Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/01/18-1957.html#more
Μάρκος Δράκος: "Ὁ Θεὸς καὶ ἡ Πατρίδα μὲ καλοῦν , πατέρα. - Ζητῶ τὴν εὐχή σου"
18 Ἰανουαρίου 1957, 55 χρόνια πέρασαν ἀπὸ ἐκείνη τὴ μέρα ὅπου γράφτηκε μὲ χρυσὰ γράμματα τὸ ὄνομα ΜΑΡΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ στὴν ἐνδοξότερη σελίδα τῆς Ἑλληνικῆς μας Ἱστορίας. Ἐκεῖ ποὺ ἡ ἑλληνικὴ περηφάνια, ἀψηφοῦσε κάθε κίνδυνο, ἐκεῖ ποὺ ἡ παλικαριὰ ἀψηφοῦσε κάθε εἴδους φόβου καὶ μετατρεπόταν σὲ ἀποφασιστικότητα καὶ ἀγώνα, ἀναδεικνύοντας μέχρι καὶ σήμερα πρότυπα ἡρώων γιὰ τὶς παροῦσες ἀλλὰ καὶ τὶς μέλλουσες γενεές. Ὁ Μάρκος Δράκος ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα μία ξεχωριστὴ μορφὴ στὸν ἐθνικὸ ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ 1955-59. Δὲν λύγισε οὔτε γιὰ ἕνα λεπτὸ ἀπὸ φυλακίσεις καὶ βασανιστήρια! Ὁ «Λυκοῦργος» ὅπως τὸν φώναζαν διακρινόταν γιὰ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν πίστη του στὸ Θεό. Γνώριζε πολὺ καλὰ πὼς ἡ ἐλευθέρια ἤθελε ἀρετὴν ἀλλὰ καὶ τόλμην. Στὸν Δράκο ὑπῆρχαν καὶ περίσσευαν καὶ τὰ δύο.
«Ἀπὸ τῆς Λεύκας τὸ χωριὸ γενναῖο παλικάρι ξεκίνησε γιὰ τὰ βουνὰ τ' ἄξιο παλικάρι. Μάρκος ὁ Δράκος ἤτανε Λυκοῦργος ἐνεγράφη καὶ ὑπαρχηγὸς τοῦ Διγενῆ ἀμέσως κατετάχθη.. Βγῆκεν ἀντάρτης στὰ βουνὰ πᾶς τὰ 23 χρόνια δὲν ἐλογάριασεν ζωὴ μὲν κρύο οὔτε χιόνια. Κρυάδα ὅταν ἔνιωθεν πάντα φοροῦσε σάκον μαζὶν τοῦ ἐν ποὺ τράβηξεν Χαρίλαον καὶ Ζάκκον.. Βουνὰ μὴν πρασινήσετε πουλιὰ μὴν κελαηδεῖτε γιατί ὁ Μάρκος πέθανε στὰ μαῦρα νὰ ντυθεῖτε.. Ἦταν ἀντάρτης φοβερὸς καὶ γιὰ τοὺς Ἄγγλους τρόμος ἀπὸ ποὺ περνασεν ἔσχιζαν βουνὰ νὰ γίνουν δρόμοι. Ἤτανε μέρα Σάββατο 18 Γενάρη ποὺ...
ἔπεσε μαχόμενο τὸ ἄξιο παλικάρι.. Βουνὰ μὴν πρασινήσετε πουλιὰ μὴν κελαηδεῖτε γιατί ὁ Μάρκος πέθανε στὰ μαῦρα νὰ ντυθεῖτε.»
Ὁ Μάρκος Δράκος γεννήθηκε στὶς 24 Σεπτεμβρίου 1932 στὴ Λεύκα. Φοίτησε στὸ δημοτικὸ σχολεῖο τῶν χωριῶν Καλοπαναγιώτη, Βατιλὴς καὶ Λεύκας. Τὸ 1950 ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Ἐμπορικὴ Σχολὴ Σαμουήλ, ἐνῶ διετέλεσε καὶ μέλος τοῦ Γενικοῦ Συμβουλίου τῆς ΣΕΚ. Ἐργάστηκε ὡς λογιστὴς στὴν Ἑλληνικὴ Μεταλλευτικὴ Ἐταιρία, καθὼς καὶ μέλος τῆς Παγκύπριας Ἐθνικῆς Ὀργάνωσης Νεολαίας, συμβάλλοντας ἀποτελεσματικὰ στὴν καλλιέργεια τῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν ἰδεωδῶν.
Ὁ Ἀρχηγὸς Διγενὴς ἐπιλέγει τὸν Μάρκο ὡς τὸν πρῶτο ποὺ θὰ ἔδινε τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ. Ἔτσι τὴν πρώτη Ἀπριλίου 1955 ἡγήθηκε τῆς ὁμάδας του μὲ τὴν ἐπωνυμία «Ἀστραπή», ἡ ὁποία ἀνατίναξε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία τὴν Κυπριακὴ Ραδιοφωνικὴ Ὑπηρεσία, τὸ μετέπειτα ΡΙΚ, ποὺ ἦταν τὸ μοναδικὸ ραδιόφωνο στὴν Κύπρο. Στὶς 19 Ἰουνίου 1955 ὀργάνωσε βομβιστικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ ἀστυνομικοῦ σταθμοῦ τῆς Πύλης Κερύνειας στὴ Λευκωσία.
Στὶς 25 Μαΐου 1955 ἡγήθηκε ἀπόπειρας ἐναντίον τοῦ Ἄγγλου Κυβερνήτη Ἄρμιτεϊτζ στὸ κινηματοθέατρο Παλλάς, λόγω ὅμως κακῆς λειτουργία τοῦ ὡρολογιακοῦ μηχανισμοῦ, ἡ ἔκρηξη ἔγινε μετὰ τὴ λήξη τῆς παράστασης καὶ τὴν ἀποχώρηση τοῦ Κυβερνήτη. Μετὰ ἀπὸ προδοσία, ὁ Δράκος συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους στὶς 30 Ἰουνίου 1955 μὲ τὴν κατηγορία τῆς κατοχῆς σφαιρῶν, καὶ κρατήθηκε στὶς Κεντρικὲς Φυλακὲς Λευκωσίας μέχρι τὶς 15 Ἰουλίου, ὅποτε μεταφέρθηκε στὸ Φρούριο τῆς Κερύνειας μὲ βάση τὸ νέο νόμο περὶ κρατήσεως προσώπων ἄνευ δίκης.
Στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσε μαζὶ μὲ ἄλλους ἀγωνιστὲς καὶ ἐπικηρύχθηκε μὲ τὸ ποσὸ τῶν 5.000 λιρῶν.
Κατέφυγε μετὰ ἀπὸ διαταγὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ Διγενῆ στὰ βουνὰ τοῦ Κύκκου, ὅπου σχημάτισε τὴν πρώτη ἀνταρτικὴ ὁμάδα τῆς περιοχῆς μὲ τὴν ἐπωνυμία "Οὐρανός". Ἐκεῖ κατασκεύασαν κρησφύγετα καὶ ἄρχισαν ἐντατικὴ ἐκπαίδευση. Ὁ «Λυκοῦργος» τῆς ΕΟΚΑ διηύθυνε πολλὲς ἐπιχειρήσεις ἐναντίον τῶν Ἄγγλων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν ἐνέδρα στὶς 15 Δεκεμβρίου 1955 στὸ Μερσινάκι, ὅπου ἔπεσε μαχόμενος ὁ ἥρωας Χαράλαμπος Μοῦσκος καὶ συνελήφθησαν οἱ ἀγωνιστὲς Ἀνδρέας Ζάκος καὶ Χαρίλαος Μιχαήλ, οἱ ὁποῖοι ἀπαγχονίστηκαν 8 μῆνες μετά. Ὁ Δράκος τραυματίστηκε στὸ κεφάλι κατάφερε ὅμως νὰ διαφύγει. Μετὰ τὴν μυστικὴ περίθαλψη τοῦ ὁ Μάρκος κατέφυγε καὶ πάλι στὰ λημέρια τοῦ Κύκκου , μαζί του κατέφυγε καὶ ὁ Γρίβας Διγενὴς στὶς 17 Ἰανουαρίου 1956 καὶ παρέμεινε μαζὶ μὲ τὴν ὁμάδα μέχρι τὸ Μάιο τοῦ ἴδιου ἔτους. Ὁ Δράκος ὑπεραγαποῦσε τὸν Ἀρχηγό του, ἀκόμα καὶ στὶς προσευχὲς ποὺ ἔκανε παρακαλοῦσε πάντα τὸ Θεὸ νὰ φυλάει τὸν Ἀρχηγό, κι ἂς ἔχανε καὶ τὴ ζωή του.
Στὶς 15 μὲ 16 Ἰανουαρίου 1957, μετὰ ἀπὸ προδοσία καὶ κατόπιν ἐκτεταμένων ἐρευνῶν ποὺ ἄρχισαν οἱ Ἄγγλοι, ὁ Μάρκος Δράκος καὶ τέσσερις ἀντάρτες τοῦ εἶχαν ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ κρησφύγετό τους στὴν περιοχὴ Τρουλινὸς τοῦ χωριοῦ Καλοπαναγιώτης καὶ νὰ καταφύγουν στὸν τομέα Σολέας.
Τὴ νύχτα τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1957, ἐνῶ προσπαθοῦσε, ἐπικεφαλῆς τῆς ὁμάδας του, νὰ διασπάσει τὸν κλοιὸ τῶν Ἄγγλων, ποὺ ἐπεκτείνοντας τὶς ἔρευνές τους εἶχαν ἀσφυκτικὰ περικυκλώσει ὁλόκληρη τὴν περιοχὴ Σολέας καὶ νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἄνδρες του σὲ ἀσφαλέστερο μέρος, ἐνέπεσε σὲ ἐνεδρεύοντες Ἄγγλους στρατιῶτες.
Ὁ σύντροφός του Τεῦκρος Λοίζου ἀπὸ τὴ Λεύκα ἀφηγήθηκε γιὰ τὶς τελευταῖες στιγμὲς τοῦ Μάρκου Δράκου:
"Μὲ τὸν Δράκo vα πρoπoρεύεται ἡ oμάδα βάδιζε πρoς τὴ vέα κατεύθυvση. Μόλις ὅμως εἴχαμε πρoχωρήσει γύρω στὰ 30 μέτρα, Ἀγγλoι πoυ ἐvέδρευαv ἄρχισαv vα βάλλoυv ἐξ ἐπαφῆς. Ὀλoι πέσαμε κατὰ γὴς κι o Δράκoς ἄρχισε vα βάλλει ἐvαvτίov τὼv Ἀγγλωv. Οἱ ὑπολoιπoι, ἐπειδὴ μπρoστά μας καὶ πὶo πάvω βρισκόταv o Δράκoς, δὲv μπoρέσαμε vα πυρoβoλήσoυμε. Σὲ μία στιγμὴ o Δράκoς σταμάτησε vα βάλλει. Τov εἴδαμε vα ξαπλώvει κι' ἀκoύσαμε βαρὺ ρόγχo, o oπoίoς ἐπαvαλήφθηκε δὺo μὲ τρεῖς φoρὲς κι' ἀμέσως κατόπιv εἴδαμε τo Δράκo τελείως ἀκίvητo. Τo λαμπρὸ παλληκάρι ἤταv vεκρό".
Ὁ θάνατοs τοῦ ὑπῆρξε ἀκαριαῖος. Ὁ Δράκoς εἶχε δεχθεῖ στo σῶμα τoυ πάvω ἀπὸ 40 σφαῖρες. Ἀξιοσημείωτο πάντωs ἦταν ὁ φόβοs τῶν Ἄγγλων ἀπέναντι στὸ πρόσωπο τοῦ θρυλικοῦ Δράκου, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ νεκρὸs ποὺ ἦταν τοῦ ἔδεσαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια !
Ἐκεῖ στὸ σημεῖο ὅπου ὁ Δρακὸς ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ καὶ πέρασε στὴν Ἀθανασία βρίσκεται ἕνα λαγκάδι ποὺ οἱ παλιοὶ τὸ ὀνομάζουν "τὸ ἀρκάτζιν τοῦ Δράκου". Κατὰ σύμπτωση στὸ χῶρο αὐτὸ θυσιάστηκε ὁ Δράκος. Τάφηκε μαζὶ μὲ τoυς ἄλλoυς πεσόvτες στὶς Κεvτρικὲς Φυλακές. Ὁ Διγενὴς γιὰ τὸν Μάρκο Δράκο:
«Ὑπῆρξεν ἁγνός, τίμιος, ἀνιδιοτελὴς καὶ γενναῖος μαχητής. Ἐκ τῶν πρώτων προσέτρεξεν εἰς τὰς τάξεις τῆς Ὀργανώσεως. Ὁ θάνατός του μὲ ἀπεστέρησε ἑνὸς ἀρίστου συμπολεμιστοῦ, τὴν δὲ Κύπρον ἑνὸς τέκνου της, τὸ ὁποῖον θὰ τῆς ἦτο λίαν χρήσιμον, ὄχι μόνον εἰς τὸν ἀπελευθερωτικὸν ἀγώνα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετ’ αὐτὸν δημιουργικὴν ἐργασίαν διὰ τὴν πρόοδον καὶ εὐημερίαν της. Ἡ θλίψις μου διὰ τοῦτο ἦτο μέγιστη. Ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ Κύπρος ἐθλίβη καὶ τὸν ἐθρήνησε δικαίως. Ἥρωες, ὡς ὁ Δράκος, καὶ θνήσκοντες δὲν παύουν νὰ ζοῦν. Παραμένουν φωτεινοὶ ὁδηγοὶ τῶν ἐπιζώντων, διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς τῶν εἰς ὡραίους εὐγενεῖς ἀγώνας».
stoxos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου