Ἡ πάνσοφος Νύμφη τοῦ Χριστοῦ Αἰκατερίνα

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΣΗ

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αιωνα μ.Χ. Εἶχε βασιλικὴ καταγωγή. Ἦταν ἀπόγονος τῶν Πτολεμαίων, τῶν βασιλέων τῆς Αἰγύπτου. Ἀνῆκε σὲ πολὺ πλούσια κι ἔνδοξη οἰκογένεια. Οἱ γονεῖς της ἦταν εἰδωλολάτρες.

Ἀπὸ μικρὴ ἔδειξε μεγάλη κλίση στὰ γράμματα. Μέχρι τὰ δεκαοκτώ της χρόνια ἔμαθε τέλεια τὴν Ἑλληνικὴ καί Ρωμαϊκη παιδεία καὶ Ἐπιστήμη. Ἔμαθε τοὺς μεγάλους ποιητές, τὸν Ὅμηρο καὶ τὸν Βιργίλιο. Σπούδασε τὴν Ἰατρικὴ καὶ διάβασε τὸν Ἱπποκράτη καὶ τὸν Γαληνό, τοὺς ἰατρούς. Περισσότερο ὅμως ἀσχολήθηκε μὲ τὴν φιλοσοφία. Μελέτησε προπαντὸς τὰ βιβλία ὅλων τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων. Θαύμαζε τὸν Πλάτωνα καὶ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ μπορούσε ν’ ἀνοίξει διάλογο μὲ ὁποιονδήποτε πάνω στὰ φιλοσοφικὰ θέματα.

Ἔμαθε ἐπίσης τὴν ρητορικὴ τέχνη καὶ πολλὲς γλῶσσες. Ἦταν τόσο μορφωμένη ὅσο καμιὰ ἄλλη στὴν ἡλικία της μέσα στὴν Ἀλεξάνδρεια.

ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΖΩΗ

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα διακρινόταν γιὰ τὴν ὀμορφιά της. Ὅλοι τὴν θαύμαζαν στὴν Ἀλεξάνδρεια. Εἶχε καὶ τὰ τέσσερα πράγματα ποῦ θαυμάζουν συνήθως οἱ ἄνθρωποι: πλούτη, ὀμορφιά, μόρφωση, δόξα.

Ἡ μητέρα της, ποῦ σκεπτόταν κοσμικά, καὶ οἱ συγγενεῖς της τὴν πίεζαν

καθημερινὰ νὰ παντρευτεῖ, γιὰ νὰ μὴν φύγουν ἀπὸ τὰ χέρια τοὺς οἱ οἰκογενειακοὶ τίτλοι. Ἐκείνη, ὅμως, δὲν ἤθελε νὰ παντρευτεῖ καὶ γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν πίεση προσποιήθηκε πῶς ἤθελε, ἀλλὰ ὑπὸ ἕναν ὄρο: Ἐκεῖνον ποῦ θὰ ἔπαιρνε γιὰ σύζυγό της νὰ ἦταν πιὸ σοφός, πιὸ πλούσιος, πιὸ ὄμορφος καὶ πιὸ δοξασμένος ἀπ’ αὐτή.

Παρουσιάστηκαν, βέβαια, πολλοὶ γαμπροί! Ἀλλὰ ποῦ νὰ βρισκόταν ἐκεῖνος ποῦ νὰ συγκέντρωνε ὅλα τὰ προσόντα ποῦ ζητοῦσε ἡ Ἁγία;

Ἀπελπισμένοι οἱ γονεῖς τῆς ἀποφάσισαν νὰ τὴ στείλουν σὲ κάποιον ἀσκητὴ φιλόσοφο, γιὰ νὰ τὴ συμβουλέψει τί ἔπρεπε νὰ κάνει.

Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ

Ὁ ἀσκητὴς λεγόταν Ἀνανίας. Ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος καὶ ἀσκήτευε σὲ μία ἐρημικὴ τοποθεσία ἔξω ἀπ’ τὴν πόλη. Ὅταν εἶδε τὴν ἁγία, κατάλαβε, μὲ τὸ χάρισμα ποῦ εἶχε ἀπ’ τὸ Θεό, πῶς θὰ γινόταν μιὰ θερμὴ Χριστιανή.

Τῆς εἶπε, λοιπόν, πῶς ἤξερε κάποιο Νυμφίο ποῦ ἦταν πολὺ πιὸ σοφός, πολὺ πιὸ πλούσιος, πολὺ πιὸ ὄμορφος καὶ πολὺ πιὸ δοξασμένος ἀπ’ αὐτή! Ἐκείνη ἐνθουσιάστηκε καὶ ἤθελε νὰ Τὸν γνωρίσει. Τῆς ἔδωσε τότε μία εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποῦ κρατοῦσε τὸ Χριστὸ στὴν ἀγκαλιά Της, καὶ τὴ συμβούλεψε νὰ κλειστεῖ στὸ δωμάτιό της, νὰ προσευχηθεῖ ὅλη τὴ νύχτα καὶ νὰ παρακαλέσει τὴν Παναγία νὰ τῆς δείξει τὸν Υἱό Της!

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα ἔκανε ὅ,τι τῆς εἶπε ὁ ἀσκητὴς καὶ τὴ νύχτα κουρασμένη ὅπως ἦταν ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἀγωνία, τὴν πῆρε ὁ ὕπνος. Καὶ τότε εἶδε ὅραμα. Εἶδε τὴν Παναγία νὰ κρατάει σὰν βρέφος τὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀκτινοβολοῦσε περισσότερο ἀπ’ τὸν ἥλιο. Σὲ προτροπὴ τῆς Παναγίας νὰ κοιτάξει ὁ Χριστὸς τὴν ἁγία, ὁ Χριστὸς ἀρνήθηκε, ἔστρεψε ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό του καὶ εἶπε πῶς δὲν μποροῦσε νὰ τὴν δὴ γιατί ἦταν ὅλο σκοτάδι καὶ ἀσχήμια, λόγω τῆς καταστάσεως στὴν ὁποία βρισκόταν. Ἂν ἤθελε νὰ Τὸν δὴ ἔπρεπε νὰ συμβουλευτεῖ τὸν ἀσκητή.

Τότε ξύπνησε ταραγμένη καὶ νύχτα σχεδὸν ξεκίνησε μὲ μερικὲς ἄλλες γυναῖκες, γιὰ νὰ συναντήσει τὸν ἀσκητή. Ὅταν ἔφτασε, ἔπεσε μὲ δάκρυα στὰ πόδια καὶ τοῦ διηγήθηκε ὅλο τὸ ὅραμα. Ὁ ἅγιος ἀσκητὴς δὲν ἔχασε τὴν εὐκαιρία καὶ τῆς μίλησε γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη, τὸ Χριστό, τὴν ἀγάπη καὶ τὴ θυσία Του, γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καθὼς καὶ γιὰ τὴν εὐτυχία ποῦ βρίσκουν οἱ ψυχὲς κοντά Του! Ἡ ἁγία τὰ ἄκουσε ὅλα αὐτὰ μὲ πολλὴ προσοχή. Ἀγάπησε τὸ Χριστὸ καὶ βαπτίστηκε!

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΝΗΣΤΕΙΑΣ

Τὴ νύχτα εἶδε πάλι ὅραμα. Εἶδε τὴν Παναγία καὶ τὸ Χριστό. Ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ Χριστὸς τὴν κοίταξε μὲ ἀγάπη καὶ στὴν ἐρώτηση τῆς Παναγίας πῶς τὴν ἔβλεπε, ἀπάντησε: «Τώρα ἔγινε λαμπερή, ἔνδοξη, πλούσια καὶ πάνσοφος. Τίποτε ἀπὸ τὰ παλαιὰ δὲν βρίσκω ἐπάνω της. Ἔφυγε τὸ σκοτάδι. Ἐξαφανίστηκε ἡ ἀσχήμια της…..Τώρα ἀποφασίζω νὰ τὴν μνηστευθῶ, γιὰ νύμφη Μου ἄφθορο».

Τότε ἡ ἁγία εἶδε, πῶς ἔπεσε κάτω καὶ μὲ δάκρυα Τοῦ εἶπε: «Ὑπερένδοξε Δέσποτα, δὲν εἶμαι ἄξια νὰ δῶ τὴν Βασιλεία Σου. Ἀλλὰ ἀξίωσε μὲ νὰ γίνω μία ταπεινὴ δούλη Σου». Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἡ Παναγία τῆς ἐπίασε τὸ δεξί της χέρι καὶ εἶπε: «Δός της, παιδί Μου, τὸ δακτυλίδι, νὰ τὴν νυμφευθεῖς, γιὰ νὰ τὴν ἀξιώσεις τῆς Βασιλείας σου τῆς αἰωνίου». Καὶ ὁ Χριστὸς τῆς ἔβαλε στὸ δάκτυλο ἕνα ὡραῖο δακτυλίδι λέγοντάς της: «Ἰδοὺ σήμερον σὲ λαμβάνω διὰ νύμφη Μου ἄφθορον καὶ αἰώνιον. Φύλαξε μὲ ἀκρίβειαν αὐτὴν τὴν συμφωνίαν καὶ μὴ λάβεις πλέον ἄλλον νυμφίον ἐπίγειον». Ἔτσι ξύπνησε ἡ ἁγία Αἰκατερίνα καὶ εἶδε ὅτι στὸ δεξί της χέρι φοροῦσε τὸ δακτυλίδι!

ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟ

Ἀπὸ τότε δόθηκε ὁλόψυχα στὸ Χριστό! Ἔγινε πιστὴ μαθήτρια καὶ ἀπόστολός Του. Κήρυττε παντοῦ μὲ φλόγα στὴν καρδιά. Μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴ διδασκαλία τῆς τράβηξε πολλοὺς συμπολίτες της στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἰδιαίτερά τους διανοουμένους. Τὸ ἔργο τῆς ἐξαπλώθηκε ἀκόμη καὶ στὰ γύρω μέρη τῆς Ἀλεξανδρείας.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ

Στὰ χρόνια της ἁγίας Αἰκατερίνης ζοῦσε ἕνας μεγάλος διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὁ Μαξέντιος. Αὐτὸς τιμοῦσε πολύ τους ἀναίσθητους εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Ἤθελε μάλιστα νὰ προσφέρει σ’ αὐτοὺς μία ἐντυπωσιακὴ θυσία. Διέταξε νὰ ἔλθουν ὅλοι, ἀπὸ τὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις, στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ νὰ προσφέρουν θυσίες μὲ τὸν ὄρο ὅτι ὅποιος δὲν θυσιάσει στοὺς ψεύτικους θεοὺς καὶ προσκυνήσει ἄλλο θεὸ θὰ τιμωρηθεῖ σκληρά.

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα ,ὅταν εἶδε τὸ λαὸ νὰ τρέχει φοβισμένος καὶ παρὰ τὴ θέλησή του νὰ θυσιάζει στὰ εἴδωλα, λυπήθηκε κατάκαρδα. Ἄρχισε ὅμως νὰ ἐνθαρρύνει τοὺς Χριστιανοὺς νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ παρακινοῦσε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ μὴν θυσιάσουν. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, χάρη στὴν εὐγλωττία καὶ τὴν πειστικότητά της, γύρισαν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Ἔπειτα ἡ ἁγία παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα, ὁμολόγησε τὴν πίστη της καὶ τὸν ἔλεγξε σκληρὰ γιὰ ὅλα ὅσα ἔκανε. Ἐκεῖνος γεμάτος θυμό, διέταξε νὰ τὴν κρατήσουν ὑπὸ περιορισμὸ καὶ φρούρηση.

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΗΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΟΣ

Στὸ μεταξὺ ὁ αὐτοκράτορας κάλεσε στὸ ἀνάκτορο ὅλους τους σοφοὺς γιὰ ν’ ἀνοίξουν διάλογο μὲ τὴν ἁγία, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ τὴ νικήσουν στὸ διάλογο καὶ ἔτσι θὰ ἀποδεικνυόταν πῶς ἡ δική τους θρησκεία ἦταν ἀληθινή. Οἱ σοφοὶ πῆγαν καὶ ἦταν 150. Τότε ἄρχισαν τὸν διάλογο μὲ τὴν ἁγία. Αὐτὴ τοὺς νίκησε ὅλους στὴ συζήτηση , ἐνῶ ἐκεῖνοι παραδέχτηκαν τὴν ἀλήθεια καὶ πίστεψαν στὸ Χριστό. Ὕστερα ἀπ’ αὐτὸ οἱ 150 σοφοὶ ρίχτηκαν στὴ φωτιὰ κι ἔγιναν μάρτυρες Χριστοῦ! Ἀργὰ τὸ βράδυ, ὅταν κάποιοι εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ πῆγαν νὰ πάρουν τὰ λείψανά τους, εἶδαν μὲ ἔκπληξη, ὅτι τὰ σώματά τους ἦταν νεκρά, ἀλλὰ ἀνέπαφα. Τὰ ἔθαψαν τότε θαυμάζοντας τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου!

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ

Μετὰ ἀπ’ αὐτὸ ὁ αὐτοκράτορας χρησιμοποίησε διάφορους τρόπους γιὰ νὰ παρασύρει τὴν ἁγία , ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφερε. Ἄρχισε μὲ κολακεῖες. Συνέχισε μὲ διάφορα βασανιστήρια, μαστιγώματα. Τὴν ἔβαλε, ἔπειτα, στὴ φυλακὴ γιὰ 12 ἡμέρες μὲ διαταγὴ νὰ μὴν φάει τίποτε. Μάλιστα στὸ διάστημα αὐτὸ πίστεψαν καὶ μαρτύρησαν ἡ γυναίκα του, ὁ στρατηλάτης Πορφύριος καὶ 200 στρατιῶτες, τοὺς ὁποίους γιορτάζουμε τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τὴν ἁγία Αἰκατερίνα. Τέλος, βλέποντας ὅτι ἡ Ἁγία δὲν ἄλλαζε πίστη, σκέφτηκε ἕνα φρικτὸ τρόπο νὰ τὴ θανατώσει, χρησιμοποιώντας κάποιο ξύλινο τροχό, ὁ ὁποῖος εἶχε κολλημένα γύρω του ξυράφια καὶ βελόνια. Δὲν κατάφερε, ὅμως, τίποτε γιατί ἡ ἁγία σώθηκε ἐκ θαύματος, γι’ αὐτὸ διέταξε νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν.

Τὰ λείψανά της βρίσκονται στὴν Ι. Μονὴ ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Ὅρους Σινᾶ.

Τὴ μνήμη της γιορτάζουμε στὶς 25 Νοεμβρίου.

antexoume

Ρωμαίικο οδοιπορικό