Το 2021 θα γιορτάσουμε επισήμως τα διακόσια χρόνια από την έναρξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του Ελληνικού λαού, των προγόνων μας, και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Με τις σκέψεις αυτές κάποιες στιγμές αναλογίζομαι κάποια πράγματα και προσπαθώ να βρω απαντήσεις.
Αν υποθέσουμε ότι ήταν δυνατό να αναστηθεί κάποιος από τους μεγάλους ήρωες και αγωνιστές του μεγάλου εκείνου αγώνα και μας ρωτούσε κάποια πράγματα, τι θα απαντούσαμε;
Πρώτος έρχεται στη σκέψη μου ο κορυφαίος πολέμαρχος και κύριος συντελεστής στην επιτυχία του αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος εκτός από τις κορυφαίες νίκες του στα πεδία των μαχών, μας άφησε και προφορική συμβουλή – παρακαταθήκη: «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μία θρησκεία. Και αυτοί οι Εβραίοι, οι οποίοι κατετρέχοντο και μισούντο από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους».
Τι θα απαντήσουμε στον Γέρο του Μοριά; «Ότι στα σχολεία σήμερα δεν διδάσκεται Ορθοδοξία, αλλά θρησκεολογία. Μετατράπηκε σε μάθημα γνώσης όλων των θρησκειών. Ένας 9χρονος μαθητής πρέπει να αποστηθίσει όλα τα σύμβολα των θρησκειών που θα διδαχθεί. Το μάθημα των θρησκευτικών μεταλλάσσεται σε μάθημα συγκρητισμού (συγκερασμός όλων των θρησκειών). Συγχωνεύονται διδασκαλίες και παραδόσεις από τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Προτεσταντισμό και τα παρακλάδια του, καθώς επίσης και από θρησκείες του Μωαμεθανισμού, του Ιουδαϊσμού, του Βουδισμού, του Ταοϊσμού και του Κομφουκιανισμού.
Ένας άλλος ήρωας και μάρτυρας της Εθνεγερσίας ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος εμαρτύρησε κυριολεκτικά για του Χριστού την πίστη, θα μας ρωτούσε κάτι για Ορθοδοξία. Γιατί, όταν του πρότειναν να αλλαξοπιστήσει, απάντησε με τον μοναδικό και ανεπανάληπτο εκείνον τρόπο του: «Εγώ Γραικός (=Έλληνας) γεννήθηκα Γραικός θε να πεθάνω». Με τη λέξη Γραικός εννοούσε και Χριστιανός. Του ζητούσαν να αλλάξει την πίστη όχι την εθνικότητα: «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την Εκκλησιά ν’ αφήσεις;». Αλλά, δεν χρειάστηκε να κάμει διάκριση και να πει Χριστιανός. Λέγοντας Γραικός αυτομάτως εννοούσε και Χριστιανός. Είναι η κλασικότερη μαρτυρία για το θέμα αυτό. Ο Ελληνισμός έζησε
τεσσάρων αιώνων φρικτή δουλεία κάτω από το πέλμα του πιο βάρβαρου δυνάστη. Το σκοτάδι ήταν τόσο βαθύ που είναι θαύμα η διάσωσή του και προπάντων η διατήρηση της γλωσσικής και πνευματικής κληρονομιάς, αλλά και η εθνική και η θρησκευτική του ιδιομορφία. Όλα αυτά τα διαφύλαξε σαν κιβωτός η Ορθοδοξία, η οποία διέσωσε τον Ελληνισμό στον κατακλυσμό διάρκειας τεσσάρων αιώνων. Μπροστά στην καταιγίδα και τον αφανισμό, που απειλούσε τους ραγιάδες, η Εκκλησία υπήρξε «η όρνις η επισυνάγουσα τα στρουθία υπό τας πτέρυγάς της».Αν υποθέσουμε ότι ήταν δυνατό να αναστηθεί κάποιος από τους μεγάλους ήρωες και αγωνιστές του μεγάλου εκείνου αγώνα και μας ρωτούσε κάποια πράγματα, τι θα απαντούσαμε;
Πρώτος έρχεται στη σκέψη μου ο κορυφαίος πολέμαρχος και κύριος συντελεστής στην επιτυχία του αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος εκτός από τις κορυφαίες νίκες του στα πεδία των μαχών, μας άφησε και προφορική συμβουλή – παρακαταθήκη: «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μία θρησκεία. Και αυτοί οι Εβραίοι, οι οποίοι κατετρέχοντο και μισούντο από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους».
Τι θα απαντήσουμε στον Γέρο του Μοριά; «Ότι στα σχολεία σήμερα δεν διδάσκεται Ορθοδοξία, αλλά θρησκεολογία. Μετατράπηκε σε μάθημα γνώσης όλων των θρησκειών. Ένας 9χρονος μαθητής πρέπει να αποστηθίσει όλα τα σύμβολα των θρησκειών που θα διδαχθεί. Το μάθημα των θρησκευτικών μεταλλάσσεται σε μάθημα συγκρητισμού (συγκερασμός όλων των θρησκειών). Συγχωνεύονται διδασκαλίες και παραδόσεις από τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Προτεσταντισμό και τα παρακλάδια του, καθώς επίσης και από θρησκείες του Μωαμεθανισμού, του Ιουδαϊσμού, του Βουδισμού, του Ταοϊσμού και του Κομφουκιανισμού.
Ένας άλλος ήρωας και μάρτυρας της Εθνεγερσίας ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος εμαρτύρησε κυριολεκτικά για του Χριστού την πίστη, θα μας ρωτούσε κάτι για Ορθοδοξία. Γιατί, όταν του πρότειναν να αλλαξοπιστήσει, απάντησε με τον μοναδικό και ανεπανάληπτο εκείνον τρόπο του: «Εγώ Γραικός (=Έλληνας) γεννήθηκα Γραικός θε να πεθάνω». Με τη λέξη Γραικός εννοούσε και Χριστιανός. Του ζητούσαν να αλλάξει την πίστη όχι την εθνικότητα: «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την Εκκλησιά ν’ αφήσεις;». Αλλά, δεν χρειάστηκε να κάμει διάκριση και να πει Χριστιανός. Λέγοντας Γραικός αυτομάτως εννοούσε και Χριστιανός. Είναι η κλασικότερη μαρτυρία για το θέμα αυτό. Ο Ελληνισμός έζησε
Χωρίς την Εκκλησία αποκλείεται να διασώζονταν η γλώσσα. Και διασώθηκε με τη διδασκαλία που έκανε με πολλούς τρόπους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε νόμος που να απαγορεύει τη λειτουργία σχολείων. Αυτοί νομίζουν ότι οι Τούρκοι είχαν κράτος όπως τα σημερινά. Είχαν μία αυτοκρατορία αυθαιρεσίας, όπου ο κάθε αγάς, ο κάθε μπέης και ο κάθε πασάς είχε το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στην περιοχή του. Να ξεσπάει όλη τη βαρβαρότητα και να αδειάζει πάνω στους ραγιάδες όλη την κακότητα της ψυχής του. Το σχολείο το έκανε κρυφό ο φόβος του τυραννισμένου μπροστά στην αυθαιρεσία του τυράννου.
Το ζήτημα δεν είναι αν το σχολείο ήταν κρυφό ή φανερό στους αγάδες, τους μπέηδες και τους πασάδες, που δεν ενέκριναν τίποτε χωρίς αφόρητες και ταπεινωτικές ανταποδόσεις. Το ζήτημα είναι ότι η Εκκλησία κράτησε μέσα στο νάρθηκα ακοίμητη λαμπάδα τη γλώσσα την ελληνική. Ο μεγάλος Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα του «Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία» γράφει: «…Ο Ελληνισμός επέζησε γαλουχημένος από την Εκκλησία, επειδή οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν και να κάνουν σχέδια για την ημέρα που θα ανακτούσαν την ελευθερία τους…».
Οι πρόγονοί μας υπόδουλοι τετρακόσια χρόνια με κινδύνους διατήρησαν και μας παρέδωσαν αλώβητη τη γλώσσα μας, που είναι η μητέρα των ευρωπαϊκών γλωσσών. Όταν μας ρωτήσουν κάποιοι ήρωες του 1821, τι θα τους απαντήσουμε για την καταστροφή της γλώσσας, που εγκωμιάζει όλος ο κόσμος;
Η αποκοπή της Νεοελληνικής από τις ρίζες της, που βρίσκονται στα αρχαία, άρχισε και αυτή να αργοπεθαίνει. Γιατί, εκτός από το οξυγόνο που στερείται (τα αρχαία), μεσολάβησαν και άλλες αλλαγές. Έπαψε να διδάσκεται η Γραμματική. Καμιά γλώσσα δεν μπορεί να είναι κατανοητή χωρίς Γραμματική. Ο αντιεπιστημονικός τρόπος διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας απέδειξε, δυστυχώς, στην πράξη ότι δεν διευκόλυνε καθόλου τους μαθητές στην ευκολότερη εκμάθησή της. Αντίθετα, η πρόχειρη, η εμπειρική, η αμέθοδος διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια αυτά εξανάγκασε τα ελληνόπουλα να αποστρέφονται την ανάγνωση κειμένων που είναι γραμμένα στην ακατάληπτη πλέον γι’ αυτά «νεοελληνική». Έτσι, μετά την αποστροφή τους στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών, αποστρέφονται και την νέα ελληνική.
Οι ήρωες του 1821 μας παρέδωσαν αλώβητη την ελληνική γλώσσα, αρχαία και νέα και θα τους φαίνονταν απίστευτα, όσα συμβαίνουν σήμερα. Χωρίς πολλές σπουδές εκείνοι που μας χάρισαν την ελευθερία γνώριζαν πολύ καλά τι πρόσφεραν οι αρχαίοι πρόγονοί μας στην ανθρωπότητα. Κλασικό παράδειγμα ο αναλφάβητος Μακρυγιάννης, ο οποίος γράφει: «Όλοι οι προκομένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοστένης, και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπιάζαν και βασανίζονταν νύκτα και ημέρα με αρετή, με ειλικρίνεια, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουμε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να έχη αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου κατοικούνε τόσους αιώνες εις τον Άδη σ’ έναν τόπον σκοτεινόν και κλαίνε και βασανίζονται διά τα πολλά δεινά όπου τραβάγει η δυστυχισμένη μερική πατρίδα τους η Ελλάς, έσβυσε τ’ όνομά της. Αυτείνοι δεν τήραγαν να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά, τήραγαν να φωτίσουν τον κόσμο με φώτα παντοτεινά. Έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωγή και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας».
Ο Μακρυγιάννης εδώ δίνει απάντηση σε κάποιους «σοφούς» της εποχής μας που υποστηρίζουν «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων».
Τι να πει κανείς για τον μεγαλόσχημο των πολιτικών που δήλωσε εμφαντικά: «Οι Έλληνες που έκαναν την Επανάσταση ήταν ένα μάτσο αγράμματων χωρικών, που μετά βίας μιλούσαν ελληνικά». Φαίνεται, πως πιστεύει ότι οι επαναστάτες πρέπει να είναι πτυχιούχοι πανεπιστημίου…
Για το μάθημα της Ιστορίας το θέμα είναι ευρύτερο. Η ιστορία μας είτε διαστρεβλώνεται είτε περιορίζεται σε γενικούς και αόριστους αφορισμούς. Εξωραΐζουν τις θηριωδίες των Τούρκων και προετοιμάζουν το έδαφος για το ιδεολογικό υπόβαθρο της νέας γενεάς, το οποίο θα ταυτίζεται με αυτό της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πραγμάτων, γραμμένα, δυστυχώς, από Έλληνες.
Κλασικό παράδειγμα η Μάχη του Μαραθώνα και η ναυμαχία της Σαλαμίνας ή η μάχη των Θερμοπυλών, που καλύπτουν τον χώρο των τριών γραμμών όλες μαζί. Έτσι, διαβάζουμε: «Η πρώτη οργανωμένη περσική εκστρατεία είχε χαρακτήρα ναυτικής επιχείρησης και στόχευε στην τιμωρία των Ερετριέων και των Αθηναίων, επειδή είχαν βοηθήσει τους Έλληνες της Ιωνίας στην εξέγερσή τους.
Τελείωσε με τη μάχη στον Μαραθώνα, όπου οι Πέρσες νικήθηκαν από τους Αθηναίους και τους Πλαταιείς (490 π.Χ.). Καθοριστικής σημασίας ήταν η συμβολή του Μιλτιάδη». Πραγματικά τηλεγραφήματα μοιάζουν τα κοσμοϊστορικά αυτά γεγονότα. Και μετά απορούμε, γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν Ελληνική Ιστορία…
Στο ίδιο πνεύμα και με την ίδια «πληρότητα» γράφονται και τα υπόλοιπα κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα των Περσικών πολέμων και του Χρυσού Αιώνα του Περικλέους. Γενικά τα σχολικά βιβλία της ιστορίας είναι με τέτοιον τρόπο γραμμένα που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο μάθησης στους μαθητές. Πώς να ξέρουν μετά ιστορία τα παιδιά;
Ο νέος νόμος του υπουργείου Παιδείας σχετικά με το μάθημα της Ιστορίας ορίζει να διδάσκονται συνοπτικά και να μη εξετάζονται στην Α’ Λυκείου τα ακόλουθα κεφάλαια της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός, Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ελληνικός Αποικισμός. Η σημασία των Περσικών Πολέμων. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ο Φίλιππος ο Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου.
Τα παραπάνω είναι ο κορμός, η σπονδυλική στήλη της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Αν αφαιρεθούν αυτά τι ιστορία θα μάθουν οι μαθητές;
Θρησκευτικά και ιστορία «υπό διωγμόν». Χωρίς τη διδασκαλία, που πρέπει των δύο αυτών μαθημάτων, τι Έλληνες πολίτες θα γίνουν οι νέοι μας;
Τελευταία γίνεται λόγος και για κατάργηση της πρωινής προσευχής στα Σχολεία, καθώς και των παρελάσεων στις εθνικές εορτές…
Οι παρελάσεις και όποιες άλλες εκδηλώσεις στις εθνικές εορτές γίνονται για να τιμήσουμε εκείνους που αγωνίστηκαν τον υπέρ πάντων αγώνα και άφησαν την τελευταία τους πνοή στο πεδίο της μάχης, για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα τα αγαθά της ελευθερίας. Κι όμως, εμείς αρνούμαστε και την ελάχιστη αυτή προσφορά. Τους γυρνάμε την πλάτη.
Παλαιότερα, ο εορτασμός απελευθέρωσης μιας πόλης ή περιοχής γινόταν γνωστός σε όλη την Ελλάδα στις ειδήσεις και μερικά πλάνα από την παρέλαση. Τώρα, η υπόλοιπη χώρα δεν παίρνει καθόλου «χαμπέρι». Αν τύχει και παρευρεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η τηλεόραση δείχνει αποκλειστικά και μόνον τον Πρόεδρο την ώρα των δηλώσεων, με μεγάλη προσοχή να μη φανεί κανένα πλάνο από την παρέλαση…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου