Ἡ Κέρκυρα τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων πανηγυρίζει, γιορτάζει τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ 1630, ποὺ ἀπάλλαξε τὴ νῆσο ἀπὸ τὴν πανώλη

Κέρκυρα, τὸ νησὶ τῶν Φαιάκων, ἡ νύμφη τοῦ Ἰονίου, τὸ νησὶ τῆς μουσικῆς, μὰ κυρίως τὸ νησὶ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα

Ἀπὸ τὸ 1456 ποὺ ἦρθε τὸ Ἅγιο Λείψανο τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα στὴν Κέρκυρα μέχρι καὶ σήμερα ἀποτελεῖ τὸν πολυτιμότερο καὶ ἀδαπάνητο θησαυρὸ ὅλων τῶν Κερκυραίων. Εἶναι τὰ πάντα γιὰ τοὺς Κερκυραίους. Ὁ Ἅγιος εἶναι αὐτὸς ποὺ καθημερινά, πάνω στὴν λάρνακά του, ἀκούει εὐχαριστίες, θλίψεις, προβλήματα, αἰτήσεις, ἱκεσίες. Συλλέγει χαμόγελα καὶ τὰ κάνει προσευχὲς στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Συλλέγει δάκρυα καὶ μὲ αὐτὰ καθαρίζει ψυχὲς πονεμένων. Γιὰ ὅλους ἔχει νὰ πεῖ κάτι στὸν Θεό. Ὁλημερὶς καὶ ολονυχτίς ἐργάζεται στὸ ἀμπελῶνα τοῦ κυρίου, μεταφέρει ὅλα τὰ αἰτήματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ μὲ πίστη προσῆλθαν σ' αὐτόν, ἀπόδειξη τὰ λόγια ἑνὸς ἁπλοῦ, ἀλλὰ σοφοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, «Τ' Ἅγιο Κορμί, περπατάει καὶ τὴν νύχτα, ἀλήθεια στὸ λέω, περπατάει, γιὰ δὲς τὰ πασούμια του, εἶναι λιωμένα στὸν πάτο». Κάθε χρόνο, τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, μετὰ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, σὲ ἔνδειξη ἀνάμνησης καὶ τιμῆς στὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, τελεῖται μεγάλη...

λιτανεία σὲ ὅλη τὴν παλαιὰ πόλη τῆς Κέρκυρας καὶ διαβάζεται εὐχὴ δεητικὴ στὸ σημεῖο ὅπου βρίσκονταν τὰ παλαιὰ τείχη τῆς πόλης καὶ ὁ μὴ σωζόμενος σήμερα ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Σύμφωνα μέ τὴ θρησκευτικὴ παράδοση, τὸ 1630 μὲ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος σώθηκε ἡ Κέρκυρα ἀπὸ πανώλη, ἀπὸ τὴ φοβερὴ θανατηφόρα λοιμικὴ νόσο. Ἡ ἀρρώστια, ὅπως ἀναφέρουν ἱστορικὲς πηγές, ξεκίνησε στὴν Κέρκυρα τὸν Ὀκτώβριο του 1629. Μεταδόθηκε ἀπὸ ἕνα πλοῖο ποὺ ἔφτασε στὴν Κέρκυρα ἀπὸ τὴν Ἰταλία. Τὰ Χριστούγεννα του 1629 ἐντοπίστηκαν τέσσερα κρούσματα στὴν Κέρκυρα καὶ ὅσο ὁ καιρὸς περνοῦσε τόσο αὐτὰ πολλαπλασιάζονταν.

Παρὰ τὰ αὐστηρὰ μέτρα ποὺ ἔλαβαν οἱ ὑγειονομικὲς ἀρχές, τὸ κακὸ δὲν ὑποχωροῦσε. Οἱ ἄνθρωποι κατέφυγαν στὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. Τὴν μεγαλύτερη καὶ ὕστατη ἐλπίδα. Πράγματι, ὅπως γράφεται, ὁ Ἅγιος δὲν ἔμεινε ἀσυγκίνητος ἀπὸ τὶς παρακλήσεις καὶ τὶς προσευχὲς τῶν ἀνθρώπων. Λίγο καιρὸ πρὶν τὶς ἡμέρες τοῦ Πάσχα πολλοὶ ἀσθενεῖς τον ἔβλεπαν στὸν ὕπνο τους νὰ τοὺς εὐλογεῖ καὶ νὰ τοὺς χαρίζει τὴν ὑγεία.

Ἐπίσης, οἱ νυκτερινοὶ σκοποὶ τοῦ Παλαιοῦ Φρουρίου ἔβλεπαν τὴ νύχτα ἕνα φῶς ὑπερκόσμιο νὰ αἰωρεῖται, πάνω ἀπὸ τὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου.

Σιγᾶ σιγᾶ, μέρα μὲ τὴ μέρα, τὰ κρούσματα ἐλαττώθηκαν μέχρι ποὺ ἔπαυσαν ὁριστικὰ τὴν ἡμέρα τῶν Βαΐων του 1630.

Οἱ Κερκυραῖοι ἀπέδωσαν τὴ διάσωσή τους σὲ θαῦμα τοῦ Ἁγίου καὶ καθιέρωσαν ἀπὸ τότε τὴν ἡμέρα αὐτὴ λιτάνευση τοῦ ἱεροῦ λειψάνου.

Ἡ λιτανεία τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἔχει τὴ μεγαλύτερη διάρκεια ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες καὶ ἡ πορεία της καλύπτει τὴν περίμετρο τῆς μεταβυζαντινής πόλης τῆς Κέρκυρας. Ὁ Ἅγιος Σπυρίδωνας γιορτάζεται στὴν Κέρκυρα τέσσερις φορὲς τὸν χρόνο σὲ ἀνάμνηση τῶν θαυμάτων γιὰ τοὺς κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων σὲ ἀνάμνηση τοῦ 1630 ὅπου ἔσωσε τὸ νησὶ ἀπὸ τὴ χολέρα. Τὸ Μεγάλο Σάββατο, ποὺ γίνεται ἡ λιτανεία σὲ ἀνάμνηση τῆς σωτηρίας τοῦ νησιοῦ ἀπὸ τὸν λοιμὸ τὸ 1550. Τὴν πρώτη Κυριακὴ τοῦ Νοεμβρίου σὲ ἀνάμνηση τῆς σωτηρίας τοῦ νησιοῦ ἀπὸ μία θανατηφόρα χολέρα τὸ 1673 καὶ στὶς 11 Αὐγούστου σὲ ἀνάμνηση τῆς λύσης τῆς πολιορκίας τοῦ νησιοῦ ἀπὸ τοὺς Τούρκους.