Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943... Κούγκι, 13 Δεκεμβρίου 1803...
* "Από το πρωί δεν είχαμε βάλει τίποτα στο στόμα μας.
Παιδιά είμαστε.
Τότε η Κελαηδήτενα που της σκότωσαν τρία παιδιά και τον άντρα της, προσφέρθηκε να μας δώσει.
Πήρα στα χέρια το ψωμί.
Στη μια γωνιά ήταν βρεμένο.
Άρχισα να το τρώω με βουλιμία.
Τότε κατάλαβα.
Ανατρίχιασα.
Κοκκάλωσα.
Ήταν βρεμένο και ποτισμένο από το αίμα των σκοτωμένων.
Κοινώνησα από τη θυσία τους.
Αυτή τη μεταλαβιά δε θα την ξεχάσω".
Αρχιμανδρίτη Θεόκλητου Φεφέ.
Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 1943.
Κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί Ναζί σκότωσαν πάνω από 1.300 αθώους Έλληνες...
(περισσότερα εδώ)
* Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ
(οδοιπορικό και φωτο)
Σαν σήμερα το 1803 ο Εθνεγέρτης του Σουλίου, ο ρασοφόρος καλόγερος Σαμουήλ ανατινάζει την Αγία Παρασκευή στο Κούγκι και μαζί με 5 λαβωμένους γηραλέους Σουλιώτες μεταβαίνει μέσω του θανάτου στην Α-θανασία.
Απαντά χαρακτηριστικά στον τούρκο που τον φοβερίζει για τα μαρτύρια που έχει να περάσει στα χέρια του πασά.
“Δεν είναι άξιος ο Βεζύρης, να πιάση άνθρωπον, όστις εκτός οπού δε φοβάται, γνωρίζει και άλλον δρόμον: του θανάτου...”
Η Ιστορία του Έθνους είναι γεμάτη από θυσίες. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον Λεωνίδα και τους 300 των Θερμοπυλών; Τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο; Τις Σουλιώτισσες; Τον Αθανάσιο Διάκο; Τον Παύλο Μελά; Τον Κωνσταντίνο Κουκίδη; Τον Σολωμό Σολωμού;
Ο κατάλογος τεράστιος και αν αρχίσουμε να απαριθμούμε όλους όσους θυσιάστηκαν εκουσίως για τα ιδανικά του Γένους, για την Πίστη και την Πατρίδα…
“Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου