν πολεμεῖται, ἀλλὰ συνεπικουρεῖται ἀπὸ ἐπισκόπους, ποιμένες ὀρθοδόξους;
Δὲν ἀγνοοῦν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Τὴν ἀπαξιώνουν! Δὲν εἶναι δυνατὸν ἕνας ποιμένας, διάδοχός του ἁγίου Γρηγορίου, τῆς Ἁγίας Παραδόσεως καὶ τῶν Ἀποστόλων, νὰ ἀγνοεῖ τὰ αὐτονόητα, ποὺ ἅπτονται τῆς διακονίας του!
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες νὰ πρεσβεύουν γιὰ τὴν μετάνοια ὅλων μας καὶ κυρίως τῶν διαδόχων τους, διότι, ἂν δὲν καμφθεῖ ὁ οἰκουμενιστικὸς οἶστρος, ποὺ ἔχει καταλάβει τοὺς κρατοῦντες, ὁ τόπος αὐτός, ὁ εὐλογημένος καὶ ἡρωικὸς τόπος τῆς Ἑλλάδος, δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ δεινὰ ποὺ τὸν ἔχουν ἤδη ζωσμένο!
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 24-1-2018

Ρωμαίικο οδοιπορικό