Με τον τίτλο αυτό διάβασα στο περιοδικό «Ευρωκλύδων» του Κέντρου Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών ένα κείμενο και μου προκάλεσε το ενδιαφέρον. Είπα: Ποιός είναι αυτός ο «άγιος… Τζάμι»;
Διαβάζω πάντα αυτό το μικρό νεανικό περιοδικό, γιατί έχει ενδιαφέροντα σχόλια. Μου αρέσει δε και το ότι στο τέλος κάθε τεύχους υπάρχει ένα πουλάκι και δίπλα μια φράση: «Είπαμε πολλά και σώνει ας λαλήσει κι’ άλλο αηδόνι».
Σκέπτομαι ότι το γράψιμο πρέπει να είναι λάλημα αηδονιού για να ακούγεται καλά στην κοινωνία και να βοηθά τους πονεμένους και βασανισμένους ανθρώπους, αλλά να μη είναι το μοναδικό. Χρειάζεται χορωδία αηδονιών, όπως κάποτε το απολάμβανα στην Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους.
Ποιός, λοιπόν, ήταν «ο άγιος… Τζάμι»;
Το μικρό σχόλιο του περιοδικού παρουσιάζει ένα χαριτωμένο περιστατικό που συνέβη σε ένα παλιό μέλος του Κέντρου Νεότητας. Μια μέρα βρήκε το καινούργιο του αυτοκίνητο διαρρηγμένο, αλλ’ όμως ο διαρρήκτης, καίτοι τα ανακάτωσε όλα, δεν πήρε απολύτως τίποτε μαζί του. Αυτό δημιούργησε μεγάλη έκπληξη. Το μυστήριο λύθηκε ύστερα από 5-6 ημέρες όταν βρέθηκε στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου ένα σημείωμα του διαρρήκτη, που είχε σχέση με μια πλαστικοποιημένη εικόνα του αγίου Λουκά, του οποίου ως γνωστόν το λείψανο βρίσκεται στην Συμφερούπολη της Κριμαίας, την οποία ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου είχε στο παρμπρίζ. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο διαρρήκτης είδε την εικόνα του αγίου Λουκά, συγκινήθηκε, έτρεφε δε κάποια «ευλάβεια», η ένα φόβο σε αυτόν και έγραψε στο σημείωμα με σπασμένα ελληνικά: «Είμαι Ουκρανός. (Ο) Άγιος (στο ) τζάμι καλός. Ντεν έκλεψα καρ (=αυτοκίνητο), γιατί (θα) μου κάνει κακό».
Έτσι «ο άγιος….Τζάμι» ήταν ο άγιος Λουκάς, του οποίου η εικόνα ήταν στο παμπρίζ(τζάμι) του αυτοκινήτου, και με τον τρόπο αυτό απέτρεψε τον συντοπίτη του να κάνη την διάρρηξη, πράγμα που δεν έκανε ο φόβος της αστυνομίας.
Γνωρίζουμε από την παράδοσή μας ότι οι άγιοι είναι εκείνοι που εκφράζουν κατά τον καλύτερο και αρτιότερο τρόπο την Εκκλησία και την διδασκαλία της. Μπορούμε να το κάνουμε και εμείς, όταν ακολουθούμε και εκφράζουμε τους αγίους. Έλεγε ο αείμνηστος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης ότι άλλο είναι η διδάσκουσα Εκκλησία, που είναι οι άγιοι και άλλο είναι η ποιμαίνουσα Εκκλησία που είναι οι Κληρικοί. Οι Κληρικοί είναι πραγματικοί ποιμένες, όταν ακολουθούν την διδασκαλία των αγίων.
Έτσι, οι άγιοι συγκινούν τους ανθρώπους μέσα από δρόμους και τρόπους που είναι άγνωστοι σε μας, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο συνομιλούν μαζί τους, έχουν μια άλλη γλώσσα επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Μπορούν να μιλήσουν σε άρχοντες και αρχομένους, σε Κληρικούς και λαϊκούς, σε πλουσίους και πτωχούς, σε μικρά παιδιά και μεγάλους, σε ευσεβείς και ασεβείς.
Αυτό είναι το έργο της Εκκλησίας, το να μιλά ακόμη και στους διαρρήκτες και να τους συγκινή, να περιορίζη το φθοροποιό τους έργο, χωρίς να καταργή την ελευθερία τους.
Πηγή
Διαβάζω πάντα αυτό το μικρό νεανικό περιοδικό, γιατί έχει ενδιαφέροντα σχόλια. Μου αρέσει δε και το ότι στο τέλος κάθε τεύχους υπάρχει ένα πουλάκι και δίπλα μια φράση: «Είπαμε πολλά και σώνει ας λαλήσει κι’ άλλο αηδόνι».
Σκέπτομαι ότι το γράψιμο πρέπει να είναι λάλημα αηδονιού για να ακούγεται καλά στην κοινωνία και να βοηθά τους πονεμένους και βασανισμένους ανθρώπους, αλλά να μη είναι το μοναδικό. Χρειάζεται χορωδία αηδονιών, όπως κάποτε το απολάμβανα στην Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους.
Ποιός, λοιπόν, ήταν «ο άγιος… Τζάμι»;
Το μικρό σχόλιο του περιοδικού παρουσιάζει ένα χαριτωμένο περιστατικό που συνέβη σε ένα παλιό μέλος του Κέντρου Νεότητας. Μια μέρα βρήκε το καινούργιο του αυτοκίνητο διαρρηγμένο, αλλ’ όμως ο διαρρήκτης, καίτοι τα ανακάτωσε όλα, δεν πήρε απολύτως τίποτε μαζί του. Αυτό δημιούργησε μεγάλη έκπληξη. Το μυστήριο λύθηκε ύστερα από 5-6 ημέρες όταν βρέθηκε στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου ένα σημείωμα του διαρρήκτη, που είχε σχέση με μια πλαστικοποιημένη εικόνα του αγίου Λουκά, του οποίου ως γνωστόν το λείψανο βρίσκεται στην Συμφερούπολη της Κριμαίας, την οποία ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου είχε στο παρμπρίζ. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο διαρρήκτης είδε την εικόνα του αγίου Λουκά, συγκινήθηκε, έτρεφε δε κάποια «ευλάβεια», η ένα φόβο σε αυτόν και έγραψε στο σημείωμα με σπασμένα ελληνικά: «Είμαι Ουκρανός. (Ο) Άγιος (στο ) τζάμι καλός. Ντεν έκλεψα καρ (=αυτοκίνητο), γιατί (θα) μου κάνει κακό».
Έτσι «ο άγιος….Τζάμι» ήταν ο άγιος Λουκάς, του οποίου η εικόνα ήταν στο παμπρίζ(τζάμι) του αυτοκινήτου, και με τον τρόπο αυτό απέτρεψε τον συντοπίτη του να κάνη την διάρρηξη, πράγμα που δεν έκανε ο φόβος της αστυνομίας.
Γνωρίζουμε από την παράδοσή μας ότι οι άγιοι είναι εκείνοι που εκφράζουν κατά τον καλύτερο και αρτιότερο τρόπο την Εκκλησία και την διδασκαλία της. Μπορούμε να το κάνουμε και εμείς, όταν ακολουθούμε και εκφράζουμε τους αγίους. Έλεγε ο αείμνηστος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης ότι άλλο είναι η διδάσκουσα Εκκλησία, που είναι οι άγιοι και άλλο είναι η ποιμαίνουσα Εκκλησία που είναι οι Κληρικοί. Οι Κληρικοί είναι πραγματικοί ποιμένες, όταν ακολουθούν την διδασκαλία των αγίων.
Έτσι, οι άγιοι συγκινούν τους ανθρώπους μέσα από δρόμους και τρόπους που είναι άγνωστοι σε μας, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο συνομιλούν μαζί τους, έχουν μια άλλη γλώσσα επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Μπορούν να μιλήσουν σε άρχοντες και αρχομένους, σε Κληρικούς και λαϊκούς, σε πλουσίους και πτωχούς, σε μικρά παιδιά και μεγάλους, σε ευσεβείς και ασεβείς.
Αυτό είναι το έργο της Εκκλησίας, το να μιλά ακόμη και στους διαρρήκτες και να τους συγκινή, να περιορίζη το φθοροποιό τους έργο, χωρίς να καταργή την ελευθερία τους.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου