[Προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/1SpMYI8]
Απόψεις από την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν
π. ΙΩΝΑΣ: Σας ευχαριστώ πολύ που με
θυμάστε και σας παρακαλώ κατ’ αρχήν να διαβιβάσετε τον σεβασμό μου, την
μετάνοιά μου και την αγάπη μου στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου
κ. Ιερόθεο, που με την ευλογία του και την αγάπη του εδώ μας περιβάλλει,
και ενώ τοπικά είναι μακριά, η θεολογική του παρουσία είναι πάρα πολύ
σημαντική στον κόσμο και την Ιεραποστολή της Ασίας… Θα προσπαθήσω να
απαντήσω στις «ανακριτικές», αλλά και ωραίες ερωτήσεις σας.
Α.Κ.: Πάτερ Ιωνά, πώς ενταχθήκατε στην διακονία αυτή; Πώς γίνατε Ιεραπόστολος;
π. ΙΩΝΑΣ: Κατ’ αρχήν τον τίτλο του
Ιεραποστόλου τουλάχιστον εγώ δεν τον έχω συνειδητοποιήσει, δε νομίζω ότι
είμαι. Δεν ξέρω τι νομίζετε εσείς. Σας λέω την αλήθεια, δεν ξέρω. Ο
Θεός με σκεπάζει. Ποτέ δεν το σκέφτηκα ότι είναι έτσι τα πράγματα· απλώς
προσπαθώ εδώ πέρα να κάνω το καθήκον μου, να κάνω μια δουλειά, έστω κι
αν αυτή δεν την κάνω κατά τον καλύτερο τρόπο.
Στην ερώτησή σας στο πως εντάχτηκα σ’
αυτή τη διακονία, δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Είναι μια ολόκληρη
ιστορία, μάλλον δε μια ιστορία γεμάτη παράξενα πράγματα· ίσως ο Θεός από
δρόμους δικούς Του οδηγεί. Θα σας απαντήσω πολύ γενικά, γιατί δε θέλω
να υπεισέλθω σε προσωπικά. Με την ευχή του σεβαστού μου Γέροντα, π.
Γεωργίου, Ηγουμένου της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους, ξεκίνησα· μ’
έστειλε, να πάω στην Ασία. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικήτας, Μητροπολίτης
Χόνγκ Κόνγκ και πάσης Άπω Ανατολής, μου έδωσε την ευλογία να πάω στην
Ταϊβάν. Βέβαια και σ’ αυτόν οπωσδήποτε ανήκει η ευχαριστία, αλλά δεν
είναι μόνον αυτό. Βλέπετε δεν εντάχτηκα εγώ, τα ’φερε ο Θεός έτσι. Τώρα,
γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος; Δεν ξέρω. Ίσως επειδή ήμουν πλέον
ανάξιος ή για ποιόν άλλο λόγο δεν ξέρω… Συνετέλεσαν και πολλοί άλλοι
άνθρωποι. Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος που μου έδωσε
επίσης την ευλογία του. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Σεβ. Μητροπολίτη
Νεκτάριο, τον Μητροπολίτη Καλύμνου, που με χειροτόνησε, διότι έπαιξε
έναν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, αλλά σας είπα δε μπορώ να σας
απαντήσω πως εντάχτηκα. Είναι πολλές δύσκολες και δραματικές ιστορίες. Η
Χάρις του Θεού οδηγεί μέσα από παράξενους δρόμους τους ανθρώπους.
Και επίσης ήταν και άνθρωποι εδώ που
προσεύχονταν χρόνια να έρθη Ιεραπόστολος. Να έρθη κάποιος άνθρωπος,
τέλος πάντων, να κάνη τη Θεία Λειτουργία. Το να είναι κανείς στην
ιεραποστολή, τελικά, δεν είναι δική του υπόθεση μόνο – θα ’λεγα μάλιστα
είναι πολύ λιγότερο – αλλά πάρα πολλών ανθρώπων. Άλλων οι οποίοι
προσεύχονται και δεν τον ξέρουν καθόλου, και πολλών περιστάσεων και από
πίσω κρύβεται το σχέδιο του Θεού.
Α.Κ.: Ποιά η μεγαλύτερη χαρά που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος;
π. ΙΩΝΑΣ: Ποιά είναι η μεγαλύτερη χαρά
που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος… Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω σε
τέτοια πράγματα. Είστε κι εσείς Ιερέας. Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω
σε τέτοια πράγματα. Η μεγαλύτερη χαρά που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος
δεν ξέρω ποιά είναι. Εγώ αισθάνομαι το γεγονός ότι μπορεί και κάνει τη
Θεία Λειτουργία και έρχεται η Χάρις του Θεού και η Βασιλεία του Θεού στη
γη. Και όταν η Χάρις του Θεού και η αλήθεια της Εκκλησίας γίνεται
γνωστή σε τόσους πολλούς ανθρώπους, όταν βαφτίζονται άνθρωποι· δεν είναι
πολύ εύκολο να σας απαντήσω πάνω σ’ αυτό.
orthodoksiierapostoli.blogspot.com
π. ΙΩΝΑΣ: Επίσης δε μπορώ να σας
απαντήσω μονολεκτικά. Η μεγαλύτερη δυσκολία είμαι εγώ κατ’ αρχήν. Λόγω
της δικής μου προσωπικής αναξιότητος και ακαταλληλότητας και ακηδίας και
των πειρασμών. Υπάρχουν κι άλλες πολλές δυσκολίες. Ίσως να σας πω
μερικές. Το ότι έρχεσαι εδώ και δεν βρίσκεις κανέναν. Δεν σε περιμένει
κανείς. Ξεκινάς από το μηδέν. Δεν ξέρεις τη γλώσσα, δεν ξέρεις τίποτα.
Δεν έχεις λεφτά. Τί να πω. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίση κανείς ποιά
είναι η μεγαλύτερη και ποιά δεν είναι.
Α.Κ.: Ποιά τα σημεία πρώτης επικοινωνίας με τους γηγενείς;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο
όρος γηγενής, χωρίς βέβαια να είναι κακός, θυμίζει λίγο Αφρική. Οι
γηγενείς εδώ, ξέρετε, είναι άνθρωποι πολύ πολιτισμένοι. Τα πρώτα σημεία
επικοινωνίας με τους λεγομένους γηγενείς είναι πολύ κλασσικά και
γραφειοκρατικά. Να πάρης βίζα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν
έχουν καταλάβει τι σημαίνει Ιεραποστολή, ότι Ιεραποστολή δεν είναι μόνο
λεφτά. Για να πάρω βίζα αντιμετώπισα πολλά προβλήματα, δεν είχα καμιά
απολύτως βοήθεια. Έπρεπε να γραφτώ σ’ ένα Πανεπιστήμιο, για να πάρω βίζα
σπουδαστική. Για να γραφτής σ’ ένα Πανεπιστήμιο εδώ πέρα, πρέπει να
κάνης εξέταση αίματος και να αποδείξης ότι δεν έχεις AIDS.
Τρέχα να βρής
Νοσοκομείο, να πληρώνης, να παρακαλάς να μη χάσης τις προθεσμίες. Αυτά
είναι τα στοιχεία της πρώτης επικοινωνίας. Ο Ιεραπόστολος δεν είναι αυτό
που νομίζει ο κόσμος, ότι με το που πήγε κανείς βγήκε σε μια πλατεία
και άρχισε να κάνη κήρυγμα σε μια γλώσσα που μόνο αυτός καταλαβαίνει,
δηλαδή τα ελληνικά ή και τα αγγλικά. Αυτά είναι τα σημεία της πρώτης
επαφής.
Και το δεύτερο σημείο είναι να
προσπαθήσης να βρής ψωμί για να κάνης Θεία Λειτουργία. Και να κάνης
Λειτουργία που; Σε κάποιο μέρος… Να βρης ένα δωμάτιο να μείνης, γιατί,
βλέπετε, πολλοί άνθρωποι απ’ την Εκκλησία και απ’ αυτούς που είναι
αρμόδιοι μπορούν να λένε λόγια, αλλά όχι να βρουν ένα σπιτάκι για να
μείνη κάποιος. Έψαχνα να βρώ ένα σπιτάκι ένα μέρος που να μείνω σ’ ένα
δωμάτιο ένα επί ένα, με ένα καμπινέ που το μοιραζόταν άλλα δέκα άτομα.
Ήταν ένα μικρό που μέναν εκεί φοιτητές. Μπορούσα να μείνω στο
Ξενοδοχείο· με τι λεφτά; Και όταν πήγα και βρήκα κάποιον που ήταν
Έλληνας του είπα να κάνω Λειτουργία -γιατί που να κάνω Λειτουργία, στο
δωμάτιο μόνος μου- μου είπε·, «είμαι άθεος».
Α.Κ.: Πως αρχίζετε ένα κήρυγμά σας σε ανθρώπους που ακούν πρώτη φορά για την Ορθοδοξία;
π. ΙΩΝΑΣ: Με ρωτάτε πως αρχίζω το
κήρυγμα σε ανθρώπους που ακούν πρώτη φορά για την Ορθοδοξία. Δεν αρχίζω
κανένα κήρυγμα. Δεν κάνω κήρυγμα. Εγώ κάνω τη Θεία Λειτουργία. Ο Χριστός
κάνει κήρυγμα. Δεν έχω αυτή την έννοια του κηρύγματος, ή τουλάχιστον,
δεν ξέρω πώς ο κόσμος την εννοεί. Για να κάνης Ιεραποστολή εδώ, πρέπει
να κάνης δημόσιες σχέσεις. Να βρης ανθρώπους να πας μαζί, να φας μαζί
τους και σιγά σιγά να βρης τα κοινά σημεία του πολιτισμού τους και να
πιαστής από αυτά και να τους πης για κάποιο πράγμα που θα μπορούσε να
τους τραβήξη και που θα μπορούσε να τους ενδιαφέρη. Και γι’ αυτό το λόγο
ένα κήρυγμα μπορεί ν’ αρχίζη από τους πιο παράξενους τρόπους. Ένα
κήρυγμα μή φανταστήτε ότι είναι από έναν άμβωνα, όπου ένας Αρχιμανδρίτης
ντυμένος με τα ωραία του άμφια και χωρίς να περιμένη καμμία αντίρρηση
από κάτω μπορεί να λέη ό,τι θέλει είτε καλά είτε κακά. Πρέπει να είσαι
πολύ ταπεινός εδώ. Σας είπα να φας μαζί τους, να ξοδέψης λεφτά, να κάνης
δημόσιες σχέσεις, να πας έστω κι αν δεν σου αρέση, έστω κι αν δε
μπορείς, έστω κι αν είσαι άρρωστος και σιγά σιγά να βρης. Κήρυγμα είναι η
Θεία Λειτουργία, είναι η παρουσία του Χριστού στη γή· Αυτός μιλάει στις
ψυχές των ανθρώπων.
Α.Κ.: Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε την
εξωτερική Ιεραποστολή με τα πτωχόσπιτα της Αφρικής. Σεις εργάζεσθε σε
μια ανεπτυγμένη μεγαλούπολη, σε ένα κέντρο τεχνολογίας. Ποιές οι
ιδιαιτερότητες;
π. ΙΩΝΑΣ: Μ’ αρέσει πολύ αυτή η ερώτησή
σας. Πραγματικά και δυστυχώς, ο κόσμος έχει μάθει να νομίζει ότι η
Ιεραποστολή είναι αυτό που γίνεται με την Αφρική. Χωρίς να υποτιμώ την
Αφρική, θα ήθελα να σας πω ότι κατ’ αρχήν η Ορθόδοξη Ιεραποστολή δεν
έχει καμιά σχέση με την φιλανθρωπία. Και δεύτερον η Ορθόδοξη Ιεραποστολή
κατ’ αρχήν είναι Θεολογία και μετάδοση και παρουσίαση της Ορθοδόξου
Θεολογίας. Και ιδιαίτερα γι’ αυτό είναι μεγάλη ανάγκη να υπάρχη η
Ιεραποστολή σε πολιτισμένες κοινωνίες, οι οποίες δεν έχουν ανάγκη από
ένα κομμάτι ψωμί, δεν έρχονται σε σένα για να σου πούν ότι εγώ
βαφτίζομαι δε χρειάζονται τα πολλά λόγια, δός μου ένα κομμάτι ψωμί και
τελείωσε η ιστορία, αλλά σε ανθρώπους επαναλαμβάνω οι οποίοι δεν έχουν
υλική ανάγκη και έρχονται και ενδιαφέρονται μόνο για την Θεολογία σου
επιλεκτικά από άλλες Θεολογίες. Και πρέπει να έχης πάρα πολύ καλή
Θεολογία και να μπορής να τους πείσης, γιατί μπορούν και έχουν τη
δυνατότητα να διαλέξουν κι άλλα πράγματα και δεν έχουν καθόλου την
ανάγκη σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου