Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ θάνατος καὶ ὁ Χριστὸς ἡ ζωὴ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς- Μηνύματα στὸ λαὸ»
Ἐκδόσεις: «Ὀρθόδοξη Κυψέλη»

Σχόλιο εἰσαγωγικό: Εἶναι θλιβερὴ καὶ ἀπογοητευτικὴ ἡ κατάσταση στὴν πατρίδα μας. Ὑπάρχει μεγάλος πόνος καὶ ἀγωνία στὸν ἑλληνικὸ λαό. Ἐρήμην του, ψηφίζουν, οἱ ψηφισθέντες ἀπ` αὐτόν, τὴν καταστροφή του. Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὅλα τα δεδομένα εἶναι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν της πίστης καὶ τῆς πατρίδας. Δὲν μπορεῖ νὰ προκύψει οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα, τὸ ὁποῖο θὰ ἔχει διαχρονικὴ ἰσχύ, ἂν δὲν διδαχθεῖ ὁ ἁπλὸς Ρωμηὸς (Ὀρθοδοξος + Έλληνας) ὀργανωμένα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐξ ἀρχῆς τὴν καθαρὴ Ἀλήθεια. Οἱ σημερινὲς κάθε εἴδους ἀντιδράσεις εἶναι ὄντως ὁμολογιακές, ἔχουν φρόνημα ἀγωνιστικό, ἀλλὰ δὲν πείθουν, δὲν φοβίζουν τοὺς ἀντιπάλους ἐχθρούς. Παρόμοιες ἔγιναν καὶ μὲ τὸν πολιτικὸ γάμο καὶ μὲ τὴν ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας κ.α. ὅμως μὲ τὸ χρόνο, ἀντὶ νὰ ἀποβληθοῦν μέσα ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Ἕλληνα, σιγὰ σιγὰ ἐπικράτησαν καὶ σήμερα, γιὰ παράδειγμα, οἱ πολιτικοὶ γάμοι εἶναι πολὺ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς καὶ ἡ μοιχεία κατέστη «ἄθλημα πρὸς καύχηση» στὴν καθημερινότητα τοῦ Ἕλληνα.
Πρέπει νὰ μάθει ὁ Ρωμιὸς ποιὸ εἶναι τὸ αἷμα του, οἱ πρόγονοί του, ἡ ἱστορία του. Ἀλλὰ κυρίως ἡ πίστη του. Νὰ μὴν ἀφήνεται αἰωρούμενος σὲ μιὰ κατάσταση μετέωρη, χωρὶς νὰ εἶναι βέβαιος γιὰ τὴ μοναδικότητα τῆς πίστης του καὶ τῆς γενιᾶς του. Νὰ μὴν τοῦ ἀφήνεται ἡ ἐντύπωση πὼς εἶναι ἴδια μὲ τὴν πίστη τῶν Εὐρωπαίων παπικῶν καὶ προτεσταντῶν. Ἢ ὅτι ἔχουμε μικροδιαφορὲς καὶ τὰ παρόμοια. Νὰ μάθει ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι σὲ ἕναν συνεργατικὸ συνασπισμὸ μὲ τὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ ἡ πίστη καὶ ἡ παράδοσή μας εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ....
τὴ δική της. Νὰ μάθει πὼς μόνο ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι σωτηριώδης. Νὰ ἐμποτισθεῖ, ἔργω καὶ λόγω, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀληθινὴ πίστη καὶ δὲν ἐπιδέχεται προσμίξεις καὶ παζαρέματα. Εἶναι ἡ μόνη πίστη ποὺ διαμορφώνει ὑγιεῖς προσωπικότητες καὶ φυσιολογικὸ καὶ φιλάνθρωπο κοινὸ βίο. Εἶναι ἡ πίστη τῶν δικῶν της ἀληθινῶν καὶ ὄχι ψεύτικων ἁγίων. Αὐτῶν, ποὺ τὴν παρέδωσαν σὲ μᾶς καὶ ὀφείλουμε νὰ τὴν φυλάξουμε. Ἔτσι θὰ μπορεῖ νὰ διακρίνει, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τί εἶναι ἐπιζήμιο γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ γιὰ τὶς δυὸ μάνες του, καὶ θὰ κρατᾶ πάντοτε ἀναμμένη τὴ φωτιὰ τῆς ἀντίστασης. Μὲ μπαλώματα καὶ ἔκτακτες ἐγέρσεις εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ βγεῖ ἀποτέλεσμα. Καὶ ἂν βγεῖ, θὰ εἶναι προσωρινῆς ἰσχύος, τὴν ὁποία θὰ καταλύσει ὁ χρόνος καὶ οἱ δαιμονικοὶ ἑλιγμοὶ τῶν ἐπινοητῶν αὐτῶν τῶν ἐκτρωμάτων.
Ἰδοὺ τί γράφει ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ, Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ὁποῖος ἔζησε τὴν σύγχρονη σχετικὰ Εὐρώπη:
Ποῦ τὸ σκοτάδι εἶναι πιὸ βαθύ;
Ἐκεῖ ποὺ λάμπει τὸ πιὸ μεγάλο φῶς καὶ ὕστερα σβήνει.
Σὲ μιὰ πλατεία, ποὺ φωτίζεται μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τὴ στιγμὴ ποὺ σβήνουν ὅλες οἱ λάμπες, τότε τὸ σκοτάδι εἶναι πιὸ βαθύ.
Πότε τὸ σκοτάδι εἶναι πιὸ βαθύ; Τὴν νύχτα λίγο πρὶν ξημερώσει.
Ἀδελφοί μου, στὴν ἐποχὴ μᾶς ἀντικρίσαμε μιὰ πλατεία ποὺ φωτιζόταν μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή, ποὺ συναγωνιζόταν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Ὅταν ὅμως οἱ λάμπες ἔσβησαν, ἀντικρίσαμε μιὰ πλατεία χωρὶς φῶς, τόσο σκοτεινή, σὰν τὴ φωλιὰ τοῦ τυφλοπόντικα κάτω ἀπὸ τὴ γῆ. Αὐτὴ η  πλατεία στὸ χάρτη τοῦ κόσμου ἔχει τὸ ὄνομα Εὐρώπη.
Ποιὰ εἶναι ἡ Εὐρώπη; Εὐρώπη εἶναι ἡ ἀπληστία καὶ ἡ εὐφυΐα. Καὶ τὰ δύο εἶναι ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά. Καὶ ἡ ἀπληστία καὶ ἡ ἐξυπνάδα. Καὶ τὰ δυὸ εἶναι προσωποποιημένα στὰ πρόσωπα τοῦ πάπα καὶ τοῦ Λούθηρου. Ποιὰ λοιπὸν εἶναι ἡ Εὐρώπη;
Εὐρώπη εἶναι ὁ πάπας καὶ ὁ Λούθηρος, ἡ κορεσμένη, δηλαδὴ ἀνθρώπινη ἀπληστία καὶ ὁ ἱκανοποιημένος μέχρις ἐσχάτου βαθμοῦ ἀνθρώπινος νοῦς. Ὁ πάπας εἶναι τὸ συνώνυμό τῆς ἀνθρώπινης ἀπληστίας γιὰ ἐξουσία. Ὁ Λούθηρος εἶναι τὸ συνώνυμό τῆς ἀνθρώπινης θέλησης νὰ ἑρμηνεύσει, ἐξηγήσει τὰ πάντα μὲ τὴ λογική. Ὁ πάπας παρουσιάζεται σὰν κυβερνήτης αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ ὁ Λούθηρος παρουσιάζεται σὰν ὁ ἐπιστήμονας αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτοὶ οἱ δύο εἶναι ἡ Εὐρώπη μὲ δυὸ λόγια καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορία ἕως τώρα.
Ὁ ἕνας ἔριξε τὴν ἀνθρωπότητα στὴ φωτιὰ καὶ ὁ ἄλλος στὸ νερό. Καὶ οἱ δυὸ μαζὶ σημαίνουν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεό. Σημαίνουν ἄρνηση τῆς πίστης καὶ ἄρνηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Διὰ μέσου αὐτῶν τῶν δύο ἐπιδρᾶ ἀρνητικὰ ἐδῶ καὶ αἰῶνες τὸ πνεῦμα τοῦ κακοῦ στὸ σῶμα τῆς Εὐρώπης.
Ποιὸς ὅμως μπορεῖ νὰ διώξει αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κακοῦ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη; Κανείς, ἐκτὸς ἀπὸ Ἐκεῖνον, τὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου γράφεται μὲ κεφαλαῖο γράμμα. Αὐτὸς ποὺ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ὑπῆρξε ὁ μοναδικὸς ἐξορκιστὴς δαιμόνων. Ὑποψιάζεστε ποιὸν ἐννοῶ; Ἐννοῶ τὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Μεσσία καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου, τὸν Υἱὸ τῆς Παρθένου, τὸν Σταυρωθέντα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀναστηθέντα ἀπὸ τὸ Θεό, τὸν Δοξασμένο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, Αὐτὸν ποὺ οἱ πρόγονοί μας πίστεψαν καὶ προσκύνησαν.
Μέχρι τότε ἡ Εὐρώπη προσκυνοῦσε τὸν Χριστὸ σὰν τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης καὶ μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Εὐρώπη σεβόταν τοὺς δικούς Του ἀποστόλους, μάρτυρες, ἁγίους καὶ ἀμέτρητους χριστιανούς, ὁμοίαζε μὲ πλατεία φωτισμένη μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες φῶτα.
Ὅταν ὅμως ἡ ἀνθρώπινη ἀπληστία καὶ εὐφυΐα κυρίεψαν τὴν Εὐρώπη, τότε ἐκείνη ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό. Τότε τὰ φῶτα τῆς πλατείας ἔσβησαν μπροστὰ στὰ μάτια ὅλων των ἀνθρώπων καὶ ἔπεσε βαθὺ σκοτάδι. Ἐπικράτησε τὸ σκοτάδι ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν φωλιὰ τοῦ τυφλοπόντικα…
Ἐξαιτίας τῆς ἀπληστίας κάθε λαὸς καὶ κάθε ἄνθρωπος, μιμούμενοι τὸν πάπα, ἄρχισε νὰ ἀναζητᾶ τὴν ἐξουσία, τὴν ἀπόλαυση, τὴν δόξα. Ἐξαιτίας τῆς ἀνθρώπινης εὐφυΐας κάθε λαὸς καὶ κάθε ἄνθρωπος θεώρησε πὼς αὐτὸς εἶναι πιὸ ἔξυπνος ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ πὼς ἔχει πετύχει πολὺ περισσότερα ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους λαούς.
Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν ἀρχίσουν πόλεμοι ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους; Πῶς νὰ μὴν ἐπικρατήσει ἡ τρέλα καὶ ἡ λύσσα; Πῶς νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀρρώστιες, ξηρασίες, νὰ μὴν ξεσπάσουν πλημμύρες;
Ὅλα αὐτὰ ἔπρεπε νὰ γίνουν, γιὰ νὰ βγεῖ τὸ πύο ἀπὸ τὴν μολυσμένη πληγῆ.
Ὁ παπισμὸς χρησιμοποίησε τὴν πολιτική, ἐπειδὴ μόνον μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μποροῦσε νὰ ἀποκτήσει ἐξουσία. Ὁ λουθηρανισμὸς χρησιμοποίησε τὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἐπειδὴ νόμισε πὼς μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ κερδίσει τὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Ἔτσι ὅμως ξεκίνησε ἡ ἀπληστία νὰ πολεμᾶ μὲ τὸ νοῦ καὶ ὁ νοῦς ξεκίνησε νὰ πολεμᾶ μὲ τὴν ἀπληστία.
Ἡ Νέα Βαβυλώνα, αὐτὴ εἶναι ἡ Εὐρώπη.
Στὴν ἐποχὴ μᾶς ξεσηκώθηκαν οἱ νέες γενιὲς τῆς Εὐρώπης καὶ πάντρεψαν τὴν ἀπληστία μὲ τὴν εὐφυΐα. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ γάμου αὐτοῦ ἦταν ἡ ἀθεΐα. Ἔτσι στὴν συνέχεια ἀρνήθηκαν τὸν πάπα καὶ τὸν Λούθηρο. Τώρα κανεὶς δὲν κρύβει τὴν ἀπληστία του καὶ ὅλοι κολακεύουν τὴν ἀνθρώπινη λογική. Ἡ ἀνθρώπινη ἀπληστία καὶ ἡ ἀνθρώπινη εὐφυΐα εἶναι συζευγμένα στὴν ἐποχή μας. Ἀπὸ τὴ μεταξύ τους σύζευξη δημιουργήθηκε ἕνα γάμος, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι οὔτε καθολικὸς οὔτε λουθηρανικὸς ἀλλὰ εἶναι ὁλοφάνερα, δημόσια σατανικός.
Ἡ σημερινὴ Εὐρώπη δὲν εἶναι πιὰ οὔτε παπικὴ οὔτε λουθηρανική. Εἶναι πιὰ κάτι μακριὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω … Ἡ Εὐρώπη εἶναι πλέον κοσμικὴ καὶ δὲν ἔχει πλέον τὴ βούληση νὰ ἀνεβεῖ στὸν οὐρανό. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ ἀνυψωθεῖ οὔτε μὲ τὸ διαβατήριο τοῦ ἀλάνθαστου πάπα οὔτε ἐπιθυμεῖ νὰ ἀνυψωθεῖ μὲ τὴν κλίμακα τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς των Προτεσταντῶν. Γενικότερα ἀρνεῖται νὰ ταξιδέψει ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἐπιθυμεῖ νὰ παραμείνει σ` αὐτὸν τὸν κόσμο. Θέλει ὁ τάφος της νὰ εἶναι ἐκεῖ ποὺ εἶναι τὸ λίκνο της. Δὲν γνωρίζει τίποτε γιὰ τὸν κόσμο. Δὲν αἰσθάνεται τὴν οὐράνια ὀσμή. Δὲν βλέπει στὰ ὄνειρά της ἀγγέλους καὶ ἁγίους. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ ἀκούσει γιὰ τὴν Παναγία. Ἡ ἀκολασία τῆς δυναμώνει τὸ μίσος της γιὰ τὴν παρθενία.
Ὅλες οἱ λάμπες στὴν πλατεία ἔσβησαν. Τί φοβερὸ σκοτάδι! Ὁ ἀδελφὸς βάζει τὸ μαχαίρι στὸ στῆθος τοῦ ἀδελφοῦ, θεωρώντας τὸν ἐχθρό του. Ἀρνιέται ὁ πατέρας τὸν γιό του καὶ ὁ γιὸς ἀρνιέται τὸν πατέρα. Ὁ λύκος στὸν λύκο εἶναι πιὸ πιστὸς φίλος ἀπ` ὅ,τι εἶναι ὁ ἄνθρωπος στὸν ἄνθρωπο.
Ἀδελφοί μου, δὲν τὸ βλέπετε ὅλοι; Δὲν αἰσθανόσαστε τὸ σκοτάδι καὶ τὸ ἔγκλημα τῆς ἀντιχριστιανικῆς Εὐρώπης; Τί λοιπὸν ἐπιθυμεῖτε; Νὰ εἶστε μὲ τὸ μέρος τῆς Εὐρώπης ἢ μὲ τὸ μέρος τοῦ Χριστοῦ; Ἐπιθυμεῖτε νὰ εἶστε μὲ τὸ θάνατο ἢ μὲ τὴ ζωή; Ἀναρωτιέστε; Ἀποφασίστε. Ἢ θάνατος ἢ ζωή. Αὐτὴ τὴν ἐρώτηση ἔθεσε ὁ Μωυσῆς στὸ λαό του. Ἐμεῖς τὴν θέτουμε σὲ σᾶς. Καλὸ εἶναι νὰ θυμόμαστε πὼς ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ θάνατος καὶ ὁ Χριστὸς ἡ ζωή. Ἐπιλέξτε τὴ ζωή, γιὰ νὰ ζήσετε καὶ γιὰ νὰ κερδίσετε τὴν αἰώνια βασιλεία. Ἀμήν.
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 16-10-2017