Ὅπως οἱ ὥριμοι ἄντρες «ἐκδικοῦνται» τὴν κατὰ τὰ νειάτα τους ὑπεροψία κι ἀπόρριψή τους ἀπὸ διάφορες νεαρὲς ὡραῖες (ποὺ τὸ ἔπαιζαν «γκόμενες») -πάνω στὴν ὁποία ὑπεροψία ὡς νεαροὶ πολλάκις ἔσπασαν τὰ μοῦτρα τους καὶ αἰσθάνθηκαν καταρρακωμένη τὴν ἀξιοπρέπειά τους- μὲ τὸ νὰ κοροϊδεύουν (ὡς μεγάλοι) ἢ καὶ (ἐντὸς γάμου) νὰ ἀπατοῦν τὶς σιτεμένες καὶ ξεπουπουλιασμένες «χοντρὲς» πενηντάρες καὶ σαρανταφευγάτες (ἐνίοτε ξεσπώντας πάνω σὲ ἄλλες γιὰ δεινὰ ποὺ τοὺς προκάλεσαν ἄλλες), ἔτσι φαντάζομαι ὅτι κάθε μιὰ «στὰρ» ποὺ ἀνακάλυψε (;) ὅτι γιὰ νὰ ἀρχίσει ὡς νεαρὴ τὴν ὁποιαδήποτε καριέρα της πρέπει νὰ ἐνδώσει στὸ βίτσιο τοῦ ἰσχυροῦ ἀπὸ τὸν ὁποῖο τὸ ἐπαγγελματικὸ μέλλον της ἐξαρτιόταν, μετὰ ἀπὸ δεκαετίες νοιώθει ὅτι μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ πάρει ἐκδίκηση ἔστω καὶ ἑτεροχρονισμένη. Ὅταν μιὰ γυναίκα βγῆκε καὶ εἶπε ὅτι (θὰ ἔπρεπε νὰ) ξέρει κάθε γυναίκα τί παίζεται μὲ αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ τὰ κυκλώματα, ἔπεσαν νὰ τὴ φᾶνε.
Καὶ γιατί ἄραγε νὰ μὴν βγεῖ π.χ. τὸ παιδάκι ποὺ τὸ κορόιδευαν οἱ συμμαθητές του ἐπειδὴ ἦταν κουτσὸ σ’ ὅλα τὰ σχολικά του χρόνια, καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ; Ἐπειδὴ ἡ ἐπιβολὴ αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ θεωρητικὰ ἰσοδύναμους; οἱ ὁποῖοι στὴν πράξη ἦταν ἀγέλη; Μήπως θὰ σταματήσει ποτὲ ἡ κοροϊδία τέτοιου εἴδους; Δὲν ἔχουμε μιὰ τεράστια ἐπιχείρηση μνησικακίας; Καὶ ποῦ θὰ σταματήσει αὐτό; Ὅταν καθένας ποὺ ἀδίκησε συρθεῖ γλύφοντας τὸ πάτωμα μέχρι τὰ δάχτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ ἀδικημένου; Ἢ ὅταν καθένας σφάξει ἢ ἐκμηδενίσει κοινωνικὰ τὸν βασανιστή του;
Πέρα ἀπὸ τὶς πράγματι παθοῦσες καὶ βιασθεῖσες, ποὺ ἔχουν τὴ συμπάθειά μας ἀλλὰ μετὰ τὰ 20 χρόνια τὰ ἀδικήματα παραγράφονται, ὑπάρχουν κι αὐτὲς παρακάτω, ποὺ θὰ μείνουν στὸ ράφι ἐπειδὴ αὐτὸς ποὺ ἤθελαν ἦταν πολιτικὰ ὀρθὸς ἢ φοβήθηκε μήπως φάει καμμιὰ μήνυση μετά. Κι ὅπως ὁ πρίγκιπας φοβήθηκε, ἔτσι καὶ οἱ ὡραῖες κοιμωμένες γιὰ νὰ εἶναι 100% σίγουρες πὼς δὲν θὰ βιασθοῦν, ὅλες θὰ τὸ ρίξουν στὰ σκυλάκια καὶ τὰ γατάκια, ἢ στὶς σαπφικὲς «καταστάσεις», ὅπου κι ἐκεῖ ὅμως (δὲν ἐννοῶ τὰ σκυλογατάκια) ὑπάρχουν σχέσεις ἐξουσίας τὸ ἴδιο ἀμείλικτες.
Εἶναι πράγματι δράμα ἡ κατάσταση μὲ τὴ γυναίκα ποὺ οἰκειοθελῶς κλειδώνεται σὲ ἕνα δωμάτιο μαζὶ μὲ ἕναν ἄντρα σωματικὰ πιὸ δυνατό. Ποιὸς ξέρει ἂν γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο τοῦ στρίψουν οἱ βίδες ξαφνικὰ καὶ π.χ. τὴν πνίξει; Ρίσκο λέγεται αὐτό, ἀφοῦ ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σίγουρη. Ἡ παλαιότερη ἐναλλακτική, πάντως, ἦταν ἡ γυναίκα νὰ δίνεται ὡς σύζυγος μὲ συνοικέσιο σὲ κάποιον ποὺ θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἀξιόπιστος. Δὲν ὑπάρχουν βεβαιότητες στὴ ζωή, κι ἂν ζητᾶ κάποιος τέτοιες βεβαιότητες, σὲ τέτοιο βαθμό, θὰ τρελλαθεῖ.
Ἡ ἐξουσία καὶ ἡ κατάχρησή της δὲν πρόκειται νὰ σταματήσουν ποτέ. Ἡ κατάργησή της εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλουν, οἱ ἀντιεξουσιαστές, καὶ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον. Κι ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατο, εἶναι ἀνούσιο ξόδεμα δυνάμεων. Σὲ ἕνα σύμπαν χωρὶς θεό, ὅπου κατὰ συνέπεια ἀναπόφευκτα τὸ μόνο ποὺ μετρᾶ εἶναι ἡ δύναμη (ὑλική, κοινωνική), οἱ ἠθικιστὲς βγάζουν ταχυδακτυλουργικὰ ἠθικὲς ἀξίες ἀπὸ τὸ καπέλο τῆς ὕλης (σὰ λαγουδάκια), ἡ ὁποία ὕλη δὲν ἔχει καμμία μὰ καμμία ἠθικὴ ποιότητα. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπὸ τὴ μιὰ βλέπουν τὴν ἀνθρώπινη συνείδηση ὡς φυσικοχημικὲς ἐξελικτικὲς διαδικασίες ἀπὸ τὴν ἄλλη θέλουν νὰ μιλᾶν γιὰ δικαιώματα καὶ στοργή, καὶ «δίκαιο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου