Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ

   
Μετάφραση: Θεόδωρος Λάσκαρης    

 

Ο κόσμος αναποδογυρισμένος, το δίκαιο ανεστραμμένο, η Ευρώπη με το κεφάλι κάτω. Τα παιδιά δεν τα θέλει πια κανείς, εκτός από τους γκέι, τις λεσβίες και τις ηλικιωμένες γυναίκες. Και έτσι αρχίζουν οι ενοικιάσεις μητρών, οι παρένθετες, οι ετερόλογες μητρότητες, οι υιοθετήσεις από ζευγάρια του ίδιου φύλου. Και εάν η πολιτική αμφιταλαντεύεται, η δικαιοσύνη επιταχύνει, δεν εφαρμόζει τους νόμους αλλά τους δημιουργεί ταχύτατα. Κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει για το μεγαλύτερο μέρος των δικαστικών υποθέσεων.

Ασφαλώς, φταίει πάντα ο νόμος που δεν υπάρχει, ο νόμος όπως εμείς τον θέλουμε, έτσι ο συμπονετικός δικαστής με την προσαρμοσμένη ευαισθησία τον εφευρίσκει για την κάθε περίπτωση, εξατομικευμένα.

Εάν ένας γιατρός είναι αντιρρησίας συνείδησης για τις εκτρώσεις, τότε προσλαμβάνουν μόνον γιατρούς που κάνουν εκτρώσεις, παράλληλα αποκτά δημοφιλία η επιβοηθούμενη αυτοκτονία και η ευθανασία. Αναπτύσσεται δηλαδή μία λατρεία για τους εθελοντές του θανάτου: διότι το δικαίωμα στην ζωή αυτού που γεννιέται μπορεί να του το στερούν, αλλά δεν μπορεί ούτε καν να συζητηθεί το δικαίωμα να πεθάνεις, σύμφωνα με το νόμο, με τη βοήθεια του κράτους.

Μπορεί να αφαιρούνται τα παιδιά από τους γονείς, τα εγγόνια από τους παππούδες, αλλά εγκρίνεται η αγορά παιδιών από τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Σπεύδουν τα δικαστήρια της Ρώμης, της Φλωρεντίας, του Τρέντο - τα ίδια δικαστήρια, όπου πολλές και επείγουσες υποθέσεις μαραζώνουν για πολλά χρόνια - για να εξασφαλίσουν υιοθεσίες και παιδιά από ενοικιαζόμενες μήτρες σε ζευγάρια του ίδιου φύλου. Κινείται το Κοινοβούλιο για να ψηφίσει το πρώτο βήμα για την ευθανασία, για την ώρα υπό την καθησυχαστική μορφή της “βιολογικής διαθήκης”. Μετά, σταδιακά, θα έλθουν και τα υπόλοιπα.

Αυτή είναι η στρατηγική, πρώτα ανακινούν ακραίες περιπτώσεις για να εντυπωσιάσουν τη λαϊκή φαντασία, μετά επεκτείνονται και σε άλλες περιπτώσεις. Γινεται επίκληση σε μία νέα διάταξη ad hoc και τέλος διευρύνεται η διάταξη καθ’ υπερβολή.

Έτσι συνέβη με τα ναρκωτικά, με τους παράνομους μετανάστες και με όλες τις παράπλευρες συνέπειες, συμπεριλαμβανόμενων των κλοπών στα σπίτια. Το φταίξιμο δεν είναι ποτέ των ναρκωτικών αλλά εκείνου που εμποδίζει τη χρήση τους. Δεν φταίει ο ναρκομανής αλλά η μάννα που εναντιώνεται στο να κάνει χρήση το παιδί της. Το φταίξιμο δεν είναι των παράνομων μεταναστών αλλά εκείνων που τους αποκαλούν παράνομους. Δεν είναι το φταίξιμο αυτού που κλέβει το σπίτι αλλά εκείνου που αμύνεται μέσα στο σπίτι του. Το δίκαιο αντιστράφηκε και όποιος αντιτίθεται, κατηγορείται για σεξισμό, ρατσισμό, φασισμό, ξενοφοβία. Εν τέλει ο εγκληματίας είσαι εσύ, που υπέστης ή κατήγγειλες το γεγονός.


Όμως τι είναι αυτή η αρρωστημένη θέληση να αναστραφεί η φύση, η ιστορία του πολιτισμού, ο νόμος, η πραγματικότητα και η ανθρωπότητα όπως γινόταν αντιληπτή μέχρι τώρα; Τι είναι αυτή η επιθυμία να ανατραπεί η οικογένεια, η μητρότητα, η πατρότητα, η γέννηση, η ζωή και ο θάνατος, να αποδομηθούν οι μορφές τους που μέχρι σήμερα ήταν γνωστές; Είναι δυνατόν μία γενιά μέσα σε λίγα χρόνια να διαλύσει το χιλιετή ιστό ενός διακαιϊκού και θρησκευτικού πολιτισμού, πολιτικού και φυσικού, βασισμένου πάνω στην οικογένεια;


Ποιοί είμαστε εμείς, οι ζωντανοί, για να εγερθούμε με άπειρη έπαρση σε κριτές της ανθρωπότητας όλων των εποχών και να αποφασίσουμε ότι μέχρι σήμερα οι άνθρωποι είχαν κάνει λάθος, αλλά τώρα εμείς θα επανορθώσουμε τα λάθη της ιστορίας και της φύσης, της αιώνιας εμπειρίας και της ζωής των γενεών; Πως αλλιώς μπορούμε να ονομάσουμε αυτό το ιδεολογικό, επιστημονικό και νομικό παραλήρημα εάν όχι μία ιογενή μορφή καταστροφικής τρέλας;

Χάνουμε την αίσθηση των ορίων, ανατρέφουμε τέρατα γενετικά τροποποιημένα, βρισκόμαστε σε πλήρη παροξυσμό υπέρβασης των ορίων, θέλουμε να γκρεμίσουμε τα όρια μεταξύ των φύλων, τα όρια της ηλικίας και της φύσης, των λαών και των επιθυμιών. Εάν έχει δίκιο ο Schopenhauer, ίσως είναι η φύση που αποφάσισε να τελειώσει και χρησιμοποιεί την εκτεταμένη στειρότητα, τα ένστικτα του θανάτου και της αυτοκαταστροφής, την ίδια την ομοφυλοφιλία ανυψωμένη σε μοντέλο ζωής, για να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον αφανισμό.

Συγχαρητήρια κύριοι, εκείνο που δεν κατάφεραν οι πόλεμοι, τα ατομικά όπλα, οι αιματηρές επαναστάσεις και τα στυγνά καθεστώτα, θα μπορέσετε να το καταφέρετε εσείς οι ειρηνιστές και ελευθεριακοί στο όνομα των δικαιωμάτων, της προόδου και της ίδιας της ανθρωπότητας.


Σχόλιο του μεταφραστή:



Ο συγγραφέας του άρθρου αναρωτιέται “τι είναι αυτή η εποχή μας, τι είναι αυτή η θέληση για την αναστροφή των πάντων;”. Πέραν και πάνω από τις όποιες υπαρκτές επιδιώξεις των κρυφών ή φανερών λόμπι, των οικονομικών συμφερόντων, των πολιτικών κύκλων, των στρατηγικών αποδόμησης που εφαρμόζουν οι ισχυρές ομάδες κλπ η απάντηση που δίνουμε είναι ότι αυτή η εποχή μας έχει καταλειφθεί από μία ψυχική κατάσταση ή ένα πνεύμα, το πνεύμα της “Τρίτης Εποχής”, όπως την είχε ορίσει ο καθολικός αιρετικός Ιωακείμ της Φιόρε, ο οποίος δημιούργησε ένα δικό του μυστικιστικό-γνωστικό σύστημα. Σε αυτή λοιπόν την “Τρίτη Εποχή”, ο Ιωακείμ της Φιόρε φανταζόταν μία εκκλησία στην οποία «…η“αγάπη” και η “ελευθερία” θα πάρουν τη θέση του Νόμου». Με αυτή τη φράση, ο Ιταλός αιρετικός μας εισαγάγει στη γνωστική ανατροπή, στην απελευθέρωση του ανθρώπου από το Νόμο του Δημιουργού που μας προαναγγέλλει την εποχή του αντινομισμού. Η αγάπη, στερημένη από το Νόμο, μπορεί να αγαπήσει και το κακό...

Η “Τρίτη Εποχή” αγαπά τον Κάιν χωρίς να του ζητά να μετά-νοήσει, με άλλα λόγια, αποδέχεται τη…“διαφορετικότητά” του.

Για μία εμβάθυνση στις θεωρίες του Ιωακείμ της Φιόρε βλ. εδώ. Θεόδοτος