Ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων ὁμιλεῖ γιὰ τὸν πλησίον σὲ σχέση μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα.

«…Λέγω πρῶτον, ὅτι χρεωστεῖς, χριστιανέ, καθὼς χριστιανός, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ εὐεργετεῖς τὴν Πατρίδα.
Σὲ προστάζει ὁ θεῖος νόμος: «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
Πλησίον σου εἶναι βέβαια πᾶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ποῖος δύναται νὰ εἶναι πλησιέστερος παρὰ τοὺς συγγενεῖς καὶ ὁμοπίστους καὶ συμπολίτας σου;
Οὗτοι εἶναι ἀδελφοί σου, οἵτινες συγκατοικούσι μετά σου εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν χώραν, ὡσὰν εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν οἰκίαν.
Οὗτοι ἔχουσι τὸν αὐτὸν καὶ σὺ πατέρα, τὸν Θεόν, τὴν αὐτὴν καὶ σὺ μητέρα, τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ αὐτὸ γενέθλιο ἔδαφος, καὶ τὰς αὐτᾶς τροφᾶς, τοὺς αὐτοὺς νόμους, τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας καὶ ποιμένας καὶ διδασκάλους, τὰς αὐτάς πρὸς σὲ κοινάς καὶ.... πανηγύρεις καὶ ἀπολαύσεις καὶ λύπας καὶ χαράς. ….
Τόσον ἱερὸν καὶ θεῖον δῶρον εἶναι ἡ Πατρίς, ὥστε ἐν τῶν μεγίστων σημείων τῆς κατὰ τῶν ἀνθρώπων δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ γίνεται πολλάκις ἡ στέρησις τῆς Πατρίδος…».

Ρωμαίικο οδοιπορικό