το βίντεο είναι από κανάλι custaks
Ο στίχος του τραγουδιού αυτού δημιούργησε τότε...διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία και ηχογραφήθηκε, όπως ακούτε, τελικά με παραλλαγμένους στίχους στο τέλος του ρεφραίν του...
Το τραγούδι δε μεταδόθηκε ΠΟΤΕ από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα της Ελλάδας, με απόφαση της τότε κυβέρνησης (1972), αλλά δυστυχώς ούτε και με τις μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις...
Β΄βραβείο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 1972
Πόθοι μακρινοί, χαμένη Πολιτεία,
νοιώθαμε παιδιά, στην καρδιά, μια γοητεία.
Χρόνια φύγαν και Καιροί,
την Παναγιά παρακαλώ, να μην χαθεί.
Μέρα γιορτινή, το λένε τα βιβλία.
Κάποτε θα ρθει, σαν φωτιά, σαν μια μαγεία.
Θά ρθει, θά ρθει, δεν μπορεί,
την Παναγιά, παρακαλώ, να θυμηθεί.
Κορμιά Μαρμαρωμένα, το Θαύμα καρτερούν,
μέ χέρια παγωμένα, πώς να Σταυροκοπηθούν;
Στην Εκκλησιά του θρύλου, καμπάνες δεν ηχούν,
μα κι αν περάσουν Χρόνια, στους Αιώνες θ΄ αντηχούν.
Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,
να γίνεις κάποτε δικιά μας,
με χρόνους – με καιρούς!
Σας το παραθέτω όπως το τραγούδησε και το προλόγησε η ίδια η Κλειώ Δενάρδου το 1996
από το κανάλι ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου