Τό «περίεργο» Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς

Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα & Στατιστική τοῦ ΤΕΙ Δυτ. Ἑλλάδος

Ἔχει πάρει φόρα ὁ ὑπουργός Παιδείας καὶ τῇ προτάσει, «πάντα», τοῦ « περίεργου» ΙΕΠ ἔχει βαλθῇ νὰ μετατρέψη Θρησκευτικά, Ἱστορία, Κλασσικούς, σέ … «λεξικά» ἐγκυκλοπαιδικά.

Ἐπιτρέψτε μου νὰ ἐπιμένω, ὅτι μιά πραγματική Πολιτεία μπορεῖ νὰ θεμελιωθῇ μόνο ἐπέκεινα, σὲ πλαίσο ἀναφορᾶς ἐκτός τῆς διαστάσεώς της.Δηλαδή στόν χῶρο τοῦ ἱεροῦ, τῆς Μεταφυσικῆς τοῦ Πολιτισμοῦ ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ἀλλοιῶς πάπαλα, μέ πρώτη πρώτη, τὴν Δικαιοσύνη.

Συνεπῶς τόν πυρῆνα τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λόγου της, ὀφείλει κάθε Πολιτεία νὰ μεταλαμπαδεύῃ στά παιδιά της ὡς ὑποψήφιους Πολῖτες της. Καί ἀφοῦ δι’ αὐτοῦ καὶ τῶν ὑπολοίπων στοιχείων τοῦ πολιτισμοῦ της, οἱ νέοι ἑδραιωθοῦν, ἔχουν τότε τὴν δυνατότητα νὰ γνωρίσουν ὅ,τι ἄλλο «σύγχρονο» “κυκλοφορεῖ”.

Γιατί δὲν κάνουμε στά παιδιά Ριμάνειο Γεωμετρία καί ἐπιμένουμε δώδεκα χρόνια στὴν Εὑκλείδια; Ἤ Φυσική σχετικότητος ἀντι “κλασσική” Φυσική; Ἥ παρουσιάζομε συνέχεια στούς ὑπολογισμούς τό Πτολεμαϊκό σύστημα, ἀντί τό Κεπλέριο; Διότι πρέπει νὰ μάθουν νὰ πατᾶνε πρῶτα σὲ ὤμους γιγάντων.

Αύτὰ τά (καὶ συνταγματικά), στοιχειώδη, ποὺ συνθέτουν μία ζῶσα Πολιτεία, ὀφείλει κάθε κυβερνῶν νὰ ἐκτελῇ ἀπαρέγκλιτα, Ἀπὸ τὸν καιρό τοῦ Ὁμήρου.

Ὅμως ἀκόμη καί τόν Ὅμηρο οὐσιαστικά κατήργησαν, διδάσκοντας μισή ραψωδία ὅλη κι’ὅλη, μὲ ἀποτέλεσμα τό μόνο ἔπος ποὺ ἔχουν ἀναγνώσει ὁλόκληρο, οἱ μαθητες εἶναι τό … Troy! Παρ’ὅτι ὅλοι οἱ ξένοι ἐπιστήμονες διακηρύττουν “σέ μιά καταστροφή, ἄν μόνο ἕνα βιβλίο τῆς ἀνθρωπίνης παραγωγῆς, μποροῦσε νὰ διασωθῇ, τότε αὐτό θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι ὁ Ὅμηρος”.

Ἄς μὴν συζητήσουμε γιὰ τό κυριολεκτικά ὡς φολκλόρ παρουσιαζόμενο, τῆς Ἀντιγόνης τοῦ Σοφοκλέους. Μέ “παράδειγμα” αὐτό ποὺ ἀμόλυσε ὁ Πρωθυπουργός στό εὐρωκοινοβούλιο, ἐπικαλούμενος τόν Σοφοκλῆ: ὅτι ὑπέρτατο εἶναι τό δίκιο τῶν ἀνθρώπων(sic)! Διότι δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πῇ τέτοιες ἀ-νοησίες ὁ Σοφοκλῆς, ὁ ὁποῖος ἁπλᾶ, εἶπε: Οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ κηρύγμαθ᾽, ὥστ᾽ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ᾽ ὑπερδραμεῖν (Σοφ. Ἀντιγ. 453-455). Δηλαδή, «οὔτε φανταζόμουν ὅτι τὰ δικά σου κηρύγματα [ἀποφάσεις, νόμοι] ἔχουν τόση δύναμη, ὥστε νὰ μπορῆς ἐσύ, ἄν καὶ θνητός, νὰ ξεπεράσῃς τοὺς ἄγραφους καὶ ἀπαρασάλευτους νόμους τῶν Θεῶν». Τό χειρότερο εἶναι ὅτι δὲν τοῦ πέρασε κἄν ἀπὸ τὴν σκέψη ὅτι δὲν μπορεῖ ποτέ νὰ εἶναι ὑπέρτατο τό ἀνθρώπινο.

Ἔχουν τόσα νὰ μάθουν τὰ παιδιά: Ὅμηρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Ἀριστοτέλη, Καινή Διαθήκη, Ἐπιστολές Παύλου, γραπτά Τριῶν Ἰεραρχῶν, Γρηγορίου Παλαμᾶ, κλπ, ποὺ ὅμως κάνουν … τζίζ γιατι δημιουργοῦν Πολῖτες με κεφαλαῖο Π κι’ὄχι κιμᾶ γιά τίς κρεατομηχανλες τῆς ΝΤΠ. Καὶ παρέλκουν τὰ ζέν, τά Κοράνια, ἡ παγκόσμια ἱστορία, τό τοπικό φολκόρ καὶ ἄλλα, ποὺ συσκοτίζουν τά προσληπτέα νάματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ.

Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι μιλᾶμε γιὰ τό Ἑλληνικό Κρατος καί γιά παιδιά καί διαδικασία μάθησης, ποὺ ἀπαιτοῦν μικρές ἐπαναλαμβανόμενες δόσεις γνώσεων μέ ξεκάθαρο στόχο. Δὲν εἶναι ἐρευνητές μεταπτυχιακοί, ποὺ κάνουν ἐργασίες ἐπὶ πολύ συγκεκριμένου καὶ περιορισμένου ἀντικειμένου ἔρευνας. Ποὺ ξέρουν ὡς ἐπιστήμονες, νὰ παραμένουν οὐδέτεροι, στόν ἐπιστημονικό τους λὀγο. Οἱ περισσότεροι τοῦ ΙΕΠ ἔχουν ξεχάσει τὴν δυνατότητα πρόσληψης τῆς παιδικῆς ἡλικίας καί τὶ σημαίνει διδασκαλικός χρόνος. Γι’ αὐτό καί τὰ ὡρολόγια προγράμματα καί βιβλία εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα. Εἰδικά γιὰ τὰ βιβλία, ποὺ ἔχω διαβάσει ἀναγκαστικά λόγῳ .. παιδιῶν, προτείνω οἱοδὴποτε βιβλίο ἔχει γραφῆ ἀπὸ συγγραφική ὁμάδα (sic), (μέ ἐπιβλέποντες μάλιστα πανεπιστημιακούς καὶ συντονιστές, νὰ πεταχτῇ πάραυτα στὰ σκουπίδια ὡς αὐτονοήτως κραυγαλέα ἀ-νοησία (παγκόσμια πρωτιά, ἔ!).

Ἀλλά τὰ λεφτά βλέπετε εἶναι …. πολλά. Καί κυρίως τὰ ἀνταλλάγματα. Μέ ἐννοεῖτε.

Αντίβαρο