Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

"...Ἐγώ, ὅσο ὠφελήθηκα ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, δὲν ὠφελήθηκα ἀπὸ ὅλη τὴν ἄσκηση ποὺ εἶχα κάνει μέχρι τότε..."



Ἐπιμέλεια: Ἠλιάδης Χριστόδουλος - Φιλόλογος
Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου - 
Περὶ ὠφελείας τῶν ψυχῶν ἀπὸ τὶς ἀσθένειες
Ὅταν τὸ σῶμα δοκιμάζεται, τότε ἡ ψυχὴ ἁγιάζεται.
Μὲ τὴν ἀρρώστια πονάει τὸ σῶμα μας, τὸ χωματόκτιστο αὐτὸ σπίτι μας, ἀλλὰ ἔτσι θὰ ἀγάλλεται αἰώνια ὁ νοικοκύρης του, ἡ ψυχή μας, στὸ οὐράνιο παλατάκι ποὺ μᾶς ἑτοιμάζει ὁ Χριστός. 
Μὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ λογική, ποὺ εἶναι παράλογη γιὰ τοὺς κοσμικούς, χαίρομαι καὶ ἐγὼ καὶ καμαρώνω γιὰ τὶς σωματικὲς βλάβες ποὺ ἔχω.
Τὸ μόνο ποὺ δὲν σκέφτομαι εἶναι ὅτι θὰ ἔχω οὐράνια ἀνταμοιβή. Καταλαβαίνω ὅτι ἐξοφλῶ τὴν ἀχαριστία μου στὸν Θεό, ἀφοῦ δὲν ἔχω ἀνταποκριθεῖ στὶς μεγάλες Του δωρεὲς καὶ εὐεργεσίες.
Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι τελείως καλὰ στὴν ὑγεία του, δὲν εἶναι καλά. Καλύτερα νὰ ἔχει κάτι. Ἐγώ, ὅσο ὠφελήθηκα ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, δὲν ὠφελήθηκα ἀπὸ ὅλη τὴν ἄσκηση ποὺ εἶχα κάνει μέχρι τότε. Γι’ αὐτὸ λέω, ἂν δὲν ἔχει κανεὶς ὑποχρεώσεις, νὰ προτιμᾶ ἀρρώστιες παρὰ ὑγεία. Ἀπὸ τὴν ὑγεία του εἶναι χρεώστης, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, ὅταν τὴν ἀντιμετωπίζει μὲ ὑπομονή, ἔχει νὰ λάβει. Ὅταν ἤμουν στὸ Κοινόβιο, εἶχε ἔρθει μιὰ φορὰ ἕνας ἅγιος Ἐπίσκοπος, πολὺ γέρος, ὀνόματι Ἰερόθεος, ποὺ ἀσκήτευε στὴν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε, ὅπως πῆγε νὰ ἀνεβεῖ στὸ ζῶο, τραβήχτηκε τὸ παντελόνι του καὶ φάνηκαν τὰ πρησμένα του πόδια. Οἱ Πατέρες ποὺ πῆγαν νὰ τὸν βοηθήσουν, τὰ εἶδαν καὶ τρόμαξαν. Ἐκεῖνος τὸ κατάλαβε καὶ τοὺς εἶπε: «Αὐτὰ εἶναι τὰ καλύτερα δῶρα πού μου ἔδωσε ὁ Θεός. Τὸν παρακαλῶ νὰ μὴ μοῦ τὰ πάρει».
Ὅποιος δὲν ἔχει ἀρρωστήσει, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὸν ἄρρωστο, γιατί δὲν ἔχει πονέσει καὶ ἡ καρδιὰ του εἶναι λίγο σκληρή.

Ὅταν μᾶς βρίσκει μιὰ ἀρρώστια, καλὰ εἶναι νὰ ἀφηνόμαστε στὸν Χριστὸ ἐν λευκῶ. Νὰ σκεφτόμαστε ὅτι ἡ ψυχὴ μᾶς ἔχει μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπὸ ὑπομονὴ καὶ δοξολογία στοὺς πόνους παρὰ ἀπὸ ἀτσαλένιο σῶμα μὲ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ κάνουμε μεγάλους σωματικοὺς ἀγῶνες, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἴσως μᾶς κάνουν νὰ καυχηθοῦμε, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, γιατί θὰ νομίσουμε ὅτι μὲ τὸ σπαθί μας θὰ κερδίσουμε τὸν Παράδεισο.

Οἱ ἀρρώστιες βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους, νὰ «ἐξιλεωθοῦν» ὅταν δὲν ἔχουν ἀρετές. Μεγάλο πράγμα ἡ ὑγεία, ἀλλὰ καὶ τὸ καλὸ ποὺ προσφέρει ἡ ἀρρώστια, ἡ ὑγεία δὲν μπορεῖ νὰ τὸ δώσει! Πνευματικὸ καλό! Εἶναι πολὺ μεγάλη εὐεργεσία, πολὺ μεγάλη! Καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ μερικὲς φορὲς τοῦ ἐξασφαλίζει καὶ μισθό. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σὰν τὸ χρυσάφι καὶ ἡ ἀρρώστια εἶναι σὰν τὴ φωτιὰ ποὺ τὴν καθαρίζει. Βλέπεις, καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Ἀπόστολο Παῦλο: «Ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται». Ὅσο περισσότερο ταλαιπωρηθεῖ μὲ κάποια ἀρρώστια ὁ ἄνθρωπος, τόσο περισσότερο ἐξαγνίζεται καὶ ἁγιάζεται, ἀρκεῖ νὰ κάνει ὑπομονὴ καὶ νὰ τὴν δέχεται μὲ χαρά.

Μερικὲς ἀρρώστιες θέλουν μόνο λίγη ὑπομονή, καὶ τὶς ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ πάρει ὁ ἄνθρωπος λίγο μισθὸ καὶ νὰ τοῦ ἀφαιρέσει ὁ Θεὸς μερικὰ κουσούρια. Γιατί ἡ σωματικὴ ἀρρώστια βοηθάει στὴν θεραπεία τῆς πνευματικῆς ἀρρώστιας. Τὴν ἐξουδετερώνει μὲ τὴν ταπείνωση ποὺ φέρνει. Ὁ Θεὸς ὅλα τα ἀξιοποιεῖ γιὰ τὸ καλό! Ὅ,τι ἐπιτρέπει εἶναι γιὰ τὸ πνευματικό μας συμφέρον. Ξέρει τί χρειάζεται ὁ καθένας μας καὶ μᾶς δίνει κάποια ἀρρώστια, εἴτε γιὰ νὰ ἀνταμειφθοῦμε, εἴτε γιὰ νὰ ἐξοφλήσουμε ἁμαρτίες.
Ὅταν ὁ Χριστὸς βλέπει ὅτι κάποιος ἀντέχει μιὰ βαρειὰ ἀρρώστια, τοῦ τὴν δίνει, ὥστε μὲ τὴν λίγη ταλαιπωρία στὴν ἐπίγεια ζωὴ νὰ ἀνταμειφθεῖ πολὺ στὴν οὐράνια, τὴν αἰώνια, ζωή. Ὑποφέρει ἐδῶ, ἀλλὰ θὰ ἀνταμειφθεῖ ἐκεῖ, στὴν ἄλλη ζωή, γιατί ὑπάρχει Παράδεισος, ὑπάρχει καὶ ἀνταμοιβή.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀντιμετωπίσει πνευματικὰ τὸν πόνο, μπορεῖ νὰ ἀγριέψει. Ὅταν ὅμως τὸν ἀντιμετωπίσει πνευματικά, ἠρεμεῖ καὶ παρηγοριέται θεϊκά. Εἶναι πανηγύρι μετὰ ἡ ἀρρώστια. Χαίρεται, γιατί θὰ πάει μὲ τοὺς Ὁμολογητὲς καὶ τοὺς Μάρτυρες. Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες ξεχνοῦσαν τὸν πόνο, γιατί ἡ ἀγάπη τους πρὸς τὸν Χριστὸ ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὸν ἐξουδετέρωνε.

Ἕνα βράδυ τὴν ὥρα ποὺ πήγαινα στὸν ναὸ γιὰ τὴν ἀγρυπνία, εἶδα σὲ μιὰ ἄκρη ἕναν πατέρα μὲ ἕνα παιδάκι σὲ ἀναπηρικὸ καροτσάκι. Πλησίασα, ἀγκάλιασα τὸν μικρὸ καὶ τὸν φίλησα. «Εἶσαι ἕνας ἄγγελος, τοῦ εἶπα, τὸ ξέρεις;». Καὶ στὸν πατέρα του εἶπα: «Μεγάλη τιμὴ γιὰ σένα νὰ ὑπηρετεῖς ἕναν ἄγγελο. Νὰ χαίρεστε, γιατί θὰ πᾶτε καὶ οἱ δύο στὸν Παράδεισο». Ἔλαμψαν ἀπὸ χαρὰ τὰ πρόσωπά τους, γιατί ἔνιωσαν τὴν θεϊκὴ παρηγοριά.
Αὐτοὶ ποὺ διακονοῦν ἀρρώστους, ἀναπήρους κ.λπ. μὲ ἀγάπη καὶ ὑπομονή, ἂν ἔχουν ἁμαρτίες, σβήνουν τὶς ἁμαρτίες τους μὲ τὴν θυσία ποὺ κάνουν• ἂν δὲν ἔχουν ἁμαρτίες, ἁγιάζονται.

Ἂν γιὰ ἕναν ἄρρωστο δὲν κάνουμε προσευχή, ἡ ἀρρώστια θὰ ἀκολουθήσει τὴν φυσική της πορεία. Ἐνῶ, ἂν κάνουμε προσευχή, μπορεῖ νὰ ἀλλάξει δρόμο. Γι’ αὐτὸ πάντα νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους.
Κάποιες φορὲς βέβαια παρὰ τὶς ἐπίμονες προσευχὲς ὁ Θεὸς ἀφήνει τὴ νόσο, ὡς εἶδος ἀνωτέρας ἀσκήσεως, ὥστε μὲ τὴν ὑπομονὴ νὰ κερδίσουμε τὸν Παράδεισο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου