" Το βάρβαρο ζύγι "

Στον οικονομικά κατεστραμμένο άνθρωπο που όλοι εγκατέλειψαν...





" Γράφεις ότι καταστράφηκες. Οι φίλοι σου σε εγκατέλειψαν.

Οι μεν αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα, οι δε σε κοροϊδεύουν. Μόνο η πίστη στο Θεό σε κρατά, για να μη τρελλαθείς ή να μη κάνεις κακό στον εαυτό σου. 'Ετσι γράφεις.

Καταστράφηκε η περιουσία σου, δεν καταστράφηκες εσύ. Κατεστραμμένος έμπορος δεν σημαίνει κατεστραμμένος άνθρωπος. Ο πλούτος δεν γεννήθηκε μαζί σου, στο δρόμο της ζωής τον απέκτησες και στο τέλος της ζωής πρέπει να αποκολληθής

απ' αυτόν.

Αλλά επειδή ο πλούτος αποκολλήθηκε από σένα πρίν από το τέλος της ζωής σου, αυτό σε πικραίνει. 'Ομως ακριβώς αυτό τους πολλούς εξυπηρέτησε ως μέγιστη τύχη. Αφού ξεκολλώντας από τον σάπιο πλούτο του χώματος, εκείνοι είχαν ακόμα αρκετό χρόνο να πλουτίσουν τις ψυχές τους με τον Θεό. Για εκείνους όμως που πετούν από πάνω τους το σαμάρι του σώματος, μπορεί να είναι αργά για όλα και όλα να έχουν χαθεί.

Τίμια δούλεψα γράφεις. 'Ομως στην τιμιότητα έχει υποσχεθεί αιώνιο βραβείο και όχι εφήμερο. Από την τίμια εργασία ο άνθρωπος μπορεί να πλουτίσει, μπορεί και να φτωχύνει. Αλλά όπως ο πλούτος δεν κάνει τον τίμιο περισσότερο άνθρωπο, έτσι και η φτώχεια δεν τον κάνει λιγώτερο άνθρωπο. 'Οποιος σκέφτεται διαφορετικά, τούτος δεν ζεί στην χριστιανική εποχή αλλά στην παλιά ειδωλολατρική, στην οποία η αξία του ανθρώπου ζυγιζόταν με το βάρος του χρυσού. Ο Χριστός γι' αυτό παραδόθηκε στο να Τον σταυρώσουν στον Γολγοθά, ώστε να καταστρέψει αυτό το βάρβαρο ζύγι ανάμεσα στους ανθρώπους, και να τοποθετήσει άλλο, πνευματικό και ηθικό.



Κατά το ζύγι του Χριστού εκείνο που κάνει μόνιμη την αξία μέσα στον άνθρωπο ούτε από τον πλούτο απορρέει ούτε από την φτώχια χάνεται. Αλλά από την ισχυρότερη ή ασθενέστερη αγάπη απέναντι στον νόμο του Θεού εξαρτάται η παλίρροια ή η άμπωτης αυτής της μόνιμης αξίας που δεν κατεβαίνει στον τάφο μαζί με το σώμα.

Το ότι σε εγκατέλειψαν οι φίλοι στην ανάγκη και τώρα ή αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα ή σε κοροϊδεύουν ανοιχτά, αυτό σε πονά όντως, όμως είναι μία μόνο μαρτυρία της παμπάλαιης ανθρώπινης εμπειρίας. 'Οταν σταύρωσαν τον Κύριο Χριστό, πού ήταν εκείνοι που πρίν από αυτό ήθελαν να Τον κάνουν βασιλιά και Του φώναζαν "Ωσαννά"; Κανένας τους πουθενά.

Κάτω από τον Σταυρό στέκονταν μόνο οι αδιάφοροι και οι χλευαστές. Οι Ρωμαίοι χασμουριόντουσαν με ανία, ενώ τα εβραϊκά σκυλιά γαύγιζαν μοχθηρά. Να χαίρεσαι που η σταγόνα της πίκρας σου μοιάζει με τη θάλασσα του σταυρωμένου Κυρίου.

Είναι καλό που κρατάς την πίστη στο Θεό. Κι εκείνη θα κρατά εσένα σ' αυτές τις δύσκολες ημέρες, οι οποίες θα περάσουν σαν ομίχλη. Κοίτα, κάποιοι άνθρωποι κουβαλούν το μπαστούνι σαν στολίδι, άλλοι πάλι για βοήθεια στούς δύσκολους δρόμους.

Η πίστη στο Θεό και στολίζει και βοηθά τον άνθρωπο. 'Οσο ήσουν ευκατάστατος περισσότερο την κρατούσες σαν στολίδι τώρα σου έχει γίνει απαραίτητο στήριγμα. Εκείνη έχει πιό φωτεινό πρόσωπο όταν διακονεί και βοηθά, παρά όταν μόνο στολίζει.

Φοβάσαι να μην τρελλαθείς γράφεις. Μην φοβάσαι, είναι έλάχιστοι εκείνοι που τρελάθηκαν από την φτώχεια, αλλά πάρα πολλοί εκείνοι που τρελάθηκαν από τον πλούτο. Φοβάσαι να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, λες. Αυτοκτονία σκέφτεσαι; Μα αυτό είναι το τέλειο συμπόσιο των διαβόλων. Αυτό σημαίνει να μην πηγαίνεις ούτε κατά την βούληση του Θεού, ούτε κατά την βούληση τη δική σου , αλλά κατά τη βούληση του διαβόλου.

Σχοινί γύρω από το λαιμό - η αιώνια ζωή χαμένη. Και όντως, στην απότομη και δυσμενή στροφή της ζωής σου τίποτα δεν μπορεί να κρατήση τον άνθρωπο εκτός από την ζωντανή πίστη στον Θεό, ο Οποίος δίνει και παίρνει, και παίρνει και δίνει, δοκιμάζοντας παράλληλα την πίστη μας και την αγάπη μας.

Οι άπιστοι κατεβαίνουν με τον Ιούδα στο ποτάμι για να κρεμαστούν, ενώ οι ψυχές με ηρωϊκή πίστη ανεβαίνουν στον Γολγοθά για να πιούν το ποτήρι της πίκρας και ν' αναστηθούν.

Ο Θεός ας σου δίνει βοήθεια"




" Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται..."




Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (1881-1956)

Ιεραποστολικές επιστολές












Υάκινθος