Κωνσταντίνος Βαθιώτης *
Από την στιγμή που κηρύχθηκε η πανδημία του κορωνοϊού, ο κόσμος μας μοιάζει να έχει γυρίσει ανάποδα. Παραφράζοντας τον τίτλο του περίφημου δυστοπικού μυθιστορήματος του Άλντους Χάξλεϋ «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», θα ταίριαζε να αποκαλούσαμε την δική μας καινούργια εποχή «Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο». Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού του αλλόκοτου αναποδογυρίσματος είναι τα εξής:
Ενώ πριν από τον κορωνοϊό το να κυκλοφορεί ο πολίτης με καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν συμπεριφορά επιλήψιμη και, μέχρι την ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα, αποτελούσε επιβαρυντική περίσταση (ας θυμηθούμε την περίπτωση του κουκουλοφόρου ληστή), σήμερα όποιος κυκλοφορεί χωρίς μάσκα αντιμετωπίζεται λίγο-πολύ ως εχθρός του λαού.
Ενώ πριν από τον κορωνοϊό ενδιαφερόμασταν να διασφαλίσουμε την ικανότητα του ανθρώπου να διαθέτει αυτοβούλως το σώμα του όντας απαλλαγμένος από γνωστικά ή βουλητικά ελαττώματα (γι’ αυτό διευρύνθηκε το έγκλημα του βιασμού), σήμερα φθάσαμε στο σημείο να θεσπίζουμε υποχρεωτικό εμβολιασμό με πειραματικά εμβόλια, αδιαφορώντας πλήρως για το δικαίωμα αυτοκαθορισμού του πολίτη.
Ενώ πριν από τον κορωνοϊό –και ιδίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001– σπαζοκεφαλιάζαμε για την προσήκουσα δοσομέτρηση ανάμεσα στην ασφάλεια και την ελευθερία, μετά την 11η Μαρτίου 2020 η ασφάλεια, στην έκφανση της υγείας, μετατράπηκε αίφνης σε μονόδρομο.
Τα ανάποδα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιασθούν, αν στραφούμε στο πεδίο της καθημερινότητας: Ενώ πριν από τον κορωνοϊό η αγάπη εκφραζόταν με αγκαλιές και φιλιά, μετά τον κορωνοϊό εκφράζεται με την αποφυγή της επαφής.
Ένας συνήγορος του διαβόλου θα έσπευδε να υποβαθμίσει την σημασία του αναποδογυρίσματος της Νέας Εποχής, παραλληλίζοντας την λειτουργία του κόσμου μας με ένα κομμάτι της εθνικής οδού που, λόγω έκτακτων εργασιών αποκατάστασης της ασφάλτου μετά από κατολίσθηση, πρέπει να αντιδρομηθεί: Κάθε οδηγός, παρότι νιώθει λίγο περίεργα όταν αναγκάζεται να οδηγήσει στο πρώην αντίθετο ρεύμα, κατανοεί ότι πρόκειται για μια κατάσταση εξαίρεσης που θα διαρκέσει μέχρι να επανέλθει το οδόστρωμα του κανονικού ρεύματος στην προτέρα κατάσταση.
Η παρομοίωση, όμως, αυτή, δεν είναι ικανή να επιδράσει κατευναστικά σε εκείνους που παρατηρούν με πολλή προσοχή πώς συμπεριφέρονται και κυρίως πώς μιλούν οι πολιτικοί της βασανισμένης χώρας μας. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού στην επέτειο της 24ης Ιουλίου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Είπε: «Σήμερα, η Δημοκρατία μας είναι πιο δυνατή από ποτέ. Εξοστράκισε με δικαιοσύνη τους σκοτεινούς εχθρούς της. Έμεινε όρθια απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού και πιστή στους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού, του διαλόγου και των δικαιωμάτων».
Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο υλοποιείται από τον Μάρτιο 2020 η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης αποτελεί αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο για το ότι ζούμε πλέον σε έναν Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο, όπου η Δημοκρατία μας είναι πιο αδύναμη από ποτέ, η δε δικαιοσύνη, ο κοινοβουλευτισμός, ο διάλογος και τα δικαιώματα είναι έννοιες σχεδόν ανύπαρκτες, οι οποίες θυσιάσθηκαν στον βωμό της δημόσιας υγείας και της ασφάλειας. Όσον αφορά, μάλιστα, τα «κύματα του λαϊκισμού» (αλλά και του κορωνοϊού), κατασκευαστής τους ήταν η ίδια η κυβέρνηση.
Η ανάποδη γλώσσα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων και κατ’ επέκταση της περίφημης Παγκόσμιας Δημοκρατικής Διακυβέρνησης. Σε αυτήν αναφερόταν ήδη προ τριάντα περίπου ετών (δηλ. πολύ πριν από τους Γιώργο Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη, Ευάγγελο Βενιζέλο κ.λπ.) ο Tex Marrs στο βιβλίο του «Απόκρυφη Πλανητική Συνωμοσία. Το επερχόμενο χάος. Η άνοδος και η πτώση της παγκόσμιας κυβέρνησης» (εκδ. Μπίμπης, μτφ.: Γ. Γούλης, Θεσ/κη 1990, σελ. 77):
«Πρέπει να αποσαφηνίσουμε τη γλώσσα του Τάγματος. Όταν λένε ειρήνη εννοούν πόλεμο, και όταν λένε πόλεμο εννοούν ειρήνη. Όταν λένε δημοκρατία εννοούν ολοκληρωτισμό, και αντίστροφα. Χρησιμοποιούν το ψεύδος για να παρουσιάζονται σαν “Άγγελοι Φωτός”. Όπως ακριβώς τα Ολοκληρωτικά Συστήματα εγγυώνται θεωρητικά την ελευθερία, την ισότητα και ορισμένα άλλα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου, όπως η διακυβέρνηση από ένα δημοκρατικό σύστημα, έτσι και το Τάγμα διαβεβαιώνει τον κόσμο για την έλευση ενός σπουδαίου δημοκρατικού συστήματος. Όμως άπαξ και ο Ανώτατος Ηγεμόνας ανέλθει, η μόνη ελευθερία που θα μας επιτραπεί θα είναι να προσκυνάμε τον Κύριό τους».
Μετά από αυτήν την διευκρίνιση, αξίζει να διαβάσουμε την συνέχεια της πρόσφατης δήλωσης του κ. Μητσοτάκη κατά την επέτειο της αποκατάστασης, δηλ. της αποκαθήλωσης της Δημοκρατίας:
«Συνεπής πολίτης είναι ο εμβολιασμένος πολίτης! Στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης και τα δεδομένα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν ήδη αποδείξει την ασφάλεια των εμβολίων. Όταν, λοιπόν, οι ειδικοί προειδοποιούν πως ο κορωνοϊός χτυπά, πλέον, μόνον τους ανεμβολίαστους, δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις. Η φημολογία δεν είναι ιδεολογία. Και οι ψεύτικοι φόβοι ανήκουν σε ψεύτικους κόσμους. Άρνηση στο εμβόλιο, συνεπώς, σημαίνει άρνηση στην υγεία και στην πρόοδο των πολιτών».
Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος μιλά συνεχώς την ανάποδη γλώσσα της υγειονομικής δικτατορίας, τότε θα αντιληφθούμε ότι ιδεολογία δεν καθίσταται η φημολογία αλλά η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οπότε ισχύουν τα ακόλουθα:
– Η αμφισβήτηση της επιστήμης όχι απλώς επιτρέπεται, αλλά πολύ περισσότερο επιβάλλεται.
– Συνεπής είναι ο ανεμβολίαστος πολίτης, αφού δείχνει συνέπεια προς την ανθρώπινη φύση του, αρνούμενος να μετατραπεί σε πειραματόζωο.
– Η προειδοποίηση των ειδικών ότι ο κορωνοϊός χτυπά μόνο τους ανεμβολίαστους σημαίνει ότι χτυπά πρωτίστως τους εμβολιασμένους.
– Οι ψεύτικοι φόβοι του ψεύτικου κόσμου που προπαγανδίζουν οι πολιτικοί είναι οι αληθινοί φόβοι για τις σοβαρές παρενέργειες των εμβολίων που δεν δηλώνονται ή ακόμη δεν εκδηλώνονται.
– Άρνηση στο εμβόλιο δεν σημαίνει άρνηση στην υγεία και στην πρόοδο αλλά το ακριβώς αντίθετο: προάσπιση της υγείας και της ζωής των πολιτών, οι οποίοι αποφεύγουν να εκτεθούν σε μια τυφλή θανάσιμη παγίδα.
Τέλος, προτού καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, η οποία στις 14 Ιουνίου συνιστούσε να αντιμετωπισθεί ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των επαγγελματιών υγείας ως «έσχατη λύση», εφαρμοζόμενη στο πλαίσιο μιας «κλιμακούμενης πρωτοβουλίας», η παρούσα κυβέρνηση, επικαλούμενη «επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας», κατελήφθη από εμβολιαστικό αμόκ και μέσω μιας (ν)τροπολογίας θέσπισε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ολόκληρου του προσωπικού (ιατρικού, παραϊατρικού, νοσηλευτικού, διοικητικού και υποστηρικτικού) που εργάζεται σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας.
Έτσι, η φράση του πρωθυπουργού (στην ίδια δήλωση της 24ης Ιουλίου για την αποκαθήλωση της Δημοκρατίας) ότι «η Πολιτεία εξαντλεί κάθε περιθώριο πειθούς» τίθεται στην σωστή (ανάποδη) διάσταση, αν, πριν από το ρήμα «εξαντλεί», προσθέσουμε το αρνητικό μόριο «δεν». Εναλλακτικά αληθής θα ήταν η φράση: «η Πολιτεία εξαντλεί κάθε περιθώριο εξαναγκασμού»!
Η εμετική, ανάποδη γλώσσα του κ. Μητσοτάκη δεν τελειώνει εδώ. «Η Πολιτεία», είπε, «οφείλει να σέβεται τους λιγότερους, χωρίς όμως να στερεί ελευθερίες από τους πολύ περισσότερους. Και να τηρεί το Σύνταγμα, το οποίο αναθέτει σε όλους το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. […] Ενωμένοι οι Έλληνες υποδεχόμαστε και φέτος την 24η Ιουλίου, μετουσιώνοντας την εμπειρία σε εθνική αυτοπεποίθηση και ενεργό αισιοδοξία».
Προβληματιζόμενε αναγνώστη, πάρ’ το ξανά ανάποδα και πάρε ανάποδες, μήπως και αποτρέψεις την επερχόμενη καταστροφή:
– Η Πολιτεία οφείλει να σέβεται, αλλά δυστυχώς απαξιώνει και λοιδορεί τους ανεμβολίαστους, που γι’ αυτήν είναι όχι απλώς λιγότεροι αλλά πρωτίστως κατώτεροι, στερούμενοι των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.
– Η Πολιτεία οφείλει να τηρεί το Σύνταγμα, αλλά σε όλη του την έκταση και όχι αποσπασματικά.
Συνεπώς, κανένας πολίτης δεν έχει χρέος κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, εφόσον η εκπλήρωση αυτή προκαλεί κίνδυνο κατά της ζωής του και τον μετατρέπει σε πειραματόζωο.
Ο κ. Μητσοτάκης, ανίκανος να αποστηθίσει τις 18 λέξεις της ακροτελεύτιας παραγράφου του άρθρου 25 του Συντάγματος, τις ανέγνωσε από ένα παλιόχαρτο ενώπιον της ΠτΔ, αποκρύπτοντας από τους Έλληνες ότι στο τελευταίο εδάφιο της πρώτης παραγράφου του ιδίου άρθρου μνημονεύεται και η αρχή της αναλογικότητας, η οποία πρέπει να διέπει τους περιορισμούς των δικαιωμάτων.
Ταυτοχρόνως, αποσιώπησε την διάταξη-πηδάλιο του Συντάγματος, δηλ. το άρθρο 2 παρ. 1: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
Μια Πολιτεία, λοιπόν, η οποία εξαναγκάζει τους πολίτες να εμβολιασθούν με πειραματικά εμβόλια δήθεν για το κοινό καλό σημαίνει ότι έχει απολέσει τον έλεγχο του πηδαλίου και άρα οδηγεί το πλοίο πάνω στα βράχια. Στα αμπάρια του κινδυνεύουν να πνιγούν τα μεταφερόμενα πειραματόζωα της υγειονομικής δικτατορίας.
Στην ανάποδη γλώσσα του πρωθυπουργού, τα στοιβαγμένα στα αμπάρια πλάσματα λέγονται «ενωμένοι Έλληνες», αλλά στην ορθόδοξη γλώσσα της αλήθειας πρόκειται για Έλληνες διχοτομημένους σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Συνεπώς, την επέτειο της αποκαθήλωσης της Δημοκρατίας την υποδεχθήκαμε φέτος όχι ενωμένοι αλλά διχασμένοι.
Τι έπεται ενός διχασμού και μιας δικτατορίας μένει να το δούμε: Η μεν χούντα των συνταγματαρχών τερματίσθηκε με εθνική τραγωδία (μήπως αυτό ήταν το μήνυμα της φετινής 24ης Απριλίου;), η δε μεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου με Παγκόσμιο Πόλεμο. Άραγε, η σημερινή υγειονομική δικτατορία θα τερματισθεί αντιστοίχως με κάποιον από αυτούς τους τρόπους ή και με τους δύο τρόπους;
[Δημοσιεύθηκε στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 1.8.2021, σελ. 05β/21]
Τρελογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου