Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ’ ΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ !
Αγαπητοί αδελφοί. Διαβάζω στη δημοκρατία στο άρθρο με τίτλο «Θέλουν μουγκή την Εκκλησία;»: «Οχι απλώς γκάφα, αλλά τεράστιο ολίσθημα ήταν αυτό που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, με την τραγική διαρροή ότι η Εκκλησία στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι στη γραμμή της Χρυσής Αυγής.» και χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου….Αγαπητέ μου αρθρογράφε, καλέ μου χρυσέ μου άνθρωπε όποιος ή όποια κι αν είσαι εσύ που το έγραψες αυτό. Οφείλω να σας πω ορισμένα πράγματα διότι αν δεν σας τα πω θα διαιωνίζουμε την κατρακύλα μας. Αυτό που γράψατε, το «όχι απλώς γκάφα..» μου θύμισε το γνωστό λαϊκό ρητό: «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».
Είναι δυνατόν την ώρα που ετοιμάζονται να παραδώσουν την Μακεδονία να κάνουν ε-πι-κοι-νω-νι-α-κές γκάφες; Έχετε σας παρακαλώ πολύ κατανοήσει τι εστί επικοινωνία/διαχείριση πληροφορίας σε πολιτικό επίπεδο; Το ‘όπλο’ της διαχείρισης της πληροφορίας θα μπορούσε να είναι ισάξιο, μην πω και ανώτερο, των πυρηνικών όπλων, εάν με νοείτε. Ποιά γκάφα αγαπητέ μου αρθρογράφε; Ποιά γκάφα; Αυτό που είδαμε το κάνουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ, είναι δυνατόν με τόσες «γκάφες» να μας έχουν πάρει και τα σώβρακα;
Σχολίασα λοιπόν σε δυο αγαπητά ιστολόγια, στα οποία είδα αυτήν την είδηση, και παρουσιάζω τον σχολιασμό που έκανα κι εδώ για τον προβληματισμό όλων μας.
«Αγαπητοί, ο ίδιος ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος «αφόρισε» τα συλλαλητήρια μιλώντας για «αγάπες». Τα λεχθέντα της κυβέρνησης περί ταύτισης της Εκκλησίας με το κόμμα της Χρυσής Αυγής λειτουργούν συνεπικουρικά στα λεχθέντα του Αρχιεπισκόπου. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι εδώ εφαρμόζεται ένα είδος εγελιανής διαλεκτικήςμεταξύ του προκαθημένου (και των συν αυτώ) και της κυβέρνησης, για να σπάσουν το ηθικό του Ορθόδοξου Ελληνικού λαού και να τον οδηγήσουν σε ένα ελέγξιμο σημείο. Έχουμε ξαναδεί το ίδιο σενάριο να παίζεται με τους παραδοσιακούς Ορθοδόξους που αντιστέκονται στον οικουμενισμό τους οποίους αποκαλούν ‘φονταμενταλιστές’ και άλλα ωραία. Και εκεί αντλούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας με την Χρυσή Αυγή (βλ. για παράδειγμα τον κύκλο του π. Βασίλειου Θερμού).
Βεβαίως και η Εκκλησία έχει λόγο στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, μην λέμε τα αυτονόητα -αν και εδώ που φτάσαμε πρέπει να τα λέμε και αυτά- στην προκείμενη όμως περίπτωση υπάρχει ένας δούρειος ίππος μέσα στην Εκκλησία ο οποίος πρέπει να καταγγελθεί, ειδάλλως θα πορεύεται μαζί μας μέχρι να μας πιει όλο το αίμα. Όταν δεν λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, μπαίνουμε στο τρυπάκι μεταξύ της «αγάπης» του Ιερώνυμου και της «Χρυσής Αυγής» της κυβέρνησης με ύφος μάλιστα απολογητικό. Εκεί ακριβώς δηλαδή που μας θέλουν.
Δεν κουραστήκαμε να απολογούμαστε; Δεν κουραστήκαμε να απευθύνουμε πατριωτικό λόγο σε μία απάτριδη κυβέρνηση; Δεν κουραστήκαμε να ρίχνουμε άσφαιρα; Δεν κουραστήκαμε να βλέπουμε το δέντρο που εκείνοι μας δείχνουν και όχι το δάσος;
Καιρός να βγούμε σε επίθεση.»
Να συμπληρώσω εδώ για να το κάνω πιο ξεκάθαρο. Όταν ασκούμε μονομερώς κριτική στο ένα άκρο της εγελιανής διαλεκτικής που μας προσφέρεται, αυτομάτως αποδεχόμαστε το αντίθετό του. (στην προκείμενη περίπτωση τα περί «αγάπης» του Ιερωνύμου) Είμαστε δηλαδή εντός του οριοθετημένου φάσματος αυτής της διαλεκτικής. Δεν έχει σημασία αν είμαστε αριστερά ή δεξιά, σημασία έχει ότι είμαστε μέσα, που σημαίνει ότι γινόμαστε επεξεργάσιμο υλικό.
Δεν πρόλαβα καλά καλά να τελειώσω τον σχολιασμό, και αμέσως ήρθε η επιβεβαίωση από αυτήν την είδηση: Ο Κώστας Γαβρόγλου χαιρετίζει την στάση του Αρχιεπισκόπου ενάντια στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία.
Και πρόσθεσα το παρακάτω σχόλιο:
«Απόδειξη αυτού που είπα (στο προηγ. σχόλιο) είναι η είδηση που μόλις διάβασα: «Ο Γαβρόγλου χαιρετίζει την στάση του Αρχιεπισκόπου ενάντια στα συλλαλητήρια.» Η ‘ανάγνωση’ αυτής της είδησης είναι η εξής: Αρχιεπίσκοπος και κυβέρνηση κλείνουν την εγελιανή ψαλίδα και πετάνε απ’ έξω τους ‘χρυσαυγίτες του μίσους’ που δεν »πορεύονται με την αγάπη της Εκκλησίας’, οριοθετώντας έτσι τα αποδεκτά όρια συμπεριφοράς. H «Αρχιεπίσκοπος και Κυβέρνηση Incorporated» μας πέταξε για άλλη μια φορά στα σκουπίδια. Μας αρέσει; Άντε να δω πότε θα ξυπνήσουμε.»
***
Αγαπητοί αδελφοί, ένας ξένος αρθρογράφος, ο James F. Tracey, σε ένα αξιόλογο άρθρο του με τίτλο «Πολιτικός εξτρεμισμός στο τεχνοκρατικό σύστημα», εξηγεί πολύ καλύτερα από εμένα πως τα τεχνοκρατικά πολιτικά συστήματα χειραγωγούν τα άκρα για να περάσουν στους λαούς τις πιο ακραίες πολιτικές. Πολιτικές, που εάν υπήρχε έστω δράμι δημοκρατίας (έτσι όπως τουλάχιστον εμείς την μάθαμε στο σχολείο) δεν θα διανοούνταν ούτε στο ελάχιστο να περάσουν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τα μνημόνια υποταγής, τις πολιτικές λιτότητας, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, την καταπάτηση του Συντάγματος των Ελλήνων, την διάλυση της εθνικής παιδείας, την αποορθοδοξοποίηση του Ελληνικού λαού, την συστηματική μεταβολή του σε ένα μειονοτικό ζωντόβολο δίχως τις ελληνορθόδοξες αξίες του μέσα στην ίδια του την Πατρίδα, το ξεπούλημα της ένδοξης ιστορίας του· της ενδοξότερης όλου του κόσμου.
Πώς θα γίνονταν όλα αυτά τα βίαια, τα υπονομευτικά και τα ανατρεπτικά εάν δεν έβρισκαν κάτι άλλο βίαιο και ακραίο για να αποπροσανατολίσουν από την δική τους βιαιότητα και ταυτόχρονα να φιμώσουν και να στιγματίσουν με αυτό την βούληση του Ελληνικού λαού; Εδώ είναι που έρχονται τα άκρα για να διαχειριστούν / διαμελίσουν την συλλογική μας συνείδηση έτσι ώστε να μην τους στέκεται εμπόδιο. Διαίρει και βασίλευε. Πάνω σε αυτά τα άκρα τρέφεται η πολιτική ορθότητα που έχει ως σκοπό την βαλκανοποίηση της συλλογικής μας ψυχής. Γι’ αυτό κι εγώ τρελαίνομαι όταν ακούω ακόμα και ιεράρχες να μας πουλάνε πολιτική ορθότητα και να μας μιλάνε για ρατσισμούς και τέτοιες κουταμάρες. Διότι συμβάλλουν και αυτοί στην βαλκανοποίηση της ψυχής μας και στην αποδυνάμωση της φωνής μας.
Δεν ήταν λοιπόν καθόλου «γκάφα» η δήλωση του Κοτζιά αγαπητέ/τη αρθρογράφε. Ήταν πολύ καλά μελετημένη, πολύ καλά προσεγμένη, χίλιες φορές χιλιοειπωμένη και στο παρελθόν από το πολιτικό κατεστημένο. Είναι η ίδια «γκάφα» που κατάφερε να στιγματίσει τον Έλληνα ως «χρυσαυγίτη» επειδή αγαπάει την Ελληνική Σημαία. Είναι η ίδια «γκάφα» που κατάφερε να στιγματίσει τον Ορθόδοξο ως «φονταμενταλιστή» επειδή αγαπάει την Πίστη του. Το ίδιο παιγμένο ματς σε επανάληψη, πέρα-δώθε, πέρα-δώθε, πέρα-δώθε, όπου εμείς είμαστε το μπαλάκι του τένις και εκείνοι οι παίχτες. Άιντε να δω πότε επιτέλους θα βγούμε από την τροχιά.
Παραθέτω κάποια αποσπάσματα από το ξένο άρθρο που είχα παρουσιάσει και στο παρελθόν για την διαφώτιση όλων μας. Εάν το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα, στα θέματα που μας απασχολούν εδώ στην Ελλάδα, πιστεύω ότι θα κατανοήσουμε πως έχουνε καταφέρει και μας χτυπάνε αλύπητα τόσα χρόνια δίχως να πάρουμε ανάσα.
«Ο υποτιθέμενος μπαμπούλας του «εξτρεμισμού» έχει γίνει ένα σημαντικό κομμάτι του δημοσίου λόγου κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Οι δήθεν τρομοκρατικές τάσεις των απλών Αμερικανών είναι μια απασχόληση πολλών φιλελεύθερων και δημοφιλών διανοουμένων οι οποίοι προφανώς ανησυχούν περισσότερο για μια ηθική καθοδήγηση παρά για την αύξηση του αστυνομικού κράτους και την συνεχιζόμενη οικονομική λιτότητα. Οι συνθήκες αυτές υπογραμμίζουν μια εκστρατεία για την προώθηση της παράνοιας που εντάθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Καθώς το φάντασμα της αποκλίνουσας συμπεριφοράς των κοινών θνητών επικυρώνει την εξάπλωση κατασταλτικών μέτρων, η πραγματική τρομοκρατία του κράτους, αυτή των παράνομων πολέμων και της ακύρωσης των περισσότερων πολιτικών ελευθεριών, χάνεται από τη δημόσια θέα.»
«Παραπλανητικά συγχέουν την πολιτική σκέψη, τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία μαζί με την κοινή γνώμη, επιφέροντας καταστροφικές επιπτώσεις στον ουσιαστικό δημόσιο διάλογο και στη διατήρηση σημαντικών πολιτικών ελευθεριών».
«Παρέχει τη βάση ενός μηχανισμού μέσω του οποίου μπορούν να εφαρμοστούν δρακόντεια μέτρα για να θέσουν εκτός νόμου τέτοιες ‘ακραίες’ συμπεριφορές και ιδέες».
«Η αδυσώπητη πολιτική βαλκανοποίηση της ψυχής του λαού και η ενίσχυση αυτής της διαδικασίας μέσω της δημιουργίας ενός ακραίου αντιθέτου, εκτρέπει την προσοχή μακριά από εκείνους που κατέχουν δημόσια αξιώματα και κυρίως από τους παγκόσμιους χρηματομεσίτες που κινούν τα νήματα».
«Οι επιθυμίες των ανθρώπων χειραγωγούνταν και στρέφονταν η μία εναντίον της άλλης έτσι ώστε σε πολλές περιπτώσεις οι κυβερνήτες να φαίνονται ως οι φιλόσοφοι-βασιλιάδες υπεράνω των βίαιων και ατίθασων παθών των υπηκόων τους».
***
Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ.
averoph
Η πύλη του Ρωμανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου