"...Αὔριο μεθαύριο ποιὸς ξέρει τί νόμοι θὰ βγοῦν. Μπορεῖ νὰ βγοῦν νόμοι ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ πᾶμε καὶ στὴν ἐκκλησία. Τί θὰ κάνουμε; Θὰ ἀρχίσουμε νὰ ὑπολογίζουμε τοὺς νόμους τοῦ κράτους ποὺ ἀρχίζουν νὰ ἅπτονται τῆς πίστης μας; ...O ἀντίχριστος αὐτὰ θὰ κάνει, θὰ κλείσει ὁλότελα τὶς ἐκκλησίες. Θὰ γίνει διωγμὸς φοβερός. Ὁ Δανιήλ τί ἔκανε ὅταν βγῆκε ἀντίστοιχος νόμος; Τὴν δουλειά του. Ἔκανε προσευχὴ μὲ τὰ παράθυρα ἀνοιχτά!..."
Ἀλλὰ εἶναι κάτι πιὸ σπουδαῖο νὰ αἰσθάνομαι προϊστάμενο τὸ Θεὸ κι ὄχι αὐτὸ τὸν προϊστάμενο τὸν άνθρωπο... Ό,τι καὶ νὰ συμβαίνει ὅπως καὶ νά 'χει τὸ πρᾶγμα ὅταν κανεὶς ἔχει ἀφεντικὸ τὸ Θεὸ τότε δὲν τὸν ἐνδιαφέρει. Ἐδῶ ἐφάνηκε θαυμάσια στὸ Δανιήλ στὴ μετέπειτα ἱστορία. Καὶ εἶπον οἱ τακτικοὶ, οὐχ εὑρήσομεν κατὰ Δανιήλ πρόφασιν. Δὲν ὑπάρχει κάτι ποὺ νὰ σκοντάφτει ὁ Δανιήλ, δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε μιὰ αἰτία, εἶ μὴ ἐν νομίμοις Θεοῦ αὐτοῦ. Θὰ φροντίσουμε νὰ βροῦμε κάτι ποὺ νὰ...
ἀναφέρεται στὴ δική του θρησκεία. Και τί ἔκαναν; Ἀκοῦστε τί ἔκαναν: Πηγαίνουν καὶ λέγουν εἰς τὸν βασιλέα. Βασιλεῦ σου συνιστοῦμε τὸ ἑξῆς ὅπως ὅς ἂν αἰτήση αἴτημα παρὰ παντὸς Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ἂν κάποιος ἄνθρωπος ἔρχεται νὰ ζητήσει κάτι εἴτε ἀπὸ Θεὸ εἴτε ἀπὸ ἄνθρωπο νὰ μήν το ζητήσει παρὰ μόνο ἀπό 'σένα γιὰ τριάντα ἡμέρες. Αὐτὸ μοιάζει ἴσως κάτι πολὺ περίεργο γιὰ τὴν ἐποχή μας ὅπως τὸ ἀκούει κανείς , ἀλλὰ ὅπως σᾶς εἶπα καὶ μιὰ περασμένη φορά, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ εθεοποιήτο ὁ βασιλεύς, ὁ βασιλεὺς ἦτο μονοκράτωρ μὲ ὅλη τὴ σημασία τῆς λέξεως μέχρι θεοποιήσεως. Τὸ νὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ θέσις γιὰ τριάντα ἡμέρες νὰ ζητάει ὁ ὁποιοσδήποτε κάτι ποὺ ἤθελε οὔτε ἀπὸ Θεὸ οὔτε ἀπὸ ἄνθρωπο ἀλλὰ ἀπὸ τὸ βασιλέα, αὐτὸ ἐνίσχυε τὴ θέση τοῦ βασιλέα ὡς βασιλεὺς μέσα στή χώρα. Δηλαδὴ ἦταν κάτι πολὺ πετυχημένο ἀπὸ πλευρᾶς τακτικῆς καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ ἤρεσε εἰς τὸν βασιλέα δὲν ὑποπτεύθηκε ὅμως τί αὐτοὶ μηχανεύονται, τί μηχανορραφίες δημιουργοῦν γι αὐτὸ καὶ ἀπεδέχθη τὴν πρότασή τους κάτι ποὺ ἔμοιαζε ὅτι στερεώνει τὸ βασιλέα εἰς τὸν θρόνο του καὶ γιὰ νὰ κατοχυρώσουν αὐτοὶ τὴν ἄποψή τους ὥστε ἐκεῖ νὰ βρούν ἕνα πάτημα ἐναντίον τοῦ Δανιήλ. Εἶπαν ἂν συμφωνεῖς αὐτὸ νὰ γίνει δόγμα δηλαδὴ νὰ γίνει νόμος. Ὁπότε ὡς νόμος τοῦ κράτους δεσμεύεται κατὰ κάποιο τρόπο καὶ ὁ ἴδιος ὁ βασιλεύς... Γι αὐτὸ τὸ λόγο τον ἔβαλαν καὶ ἔκανε νόμο καὶ ὑπέγραψε ὁ βασιλεὺς τὸν νόμον. Ὅταν ἔγινε ὁ νόμος τότε παρακολουθοῦν τὸ Δανιήλ ἂν θὰ κάνει προσευχὴ ὥστε ἂν θὰ κάνει προσευχὴ νὰ πᾶνε νὰ τὸν καταγγείλουν. Σημειῶστε δὲ ἐκεῖνος ποὺ θὰ ζητοῦσε κάτι ἢ ἀπὸ τὸ Θεό της κάθε θρησκείας ἢ ἀπὸ ἄλλο ἄνθρωπο θὰ ἐρρίπτετο εἰς τὸν λάκκο τῶν λεόντων. Αὐτὸ ἦτο ἡ ποινή, ὅπως κάθε νόμος προβλέπει καὶ τὴν ποινὴ ...Ὁ Δανιήλ ὅμως δὲν ξιπάζεται νὰ πεῖ τώρα δὲν θὰ κάνω τὴν προσευχή μου ἐπειδὴ βγῆκε ἕνας τέτοιος νόμος. Αὔριο παιδιὰ δὲν ξέρουμε τί νόμοι θὰ βγοῦνε! Αὔριο μεθαύριο ποιὸς ξέρει τί νόμοι θὰ βγοῦνε; Νόμοι οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ πᾶμε καὶ στὴν εκκλησία... τι θὰ κάνουμε; Θὰ ἀρχίσουμε νὰ ὑπολογίζουμε τοὺς νόμους τοῦ κράτους ὅταν ἅπτονται ἐγγίζουν τὴν πίστη μας; Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι οἱ μάρτυρες ἦσαν οἱ πιὸ σπουδαῖοι καὶ μάλιστα ἂν ἦταν στρατιῶτες οἱ πιὸ γενναῖοι στρατιῶτες ποὺ πολεμοῦσαν ὑπὲρ τῶν βασιλέων. Ὅταν ὅμως οἱ ἀπαγορεύσεις ἤγγιζαν τὴν πίστη τους τότε ἔλεγαν: Πρῶτα εἶναι ὁ οὐράνιος βασιλεὺς καὶ μετὰ ὁ ἐπίγειος! Τ Ἔ Λ Ἔ Ι Ὦ Σ Ἔ ! ! ! Προσέξτε αὐτὸ τὸ σημεῖο!
...Γι αὐτὸ σᾶς εἶπα νὰ ἑτοιμάζεσθε πάντοτε. Δὲν ξέρουμε τὴν αὐριανὴ μέρα τί θὰ γίνει. Θεωρῶ μόνο τοῦτο ὅτι ὁ ἀντίχριστος αὐτὸ θὰ κάνει, αὐτὸ θὰ κάνει... θα πῶ κάτι ἄλλο θὰ κλείσει ὁλότελα τὶς ἐκκλησίες. Θὰ γίνει διωγμὸς τρομερὸς ἐκ μέρους τοῦ ἀντιχρίστου αὐτὰ τὰ γνωρίζουμε βέβαια καὶ οἱ πατέρες μας εἰδοποιοῦν γι αὐτό. Ὁπότε ἂς ἑτοιμαζόμεθα πάντοτε!Τί ἔκανε ὅμως ὁ Δανιήλ ὅταν ἐβγῆκε ὁ νόμος αὐτός;Τὴ δουλειά του! Ἀκοῦστε τὴ δουλειά του.
Στὸ κάτω κάτω τῆς γραφῆς ἡ θρησκεία εἶναι ἰδιωτικὴ ὑπόθεσις.Ἦταν πολὺ ἐντάξει ἀπέναντι στὸ βασιλέα σὰν ὑπάλληλος. Τί θὰ ἔκανε καὶ τί θὰ ἐπίστευε ἦταν δικός του λογαριασμός. Γι αὐτὸ τὸ λόγο δὲ διστάζει νὰ κάνει τὴν προσευχή του καὶ μάλιστα εἰς τὸ ὑπερῷον τοῦ σπιτιοῦ του σὲ ἕνα ἀνώγειο σὲ ἕνα δωμάτιο ποὺ ἦταν εἰδικὸ γιὰ προσευχὴ μὲ τὰ παράθυρα ἀνοιχτά. Ὄχι προκαλῶντας ἀλλὰ διότι εἶχε τὴ συνήθεια νὰ κάνει τὴν προσευχή του μὲ τὰ παράθυρα ἀνοιχτά! Σᾶς τὸ λέω ἄλλη μιὰ φορὰ Ὄχι δια νὰ προκαλέσει ἀλλὰ διότι ἁπλῶς δὲν θέλει οὔτε κἂν ἀπὸ τὶς συνήθειες του νὰ βγεῖ. Θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανένας νά 'κλεινε τὰ παράθυρά του καὶ νὰ κάνει τὴν προσευχή του μέσα καὶ νὰ μὴν τὸν δεῖ κανένας νὰ τραβήξει τὶς κουρτίνες καὶ ποιὸς θὰ τὸν ἔβλεπε; Ἀνέβηκαν σὲ κάποιες ταράτσες οἱ ἐχθροί του καὶ βάλανε τὰ κιάλια... τί κάνει, γονατίζει,προσεύχεται; Ἕτοιμοι νὰ καταγγείλουν! Μὴ ξιπάζεστε... Εάν φοβόμαστε,στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μποῦμε !Τοῖς δὲ δειλοῖς λέει τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ,τὸ μέρος αὐτῶν, οἱ δειλοὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι φοβοῦνται ἀκριβῶς αὐτὸ νὰ ὁμολογήσουν τὴ θέση τους καὶ τὴ στάση τοὺς ὡς πιστοὶ ποὺ εἶναι! τοῖς δὲ δειλοῖς τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ ὁ ἐστὶν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος... !!!
ΑΔΕΛΦΙΑ...Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΕΞΕΙΣ...ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ -ΑΛΗΘΏΣ ΑΝΈΣΤΗ.
ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΜΑΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ... ΒΕΒΑΙΑ... ΠΡΑΣΙΝΟΙ... ΚΟΚΚΙΝΟΙ... ΜΠΛΕ... ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ... ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ὁ ΗΓΕΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ...
Γιὰ ὅσους δὲ γνωρίζουν ἀδέλφια, ἡ Ἱερωσύνη εἶναι δύο ειδών... η εἰδικὴ καὶ ἡ γενική... Με τὴν εἰδικὴ ίερωσύνη παρέχονται στὴν Ἐκκλησία οἱ ἱερεῖς, οἱ ποιμένες καὶ οἱ διδάσκαλοι της, τὸ ἱερατεῖο γενικὰ ποὺ διοικεῖ καὶ κατευθύνει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ χάρη ποὺ χορηγεῖται στοὺς χειροτονημένους, τούς ἐνισχύει στὸ νὰ ἀναλάβουν θεοφιλῶς τὸ τόσο ὑψηλὸ καὶ ἱερὸ ἔργο τους. Παράλληλα ὅμως μὲ τὴν Εἰδικὴ Ἱερωσύνη ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ γενικὴ ιερωσύνη... Κατά τὸ ὀρθόδοξο δόγμα λοιπὸν εμεις οἱ πιστοί, ὡς βασίλειο ιεράτευμα... Α' Πετρ. 2,9. Είμαστε ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ κατὰ μιὰ γενικὴ έννοια... με βάση τὸ ἱερὸ χρῖσμα, τὴ σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ, ποὺ λάβαμε απο τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεού. Κάθε ενας απο εμας δηλ. μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀσκεῖ, κατὰ γενικὸ φυσικὰ τρόπο... το τρισσό λυτρωτικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τὸ ἀσκοῦν καὶ οἱ ἱερεῖς μᾶς... Ἔτσι μποροῦμε νὰ ἀσκοῦμε τὸ προφητικὸ ἀξίωμα, κηρύττοντας τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ καθιστῶντας γνωστὴ τὴ λυτρωτικὴ θεία ἀλήθεια. Τὸ ἀρχιερατικό, προσφέροντας τὴ ζωή μας μὲ ἔργα ἀρετῆς ,ἔργα θεού... και τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες μας... ως λογικὴ καὶ εὐάρεστη θυσία στὸ Θεό. Και το βασιλικό, ἐξουσιάζοντας τὰ πάθη μας καὶ νικῶντας δια τῆς ἀρετῆς μας τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεώς μας καὶ τὸ διάβολο...(ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φως... Α' Πετρ. 2,9).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου