Εκεί στην Αριζόνα......

Με τα αναμμένα τους κεράκια, λες για να του φέγγουν τον δρόμο μέχρι να βγει στο έμπα του ουρανού...Σαν να περιμένουν να τον ξεπροβοδίσουν τον πατέρα τους μέχρι να βρει την οδό της η ψυχή που πάντα λαχταρούσε την φιλία των αγγέλων.....
Περιμένουν με την θλίψη στις άκρες των μαντηλιών τους και την βεβαιότητα
 της ανάστασης στην καρδιά τους.

Και ο Γέροντας, καλλωπισμένος την άσκηση μιας ζωής και την γαλήνη του ανθρώπου του Θεού, χαμαί -ήρεμος και ξεκούραστος πια- μοιάζει να έχει συγκεντρώσει γύρω του μυροφόρες γυναίκες και μικρά τέκνα για να τους πει ιστορίες από το Ευαγγέλιο, που κρατάει στα χέρια του.....
Δεν τον κλαίνε. Τον αγαπούν και πιστεύουν στην συνάντηση. Τον κοιτούν μόνο για να αποτυπώσουν την μορφή του και να πάρουν ως τελευταία ευλογία την θέασή του.
Μέχρι να ξανασυναντηθούν, μέχρι να ξανασυναντηθούμε.

Ανάπαυσον Κύριε την ψυχήν του δούλου Σου Εφραίμ ιερομονάχου, ένθα επισκοπεί το Φως του προσώπου Σου που τόσο αγάπησε, ήλπισε και πόθησε.

Τι και πώς