" Επ' ελπίδι αναστάσεως "

[...] Την παραμονή της Κυριακής της Απόκρεω η Εκκλησία μας καλεί σε μια παγκόσμια ανάμνηση όλων " των απ'αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, επ'ελπίδι αναστάσεως,
ζωής αιωνίου ". Αυτή πραγματικά είναι η μεγάλη μέρα της Εκκλησίας κατά την οποία προσευχόμαστε για τα κοιμηθέντα μέλη της. Για να καταλάβουμε το νόημα που υπάρχει στη σχέση της Μεγάλης Σαρακοστής και της προσευχής για τους κοιμηθέντες θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης. Ο Χριστός δεν άφησε στους μαθητές Του μια διδασκαλία ατομικής σωτηρίας, αλλά την "καινή εντολή" του "αγαπάτε αλλήλους" και πρόσθεσε: "εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις" (Ιωάν.13). Η αγάπη επομένως είναι το θεμέλιο και η ουσία της ζωής της Εκκλησίας η οποία, κατά τον Ιγνάτιο Αντιοχείας, είναι "ενότητα πίστεως και αγάπης". Αμαρτία είναι πάντοτε η απουσία της αγάπης, και επομένως είναι ο χωρισμός,
η απομόνωση, ο πόλεμος όλων εναντίον όλων. Η νέα ζωή που μας έδωσε ο Χριστός και που μεταβιβάζεται σε μας δια της Εκκλησίας είναι πάνω απ'όλα μια ζωή συνδιαλλαγής, "συναγωγής εις ενότητα όλων των διεσκορπισμένων ", η αποκατάσταση της θραυσμένης απο την αμαρτία αγάπης.[...] Η προσευχή για τους κεκοιμημένους είναι μια βασική έκφραση της Εκκλησίας σαν αγάπης. Ζητάμε από τον Θεό να θυμηθεί αυτούς που και μείς θυμόμαστε και τους θυμόμαστε ακριβώς γιατί τους αγαπάμε. Προσευχόμενοι γι'αυτούς τους συναντάμε
"εν Χριστώ", ο οποίος "Αγάπη εστίν" και που -ακριβώς επειδή είναι Αγάπη - ξεπερνάει το θάνατο που είναι η τελική νίκη του χωρισμού και της έλλειψης αγάπης.
Μέσα στο Χριστό δεν υπάρχουν ζωντανοί και πεθαμένοι γιατί είναι όλοι " ζώντες εν Αυτώ ". Αυτός είναι η Ζωή και αυτή η Ζωή είναι το φώς του ανθρώπου.[...]


Από το βιβλίο :" ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ "
του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Πηγή:Υάκινθος